Printable View
καλά λέει η αλεχάνδρα ρε παιδιά.δεν μπορούμε να ξέρουμε πραγματικά τι παίζει με αυτές.
παρεπιπτώντως αυτό με τα παιδιά αν θα μπορώ να κάνω αργότερα είναι κ δική μου απορία
αυτό που είπες ροζίτα οτι πρώτα η φίλη σου κ μετά κεσύ έγινες βουλιμική ,συγγνώμη η βουλιμία εκτός των α΄λλων είναι κ κολλητική???
άσχετο σας έχει τύχει να κοιτάτε κ να παρατηρείτε τους γύρω σας κ να νομίζετε οτι όλοι τελικά πάσχουν από μία διατροφική διαταραχή.ή το κάνω για να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου?
βασικα ξερουμε,ειναι βουτηγμενες στην κοκα :D, γι αυτο ειναι τοσο αδυνατες.
δεν ηθελα να τοο γραψω εδω αλλα ισχυει
χαχαχαχαχ όχι βρε καλό μου δεν είναι κολλητική!Απλά εγώ η δόλια δεν είχα καθόλου υπόψιν μου την μέθοδο του εμετού και την πρωτο άκουσα απο αυτή την κοπέλα.Ε, το αποθήκευσα στο μυαλό μου κ μετά απο 1-1,5 χρόνο το δοκίμασα...Ντάξει απο την εφηβία υπήρχαν μέρες που σαβούριαζα ανελέητα αλλά δεν το είχα επεκτέινει ποτέ.Μια που έτρωγα κ μια που το ξεχνούσα.Αυτή κοπέλα μέσα σόλα τάλλα μου έλεγε και πόσο τυχερή είμαι που τρώω κ δεν παχαίνω ή αγόραζε κάτι κ μου το έδινε να το φάω εγώ κτλ κ με έβαλε στο τριπάκι να αρχίσω να ασχολούμαι με τα κιλά μου, να κάνω ηλίθιες δίαιτες κ τελικά να αρχ΄'ισω τους εμετούς...(εδώ μουτζώνουμε)
Ναι μ τυχαίνει συχνά αυτό που λες...ειδικά όταν βλέπω στο σούπερ κοπέλες 35 κιλά να φορτώνουν στο καλάθι τους 45 πακέτα μπισκότα σκέφτομαι "ωχ, πάει για βουλιμικό..." ή όταν βλέπω κοπέλες επίσης ΄πάρα πολύ αδύνατες να αγοράζουν γιαούρτια 0% και μαρούλια λέω"ωχ, είναι ανορεξική"....δεν ξέρω ίσως τα σκέφτομαι για να΄μην νιώθω εξωγήινος..
άσχετο σας έχει τύχει να κοιτάτε κ να παρατηρείτε τους γύρω σας κ να νομίζετε οτι όλοι τελικά πάσχουν από μία διατροφική διαταραχή.ή το κάνω για να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου?
bouliana μου είμαστε δύο. Και εγώ το σκέφτομαι αυτό. Περπατάω στο δρόμο και βλέπω ένα σωρό κοπέλες κυρίως και τις βλέπω παναδύνατες και λέω από μέσα μου αυτή τώρα να χει περάσει ανορεξία, τι στο καλό τρώει, πόσα κιλά είναι; Και να λέω δίπλα στη μάνα μου. Μα κοίτα αυτή την κοπέλα. Αυτή φαίνεται πιο αδύνατη από μένα. Κοίτα τα κόκκαλα της. Ενώ εγώ κούκλα.
ουουου..κανονικά κ χωρίς το νόμο!Να τα χειρότερα που σου έλεγα πριν!Quote:
Originally posted by alexandrita
βασικα ξερουμε,ειναι βουτηγμενες στην κοκα :D, γι αυτο ειναι τοσο αδυνατες.
δεν ηθελα να τοο γραψω εδω αλλα ισχυει
επίσης πλεον όταν βλέπω κατι κοριτσάκια παρα πολυ αδύνατα θέλω να τις πιάσω κ να τις ρωτήσω αν έχουν περίοδο.Ευτυχώς ντρέπομαι κ κρατιέμαι γιατί θα γινόμουν η γραφική της γειτονιάς...!!(καλά βουλιάνα..σήμερα βλέπω εμένα το μέλος της ημέρας!!)
ροζ ρε συ δεν έχω δε κ πολλά άτομα να κυκλοφορούν 35 κιλά.μήπως υπερβάλλεις.?επίσης εσύ δεν μπορείς να έχεις πολύ λίγα κιλά γιατί είσαι ψηλή.μη συγκρίνεις τώρα την βανδή που είναι 161-62 το πολύ. πάντως αυτή η φίλη μου μου δείχνει συχνά άτομα που είναι πιο αδύνατα από αυτήν κ μου λέει κοίτα κοίτα πόσο αδύνατη είναι αυτή.κ την κοιτάω κ είναι πάντα πιο αδύνατη. φυσικά της το λέω
εγώ κάποια στιγμή πήγα το νοσοκομείο Αλεξάνδρα που είναι μία πολύ καλή ομάδα από ενδοκρινολόγους για το θέμα της περιόδου μου. Χωρίς να πώ εγώ κάτι για τη βουλιμία αυτοί κατάλαβαν φαίνεται παρότι δεν μου το είπαν στα ίσια. Μου φέρθηκαν λοιπόν τόσο απίσια που ήθελα να με καταπιεί η γη. Μου λέει μία γιατρός:'Χρειάζεσαι άλλη ειδικότητα γιατρού κορίτσι μου κακώς ήρθες σε εμάς και η αρρώστια σου είναι πολύ πιο σοβαρή από ότι νομίζεις, εγώ τί να σου κάνω τώρα;;;'. Πάντως ακόμη και αν φτάσεις στα επιθυμητά κιλά αν δεν ηρεμήσεις περίοδος δεν έρχεται...αυτή είναι η αλήθεια
εμενα παντως οι γιατροι στο λαικο μου ειπαν να παω στο αιγινητειο.... ειπαν οτι εχει πολυ καλη πτερυγα για ατομα με διατροφικες διαταραχες...
ευχαριστώ πολύ δεν το ήξερα καθόλου
Μονάδα Διαταραχών Διατροφής στο «Αιγινήτειο» Νοσοκομείο. Πρόκειται για ένα εξωτερικό ιατρείο που δέχεται ενηλίκους που υποφέρουν από κάποια διατροφική διαταραχή.
Διεύθυνση: Βασιλίσσης Σοφίας 72, Αθήνα.
Τηλέφωνο για ραντεβού: 210-72.89.250, κάθε Τετάρτη 9.00-1.00 (κ. Λεμπέση).
Η διαδικασία αντιμετώπισης: Στο τηλέφωνο γίνεται η πρώτη επαφή με τον άνθρωπο που έχει το πρόβλημα, ώστε να κριθεί αν πληροί τις προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστεί στα εξωτερικά ιατρεία του «Αιγινήτειου» Νοσοκομείου. Στη συνέχεια, κλείνεται ένα πρώτο ραντεβού και ο θεραπευόμενος ξεκινάει ψυχοθεραπεία μία φορά την εβδομάδα περίπου (κατά μέσο όρο εξετάζονται 30 άτομα το χρόνο και συνεχίζουν να κάνουν θεραπεία για περίπου 1-2 χρόνια). Επίσης, στα εξωτερικά ιατρεία του «Αιγινήτειου» Νοσοκομείου υπάρχει η δυνατότητα, για τις οικογένειες των ασθενών, να ακολουθήσουν ειδική υποστηρικτική θεραπεία. Η ενδονοσοκομειακή νοσηλεία του «Αιγινήτειου» Νοσοκομείου, όπου νοσηλεύονται (για 6 μήνες κατά μέσο όρο) ενήλικα άτομα που πάσχουν από σοβαρή ψυχογενή ανορεξία και επιθυμούν να νοσηλευτούν για να ακολουθήσουν πρόγραμμα εντατικής ψυχοθεραπείας και επανασίτισης. Αυτών των ανθρώπων, όμως, δεν θα πρέπει να κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει πρώτα να μπουν σε ένα γενικό νοσοκομείο, να υποστηριχτούν «παθολογικά» και όταν σταθεροποιηθεί η κατάστασή τους, να μεταφερθούν -αν το επιθυμούν- στο «Αιγινήτειο».
επισης διαβασε και αυτο
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...age=1#pid26521
ναι βρε Βουλιάνα σε φάση υπερβολής το είπα το 35 κιλά για τις πολύ πολύ κοκκαλιάρες!Α!στο Αιγινήτειο μου είχαν πει τα αδέλφια μου οτι θα με κλείσουν αν συνεχίσω έτσι..!Αλεξανδρίτα αλήθεια οι γιατροί στο Λαικό πώς σε αντιμετώπισαν?Είχαν ενημέρωση επι του θέματος ή σε πρόσβαλαν?
roz γιατί δεν πας από μόνη σου?
Στο Λαικο ηταν και η αδερφη μου (ειναι κι αυτη γιατρος) οποτε τους περισσοτερους τους ηξερε και η αληθεια ειναι οτι μου φερθηκαν παρα πολυ καλα.Ηταν πολυ δυσκολη η κατασταση,χρειαστηκαν 4 προσπαθειες για να τη βγαλουν απο το στομαχι και τελικα ο καθηγητης τα καταφερε.Αν δεν τα καταφερνε ουτε αυτος θα εμπαινα χειρουργειο...
Α!!!! ειναι πολυ ενημερωμενοι με το τι παιζει και ειπαν και σε μενα και στους γονεις μου να μην το αφησω και μου συνεστησαν το αιγηνιτειο.Και το ξερω και απο την αδερφη μου,εχουν νοσηλευτει πολλες ανορεξικες κατα καιρους....
ναι,το αιγηνιτειο εχει πολυ καλο ψυχιατρικο τμημα :starhit:
εκει κανουν και οι φοιτητες της ιατρικης ψυχιατρικη... κατι ξερουν τα αδερφια σου ροζ!!!!
Καμια σχεση δλδ με την αδερφη μου η οποια φροντισε να με ξευτυλισει κανονικα,αλλα ας μη τα θυμαμαι γιατι στενοχωριεμαι
συμφωνω... οταν σε ξαναπιασει κριση βουλιμιας αν εφημερευει πηγαινε κατευθειαν στα εξωτερικα ιατρεια ροζ...Quote:
Originally posted by bouliana
roz γιατί δεν πας από μόνη σου?
Βουλιάνα το ξέρω το Αιγινητειο καιρό αλλά θέλω να προσπαθήσω λίγο ακόμα απο μόνη μου..με βοηθάει πολύ να νιώθω κάπως φυσιολογική κ οτι επανέρχομαι στον παλιό μου εαυτό, αν φτάσω στο Αιγινήτειο θα με πάρει εντελώς η κάτω βόλτα-θα είμαι κ επίσημα άρρωστη κ δεν το αντέχω..Γενικά εμένα με βοηθάει να ξεχνάω εντελώς το πρόβλημα κ να παριστάνω πως απλά ήταν μια φάση.Αν κάποιος ειδικός μου πει ξεκάθαρα"έχεις πρόβλημα" θα στεναχωρηθώ παρα πολύ κ θαναι ίσως χειρότερα.Βέβαια αυτό δν ισχύει για όλους έτσι είναι ο δικός μ χαρακτήρας..
Αλεξανδρίτα εσύ το σκέφτεσαι να πας?Μήπως σε βοηθήσει?οι γονείς σου τι λένε?
ναι αλλά ροζ ξες αυτό που λένε οτι πρέπει να ξίνουμε βαθύτερα από τις πληγές μας.
Προς το παρον εχω πει οτι θα κανω μια τελευταια προσπαθεια μονη μου...οχι τοσο για να μη νιωθω αρρωστη,πλεον το ξερω οτι ειμαι και οτι υπαρχει προβλημα,απλως δεν εχω διαθεση + χρονο να τρεχω στα νοσοκομεια και τους γιατρους.
με το πρωτο πισωγυρισμα ομως,και σε ενα χρονο αν συμβει(πραγμα που απευχομαι),θα παω.το εχω υποσχεθει στον εαυτο μου.δεν αντεχω να χαραμισω κι αλλο τη ζωη μου.
πρέπει να θέλει κ ο ασθενής να θεραπευτεί δεν γίνονται μαγικά.Ξέρω περίπτωση κοπελας με ανορεξία , 6 μήνες μέσα, πήρε βάρος με βιταμίνες περισσότερο , βγήκε, όλα καλά για ένα 6μηνο κ τώρα πάλι στα ίδια.Για εμένα πλεον δεν ξέρω αν πρέπει να επικεντρωθω στο να μην ξανακάνω εμετό κ να μην ξαναχάσω βάρος ή σε αυτό που τα προκάλεσε όλα αυτά.Τη ζωή μου.Γιατί το πρόβλημα ξεκίνησε απο πολύ συγκεκριμένους παράγοντες κ όχι απο φιλοδοξία να γίνω αδύνατη ή μοντέλο.Κ επειδή δεν έχει περάσει ούτε χρόνος ακόμα κ ουσιαστικά απο Απρίλιο άρχισα να ξυπνάω σταδιακά , σκέφτομαι μήπως το παλέψω μόνη μου..Αλλά δεν ξέρω ρε κορίτσια, η ουσία είναι να συνεχίσω να νιώθω άδεια αλλά να μάθω να το διαχειρίζομαι χωρίς υπερφαγικά ή να κάνω κ κάτι για να αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο??(ξέρω...όλα μαζί!)
δηλαδή?δεν κατάλαβα.ποιος είναι ο λόγος που θες ακόμα κ τώρα να είσαι 40 κιλά? εγώ πιστεύω πάντως και είναι δική μου γνώμη κ αφορά την δική μου περίπτωση κ μόνο ,ότι όπως κ η βουλιμία είναι φαύλος κύκλος έτσι κ η θεραπεία της είναι κύκλος.όσο την ξεπερνάω νιώθω πιο δυνατή κ πιο γερή κ αλλάζουν πράγματα στη ζωή μου κ αυτά με βοηθάν ακόμα περισσότερο.επίσης το γεγονός οτι είμαι σε μια φάση που μπορώ να λέω οτι έχω κάνει βήματα οφείλετε οτι είμαι σε μια περίοδο που δεν νιώθω μοναξιά,νιώθω αποδοχή,δεν έχω ιδιαίτερα άγχη κ γενικότερα έχω βάλει προτεραιότητα αυτό.ούτε δουλειά ούτε απουδές δεν είναι η προτεραιότητά μου.πρώτα αυτό κ μετά όλα τα άλλα. όχι οτι δεν δουλεύω ή δεν προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη(φέτος θα δώσω ένα πτυχίο ξένης γλώσσας) αλλά απέφυγα να φύγω έξω γα σπουδές η να μείνω μόνη μου,επίσης κάνω μια δουλειά που προς το παρόν μπορώ να πάρω το χρόνο μου.βολεύτικα λιγάκι μέχρι να ηρεμίσω. ο φίλος μου επίσης με θέλει γιαυτό που είμαι.ανέχεται τη γκρίνια μου.η μάνα μου επιτέλους σταμάτησε να με επιβαρύνει ψυχολογικά με το θέμα της βουλιμίας(μιζεροκυρήγματα) . ναι αλλά εσύ παλεύεις με δύο τέρατα.εγώ με ένα.κ ίσα ίσα πρόλαβα να καταλάβω τι γίνεται πριν παλέψω κεγώ με δύο(κ βουλιμία κ παχυσαρκία).γιαυτό λέω οτι ίσως χρειάζεσαι την βοήθεια κάποιου ειδικού.μην φοβάσαι να αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου.οπλίσου με θάρρος ροζ.αντίκρυσε το θέμα σου κατάματα.
ροζιτα δεν ειναι προσβλητικο, δεν ειναι υποτιμητικο, δεν ειναι κακο, δεν ειναι ταπεινωτικο να ζητησεις βοηθεια απο εναν ειδικο. με τους ψυχιατρους δεν τρελαινομαι, αλλα ενας ψυχολογος ισως θα μπορουσε να σε βοηθησει πολυ, αρκει να το θες εσυ πρωτη απο ολους.
αν ελεγε καποιος "η ροζ χρειαζεται παθολογο" θα ενιωθες προσβεβλημενη? γιατι τοσα ταμπου ακομα στην Ελλαδα? αντι να ντρεπομαστε οταν ΔΕΝ μας φροντιζουμε, θα ντρεπομαστε οταν μας φροντιζουμε?
βουλιανα, για τη φιλη σου που λες, μακαρι να ηξερα ποιος ειναι ο σωστος τροπος προσεγγισης... βλεπεις, ειναι τοσο υπουλη η νευρικη ανορεξια που κανει το ατομο να νομιζει οτι οσοι του λενε να φαει για να μην ειναι αποστεωμενο και να μην πεθανει, το ζηλευουν :o:o:o χαλαει τελειως οχι μονο την υγεια αλλα και τις σχεσεις, τις δηλητηριαζει.
προφανως η επιθετικη σταση δε βοηθαει.
οπως δε βοηθαει και η αδελφη της αλεξανδριτας, παρολο που εχει την καλυτερη προθεση.
παντως, κοριτσια να εκτιμαται αυτους που εστω και με λαθος τροπους προσπαθουν να βοηθησουν. γιατι οταν με το καλο βγειτε απο αυτο τον εφιαλτη, να δειτε οτι θα τα βαλετε με αυτους που ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ;)
εδώ και 4 μέρες-λίγες οκ- είμαι 'καθαρή' και νιώθω τέλεια. Νιώθω πολύ δυνατή αυτές τις μέρες και δε θα με φρενάρει τπτ!
Είχα τραπέζι-γενέθλια σήμερα κι έφεραν μια τούρτα κόλαση....δεν την άγγιξα αλλά και μόνο που έβλεπα όλους να τρώνε είπα μόλις πάω σπίτι θα του δώσω να καταλάβει!!
τελικά κατάφερα και δεν έφαγα τπτ, γιατί στο δρόμο πρόλαβα να σκεφτώ τα 2 σενάρια:
1o: σαβουριάζω. μιζεριάζω. μισώ τον εαυτό μου. είμαι πρησμένη. απογοητευμένη από την αδυναμία μου. δεν θα διαβάσω γιατί θα περάσω όλη μου τη μέρα στο γυμναστήριο, καταπονώντας τα πόδια μου, απλά για να γυρίσω στο 'γεματούλα', να μην γίνω χειρότερα.
2ο: δεν σαβουριάζω. ξυπνώ την επόμενη ανάλαφρη. η ζυγαριά δείχνει ακόμη λίγο πιο κάτω. νιώθω λίγο πιο όμορφη. Εχω όλη μέρα να την αφιερώσω σε πράγματα που μου αρέσει να κάνω. Διαβάζω όσο μπορώ. είμαι ξεκούραστη και χαρούμενη. η γυμναστική δε με πάει από το 'πρησμένη' στο 'γεμάτη', αλλά από 'γεμάτη' στο 'αδύνατη'.
και η επιλογή είναι πολύ πιο εύκολη;)
Εμένα σήμερα, αν τη βγάλω καθαρή, θα είναι η 23η μέρα χωρίς βουλιμικά. Χθες αδιαθέτησα κιόλας. Ουσιαστικά, όλες αυτές τις μέρες κάνω δίαιτα για να ξεφορτωθώ τα κιλά των απανωτών βουλιμικών του Αυγούστου. Παράλληλα παίρνω και Ladose τα οποία όμως αρχίζουν να επιδρούν θετικά μετά από 1 μήνα. Εγώ τα ξεκίνησα 25/8. Για να δούμε...
Καλή μέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Δελφινι ειχες καμμια παρενεργεια απο τα Ladose?
Ουουου! Από παρενέργειες...ένα σωρό...Έντονη κατάπτωση, σωματική κόπωση χωρίς λόγο, τάσεις αυτοκαταστροφής/αυτοκτονίας (στην αρχή, τώρα είμαι ok), τρεμούλα στα χέρια ειδικά το πρωί, υπνηλία, καμία όρεξη για απολύτως τίποτα. Μέχρι και ψευδαισθήσεις είχα για πρώτη φορά προχθές το βράδυ.
@fuxia: Τα 2 σενάριά σου με εκφράζουν απόλυτα... Κάπως έτσι το σκέφτηκα κι εγώ σήμερα και προς το παρόν κατάφερα και την σκαπούλαρα... Θα προσπαθήσω να τα ανακαλώ κάθε φορά στις στιγμές αδυναμίας...
Καλή συνέχεια
:o εγω απλα ειχα εντονο πονοκεφαλο τις πρωτες μερες. ΕΝΤΟΝΟ ομως οχι αστεια!Quote:
Originally posted by dolphin
Ουουου! Από παρενέργειες...ένα σωρό...Έντονη κατάπτωση, σωματική κόπωση χωρίς λόγο, τάσεις αυτοκαταστροφής/αυτοκτονίας (στην αρχή, τώρα είμαι ok), τρεμούλα στα χέρια ειδικά το πρωί, υπνηλία, καμία όρεξη για απολύτως τίποτα. Μέχρι και ψευδαισθήσεις είχα για πρώτη φορά προχθές το βράδυ.
καλή συνέχεια και σε σένα loustam!
είναι σκέψεις απλές κι αυτονόητες αλλά όταν μας πιάνει η μανία συνήθως δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να σκεφτεί τπτ άλλο.
2 λεπτάκια να τα φέρω στο μυαλό μου αρκούν:)
Παιδιά εγώ έχω πάει στο Αιγινήτειο...
1) αν πας στα εξωτερικά όταν έχεις πολύ μεγάλη κρίση βουλιμίας και ας έχεις κάνει 100 εμετούς άλλο από το να σου χορηγήσουν κάποιο ηρεμιστικό δεν μπορούν να σου κάνουν όσο χάλια και να είσαι.... σου λένε να πάρεις τηλ. στο τμήμα διατροφικών διαταραχών και να μιλήσεις με την υπέυθυνη για να κλείσεις ραντεβού.
2) Όπως ειπώθηκε και παραπάνω στο πρώτο ραντεβού σε ρωτάνε κάποια πράγματα για σένα και αυτά που αντιμετωπίζείς και συμπληρώνεις ένα ερωτηματολόγιο για να διαπιστώσουν αν όντως πάσχεις από κάποια διατροφική διαταραχή. Μετά αφού επεξεργαστούν τα στοιχεία σε καλούν για να κλείσετε ραντεβού..
3)Στη δική μου περίπτωση (αλλά νομίζω ότι γενικότερα έτσι λειτουργεί) πηγαίενις αρχικά σε μια ομάδα 1 φορά την εβδομάδα για 1,5 μήνα (δηλ. 8 συναντήσεις)..... και στη συνέχεια σε αναλαμβάνει κάποιος ψυχολόγος προσωπικά για όσο θεωρηθεί απαραίτητο (1 έτος + όσο θεωρεί ότι πρέπει να διαρκέσει η θεραπεία) Δεν είναι υποχρεωτικό να πας..
Από αυτά που μας λες δεν πρέπει να έμεινες ικανοποιημένη από το Αιγινήτειο... κρίμα,είχα μια ελπίδα ότι θα ήταν πολύ καλύτερα. Από τη θεραπεία δεν έμεινες ικανοποιημένη?
Einai i prwti fora pou mpainw sto site kai niwthw epitelous oti anoikw kapou.....
oli mera simera prospathw na mi kanw voulimiko...
koimamai omws nwris to prwi logw aupnias, kai oi wres pou tha akolouthisoun tha einai vasanistikes...
Κι εμένα η αϋπνία μου προκαλεί εκνευρισμό και φοβάμαι ειδικά τα βράδια. Προσπαθώ να πέφτω νωρίς για ύπνο αλλά ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί. Μέχρι και stedon πήρα αλλά απλά με βοηθούσαν να πέφτω ξερή το βράδυ, όχι ότι και πάλι δεν ξύπναγα από τα αξημέρωτα.
Σήμερα είναι η 25η μέρα δίαιτας. Ελπίζω να συνεχίσω να κρατιέμαι μακριά από βουλιμικά αν και παρορμήσεις πάντα υπάρχουν. Προσπαθώ να τρώω ανά 3 ώρες και γενικά να μη λυσσάω στην πείνα. Πίνω και πολλά υγρά οπότε κάπως ξεγελιέμαι.
Καλημέρα σε όλους!!!
Είναι η 5η συνεχόμενη ημέρα χωρίς ένα υπερφαγικό... Η διατροφή μου είναι κανονική, δεν έχω λιγούρες, εμμονές. Τρώω αρκετά, αλλά σωστά και κάνω και τους περιπάτους μου για να δουλεύει ο μεταβολισμός. Αυτό που με "προβληματίζει" είναι ότι δεν καταπιέζομαι. Τρώω τα 3 γεύματά μου και είμαι υπερκαλυμμένη. Είχα μήνες, μην σας πω χρόνια, να το νιώσω αυτό το συναίσθημα. Αλλά δεν μπορώ να χαρώ. Φοβάμαι! Δεν έχω αρκετή εμπιστοσύνη στο μυαλό μου ώστε να πιστέψω ότι με την πρώτη στραβή, στεναχώρια, κατανάλωση αλκοόλ δεν θα στραφώ και πάλι στο φαγητό και θα μπω πάλι στην ίδια διαδικασία. Είναι δυνατόν μία διαταραχή 15 χρόνων να θεραπευτεί? Είναι δυνατόν να αποβάλλω την ενοχική μου σχέση με το φαγητό και να γίνω κι εγώ "φυσιολογική"? Η μέχρι τώρα ενήλικη ζωή μου δεν γνωρίζει τί θα πει φυσιολογική αντιμετώπιση του φαγητού. Οι αναμνήσεις μου είναι μόνο από την παιδική μου ηλικία, όταν δεν υπήρχαν τέτοιες έννοιες. Και μετά τα 15, το χάος... Πιστεύετε ότι μπορώ να γίνω σαν "τους άλλους"? Το θέλω τόσο πολύ! Έχω προσπαθήσει μόνη μου και με παρέα! Θέλω το φαγητό να γίνει απλά μία απλή, καθημερινή διαδικασία και όχι αυτοσκοπός. Πιστεύετε ότι θα μπορέσουμε να το πετύχουμε ποτέ αυτό???
Καλημέρα και σε σένα!
Τα έχω κι εγώ αναρωτηθεί πολλές φορές αυτά, κι ας ταλαιπωρούμαι μόνο τα τελευταία 2-3 χρόνια...
Loustam μου,δεν ειμαι τοσο αισιόδοξη,για τον εαυτό μου τουλάχιστον.Νιώθω ότι έχει " στραπατσαριστεί " τόσο πολύ η ψυχή μου που δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τα βγάλω από μέσα μου.Όσες καλές στιγμές κι αν ζήσω στο εφεξής,ακόμα και παιδιά - οικογένεια να κάνω, πάντα θα έχω μια ανοιχτή πληγή.Γιατί το φαγητό να γίνει μια απλή,καθημερινή διαδικασία,είναι το εύκολο κομμάτι.Το δύσκολο είναι να σβήσω όλα όσα έχω περάσει,να σταματήσω να βλέπω εφιάλτες και να ξεκινήσω από το μηδέν... αλλά πώς??όταν όλοι και όλα μου το θυμίζουν..
καλημέρα!αχ δεν ξέρω loustam αυτό είναι κ δικός μου προβληματισμός. αλλά δεν ξέρω αυτή τη φορά νιώθω μια συγκρατιμένη αισιοδοξία οτι αυτή τη φορά δεν θα υπάρξει γυρισμός οτι θα φύγω μια κ καλή. πάντως αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι να μη το βάζουμε κάτω κ όσες φορές ξεφεύγουμε να γυρνάμε πάλι εκεί που είχαμε μείνει.γιατί να μη το ξεπεράσουμε.εγώ για 15 χρόνια είχα φυσιολογικότατη σχέση με το φαί κ για 9 έγινε ο εχθρός μου.γιατί να μη μπορώ να το κάνω ξανά φίλο μου.
alexandrita ας μείνει η πληγή, θα μας θυμίζει τι παλέψαμε κ από τι βγήκαμε.σημασία έχει να περάσει.
Alexandrita, προστάτευσε τον εαυτό σου... Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας αγαπάνε και άλλοι που ... δεν μας αγαπάνε τόσο πολύ. Πρέπει να μάθουμε να εστιάζουμε στην πρώτη κατηγορία και να αδιαφορούμε για την δεύτερη. Όλοι έχουμε κάποια πληγή βαθιά μέσα μας. Το σημαντικό είναι να μάθουμε να ζούμε με αυτήν(-ές) και να κάνουμε το καλύτερο για την απο εδώ και πέρα ζωή μας. Το αξίζουμε και το δικαιούμαστε!!!
Και πάλι ευχαριστώ για την υποστήριξη!