Quote:
Originally posted by rain
Ελένη δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Προσωπικά φίλους δεν έχω και δεν εμπιστεύομαι, αλλά και να είχα, ξέρω ότι χάνονται με τον καιρό.
Γενικώς τα βλέπω πάρα πολύ απαισιόδοξα τα πράγματα, ότι δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι, ότι όλοι κρίνουν πολύ αυστηρά, κτλ, έτσι και αυτό με φθείρει περισσότερο και από τη σχέση μου. Τουλάχιστον στην σχέση μου θα ακούσω και ένα κοπλιμέντο που και που, θα έχω κάποιον να πω τον πόνο μου.
Τώρα το αν με ξενερώνει να λιμπίζεται άλλη δεν το είχα σκεφτεί έτσι αλλά έχεις δίκιο, είναι πολύ αηδία. Αλλά μήπως υπάρχουν και νορμάλ άντρες που να μην τα κάνουν αυτά;; Οι περισσότεροι (99,9%) έτσι είναι..
Κοίτα, μη νομίζεις ότι δεν σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω, αλλά ξέρεις ποιά είναι η διαφορά μιας γυναίκας με αυτοπεποίθηση και μίας χωρίς; Η πρώτη έχει πάρει αγάπη είτε από τους δικούς της είτε από άντρες, υγιή αγάπη βασικά. Εγώ ένιωθα σαν να γίνομαι έρμαιο του ενός και του άλλου μέχρι που μου έδωσαν κι εμένα και σκεφτόμουν σαν κι εσένα, μετά όμως άλλαξε και αυτό γιατί έμεινα πάλι καιρό μόνη μου............
Ο καθένας ψάχνει ότι του λείπει, εσύ προφανώς έχεις πάρει αγάπη και μπορείς να ζήσεις και μόνη σου, εγώ δεν μπορώ, δεν έχω το κουράγιο.....Είναι κάτι σαν μαγικό φίλτρο, σου δίνει δύναμη......
Άνθρωποι να μας δέχονται; Χα, αν δεν έχεις πάρει αγάπη ούτε στις φιλίες τα πας καλά, "κολλάς" με λάθος άτομα που σου βγάζουν την πίστη, εγώ τουλάχιστον έτσι έπαθα............
έτσι είναι.. δεν διαφωνώ, έχω πάρει αγάπη, στάθηκα πολύ τυχερη σε αυτό το θέμα. Ίσως γι αυτό το βλέπω αλλιώς..