Πολύ όμορφη ζωγραφιά manner, εσύ την έκανες;
Μου αρέσουν οι κουκουβάγιες κι έχω μπλούζα και πορτοφόλι με αυτά τα πουλιά... ♥
Printable View
Ναι αν και τη συγκεκριμενη τη εχω φτιαξει λιγο καιρο τωρα.... ταιριαζε στη διαθεση μου. Τα λατρευω αυτα τα πουλια! Ετοιμαζω και κατι ακομα ελπιζω συντομα..
Εστάλη από SM-G361F στο E-Psychology.gr Mobile App
Μπράβο, έχεις ταλέντο στη ζωγραφική! :)
Κι εγώ τα βρίσκω πολύ όμορφα και συμπαθητικά αν και παλιά έλεγαν ότι αν κράξει κουκουβάγια πάνω από ένα σπίτι κάποιος που ζει εκεί θα πεθάνει κι όταν ήμουν παιδάκι τα φοβόμουν... Το είχες ακούσει ποτέ αυτό;
Να μας το δείξεις κι αυτό που ετοιμάζεις αν θέλεις! :)
Θα το κανω [emoji4]. Δυσειδαιμονιες .... η γιαγια μου μας ειχε γεμισει ιστοριες... ωραια εκεινα τα χρονια!!!! Δεν τα θυμαμαι ολα αλλα ωραιες οι εικονες, οσες εχω!
Υπαρχει μερος για να πας να δεις απο κοντα!!! Και να αγγιξεις μια κουκουβαγια, θα το κοιταξω!!!
Εστάλη από SM-G361F στο E-Psychology.gr Mobile App
Ειχα βρει ενα μωρο κουκουβαγια σε ενα παρκακι οταν ειχα παει βολτα το σκυλο μου! Θα ειχε πεσει απο τη φωλια του.ετσι το πηρα και μετα απο 3 μερες το πηγαμε σε παρκο αγριων ζωων γτ εχρηζε ειδικης φροντιδας
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Εγώ είχα βρει δυο φορές τραυματισμένα πουλιά που επίσης τα έστειλα σε ανάλογα κέντρα περιποίησης αλλά ήταν πιο συνηθισμένα πουλιά, το ένα ήταν ένα μωρό καρακαξάκι και το άλλο περιστέρι... Κι έγιναν και τα δύο καλά απ' ότι με ενημέρωσαν... Βασικά περιστέρι νομίζω δύο φορές βρήκα τώρα που το σκέφτομαι... Κι είχα βρει και μιαν άλλη αλλά όσο μιλούσα στο τηλέφωνο με την αρμόδια υπηρεσία αυτό πέθανε... :(
Όμως αφαιρέθηκα με τα ζώα κι αρχίσαμε να σπαμάρουμε... Αυτά λοιπόν... :)
manner τι ομορφη η ζωγραφια σου!! Οι μπαλιτσες που μοιαζουν με τρουκς ειναι ζωγραφιστες?
τρουκς? τις τελίτσες εννοείς, μονο μολύβι είναι το σχέδιο σε ξεγέλασαν τα μάτια σου νομίζω, με πιο μαλακό μολύβι και λίγο πάτημα γίνεται μια μαύρη λακουβίτσα και γυαλίζοντας από το φως ... :o
Οι μπαλιτσες φαινονται πολυ διαφορετικα απο ο,τι ολη η υπολοιπη ζωγραφια. Ειναι τρυπητες μηπως? Αυτο εννοεις περισσοτερο πατημα?
Όχι τρυπητές, απλά βάζεις το μολύβι το πατάς περισσότερο και το περιστρέφεις, έτσι κάναι μια μικρή "γουβίτσα" που τη γεμίζει με το χρώμα που επειδή είναι γραφίτης γυαλίζει και δίει την ψευδαίσθηση του όγκου... κάπως έτσι τέλος πάντων :D
Πολύ εντύπωση σου έκαναν οι μπαλίτσες βρε σαβ!! χαχαχα
Νομίζω δεν είναι τρυπητές, απλά πατάς με μαλακό μολύβι λίγο περισσότερο κ γίνεται ένα μικρό βαθούλωμα το οποίο γυαλίζει στο φως.
Ωραία ζωγραφιά! :) Συμπαθητικά πουλιά οι κουκουβάγιες αν και στην πραγματικότητα μου φαίνονται κάπως τρομακτικές.
Οκ καταλαβα οποτε αυτη η γυαλαδα που βλεπω και καταληγει σαν οψη 3d στις μπαλιτσες ειναι λογω της φωτογραφιας.
Εχει τα παντα στο youtube. Οποτε εχεις τη διαθεση βαλε ενα βιντεο που δειχνει τη διαδικασια σε νορμαλ ταχυτητα, βαζε παυση για να προλαβαινεις και πειραματισου. Ειναι πολυ ωραιο το ρεαλιστικο σχεδιο!
Θέλω να εκφραστώ αφιερώνοντας αυτή την εικόνα και το μήνυμα της σε κάποιον που αγαπώ πολύ και θέλω να προσέχει και να είναι ασφαλής κι αφού δεν μπορώ πια να τον προσέχω εγώ ας τον προσέχουν οι άγγελοι που είναι και πιο δυνατοί και κάνουν καλύτερη δουλειά...
https://i.pinimg.com/originals/98/8f...2ed1a49153.gif
manner τι υπέροχη ζωγραφιά !!!!!! <3
να αφηνεις μια ασπρη κουκιδα στο καθε ματι για να φαινεται πως γυαλιζει :) ετσι φαινεται σαν αληθινο τυχαιο δε νομιζω
https://www.youtube.com/watch?v=jt5S491_SUo
Δεν μπορώ να ζήσω ή να πεθάνω,
μισό κορμί, μισό κομμένο όνειρο...
Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει,
τι φέρνει πίσω, πόση δύναμη μου δίνει,
ελπίδες να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη...
https://www.youtube.com/watch?v=m01rT2bL6Fs
Αλέξανδρος Πούσκιν
Παραμύθι για τον Τσάρο Σαλτάν (αποσπάσματα)
Τρεις νιες πίσω απ’ το γρίλι
κλώθουνε νωρίς το δείλι.
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
λέει το πρώτο απ’ τα κορίτσια
«γλέντι θα ’στρωνα να μείνει
σ’ όλη τη χριστιανοσύνη!».
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
μιλά τ’ άλλο απ’ τα κορίτσια
μέσ’ στη γη πρωτόφαντο
εγώ θα ’φαινα υφαντό».
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
λέει το τρίτο απ’ τα κορίτσια
«για τον τσάρο τον αφέντη
θα ’κανα ένα γιο λεβέντη».
Δεν απόσωσε η φωνή
σιγοτρίζει η θύρα, ανιεί
και στο δώμα ο τσάρος τώρα
κι άρχοντας σ’ όλη τη χώρα.
Όσο μίλαγαν – αδράχτι –
άκουγε έξω απ’ το φράχτη
κι απ’ τα λόγια π’ ακούει, να,
πιο τ’ αρέσαν τα στερνά.
«Γεια σου ωραία μου!» της κρένει
«θες τσαρίνα; Ε, θα γένει!
Να μου κάνεις παλικάρι
με του Τρυγητή τη χάρη,
κι αδελφούλες της, τρυγόνες,
χάι, μαζέψτε τα από μόνες
και κοντά μου ακολουθήστε
με τα μας κι εσείς να ζήστε:
ανυφάντρα η μια σας, κι η άλλη
θα ’ν’ μαγείρισσα μεγάλη!»
Στο χιονιά βγαίνει ο Σαλτάν
και για το παλάτι πάν’.
Και χωρίς στιγμή να χάνει
ίδια μέρα το στεφάνι.
Στη γιορτή ο Σαλτάν γλεντάει
με τη νια τσαρίνα πλάι
κι οι αυλικοί μετά το κέφι
σε κρεβάτι από σεντέφι
νύφη και γαμπρό οδηγήσαν
και μονάχους τους αφήσαν.
Κλαίει η μαγείρισσα στη σίτα
κι η ανυφάντρα στη σαγίτα
ζήλεια – ψώρα, πέντε – δέκα
για του τσάρου τη γυναίκα.
Κι η τσαρίνα η παινεμένη
απ’ το λόγο της δε βγαίνει –
Απ’ τη νύχτα αυτή καρπίζει…
Μα, να! Πόλεμος αρχίζει,
φεύγει ο τσάρος, χαιρετά-τη
τ’ άξιο του καβάλησε άτι
και στο πόδι του, να ορίζει,
την αγάπη του διορίζει.
Κι όσο αυτός είναι μακριά
κλαίει με δάκρυα η νια πικρά
μα το τέρμινο σα φτάνει
Έναν πήχυ αγόρι κάνει-
Πάνω του φυλά η τσαρίνα
σαν τ’ αητόπουλο η αητίνα.
Στέλνει κράχτη με γραφή
ο πατέρας να χαρεί.
Μα η μαγείρισσα κι η υφάντρα
κι η μεσίτρα η Σουβρικάντρα,
θέν’ ν’ αλλάξουν τη γραφή.
Ψεύτικη, στο πι και φι,
γράφουν άλλη, οι τρεις αντάμα –
Να τι λέει αυτό το γράμμα:
«Γέννησε τώρα η τσαρίνα
μήτε κόρη ούτ’ αγορίνα,
μάηδε μπάκακα ή ποντίκι
μ’ άγνωστο ένα τέρας ,φρίκη».
Σαν ακούει τσάρος-πατέρας
τέτοιο μήνυμα για τέρας,
του ’ρθε, στης οργής τη βράση
τον σταλμένο να κρεμάσει –
Το ζυγιάζει, κι ως να φέξει
στέλνει γράμμα λέξη-λέξη:
«Καρτεράτε να γυρίσω
με το νόμο να τα ορίσω».
Με το γράμμα ετούτο τώρα
φτάνει ο κήρυκας στη χώρα,
μα η μαγείρισσα κι η υφάντρα
κι η μεσίτρα η Σου-βρήκ-άντρα
τον ταγίσαν, τον ποτίσαν
κλέψαν τη γραφή κι αφήσαν
μέσα στ’ άδειο το δισάκι
το δικό τους γραμματάκι.
Πάει και δίνει αυτός κεφάτα
και πιωμένος τέτοια διάτα:
«Ο αφέντης των βογιάρων
τους προστάζει άρον άρον
μάνα-γέννημα να πνίξουν
στα μουντά νερά να ρίξουν».
Οι βογιάροι - τι να πούνε; –
τον αφέντη τους ακούνε
και στην κάμαρή της πάνε,
την τσαρίνα την ξυπνάνε,
τη βουλή την τσαρική
-μάνα, γιος, μοίρα κακή –
δυνατά τους τη διαβάζουν
κι ύστερα μου τους αρπάζουν
σε βαρέλι τους πάν’ ίσα
το πατώνουν, βάζουν πίσσα
και στο πέλαο τους πετάν-
προσταγή, λέει, του Σαλτάν.
………………………………………….
Απόσπασμα από το υπέροχο ποίημα-παραμύθι του Pushkin Ο Τσάρος Σαλτάν. Το διάβασα πρόσφατα και μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστο τόσο για ενήλικες όσο κ για παιδιά.
Εεεε στο καλυτερο το εκοψες :)
Αληθεια πως και επιασες να το διαβασεις; Υπαρχει μετεφρασμενη ολη η συλλογη στα ελληνικα η μονο αυτο βρηκες;
Οριστε ενα λινκ αμα εχεις περιεργεια να δεις λιγο μια εκδοχη πως ειναι οπτικα, ειναι παλιο αλλα σου δινει λιγο εικονα...
Αν και συνηθως στη φαντασια μας τα βλεπουμε ολα πιο ζωντανα και ενδιαφεροντα, ελπιζω να μην στο χαλαω :)
https://youtu.be/qxIdyoVvcgs
Ναταλία ναι το έκοψα στο καλύτερο για να προτρέψω κάποιους να το αγοράσουν ή να το βρουν και να το διαβάσουν. :D
Yπάρχει μεταφρασμένο όλο το ποίημα.
Ωραίο και σαν κινούμενο σχέδιο. Νομίζω είναι πολύ ωραίο και σαν όπερα, με τα κοστούμια και τα σκηνικά.
Πηγαίνω μετά το μάθημα σε ένα πολυκατάστημα(παρόλο που το συγκεκριμένο δεν το χωνεύω,αλλά στην πολη μου δεν έχει μεγάλο βιβλιοπωλείο) και ενώ περιμένω τους φίλους μου κοιτάω για προσφορές ή κάτι αξιόλογο σε βιβλίο.
Δεν διαθέτω πολλά λεφτά και αν βρω κάτι μέχρι 5 ευρώ το τσιμπώ. Προυπόθεση στην τιμή αυτή να είναι κάτι ποιοτικό ταυτόχρονα. Τελειομανία σου λέω χαχα.
Βρήκα και βιβλίο με όλα τα ποιήματα του Καβάφη και τα αποκυρηγμένα με 5 ευρώ. Έχει μέχρι και χειρόγραφα φωτοτυπημένα και δίνει μια ωραία αίσθηση.
"Ο Φατ άκουσε στον λογικό τόνο της το άρπισμα του μηδενισμού, την παλλόμενη χορδή του κενού. Δεν μιλούσε με άτομο· στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής του γραμμής είχε ένα αντανακλαστικό.
Αυτό που δεν ήξερε τότε είναι ότι μερικές φορές η κατάλληλη αντίδραση στην πραγματικότητα είναι να παραφρονήσεις. Το να ακούς την Γκλόρια να ζητάει με λογικό τρόπο να πεθάνει ήταν σαν να ανασαίνεις κάτι μολυσμένο. Ήταν μια κινέζικη δακτυλοπαγίδα, όπου όσο πιο δυνατά τραβάς να βγεις τόσο πιο πολύ σφίγγει η παγίδα."
~ Philip K.Dick, Valis.
https://www.youtube.com/watch?v=p3BDdiG0pIc
Αυτο με τα χειρογραφα πρεπει οντως να ειναι ωραιο...
Η αληθεια ειναι πως με προσφορες βρισκεις και καλα κλασικα βιβλια απλα σε παλιοτερες εκδοσεις, μου αρεζε κι εμενα να βρισκω τετοια οταν ημουν στην Ελλαδα... Ειχα παρει ενα ετσι πριν χρονια και φετος μου χρειαστηκε για τη σχολη να φανταστεις...
I went down to the river,
I set down on the bank.
I tried to think but couldn't,
So I jumped in and sank.
I came up once and hollered!
I came up twice and cried!
If that water hadn't a-been so cold
I might've sunk and died.
But it was Cold in that water! It was cold!
I took the elevator
Sixteen floors above the ground.
I thought about my baby
And thought I would jump down.
I stood there and I hollered!
I stood there and I cried!
If it hadn't a-been so high
I might've jumped and died.
But it was High up there! It was high!
So since I'm still here livin',
I guess I will live on.
I could've died for love--
But for livin' I was born
Though you may hear me holler,
And you may see me cry--
I'll be dogged, sweet baby,
If you gonna see me die.
Life is fine! Fine as wine! Life is fine!
Langston Hughes
Επήγα πάλι στου γιατρού να δω γτ πονει η καρδιά μου
Κι εκείνος μου πε συχνότερα να σε θωρώ κυρά μου
Εγινα οργανων δωρητησ μα εδωκα μονο ματια για δε μεταμοσχευονται οι καρδιεσ που ειναι κομματια
Να ξέρεις να εξουσιάζεις τη διάθεσή σου, γιατί αν δεν υπακούει, τότε διατάζει.
Οράτιος, 65-8 π.Χ
Αυτός που ρωτά, νοιώθει χαζός για 5 λεπτά.
Αυτός που δεν ρωτά θα είναι χαζός για μια ζωή.
Κινέζικη παροιμία
Εμείς τα μπακουρια τι θα κάνουμε σήμερα;;
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Εγώ πάντως θα κάνω ότι κάθε μέρα. Ξύπνησα στις 12.30 έφαγα πρωϊνό και μεσημεριανό μαζί και μετά αφού αράξω λίγο ακόμη θα φύγω για δουλειά. Και μετά θα πάω στο σπίτι στις 5 το πρωϊ και αύριο πάλι τα ίδια..
Oι άνθρωποι με θεωρούν παράξενο.
Αλλά δεν είναι έτσι.
Έχω την καρδιά ενός μικρού παιδιού.
Είναι σ' ένα βάζο, πάνω στο γραφείο μου.
What happens to a dream deferred?
Does it dry up
like a raisin in the sun?
Or fester like a sore—
And then run?
Does it stink like rotten meat?
Or crust and sugar over—
like a syrupy sweet?
Maybe it just sags
like a heavy load.
Or does it explode?
Langston Hughes
There was once an old sailor my grandfather knew
Who had so many things which he wanted to do
That, whenever he thought it was time to begin,
He couldn’t because of the state he was in.
He was shipwrecked, and lived on an island for weeks,
And he wanted a hat, and he wanted some breeks;
And he wanted some nets, or a line and some hooks
For the turtles and things which you read of in books.
And, thinking of this, he remembered a thing
Which he wanted (for water) and that was a spring;
And he thought that to talk to he’d look for, and keep
(If he found it) a goat, or some chickens and sheep.
Then, because of the weather, he wanted a hut
With a door (to come in by) which opened and shut
(With a jerk, which was useful if snakes were about),
And a very strong lock to keep savages out.
So he thought of his hut … and he thought of his boat,
And his hat and his breeks, and his chickens and goat,
And the hooks (for his food) and the spring (for his thirst) …
But he never could think which he ought to do first.
And so in the end he did nothing at all,
But basked on the shingle wrapped up in a shawl.
And I think it was dreadful the way he behaved -
He did nothing but basking until he was saved.
A.A Milne