Quote:
Originally posted by interappted
kanenas κ anitak σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση θα ειχατε δικιο >υαρχει ομως μανα να βλεπει το παιδι της να υποφερει να πενθει να τρελλαινεται να πανικοβαλλεται να χαπακωνεται να εχει διαταραχες κ καταθλιψη και να μην ενδιαφερεται για το ψυχολογικο κομματι της ειπα καποια πραγματα για τη διαταραχη μου κ μου λεγε να σωπασω για να δει την Ιωαννα της καρδιας ενω διπλα της υπηρχε η πραγματικοτητα της ζωης??οχι ειμαι 30 και δεν με δικαιολογει να κρεμομαι απο την μανα μου ουτε να εξακολουθω να περιμενω να με αποδεχτει.ξερω ομως οτι δεν ασχολειται με τα ψυχολογικα που αυτη μου δημιουργησε με το να με απορριπτει συνεχως..κ να μη με αποδεχεται..και με ολα αυτα που περναω ισως αν ηταν αλλιως να ημουν καλυτερα..Γιατι στα 30 μου,εχω γινει κ γω μανακαι δεν εχω ακομα νιωσει ενα χαδι της...κι οσο πιο πολυ μεγαλωνει ο γιος μου παρα τα π[ροβληματα που εχω καταλαβαινω ποσο μου ελειψε η στοργη της.Το σπιτΙ να ειναι στην τριχα και το φαι ετοιμο...Το συναισθηματικο,το εκδηλωτικο ΑΠΛΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ!!!
μου ερχεται να σου μιλησω με μεγαλη σκληροτητα, αλλα θα ηταν παρα πολυ αδικο γιατι με θυμαμαι πολυ καλα οταν βρισκομουν σε αναλογη κατασταση. Από μέσα βιώνοντάς το είναι οδυνηρό και αποδιοργανωτικό. Απέξω, το μονο που φαινεται ειναι μια κλαψιαρα και μιζερη 30 αρα, πολυ δυσαρεστη για συντροφιά, ανίκανη να κοιταξει εξω απο τον εαυτο της, με αρρωστες και εκδικητικες προσκολλησεις προς τη μαμα, μια μαυρη σκια που λέει \"σάγαπώ\" στο παιδί και γενικα μια πληρης εικονα του βαρους της γης. Θα διαμαρτυρηθεις και θα σπευσεις να δικαιολογηθεις, επειδη καταβαθος τα ιδια πιστευεις κι εσυ για τον εαυτο σου. Εγώ μπορει να σου πω οτι δεν εισαι ολα τα παραπανω και να χαρεις λιγο. αλλα δε θα με πιστεψεις. σωστα;