-
Αυτο που γραφει παραπανω η αιλουρος, η ψυχοθεραπευτρια μου εχει συμπερανει οτι ειναι ο λογος που τοσα χρονια καταληγω να παραταω τους στοχους μου.
Οτι δηλαδη πιεζομαι πολυ με σχεδια, στοχους, τελειομανια σα να ειναι ζητημα ζωης και θανατου ενω δεν ειναι και τελικα καταληγω να τα παραταω για να γλιτωσω.
Και η αληθεια ειναι οτι συνειδητοποιησα οτι οταν καποτε ειπα ας αρχισω διατροφη, δεν το εκανα με σχεδιο, δεν το εκανα με σιγουρια, δηλώσεις κλπ
Το ειχα κανει σε στυλ "τελοσπαντων ας αρχισω και βλεπουμε"
Και εφτασα καποια στιγμη 58,5 κιλα(ημουν χαλια μαυρα) και εκανα συντηρηση περιπου στα 65.
Εκτοτε οσοι στοχοι εχω βαλει με πιεση και αγχος προσπαθωντας να μην παρεκκλινω και να ειμαι τελεια, εχουν αποτυχει.
-
καλα, σιγουρα στον καθένα λειτουργεί διαφορετικά, και συμφωνώ πως η τελειομανία η πίεση και το αγχος καποια στιγμη γυρίζουν μπουμερανγκ.
εγω δεν το κάνω για να πιεστώ ούτε να ειμαι τέλεια. Το κάνω για την πειθαρχία.
Γιατι εμενα προσωπικά αυτό μου λείπει και απο εκει ξεκινάνε όλα στον χαρακτήρα μου.
Τωρα ο καθενας εχει δικά του κόλπα να ελέγχει τον εαφτό του..
-
Ναι πραγματικα μπορει να λειτουργουμε διαφορετικα. Απλα το εγραψα γιατι καμμια φορα συμβαινει κατι εντελως αναποδο απο αυτο που νομιζουμε. Δηλαδη μπορει η ριζα του προβληματος να ειναι ο φοβος της αποτυχιας, της απορριψης, τις κριτικης κ.ά. και οχι τοσο της επιμονης, της πειθαρχιας και της στοχοπροσηλωσης.
Κι εγω το ψαχνω μη νομιζεις..:dork:
