Συγγνώμη αλλά τώρα με μπέρδεψες, δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτά που λες για το κικ μποξινγκ...εγώ πάντως δεν νιώθω τόσο έντονο θυμό, όχι...πολύ αδύναμη νιώθω...και στεναχωρημένη, νομίζω ότι πάω για κατάθλιψη, όλο κλαίω...και φοβάμαι επίσης...
Printable View
απο οτι νιωθω και μου εχουν πει σε ψυχολογο δεν εχω ακομα καταθλιψη αλλα αυτο για το boxing στο ειπα οτι εχω καμια φορα εναλλαγες ,αλλες φορες επειδη κανω εντονη γυμναστικη και Boxing σπιτι μου νιωθω οκ ,δυνατη και δεν παθαινω ευκολα κρισεις πανικου και αλλες φορες οπως αυτες τις μερες νιωθω σαν ενα χαρτακι στον ανεμο....
Κυκνε μου τι κανεις? Πως εισαι? Πιστευω οτι θα πρεπει να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο.. θα σου κανει καλο! Καποτε ειχα χασει και εγω την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους στα 15 μου χρονια απο φιλες και καποια σχεση μου τοτε ταυτοχρονα βεβαια δεν ηταν μονο εκει αλλα κυριως απο τοτε που ημουν 9 απο καποιο γεγονος που κρατησε 3 χρονια και σαφως μου σημαδεψε ολοκληρη την ζωη μου. Για παρα πολλα χρονια δεν ειχα εμπιστοσυνη αλλα αυτο αλλαξε κυκνε μου και πλεον δεν με πτοει τιποτα. Εχω εμπιστοσυνη κυριως σε μενα γιατι ξερω πως θα αντιμετωπισω το καθε τι ακομα και τους ανθρωπους, ετσι εχω εμπιστοσυνη και στους αλλους μεχρι να αποδειχτει το αντιθετο.. αλλα δεν καθομαι να σκαω! Αν οι αλλοι κανουν κατι που δεν μας αξιζει δικο του προβλημα και οχι δικο μου. Υπαρχει για ολα τροπος γλυκεια μου...! Παντως μπραβο σου που το παλευεις... αυτο δειχνει δυναμη οσο και αν δεν φαινεται στα δικα σου ματια.. Απλα θες καποιον να σε καθοδηγησει!
:)
Αχ, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω! :) Καλά δεν είμαι γιατί σαν να μην έφταναν όλα πήρα προχθές τα αποτελέσματα κάτι εξετάσεων και δεν είναι καθόλου καλά...όσο για ψυχολόγο, έβλεπα ψυχίατρο Χριστίνα αλλά όχι πια, τέλος μ' αυτήν μετά απ' αυτό που μου είπε στην τελευταία μας συνεδρία...
Πώς τα καταφέρνεις να μην σκας αν σε προδώσουν; Εγώ αν είναι κάποιος που αγαπούσα υποφέρω πολύ...το παλεύω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή...δύο είναι οι επιλογές: ή να πεθάνω ή αν δεν μπορώ να το παλεύω γιατί αλλιώς η ζωή μου θα είναι ακόμα πιο κόλαση αν παραιτηθώ εντελώς...έτσι δεν είναι;
κυκνε σβησε μνμ δε μπορω να σου στειλω προσωπικο μνμ
και εγω απορω με τη δυναμη μου ωρες ωρες...εχει μειωθει βεβαια σε μεγαλο βαθμο αυτο το συναισθημα τα τελευταια δυο χρονια χαρη στην βοηθεια της ψυχοθεραπευτιας μου..
εντονα ομολογω οτι το νιωθω τα τελευταια 11 12 χρονια..πιο μικρος δεν μπορουσα να το ονομασω γιατι πχ στην εφηβεια το μονο που θεσ να κανεις ειναι χαζομαρες και να εισαι με φιλους κλπ..αλλα και τοτε κλειστος ημουν,. απλα πιστευα οτι ηταν κατι φυσιολογικο και οτι θα εφευγε με τον καιρο...ισωσ αν αρχιζα ψυχοθεραπεια τοτε να ημουν σχετικα καλυτερα αυτη τη στιγμη, αλλα οπωσ λενε..ολα γινονται για καποιο λογο !
:)
Είσαι πολύ τυχερός τότε που το αντέχεις κι ας μην ξέρεις πως...απλά ήλπιζα ότι ίσως να ήξερες να μου δώσεις κάποια συμβουλή...εγώ έχω απογοητευτεί τρομερά από την ψυχοθεραπεύτρια μου εδώ και καιρό αλλά στην τελευταία μας συνάντηση έφτασε ο κόμπος στο χτένι και την παράτησα...μου είπε κάτι που δεν θα έπρεπε να πει ποτέ γιατρός...καθαρά αντίθετο με τον όρκο του Ιπποκράτη που έχει πάρει τρομάρα της!
Λυπαμαι για οτι συνεβη με την θεραπευτρια σου...
ευχομαι να βρεις καποια σωστη συντομα...βεβαι ακ το σωστοσ σχετικο ειναι...στην πορεια θα βρεις με ποιον/ποια θα "κολησεις"¨εμενα μου πηρε 10 χρονια και αλλαξα 4 ψυχολογους (περνοντασ βεβαια κ απο ψυχιατρο) και τελικα εδω και εναμιση χρονο βρηκα την σωστη θεραπευτρια και με εχει βοηθισει απιστευτα....μην το βαζεις κατω..το καθε πραγμα ερχετε οταν ειναι η σωστη ωρα..υπομονη και ολα θα φτιαξουν...(ακουγετε κλισε και το λεω ολη την ωρα το ξερω...αλλα το πιστευω ολοψυχα)
Επειδή κι εγώ είμαι πάρα πολύ απότομος άνθρωπος,μ'έντονες διακυμάνσεις και συχνές αλλαγές διάθεσης,πολλοί με κακολογούν ή συχνά βλέπεις δυο ανθρώπους να έχουν σχηματίσει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για μένα:η μία πολύ καλή και η άλλη πολύ κακή.Προσωπικά πιστεύω,ότι αυτή η φαινομενικά «κακή» συμπεριφορά προέρχεται από μια εσώτερη ανασφάλεια,άγχος και είναι προσπάθεια να καλύψω τη βαθιά ευαισθησία που έχω.
Το ζήτημα είναι ότι οι γύρω μας δε βλέπου τόσο ψυχαναλυτικά τη συμπεριφορά μας και δε δικαιολογούν...
Μήπως πρέπει κι εμείς να δικαιολογούμε τους άλλους που δε μας καταλαβαίνουν, αφού έχουμε τόσα κρυμμένα μυστικά μέσα μας; Οι άλλοι θα μας καταλάβουν όταν τους ανοιχτούμε. Οι άλλοι καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ' όσα πιστεύουμε. Ανοιγόμαστε εμείς, ανοίγονται κι αυτοί, κι έτσι γίνεται η προσέγγιση. Κι αυτό είναι πολύ ωραίο.
Σ' ευχαριστώ...με πήρε τηλέφωνο προχθές και με ρώτησε αν θέλω να πάω να τα πούμε από κοντά αφού την είχα συχτηρίσει για τη συμπεριφορά της και δέχτηκα αφού πρώτα τη ρώτησα αν κατάλαβε τι μαλακία είπε (σόρρυ κιόλας, εκεί το ρώτησε πιο ευγενικά απλά θέλω να ξεσπάσω εδώ λίγο) αλλά είμαι επιφυλακτική. Δεν ξέρω αν το εννοεί ή αν το είπε για να μη με χάσει από πελάτη. Όπως και να ΄χει όμως θα βρω άλλη, ήδη μου σύστησε μια ψυχολόγο μια φίλη μου...
Εγώ δεν έχω υπομονή πια, δεν αντέχω άλλο και κυρίως δεν θέλω να γίνομαι πειραματόζωο και να ανοίγομαι και τελικά να απογοητεύομαι, με πληγώνει αυτό...το να μοιράζομαι πράγματα ιερά για μένα και τελικά να εκτίθεμαι χωρίς να βοηθιέμαι...
Εγώ αντιθέτως συνήθως είμαι ήρεμη Κλοόυν...απλά τον τελευταίο καιρό έχω ζοριστεί πολύ, έχει χειροτερέψει η ψυχολογική μου κατάσταση καθώς και η κατάσταση της υγείας μου (σωματικής) και κάποιες φορές επηρεασμένη από άσχημη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων από τους οποίους δεν το περίμενα ποτέ (προδοσία δηλαδή) προς εμένα ξέσπασα άσχημα σε κάποιον...δεν το έκανα όμως από κακία αλλά από φόβο ότι κι εκείνος θα με εξαπατήσει...και δεν θα το αντέξω αυτό...κι αυτός ο άνθρωπος ξέρει αρκετά για μένα και ξέρει κι από ψυχολογία, λογικά θα πρέπει να δείξει λίγη κατανόηση, κάνω λάθος;
Όπως είπα και στο προηγούμενο ποστ μου, έχω ανοιχτεί σ' αυτόν τον άνθρωπο...απλά μου θύμωσε...έχει κάποια δίκια απλά κι εγώ δεν το έκανα από κακία...διάβασε λίγο και το άλλο μήνυμα και θα καταλάβεις...συμφωνώ πάντως ότι είναι πολύ ωραία το να ανοίγονται και να έρχονται κοντά δυο άνθρωποι κι όχι μόνο σε επίπεδο ερωτικής σχέσης...