hello!!!

κοντεσακι οι απειλές τους κυμαίνονται στο να χωρίσεις για να μην προκαλέσεις προβλήματα στην οικογένειά σου; ή μήπως λενε αυτο το κλασσικό \"αυτος δεν κάνει για σένα\"; ο ειδικός θα σε βοηθήσει να δείς ποιο ξεκάθαρα τα θέλω σου, να πάρεις πιο σωστές αποφάσεις, να αποβάλλεις το άγχος κ να δέχεσαι αυτά που θες. σίγουρα αν εσύ είσαι καλύτερα ο τρόπος που θα μιλήσεις στους γονείς σου θα είναι πιο σωστός απο την πίεση που δέχεσαι αυτη την στιγμή.
να αντέξεις, να μην κάνεις κάμια τρέλα.. σκέψου ότι δεν θα τους κάνεις το χατίρι, γνωμη μου!

οι απειλεσ ειναι και για προβληματα στην οικογενεια.οτι αν παθουν κατι οι γονεισ μασ θα γινει χαμοσ και οτι τι θελω εγω με αυτον?μεγαλυτεροσ με παιδια?μια χαρα κοπελα μου λενε χαθηκαν οι ελευθεροι?δεν με νοιαζει αν χαθηκαν η\' αν θα χαθουν.για μενα αυτοσ υπαρχει.δεν εχω νιωσει ξανα ετσι.εχω κανει και αλλεσ σχεσεισ.θελω να μου κραταει για παντα το χερι αυτοσ.
ξερεισ τι τουσ πειραζει παρισσοτερο?ο κοινωνικοσ περιγυροσ.τι θα πει ο κοσμοσ.που φωτια θα τον καψω τον κοσμο.μην πουν α η κορη του ταδε ειναι με εναν τετοιο ανθρωπο.τι επαθε ο καημενοσ.δεν θα ρωτησει κανεισ ομωσ τι ανθρωποσ ειναι αυτοσ?μονο τα αρνητικα θα δουν?(αρνητικα για αυτουσ)

δυστηχώς έτσι είναι ο κόσμος.. ψάχνει τροφή για τα κουτσομπολιά του (θέλω να τα ξέρω όλα, οχι επειδη ειμαι κουτσομπολα, δεν το κάνω απο κακό, θελω να \'χω υλικό γιατι θέλω να τα ξέρω όλα... το θυμάσαι; τραγούδι δεν ήτανε.. κάτι μου θυμίζει.. αλλα δεν μπορώ να το βρώ) τελοσπάντων, τα αδέρφια σου.. λένε ότι θεωρούν σωστό, δηλαδή κοινωνικά αποδεκτό, το ίδιο μοτίβο με τα μυαλά των γονιών σου κ των γύρω, αν μάθουν που κάποια στιγμή θα μάθουν.. αυτή θα είναι η γνώμη τους. άρα τι κάνεις; την δέχεσαι επιφανειακά κ συνεχίζεις την δουλειά σου εσύ για να διατηρείς την φαινομενική ηρεμιά κ τάξη που θέλουνε. δεν θα τους νοιάξει ποτε τι άνθρωπος είναι αφου θα τον χαρακτηρίζει ο αποτυχημένος γάμος κ τα δυό του παιδιά, εσύ όμως βαθειά μέσα σου ξέρεις πολύ καλά τι είναι για σένα κ μόνο γι\'αυτο θα δώσεις την μάχη, για να κερδισεις τ\'ονειρό σου!

σε ευχαριστω κουκλα για τισ συμβουλεσ και για το χρονο που διαθετεισ να μιλαμε.δεν με νοιαζει αν θα θελουν να μαθουν τι ανθρωποσ ειναι. το θεμα μου ειναι πωσ να τουσ το πω?χωρισ να υπαρξουν απειλεσ οτι θα τον σκοτωσω και τετοια?εαν τον δεχτουν θα δουν τι ανθρωποσ ειναι στην πορεια.

ξέρεις κάτι βρε κοντεσακι.. να σου μιλησω πολύ αληθινά όπως το σκέφτομαι, οι γονείς έχουν κάνει την ζωή τους, το μόνο που περιμένουν τώρα, όπως κ κάθε γονιος είναι να καμαρώσει τα παιδιά του όπως επιθυμεί. ελάχιστοι φαντάζομαι θα είναι οι γονείς που θα κοιτάξουν μόνο την ευτυχία του παιδιού τους κ όχι τις συνθήκες με τις οποίες προσπαθεί να φτιάξει την ζωή του, κάτι τέτοιο κ βέβαια θα τους κάνει έξαλλους, γιατί άλλα θα περίμεναν απο σενα, θα τους απογοητεύσει κ θα τους τσακίσει που το κοριτσάκι τους έτσι όπως το βλεπουν βάζει τα χεράκια της να βγάλει τα ματάκια της. αυτη είναι η άποψη η οποια επικρατεί.
για μένα δεν είναι έτσι.. δεν εχει σχεση η ηλικια, η ζωή που έζησε πριν απο σένα, έχει σημασία τι σου βγάζει κ πως νιώθεις εσύ μ\'αυτον τον άνθρωπο. επείδη έχω περάσει απο τέτοια σχέση κ ακόμα πιστεύω πως αυτος ήταν το ιδανικοτερο για μενα, αλλα η ζωή δεν μου τα φερε όπως θα ήθελα να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του(καμια φορά λένε, καθε εμπόδιο για καλο, ποτε δεν ξέρεις), μπροστά στην προσωπική μου ευτυχία κ σε αυτό που θα θελα για μένα, δεν θα άκουγα κανέναν. θα έκανα την κουβεντα με τους γονεις (να σημειώσω:στου κουφου την πόρτα όσο θέλεις βρόντα), με το καιρό θα το συνηθίσουν, αλλά ποτέ δεν θα το δεχτουν, γιατι άλλα θα φαντάζονταν κ άλλα θα ήθελαν! γι\'αυτο κοντεσακι το τι θα αντιμετωπίσεις το γνωρίζεις κ συ η ίδια πολύ καλά.. απλά φρόντισε να μην βιαστείς, να είσαι έτοιμη να δώσεις την μάχη σου για τα θέλω σου κ σκέψου τον εαυτό σου μέσα απο όλα αυτά που θα ακολουθήσουν, να μπορείς να πατάς στα πόδια σου κ να \'χεις κάνει σωστές κινήσεις. επισκέψου κ ειδικό για να είσαι πιο σίγουρη για όσα αισθάνεσαι κ θέλεις, να πάρεις μια ακόμα γνωμη κ να δεις μέσα σου.

για σενα και για μενα αυτα εχουν σημασια τι νιωθουμε,για τουσ δικουσ μασ δεν νομιζω.θελουν μεσα απο αυτο να βγουμε ολοι οσο τον δυνατον γινεται ευχαριστημενοι.δεν θα ειναι και για μενα οτι καλυτερο να ειμαι καλα με τον ανθρωπο μου και οι γονεισ μου να μην μου μιλανε η να ειναι αρρωστοι.για μενα η ευχη να καμαρωσεισ οπωσ επιθυμεισ το παιδι σου δεν ισχυει.οπωσ επιθυμει αυτο.να σε ρωτησω κατι προσωπικο.πωσ το αντεχεισ να νιωθεισ οτι αυτοσ ηταν ο ανθρωποσ σου και να μην τον εχεισ?να ξερεισ οτι ηθελεσ να μοιραστεισ μαζι του την ζωη σου,να ονειρευεστε μαζι και να μην μπορεισ να το κανεισ?

\"πωσ το αντεχεισ να νιωθεισ οτι αυτοσ ηταν ο ανθρωποσ σου και να μην τον εχεισ?να ξερεισ οτι ηθελεσ να μοιραστεισ μαζι του την ζωη σου,να ονειρευεστε μαζι και να μην μπορεισ να το κανεισ? \" ίσως είναι ένας ακόμη λόγος που έχω καταθλιψη
συγνωμη, εχω την εντυπωσει οτι σε στεναχωρισα με το τελευταιο μου ποστ, αλλα δυστηχως τα πραγματα δεν είναι όπως τα θέλουμε κ σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να βρείς αυτή τη λύση που θα είναι όλοι όσο το δυνατόν πιο ευχαριστημένοι. εξάλλου αυτό θέλουμε για να είμαστε κ εμεις καλά, να βλέπουμε τους γύρω μας καλα. αλλα δεν χρειαζεται να αγχωνεσαι κ να στεναχωριέσαι για το τι θα γίνει.. ότι είναι να γίνει θα γίνει.. πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να το αντιμετωπίσεις κ μην ξεχνάς ότι έχεις κ τον αγαπημένο σου κ μες την αγκαλιά του την κατανόηση που χρειάζεσαι.

κουκλα δεν με στεναχωρεισ,το αντιθετο εγω σε εχω ζαλισει με ολα αυτα.ειλικρινα σε ευχαριστω για ολα οσα μου λεσ.ξερω τι προβληματα εχω στο κεφαλι μου.ξερω οτι εχω να παλεψω με πανυψυλα κυματα.αγχωνομαι και στεναχωριεμαι παρα πολυ.ηδη καταλαβαινω οτι κλεινομαι στον εαυτο μου σιγα σιγα.φοβαμαι οτι θα παθω και εγω καταθλιψη.ευτυχωσ εχω τον καλο μου κοντα μου,να με στηριζει,να νιωθω την αγαπη του εντονα.ξερεισ τι θελω?να βγω στο δρομο και να φωναξω αυτον αγαπω,αυτον θελω δεν κανω εγκλημα.αγαπησα για σασ λαθοσ για μενα ευτυχια.........και να με ακουσουν ολοι.

ελα κοντεσακι μου, πάρε τα πάνω σου! η αγάπη ενώνει, δεν χωρίζει, με λίγη προσπάθεια κ περισσότερη κατανόηση όλα θα πάνε καλα! κ βέβαια δεν κάνεις έγκλημα.. αυτο έλειπε, εγκληματούν αυτοί που δεν πιστεύουν πως η αγάπη δεν έχει όρια!
ααα.. δεν με ζαλίζεις, ευχαριστιέμαι να μιλάω μαζί σου.. εεε εχω νιωσει.. εχω περάσει απο εκει που περνάς, γι\'αυτο κ ελπίζω κ στο καλύτερο αποτέλεσμα, εφοσον έχεις κ τα παιδιά του με το μέρος σου. να είσαι καλά βρε! πρέπει να φύγω τώρα κ μην στεναχωριέσαι, θα πιασω να φωναζω κ δεν γραφονται οι φωνές!!! χα, χα

οκ κουκλα....θα τα πουμε συντομα....

κοντεσάκι, μία τέτοια σχέση είχα κι εγώ κάποτε, χωρισμένος με παιδιά με σημαντική διαφορά ηλικίας. Παρόλο που ήταν \'εκτός προδιαγραφών\' για σχέση μαζί μου, όχι από τους άλλους αλλά από εμένα την ίδια (δεν μου άρεσαν οι μεγαλύτεροι άντρες, πόσο μάλλον οι οικογενειακές του υποχρέωσεις που ήταν εντελώς ξένες στη δική μου καθημερινότητα), το δοκίμασα και προχώρησα αφού η μεταξύ μας επικοινωνία και χημεία ήταν πολύ καλή.

Φυσικά οι φίλοι δεν συμφωνούσαν, όσο για την οικογένεια, δεν αναμίχθηκε ποτέ επειδή δεν τους ενημέρωσα, καθώς όντας πλήρως ανεξάρτητη ποτέ δεν τους ενημέρωνα για την προσωπική μου ζωή. Η σχέση πήγαινε μια χαρά και ήταν ό,τι ακριβώς μου χρειαζόταν εκείνη την περίοδο, αλλά τέλειωσε εντελώς απρόβλεπτα (δεν θα ήθελα να επεκταθώ εδώ).

Κατόπιν εορτής διαπίστωσα πόσο πολλές ήταν τελικά οι διαφορές μας και πόσο μεγάλη σημασία έχουν για μια σχέση, ειδικά αν μιλάμε για σχέση ζωής. Μόνο όταν βγήκα \'έξω από το χορό\' και ξαναγύρισα στις σχέσεις με άντρες κοντινής ηλικίας που είχαν κάνει παρόμοιο κύκλο ζωής με το δικό μου, είδα τι μου έλειπε, τι με επηρέαζε αρνητικά χωρίς να το καταλαβαίνω, τι προβλήματα υπήρχαν.

Οπότε...το μόνο που μπορώ να πω είναι δώσε χρόνο στη σχέση σου και δοκίμασέ τη στην καθημερινότητα να δεις πώς θα πάει.

στην περιπτωση μου δεν ειμαι εντελωσ ανεξαρτητη οποτε οι γονεισ ακομα επεμβαινουν.δυστυχωσ σε εμενα υπαρχουν ανθρωποι κακοπροεραιτοι που τουσ ενημερωνουν με ασχημο τροπο τι γινεται.ξερω οτι τα προβληματα ειναι πολλα.εχω σκεφτει τα παντα.δεν σκεφτομαι μονο τα θετικα και οτι επειδη αγαπιομαστε η ζωη μασ θα ειναι ροδινη.εαν θελεισ μου απαντασ ποσο καιρο ησασταν μαζι?ποση διαφορα ειχατε?

Καταλαβαίνω τη δυσκολία όταν ζεις στο ίδιο σπίτι με τους γονείς. Παρόλα αυτά προσπάθησε να κρατάς την προσωπική σου ζωή για εσένα (στο μέλλον, αφού τώρα ήδη γνωρίζουν), αν και να σου πω κάτι; Τώρα που πλησιάζω 40 βλέπω ότι τα περισσότερα από όσα μου είχαν πει οι γονείς μου για ανθρώπους που ήξεραν ότι είχαμε σχέση ή υποψιάζονταν (επειδή ναι μεν δεν μιλούσα αλλά οι \'κακοπροαίρετοι\' που λες υπάρχουν παντού!) ήταν σωστά. Βλέπεις από την πλευρά τους μιλούσαν εμπειρίες ζωής και συναναστροφής με ανθρώπους. Βέβαια ήταν λάθος που κάποιες φορές προσπαθούσαν να παρέμβουν στις αποφάσεις μου και δεν μετανιώνω που έκανα τις δικές μου επιλογές, ακριβώς γιατί μέσα από αυτές και απόλαυσα αυτό που ήθελα την κάθε στιγμή και έμαθα πολύ περισσότερα από όσα θα καταλάβαινα μέσα από συμβουλές.

Με τη σχέση αυτή ήμασταν περίπου 3 χρόνια μαζί και η διαφορά ήταν 17 χρόνια.

δεν ξερουν οτι υπαρχει σχεση απλα υποψιαζονται επειδη λενε οι κακοπροαιρετοι.εγω δεν τουσ επιβεβαιωνω βεβαια κατι.και μονο στην υποψια τρελενονται.να κανω τοσο λαθοσ?να μην βλεπω τιποτα?ολοι να εχουν δικαιο εκτοσ απο εμασ?δεν πιστευω οτι ειναι ετσι.δεν ειμαστε παιδακια.δεν ειμαστε ανωριμοι.ξερουμε τι εχουμε να αντιμετωπισουμε και ομωσ συνεχιζουμε να θελουμε να ειμαστε μαζι.να σκεφτομαστε το μελλον μαζι.

Κοίτα, αν νιώθεις καλά μέσα σε μια σχέση δεν έχει \'λάθος\' και \'σωστό\'. Κάνε αυτό που νιώθεις και αποφάσιζε κάθε στιγμή αν θέλεις να το συνεχίζεις ή όχι. Είναι δικαίωμά σου να θέλεις να προχωρήσεις τη σχέση και να αντιμετωπίσεις τα όσα προκύψουν, να υπερασπιστείς την επιλογή σου.

Όσοι είναι ενάντια στη σχέση τι ακριβώς σου λένε; Σε τι πιστεύεις ότι δεν έχουν δίκιο και τι \'δεν πιστεύεις ότι είναι έτσι\';

τα 2 πιο σημαντικα μου λενε.η διαφορα ηλικιασ και τα παιδια του.οτι καποια στιγμη ολα θα τελειωσουν γιατι ετσι γινεται παντα σε τετοιεσ περιπτωσεισ.θεωρω οτι ποτε δεν ξερεισ,οταν μπαινεισ σε μια σχεση δεν υπογραφεισ συμβολαιο οτι θα εισαι για μια ζωη με τον αλλο,ανεξερτητωσ ηλικιασ.θεωρουν οτι ειμαι επιπολαια.δεν βαζω την λογικη,λειτουργω απερισκεπτα.κανουν λαθοσ.μπορει να ειμαι ερωτευμενη με αυτον τον ανθρωπο,να τον αγαπαω οσο δεν εχω αγαπησει ποτε αλλα ξερω τι μου γινεται.

Δεν διαφωνώ ότι ξέρεις τι σου γίνεται, αλλά δεν έχεις ζήσει αρκετά και καθημερινά μέσα στη σχέση. Εκεί θα φανούν πολλά, γιατί μπορεί τελικά το αν θα χωρίσετε ή το αν θα μείνετε μαζί να καθοριστεί από κάτι άλλο (και όχι από την ηλικία ή τα παιδιά), που τώρα μέσα στα απλά ραντεβού δεν το φαντάζεστε καν.

Η διαφορά ηλικίας από μόνη της δεν λέει κάτι, αλλά συνήθως συνδυάζεται και με άλλες διαφορές. Τα παιδιά του δεν είναι απαραίτητα \'πρόβλημα\', αλλά είναι σίγουρα μια σημαντική ευθύνη και υποχρέωση από την πλευρά του που θα μοιραστείς. Δεν θα περάσετε από τη φάση \'οι δυο μας\', καθώς η οικογένεια που θα φτιάξετε θα συμπεριλαμβάνει εξαρχής 4 άτομα. Όντως στις σχέσεις δεν υπογράφεις κανένα συμβόλαιο, αλλά όσο περισσότερες διαφορές και δυσκολίες προϋπάρχουν τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες να μην πάνε καλά τα πράγματα, χωρίς να είναι και μαθηματικώς βέβαιο.

Ξέρεις όταν έχουμε μια σχέση πιστεύουμε ότι δεν θα ξαναγαπήσουμε άλλον έτσι, αλλά μετά συχνά διαπιστώνουμε ότι βεβάιως και μπορεί να υπάρχει κάποιος που και μας ταιριάζει περισσότερο και αγαπάμε περισσότερο. Όταν τέλειωσε η σχέση που είχα διαπίστωσα όχι μόνο αυτό, αλλά και ότι είναι πολύ ωραίο τελικά να είσαι με έναν άνθρωπο που κουβαλά εμπειρίες παρόμοιες με τις δικές σου. Ο πρώην φίλος μου αντιμετώπιζε θέματα που ήταν εντελώς ξένα με τη δική μου εμπειρία, διατροφές, συνεννόηση με πρώην σύζυγο, οικονομικά προβλήματα, διαμάχες με τα \'σόγια\' κλπ, είχε περιορισμούς στη ζωή του που εγώ δεν είχα.

Έπειτα έβλεπα επάνω του τη φθορά του χρόνου και προβλήματα υγείας που τα θεωρούσα μακρινά, έλλειψη αντοχής και διάθεσης για πράγματα που εγώ ήθελα (όχι για σεξ, εκεί έμοιαζαν όλα μια χαρά!), άλλες προτεραιότητες, άλλες αναζητήσεις. Περιττό να σου πω ότι αυτά τα λέω τώρα, τότε μέσα στο φουλ του έρωτα περνούσαν όλα αυτά μπροστά από τα μάτια μου αλλά δεν τα υπολόγιζα. Τώρα βλέπω ότι ναι ίσως αυτός ανανεωνόταν μέσα από τη σχέση μας (στον περιορισμένο βαθμό που του επέτρεπαν οι επιλογές που είχε ήδη κάνει στη ζωή του), εγώ πάλι... ήταν σαν να γέρναγα πρόωρα! Συνολικά βέβαια το αξιολογώ θετικά γιατί ωρίμασα κιόλας, έμαθα, πήρα, έδωσα. Αλλά δεν θα επαναλάμβανα τέτοια σχέση.

Πάντως άσχετα με τη δική μου εμπειρία, συμφωνώ με όσα έχει γράψει η μαρία και κυρίως με αυτό: να μην στεναχωριέσαι, να μην βιαστείς κ πάνω απ\'όλα να είσαι ευτυχισμένη με ότι κ αν κάνεις στην ζωή σου .

ζουμε σχεδον μαζι.περναμε πολλεσ ωρεσ την μερα μαζι.η σχεση μασ στην παροδο του χρονου περασε απο πολλα κυματα.δεν ηταν τοσο ομορφα τοσο ρομαντικα στην αρχη.υπηρχαν καποια αλλα προβληματα,ομωσ δωσαμε μαχη,το παλεψαμε.θα μπορουσαμε να το ειχαμε διαλυσει απο τοτε.γιατι να μπαιναμε στα βαθυα απο την αρχη?κι ομωσ δεν το αφησαμε.
το θετικο ειναι οτι ειναι πολυ ζωντανοσ ανθρωποσ.γεματοσ ενεργεια.πιστευα και εγω οτι λογω ηλικιασ θα βαριεται να κανει πραγματα,δεν θα εχει αντοχεσ ουτε και διαθεση.κι ομωσ τελειωσ διαφορετικα.ειναι πολυ δραστηριοσ,εχει διαθεση να δημιουργησει και να ζησει.να κανει οικογενεια,παιδια.μια καινουργια ζωη.
δεν ξερω ειλικρινα τι να κανω.βαρεθηκα και τισ απειλεσ,τισ φωνεσ απο τα αδερφια μου.κανεισ δεν με νιωθει.σερνομαι πλεον ψυχολογικα.αν δεν ηταν και αυτοσ θα ειχα διαλυθει εντελωσ.πωσ να μην στεναχωριεμαι λοιπον?δεν μπορω να χαρω την ευτυχια μου.δεν με αφηνουν.τι να κανω?τι?τον αγαπαω ρε γαμωτο και αυτο για καποιουσ ειναι εγκλημα.

πολύ απλά να χαρείς την ευτυχία σου κ να μην δίνεις κ τόσο σημασία στους άλλους, όλο αυτό που ζείς μην το χαραμιζεις καταναλώνοντας την ενεργεια σου στο τι θα πουν ή θα κανουν οι άλλοι, ΖΗΣΤΟ τώρα που έχεις την ευκαιρία. πιστεύω ακράδαντα ότι όταν σου δοθεί κάτι τέτοιο τόσο μαγικο στην ζωή που μπορεί να σε απογειώσει δεν πρέπει να χάνεις στιγμή απο το να το ζεις, γιατι άλλη περιμένουν χρόνια.. δεν έρχεται κ αν σου \'ρθει.. δεν ξερεις αν έχεις την ευκαιρια να ξαναζήσεις κάτι τέτοιο! άσε τον εαυτό σου να το απολαύσει για όσο υπάρχει!

Ο φίλος σου τι λέει για αυτά και πώς σκέφτεστε να το χειριστείτε μαζί; Έχετε κάνει κάποια συγκεκριμένα σχέδια για το μέλλον; Καλό θα ήταν βέβαια να μπορέσεις να ζήσεις μόνη σου προτού συγκατοικήσεις με έναν άλλο άνθρωπο, αλλά νομίζω είχες αναφέρει σε προηγούμενο μήνυμα ότι δεν μπορείς λόγω οικονομικών. Αν όμως τα οικονομικά δεν φτάνουν για να συντηρήσουν εσένα την ίδια, θα επαρκούν σε περίπτωση δημιουργίας οικογένειας; Θέλω να πω, όλα τα πρακτικά ζητήματα μιας σχέσης τα έχετε συζητήσει και αποφασίσει πώς θα προχωρήσετε;

Από εκεί και πέρα, αν εσείς αποφασίσετε να προχωρήσετε μαζί, οι άλλοι δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να το αποδεχτούν. Σημασία έχει εσείς να είστε σίγουροι για αυτό που θέλετε και να περνάτε καλά. Δυστυχώς μερικές φορές κάποιοι θα στενοχωρηθούν και θα απογοητευτούν, αλλά έτσι είναι τα πράγματα: το γνωστό παράδειγμα με την ομελέτα και τα αυγά. Στην πορεία πάντως, λίγοι γονείς δεν θα υποχωρήσουν στις αντιρρήσεις τους αν βλέπουν το παιδί τους ευτυχισμένο.

θελουμε και οι δυο να ειμαστε μαζι.κανουμε σχεδια για το μελλον.να κανουμε δικη μασ οικογενεια, παιδια.στεναχωριεται με ολη την κατασταση γιατι βλεπει και εμενα ετσι.θελει ομωσ να το παλεψουμε.θελει να μιλησει στουσ δικουσ μου αλλα ετσι οπωσ ειναι η κατασταση φοβαμαι να κανει καποια κινηση.στο θεμα οικονομικων δεν υπαρχει προβλημα.εχει μια αρκετα καλη δουλεια ο φιλοσ μου και μπορουμε να ανταπαξελθουμε σε περιπτωση δημιουργιασ οικογενειασ.
εμεισ περναμε καλα στουσ αλλουσ πωσ να το πουμε και να το δεχτουν.ειναι αρνητικοι και μονο στην σκεψη.τισ προαλλεσ μου ειπε ο αδερφοσ μου αφου ειχε προηγηθει τηλεφωνημα απο κακοπροαιρετουσ και ειχε νευριασει απιστευτα οτι αν ισχυει κατι τετοιο δεν θα μεινει τιποτα ορθιο, αν τον πιασει στα χερια του.δεν θα υπολογισει τιποτα.και ειδικα αν το μαθουν οι δικοι μασ και παθουν κατι.πωσ να αντιδρασω εγω σε ολα αυτα?

Πιστεύετε ότι είστε έτοιμοι να κάνετε κάποια κίνηση; Θα μπορούσατε π.χ. να παντρευτείτε και να μείνετε μαζί εδώ και τώρα; Να σου πω βέβαια, ότι θα πρέπει να φροντίσεις κι εσύ να είσαι πάντα αυτάρκης, ώστε να μην είναι η μόνη σου επιλογή να επιστρέψεις στους γονείς, αν τυχόν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και να μη βιαστείτε να κάνετε παιδιά. Ο φίλος σου τελικά τι σκέφτεται, θέλει να μιλήσει στους δικούς σου να του πει τι; Αν είναι να τους κάνει κάποια απλή δήλωση ότι σε αγαπά, δεν βλέπω κανένα νόημα στο να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία που απλά θα προκαλέσει αναταραχή και αντιδράσεις.

Ο αδερφός σου πάλι τι δουλειά έχει να ανακατεύεται; Όσο για το αν θα πάθουν κάτι οι γονείς, ναι θα απογοητευτούν, αλλά από εκεί και πέρα έχουν εύθραυστη υγεία που σε κάνει να ανησυχείς; Θα χρειαστεί να αποφασίσεις αν θα υπερισχύσει ο φόβος \'μην πάθουν κάτι\' ή η επιθυμία να ζήσεις τις επιλογές σου.

οπωσ εχω πει ξανα ποτε δεν εισαι σιγουροσ,ουτε υπογραφεισ συμβολαιο.νιωθω οτι ειμαστε ετοιμοι να μεινουμε μαζι.εχω φυσικα και εγω την δουλεια μου απλα προσ στιγμην τα οικονομικα μου ειναι πεσμενα.να τουσ μιλησει για ολα.οχι απλα οτι με αγαπαει.οτι θελει να ειμαστε μαζι,θελει να κανουμε οικογενεια,να τουσ δειξει οτι δεν πρεπει να φοβουνται που εχει μπλεξει το παιδι τουσ.να δουν ποιοσ ειναι αυτοσ που θελω να ειμαι μαζι του.
ειναι αδερφοσ μου και δυστυχωσ ειμαστε παραδοσιακη οικογενεια,δεν ειμαστε τελειωσ απελευθερωμενοι.πιο πολυ φοβαται μην παθουν κατι οι δικοι μου.δεν εχουν ευθραυστη υγεια αλλα δεν παυω να φοβαμαι τισ αντιδρασεισ τουσ.εγω θελω να ζησω τισ επιλογεσ μου αλλα σε αυτουσ πωσ να το περασω?
σε ευχαριστω για το χρονο σου...

Ο μόνος τρόπος να \'περάσεις\' στους άλλους τις επιλογές σου είναι να μείνεις σταθερή σε αυτές, να κρατάς την ηρεμία σου και να προχωράς στο δρόμο που επέλεξες. Προσωπικά δεν βλέπω κανένα λόγο για τέτοιες συναντήσεις με τους γονείς σε αυτή τη φάση. Απλά η γνώμη μου είναι ότι δεν σε βοηθά να φανείς μια αποφασισμένη και ανεξάρτητη ενήλικη. Όταν εσείς οι δύο έχετε σκεφτεί και προετοιμάσει τα πάντα για το επόμενο βήμα, μπορείτε να τους το ανακοινώσετε, να πείτε ότι είσαστε ευτυχισμένοι και θέλετε να συμμετέχουν στη χαρά που νιώθετε. Βέβαια εσύ ξέρεις καλύτερα...αν νιώθεις ότι θέλεις την έγκρισή τους προτού πάρεις αποφάσεις, τότε κάντε αυτό που προτείνεις.

Για τον αδερφό σου, αν μέσα από κάποιες γενικές συζητήσεις περί σχέσεων βλέπεις ότι δεν συνεννοείστε, να μην ασχολείσαι, πες του ότι και εσύ νοιάζεσαι για τους γονείς σας και θέλεις να νιώθουν χαρούμενοι, αλλά δεν θέλεις να συζητάς την προσωπική σου ζωή και όταν έχεις κάτι να του πεις θα το συζητήσεις μόνη σου μαζί του.

δεν ειναι θεμα να παρω την εγκριση τουσ απλα θελω να ειναι και αυτοι ευτυχισμενοι.δεν θα ειμαι καλα οταν θα ξερω οτι ειναι δυστυχισμενοι η θα εχουν αρρωστησει με ολο αυτο.δεχομαι πιεση και υπαρχουν στιγμεσ που λυγιζω και σκυβω το κεφαλι.δεν σημαινει ομωσ οτι θελω να σταματησω μαζι του.οτι μετανιωνω απλα με τσακιζουν ψυχολογικα ολα αυτα.
με τον αδερφο μου ειχαμε παντα καλεσ σχεσεισ.συζητουσαμε τα προσωπικα μασ.ηξερε για τισ σχεσεισ μου και δεν εφερνε ποτε αντιρρηση.δεν δεχεται τωρα ουτε καν στην υποψια οτι μπορει κατι να γινεται.

καλημερα.σημερα δεν ηθελα να ξυπνησω.τα πραγματα εχουν μπει σε μια ευθεια.ξεκινανε οι μαχεσ.πρεπει να φανω δυνατη για να μπορεσω να ειμαι με αυτον τον ανθρωπο.ελπιζω τουλαχιστον να τα καταφερουμε.αλλιως........

να ρωτησω κατι?το να επισκεφτεισ ψυχολογο ποσο περιπου κοστιζει?και ποσεσ φορεσ την εβδομαδα πηγαινεισ?δεν νομιζω οτι θα τα καταφερω χωρισ βοηθεια.και εχω ξεκινησει να περνω ζαναξ και δεν θελω.γιατι δεν ηρεμω αλλιωσ.με πλακωνουν οι σκεψεισ.θα τρελαθω.

παιδια που ειστε?εχετε χαθει.σασ χρειαζομαι.πρεπει να παλεψω και νιωθω αδυναμη.τι να κανω?που να βρω δυναμη.μονο αυτοσ ειναι η κινητηρια δυναμη.γιατι δεν με καταλαβαινουν οι δικοι μου?ουτε τα ιδια μου τα αδερφια.αν ειναι δυνατον.

Quote:

---

Originally posted by κοντεσακι
παιδια που ειστε?εχετε χαθει.σασ χρειαζομαι.πρεπει να παλεψω και νιωθω αδυναμη.τι να κανω?που να βρω δυναμη.μονο αυτοσ ειναι η κινητηρια δυναμη.γιατι δεν με καταλαβαινουν οι δικοι μου?ουτε τα ιδια μου τα αδερφια.αν ειναι δυνατον.

---

κοντεσάκι μου...τι ακριβώς έγινε?

τα εμαθε ολα ο αδερφοσ μου και μου λεει τελοσ.δεν θα συνεχισεισ τιποτα με αυτον.εγω ομωσ δεν θελω να τον αφησω αυτον τον ανθρωπο.γιατι δεν το καταλαβαινουν?γιατι?πρεπει να κανω καμια τρελα για να το καταλαβουν?θα μιλησω ανοιχτα σε ολουσ αυτεσ τισ μερεσ το πηρα αποφαση.θελω να ζησω,ειμαι ευτυχισμενη μαζι του.ασ το καταλαβουν.

Αυτό που σου λέμε όλοι, μέρες τώρα, είναι να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου.
Ούτε οι γονείς σου, ούτε ο αδελφός σου έχουν τέτοιο δικαίωμα. Το να κάνεις κάποια \"τρέλα\" ή να τους απειλείς με αυτό, το μόνο που δείχνεις είναι πως δεν έχεις επιχειρήματα.
Εσύ αποφασίζεις για σένα. Αυτό πρέπει να βάλεις πρώτα εσύ στο μυαλό σου και μετά οι άλλοι....

το ξερω οτι εχω γινει κουραστικη αλλα ο καλοσ μου και εσεισ μου δινετε θαρροσ και δυναμη να τουσ αντιμετοπισω.
πρεπει να παρω την ζωη μου στα χερια μου δεν γινεται αλλιωσ.δεν θελω να χασω τιποτα απο αυτα που εχω ζησει η\' που θα ζησω και εχω ονειρευτει.απλα με στεναχωρει γιατι και τα ιδια μου τα αδερφια δεν με καταλαβαινουν.δεν με νιωθουν.σκεφτονται ολοι τι θα πει ο κοσμοσ.μην τουσ συζητανε και λενε για μενα διαφορα.

Σου είπα: από τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να απολογηθείς για την επιλογή σου, δεν θα βγάλεις ποτέ άκρη. Πρέπει να καταλάβουν πως θα είσαι εκεί όσο είσαι ευτυχισμένη και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το διαπραγματευτείς με τίποτα....

δεν θα απολογηθω απλα θα τουσ μιλησω για να καταλαβουν.μπασ και καταλαβουν δηλαδη.αλλιωσ τι να τουσ πω?αυτοσ και τελοσ?νομιζω οτι θα γινουν χειροτερα ετσι.

Ωραία αν δεν καταλάβουν λοιπόν τι θα γίνει; Είναι δικαίωμά τους να έχουν τις δικές τους πεποιθήσεις κι επιθυμίες. Αν εσύ δεν πεις \'τέλος\' κοντεσάκι δεν πρόκειται να ησυχάσεις. Όχι τέλος στη σχέση σου, αλλά στο να ασχολείσαι με το τι θέλουν, τι λένε, τι σκέφτονται οι άλλοι.

καταντησε βαρετο πλεον.....
να δουμε ποτε θα γινει και ρετρο.

δεν θα σασ ενοχλησω ξανα.καποιοι κουραζεστε με την αναγκη των αλλων για συμπαρασταση.ξερω οτι καποιοι αλλοι εχουν να αντιμετωπισουν πιο δυσκολα προβληματα απο τα δικα μου.ισωσ μετα απο καιρο να το σκεφτομαι και να χαμογελαω.τωρα ομωσ για μενα ειναι σημαντικο.ευχαριστω παντωσ καποια ατομα που με βοηθησανε και με στηριξανε πραγματικα.θα παλεψω μονη μου πλεον μα βοηθεια τισ συμβουλεσ σασ.
σασ ευχαριστω.να ειστε ολοι και ολεσ καλα....

Quote:

---

Originally posted by κοντεσακι
καποιοι κουραζεστε με την αναγκη των αλλων για συμπαρασταση.

---

Αλλο συμπαρασταση και αλλο νταντεμα, μην τα μπερδευουμε.

Κατα τα αλλα, δεν ειπα οτι εισαι κουραστικη, παρα μονο την γνωμη μου.
Το φορουμ ειναι ελευθερο προς συζητηση σε οτι νομιζει ο καθενας και λογος περι τουτου δεν πεφτει σε κανενα.

δεν εχω αναγκη νταντεματοσ.εχω αναγκη απο συμβουλεσ και στηριξη ανθρωπων.εαν εσενα αυτο σου δηλωνει νταντεμα δεν μπορω να πω κατι.

μην μου πειράζετε το κοντεσακι.. εκεινη μέσα της ξέρει τι πόλεμος γίνεται..
κοντεσακι δεν ενοχλεις κανεναν, ξερεις όποιος θέλει σου γράφει κ μην παρεξηγείς είναι αναλογα την φάση του καθενός κ πως εκλαμβανει τα πράγματα
συνεχισε να γράφεις ότι αισθάνεσαι