Ο ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

και που ξερεις και μπορεις να αντιληφθεις αν κατι που θες ειναι ματαιοδοξια η οχι?

και επισης πιστευω πως υπαρχουν ατομα που με πισινα και βιλα θα ταν ευτυχισμενα. γιατι να μην ηταν? αν ειχα ολα τα αλλα, με μια πισινα και λεφτα θα ρχοταν και θα δενε!

αλλα συνιθως ξερεις τι συμβαινει......οταν εχεις κατι, η ζωη σου στερει κατι αλλο. γιατι δεν τα χουμε ολα! γιατι συμβαινει αυτο? ποιος δεν θελει να μας κακομαθει?

---

Έννοιες όπως η "ματαιοδοξία" είναι αφηρημένες και σχετικές, δεν μπορεί κάποιος να βγάλει ένα νόμο και να πει "αυτό είναι ματαιόδοξο" IMO. Γιατί αυτό που είναι ματαιόδοξο για κάποιον σε μια κατάσταση να μην είναι για κάποιον άλλο (στην ίδια κατάσταση η σε κάποια άλλη κατάσταση).


Η δική μου αντίληψη της έννοιας της "ματαιοδοξίας" βρίσκεται στο αέναο κυνήγι αυτών των υλικών αγαθών, 2-4-5 αμάξια, πισίνα , βιλλάρα. Προσωπικά δεν θα με κάναν ούτε 1% παραπάνω χαρούμενο από ότι είμαι (ίσως να με κάναν 0,5% :P) και πραγματικά δεν βρίσκω κανένα κίνητρο στο να κυνηγήσω τέτοια πράγματα. Για μένα είναι πολύ απλά τα πράγματα. Είσαι χαρούμενος όταν έχεις βρει το "δικό σου νόημα στην ζωή" και κάνεις αυτό που σου αρέσει καθημερινά. Και συνήθως αυτό δεν είναι στις πισίνες η στα υδροπλάνα γιατί- όπως εύστοχα είπες και εσύ- η ευχαρίστηση της απόκτησης τέτοιων αντικειμένων δεν τελειώνει ποτέ. Απλά. Πάντα θα θες το καλύτερο αυτοκίνητο/σπίτι/κινητό/τσάντα ενώ μόλις το αποκτάς η ευχαρίστηση συνήθως είναι πολύ βραχυπρόθεσμη και "ξεφουσκώνει" αμέσως μετά από λίγο με αποτέλεσμα να γυρνάς στην μιζέρια και αμέσως να μπαίνεις στο τριπάκι για το ακόμα καλύτερο. (κάτι που είχαν προσέξει και οι βουδιστές με αποτέλεσμα να πουν ότι η υλική πραγματικότητα είναι μια "Ψευδαίσθηση των αισθήσεων")


Προσωπικά (για μένα τουλάχιστον) η πραγματική χαρά/ευτυχία βρίσκεται σε στιγμές όπως στο να ανακαλύπτω ένα καινούργιο μουσικό δίσκο, να παίξω λίγη μουσική στο μουσικό πρόγραμμα του υπολογιστή μου, να βγω βόλτα με την κοπέλα/φίλο/παρέα μου και να δουλεύω και να ερευνώ στον επιστημονικό μου κλάδο (το τελευταίο ίσως ακούγεται λίγο μαζοχιστικό αλλά πραγματικά μ'αρέσει λολ) και γενικά να προσπαθώ να ψάχνομαι και να διαβάζω γενικώς. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να βγάλω λεφτά από τον τομέα μου αλλά αν τα καταφέρω στο σημείο που να είμαι άνετος, πραγματικά δεν νομίζω να θέλω κάτι άλλο. Πλοία, αεροπλάνα, παπόρια δεν μου λένε τίποτα (και κατ εμέ, κρίμα σε αυτούς που το λένε γιατί η ευτυχία τους θα είναι πάντα short-lived).

Οι απόψεις μου δηλαδή σε αυτό το θέμα είναι κοντά στους ψυχοθεραπευτές της "χιουμανιστικής" σχολής που λένε ότι κάθε άνθρωπος έχει ένα δικό του "potential"-ένα πιθανό δυναμικό- που θα πρέπει να το αξιοποίησει κατα την διάρκεια της ζωής του. Αν το κάνει θα νιώσει ολοκληρωμένος, έχοντας βρει την ταυτότητα του και πιθανότατα την "ευτυχία" στην ζωή (αν και ο "ορος" ευτυχία είναι λίγο "too much" για μένα, προτιμώ το πιο ρεαλιστικό ουσιαστικότερες/βαθύτερες και περισσότερες στιγμές χαράς)

Συμφωνω με πετραν , αν μου λεγαν παρε μια πισινα τωρα δεν θα μου εκανε και πολυ εντυπωση. Θα προτιμουσα ενα δοκτωρα και τις γνωσεις που θα επαιρνα σε ενα αντικειμενο και χωρις να βγαλω ποτε φραγγο λολ.

Φυσικα δεν θα ελεγα οχι σε μερικα χρηματα παραπανω ωστε να ζω μια ανετη ζωη , να εχω τα απαραιτητα που χρειαζομαι.

Καποιος αργει...να γραψει και θα δει το μηνυμα κατοπιν εορτης:P

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Συμφωνω με πετραν , αν μου λεγαν παρε μια πισινα τωρα δεν θα μου εκανε και πολυ εντυπωση. Θα προτιμουσα ενα δοκτωρα και τις γνωσεις που θα επαιρνα σε ενα αντικειμενο και χωρις να βγαλω ποτε φραγγο λολ.

Φυσικα δεν θα ελεγα οχι σε μερικα χρηματα παραπανω ωστε να ζω μια ανετη ζωη , να εχω τα απαραιτητα που χρειαζομαι.

---

+1 αυτό ακριβώς πιστεύω και εγώ. Και όπως φαίνεται όχι μόνο εμείς αλλά και μια κλασική έρευνα που έγινε στην Αμερική και έδειξε ότι στο income των 5-9.000 δολλαρίων το χρόνο οι άνθρωποι έτειναν να σημειώνουν ότι ήταν δυστυχισμένοι. Στο income των 10.000 όμως και πάνω, η reported ευτυχία άρχισε να ανεβαίνει κατακόρυφα μέχρι τα 40.000, από όπου από εκεί και πέρα αρχίζει και σταθεροποιείται, ενώ σε μεγαλύτερα ποσά, ο δείκτης αυτός (της "χαράς") αρχίζει και πέφτει αργά και σταθερά (!). Φαίνεται ότι τα πάρα πολλά λεφτά όχι μόνο δεν κάνουν διαφορά, αλλά μάλλον σχετίζονται όλο και με πιο πολλά προβλήματα/δυσκολίες.


Το θέμα είναι να είσαι οικονομικά άνετος ώστε να έχεις και μια άνετη ζωή χωρίς αγώνα και τρέξιμο για επιβίωση. Να είναι ζωή και όχι πάλη με το χάρο :P Αν το εξασφαλίσεις αυτό είναι στον καθένα με το τι θα την γεμίσει μετά για να είναι χαρούμενος. Και αν η δουλειά κάποιου είναι ταυτόχρονα και το χόμπι του, τότε τέλεια (κάτι που δυστυχώς σπανίζει).

Όπως είχε πει και ο Κομφούκιος...

"Διάλεξε μια δουλειά που σ' αρέσει και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου"

:P

Quote:

---

Originally Posted by Clown

Όταν κάτι το θέλεις πάρα πολύ, τότε βάζεις όλες σου τις δυνάμεις για να το καταφέρεις.Αν δεν το καταφέρεις σημαίνει ότι απλά δεν το ήθελες τόσο πολύ...

Τα υπόλοιπα, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι για να μπορεί να δικαιολογείται ο καθένας...

---

αυτό ακριβώς έτυχε να το συζητήσω πριν λίγες μέρες.
πάντα υπάρχουν κ οι εξωτερικοί παράγοντες.
όσο κ ν " συνομωτήσει το σύμπαν " εγώ όπως κ πολλοί άλλοι, δν θα μπορέσω να απαλλαγώ από την ψυχική διαταραχή από την οποία πάσχω.
το μόνο που μπορώ να κάνω είναι τα πάντα για να συντηρούμαι στο καλύτερο επίπεδο.

για σενα τα βασικα που λες για καποιον αλλον ειναι η πισινα! για καποιον αλλον το βασικο ειναι ενα ξεροψωμο! ειμαι αυτης της αποψης οτι του καθενος τα ''βασικα'' διαφερουν!

Η μόνη πισίνα που με εξίταρε εδώ και πολύ καιρό ήταν μία που ανακάλυψα στην τελευταία εξόρμηση στην επαρχία.
Σε ένα εγκαταλειμμένο κέντρο διασκέδασης βρήκα μία πισίνα γεμάτη με νερό θολό και ένα σωρό βατράχια που κόαζαν στον ήλιο μεθυσμένα από χαρά.
λολ. Ήταν σα να βρήκα θησαυρό. Τη φωτογράφισα κιόλας, ήταν άψογο το σκηνικό. Παρατημένες σάπιες σεζ λονγκ ολόγυρα, ένα μπαράκι κάποτε με όνομα στην πιάτσα, μέσα στη μπίχλα και στα θεριεμένα χορτάρια, σουρεάλ. Και τα βατράχια να απολαμβάνουν ό,τι η μεγαλομανία ίσως/το όραμα ίσως για χλιδή? έφτιαξε και τσάκισε.
Ωραία συζήτηση ανοίξατε όμως.:)
Για να πάω να παίξω λίγο με τη χιουμανιστική. χαχαα

τι εννοεις με το χιουμανιστικη? σορρυ αλλα δεν πολυ ενεργω σημερα γτ παλι εχω να παρω χαπια 2 μερες

και τι ενιωσες με αυτη τη πισινα? ομορφια?

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Η μόνη πισίνα που με εξίταρε εδώ και πολύ καιρό ήταν μία που ανακάλυψα στην τελευταία εξόρμηση στην επαρχία.
Σε ένα εγκαταλειμμένο κέντρο διασκέδασης βρήκα μία πισίνα γεμάτη με νερό θολό και ένα σωρό βατράχια που κόαζαν στον ήλιο μεθυσμένα από χαρά.
λολ. Ήταν σα να βρήκα θησαυρό. Τη φωτογράφισα κιόλας, ήταν άψογο το σκηνικό. Παρατημένες σάπιες σεζ λονγκ ολόγυρα, ένα μπαράκι κάποτε με όνομα στην πιάτσα, μέσα στη μπίχλα και στα θεριεμένα χορτάρια, σουρεάλ. Και τα βατράχια να απολαμβάνουν ό,τι η μεγαλομανία ίσως/το όραμα ίσως για χλιδή? έφτιαξε και τσάκισε.
Ωραία συζήτηση ανοίξατε όμως.:)
Για να πάω να παίξω λίγο με τη χιουμανιστική. χαχαα

---

θελουμε φωτο!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

για σενα τα βασικα που λες για καποιον αλλον ειναι η πισινα! για καποιον αλλον το βασικο ειναι ενα ξεροψωμο! ειμαι αυτης της αποψης οτι του καθενος τα ''βασικα'' διαφερουν!

---

Ναι το ξέρω, το γράφω και εγώ στο δικό μου ποστ. Όμως νομίζω ότι είναι χλωμό ο οποιοσδήποτε να νιώθει ευτυχισμένος με ένα ξερόψωμο. Τουλάχιστον στις περιπτώσεις που ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες. Έχεις ακουστά την πυραμίδα των αναγκών? Αυτοί είναι οι "χιουμανιστές" (μια σχολή ψυχολόγων-ψυχοθεραπευτών που έδρασε στις αρχές-μέσα του 20ου αιώνα και δημιούργησε την "χιουμανιστική" σχολή ψυχοθεραπείας, μια από τις τρεις βασικές μαζί με την ψυχοδυναμική/ψυχαναλυτική και την γνωσιακή-συμπεριφορική).


https://msc-technology.wikispaces.co..._needs.svg.png


Αν και δεν είναι απόλυτη, έτσι τείνουν να γίνονται τα πράγματα. Νομίζω ότι αυτός που προσπαθεί να είναι χαρούμενος όλο με πισίνες, αυτοκίνητα είναι τόσο χαρούμενος μακροπρόθεσμα, όσο και αυτός που παίζει φρουτάκια. Δεν είναι δηλαδή. Προσπαθεί, προσπαθεί για να πετύχει τρίμπαρο και αφού το πετύχει, χαίρεται για λίγο μέχρι να ξανανιώσει κενός μέσα του. Το μόνο που του μένει είναι να ξαναμπεί στο τριπάκι για να ξανακερδίσει. Δηλαδή δεν είναι καν ευτυχία αλλά περιστασιακή χαρά και ένας αέναος αγώνας που συνολικά του προκαλεί πιο πολύ στρες και αγωνία σε σχέση με την σύντομης χαρά που θα λάβει. Βασικά δεν θα το ονόμαζα καν "ευτυχία" γιατί η έννοια της "ευτυχίας" υποδηλώνει κάτι πολύ πιο μακροπρόθεσμο σε χρονική διάρκεια (οι όροι "ευχαρίστηση" και "χαρά" συνήθως χρησιμοποιούνται για πιο σύντομες καταστάσεις). Αντιθέτως, νομίζω ότι η ευτυχία που αποκτάς μέσα από "βαθύτερες" και πιο ουσιώδεις καταστάσεις όπως τις σχέσεις, την γνώση, την τέχνη, την δημιουργία, τον αθλητισμό (όχι για βραβεία αλλά επειδή απλά σου αρέσει) είναι πολύ πιο βαθιά και μακροχρονη.


Δες ΄και την έρευνα που παραθέτω πριν για την σχέση reported ευτυχίας και εισοδήματος.

Αχα η πυραμιδα...την εχω ποσταρει κανα 4αρι φορες σε αυτο το φορουμ:)

Μπροκεν ντολλ εκανα μια τακτοποιηση στη βιβλιοθηκη μου σημερα και βρηκα ενα βιβλιο που ισως εχεις διαβασει, αν οχι στο προτεινω ανπιφυλακτα γιατι ειναι μες στο θεμα που ασχολεισαι. Πατριτσια Κορνγουελ - Το πορτρετο ενος Δολοφονου.

carrie ωραιο ακουγεται. ειχα δει ενα ντοκιμαντερ με αυτη νομιζω αν θυμαμαι καλα , που υποστηριζε οτι ο τζακ ο αντεροβγαλτης ηταν ο βρετανος ζωγραφος walter sickert.

Rain and Wind,

Ωραίο αυτό με την πισίνα. Στείλε μας φωτο!!!
Αποδειξη ότι έχει ο καιρός γυρίσματα. Δημιουργήματα τις πιο πολλές φορές όχι από ανάγκη αλλά από ματαιδοξία και ως μέσο απόδειξης καταξίωσης στα μάτια των πολλών. Που όμως δεν είναι ποτε δεδομενο ότι θα αντέξουν στο χρόνο. Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη απάντηση: αυτά τα λετε εσείς για να δικαιολογήσετε το ότι δεν καταφέρατε να αποκτήσετε, ενώ κατά βαθος θα θελατε να χετε την πισίνα σας κλπ.

Σίγουρα όμως, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, το χρήμα είναι ότι πιο απαραίτητο στη ζωή μας, μετά την υγεία και μετά τους ανθρωπους που αγαπούμε. Επειδή είναι η κινητήρια δύναμη για όλα. Τα περιττά, διαφορετικά η πολυτέλεια δεν οδηγούν απαραίτητα τον άνθρωπο στην ευτυχία, συμβάλλουν έστω σε καποιο βαθμό σ’ αυτήν. Και είναι σπανιο να βρεις άνθρωπο που να απέρριπτε το να χε πολυτέλεια στη ζωή του και αυτό να το εννοεί. Πιστεύω ότι το εννοούν μονο οι γενναίοι αλτρουιστές που χουν αφιερωθεί στο συνάνθρωπο και κάποιοι που χουν το βλέμμα στον ουρανό, μακριά απ τα γήινα.

To βιβλιο για αυτο ειναι, για τον τζακ τον αντεροβγαλτη, ειναι πολυ ατμοσφαιρικο και παρουσιαζει διαφορες αποδειξεις, και με τις αναλυσεις της εγω πειστηκα!