Originally Posted by
ODYSSEAS1976
Καλημέρα και πάλι..
Χτές λοιπόν βγήκαμε με την φίλη μου σε αγαπημένο μας στέκι στο Κεφαλάρι.Μουσικούλα,ποτάκι ,καλή διάθεση και catching up στα νέα μας μια και είχαμε να τα πούμε απο κοντά κάπου δύο βδομάδες.Είχε προηγηθεί μια συνομιλία μας στο τηλέφωνο όπου της είχα προτείνει να βγούμε για να της πώ κάποια πράγματα και φυσικό ήταν να είναι πολύ περίεργη.Συγκεκριμένα είχα τονίσει γελώντας ότι ειδικά με ένα απο τα συγκεκριμένα νέα που της είχα,θα το πάθαινε σίγουρα το εγκεφαλικό μια και δε θα το περίμενε τίποτα και καταλαβαίνει κανείς πώς ανυπομονούσε.
Συζητήσαμε νέα απο εργασία,προσωπική ζωή κλπ,την ενημέρωσα φυσικά οτι τελείωσε η πρόσφατη σχέση μου χωρίς ακριβώς εκείνη τη στιγμή να μπώ στον ακριβή λόγο που έγινε αυτό και εκείνη απλά το θεώρησε ως ασυμβατότητα χαρακτήρων,μια και τις φορές που την είχε συναντήσει ήταν φανερό ότι δεν την πολυσυμπαθούσε(εννοείται).
Μου μίλησε ξανά για κάποια νέα προβλήματα με τη δική της σχέση και το πόσο προβληματισμένη και κουρασμένη ένιωθε,ώσπου σε κάποια στιγμή με κοίταξε αρκετά έντονα(σημειώνω ότι καθ'ολη την διάρκεια της συνάντησης είμασταν κλασσικά κολλημένοι αγκαλιά),με διακόπτει και με ρωτάει: "Τι γίνεται ρε φιλαράκι,θα το πάθω το εγκεφαλικό τελικά,ή τζάμπα πήγε η διάγνωση γιατρέ?"...
Όπως καταλαβαίνετε ήταν ή τότε ή ποτέ.Είχα αποφασίσει προκαταβολικά ότι δεν πρόκειται να κάτσω να κάνω εξομολόγηση για όλα αυτά τα χρόνια σα τη βρεγμένη γάτα,άρα τι έμενε,κατευθείαν στο κεφάλι και ότι γίνει..
Την κοίταξα και της είπα χαμογελώντας ότι εκτός απο πολύ καλή φίλη και δικό μου άνθρωπο,την βλέπω και ως κάτι παραπάνω και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και αρκετό καιρό.Αυτό και τίποτα άλλο.Στο ίδιο ύφος με ρώτησε "Δηλαδή εννοείς ώς γυναίκα?" και έγνεψα καταφατικά..
Για κάποια δευτερόλεπτα δεν μίλησε,απλά καθόταν και με κοίταγε χαμογελώντας,οπότε αντιλαμβάνεστε τί πέρναγε απο το μυαλό μου που ούτως η άλλως έτρεχε με 1000 στροφές το δευτερόλεπτο εκείνη τη στιγμή.Έλεγα οκ,την είπες την μ%&%@α σου,το έβγαλες επιτέλους απο μέσα σου,λούσου τα τώρα να τελειώνουμε και προχώρα επιτέλους.
....και μου απαντάει "Το ήξερα...έλεγα ότι δε θα το παραδεχόσουν ποτέ"...Πρώτο εγκεφαλικό(μόνο που είχα κάνει λάθος,γιατί το έπαθα εγώ)..και με αποτελείωσε λέγοντας "Τα αισθήματα είναι αμοιβαία φυσικά"...Δεύτερο εγκεφαλικό.
Για το τι ακολούθησε μέχρι το τέλος της συνάντησης μπορείτε να το φανταστείτε....
Ζώ ένα Ο Ν Ε Ι Ρ Ο!