ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ;
Printable View
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ;
Σίγουρα....η προκατάληψη ειναι καθοριστικο εμποδιο στο να δεις καθαρα....το οτιδηποτε.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Εγώ όμως που είμαι προκατειλειμμένη, μόνο καλό δεν θα μου κάνει.
Ελπίζω να βρεις εναν αλλο δρομο που θα αποδειχτει εξισου θεραπευτικος!
Καλή δύναμη:)
Ευχαριστώ Σοφακι...
ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Εσύ εννοείσαι....
ΕΙΠΑ ΜΗΠΩΣ...
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Έχω μια φίλη που πάει έξι χρόνια σε ψυχολόγο για να ξεπεράσει κρίσεις πανικού που είχε τρεις φορές το χρόνο.
Έχει δώσει του κόσμου τα λεφτά και τώρα το παθαίνει μια!
Μου φαίνεται σα να βάλω τον εαυτό μου σέ ένα Γολγοθά που δεν έχει τέλος...
Quote:
Originally posted by MANTHES
ΠΕΣ ΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΑΥΤΑ
Λυπαμαι που θα φανω ισως επιθετικος μ αυτο που θα πω, αλλα επειδη δε νομιζω να εχετε περασει ποτε αγχωδεις διαταραχες δε μπορειτε να κρινετε σωστα. ναι θεοφανια αν πραγματικα η φιλη σου μειωσε τις κρισεις απο 3 σε 1 δε μπορεις να φανταστεις τι επιτυχια ειναι, καλυτερα κι απ το να κερδιζες το τζοκερ. επισης να ξερετε κ εσυ κι ο μανθες οτι νομιζετε πως ξερετε πως ειναι το σοβαρο αγχος, εγω δεν νομιζω οτι ξερετε το παθολογικο αγχος, ουτε πιστευω οτι ολος ο κοσμος εχει περασει απο πολυ σοβαρη καταθλιψη. Απλα νομιζει ο περισσοτερος κοσμος οτι ξερει επειδη σε ολους θα τυχουν διαφορα δυσαρεστα εως πολυ δυσαρεστα στη ζωη του και θα περασουν στιγμες μεγαλης λυπης, ισως και μικρη καταθλιψη. Παντως σχετικα με την καταθλιψη επειδη μπορει να την εχετε περασει το αν θα πας σε γιατρο ή οχι σχετιζεται παντα με την αιτια, αν ειναι μια προσωρινη δυσκολη στιγμη ισως να μην ειναι η καλυτερη ιδεα να πας σε ενα γιατρο. Αν ομως εχει βαθυτερες αιτιες οι οποιες δεν καταπολεμουνται ευκολα τοτε επιβαλλεται ο γιατρος και ισως και τα χαπια. Οπως και να χει το αν θα πας σε γιατρο εξαρταται απ το πως αντιδραει το σωμα σου στην ψυχικη σου κατασταση. Το ιδιο ισχυει και για το αγχος, απ το πως αντιδραει το σωμα σου. τα χαπια δεν τα παιρνεις σαν μαγικα χαπακια που σου γιατρευουν τη σκεψη αλλα σαν καταπραυντικα των σωματικων συμπτωματων που σου δημιουργει η σκεψη, αυτο να το θυμαστε.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Σωστά..
Αν ένας άνθρωπος έχει κάτι πραγματικά σοβαρό, όπως ψυχώσεις, εγώ πιστεύω ότι το άγχος και την κατάθλιψη μπορεί να την παλέψει...αν βέβαια έχει και λίγο δύναμη μέσα του...
Φυσικα ο καθενας μπορει να εχει τη γνωμη του. Απλα καποιος που τα περασε σε πολυ χειροτερο βαθμο νομιζω οτι εχει πολυ μεγαλυτερη βαρυτητα ο λογος του.
susperia...
΄Λέμε σχεδόν το ίδιο αλλά επειδή δεν ξέρω τους όρους μπορεί να λέω και μ@@@@ς.
Αν κάποιος δεν μπορεί να ξεπεράσει μόνος του, αφού προσπαθήσει, ένα τέτοιο πρόβλημα, τότε ναι η λύση είναι ο γιατρός.
Έχεις δίκιο. Εγώ μπορεί να περνάω μια κατάθλιψη κατά διαστήματα αλλά την περνάω λόγω της μαμάς.
Αν είναι παθολογικοί οι λόγοι σιγουρα πρέπει να πάει στο γιατρό.
Είναι σαν κάποιος να έχει σπάσει το πόδι του και να κάθεται σπίτι να περιμένει να κολλήσει...
Εγω-πιστευω ότι και ο MANTHES-μιλάω για περιπτώσεις που μπορεί κάποιος να το ξεπεράσει μόνος του αλλά επειδή είναι αδύναμος σαν χαρακτήρας προσκολάται πάνω στους γιατρούς και τους θεωρεί δεκανίκια για τη ζωή του....
αγαπητέ (αν θυμαμαι καλα...) susperia, συμφωνω πολυ σε καποια σημεια μαζι σου μα σ αλλα διαφωνω. καταρχην απο οσο γνωριζω ναι, ολοι λιγο πολυ περναμε απο καποια φάση στη ζωή μας που μπορει να χαρακτηριστει ως καταθλιπτικο επεισοδιο, δλδ κατάθλιψη μικρης διάρκειας. Ή κατάθλιψη ελαφρας μορφής. Διεγνωσμενα απο κάτι τετοιο περασα κι εγω, μονο που οταν την περνουσα θεωρουσα οτι χανομαι, πνιγομαι, δεν ειχα ελπιδα να αντλησω απο πουθενα κ θεωρουσα οτι δεν υπάρχει επιστροφη...τελικά οχι μονο υπήρξε, αλλα τωρα πλεον με θεωρω πολυ καλύτερη απο πριν, πιο ωριμη κ ελπίζω στην συνεχομενη εξελιξη μου, αφου πολύ δρομο εχω ακομα μπροστά μου....Ολα αυτα δεν θα μπορουσα να τα κανω αν δεν εβρισκα δυναμη να ζητήσω βοηθεια.Παραδεχτηκα οτι ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΟΥΣΑ τις δυναμεις μου. Δεν ημουν supergirl...Η καρδια μου ετρεμε στην 1η μου συνεδρια κ τα ματια μου ηταν συνεχως δακρυσμενα....Παραδεχτηκα σε καθε συνεδρια εγω η ιδια τα λαθη μου, τα πάθη μου, τις στεναχωριες μου, τις ανασφαλειες μου, τους εγωισμους μου, το θυμο μου...ολα τοσο δύσκολο να ειπωθουν....να ανιχνευτουν.....Quote:
Originally posted by susperia
ουτε πιστευω οτι ολος ο κοσμος εχει περασει απο πολυ σοβαρη καταθλιψη. Απλα νομιζει ο περισσοτερος κοσμος οτι ξερει επειδη σε ολους θα τυχουν διαφορα δυσαρεστα εως πολυ δυσαρεστα στη ζωη του και θα περασουν στιγμες μεγαλης λυπης, ισως και μικρη καταθλιψη. Παντως σχετικα με την καταθλιψη επειδη μπορει να την εχετε περασει το αν θα πας σε γιατρο ή οχι σχετιζεται παντα με την αιτια, αν ειναι μια προσωρινη δυσκολη στιγμη ισως να μην ειναι η καλυτερη ιδεα να πας σε ενα γιατρο.
Ολα αυτα τα λέω γιατι μπορει να υπάρχει μια διαγνωση που λεει κατι, αλλα στον ανθρωπο που την περνα μπορει να ναι κατι πιο βαρυ απο οσο ακουγεται...Αλλα ακομα κ αν ειναι κατι μικροτερο απο μια βαρυα ή σοβαρη κατάθλιψη, μπορει να αποτελει ΤΕΡΑΣΤΙΟ εμποδιο για την πορεια μας, για την ιδια μας την εξελιξη, τη χαρά μας....Κ δεν ξερουμε αν ειναι προσωρινο ή ποσο προσωρινο ειναι..Ποιος μπορει να ξέρει ποσο θα κρατήσει?..Για μενα ηταν 3 μηνες που μου άλλαξαν τη ζωη. Ακουγεται λιγο, αλλα το περασα δυσκολα.
Σοφία...
Πριν πας στο γιατρό προσπάθησες μόνη σου και δεν είδες βελτίωση, ή πήγες κατευθείαν?
θεοφανια νομιζω παντως οτι το παθολογικο ειναι λεξη κλειδι για το αν θα πας σε γιατρο ή οχι, οπως και οι αιτιες αν ειναι προσωρινες ή μονιμες. Και η σιγουρη λεξη κλειδι για τους γιατρους ειναι η λεξη ψυχοσωματικο, και δε μιλαω για το αν κοιμασαι λιγες ωρες παραπανω επειδη εχεις πχ αγχος ή καταθλιψη, αυτο ειναι το λιγοτερο, οποιοι εχουν περασει σοβαρα ψυχοσωματικα για τον εναν ή τον αλλο λογο νομιζω καταλαβαινουν ακριβως τι εννοω και επισης καταλαβαινουν οτι οι περισσοτεροι δεν μπορουν να καταλαβουν αυτο που καταλαβαινουν οι ιδιοι (λολ, ειπα 4 φορες το καταλαβαινω σε 1 προταση, καταλαβατε?).
Α επισης Θεοφανια δε μπορω να μιλησω για την καταθλιψη σου, φανταζομαι οτι θα περνας παρα πολυ δυσκολα και εσυ μονο μπορεις να καταλαβεις την οδυνηροτητα της καταστασης που περνας. Εγω δε μπορω να το αντιληφθω γιατι δεν το χω περασει, απλα μπορω να φανταστω ενα πολυ μικρο ποσοστο απ αυτα που νιωθεις εσυ για την απωλεια σου, μονο εσυ μπορεις να καταλαβεις ποσο οδυνηρο ειναι αυτο που σου συμβαινει και κανενας αλλος που δεν εχει περασει τα ιδια και θα ηταν πολυ ακυρο να μιλησω εγω για το αν η κατασταση η δικια σου εχει οδηγησει σε σοβαρη καταθλιψη ή οχι. Εγω απλα μιλαω για το αγχος και την καταθλιψη αυτο καθεαυτω και στα συμπτωματα, κι οχι στις αιτιες που οδηγουν σε αυτες. παντως αν ειναι προσωρινες οπως ειπα και πριν ειναι καλο να αποφευγονται οι γιατροι και ειδικα τα φαρμακα.
Θεοφανια, εκανα για πολυ καιρο τα στραβα ματια.Αν θες...ημουν το τελευταιο ατομο που θεωρουσα οτι θα πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη...χεχε....καθο� �ι ημουν η δυνατη, η ωριμη, η εξυπνη, η συγκροτημενη κοπέλα...που δεν ειχε αναγκη κανεναν κ τίποτα.
susperia...
Αυτό προσπαθώ. Να μη γίνει η \"κατάθλιψη\" μου μόνιμη.
Ένας λόγος που κόλλησα εδώ, είναι αυτός. Βλέπω άτομα, (πχ ιντερ), που παλεύουν με πολύ μεγαλύτερους δαίμονες απ΄τους δικούς μου και επιβιώνουν.
Βλέπω άτομα που δε γνώρισαν ποτέ αγάπη από την οικογένεια τους και ψάχνουν, παλεύουν, ελπίζουν.
Ανθρώπους που στερήθηκαν περισσότερα πράγματα και έχουν το κουράγιο όχι μόνο να συνεχίσουν, αλλά και να τους περισεύει και μια καλή κουβέντα για μένα.
Κάπου εκεί λέω, η ζωή -γα@@@-είναι ένας πόλεμος και μεις δε σταματάμε λεπτό να χάνουμε και να κερδίζουμε μάχες.
Τώρα, αν αυτές είναι με γιατρό ή όχι, πάλι δεν έχει σημασία...
σωστα θυμασαι σοφια! :) καταλαβαινω απολυτα τι θες να πεις γιατι περασα κατι αντιστοιχο και απορω πως την εβγαλα χωρις γιατρους. Ομως πως γινεται να ενιωθες τοσο ασχημα οτι χανεσαι και πνιγεσαι αν δεν ηταν σοβαρη καταθλιψη? επισης η διαρκεια της ηταν μικρη γιατι ζητησες βοηθεια? αν δεν ειχες ζητησει μπορει να ηταν πολυ μεγαλυτερη χρονικη περιοδος, αν και 3 μηνες δεν ειναι καθολου συντομη περιοδος.Quote:
Originally posted by Sofia
αγαπητέ (αν θυμαμαι καλα...) susperia, συμφωνω πολυ σε καποια σημεια μαζι σου μα σ αλλα διαφωνω. καταρχην απο οσο γνωριζω ναι, ολοι λιγο πολυ περναμε απο καποια φάση στη ζωή μας που μπορει να χαρακτηριστει ως καταθλιπτικο επεισοδιο, δλδ κατάθλιψη μικρης διάρκειας. Ή κατάθλιψη ελαφρας μορφής. Διεγνωσμενα απο κάτι τετοιο περασα κι εγω, μονο που οταν την περνουσα θεωρουσα οτι χανομαι, πνιγομαι, δεν ειχα ελπιδα να αντλησω απο πουθενα κ θεωρουσα οτι δεν υπάρχει επιστροφη...τελικά οχι μονο υπήρξε, αλλα τωρα πλεον με θεωρω πολυ καλύτερη απο πριν, πιο ωριμη κ ελπίζω στην συνεχομενη εξελιξη μου, αφου πολύ δρομο εχω ακομα μπροστά μου....Ολα αυτα δεν θα μπορουσα να τα κανω αν δεν εβρισκα δυναμη να ζητήσω βοηθεια.Παραδεχτηκα οτι ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΟΥΣΑ τις δυναμεις μου. Δεν ημουν supergirl...Η καρδια μου ετρεμε στην 1η μου συνεδρια κ τα ματια μου ηταν συνεχως δακρυσμενα....Παραδεχτηκα σε καθε συνεδρια εγω η ιδια τα λαθη μου, τα πάθη μου, τις στεναχωριες μου, τις ανασφαλειες μου, τους εγωισμους μου, το θυμο μου...ολα τοσο δύσκολο να ειπωθουν....να ανιχνευτουν.....
Ολα αυτα τα λέω γιατι μπορει να υπάρχει μια διαγνωση που λεει κατι, αλλα στον ανθρωπο που την περνα μπορει να ναι κατι πιο βαρυ απο οσο ακουγεται...Αλλα ακομα κ αν ειναι κατι μικροτερο απο μια βαρυα ή σοβαρη κατάθλιψη, μπορει να αποτελει ΤΕΡΑΣΤΙΟ εμποδιο για την πορεια μας, για την ιδια μας την εξελιξη, τη χαρά μας....Κ δεν ξερουμε αν ειναι προσωρινο ή ποσο προσωρινο ειναι..Ποιος μπορει να ξέρει ποσο θα κρατήσει?..Για μενα ηταν 3 μηνες που μου άλλαξαν τη ζωη. Ακουγεται λιγο, αλλα το περασα δυσκολα.
Quote:
Originally posted by Sofia
Θεοφανια, εκανα για πολυ καιρο τα στραβα ματια.Αν θες...ημουν το τελευταιο ατομο που θεωρουσα οτι θα πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη...χεχε....καθο� �ι ημουν η δυνατη, η ωριμη, η εξυπνη, η συγκροτημενη κοπέλα...που δεν ειχε αναγκη κανεναν κ τίποτα.
Κάπως έτσι-νομίζω-πως είμαι και γω.
Αν φτάσω στο σημείο μηδέν να είσαι σίγουρη ότι δεν θα κάτσω σπίτι να περιμένω να...κολλήσει το πόδι μόνο και μόνο για να μη ΄ρίξω τα μούτρα μου να ζητήσω βοήθεια.
susperia,γιατί το διαστημα που ενιωθα να πνιγομαι κρατησε 3 μηνες...προφανως δεν εφτασα σ αυτο το σημειο ξαφνικα....ηταν το αποκορύφωμα μιας δυσάρεστης περιοδου, γεματων αρνητικων καταστάσεων...μια το ενα γεγονος, μια το άλλο ήρθα κι έσκασα...Γιατι ζήτησα βοηθεια?Γιατι ενιωθα πως ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να προσφέρω τπτ άλλο στον εαυτο μου....οτι στερεψα απο δυναμεις....Το παραδέχτηκα.Αυτο.
Σοφία να σε ρωτήσω κάτι?
Εσύ είχες κρίσεις πανικού, ή κατάθλιψη?
αν θες μου απαντάς
οχι κρισεις πανικου....ουτε κατάθλιψη....τελικα. περασα ενα καταθλιπτικο επεισοδιο. έτσι μου ειπανε...
αρα σοφια θελω να πω οτι ηταν αρκετα σοβαρη καταθλιψη κι οχι ελαφρια για να φτασεις στο σημειο να αισθανεσαι οτι δεν μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου και οτι πρεπει να κανεις κατι για αυτο, να ζητησεις εξωτερικη βοηθεια. Οταν εννοω σοβαρη καταθλιψη εννοω ως προς την ενταση κι οχι ως προς τη διαρκεια. Εφτασες σε ενα σημειο να μην εχεις δυναμεις, Και το πιθανο επομενο σημειο αν δε ζητουσες βοηθεια θα ηταν να μην ειχες τη δυναμη, την ορεξη και το κουραγιο καν να ζητησεις βοηθεια και τελικα να επεφτες σε μια κατασταση αφασιας.
Εμένα κατά καιρούς με πιάνουν οι μαυρίλες μου και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να βλέπω ταινίες, να τρώω, να πίνω και να μη σηκώνω τα τηλέφωνα.
Αν το κάνω έστω για μια μέρα, την επόμενη έχω τύψεις που αφήνω τη ζωή μου πίσω και ενεργοποιούμαι..Αυτό είναι περίπου το παιχνίδι.
susperia επειδη δεν θέλω να σου απαντησω στο ποδι....θα σου απαντησω αργοτερα.παω για ποτάκι.
παρεπιπτόντως υπάρχει κατάθλιψη χωρις αυτη την απαισια αισθηση αδυναμιας?
Υ.Γ. ευχαριστώ για την κουβέντα:)
αντε καλη εξοδο! πιες και ενα ποτο για μας. Εγω την καταθλιψη την εχω συνδεσει στο μυαλο μου με μια κατασταση φυτου που δε σκεφτεσαι επειδη τιποτα πια δεν εχει σημασια, τιποτα δε μπορει να διορθωθει, τιποτα δε συμβαινει, τιποτα δεν αλλαζει, εχει ερθει για σενα το τελος του κοσμου, αρα ειναι ασκοπο να σκεφτεις, ασκοπο να νιωσεις και κυριως υπερβολικα κουραστικο και να σκεφτεις και να νιωσεις, γι αυτο και δεν τα κανεις. Δηλαδη μια κατασταση που εχει ερθει σαν αποτελεσμα μιας μεγαλης θλιψης που προηγηθηκε και το αποτελεσμα αυτο ειναι η καταθλιψη. Ετσι το αντιληφθηκα εγω και δεν ειχε καμια σχεση με πολυ μεγαλες στεναχωριες που εχω περασει οπου εκανα παρα πολυ αρνητικες σκεψεις και ημουν μεσα στη μαυριλα, γιατι τοτε τουλαχιστον ενιωθα τη μαυριλα, οσο εντονη κι αν ηταν. Δεν ξερω ετσι το καταλαβαινω εγω, τωρα ας πει και τη γνωμη του ενας που εχει χρονια καταθλιψη για το τι ειναι και ποιες μορφες παιρνει και τι συναισθηματα νιωθεις.
ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΡΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
ΓΙΑ ΣΧΕΔΟΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΕΞΩ ΓΙΑ ΚΑΦΕ. ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 4-5 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ 4 ΦΟΡΕΣ, ΕΚΛΑΙΓΑ ΜΕ ΛΥΓΜΟΥΣ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ. ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΥΤΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΟΡΟΛΟΓΙΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΙΣΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΣΤΕΙΟΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΙΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΟΒΑΡΕΣ Ή ΟΧΙ.
ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΟΛΕΥΤΕΙ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΓΡΑΦΩ, ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΓΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ.
MANTHES θα συμφωνήσω καταρχήν με τα λεγόμενά σου και επιπλέον ήθελα να σε ρωτήσω, το τρίμηνο που ήσουν τόσο χάλια παρατήρησες μια μεγάλη πτώση στην εμφάνισή και τη σκέψη σου; Φαινόσουν πολύ κουρασμένος και μεγαλύτερος σε ηλικία; Την ανέκτησες ως ένα βαθμό μετά από όλα αυτά;
manthes ωρες ωρες τα θελει ο κωλος σου. Επειδη ξερω οτι αναφερεσαι σε συγκεκριμενα ατομα κι οχι σε ολους καλο θα ειναι να μη λες συνεχεια τετοια γενικολογα λογια στο φορουμ, που μπορουν να διαβαστουν απ ολους και να παρεξηγηθουν γιατι το μονο που γινεται ειναι τα τοπικ μπουρδελλο. καλυτερο θα ειναι οι μεγαλες κοντρες αν δεν μπορουν να αποφευχθουν να μενουν σε προσωπικο επιπεδο μεσω U2U. κατανταει πλεον επαναλαμβανομενο και κουραστικο.
ΔΕΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΩ. ΟΠΟΤΕ ΧΑΛΑΡΩΣΕ.
ΛΕΩ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ \'\'ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ\'\' ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΣΤΙΓΜΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΜΥΓΑ ΜΥΓΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΕΣΕΝΑ
must...live... ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΕΝΝΙΩΘΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟΣ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ. ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΣΥΝΗΘΕΙΑ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. ΑΠΛΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ
ΠΛΕΟΝ ΕΙΜΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΣΧΕΣΗ ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΠΡΙΝ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ. ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ. ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ Ή ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ. ΤΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες, φαίνεται από τα λεγόμενά σου και ότι όταν ήσουν μέσα στη σχέση βελτιώθηκε πάλι η εμφάνιση και η σκέψη και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο. Έχω περάσει πολύ επώδυνους μήνες τελευταία και κάτι αντίστοιχο με αυτό που περιέγραψες και γι\'αυτό ρώτησα. Φαίνομαι πολύ κουρασμένος τελευταία.
Είναι αλήθεια πάντως ότι οι ψυχολόγοι δε βοηθάνε σχεδόν καθόλου, μόνος σου μπορείς να βοηθηθείς καλύτερα. Και όπως λες και παραπάνω ακόμα και μία \"απλή\" ερωτική απογοήτευση μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι το ίδιο απαίσια με οτιδήποτε άλλο κακό και αυτό εξηγείται, καθώς συμβαίνουν ακριβώς οι ίδιες αλλαγές στον οργανισμό μας και στις δύο περιπτώσεις. Λείπουν οι ίδιες ουσίες ευτυχίας και λοιπά. Από κει και πέρα δεν πρέπει να παραξενευόμαστε γιατί στον καθένα φαίνεται το πρόβλημά του τόσο μεγάλο.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΟΡΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Ή ΤΙ ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ. ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΑΣ.
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΟΣ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΜΑΘΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ
manthes το ξερω οτι δεν το πες για μενα, απλα το λεω επειδη τυχαινει να παρεξηγιουνται αυτα που γραφεις πολλες φορες κι απο ασχετα ατομα, γι αυτο λεω να αποφευγονται οι γενικευσεις.Quote:
Originally posted by MANTHES
ΔΕΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΩ. ΟΠΟΤΕ ΧΑΛΑΡΩΣΕ.
ΛΕΩ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ \'\'ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ\'\' ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΣΤΙΓΜΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΜΥΓΑ ΜΥΓΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΕΣΕΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΟΤΑΝ ΛΕΩ \'\'ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ\'\'; ΑΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΘΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ΒΡΕ; ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ;
Πάλι το πρόβλημα του καθενός του φαίνεται το μεγαλύτερο που υπάρχει. Παίζουν πάρα πολλά ρόλο, σε βαθμό που βλέπεις καρκινοπαθείς να γιατρεύονται μόνο με τη θέληση τους για ζωή και την αισιοδοξία. Από κει και πέρα τι άλλο να πούμε. Μερικοί έχουν αυτοκτονήσει για κάποια ερωτική απογοήτευση άρα ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι είναι κάτι απλό και δε χρίζει βοήθειας.
αυτο που ειπες ειναι πολυ σημαντικο και καλο θα ειναι να διαβαζεται απο οσους κανουν συγκρισεις για το ποιο προβλημα ειναι μεγαλυτερο απ το αλλο και ποιος εχει περασει πιο δυσκολα στη ζωη του σε σχεση με καποιον αλλο. Υπαρχουν βεβαια σε γενικες γραμμες καποια στανταρ αλλα τελικα ολα ειναι πολυ υποκειμενικα!Quote:
Originally posted by must...live...
Πάλι το πρόβλημα του καθενός του φαίνεται το μεγαλύτερο που υπάρχει. Παίζουν πάρα πολλά ρόλο, σε βαθμό που βλέπεις καρκινοπαθείς να γιατρεύονται μόνο με τη θέληση τους για ζωή και την αισιοδοξία. Από κει και πέρα τι άλλο να πούμε. Μερικοί έχουν αυτοκτονήσει για κάποια ερωτική απογοήτευση άρα ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι είναι κάτι απλό και δε χρίζει βοήθειας.
το ξερω μανθες οτι δεν το πες για μενα απλα μπορει να παρεξηγησει καποιος καινουριος αυτα που γραφεις και να νομιζει οτι αναφερεσαι οχι σε ολους αλλα σε αρκετους. παω να κανω ενα μπανακι τωρα μεταμεσονυκτιο.
Αυτοί που νομίζουν ότι τα προβλήματά τους είναι τα μεγαλύτερα κατά τη γνώμη μου απλά προσπαθούν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους έστω και με αυτόν τον τρόπο. Να είναι στραμμένη η προσοχή σε αυτούς.
Εδώ εγώ είχα φίλο στη σχολή που ήταν πάντα άριστος και μάλλον δεχόταν πιέσεις από τους γονείς του και μια φορά είχε γράψει αντί για 10 που ήθελε, 9 και είχε φρικάρει, έκανε ακόμα και σκέψεις για αυτοκτονία με τέτοιες αποτυχίες και μου έκανε πολύ εντύπωση.
Όλα υποκειμενικά είναι.
ΕΓΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ :cool:
κοιτα παντως πιστευω οτι παρολο που δεν πρεπει να σνομπαρουμε κανενα προβλημα, υπαρχει μια διαβαθμιση, δεν ειναι το ιδιο να εχεις ενα μικρο αγχος και το ιδιο να εχεις καρκινο. Τα προβληματα εχουν βαθμο δυσκολιας. Απλα οσο πιο πολυ θεληση εχουμε να το ξεπερασουμε τοσο μας φαινεται και πιο μικρο το προβλημα, και το αντιστροφο. Ετσι εξηγειται γιατι βλεπουμε να υπεραντιδρουν αρνητικα σε απλα προβληματα ατομα ευαισθητα, και γιατι αλλοι θεραπευονται απο πολυ πιο σοβαρες ασθενειες με την αυτοπεποιθηση και τη θεληση τους.Quote:
Originally posted by must...live...
Αυτοί που νομίζουν ότι τα προβλήματά τους είναι τα μεγαλύτερα κατά τη γνώμη μου απλά προσπαθούν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους έστω και με αυτόν τον τρόπο. Να είναι στραμμένη η προσοχή σε αυτούς.
Εδώ εγώ είχα φίλο στη σχολή που ήταν πάντα άριστος και μάλλον δεχόταν πιέσεις από τους γονείς του και μια φορά είχε γράψει αντί για 10 που ήθελε, 9 και είχε φρικάρει, έκανε ακόμα και σκέψεις για αυτοκτονία με τέτοιες αποτυχίες και μου έκανε πολύ εντύπωση.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΙΔΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ. ΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΝΕΣΕΙ ΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ
ακριβως, η εμπειρια μας και το ποση δυναμη εχουμε δειχνει κατα ποσο μεγαλο θα ειναι το προβλημα για μας. Το φανταζομαι σαν 2 μπαρες σε ενα διαγραμμα, το προβλημα σαν μια κοκκινη μπαρα και η δυναμη, η αυτοπεποιθηση κι η εμπειρια μας σαν μια μπλε μπαρα, οπου η καθεμια μπαρα εχει μηκος αναλογα του ποσο μεγαλο ειναι το προβλημα και ποση δυναμη εχουμε αντιστοιχα, οποτε η διαφορα του μηκους των δυο αυτων μπαρων ειναι και ποσο μεγαλο θα ναι το προβλημα για μας και κατα ποσο δυσκολο ειναι να το αντιμετωπισουμε.
ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΡΑ :cool:
ΕΛΑ ΛΙΓΑΚΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΠΙΚ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΟΠΙΚ ΤΗΣ ΘΕΟΦΑΝΙΑΣ