εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...
Printable View
εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...
αν αλλαξεις αυτο με το φαγητο ειναι αυτο που λεμε σε ολο το τοπικ!!!Quote:
Originally posted by smart
εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...
Ότι και να πούμε το φαγητό ήταν, είναι και θα είναι απόλαυση. Χθες, για παράδειγμα πήγα σινεμά. Σινεμά χωρίς ποπ κορν γίνεται? Έφαγα, τη μεγάλη συσκευασία, εννοείται, ήπια και το νεράκι μου και ένιωσα τέλεια! Χώθηκα στην καρέκλα με απόλαυση και με καμάρωνα, πώς χωράω καλέ, θαύμα, θαύμα! (Πέρισυ σχεδόν είχα σφηνώσει στην ίδια ακριβώς καρέκλα, τώρα χωράω και περισσεύω).
Στη συνέχεια το ηδονολαγνικό μου μυαλό σκέφτηκε, ε, έτσι ξεροσφύρι η ταινία, δε θα συζητήσουμε σχετικά, να με σε ένα μπαράκι. Ποτάκι σκέτο γίνεται? Να λοιπόν και τα ξηροκαρπάκια και λίγα ευτυχώς πατατάκια. Το φαγητό είναι αυτό που προσθέτει χαρά στις στιγμές μας, αρκεί να γίνεται με μέτρο και στα πλαίσια της απόλαυσης, όχι της αποχαύνωσης.
καλαγια το φαγητο την εχω κανει τη δηλωση μου :spin:Quote:
Originally posted by spaceride
αν αλλαξεις αυτο με το φαγητο ειναι αυτο που λεμε σε ολο το τοπικ!!!Quote:
Originally posted by smart
εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...
καλα τελικα με ολα κενα θα βρεθω να γεμιζω....
μαυρη τρυπα ειμαι????
Σμαρτάκι, τώρα είδα την ερώτησή σου. Γκρίνια δεν είναι ότι λέμε αυτό καθαυτό. Σε γκρίνια μπορεί να το μετατρέψει ο τρόπος μας και ας μην το θέλουμε. Απλά, λόγω της έντασης του συναισθήματος και της επιθυμίας μας να γίνουμε κατανοητοί, μπορεί να ακουστούμε κάπως και να πετύχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα και να χάσουμε έτσι και το δίκιο μας.
Είπαμε, για όλα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί η θετική προσέγγιση. Ξέρω ένα ζευγάρι, όπου ο σύζυγος είναι στρατιωτικός. Ζουν χώρια και παρόλα αυτά - ή ίσως και γι' αυτό ακριβώς- είναι μια χαρά. Τόσα χρόνια παντρεμένοι και κάθε φορά που σμίγουν τους καμαρώνουμε. Είναι πάντα ερωτευμένοι και μες στην καλή χαρά!
σ αυτο θα συμφωνησω απολυτα.Quote:
Originally posted by Ava
Σμαρτάκι, τώρα είδα την ερώτησή σου. Γκρίνια δεν είναι ότι λέμε αυτό καθαυτό. Σε γκρίνια μπορεί να το μετατρέψει ο τρόπος μας και ας μην το θέλουμε. Απλά, λόγω της έντασης του συναισθήματος και της επιθυμίας μας να γίνουμε κατανοητοί, μπορεί να ακουστούμε κάπως και να πετύχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα και να χάσουμε έτσι και το δίκιο μας.
γι αυτο σε τετοιες περιπτωσεις, κ εφοσον δεν ειναι δυνατη η συχνη διαπροσωπικη face to face επικοινωνια, ειμαι υποστηρηκτρια του γραπτου, οργανωμενου λογου (κ ξανατονιζω ΟΧΙ του μην σε κινητο-φανταζομαι οτι κατι υποψιαζεστε που λεω κ ξαναλεω για μην σε κινητα ε? χαχα)
ε δεν το ξερεις?Quote:
Originally posted by Ava
Είπαμε, για όλα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί η θετική προσέγγιση. Ξέρω ένα ζευγάρι, όπου ο σύζυγος είναι στρατιωτικός. Ζουν χώρια και παρόλα αυτά - ή ίσως και γι' αυτό ακριβώς- είναι μια χαρά. Τόσα χρόνια παντρεμένοι και κάθε φορά που σμίγουν τους καμαρώνουμε. Είναι πάντα ερωτευμένοι και μες στην καλή χαρά!
μακρια κ αγαπημενοι η αλλιως
το πολυ μαζι σκοτωνει!!!!
polinaki, με ενα παιδακι που εχεις νομιζω οτι μπορεις και τις καθημερινες να βγαινεις απο το σπιτι, εστω και για μια βολτα στα μαγαζια για χαζι, η ακομη και στο σουπερ μαρκετ και μονοι σας οι 2 σας με το γιο σου, ετσι απλα για να μη σε τρωει το μεσα... εγω οταν ειχα μονο τον 1 μου γιο, ακομη και μωρο που ηταν, συνεχεια τον επαιρνα και πηγαιναμε οπουδηποτε, μονο και μονο για να μη μουχλιαζουμε σπιτι! μια φορα δε τον πηρα (η τρελλαρα) και πηγαμε Χαλκιδα... αυτος κοιμοτανε στο δρομο κι εγω εκανα το κεφι μου, ακουγα τη μουσικουλα μου και οδηγουσα βραδιατικα.. ξεσκασα παντως :)Quote:
Originally posted by polinaki1983
Το έχω κάνει κάπιες φορές, αλλά επιδή η μόνη φίλη που έχω και έχει μωρό είναι η ξαδέλφη μου, η οποία μένει και 1 ώρα μακρια σε άλλη πόλη, δεν μπορούμε εύκολα να το προγραμματήσουμε. Οκ το προπερασμένο Σαββατο πχ το κανονίσαμε από 1 μήνα πριν, και πήγα από το πρωί, κάναμε τις βόλτες μας, και στις 4 πήγαμε τα μωρά για φωτογραφιση στον φωτογράφο. Αλλά αυτό για να κανονιστεί το είπαμε 1 μήνα πριν!!!!!Quote:
Originally posted by Ava
Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.
τωρα που εχω 2 ομως, μου ειναι πολυ πιο δυσκολο, κι επειδη δε μου αρεσει καθολου να μουχλιαζω με τις ωρες στο σπιτι, αυτο ειναι κατι που με τρωει... το οτι δε μπορω π.χ. να παρω μονη μου (τον αντρα μου τον ξεχναμε γιατι ειτε θα δουλευει, ειτε θα εχει μαθημα, ειτε θα ειναι ξερος απο κουραση) και τα 2 γιατι νομιζω δε θα μπορω να τα κουμανταρω μονη μου, ειναι ακομη σε δυσκολες ηλικες (3,5 και 1) και ζορικα παιδακια ...
αλλα δεν το μπορω το συνεχεια μεσα στο σπιτι, ωρες ωρες θελω να βγω απεγνωσμενα! π.χ. ενα σαββατο που δουλευε ο αντρας μου ημουνα στο τσακ να τα βουτηξω και τα 2 να παμε ικεα να χαζεψουμε, αλλα δειλιασα, ειπα αν αρχισουν τι γκρινια και τα 2 μαζι τι θα κανω, θα τρεχω σαν την τρελλη να τα μαζεψω, πως θα τα καταφερω..... ρωτησα και τον αντρα μου και μου λεει οχι κατσε εκει που καθεσαι θα το μετανιωσεις, τρελη εισαι...
πρεπει ομως καποια στιγμη να το τολμησω, δε γινεται με τρωει η κλεισουρα...
κλεινω με την απορια πως κανουν αλλοι 3 παιδια, η και περισσοτερα :)
Ντορετα μου συγχαρητηρια που δεν αφηνεις τη νεα σου οικογενειακη κατασταση (παντρεμενη με 2 παιδακια) να σε ριξει στο τελμα της μουχλας.. Δε σημαινει οτι μολις κανουμε οικογενεια ξαφνικα παυουν οι αναγκες που ειχαμε και πριν...μην τις αφηνουμε ακαλυπτες γτ οι ανεκπληρωτες αναγκες σε στελνουν κατευθειαν σε θεματα τυπου "ημερολογιο βουλιμικων" ή "ειμαι στα προθυρα"...Μπραβο και παλιQuote:
Originally posted by doreta
polinaki, με ενα παιδακι που εχεις νομιζω οτι μπορεις και τις καθημερινες να βγαινεις απο το σπιτι, εστω και για μια βολτα στα μαγαζια για χαζι, η ακομη και στο σουπερ μαρκετ και μονοι σας οι 2 σας με το γιο σου, ετσι απλα για να μη σε τρωει το μεσα... εγω οταν ειχα μονο τον 1 μου γιο, ακομη και μωρο που ηταν, συνεχεια τον επαιρνα και πηγαιναμε οπουδηποτε, μονο και μονο για να μη μουχλιαζουμε σπιτι! μια φορα δε τον πηρα (η τρελλαρα) και πηγαμε Χαλκιδα... αυτος κοιμοτανε στο δρομο κι εγω εκανα το κεφι μου, ακουγα τη μουσικουλα μου και οδηγουσα βραδιατικα.. ξεσκασα παντως :)Quote:
Originally posted by polinaki1983
Το έχω κάνει κάπιες φορές, αλλά επιδή η μόνη φίλη που έχω και έχει μωρό είναι η ξαδέλφη μου, η οποία μένει και 1 ώρα μακρια σε άλλη πόλη, δεν μπορούμε εύκολα να το προγραμματήσουμε. Οκ το προπερασμένο Σαββατο πχ το κανονίσαμε από 1 μήνα πριν, και πήγα από το πρωί, κάναμε τις βόλτες μας, και στις 4 πήγαμε τα μωρά για φωτογραφιση στον φωτογράφο. Αλλά αυτό για να κανονιστεί το είπαμε 1 μήνα πριν!!!!!Quote:
Originally posted by Ava
Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.
τωρα που εχω 2 ομως, μου ειναι πολυ πιο δυσκολο, κι επειδη δε μου αρεσει καθολου να μουχλιαζω με τις ωρες στο σπιτι, αυτο ειναι κατι που με τρωει... το οτι δε μπορω π.χ. να παρω μονη μου (τον αντρα μου τον ξεχναμε γιατι ειτε θα δουλευει, ειτε θα εχει μαθημα, ειτε θα ειναι ξερος απο κουραση) και τα 2 γιατι νομιζω δε θα μπορω να τα κουμανταρω μονη μου, ειναι ακομη σε δυσκολες ηλικες (3,5 και 1) και ζορικα παιδακια ...
αλλα δεν το μπορω το συνεχεια μεσα στο σπιτι, ωρες ωρες θελω να βγω απεγνωσμενα! π.χ. ενα σαββατο που δουλευε ο αντρας μου ημουνα στο τσακ να τα βουτηξω και τα 2 να παμε ικεα να χαζεψουμε, αλλα δειλιασα, ειπα αν αρχισουν τι γκρινια και τα 2 μαζι τι θα κανω, θα τρεχω σαν την τρελλη να τα μαζεψω, πως θα τα καταφερω..... ρωτησα και τον αντρα μου και μου λεει οχι κατσε εκει που καθεσαι θα το μετανιωσεις, τρελη εισαι...
πρεπει ομως καποια στιγμη να το τολμησω, δε γινεται με τρωει η κλεισουρα...
κλεινω με την απορια πως κανουν αλλοι 3 παιδια, η και περισσοτερα :)
:thumbup::thumbup::thumbup:
γιατι βαρεθηκα!Quote:
Originally posted by lessing
SMARTAKI γιατι δεν ηθελες να βγεις;Quote:
Originally posted by smart
απολυτως τπτ!
αυτο ειανι το θεμα!
εξω δεν ηθελα να βγω, μεσα βαρεθηκα....
αυταααα!!!
για πες τωρα :p
εφαγα το συνδιασμο πεινας λογω υπερβολικα μικρης ποσοτητας φαγητου στη διαρκεια της μερας σε συνδιασμο με συναισθηματα απογοητευσης για καποιο ατομο.Quote:
Originally posted by spaceride
Φανταζομαι οτι ολοι εχουμε ενα επιπεδο συνειδητοτητας για να ξερουμε οτι στην τροφη προβαλλουμε συναισθηματα που δεν μπορουμε να εκφρασουμε..Προτεινω λοιπον, να γραφουμε και ποιο συναισθημα φαγαμε... Ισως δεν μας χρειαστει η τροφη..Σκεφτειτε το σαν ενα κοκκινο τετραδιο
:thumbdown::thumbdown::thumbdown:
Μπραβο κλικλικω!!Αυτο ειναι το ζητουμενο..Να τρωμε πραγματικη πεινα!!Quote:
Originally posted by click
εφαγα το συνδιασμο πεινας λογω υπερβολικα μικρης ποσοτητας φαγητου στη διαρκεια της μερας σε συνδιασμο με συναισθηματα απογοητευσης για καποιο ατομο.Quote:
Originally posted by spaceride
Φανταζομαι οτι ολοι εχουμε ενα επιπεδο συνειδητοτητας για να ξερουμε οτι στην τροφη προβαλλουμε συναισθηματα που δεν μπορουμε να εκφρασουμε..Προτεινω λοιπον, να γραφουμε και ποιο συναισθημα φαγαμε... Ισως δεν μας χρειαστει η τροφη..Σκεφτειτε το σαν ενα κοκκινο τετραδιο
:thumbdown::thumbdown::thumbdown:
Το χθεσινό μου μενού:
Ξεκίνησα με λίγες μπουκιές ατόφιας λαιμαργίας, συνέχισα με αρκετή δόση θυμού και, μόλις καλμάρισα, ολοκλήρωσα με μικρές δόσεις βαρεμάρας και συνήθειας στη μεγαλύτερη ποσότητα. :thumbdown:
Aβα μου τι εννοεις ατοφια λαιμαργια? Γτ εγω αυτο που ονομαζα λαιμαργια ηταν παντα ή καποιο συναισθημα, ή πραγματικη πεινα. ή συνδιασμος και των 2... Για την πεινα σου δεν εχει τπτ να καταλογησεις...Φυσιολογικη αντιδραση στην πεινα ειναι να τρωμε.. Για το συναισθημα ειναι να το δουμε..Εχεις εντοπισει τι πυροδοτησε ολη τη διαδικασια?
τρώω γιατί βαριέμαι κατά 99 % των περιπτώσεων.απλά το να εντοπίζω το πρόβλημα δν μου δίνει κ την λύση.
μου είναι πολύ δύσκολο όταν βαριέμαι να το σταματήσω αυτό το πράμα,να προσπαθήσω να κάνω υπομονή ή να προσπαθήσω έστω να αντισταθώ,γιατί απλά βαριέμαι κ αυτά να κάνω. δηλαδή βαριέμαι να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσα να κάνω για να μην φάω.
κ το χειρότερο απόλα είναι οτι βαριέμαι πολύ εύκολα.σχεδόν βαριέμαι κ την ώρα που κάνω κάτι που μαρέσει πριν τελειώσω να το κάνω
εγώ τώρα έχω μια πείνα απίστευτη..
περιμένω και την κωλοαδιαθεσία και είμαι τούμπανο μόλις έφαγα ενα μπαρ και ελπίζω να σταματήσω
μετά θα τρέχω οπότε και εκεί ελπίζω να την γλυτώσω!!
Να τα παρουμε ενα ενα... Τρωμε ΚΑΙ γτ πειναμε...Η πεινα αυτη συμβαινει για 1 κυριο λογο..Γτ τα θρεπτικα συστατικα στο αιμα μας ειναι χαμηλα..Θελουμε δλδ να αναπληρωσουμε τη θρεψη. Ας το πιασουμε απο εδω..Ενας ανθρωπος που εχει κανει πολλεεεεεεεεεεεεες διαιτες εχει μαθει να παρακαμπτει ολο το μηχανισμο ελεγχου κορεσμου-πεινας..Φτανει δλδ στο σημειο να μην μπορει να αναγνωρισει καν την πεινα του..Αισθανεται οτι δεν πειναει ποτε ή οτι οταν τρωει ειναι για αλλους συναισθηματικους λογους..Ενα καλο λοιπον ειναι να σκεφτουμε κατα ποσο πραγματικα αναγνωριζουμε την πεινα μας..Ποια συμπτωματα μεταφραζουμε σαν πεινα.. Παμε τωρα στο φαγητο..ερχεται η ωρα να φαμε γτ πεινασαμε (ή νομιζουμε οτι πεινασαμε).. Για να φτασουμε σε κορεσμο θελουμε και ογκο απο την τροφη (συνθετοι υδατανθρακες και φυτικες ινες) και ενεργεια.. Οι ποσοτητες κανονικα αυτορυθμιζονται απο το σωμα μας που μας λεει ποτε χορτασε ή ποτε οχι..Τωρα το προβλημα ειναι οτι εμεις δε μπορουμε καν να ακουμε την πεινα μας...Απο εκει ξεκιναει ολο..Προσπαθηστε να την εντοπισετε στο στομαχι της και να της δωσετε ενα βαθμο απο το 0 (δεν πειναω καθολου) μεχρι το 5(πειναω και ο προισταμενος αρχιζει να φαινεται νοστιμοτατος).. Αν πειναμε 4 ε δεν μπορουμε να τρωμε για 1..(σασα το πιανεις που το παω??)
Βουλιανα μου ειλικρινα σορυ αλλα δεν εχω διαβασει την ιστορια σου.. Προσπαθησε να θυμηθεις την τελευταια φορα που χειριστηκες την ανια σου χωρις την τροφη..τι διαφορετικο ειχε τοτε.. Οσο για τη βαρεμαρα που λες, αυτο ή παραπλησιο ειναι και συμπτωμα της καταθλιψης..Υπαρχει αυτο το ενδεχομενο?
Spaceride, έννοια σου και την πείνα ξέρω να την αναγνωρίζω. Όταν πεινάω γουργουρίζει το στομάχι μου και με ειδοποιεί ότι το άφησα νηστικό πολλές ώρες. Μιλώ για ατόφια λαιμαργία, ακριβώς όπως το ακούς. Το έχεις βιώσει ποτέ? Εκείνο το συναίσθημα όπου κουβαλάς το πιάτο σου και τραγουδάς από χαρά που θα φας, ντρέπομαι και που το γράφω αυτό, αλλά τέλος πάντων, όταν αισθάνεσαι ότι θα φας την πρώτη μπουκιά την ώρα που το κουβαλάς το πιάτο, πριν το ακουμπήσεις οπουδήποτε. Όταν δε μπορείς να συγκρατηθείς ούτε δευτερόλεπτο από τη λαχτάρα σου για φαγητό και κάνεις λες και είναι το τελευταίο σου γεύμα. Όταν καταπίνεις ή επιχειρείς να καταπιείς μεγάλες μπουκιές και τρως σαν το βόα. Αυτό δε νομίζω ότι το πυροδοτεί κάτι, μάλλον μένω νηστική πολλές ώρες και φτάνω στο αμήν με τις φαντασιώσεις για το γεύμα που θα ακολουθήσει. Θέλω να σταματήσω να αγαπώ τόσο πολύ το φαγητό, να το ονειρεύομαι, να το σκέφτομαι. Θέλω κάποτε να φτάσω σε ένα σημείο να μη με απασχολεί το φαγητό. Να μου υπενθυμίζει να φάω το στομάχι μου, που θα γουργουρίζει, αλλά και να μη φάω να μην ταράζομαι. Επίσης, να μην με ενδιαφέρει το τι θα φάω, να βολεύομαι με ότι υπάρχει. Όπως κάνουν οι περισσότεροι από αυτούς που είναι αδύνατοι.
Αβα μου οταν μενεις πολλες ωρες νηστικη πεινας..Αυτο δεν ειναι πεινα? Γτ εμενα αυτο που περιγραφεις μου ακουγεται σαν πεινα αλλα σε πολυ μεγαλο βαθμο
Λες να λαλάω καθημερινά από την πείνα? :dork:
Λες το στομάχι μου να αισθάνεται κάπως έτσι με εμένα την κακούργα που το ξεχνάω? :grind:
Για να δω τι μπορώ να κάνω, μπας και σταματήσουν τα παρατράγουδα..
Εχω συναντησει πολλους ανθρωπους που ξυπνανε το πρωι πινουν καφε πανε στη δουλεια και το πρωτο τους γευμα ειναι στις 5-6 που γυριζουν σπιτι..Κι αυτοι καθημερινα το κανουν.. Εγω απλα σε ρωτησα επειδη γραφεις "Αυτό δε νομίζω ότι το πυροδοτεί κάτι, μάλλον μένω νηστική πολλές ώρες και φτάνω στο αμήν με τις φαντασιώσεις για το γεύμα που θα ακολουθήσει.".. Μπορει να ισχυει και στη δικη σου περιπτωση την οποια δυστυχως επισης δε γνωριζω..:blush:
Γιατρέ μου, σου' χω και άλλο σύμπτωμα. Τι λες να σημαίνει η κάτωθι συμπεριφορά, που συνέβη μόλις τώρα:
Μαγειρεύω αυτή τη στιγμή για αύριο. Σημειωτέον, δεν πεινάω. Βρήκα ένα κομμάτι καρότο στον πάγκο της κουζίνας, που παράπεσε και δεν μπήκε στην κατσαρόλα μαζί με τα υπόλοιπα. Το πήρα στο χέρι μου να το πετάξω στα σκουπίδια. Αμ δε! Δεν πρόλαβα, το έφαγα!
Αυτή είναι η περίπτωσή μου. Δυστυχώς πρωινό δε μπορώ να φάω, όσο και αν έχω προσπαθήσει. Αναγουλιάζω. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, τοστ, χυμό, γάλα, φρυγανιές, κράκερς, μέλι, ομελέτα, τίποτε. Μου είναι αδύνατο να φάω πρωινό, μόνο καφέδες πίνω και όταν έρχεται η ώρα να φάω, έχω ήδη λυσσάξει από την πείνα! Αυτό είναι!
Εγω ειμαι ο γιατρος? χαχαχαχαχαχαχαχαQuote:
Originally posted by Ava
Αυτή είναι η περίπτωσή μου. Δυστυχώς πρωινό δε μπορώ να φάω, όσο και αν έχω προσπαθήσει. Αναγουλιάζω. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, τοστ, χυμό, γάλα, φρυγανιές, κράκερς, μέλι, ομελέτα, τίποτε. Μου είναι αδύνατο να φάω πρωινό, μόνο καφέδες πίνω και όταν έρχεται η ώρα να φάω, έχω ήδη λυσσάξει από την πείνα! Αυτό είναι!
Αβα μου οταν το φαγητο της ημερας σου ειναι μαζεμενο το βραδυ ειναι λογικο να μην πεινας το πρωι.. ειναι προβλημα δομης κι οχι τροφης αυτο που μου λες (μερικοι το ονομαζουν και πρωινη ανορεξια)
Καλά, γιατρέ μου, αυτό δεν περίμενα να το ακούσω ποτέ στη ζωή μου! Εγώ ανορεξική? (έστω και κατά τις πρωινές ώρες).. Αυτό ήταν το ανέκδοτο της ημέρας!!!
Όχι τίποτε άλλο, λέω να χρησιμοποιήσω αυτή την πολύτιμη πληροφορία στην οικογένειά μου. Εγώ λαίμαργη? Α, πα πα πα! Ποτέ! Πρωινά ανορεξική είμαι!!
Οταν δεν εχουμε ορεξη πως λεγεται? Ανορεξια...
Δε σας πιανω πουθενα!!!
WELCOME :yes:Quote:
Originally posted by spaceride
Δε σας πιανω πουθενα!!!
Εννοείτε κάτι, αγόρια?
Διακρίνω ένα υφάκι του τύπου,:dork: αχ αυτές οι μουρλές θα μας αποτελειώσουν? Όχι, για να ξέρω δηλαδή.. :dork:
αχαχαχχαχαχχααχχαχαααχαχα χαχαχQuote:
Originally posted by kwstas01
WELCOME :yes:Quote:
Originally posted by spaceride
Δε σας πιανω πουθενα!!!
Να γελαει η κλικ κι ας ειναι και εις βαρος μου...Καληνυχτα σας παιδες.. Μιλαμε αυριοQuote:
Originally posted by click
αχαχαχχαχαχχααχχαχαααχαχα χαχαχQuote:
Originally posted by kwstas01
WELCOME :yes:Quote:
Originally posted by spaceride
Δε σας πιανω πουθενα!!!
καληνυχτα space :starhit:
εγω αποψε εκτος απο την πεινα μου εφαγα κ ενα κενο στο στομαχι που κ παλι δε γεμισε...
Δε φτανει που σας εχουμε στα ωπα-ωπα σαν τους πασαδες στο χαρεμι διαμαρτυρεστε κιολας!!Quote:
Originally posted by kwstas01
WELCOME :yes:Quote:
Originally posted by spaceride
Δε σας πιανω πουθενα!!!
Ηρθε να μου σιδερωσει καμια?......ΟΧΙ
Ηρθε να μου πλυνει καμια?..το αυτο
Ηρθε να μου μαγειρεψει καμια?.... ουτε κατα διανοια..
Ηρθε να μου κανει καμια μασαζ?...ουτε αυτο
Τυχαιο?
Που το ειδες το πασαλικι? αποπαιδα μας εχετε και σακους του μποξ
χαχαχαχαχα
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by spaceride
Ηρθε να μου σιδερωσει καμια?......ΟΧΙ
Ηρθε να μου πλυνει καμια?..το αυτο
Ηρθε να μου μαγειρεψει καμια?.... ουτε κατα διανοια..
Ηρθε να μου κανει καμια μασαζ?...ουτε αυτο
Τυχαιο?
Που το ειδες το πασαλικι? αποπαιδα μας εχετε και σακους του μποξ
χαχαχαχαχα
Quote:
Originally posted by spaceride
Ηρθε να μου σιδερωσει καμια?......ΟΧΙ
Ηρθε να μου πλυνει καμια?..το αυτο
Ηρθε να μου μαγειρεψει καμια?.... ουτε κατα διανοια..
Ηρθε να μου κανει καμια μασαζ?...ουτε αυτο
Τυχαιο?
Που το ειδες το πασαλικι? αποπαιδα μας εχετε και σακους του μποξ
χαχαχαχαχα
τι να κανουμε, αυτες ειανι οι παραπλευρες απωλειες της μαχης των δυο φυλων...
αμα θες να σου στειλουμε ντελιβερι να νιωσεις καλυτερα βρε space :p
Θελω μια χανουμισα ντελιβερι
οχι με κουριερ και μας πανε μεσα χειροποδαρα..
χμ... οπως πεταγονται δλδ στις ταινιες απο τουρτες, εσυ θες να πεταχτει η χανουμισσα απο το κουτι των μηχανακίων των ντελιβερι???
ουαου!!!
εμπνευσμενο!!!
(αλλα θα πρεπει να ειναι εξαιρετικα λιλιπουτεια -η τοσοδουλα ενα πραγμα- +φακιρισσα!!)
κ την βαθμολογία έχω κάνει ,κ διάφορα άλλα τρικ,κ να ψάνω τρόπους να μη βαριέμαι κ να ξεγελάω την σκέψη μου, αλλά όλα αυτά κρατάνε λίγο.γιατί δεν ΄μπορώ να πειθαρχίσω.είμαι τελείως ανεκπαίδευτη στο να μην είμαι τεμπέλα.Quote:
Originally posted by spaceride
Να τα παρουμε ενα ενα... Τρωμε ΚΑΙ γτ πειναμε...Η πεινα αυτη συμβαινει για 1 κυριο λογο..Γτ τα θρεπτικα συστατικα στο αιμα μας ειναι χαμηλα..Θελουμε δλδ να αναπληρωσουμε τη θρεψη. Ας το πιασουμε απο εδω..Ενας ανθρωπος που εχει κανει πολλεεεεεεεεεεεεες διαιτες εχει μαθει να παρακαμπτει ολο το μηχανισμο ελεγχου κορεσμου-πεινας..Φτανει δλδ στο σημειο να μην μπορει να αναγνωρισει καν την πεινα του..Αισθανεται οτι δεν πειναει ποτε ή οτι οταν τρωει ειναι για αλλους συναισθηματικους λογους..Ενα καλο λοιπον ειναι να σκεφτουμε κατα ποσο πραγματικα αναγνωριζουμε την πεινα μας..Ποια συμπτωματα μεταφραζουμε σαν πεινα.. Παμε τωρα στο φαγητο..ερχεται η ωρα να φαμε γτ πεινασαμε (ή νομιζουμε οτι πεινασαμε).. Για να φτασουμε σε κορεσμο θελουμε και ογκο απο την τροφη (συνθετοι υδατανθρακες και φυτικες ινες) και ενεργεια.. Οι ποσοτητες κανονικα αυτορυθμιζονται απο το σωμα μας που μας λεει ποτε χορτασε ή ποτε οχι..Τωρα το προβλημα ειναι οτι εμεις δε μπορουμε καν να ακουμε την πεινα μας...Απο εκει ξεκιναει ολο..Προσπαθηστε να την εντοπισετε στο στομαχι της και να της δωσετε ενα βαθμο απο το 0 (δεν πειναω καθολου) μεχρι το 5(πειναω και ο προισταμενος αρχιζει να φαινεται νοστιμοτατος).. Αν πειναμε 4 ε δεν μπορουμε να τρωμε για 1..(σασα το πιανεις που το παω??)
Βουλιανα μου ειλικρινα σορυ αλλα δεν εχω διαβασει την ιστορια σου.. Προσπαθησε να θυμηθεις την τελευταια φορα που χειριστηκες την ανια σου χωρις την τροφη..τι διαφορετικο ειχε τοτε.. Οσο για τη βαρεμαρα που λες, αυτο ή παραπλησιο ειναι και συμπτωμα της καταθλιψης..Υπαρχει αυτο το ενδεχομενο?