Originally Posted by
Karol
ναι ξερω τι ειναι απο τ ξαφνικα να σου ερθει μια ψυχωση οπως ξερω και τι ειναι να σου ερθει ενας καρκινος, να σου ερθει ενα AIDS, να σου ερθει μια εγγυμοσυνη που δεν την θελεις, να σου ερθει τελος παντων μια βαρια αρρωστια, μπορει να μην μου εχει ερθει εμενα κατι τετοιο οποτε να μην εχω προσωπικη εμπειρια ομως βλεπω ανθρωπους και συγγενεις μου που εχουν κατι απο τα παραπανω και παλευουν, δεν το βαζουν κατω , ουτε κλαινε την μοιρα τους, προσπαθουν τα το ξεπερασουν καθε μερα!! Δεν δεχομαι λοιπον οτι ενας ανθρωπος 22 χρονων που δεν εχει καμια θανατηφορο ασθενεια , πρεπει να πενθησει για κατι, η και αν πενθησει καποια στιγμη να τελειωσει το ''πενθος'' και να ξανα σταθει στα ποδια του...Οχι την υπομονη δεν την εχω, καλως η κακως, και ποσο μαλλον να μεινω διπλα του σιωπηλη, χωρις να κανω κατι για να τον ταρακουνησω..αλλα αυτο το παιρνει σαν πιεση δυστυχως! Ολα του φενονται βουνο τωρα..και δεν μου εξηγει το πως νιωθει ακριβως η δεν ξερει να το πει με λεξεις! Δεν εχω καταλαβει! Δεν έφυγα εντελως απο την ζωη του, μονο σαν κοπελα του ...και απλα ευχομαι να μην με βγαλει αυτος τελειως απο αυτη!