ΑΓΧΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ..ΒΟΗΘΕΙΑ

ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΠΟΙΑ ΛΥΣΗ..ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΝΙΩΘΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΘΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΑΣΑΡΙΕΣ..
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΠΟΥΔΑΖΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΟΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΙΣ ΠΕΡΑΣ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ..ΑΣΕ ΠΟΥ ΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ ΚΑΛΑ..ΠΑΛΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΑΥΤΟΣ..ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΕΒΑΛΕ Η ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΛΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Κ.Α.
Η ΑΓΧΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΑΠΑΝΩΤΩΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΗΚΕ..ΑΛΛΑ ΟΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΑ, ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΚΑΛΑ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΠΡΟΣ ΤΟ ΝΑ ΜΕ ΧΩΡΙΣΟΥΝ...

Φιλες εχεις?
Αυτες τι λενε?
Μηπως θα ηταν καλυτερα να τα αφησεις ολα για λιγο πισω...σχεση-γονεις-συγγενεις να παρεις κανα δυο καλες φιλες και να πας καπου να ηρεμησεις και να δεις πως θα εισαι μετα?

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΙΛΕΣ, ΣΠΑΝΙΖΕΙ ΒΛΕΠΕΙΣ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ...

Αλλο το πολλες και αλλο το δεν εχω...δεν χρειαζονται πολλες...και εγω δυο ατομα μπορω να πω πραγματικα κολλητους.

Τεσπα πες δεν εχεις...στην σχολη κανας κυκλος γνωριμιων που να κανονιζουν καμμια εξορμηση για καμμια εβδομαδα τιποτα?

Εισαι και γυναικα για να σου πω να πας μονη σου διακοπες...εγω στην θεση σου και το εχω κανει... εχω αρπαξει την σκηνη και εχω φυγει για καμπινγκ σε νησι.

Ισως με κανα γκρουπ κανα ταξιδακι...κατι να ξεφυγεις να βρεθεις και με τον εαυτο σου και να δεις μετα.

ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΦΥΓΗ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ..ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΕΛΩ?ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΦΑΣΑΡΙΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΑΓΧΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ.. ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΩ, ΑΣ ΚΑΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΗ ΦΛΟΓΑ..
ΔΕ ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΕΣ, ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΛΙΙΙΙΙΙΙΙΓΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ..ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ...ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ-ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ ΒΛΕΠΕΙΣ-ΑΛΛΑ ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΙΑ?3 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ?ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΩΝΕΨΟΥΝ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ?ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΜΗΠΩΣ ΞΕΜΥΑΛΙΣΤΗΚΑ Η ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ Η ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΑΡΦΙΣΤΟΥΝ...

Ναι και εγω θελω πολλα αλλα δεν γινονται.

Δεν ειναι φυγη να ξεφυγεις λιγο απο τα καθημερινα προβληματα...ολοι κοιτανε να ερθει το καλοκαιρι να πανε καπου να ξεφυγουν απο ολα αυτα που τους βασανιζουν ολο το χρονο...να γεμισουν τις μπαταριες τους και να ριχτουν παλι στη μαχη...εκτος απο τους λιγους ατυχους που δεν εχουν επιλογες ισως ή αυτους που δεν θελουν να πανε πουθενα.

Εν πασει περιπτωση εχεις αποριψει ολες τις λυσεις που μπορω να σκεφτω αυτη τη στιγμη...την συμπαρασταση μου την εχεις αλλα το θεμα ειναι να λυθουν τα προβληματα και να μη διαιωνιζονται.

Δεν βρισκω κατι αλλο να γραψω προς το παρον...να σαι καλα.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ..
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ..
ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ..ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΠΑΩ ΟΤΙ.. \"...ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΛ, ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ..\"

Ναι, αλλά \"συν Αθηνά και χείρα κίνει\".....

Έχοντας βρεθεί κάποτε στην ίδια κατάσταση με εσένα σηκώθηκα κι έφυγα παρά τις δυσκολίες (ναι ναι, σπούδαζα και δούλευα ταυτόχρονα, τα έβγαζα δύσκολα πέρα οικονομικά - αλλά όταν είσαι νέος, με όρεξη και ισχυρό κίνητρο μπορείς να γίνεις πολύ δημιουργικός - είχα επίσης όχι μόνο την πίεση από τους γονείς αλλά και όλο το σόι).

Η μόνη διαφορά είναι πως έφυγα πολύ πιο πριν περάσει η...τριετία με την ίδια σχέση, όπως και ότι αρκετά πριν φύγω μια και καλή από το σπίτι σαφώς και πήγαινα για μπάνιο, για καφέ κλπ σαν αυτά που περιγράφεις αγνοώντας τα σχόλια. Κατανοώ ότι εσύ μπορεί να μη θέλεις να κάνεις το ίδιο, αλλά έχε υπόψιν ότι όσο χρονίζουν κάποιες καταστάσεις, τόσο πιο πολύ μας επηρεάζουν και τόσο πιο δύσκολο είναι να τις αφήσουμε πίσω. Επιπλέον, πράγματα που μας φαίνονται βουνό ίσως δεν είναι και τόσο, αν τα ψάξουμε και τα δοκιμάσουμε αντί να καταστροφολογούμε. Και αν δεν ζητάμε εγγυήσεις και ιδανικές καταστάσεις. Ας πούμε, αυτό που λες για τις υποχρεώσεις ενός σπιτιού, ισχύει μόνο εν μέρει...αν θες άμεσα να αναπαράγεις τις συνθήκες στις οποίες ζεις τώρα, οπωσδήποτε οικονομικά δεν θα τα βγάλεις πέρα. Εσύ διαλέγεις βέβαια και εσύ ξέρεις τι αντέχεις...κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις...

Και έτσι για την ιστορία, να σου πω ότι οι σχέσεις μου με τους γονείς βελτιώθηκαν κατά πολύ όταν πάψαμε να ζούμε μαζί, η δε σχέση που είχα τότε έληξε όταν έτσι έκρινα εγώ. Και ξέρεις κάτι; Πιθανώς να είχε λήξει νωρίτερα αν οι γονείς μου δεν αντιδρούσαν σε αυτή. Κοιτώντας πίσω μπορώ να πω ότι είχαν κατά βάση δίκιο επί της ουσίας, αλλά εντελώς λάθος τρόπο.

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ..ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ-ΙΕΚ) ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΝ ΦΤΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ Η ΣΧΕΣΗ?ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ Η ΣΧΕΣΗ-ΓΑΜΟΣ, Η ΟΤΙ ΘΑ ΔΥΣΤΥΧΗΣΟΥΝ??

Ειλικρινα δεν εχει καμμια σχεση το μορφωτικο επιπεδο...το θεμα ειναι να υπαρχει επικοινωνια.
Δηλαδη ο Αϊνσταϊν πρεπει να παντρευτει μια \"Αϊνστανενα\"...μπα δεν νομιζω.

το ιδιο μορφωτικο επίπεδο......δεν υπάρχει ιδιο μορφωτικο επιπεδο...παρε 2 ανθρωπους τυχαια απο καποιο πανεπιστημιο....νομιζεις πως εχουν ιδιο μορφωτικο επιπεδο..?αλλωστε για σενα μπορει να φανει πολυ υψηλο για καποιον αλλο μετριο.....

Οχι λοιπον, δεν πιστεύω πως υπάρχουν τετοιοι κανονες...εξαρτάται απο το τί μυαλα κ τί καρδια κουβαλαει ο καθενας μας.....

ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ..ΔΕ ΛΕΝΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ..
ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΘΑ ΟΔΗΓΗΘΩ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΕ ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ..
ΕΧΩ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΒΕΤΑΙ,ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟΡΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ..

chrpap,

μολις διαβασα οτι έγραψες.......ξέρεις τί αισθηση εχω (που μπορει να ναι κ τελειως λαθος βεβαια)....
πως το κυριως θεμα ειναι οι γονεις, τί θα πουν, τί θα κανουν, πώς θα αλλαξουν αυτοί στάση. Κ πολυ στεναχωρια γυρω απο αυτο. Σαν να ναι αυτοι το θεμα κ πως θα μεινουν ικανοποιημενοι. Καταλαβαινω πώς τους αγαπας κ τους θες διπλα σου κ οχι απεναντι.

Να σου πω ομως κατι που σιγουρα ξερεις: δεν μπορουμε να αλλαξουμε κανεναν παρα μονο τον εαυτο μας. Ουτε τη στάση των αλλων, παρα μονο τη δικη μας. ή τουλάχιστον ξεκινώντας απο τους εαυτους μας.....

Οποτε πρακτικα σου λεω, μην περιμενεις να αλλαξουν σταση οι γονεις σου.Χειριζονται την κατάσταση έτσι....Εσενα σου κανει να στεναχωριεσαι σε μονιμη βάση, μενοντας άπραγη στην ουσια? Εισαι 25 εχεις δικαιωμα επιλογων, οπως κ δικαιωμα παραχώρησης επιλογων στους άλλους για σενα, παραχωροντας την ευθυνη στους άλλους, πχ στους γονεις σου.

Μπορει να χωρισεις, μπορει κ οχι....αλλα αυτο δεν αφορα κανεναν, παρα μονο εσενα κ τον φιλο σου.Μη βάζεις τοσο κοσμο στη σχεση....

ΜΙΛΗΣΕΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ..ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΩ? ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ?ΤΙ ΝΑΚΑΝΩ??ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ?

να προσπαθήσεις να κλεισεις τα αυτια στο τί λενε οι άλλοι. ολοι οι άλλοι. να προσπαθήσεις να δεις εσύ τί θες? τί σε κανει να περνας καλα? τί σου φέρνει χαμογελο? τί σου φέρνει χαρα?

μπορει να ακουγεται απλο ή αστειο,αλλα προσωπικα δεν το βλεπω έτσι. κ έτσι προσπάθησε να διεκδικησεις αυτο που σου δινει χαρα,δύναμη.

ειμαι υπερ της ανεξαρτησιαςκ της αυτονομιας της οικονομικης που συνεπαγεται κ αλλα.....οποτε θα προτεινα κατι τετοιο. ξερεις οσο οι γονεις μας στηριζουν οικονομικα θεωρουν πως πρεπει κ μπορουν να εχουν λογο σε ολα.ακομα κ με ποιον θα κοιμασαι. βαλε λοιπον τα ορια σου, ενηλικιώσου....γιατι νομιζω οτι μπαζει λιγο ο χώρος σου....

αν ημουν λιγο αποτομη, σου ζητώ συγγνωμη.αλλά ήμουν εκει που εισαι (έστω στο περιπου) κ νιωθω την θέση σου......

κ για να απαντησω κ πιο αμεσα ειμαι υπερ του να φυγεις απο το σπιτι. οχι σαν τροπος εκδικησης...καμια σχεση. αλλα για δικη σου ανεξαρτησια, αυτονομια...ενηλικιωση.

οσο κ να φωναζεις καλή μου, δεν αρκει.αν ο αλλος δεν αντεχει ή δεν θελει να ακουσει οσα του λες, οσο κ να φωναζεις, δεν θα ακουσει.

κ στο ξαναλεω ειναι σαν να βαζεις σαν κεντρο του προβληματος τους γονεις. αλλα δες το αλλιως. το κεντρο του προβληματος/θεματος το ΠΩΣ θα δρασεις εσυ οχι σε σχεση μ αυτους, αλλα με ολα.

ΕΣΥ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ?
Υ.Σ. ΔΕ ΜΙΛΑΣ ΑΠΟΤΟΜΑ..ΜΙΛΑΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ..

κατάλαβα πως ειναι πολυ πιο σημαντικο κ γοητευτικο να ανακαλυπτω το πως θα ζω πιο ωραια για μενα. άλλωστε, ετσι μπορω να κανω κ τους ανθρωπους που αγαπω κ μ αγαπουν πιο ευτυχισμενους.

ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ..ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΛΗΓΩΣΩ..ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΗ ΝΙΩΘΩ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΛΥΠΗΣΗ-ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΑ ΑΠΟΤΟΜΑ, ΚΑΙ ΞΑΝΑΥΠΟΧΩΡΩ..ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΣΟ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ, ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΠΑΤΑΝΕ ΚΑΠΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ..
ΔΕ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ:Η ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, Η Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ - ΚΑΙ ΚΑΤ\'ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ..ΔΕ ΘΑΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΘΕΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ, ΑΛΛΑ ΕΜΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΕΡΝΑΝΕ..

αυτό αγαπητή μου ειναι εκβιασμος...οτιδήποτε ή εγω ή αυτο ειναι εκβιασμος.

φοβάσαι μην τους πληγώσεις.το πιστεύω...δεν φοβάσαι να ζεις μια ζωή βασιζομενη στο πώς ΔΕΝ θα τους πληγώσεις?μια ζωή μεσα απο φοβο?

Sofia ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ..ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΠΗΡΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΜΟΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ, ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΩ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΩ, ΤΗΝ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ Κ.Α.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΒΓΑΔΕΣ, ΑΚΟΥΩ ΠΟΛΥ ΒΑΡΙΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΤΕ ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ..
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΩ ΜΑΖΙ..
ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ (ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ) ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ..ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΤΟ ΠΩ??ΧΑΜΟΣ...
ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ 2 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ..ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΕΑ ΕΚΕΙ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ..ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΦΙΓΓΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΟΥΩ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ..
ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ 4 ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΣΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΠΑΝΩ ΣΟΥ??(ΜΑΜΑ,ΜΠΑΜΠΑΣ, ΓΙΑΓΙΑ,ΠΑΠΠΟΥΣ)..
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΣ -Η ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑ-ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ..
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ-ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ) ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΛΩ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ..ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΑΩ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΝΙΓΟΥΝ..ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ, ΞΥΠΝΑΩ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΓΙΑ 2 ΩΡΕΣ ΕΧΩ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ, ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΙΜΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΠΑΝΙΚΟΥ..

Επειδή φανταζομαι ποσο εχεις κουραστει σου λέω πώς υπάρχουν επιλογές. Να κανεις αυτο που θες, να μην πας διακοπες μαζι τους, με συνεπεια να μην ειναι αρεστή η σταση σου. Δεν σ αρεσει αυτο, αλλα προτιμας να πας διακοπες μαζι τους? Να ακους τα ιδια κ τα ιδια?Τί πρεπει να αποδειξεις κ σε ποιον? Μηπως μ αυτη σου τη σταση, αποδεικνυεις κ σ αυτους κ σε σενα οτι δεν εχεις ανεξαρτητοποιηθει ακομα?Πως εισαι ακομα το κοριτσι τους?

Δεν πεφτει κανεις επανω σου, αν δεν τους αφησεις εσυ οπως κανεις τοσο καιρο...εναν εναν.....Αν δεν τους κοψεις εσυ τη φορα, ποιος περιμενεις να το κανει? Μονοι τους?

ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΙ ΒΡΙΣΚΩ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ? ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΟΥΤΡΑ? ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΩ ΣΗΜΑΣΙΑ?
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΜΕΤΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΕ ΑΚΡΑΙΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ..
ΠΕΡΣΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗΛ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ (ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ) ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΘΡΗΝΕΙ ΚΑΙ ΟΔΥΡΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΕΧΩ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΠΙΣΩ Κ.Α. ΗΜΟΥΝ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΗΣ..ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΗΛ Η Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΑΡΦΙΣΤΕΙ..ΓΙΑΥΤΟ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΠΑΩ ΜΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ..ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ..
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΚΑΙ ΕΓΩ?ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΜΟΥΤΡΑ?

chrpap αφηνεις να σου συμπεριφέρονται σαν ανηλικη κ οχι σαν ενηλικη . αλλα τους ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ.

Γιατί να τους εξηγήσεις τί βρισκεις στη σχέση σου? υποχρεουσαι να το κανεις? σε κανεναν δεν εχεις υποχρεωση....

Μετά απο αυτα τα σκηνικα, τί πάει να πει παω με τα νερά της?

ΑΠΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ...ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, Η ΜΗΠΩΣ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ..ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΑ, ΟΤΙ ΕΦΥΓΑΝ ΜΕ ΠΟΝΟ ΓΙΑΜΕΝΑ..ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΛΩΜΕΝΟΙ..ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΕΧΩ ΦΟΒΙΑ ΜΗΠΩΣ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ..ΟΛΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΥΤΟ, ΕΓΩ ΙΣΩΣ ΣΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΒΑΘΜΟ..
ΟΠΟΤΕ, ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΠΑΩ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΛΩΜΕΝΟΙ..ΑΛΛΑ ΤΗ \"ΘΥΣΙΑ\" ΠΟΥ ΕΜΜΕΣΑ-ΑΜΕΣΑ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑΤΗΝ ΚΑΝΩ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ, ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΜΕ ΠΟΝΟ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΚΑΤΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΠΡΟΔΩΣΑ..
ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ (hpv) ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟ ΜΑΛΩΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΜΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΣΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΛΑΘΟΣ..ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ, ΚΑΙ ΔΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΣΟ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ, ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΟΞΑΖΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ, ΔΕ ΘΑ ΑΝΤΕΧΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ..
ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΕΜΜΟΝΗ ΤΟ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ, ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ, ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ..
ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΠΕΙΣΩ?

αν περιμενεις να τους μεταπεισεις δεν γινεται τπτ........αδικα περιμενεις να γινει αυτο.

Η Σοφία έχει δίκιο...δεν θα τους μεταπείσεις. Αποφάσισε τι είναι αυτό που δεν αντέχεις περισσότερο: δεν αντέχεις τη σκέψη να πάθουν κάτι ή τη σκέψη να χωρίσεις;

Καταλαβαίνεις βέβαια ότι συγκρίνεις κάτι υποθετικό (με απειροελάχιστες πιθανότητες να συμβεί εξαιτίας σου) με κάτι πραγματικό (τη σχέση σου).

Αν η φοβία σου είναι μεγαλύτερη από την επιθυμία σου να ζήσεις κάποια πράγματα που σου αρέσουν, είναι πιθανό να χωρίσεις και όχι μόνο.... Καταλαβαίνω ότι ο καθένας έχει τα όρια του, αν λοιπόν εσύ δεν μπορείς να υπερβείς την υπερβολική προσκόλληση στους γονείς σου, σεβαστό αλλά λάβε υπόψη και αποδέξου τις συνέπειες για τον εαυτό σου.

Αν θες να ξεκινήσεις από κάτι, απομόνωσέ τους από τα δικά σου θέματα. Ειλικρινά αυτά που διαβάζω είναι εξωφρενικά! Να πάρει η γιαγιά τηλέφωνο το φίλο σου!....Και το τηλέφωνο που το βρήκε καλή μου; Γιατί όλο το σόι να έχει τα πλήρη στοιχεία του;

Έπειτα να επαναλάβω και να δώσω έμφαση σε αυτό που είπε η Σοφία, ότι τους αφήνεις να σου συμπεριφέρονται σαν ανήλικη. Εγώ θα πω ότι συμπεριφέρεσαι σαν ανήλικη. Επομένως είναι αδύνατον να τους \'πείσεις\' για τις επιλογές σου.

ΤΟ ΤΗΛ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΤΕ..
ΔΕ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΠΙΤΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ..ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΩ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΩ..
ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ?ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΧΩ \"ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ\" ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΝΑ ΖΩ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ..ΜΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ, ΕΓΩ ΔΕ ΘΕΛΩ, ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ..ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΩ ΜΕΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΤΩΡΑ, ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ..ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ.ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΜΕ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΩ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΧΥΠΟΠΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΟΥΜΑΙ ΕΥΚΟΛΑ, ΚΑΘΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΩ..
ΛΕΣ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΝΗΛΙΚΗ, ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ/ΝΑ ΠΩ? ΠΡΑΚΤΙΚΑ..

να μην τους μιλας για τις σχεσεις σου......πρακτικα τί περιμενεις να γινει μιλώντας μαζι τους? μαμα, γιαγια, μπαμπας, παππους σου φαινεται λογικο να εμπλεκονται στην σχέση σου? θελεις ολοι να εχουν λογο για αυτην?

εχεις επιλογες να ζησεις τη ζωη που εχουν επιλεξει ή θα επιλεγουν για σενα οι δικοι σου κ φυσικα να επιλεξεις τη ζωή που θέλεις εσυ. ολα εχουν το τιμημα τους.

Η Μαρινα έγραψε πως συμπεριφερεσαι σαν να σαι ανηλικη οχι απλα οτι τους αφηνεις να το κανουν, φερσου ως ενηλικη. Ανελαβε τις ευθυνες των επιλογων σου.Θελεις?

ΘΕΛΩ...ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΒΓΑΔΕΣ ΤΙ ΝΑ ΛΕΩ?

δεν εισαι υποχρεωμενη να απολογεισαι......να απολογεισαι για τι?

Να μη λες τίποτα. Και να μένεις ήρεμη. Και να κάνεις αυτό που θέλεις μετά από μια απλή δήλωση π.χ. \'πάω έξω θα γυρίσω τάδε ώρα\'. Μπορείς;

Και στο εξής σταμάτα να λες λεπτομέρειες για τη σχέση σου (ή και για το αν έχεις σχέση ή όχι!). Και το επώνυμο και τα λοιπά στοιχεία (με το οποίο βρίσκουν το τηλ από τον ΟΤΕ) λεπτομέρειες είναι (ειδικά αφού ξέρεις ότι έχουν την τάση να ανακατεύονται). Το μόνο που αποδεικνύεις κάνοντας συζητήσεις είναι ότι κι εσύ η ίδια δεν είσαι σίγουρη για τις επιλογές σου.

ΝΑΙ ΟΝΤΩΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΩ ΠΑΤΗΜΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΛΕΝΕ, Η ΝΑ ΔΕΙΧΝΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ..ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΕΙΣΠΡΑΤΩ ΑΛΛΟΤΕ ΕΙΡΩΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΟΙΔΙΑ, ΑΛΛΟΤΕ ΔΕ ΜΕ ΠΙΣΤΕΟΥΝ, ΑΛΛΟΤΕ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΣΤΡΑΝΩΘΗΚΑ..ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΝ ΓΝΩΜΗ..
ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!! ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ!
ΟΤΑΝ ΕΙΠΑ ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΩ, ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΡΥΨΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΩ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΚΡΥΒΩ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ..ΕΠΕΣΑ ΣΕ ΠΑΓΙΔΑ..
ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΣΟ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ, ΤΟΣΟ ΘΑΡΡΟΣ ΘΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΟΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ..ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ..ΔΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΝ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΧΩΡΙΣΩ, ΤΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΘΑ ΕΧΩ..ΤΟΣΟ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ..
ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΛΕΩ..ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΤΙΖΕΙ, ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ Η ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΤΗΣ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΟΜΑΙ ΛΙΓΟ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ, ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ..
ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΓΝΩΣΤΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΟΜΠΛΕΞ..ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ, ΣΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ..

Ειμαι μοναχοπαιδι-μοναχοκορη....οπως εσυ!!!Ξεκιναω ετσι γιατι κατα την αποψη μου απο κει ξεκινανε πολλα θεματα!Παντα ημουν και ειμαι το μπουμπουκι του σπιτιου,το ατομο απο το οποιο περιμενουν να κανει τα ονειρα τους πραγματατικοτητα..και αν αποτυχω????ολη η οικογενεια με περιμενει να με κατακρινει.Μεγαλωσα με πολυυυ αγαπη,φροντιδα και προδερμ...ποτε δεν μου ελειψε τπτ και για αυτο ακομα και σημερα ευχαριστω τους γονεις μου και ειμαι παντα 100% ετοιμη να σταθω διπλα τους και να τους δωσω τον καλυτερο εαυτο μου...Αλλα μεχρι εκει....τι εννοω...Στα 17 μου πηρα την αποφαση οτι ηρθε η στιγμη να παω στο σπιτι της κολλητης μου(μεχρι τα 17 μου ημουν προσκολλημενη στους δικους μου)εκει αρχισε η γκρινια...και σαν παιδακι ειπα \'οκ..δεν θα το ξανακανω για τωρα,γιατι δεν θελω να τους βλεπω στεναχωρημενους\'..ΜΕΓΑ λαθος...οταν ηρθε η 1η μου σχεση...αρχισα να εχω και εγω μικρες απαιτησεις για προσωπικη ζωη....Εγινε πανικος στο σπιτι...Την κατασταση αυτη την αντεξα 1 χρονο... με κλαμματα & παρακαλητα απο μερους μου για μια ησυχη ζωη..(αυτη που ειχα αλλα ξαφνικα εχασα)οι δικοι μου???ακλονητοι...μονο λογια ηξεραν να λενε...και σκληρα λογια...μεχρι μια μερα που πηρα την αποφαση να παρω την ζωη μου στα χερια μου(οσο μπορουσα)..απο το σπιτι δεν ηθελα να φυγω για κανενα λογο..αρχισα λοιπον να κανονιζω εξοδους με την ξαδερφη μου ή το αγορι μου και λιγο πριν φυγω απο το σπιτι...πηγαινα στην πορτα και ελεγα...\'εγω φευγω...παω βολτα..στις 11(πχ) θα ειμαι σπιτι...και πριν προλαβουν να αντιδρασουν εκλεινα την πορτα και ειχα ηδη φτασει στο παρακατω στενο....αυτο κρατησε 2 μηνες...ουτε εγω το αντεξα αλλα ουτε και οι δικοι μου...ειχαμε στεναχωρησει ο ενας τον αλλον...Μια μερα λοιπον τους μαζεψα και απαιτησα πλεον διαλογο...με ακουσαν και τους ακουσα....η λυση βρεθηκε και αυτη τη στιγμη δεν αντιμετωπιζω κανενα απολυτως προβλημα....
Το να εισαι μοναχοπαιδι ειναι σκληρο μερικες φορες...γιατι εισαι μονη σου..με μονο στηριγμα τον εαυτο σου αν οι γονεις σου δεν σε καταλαβαινουν..απο φιλους???δεν το συζητω...προσωπικα ημουν και ειμαι κλειστος χαρακτηρας.Πολλα πραγματα που κανουν...δεν το κανουν απο κακο...απλα δειχνουν με λαθος τροπο την αγαπη τους και αυτο βγαινει σε κτητικοτητα....Μην απελπιζεσαι και μη καταφυγεις σε ακραιες λυσεις....προσπαθησε να ερθεις σε διαλογο μαζι τους...εξαλλου η αγαπη υπαρχει...και αυτο νομιζω οτι μπορει να λυσει τα περισσοτερα προβληματα!!!Μπορει να μη βρεθει η απολυτη λυση αλλα χαμενη δεν θα βγεις....
Επισης σου ευχομαι να πανε ολα καλα με την υγεια σου & μην εχεις αγχος......

Φιλικα,
Τερέζα

ΤΕΡΕΖΑ, ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥ..ΕΓΩ ΔΙΑΛΟΓΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΥΠΕΡ ΜΟΥ, Η Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΑΝ ΓΝΩΜΗ..ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΒΙΟΛΙ ΑΥΤΟΙ..ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΩ?ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ?ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ..
ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ΞΕΣΠΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝ, ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΦΟΒΕΡΗ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΠΟΙΑ, ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΝΑΣΑ..
Η ΔΥΣΠΝΟΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ..ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ..

Πάνω σε αυτό που λες σχετικά με το μορφωτικό επίπεδο κλπ, να σου πω ότι ναι, η εμπειρία μου με ζευγάρια που έρχονται για συμβουλευτική δείχνει ότι συχνά αποτελεί μέρος των προβλημάτων στην πορεία της κοινής τους ζωής. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν αυτός με το \'ανώτερο\' πτυχίο υποτιμά ή επιθυμεί να πατρονάρει αυτόν με το \'κατώτερο\'. Ή όταν αυτός με το \'κατώτερο\' πτυχίο νιώθει όντως κατώτερος και ζηλεύει, σαμποτάρει, μειώνει τον άλλον.

Εν ολίγοις τα συμπλέγματα ανωτερότητας-κατωτερότητας είναι που δημιουργούν το πρόβλημα. Και δεν έχουν να κάνουν μόνο με το πτυχίο... Ούτε είναι το πτυχίο από μόνο του παράγοντας ικανός να χωρίσει ένα ζευγάρι. Είναι η ζυγαριά του πόσα μας ενώνουν-πόσα μας χωρίζουν και πώς νιώθουμε εμείς για αυτά.

Λυπαμαι παρα πολυ αν ολες οι προσπαθειες σου δεν ειχαν αποτελεσμα!!Αλλα προσπαθησε να διατηρηθεις χαλαρη...αν δεν μεινεις ηρεμη..δεν θα μπορεις πλεον να αντιδασεις και ειναι κριμα!τους εχεις κανει ποτε την ερωτηση αν τους αρεσει να σε βλεπουν ετσι??Ειναι ικανοποιημενοι με αυτο????

Τερέζα, φαντάζομαι πως η απάντηση των γονέων στην ερώτηση αυτή θα μπορούσε να είναι ΄Όχι, δεν μας αρέσει καθόλου να σε βλέπουμε έτσι, αλλά φταίει η σχέση σου-οι επιλογές σου-εσύ κλπ και κακώς κατηγορείς τους γονείς σου που είναι οι μόνοι που νοιάζονται για εσένα και ξέρουν την ευτυχία σου και υποφέρουν διπλά\'....... :)

μμμ,να σου πω την αληθεια Μαρινα μου,αυτο περιμενα και αυτο ειχαν ξεκινησει να λενε...αλλα τους εκοψα...εβαλα πλεον εγω τους ορους....τους ευχαριστησα που με μεγαλωσαν με αξιες,στοχους κτλ...αλλα τους ειπα οτι ηταν η στιγμη να φαω και λιγο τα μουτρα μου για να μαθω μεσα απο τις δικες μου επιλογες-λαθη και να πορευτω μονη μου πλεον με αυτα που εγω θα ορισω...απλα τους ζητησα να συνεχισουν να με αγαπανε και να με στηριζουν οπως εκαναν τοσα χρονια...η κουβεντα μας κρατησε 3 ωρες..με πολλες διακυμανσεις και πολλα επιχειρηματα...αλλα στο τελος νικησε η λογικη και οχι το συναισθημα....;)

CHRPAP πρεπει να αρχιαεις να εξεταζεις τις λυσεις και τις εναλλακτικες.
Εχεις τις σπουδες σου και τα πραγματα ειναι δυσκολα γενικα...αλλα ξεκινα για αναζητηση εργασιας.
Μπορει να βρεις εργασια πχ χαμηλων απολαβων ή μειωμενου ωραριου και να μη σου προσφερει πληρη ανεξαρτησια αλλα θα ειναι ενα βημα προς το στοχο.
Επισης θα σου κανει καλο να ξεφυγεις λιγο απο ολα αυτα...θα εχεις τις σπουδες σου,την εργασια σου,την σχεση σου,μην ανησυχεις δεν θα σου μενει πολυς χρονος για να μιζεριαζεις...και αν σου μενει ασχολησου και με κατι αλλο.