maria p πάρε τη μικρούλα σου στην αγκαλιά σου και υποσχέσου σε αυτήν και όχι στον εαυτό σου που, το ξέρω πολύ καλά, δεν τον αγαπάς και δεν τον σέβεσαι καθόλου ότι θα είσαι δίπλα της σε αυτή τη ζωή και ότι θα την αφήσεις λοταν πια θα είναι μεγάλη και δυνατή να ζήσει και χωρίς εσένα...κοίτα έξω από το παράθυρο και δεν μπορεί, κάτι θα βρείς όμορφο στον κόσμο που ζούμε...ένα ηλιοβασίλεμα, μία ωραία παραλία, έναν απολαυστικό καφέ με θέα στη θάλασσα..κάτι μα οτιδήποτε. Και αν δεν υπάρχουν φίλοι υπάρχουν οι όμορφοι περίπατοι, τα ρομαντικά βιβλία, το σινεμά με παρέα την κορούλα σου....και πάνω από όλα υπάρχεις εσύ που αξίζεις τουλάχιστον τον σεβασμό σου...η ζωή είναι γλυκιά όσο δύσκολη και αν είναι....και στην τελική υπάρχουμε όλες εμείς που ζούμε και τραβάμε τα ίδια και νομίζω ότι έχουμε πάντα για εσένα έναν ώμο διαθέσιμο για μπόλικο κλάμα...
