Θέλω να την ξυπνήσω τώρα, δεν θα το κάνω φυσικά τόσο νωρίς, αλλά νιώθω τρομοκρατημένη...
Θέλω να την ξυπνήσω τώρα, δεν θα το κάνω φυσικά τόσο νωρίς, αλλά νιώθω τρομοκρατημένη...
Τοτε απλα εχεις πολυ δεσιμο και φοβασαι να ειναι η μανα σου μονη της εξω μην της συμβει κανα κακο ενω σπιτι που την εχεις διπλα σου νιωθεις οτι ειναι ασφαλης οταν ολα ειναι υπο ελεγχο θεωρητικα συν οτι την εχεις πολυ κοντα σου για να παιρνεις ψυχολογικη υποστηριξη και αγαπη
δεν σε κατηγορω για εκβιασμο.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
σου λεω, και ειμαι απολυτως σιγουρη, οτι αυτο που εκανες ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΑΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ.
εσυ μπορει να μην το εκανες συνειδητα με επιθυμια να τους εκβιασεις, αλλα ετσι λειτουργει τετοια 'ενημερωση".
εξυπνη κοπελα εισαι, αν το σκεφτεις θα το καταλαβεις.
αν εγω σου πω "αν δεν ερθεις σπιτι μου το βραδυ να μου κανεις παρεα, μπορει να αυτοκτονησω", δεν ειναι συναισθηματικος εκβιασμος???
εχει σημασια αν εισαι μανα μου η γνωστη μου?
αν δεν θελεις να εκβιαζεις, δεν το λες στην μανα σου, αλλα το λες στην θεραπευτρια σου για να ακουσεις την γνωμη της.
το ειπες τελικα?
Γιατί μέχρι τα 10 ζητούσες απτην μητέρα σου να έρχεται μαζί σου για να κοιμηθείς, τι φοβόσουν; Δεν είχε γίνει η επίθεση ακόμα τότε, κι από όσα θυμάμαι ούτε είχαν σημειωθεί περιστατικά βίας με τον πατέρα σου. Νομίζω 2-3 περιστατικά είχες αναφέρει ως ενήλικη πια κι ένα όταν ήσουν πολύ μικρή που ούτε καν θυμόσουν. Άρα γιατί φοβόσουν να κοιμηθείς μόνη σου; Τα παιδιά δεν φοβούνται έτσι από μόνα τους χωρίς λόγο. Δεν γεννιόμαστε με φόβο.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δύο υποθέσεις μπορώ να σκεφτώ. Ή είχε γίνει και κάτι άλλο σοβαρό μέσα στο σπίτι που ίσως δεν θυμάσαι ή έχεις αποβάλλει από την μνήμη σου και δικαιολογημένα φοβόσουν, ή αυτός ο φόβος "εφευρέθηκε" για να έχεις την μητέρα σου όσο πιο κοντά σου γίνεται. Ο εαυτός μας κάνει διάφορα κόλπα προκειμένου να ικανοποιήσει τις ανάγκες του Κύκνε, κι αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε κακοί άνθρωποι, σημαίνει απλά πως είμαστε άνθρωποι. Τα μικρά παιδιά αρρωσταίνουν για να προκαλέσουν την προσοχή της μάνα τους, δεν είναι τυχαίο αυτό.
Η μητέρα σου από ότι έχεις περιγράψει είναι μάλλον πονόψυχη, τρέχει να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη στην ευρύτερη οικογένεια κτλ. Ίσως το να γίνεις ευάλωτη, ευαίσθητη κτλ ήταν ο μόνος τρόπος ως παιδί για να διασφαλίσεις ότι θα την έχεις δίπλα σου και δεν θα πάει σε κάποιον άλλον.
Τώρα το εξηγείς σωστά γιατί έτσι όπως το είπες τις προάλλες ήταν σαν να μου λες ότι το έκανα συνειδητά και στην ψύχρα κάτι που το θεωρώ απαράδεκτο και συνεπώς δεν το κάνω αν είμαι στα καλά μου (εννοώ το μυαλό μου, τη μία φορά που το έκανα ας το πω συνειδητά ήμουν φρικαρισμένη και φυσικά ξέρω πως δεν ήταν σωστό)...Quote:
Originally Posted by Remedy
Στη μαμά μου το είπα γιατί ήταν το πρώτο πρόσωπο που σκέφτηκα εντελώς αυθόρμητα... Για την θεραπεύτρια δεν θυμάμαι καν για τότε συγκεκριμένα αλλά λογικά θα της το είπα... Τώρα πια το ξέρει πάντως... Δεν μπορώ να θυμηθώ τι μου είχε πει τότε γιατί έχει περάσει πάνω από χρόνος... Αν (που ελπίζω πως όχι) ξαναχρειαστεί θα σου πω και την απάντηση της... Βασικά πρέπει αργότερα να κάτσω να προετοιμαστώ για την αυριανή μας συνεδρία... Τώρα δεν μπορώ γιατί είχα πάει για μια εξέταση και μου βγήκε η πίστη, κατααγχώθηκα, πονάει το κεφάλι μου και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά...
Γιατί φοβόμουν το σκοτάδι... Το έξω σκοτάδι γιατί στο δωμάτιο μου είχα αναμμένο το φως κι ακόμα με φως κοιμάμαι...Quote:
Originally Posted by elisabet
Παραείναι ευαίσθητη σε σημείο εκμετάλλευσης... Κι όπως της έχω πει "τη μισή ευαισθησία απ' όσο δείχνεις στους άλλους να έδειχνες σ' εμένα θα ήμουν πολύ καλύτερα"...
Τι προετοιμασια κανεις 1 μερα πριν τη συνεδρια? Σου εχει ζητησει να της πηγαινεις καποιο κειμενο?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Όχι, εκείνη δεν μου έχει ζητήσει τίποτα... Εγώ προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου γιατί με πνίγουν τόσο τα συναισθήματα μου που δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά και να της πω όσα με απασχολούν κι έτσι μερικές φορές μετά που φεύγω σκέφτομαι κι άλλα πράγματα και προβληματίζομαι και ζορίζομαι να περιμένω μέχρι το επόμενο ραντεβού...Quote:
Originally Posted by savatage
Κύκνε θεωρείς την μητέρα σου καλή μάνα γενικά;
Νιώθεις ότι θα σε προστατεύσει αν γίνει κάτι κακό ή λόγω της ενασχόλησης της με τους άλλους την βρίσκεις ανεπαρκή;
Δεν ρωτώ να μου απαντήσεις με την λογική, πόσο σε φροντίζει κτλ, με την καρδιά σου, πώς το νιώθεις εσύ εννοώ.
Μπορεις να τα σημειωνεις για να μην τα ξεχνας εκεινη τη στιγμη και μετα σκεφτεσαι οτι δεν ειπες πολλα σημαντικα που ηθελες να πεις.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Εκεινη συμμετεχει? Ή κυριως σε ακουει και κραταει σημειωσεις?
Την βρίσκω κάπως ανεπαρκή γιατί δεν με προστάτευσε στο παρελθόν που την χρειαζόμουν... Όταν ήμουν τρίτη γυμνασίου νομίζω έκανα ιδιαίτερα μαθήματα ιταλικών κι ο καθηγητής μου που ήταν πενηντάρης με άγγιζε δήθεν πατρικά αλλά εγώ από ένστικτο ένιωθα ότι κάτι δεν ήταν σωστό... Για παράδειγμα μου χάιδευε τα μαλλιά όταν έδινα τη σωστή απάντηση, μια φορά με είχε φιλήσει και στον ώμο (αν και φορούσα χειμωνιάτικη μπλούζα) κι εγώ σιχαινόμουν κι ένιωθα απαίσια κι όταν έφευγε έκλαιγα και της το είπα αλλά με αγνόησε, μου είπε αν του πω κάτι τέτοιο θα μου πει "μα τι νομίζει η κόρη σου;" και με ανάγκασε να συνεχίσω τα μαθήματα κι εγώ υπέφερα... Ευτυχώς είχε μείνει μόνο ένας μήνας... Αλλά αυτό το έχω σαν μεγάλο παράπονο στην καρδιά μου και δεν μπορώ να της το συγχωρήσω...Quote:
Originally Posted by elisabet
Και ναι, την βρίσκω και ανεπαρκή λόγω της ενασχόλησης της με τους άλλους...τις προάλλες ήταν επείγον να πάμε να πάρουμε παπούτσια π.χ. γιατί δεν είχα κλειστά και ξεπάγιαζαν τα πόδια μου και μου είπε ότι δεν μπορεί γιατί πάλι είχε δουλειά με τον ξάδελφο μου (βέβαια συμφώνησε όταν της πρότεινα να πάμε αφότου τελείωνε αφού τα προλαβαίναμε τα μαγαζιά ανοιχτά) ή τότε με την ξαδέλφη μου που ήταν πολύ δύσκολα για μένα όπως σας εξήγησα ήδη... Και να πεις ότι δεν είχε μαμά να το καταλάβω... Και δεν ήταν παρατημένη σε κανένα νοσοκομείο, σε πανάκριβη ιδιωτική κλινική ήταν κι εγώ πεταμένη σαν σκουπίδι... Όποιος κατάλαβε κατάλαβε...Κι είναι κι άλλα περιστατικά που δεν έχω το κουράγιο να γράψω τώρα γιατί και μόνο που τα σκέφτομαι θέλω να κλάψω...
Αλλά τουλάχιστον απ' τον πατέρα μου όταν τον πιάνουν τα νεύρα του με προστατεύει, προσπαθεί να τον εμποδίσει...
Ναι, θα το δοκιμάσω αυτό που λες... Πάντως σήμερα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα... Δεν πειράζει, την άλλη φορά...Quote:
Originally Posted by savatage
Ναι, συμμετέχει ενεργά... Και μου αρέσει αυτό... Σημειώσεις δεν κρατάει αλλά θυμάται τα πάντα... :)
Το περιστατικο με εκεινον το νεαρο εγινε την ιδια χρονιά με αυτα τα ιδιαιτερα μαθηματα?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Όχι, εκείνο έγινε ένα ή δύο χρόνια αργότερα... Αλλά από τότε με τον καθηγητή είχα αρχίσει να σιχαίνομαι τα ερωτικά, να φανταστείς ότι τότε ήμουν ερωτευμένη μ' έναν συμμαθητή μου χωρίς να τα έχουμε αλλά ακόμα κι αν δεν τα είχαμε μετά από τη φάση με τον καθηγητή άρχισα να νιώθω βρώμικο ότι αισθανόμουν για εκείνο το παιδί ενώ ως τότε το ένιωθα σαν ένα όμορφο κι αγνό συναίσθημα... Ε, μετά έγινε και η φάση με τον άλλον κι ήρθαν όλα τούμπα πια... Ήταν too much...Quote:
Originally Posted by savatage
Οταν περιεγραψες το αλλο περιστατικο, αυτο με το νεαρο εννοω, η μητερα σου σε πηρε στα σοβαρα? Ειχε διαφορετικη αντιδραση απο ο,τι τοτε με τον καθηγητη?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Επισης, αν θυμαμαι καλα, η μαμα σου σου ελεγε να μη μιλας καν με εκεινο το συμμαθητη σου, να μην κανετε παρεα επειδη ειναι ανηθικο?
Βασικά δεν της το περιέγραψα γιατί δεν της το είπα... Θεώρησα ότι αφού δεν με προστάτεψε τότε ούτε και τώρα θα νοιάζονταν... Άσε που ντρεπόμουν... Από μια φίλη φίδι που της το εμπιστεύτηκα το έμαθε κι εγώ φυσικά ποτέ δεν της είπα τις λεπτομέρειες, δεν μπορώ!Quote:
Originally Posted by savatage
Και ναι, πολύ καλά θυμάσαι...συγκεκριμένα είχε πει "εγώ θα κρατάω το φανάρι;"
Οποτε ολη αυτη η αποστροφη προς το σεξ και ο φοβος για τους αντρες ξεκινησε απο το περιστατικο με τον καθηγητη?
Πιο πριν αποκλειεται να ειχε γινει κατι που δε θυμασαι? Δηλαδη εκτος απο το κηρυγμα των γονιων σου που ειναι διακοσια χρονια πισω.
Ναι, απ' αυτό ξεκίνησε... Αν είχε γίνει κάτι που δεν θυμάμαι δεν μπορώ να το ξέρω... Θυμάμαι όμως κάτι που ήταν ελαφρύ με την έννοια της χειρονομίας αλλά σίγουρα κακό... Κι ούτε αυτό το είχα πει στη μαμά... Όταν ήμασταν πολύ μικρά ακόμα με τις φίλες μου σκαρφαλώναμε στα δέντρα (υπήρχαν ακόμα αλάνες τότε) κι ήρθε ένας άντρας από το πουθενά και μου έπιασε τον κώλο κι έφυγε... Αυτό ήταν μόνο αλλά θυμάμαι που ένιωθα τύψεις επειδή φορούσα φούστα και φαινόταν το βρακί μου όπως σκαρφάλωνα...Quote:
Originally Posted by savatage
Αυτο λοιπον ειναι το θεμα σου? Σε επεισε η μανα σου οτι εσυ τα προκαλεις ολα?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Το θέμα μου για ποιο πρόβλημα απ' όλα ακριβώς; Αν εννοείς για τις ερωτικές σχέσεις το θέμα μου είναι ότι φοβάμαι πολύ...Quote:
Originally Posted by savatage
Όσο για την πρόκληση ο πρώην μου με διαβεβαίωσε ότι δεν έφταιξα εγώ σε καμία από τις περιπτώσεις κι αυτό μέτρησε πολύ αν όχι εντελώς...
Το βασικο σου προβλημα, η ριζα του, ο φοβος σου μεσα βαθια στην ψυχη σου που ολα κινουνται γυρω του.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ειναι αυτο? Ο φοβος οτι εισαι κακο παιδι, ανηθικο κοριτσι που προκαλει ασεμνες ανηθικες πραξεις στους αντρες και δεν αξιζει την προσοχη της μαμας?
Εγώ φοβάμαι ότι θα μου ξανακάνουν κακό ως επί το πλείστον...Quote:
Originally Posted by savatage
Τώρα όσον αφορά το φόβο όσον αφορά τη μαμά μου δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί έτσι αλλά αυτό που μπορώ να σκεφτώ τώρα είναι ότι σκέφτομαι ότι και σχέση να ξανακάνω θα έχω πρόβλημα με τον συντηρητισμό της... Για παράδειγμα δεν ενέκρινε το γεγονός ότι κοιμήθηκα με τον πρώην μου σε ξενοδοχείο όταν ήρθε σε κάποια φάση Θεσσαλονίκη ή ότι μου είπε ότι βρώμισα το σπίτι μας επειδή είχα σχέση μαζί του...στο σπίτι μου εννοείται πως δεν πάτησε το πόδι του πόσο μάλλον να κοιμηθούμε μαζί σ' αυτό...
Κύκνε, η ψυχολόγος σου τα ξέρει όλα αυτά;
Α ναι αυτη τη φραση "βρωμισες το σπιτι μου" τη θυμαμαι.. δεν ξεχνιεται εδω που τα λεμε τετοια κοτσανα μεγατονων.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Τι εχεις τραβηξει βρε κυκνε? Αυτη η μανα δε σε αφησε ποτέ να ενηλικιωθεις.
Ναι, φυσικά και τα ξέρει... Και φυσικά είναι εναντίον όλων αυτών...Quote:
Originally Posted by Έρις
Και τι κανει γι' αυτο? Επαγγελματικα εννοω.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Επιτέλους το καταλαβαίνει και κάποιος που δεν είναι ειδικός το τι έχω τραβήξει... Είναι πολύ σημαντικό αυτό για μένα...Quote:
Originally Posted by savatage
Κι ακόμα δεν με αφήνει με τις υπερβολές της και τις συντηρητικές απόψεις της... Και με το να χώνεται παντού...
Σαν τι να κάνει δηλαδή πέρα από το να προσπαθεί να με ενθαρρύνει και να με πείσει πόσο άδικο έχει;Quote:
Originally Posted by savatage
Η δουλεια της ειναι να σε κινητοποιησει για να παρεις το θαρρος να υψωσεις αναστημα και να απομακρυνθεις απο το νοσηρο περιβαλλον που σου εχει ηδη στερησει τα καλυτερα σου χρονια.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ομως αντι να κινητοποιεισαι απο την ψυχοθεραπεια, εσυ ακομα περνας κρισεις αγχους επειδη δεν εχεις τη μαμα σου οσο προσκολλημενη θα την ηθελες.
Δε σε προβληματιζει οτι η ψυχολογος (ψυχολογος του δημοσιου ειναι?) πληρωνεται χωρις εσυ να εχεις καποια προοδο?
Σου εχει μιλησει ποτέ η ψυχοθεραπευτρια για το λεγομενο συνδρομο της Στοκχολμης?
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή τραυματικής συγκόλλησης, η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά το οποίο περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο.""[5] Μια συχνά χρησιμοποιούμενη υπόθεση για να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη φροϋδική θεωρία. Προτείνει ότι η σύνδεση είναι αντίδραση του ατόμου στο τραύμα του να γίνει θύμα. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το εγώ υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνεται αντιληπτός ως απειλή
Κοινά συμπτώματα του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης»
Θετικά συναισθήματα από το θύμα προς το θύτη (άτομο που το κακοποιεί ή το ελέγχει).
Αρνητικά συναισθήματα από το θύμα προς την οικογένειά του, τους φίλους ή τις αρχές.
Θετικά συναισθήματα από το θύτη προς το θύμα.
Υποστηρικτική συμπεριφορά από το θύμα προς το θύτη.
Ανικανότητα του θύματος να καταστρέψει την "σχέση" του με το θύτη
Εγώ σε ιδιωτικό γραφείο την γνώρισα κι εκεί ήταν καλύτερα, τώρα που είναι στο νοσοκομείο ζορίζομαι λόγω περιβάλλοντος...Quote:
Originally Posted by savatage
Για ν' απομακρυνθώ όμως χρειάζονται και χρήματα, δεν είναι τόσο απλό... Με ενθαρρύνει όμως που αντιδράω, λέει ότι κάνω πολύ καλά...
Όσον αφορά την πρόοδο με έχει βοηθήσει πολύ με τους αυτοτραυματισμούς... Μπορώ και συγκρατούμαι πια... Και τις προάλλες επειδή την πήρα τηλέφωνο σε μαύρα χάλια μετά απ' τον καβγά με τους δικούς μου που έγινε μετά την τελευταία μας συνεδρία την επόμενη πήρε να δει πως είμαι...
Τωρα τη βλεπεις μεσω του ταμειου σου στο νοσοκομειο καθε βδομαδα?
Όχι αλλά το έχω ακουστά... Δεν έχω απόλυτα θετικά συναισθήματα για εκείνη ούτε και για τον πατέρα μου, έχω πολλά νεύρα μαζί τους... Ούτε με τους φίλους μου ή τις αρχές δεν έχω αρνητικά συναισθήματα...Quote:
Originally Posted by savatage
Ναι... Και πριν κάθε εβδομάδα την έβλεπα... Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου το νοσοκομείο, με τρομάζει κι έχει και φασαρία...Quote:
Originally Posted by savatage
Ετσι οπως αναφερονται τα συμπτωματα αναφερονται σε αλλη περιπτωση, ομηριας κυριως, γιαυτο δεν το καταλαβαινεις.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σκεψου το λιγο πιο γενικα. Θα κανω μια αποπειρα να σε βοηθησω καπως για να το σκεφτεις. Οχι σαν ταμπελα, σαν συναισθηματα.
Κοινά συμπτώματα του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης»
Θετικά συναισθήματα από το θύμα προς το θύτη (άτομο που το κακοποιεί ή το ελέγχει). Αγαπας το θυτη, αποζητας την προστασια του, την προσοχη του, την παρεα του σα να ειναι το υπερτατο αγαθο.
Αρνητικά συναισθήματα από το θύμα προς την οικογένειά του, τους φίλους ή τις αρχές. Στη δικη σου περιπτωση ο "θυτης" ειναι μεσα στην οικογενεια. Εκτος οικογενειας ειναι οι αντρες. Αρα εκει ειναι τα αρνητικα συναισθηματα.
Θετικά συναισθήματα από το θύτη προς το θύμα. Υπαρχει αγαπη και ενδιαφερον, παρα την προκληση ασφυξιας.
Υποστηρικτική συμπεριφορά από το θύμα προς το θύτη. Υποστηριζεις οτι η μαμα σου ειναι η δυνατη που στηριζει την οικογενεια.
Ανικανότητα του θύματος να καταστρέψει την "σχέση" του με το θύτη Γιατι αυτη η σχεση ειναι ο,τι πιο πολυτιμο.
Ναι, έτσι καταλαβαίνω καλύτερα... Όμως παράλληλα από αυτά που ισχύουν πραγματικά νιώθω ότι θέλω να φύγω...Quote:
Originally Posted by savatage
Για τους άντρες το μόνο αρνητικό συναίσθημα που έχω είναι ο φόβος και γι' αυτό φταίει ότι έχουν κάνει... Γι' αυτό δεν νομίζω πως φταίει η μητέρα μου, δεν ασπάζομαι τις απόψεις της...
Δε φταινε οι αντρες. Τετοια περιστατικα εχουν συμβει σε παρα μα παρα μα ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ πολλες γυναικες. Ομως δεν εκλεισαν την πορτα στον ερωτα, δεν πηραν την ευθυνη και τις ενοχες πανω τους, δεν απεκλεισαν τον εαυτο τους απο μια κανονικη ζωη, δεν εμειναν παιδακια στο μυαλο και στην καρδια, μηπως επειδη δεν ειχαν τη μανα σου να τις φορτωνει με ενοχες?
Θυμασαι την περιπτωση της κουτσουνι του φορουμ? Εκεινη οντως περασε κραυγαλεα κακοποιηση απο αντρα, και ομως, καταφερε και ξεκλειδωθηκε.
Όσον αφορά την άσκηση βίας φταίνε... (μιλάω για τον έναν τώρα αλλά και γενικά για όσους την ασκούν σε οποιοδήποτε βαθμό μικρό ή μεγάλο)... Δεν αρνούμαι την ευθύνη της μητέρας μου κι επίσης θεωρώ ότι έχει και ο πατέρας μου για τις λίγες έστω φορές που με έχει χτυπήσει... Τη βία φοβάμαι και με τρομάζουν οι σχέσεις, τη βία και τις φωνές...Quote:
Originally Posted by savatage
Ναι, και βέβαια την θυμάμαι και την συμπαθώ... Αλλά κάθε άνθρωπος έχει άλλη δύναμη... Επίσης κι αν ο δικός μου πρώην ήθελε να μείνουμε μαζί για πάντα θα ένιωθα περισσότερη ασφάλεια και θα είχα ξεκλειδωθεί κι εγώ νομίζω... Αλλά ήξερα εξαρχής ότι κάποια στιγμή θα τελείωνε...
Ουφ, άντε να πάω και στην ψυχολόγο μου σήμερα ν' ανακουφιστώ κι εκεί...
Είχαμε μια διαφωνία τώρα σχετικά με τα οικονομικά μιας και σήμερα είναι μέρα πληρωμής και νευρίασε και λέει ότι θα χωρίσουμε τα τσανάκια μας κι ότι θα φύγει και θα πάει να μείνει στο χωριό... Πραγματικά στο καλό και να μας γράφει αφού το θέλει έτσι και θα βρω κάποιο τρόπο ν' αντέξω...τουλάχιστον θα έχω σπίτι αφού δεν φτάνουν τα χρήματα μου για να μετακομίσω...
Μπορεί να μην προλάβω να δω τις απαντήσεις σας μέχρι την ώρα που θα φύγω για την ψυχολόγο αλλά θα τις δω όταν γυρίσω...
Απλά αν γίνεται σχολιάστε ήρεμα...
το σεξ ομως δεν περιεχει καθολου βια, αν δεν το θελεις.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
αν το προβλημα δεν ηταν οτι εχεις ενστερνιστει τις συντηρητικες αποψεις της μανας σου, δεν θα ειχες προβλημα με το σεξ, αλλα μονο με την βια.
για ποιον λογο ησουν σιγουρη οτι καποτε θα τελειωνε?