Άποψή μου.
Στα 9 ΕΝΑ γεγονώς μπορεί να παρερμηνεύθηκε μπορεί και όχι.
Στα 35 μπορείς να το ρωτήσεις και ίσως ΠΡΕΠΕΙ.
Άποψή μου.
Στα 9 ΕΝΑ γεγονώς μπορεί να παρερμηνεύθηκε μπορεί και όχι.
Στα 35 μπορείς να το ρωτήσεις και ίσως ΠΡΕΠΕΙ.
Αυτό το τελευταίο ήταν το κερασάκι στην τούρτα... Αχ ρε gramle.. ψάχνοντας να βρεις αυτό που σου λείπει να είσαι βέβαιη ότι θα πέσεις σε πολλά λούκια και θα φας πολλές σφαλιάρες όμως το να κάνεις μία σχέση παράλληλη δεν είναι και η καλύτερη λύση. Από την άλλη θα μου πεις κι όλα αυτά που μου λείπουν που θα τα βρω; Μα εκεί έξω φυσικά. Αλλά χωρίς κάποιο λουρί να σε κρατάει δεμένη σε μέρη που ουσιαστικά δεν θέλεις να ξαναεπισκεφτείς. Ξέρεις τι έλεγε ο Ρήγας Φεραίος; Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Σου ακούγεται γνωστό; Θα πρέπει. Θέλεις την ελευθερία σου; Τότε ψάξε να την βρεις στα σωστά μέρη και όχι με μισές λύσεις που στο τέλος μόνο συναισθηματικό κόστος θα σου αποφέρουν. Στάσου στα δυό σου πόδια και όταν είσαι έτοιμη ότι επιθυμείς θα γίνει. Τι σκατά, στην ίδια θέση είμασταν, λες να μην ξέρω τι λέω;
και τι να ρωτησω ρε hus? \"μανα μηπως ειχες γκομενο?\" και θα το παραδεχτει? και πες οτι το παραδεχεται. Θα μου πει, \"ειδες? δεν σας παρατησα για ενα γκομενο. αυτο κανει η σωστη μανα\"Quote:
Originally posted by ex_hus
Άποψή μου.
Στα 9 ΕΝΑ γεγονώς μπορεί να παρερμηνεύθηκε μπορεί και όχι.
Στα 35 μπορείς να το ρωτήσεις και ίσως ΠΡΕΠΕΙ.
Το ξερωρε τασ, αλλά μου προεκυψε. Ετσι οπως ειμαι λογικο δεν ειναι? Δεν φταιει ομως μονο αυτο. Ηταν ακριβως ετσι οπως τον ηθελα. Μου την εχουν πεσει κι αλλοι αντρες αλλά δεν αφεθηκα να τους ερωτευτω λογω του οτι ημουν σκατα στο γαμο μου. Μ\' αυτον ομως ηταν το κατι αλλο. Μου πηρε το μυαλο, με απογειωσε. Προσγειωθηκα ομως πολυ ανωμαλα. Απλα αν ηταν ομως αλλιως η φαση και δεναμε με αυτον θα μου ηταν πιο ευκολο να παρω την αποφαση και να ξεκινησω μια καινουργια ζωη.Quote:
Originally posted by Tass
Αυτό το τελευταίο ήταν το κερασάκι στην τούρτα... Αχ ρε gramle.. ψάχνοντας να βρεις αυτό που σου λείπει να είσαι βέβαιη ότι θα πέσεις σε πολλά λούκια και θα φας πολλές σφαλιάρες όμως το να κάνεις μία σχέση παράλληλη δεν είναι και η καλύτερη λύση. Από την άλλη θα μου πεις κι όλα αυτά που μου λείπουν που θα τα βρω; Μα εκεί έξω φυσικά. Αλλά χωρίς κάποιο λουρί να σε κρατάει δεμένη σε μέρη που ουσιαστικά δεν θέλεις να ξαναεπισκεφτείς. Ξέρεις τι έλεγε ο Ρήγας Φεραίος; Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Σου ακούγεται γνωστό; Θα πρέπει. Θέλεις την ελευθερία σου; Τότε ψάξε να την βρεις στα σωστά μέρη και όχι με μισές λύσεις που στο τέλος μόνο συναισθηματικό κόστος θα σου αποφέρουν. Στάσου στα δυό σου πόδια και όταν είσαι έτοιμη ότι επιθυμείς θα γίνει. Τι σκατά, στην ίδια θέση είμασταν, λες να μην ξέρω τι λέω;
Να σου πω κάτι gramle;
Εσύ την άκουσες και σου έμεινε το ψυχολογικό. Εμένα που όχι μόνο μου το είπε αλλά επιπλέον κάποια στιγμή που ήμουν παιδί χωρίς να γνωρίζω ότι ήταν ο εν λόγω κύριος μου τον γνώρισε κιόλας τι να πω; Μήπως θα έπρεπε να σκαρφαλώνω τοίχους τώρα; Γλυκειά μου όλοι άνθρωποι είμαστε και κανένας δεν είναι άσφαλτος (τάδε έφη κα Δημητρίου). Οτι κι αν έγινε στο παρελθόν της μητέρας σου και την ώθησε να ενεργήσει όπως ενέργησε και να σε μεγαλώσει με τόσο αυστηρές αρχές είναι κάτι που θα πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσεις να το δουλεύεις και να το βγάζεις από μέσα σου. Εδώ μιλάμε για την δική σου ζωή και τις δικές σου επιλογές. Η μητέρα σου τόσα ήξερε τόσα έκανε. Εσύ που είσαι και συ με την σειρά σου μάνα γιατί πας να επαναλάβεις τα ίδια λάθη με εκείνη; Πιστεύεις ότι καταβάθος ήταν ευτυχισμένη και εκείνη με την δική της ζωή; Οτι πίστευε καλύτερο έκανε και τελικά καταλήγουμε στο γνωστό αμαρτίες γονέων παιδεύουσιν τέκνα. Ε όχι! Κάνε την διαφορά και σταμάτα το εδώ. Εχεις και εσύ δικαιώματα!
Θα σταματήσει να σε βασανίζει αυτή η σκέψη. Οτι και αν σου πεί. Και μη προτρέχεις στο τι θα σου πεί. Αυτό λέω μόνο.Quote:
Originally posted by gramle
και τι να ρωτησω ρε hus? \"μανα μηπως ειχες γκομενο?\" και θα το παραδεχτει? και πες οτι το παραδεχεται. Θα μου πει, \"ειδες? δεν σας παρατησα για ενα γκομενο. αυτο κανει η σωστη μανα\"Quote:
Originally posted by ex_hus
Άποψή μου.
Στα 9 ΕΝΑ γεγονώς μπορεί να παρερμηνεύθηκε μπορεί και όχι.
Στα 35 μπορείς να το ρωτήσεις και ίσως ΠΡΕΠΕΙ.
Εdit (και μη ξεχνάς, εσένα σε χτυπάει ο \"σωστός\" ο πατέρας κάθε μέρα)
Ενσταση!
Το να αλλάξεις την ζωή σου είναι κάτι το οποίο πρέπει να το βασίσεις στον εαυτό σου και μόνο και όχι πάνω σε κάποιον άλλο. Το ξέρω και στο λέω υπεύθυνα γιατί την ίδια νοοτροπία είχα και γω και τελικά μου πήρε πολύ περισσότερο χρόνο να βρω τις ισορροπίες μου από ότι αν είχα εξαρχής στηριχθεί σε μένα και μόνο.
Δεν με μεγαλωσε με αυστηρες αρχες. Απεναντιας ειναι πολυ χαλαρη στα ηθικα θεματα και ποτε δεν μου απαγορευσε κατι. Απλα σε οτι εχει να κανει με οικογενεια, γαμο και προπαντων παιδι ειναι καθετη. Το παιδι πρεπει να μεγαλωνει και με τους 2 γονεις.
Τασ, ποτε γνωρισες τον τωρινο σου συντροφο? αφου χωρισες με τον πρωην ή παραλληλα?
Για να έχει αυτή την άποψη κάτι πρέπει να την έκανε να την διαμορφώσει. Γιατί τόσο κάθετη με το θέμα; Μήπως λόγω εποχής που μεγάλωσε; Μήπως λόγω δικού της οικογενειακού περιβάλλοντος; Μήπως λόγω εμπειριών; Πάντως όπως και να έχει αυτά είναι αντιλήψεις που επικρατούσαν πριν από αρκετά χρόνια. Ακόμα και στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν πάνω σε αυτό το θέμα. Επειτα αν εσύ δεν είσαι μέσα σου καλά πως θα είναι καλά και οι γύρω σου και κυριότερα εκείνοι που προσβλέπουν σε σένα; (Το παιδί σου).
Πρόσεξε τι γράφεις. και με τους δύο γονείς (όχι φυσικούς γονείς) αλλά 2 γονείς.Quote:
Originally posted by gramle
Απλα σε οτι εχει να κανει με οικογενεια, γαμο και προπαντων παιδι ειναι καθετη. Το παιδι πρεπει να μεγαλωνει και με τους 2 γονεις.
Να συνεχίσω που αγαπιούνται
Τον γνώρισα τα Χριστούγεννα του 2006 την παραμονή συγκεκριμένα σε ένα φιλικό σπίτι, τρία χρόνια αφότου είχα χωρίσει με τον άντρα μου και σε μία χρονική στιγμή που ναι μεν ήθελα έναν σύντροφο να πορευτώ μαζί του αλλά δεν με έκαιγε και τόσο μιάς και ήθελα λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, βλέπεις 3 μήνες νωρίτερα είχα βγει από μία δίμηνη σχέση με κάποιον που δεν περπάτησε καθόλου μα καθόλου καλά.
και αν δεν το βρω το αλλο μου μισο? θα μεινει το παιδι με ενα γονιο. Αυτο εννοουσα οταν ελεγα οτι θα μου εδινε δυναμη αν ειχα βρει κατι αλλο
Αρα οταν χωρισες ησουν σχετικα μικρη. Αλλο 30 (που πρεπει να ησουν) και αλλο 35 που ειμαι εγω (σχεδον 36).
Συμφωνώ με τον Ex. Και με τους δύο γονείς, όχι κατ΄ανάγκη τους φυσικούς που να αγαπιούνται. Εμείς (ο σύντροφος μου, η κόρη μου και εγώ) μένουμε μαζί εδώ και 14 μήνες και σε διαβεβαιώ ότι η κόρη μου νιώθει πολύ όμορφα μαζί του και έχουν αναπτύξει μία πάρα πολύ καλή σχέση. Η ίδια μου είπε τις προάλλες ότι νιώθει πολύ χαρούμενη που είμαστε μαζί και ότι ξέρει πως εκείνος την αγαπάει πολύ κι ας έχει και άλλο ένα παιδί από προηγούμενο γάμο κι ας περιμένουμε σε λίγους μήνες δικό μας παιδί κι ας έχει μπαμπά εκείνη. Αυτό νομίζω λέει πολλά.
Ημουν 31. Ε και; Και τώρα να μου συνέβαινε πάλι το ίδιο θα έκανα. Η ζωή μου δεν έχει τελειώσει, απεναντίας ακόμα δεν έχει αρχίσει!
Συμφωνω και εγω απολυτα και με τους δυο σας. Φοβαμαι ομως οπως ειπα και πριν οτι θα βιαστω λογω ηλικιας (δεν με παιρνει και πολυ ακομα για δευτερο παιδι) και θα κανω παλι λαθος επιλογες.
Κι αν ο παππούς μου είχε ροδάκια; Τι θα ήταν; Συγνώμη για το απότομο του ύφους αλλά αν αρχίσεις με το \"κι αν...\" δεν θα τελειώσεις ποτέ και φυσικά δεν θα καταλήξεις πουθενά. Αν δεν το δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ αυτό το \"κι αν\". Και πίστεψέ με, θα σε τρώει μιά ζωή...
Να βιαστείς λόγω παιδιού; Στις μέρες μας μπορούμε να τεκνοποιούμε και στα 40+. Κοίτα πρώτα να κάνεις κάτι για σένα και μετά θα κάνεις και άλλο παιδί. First things first.
Εχεις απολυτο δικιο, αυτο το \"αν\" θα με φαει. Γιατι εχω τετοιες ανασφαλειες ρε γαμοτο μου?
Γιατί είσαι άνθρωπος. Αν ήσουν φυτό δεν θα τις είχες, πίστεψέ με!
Χαμογέλα λίγο, δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου, όλα αυτά που σκέφτεσαι, νιώθεις και φοβάσαι είναι απολύτως φυσιολογικά. Δεν είσαι μόνη σου εδώ. Σε ακούμε και είμαστε κοντά σου έστω και εξ΄αποστάσεως.
Να σαι καλα, πραγματικα εισαι ενα πολυ σωστο και ισορροπημενο ατομο. Ειναι πολυ τυχεροι αυτοι που σε εχουν και ως συντροφο και ως φιλη.
Σου ευχομαι τα καλυτερα
Και με την σειρά μου σου εύχομαι το ίδιο!
Αντε... με συγκίνησες μεσημεριάτικο!
(και είμαι και ευσυγκίνητη γενικότερα λόγω εγκυμοσύνης...)
αχχχχχχχχχχχχχχχχχ,αντε με το καλο βρε Tass.....:)))))) ενα τυχερο παιδακι θα ναι νομιζω με τα μυαλα που κουβαλας:)))
Και ξανά εμφανίζονται τα χαρτομάντηλα..
Ευχαριστώ πολύ Σοφία μου, να΄σαι καλά. Από αυτά που διάβασα ίδιου τύπου μυαλά κουβαλάμε. Σε καλό να μας βγούνε.. χιχιχι.
και γω αυτο εύχομαι, αλλα και το βλέπω:))))!!!!!!
βλεπω οτι τελευταια το φορουμ ανθισε:))) πολυ χαιρομαι:)
Γκραμπλ, θα ηταν επιπολαιο να προσπαθησει καποιος να σε πεισει να προχωρησεις χωρις να λαβεις σοβαρα τους δισταγμους σου. Το λέω αυτό όχι επειδή πιστεύω ότι έχουν βάση, αλλά επειδή ξερω ότι τα ενοχικα σου δε θα σε αφησουν ποτε να ησυχασεις. Πολύ καθαρά και ξαστερα, το λογικο ειναι το εξης: αφηνεις τις γυναικουλιστικες ανασφαλειες (ακου να σκεφτεσαι τι θα πει η μαμα σου!), ανοιγεις την πορτα, τον πετας εξω, σεβεσαι τα οικονομικα του και δεν του ζητας υπερβολικη διατροφή, σεβεσαι και το παιδι σου και επιτρεπεις μια ελευθερη επικοινωνια με τον πατερα. Για τα υπολοιπα χεστηκες, δε σε αφορουν, και κυριως η σχεση του παιδιου με τον πατερα του. Δε βιαζεσαι να κανεις δευτερο παιδι. Έχεις καμια 7ετία γονιμότητας και αξίζει να περιμενεις το κελεπουρι το οποιο δεν πεφτει εξ ουρανου, αλλα βγαινεις να το βρεις εσυ. Και στα 60 σου χαιρεσαι τα εγγονακια σου και τα ενδιαφεροντα σου χαλαρή και ισορροπημένη. Δυστυχώς εσύ αδυνατείς να το δεις έτσι και μπορώ να σε νοιώσω γιατί τις ιδιες σκεψεις με σενα εκανα κι εγώ. Εδώ χρειαζεται προσοχή να μην ριξεις αλλου τις ευθυνες. Το ενοχικό σου είναι δικό σου πρόβλημα και δε φταιει ο αντρας σου. Πρεπει για να κοιταξεις τη ζωη σοβαρα στα ματια να αποφασισεις να αλλαξεις -ισως και με βοηθεια ειδικου- τον εαυτο σου. Ο άντρας σου θα εξακολουθει να στη δινει, αλλά δε θα τον προσβάλλεις όταν η ίδια θα θεωρείς και θα αποδεχεσαι το διαζύγιο ως τίμια και καθολου ταπεινωτικη για τον αλλο λύση. εκφρασεις όπως \"παρατησε τον αντρα της\" κλπ, ειναι ενδεικτικες της νοοτροπιας που ονειρευεται αλλα δεν αντεχει να επωμιστει το βαρος της ελευθεριας της. Δεν ξερω αν με καταλαβαινεις...
Ανιτακ, σε καταλαβαινω και σ\' ευχαριστω. Εχεις κι εσυ δικιο... Ολοι εχετε δικιο σ\' αυτα που μου λετε.
Χτες του μιλησα. Του τα ειπα ολα αυτα που ειπα παραπανω σε σας. Οτι το παιδι του καταστρεφουμε το μελλον με αυτη την συναισθηματικη ασταθεια και ανασφαλεια που του παρεχουμε μεσα απο αυτο το γαμο. Μου ειπε οτι νιωθει σαν μεγαλος του αδερφος και οχι σαν μπαμπας του. Σαν να ειμαι εγω η μαμα με 2 παιδια που οταν μαλωνουν επεμβαινω. Εχει δικιο, ετσι ειναι. Αλλα αυτο το αφησε αυτος να συμβει. Του ειπα οτι \"το παιδι δεν εχει τις σωστες και υγιεις εικονες απο τον γαμο μας και πως οταν μεγαλωσει σιγουρα θα βγαλει καποια ανωμαλια στον χαρακτηρα του. Ηδη δεν ειναι καλα ψυχολογικα. Με αυτες τις υπερβολικες φοβιες που εχει. Το παιδι το εχουμε μουρλανει. Κατι πρεπει να γινει. Ενα καλο διαζυγιο ειναι πολυ καλυτερο απο ενα κακο γαμο για το παιδι.\"
Τον πιασανε παλι οι κρισεις, αρχισε να κλαιει. Δεν το ειχε σκεφτει ποτε αυτο ειπε.
Επειδη εισαι πολυ επιφανειακος του ειπα εγω. Για σενα ολα ειναι μια ευθεια. Εχουμε την οικογενεια μας το παιδι μας και η ζωη κυλαει. Χωρις προσπαθεια για το καλυτερο. Γινεται σκατα και προσποιουμαστε πως ολα ειναι καλα... Και οι μερες περναν. Και η ανασφαλεια του παιδιου μεγαλωνει και το νιωθει, το βλεπει πως οι γονεις του κοιταν ο ενας στη δυση ο αλλος στην ανατολη. Και ρωταει συνεχεια, \"μαμα εισαι ερωτευμενη με τον μπαμπα? τον αγαπας?\" Θελει να νιωσει την ασφαλεια πως ολα ειναι καλα. Αλλα την εισπρατει την αδιαφορια, τον εγωισμο, την εσωστρεφια στη σχεση των γονιων του. Μικρος ειναι, λεω στον αντρα μου, οχι χαζος....
Καλημέρα Gramle.
Καλημέρα σε όλους σας.
Πως συνεχίστηκε η κουβέντα σας έπειτα από αυτό το σημείο;
καλημερα τασ,
Δεν συνεχιστηκε, τον πιασαν οι κρισεις, ξεροκαταπινε, ανασενε με δυσκολια και μετα οταν του ειπα οτι το παιδι το καταστρεφουμε αρχισε να κλαιει και εγω του μιλουσα και αυτος ειχε βγει ο μισος απο το δωματιο και εβλεπα μονο το χερι του που ακουμπουσε στην πορτα και το ενα του ποδι...Και εγω μιλουσα και αυτος εκλαιγε. Μετα σταματησα με την τελευτεια μου κουβεντα να ειναι \"εγω σου χτυπαω καμπανακια εδω και καιρο και εσυ εισαι στον κοσμο σου\"
Α, μου ειπε και κατι που με σωκαρε. Οταν τον κατηγορησα οτι τρομοκρατει το παιδι ετσι οπως του μιλαει (εχει ενα στρατιωτικο υφος διαταγης οταν μιλαει στο παιδι) μου ειπε \"εχεις δικιο αλλά ετσι εχω μαθει απο το σπιτι μου, ο πατερας μου μας εδερνε ολη μερα εμενα, τον αδερφο μου και την μανα μου!\" το οτι εδερνε αυτον και τον αδερφο του το ηξερα αλλά για την μανα του δεν ειχα ιδεα. Εχει μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον ασχημο, χωρις διαλογο, με διαταγες απο τον πατερα του σε ολη την οικογενεια. Αυτο καπως τον δικαιολογει που ειναι ετσι... Τι να πω?
Επιτέλους έκανε ένα άνοιγμα από την μεριά του.. Ισως τελικά να προσπαθεί και εκείνος να κάνει μία προσπάθεια πλησιάσματος αλλά λόγω προηγούμενων βιωμάτων του να του είναι πολύ δύσκολο.. Τι να πω. Πάντως σίγουρα ήταν πολύ καλό αυτό που έγινε. Τώρα το καταπόσο δικαιολογεί ή όχι την μέχρι τώρα συμπεριφορά του αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κάνει ψυχανάλυση ο ίδιος για να το βρει όπως και για να το ξεπεράσει. Αυτό είναι κάτι στο οποίο εσύ δεν θα μπορέσεις να βοηθήσεις παρά μόνο να συμπαρασταθείς και φυσικά θα πρέπει να το επιθυμεί ο ίδιος και όχι να του επιβληθεί.
Αλήθεια, έχει κάνει ποτέ ο ίδιος από όσο γνωρίζεις κάποια προσπάθεια να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό; Θα ήταν δεκτικός σε μία τέτοια ιδέα; Μήπως ένας σύμβουλος γάμου; Μία πρόταση κάνω...
διστυχως οχι, δεν τους αποδεχεται και πολυ αλλά νομιζω οτι αν ηταν δωρεαν θα πηγαινε να δοκιμασει. Δεν χαλαλιζει να δωσει λεφτα (τα οποια δεν ειναι και λιγα αυτα που παιρνουν οι ψυχολογοι) σε κατι που δεν πολυπιστευει.
Αλλά και εγω πιστευω οτι θα τον βοηθουσε πολυ. Τον ειχα πιεσει πολυ να παει τοτε με που του αρχισαν οι κρισεις, πηγε μια φορα, δεν πετυχε και σε καλο και δεν ξαναπηγε. Μετα με την περιπτωση του γιου μας που αλλαξαμε 5 παιδοψιχιατρους του επιβεβαιωθηκε η ιδεα οτι δεν αξιζει να τους εμπιστευεσαι και δεν του ξαναεκανα νηξη να παει.
Υπάρχει πάντα η λύση του δημόσιου κέντρου ψυχικής υγείας. Σε κάποιους δήμους έχει και η χρέωση για κάθε ατομική συνεδρία είναι είτε δωρεάν είτε συμβολική (νομίζω μέχρι 3 ευρώ). Οποιος ξέρει περισσότερα πάνω σε αυτό ας μας πει αν ξέρει γιατί προσωπικά αν και επικοινώνησα δεν πήγα τελικά γιατί δεν με βόλευαν οι ώρες (είχε μόνο πρωϊνές και εγώ δουλεύω). Θυμάμαι είχα πάρει στο 11888 και είχα ζητήσει το τηλ κάποιου κέντρου ψυχολογικής υποστήριξης, με συνέδεσαν με κάποια υπηρεσία του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και από κει μου έδωσαν το τηλέφωνο της υπηρεσίας αυτής.
Πάντως το ότι πέρασαν τόσοι ψυχολόγοι από την ζωή σας έστω και μέσω του παιδιού και τελικά αποδείχτηκαν όχι κατάλληλοι δεν σημαίνει βέβαια ότι κάπου εκεί έξω δεν υπάρχει κάποιος που είναι. Αν του το πρότεινες όχι με την ταμπέλα του \"ψυχολόγου\" αλλά του \"σύμβουλου γάμου\" ως μία ύστατη προσπάθεια να σώσετε τον γάμο σας πως πιστεύεις ότι θα αντιδρούσε;
το ξερω για το δημοσιο αλλά οπως ειπες και συ ειναι πρωινες ωρες και αυτος δουλευει.
Οσο για τον συμβουλο γαμου, ψυχολογος δεν ειναι κι αυτος? ποια η διαφορα? τεσπα, πολυ το κουρασαμε το θεμα, ας αγχωθει και αυτος λιγο να βρει μια λυση. Βαρεθηκα να νταντευω ενα μωρο και να του αλλαζω παμπερς οπως πολυ καλα ειχε πει ο Αλεξανδρος
Καλά τα λες. Από την στιγμή που τον έβαλες στην διαδικασία να καταλάβει επιτέλους ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον γάμο σας και είναι πολύ ορατή στο άμεσο μέλλον η περίπτωση να μην είστε πλέον μαζί ως ζευγάρι, καιρός είναι να κινητοποιηθεί και ο ίδιος. Αρκετά του τα έδωσες όλα στο χέρι, ας κάνει κάτι και μόνος του.
Κι εσύ κοίτα να κάνεις κάτι για σένα. Επιτέλους πιά, το αξίζεις ρε γαμώτο! (pardon my French....)
gramle μπραβο σου για το ανοιγμα που εκανες και μιλησες έτσι...είδες? ειχε αποτέλεσμα....:)
ενα ανοιγμα απο μερους του, μια καλύτερη επικοινωνια...αυτο δεν σημαινει φυσικα οτι αλλαζει ο γαμος ή κατι αναλογο ειναι ομως παντα ενθαρρυντικη μια μορφη επικοινωνιας σε καποια βαθμο (και εννοωντας επικοινωνια δεν εννοω να καταληξετε σε κοινες αποφάσεις ή συμπεράσματα, αλλα να καταλαβετε ο ενας τον αλλο, καπως-εστω!)...
Το τί δικαιολογει τη συμπεριφορα του και τί οχι ειναι διαφορετικο απο το αν μπορειτε να ζήσετε μαζι ομως....
πολυ σοφο αυτο Σοφια μου....!
Συμφωνώ με την Σοφία.
Πράγματι το αν τα παιδικά του βιώματα και οι τραυματικές εμπειρίες που έζησε διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του σε αυτή που είναι σήμερα δεν έχει σχέση με το αν μπορείτε να είστε μαζί σε αυτό τον γάμο τελικά. Ο καθένας πρέπει να δουλεύει μόνος του με τον εαυτό του και όχι να περιμένει λόγω παιδικών τραυμάτων ή άλλων δυσάρεστων εμπειριών να τον δικαιολογήσουν και να του φέρονται με το γάντι.
Ολοι μας πιστεύω σε κάποια ή κάποιες φάσεις της ζωής μας περάσαμε δυσκολίες και λούκια, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουμε την απαίτηση από τους άλλους να μας κατανοούν για αυτό και να μας προσέχουν σαν να είμαστε ντελικάτα κινέζικα βάζα (από άποψη ψυχολογική).
Η τελική ευθύνη της ζωής, της συμπεριφοράς μας και του τρόπου αντιμετώπισης των ευθυνών μας είναι δική μας.
Μου ειπε πως το καταλαβαινει οτι ειναι λαθος και η συμπεριφορα του απεναντι στο παιδι και γι αυτο το λογο δεν μπορει να κοιμηθει τα βραδια. Ψαχνοντας μια λυση.
Ειναι σημαντικο που το καταλαβαινει.Αφου λοιπον το κατάλαβε, το επομενο βήμα ειναι να κανει κάτι ωστε να το σταματήσει. Θελει βοήθεια γι αυτο ή νομιζει πως μπορει να τα καταφερει μονος του?Μπορειτε να το συζητήσετε, να βρειτε μια λύση σ αυτο?
Αν δεν μπορειτε να βρειτε μια φορμουλα επικοινωνιας μεταξύ σας, πρεπει να βρειτε με το παιδακι σας....ειναι παρα πολυ σημαντικο, ακομα και για την σχεση που εχετε μεταξυ σας...Φανταζομαι και ελπιζω να καταλαβαινετε ποσο σημαντικο ειναι να μην δηλητηριαζετε την ψυχουλα του με κατηγοριες του ενος για τον αλλο ή με ενα βαρυ κλιμα στο οποιο μεγαλώνει
Εχετε δικαιωμα (εφοσον το επιλεγετε) να πληγωνετε ο ενας τον αλλο, αλλα οχι το παιδι σας...αυτο δεν εχει επιλογες, εχετε εσεις γι αυτο....