Αν ενδιαφέρεσαι για ωραία ταινία με πολύ καλή ερμηνεία και μουσικό περιεχόμενο, δες το whiplash.... Θα με θυμηθείς
Printable View
Καλημερα και καλη εβδομαδα σε ολο το φορουμ!εγω σκεφτομαι,γιατι καθομαι συνεχεια και ενδιαφερομαι για ατομα,τα οποια δεν δειχνουν το ιδιο ενδιαφερον,η δειχνουν κατι πολυ ελαχιστο και δεν δινουν τουλαχιστον την ευκαιρεια να δουν τις προθεσεις του αλλου!ενδιαφερον διχως ανταποκριση ειναι χαμενος χρονος!!!!
Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να κάνω για να βγω από το συναισθηματικό/ψυχολογικό τέλμα που βρίσκομαι...καμιά ιδέα; Νιώθω σαν ζόμπυ που απλά υπάρχει κι επιβιώνει και σέρνεται αλλά δεν ζει και δεν έχει ούτε δύναμη για να ζήσει...θέλω μόνο να κοιμάμαι για να μην νιώθω άσχημα συναισθήματα όπως μοναξιά...καμιά ιδέα;
αυτο μου ειχε συμβει μονο στην εφηβεια και το σκυλομετανιωσα, για την ταλαιπωρια που τραβηξα και τον χρονο που εχασα ΤΟΣΟ αδικα (εγω αδικησα τον εαυτο μου, κανεις αλλος). εκτοτε ποτε δεν εχω ασχοληθει με ανδρα που δεν με ηθελε οσο εγω η εστω αρκετα οσο να περναω καλα και να μην υποφερω.
εχω την αποψη οτι ο ερωτας δεν προκυπτει αν δεν καλλιεργησεις μονος σου το αρχικο ενδιαφερον σου για καποιον.
μου ειναι αδυνατον να ερωτευτω ανδρα που δεν με θελει.
εγω την εχω πατησει πολλες φορες ετσι,αν και καποια φορα κυνηγουσα μια κοπελα κανα χρονο,μετα πηρα αποφαση οτι δεν παιζει,ενω ειχαμε συζητηση κι ολας,και μετα δεν ασχοληθηκα καν,μονο παρεα καναμε επειδη κινουμασταν στον ιδιο χωρο,και στα γενεθλια της με καλεσε και οταν ηταν να φυγω,μου λεει "μετα οταν φυγουν περνα και εφαγε ενα ακυρο απο εδω μεχρι το φεγγαρι,και μετα ετυχε να με δει με μια ξαδερφη μου,η ζηλεια της ζηλειας ωωωωωωω ζηλεια,αλλα δεν ξανα ασχοληθηκα!κι εγω το ειχα παρει αποφαση οπως εσυ,αν μ 'αρεσει καποια κοπελα θα κανω κινηση και αν δεν ανταποκρινεται,τι ειχαμε τι χασαμε!
κάποτε, δε ξέρω πότε, σε πόσα χρόνια αλλά πιστευω πως δε θα αντέξω αλλο την ανθρωπότητα κ θα καταφέρω επιτέλους να πεθάνω.
Δε παιζει να αντεξω μεχρι τα γεράματα τη ζωη αυτη της κουραδοανθρωποτητας.
ετσι ακριβως. πολυ καλα, εκανες!(@μανος)
ρε παιδια μια ζωη την εχουμε,εχουμε τα λαθη μας,τα παθη μας,αλλα τι θα καθομαστε να μελαχολουμε γι αυτα?εγω κουραστηκα να μελαχολω καθε τρεις και λιγο με χαζομαρες,ολα παιχνιδια του μυαλου ειναι,δεν υπαρχει λαθος και σωστο ο καθε ανθρωπος κανει αυτο που κρινει καλυτερο για τον εαυτο του!εσυ φιλε που λες για να πεθανειςμνα ξερεις οτι αν φτασεις εκει θα πεις,κριμα ηθελα κι αλλο δεν θελω να ειναι εδω το τελος!
σίγουρα θα πεθάνουμε ε ισως κ να ζμπρωχνουμε λιγο :)
ειναι ωρες που θεωρω πολύ pointless τη ζωη.
κ ωρες που αξιζει για μενα μονο κ μονο για στιγμες που εχω επαφη με τη φυση.
Έκανε η μάνα μου τέτοια επιτυχία με τόση δεξιότητα για να πάω να αυτοκτονησω; είναι άδικο!
Υπάρχει κανεις εδώ που να έχει συνειδητό ονείρεμα;
Δλδ να κοιμάσαι και να βλέπεις όνειρο και να αποκτας ξαφνικα συνείδηση , να ξέρεις οτι κοιμάσαι και οτι είσαι σε όνειρο.. Και εννοείται παίρνεις και τον έλεγχο. :-)
Tα 9/10 όνειρα που βλέπω κάθε βράδυ είναι άσχημα, οπότε, άρχισε να μου συμβαίνει αυτό που λέτε και να τα αλλάζω συνειδητά αποφεύγοντας σκοτωμούς και τέτοια πράγματα :p Επειδή δεν το
έχω ψάξει, ο όρος είναι ίδιος όταν βλέπεις κάτι άσχημο και λες στον εαυτό σου να ξυπνήσει και πράγματι ξυπνάς; Γνωρίζετε;
Φυσικά δεν το παθαινω κάθε φορά που κοιμάμαι αλλά τρείς φορές τον μήνα θα έχω συνείδηση στον ύπνο μου.
χει και γω το κανω αυτο με τα ονειρα και καποτε τα σημειωνα κιολας
...παλιά εγώ τα είχα με τον μπραντ πιτ στον ύπνο μου και προσπαθούσα να ξανά κοιμηθώ για να συνεχίσουμε να κάνουμε μαζί διακοπες στο μπαλι, αλλά δεν το κατάφερα ποτέ :(
Σκέφτομαι ότι ούτε έναν καφέ δεν μπορώ να κάνω σωστά, δεν τον έφτιαξα αρκετά ζεστό...αλλά τέλοσπαντων, θα τον πιω έτσι δεν έχω όρεξη να ξαναφτιάχνω, τ' απόγευμα πάλι...επίσης σκέφτομαι ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρω το γιατρό σήμερα, δεν βλέπω να βελτιώνομαι...πολύ αρνητισμός μαζεμένος...
Επίσης τώρα θυμήθηκα αυτό το τραγουδάκι:
https://www.youtube.com/watch?v=7JrB88odSW0
Πάγωσε στα χείλια ο καφές...
σκεφτομαι να το γυρισω σε μεντιουμ. ξεκουραστα λεφτα, εχω και το ταλεντο :p
Μακάρι να ήξερα, είναι πριν από τις γιορτές που η ψυχολογία μου πήρε την κάτω βόλτα εν μέρει επειδή αυτά τα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά δεν θα ήταν ο θείος μου μαζί μας (πέρυσι δεν γιορτάσαμε καθόλου γιατί είχε πεθάνει μόλις ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα), πήγα στο γιατρό μου αύξησε ένα χάπι, μετά αρρώστησε σοβαρά η γάτα μου (ευτυχώς ακόμα ζει, θα δούμε τι θα γίνει και μ' αυτήν) και μετά θα τον πάρω τηλέφωνο γιατί μου είχε πει να του τηλεφωνήσω μετά τις γιορτές για να του πω πως είμαι κι αν δεν είμαι ακόμα καλά να αυξήσουμε κι άλλο τη δόση...σ' αυτό ελπίζω για να συνέλθω...
εχω χασει κι εγω καποια ατομα τα οποια ηταν σημαντικα για εμενα,δεν εχω ξεπερασει το θανατο τους,νομιζω ακομα οτι ζουν,αλλα προχωρας μπροστα,αυτη ειναι η ζωη τι να κανουμε,το παρελθον ειναι παρελθον,δεν το διαγραφεις αλλα δεν μενεις και με την θυμιση του,το μελλον ειναι μελλον,αλλα μαντεψε εμεις ζουμε εδω στο παρον,να σου πω την αληθεια οχι οτι ειμαι καλυτερος,αλλα εδω και 29 χρονια κοιμομουν σχετικα ορθιος δεν ζουσα την καθε στιγμη,τωρα προσπαθω να τα αλλαξω,δεν με ενδιαφερει το παρελθον,ουτε το μελλον,το τωρα με νοιαζει!
Τελικά ο γιατρός είπε να περιμένω 10 μέρες μήπως κι η κακοδιαθεσία μου είναι προσωρινή λόγω της αρρώστιας της γάτας και να μην αυξήσουμε ακόμα το φάρμακο...μακάρι να έχει δίκιο γιατί δεν θ' αντέξω έτσι τόσες μέρες...