Originally Posted by
Antriana
Κάπου διάβασα αυτό, πιστεύω πως είναι πολύ σωστή η ερμηνεία του και συμφωνώ απόλυτα.
Κάποιες σημαντικές επιστημονικές θεωρίες μιλούν για εκ γενετής διαφορές στην ιδιοσυγκρασία και το κατώφλι ερεθισμού, ενώ οι πιο δημοφιλείς ψυχολογικές ερμηνείες εστιάζονται στα βιώματα του παρελθόντος του ευέξαπτου ατόμου και στις τρέχουσες κρίσιμες για τη ζωή του εκκρεμότητες. Πληγές στην πρώιμη ηλικία, απο σημαντικά πρόσωπα της ζωής του αλλα και τωρινοί αδιαπραγμάτευτοι εγκλωβισμοί στον γάμο, τις σχέσεις, την επαγγελματική ματαίωση, τις χρόνιες ασθένειες κλπ., δημιουργούν ένα χρόνιο αγχωτικό υπόβαθρο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την καλύτερη αυτοπεποίθηση έχουν συσσωρευμένο θυμό και οργή,έτοιμο να εκραγεί σε κάθε ευκαιρία. Προσπαθώντας να προστατευθούν από νέες πληγές, μετατρέπουν τα πληγωμένα τους συναισθήματα σε επιθετικότητα και εχθρότητα, κάνοντας ακριβώς αυτό που τους έκαναν κάποτε κάποιοι άλλοι. Άρα γεννιόμαστε με την προδιάθεση και εαν το περιβάλλον μας δεν είναι το καταλληλότερο για να βοηθήσει να μην αναπτυχθεί μη φυσιολογική συμπεριφορά, τότε γεννιέται το πρόβλημα.