https://www.youtube.com/watch?v=xEMOf_nukfwQuote:
Originally Posted by natalie321
Printable View
https://www.youtube.com/watch?v=xEMOf_nukfwQuote:
Originally Posted by natalie321
Όμορφο έργο δεν το είχα ακούσει...δένει πολύ ωραία τον Μπαχ με τη ροκ υφή.
Η κλασσική και γνωστή Rhapsody in Blue του Gershwin μέσα από την οπτική του Ντίσνει, ένα βίντεο που περιγράφει τους τρομακτικούς γρήγορους ρυθμού ζωής στις πόλεις, τα θέλω και τα πρέπει των ανθρώπων....
https://www.youtube.com/watch?v=ie-TS-BitnQ&t=228s
Όταν μιλάμε για δημιουργική μεγαλοφυΐα
https://www.youtube.com/watch?v=s7w-IeNR9ko&list=LL&index=2
Βλέπω ότι υπάρχει και trance remix γι' αυτό το κομμάτι. Το βρίσκω πολύ επιτυχημένο καθώς ακολουθεί πιστά το αρχικό θέμα. Όσοι πιστοί του beat ... προσέλθετε!Quote:
Originally Posted by Vox
Α, υπάρχει και «διαστημική» εκδοχή, για ηλεκτρονικά όργανα με πραγματικά ενδιαφέροντες ήχους που προσδίδουν μια άλλη διάσταση και βάθος. Θα προτιμήσω εξωτερικούς συνδέσμους γιατί πολλές φορές τα δικαιώματα πρόσβασης αλλάζουν. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Adagio in G Minor - Tomaso Albinoni Trance Remix
Albinoni - Adagio in G Minor (Space Version)
Μια μοντέρνα πνοή σε ένα κομμάτι του 20ού αιώνα, κατά την επικρατούσα θεωρία, με τεχνοτροπία από τα τέλη του 17ου.
Ας δούμε και μια όχι τόσο συνηθισμένη σύνθεση. Πρόκειται για το κοντσέρτο σε ντο ελάσσονα του J. S. Bach, BWV 1062. Είναι γραμμένο για δύο τσέμπαλα και μικρό σύνολο εγχόρδων, σε τρία μέρη: Allegro, Andante, Allegro assai. Το δύο Allegro είναι στη δηλωμένη τονικότητα (ντο ελάσσονα) ενώ το πολύ ήρεμο Andante είναι σε μείζονα τρόπο (σε μι ύφεση μείζονα, σχετική της ντο ελάσσονος), με τις εναλλαγές τονικότητας που χρησιμοποιεί κατά κανόνα ο Bach στα έργα του.
Το χαρακτηριστικό του έργου, πέρα από την πλήρη συνθετική ανάπτυξη που κάνει τη μουσική να ρέει σαν το νερό στο ρυάκι, είναι η πολύ ώριμη Αρμονία. Το βλέπει κανείς στο πρώτο Allegro αλλά η κλιμάκωση και η κορύφωση έρχονται στο δεύτερο, με ένα θέμα μεγάλης έντασης που εκτονώνεται πολύ έντεχνα με μαγευτικές, μεθυστικές αρμονίες. Το αποτέλεσμα είναι ένα έργο ιδιαίτερα σοβαρού χαρακτήρα με μεγάλο συναισθηματικό φορτίο.
J.S. Bach Harpsichord Double Concerto in C minor BWV 1062, Gustav Leonhardt
Αυτό το κοντσέρτο δεν έχει γνωρίσει μεταγραφές, με εξαίρεση μια μεταφορά του (εικάζω μέσω προγραμματισμού με ειδικό λογισμικό) σε combo organs. Φαίνεται ότι το παίζει κάποιο είδος ηλεκτρονικού υπολογιστή αφού λείπουν όλα τα στοιχεία ερμηνείας από άνθρωπο μουσικό. Παρ' όλα αυτά, η ηλεκτρονική εκδοχή αναδεικνύει πλήρως ορισμένες φωνές (από τις οκτώ συνολικά) που χάνονται στο αρχικό μείγμα των ακουστικών μουσικών οργάνων. Ως εκ τούτου, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη του κομματιού από το άκουσμά του, με διάφορες κρυμμένες μελωδικές γραμμές να ξεπηδούν και να ταλαντώνονται μέσα στον καταιγισμό από νότες που έχει η αρχική παρτιτούρα.
Επίσης, οι εντελώς διαφορετικοί ήχοι των combo organs τού δίνουν ένα πολύ ιδιαίτερο χρώμα από μια εποχή που οι σημερινοί νέοι δε γνώρισαν. Έχουμε έτσι ένα ασυνήθιστο μείγμα ακουστικού στυλ vintage (δεκαετιών '60-'70) με μια σύνθεση μπαρόκ στην τελική φάση ωριμότητας αυτού του μουσικού είδους:
Music for 13 combo organs (Bach remix - BWV 1062 'Concerto for 2 Harpsichords')
Εδώ και η παρτιτούρα, για όποιον ενδιαφέρεται να ρίξει μια ματιά.
Get ready to race through vibrant tracks filled with challenging obstacles. In polytrack, the main objective is to finish each course swiftly while avoiding crashes. Players must use quick reflexes and precise driving to navigate through the twists and turns of each track.
Ας ακούσουμε τώρα ένα τραγούδι που αποτελεί από τεχνικής άποψης μιας μοντέρνα έκφραση της κλασικής αρμονίας. Είναι ίσως το πιο μελαγχολικό τραγούδι που υπάρχει. Πάρα πολύ εκφραστικό, πλημμυρισμένο από νοσταλγία, συγκίνηση και πόνο. Είναι «Το τραγούδι των παλιών εραστών» (La chanson des vieux amants).
Λέγεται ότι είναι εμπνευσμένο από πραγματική ερωτική ιστορία του καλλιτέχνη, την οποία εκείνος βίωσε για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Ίσως στα πλαίσια του γάμου του, αν και ο ίδιος αποφεύγει να το αναφέρει εκπεφρασμένα. Η φράση «μέσα σ' αυτό το δωμάτιο χωρίς λίκνο» εκεί παραπέμπει επίσης.
Εδώ είναι λοιπόν. Βάζω το βίντεο με τους στίχους στα γαλλικά και στα αγγλικά.
Και κάτι πολύ ασυνήθιστο, χαμένο στη σκόνη του χρόνου. Κλασικό και μοντέρνο συγχρόνως, σε ρυθμό βαλς, με διφορούμενους συμβολισμούς και ένα απίστευτο φαλσέτο (τραγούδι μια οκτάβα ψηλότερα από τη φυσική γκάμα που έχει ο τραγουδιστής).
Ασπρόμαυρη αισθητική από παρελθόντα αιώνα, ισχυρή, διαπεραστική. Χαρακτηριστικά στοιχεία είναι το διάστημα έκτης πάνω στην τονική και η συγχορδία εβδόμης ελαττωμένης. Αν και η φωνή ακούγεται σαν ήχος χωρίς νόημα, εντούτοις έχει λόγια. Τα εξής:
See in through both sides
Wants more to life
Know your limits boy
Once more too high
Complicate your words
Clever talk won't impress me
Suffocate your thoughts
Empty my head
Fill this full of light
And open up
Εδώ είναι και το βίντεο.
Το τραγούδι αυτό έχει και μια εκδοχή trance στην οποία έχει επιβιώσει αυτούσιο το αρχικό σπαραχτικό τραγούδι σε διάστημα έκτης. Κατά τα άλλα, απέκτησε ρυθμό και χτύπο trance διατηρώντας την αρχική αρμονία, δίνοντας όμως περισσότερη έμφαση σε άλλα αρμονικά στοιχεία.
Πανέμορφο…Quote:
Originally Posted by Vox
Ε ναι. Και στα πέτρινα χρόνια του κορωνοϊού είχαμε μερικές ακόμα συνεισφορές:Quote:
Originally Posted by Vox
Από την Κορέα 1 (με την αρχική εισαγωγή): Les feuilles mortes (Autumn Leaves) Covered by Woorim Ko
Από την Κορέα 2 (επίσης με την αρχική εισαγωγή): Les Feuilles Mortes
Με μοντέρνο ρυθμό και ενορχήστρωση και πανέμορφες πινελιές από κιθάρα: French Fuse • Les Feuilles Mortes
Έχει τύχει να το ακούσω και έξω, στον πεζόδρομο, από πλανόδιο μουσικό. Ήταν γλυκό φθινοπωράκι, με τα όμορφα, ζεστά του χρώματα.
Ανατριχιαστικά όμορφο…Quote:
Originally Posted by Vox
(Και η trance εκδοχή σωστό «trance»…)
Μου θύμισες αυτό:Quote:
Originally Posted by Vox
https://youtu.be/QAMATAtaVXc?si=FfkLcvo9MXsMsRX6
!!!Quote:
Originally Posted by Vox
…
!!!!!!!!!!!!!!!!!
(Αααα… Πρέπει να σε παρακολουθούμε από κοντά εσένανε… )
https://www.youtube.com/watch?v=zROL4Vw7f3w
Bach Onto This (2017 - Remaster) · Jon Lord.
Guitar: Bernie Marsden
Chief Engineer: Guy Bidmead
Mixer: Guy Bidmead
Unknown: Guy Bidmead
Keyboards: Jon Lord
Moog: Jon Lord
Organ: Jon Lord
Piano: Jon Lord
Producer: Jon Lord
Unknown: Mike Johnson
Mixer: Mike Johnson
Bass: Neil Murray
Bass Guitar: Neil Murray
Drums: Simon Phillips
Composer: Jon Lord.
Δεν ξέρω τι μ' έπιασε, δεν είναι ότι δεν σας λυπάμαι :D, μπορεί να φταίει η εποχή :cool:. Είπα να δούμε μερικά κομμάτια που απαιτούν σχεδόν υπερφυσική δεξιοτεχνία, ακρίβεια και συντονισμό κινήσεων. Είναι κατεξοχήν αθλητικά κομμάτια λοιπόν.
Ορισμένοι ίσως να αμφιβάλλουν για το μουσικό ενδιαφέρον γιατί πρόκειται για συνθέσεις γραμμένες στο ατονικό σύστημα (όχι μόνο χωρίς ξεκάθαρη τονικότητα αλλά γεμάτα παραφωνίες). Παρ' όλα αυτά υπάρχουν μοτίβα και δομές που αναδύονται. Υπάρχει ακόμα και τονικότητα στην κατάληξή τους (αυτό μάλιστα σε μι ελάσσονα -Pointes alternés- κλείνει à la M. Reger με το φα αναίρεση να τρίβεται πάνω στο μι, με τρίλια στο ποδοπληκτρολόγιο, πριν την τελική συγχορδία).
Συνθέτης είναι η Jeanne Demessieux, μαθήτρια του Marcel Dupré. Και τα τρία κομμάτια ανήκουν στην κατηγορία «Étude» (Σπουδή). Πρόκειται λοιπόν για μελέτες που στην περίπτωση αυτή εξερευνούν νέους ορίζοντες και φέρνουν στην επιφάνεια πρωτόγνωρα ακούσματα. Το θέμα τώρα είναι ποιος μπορεί να τα παίξει. Ε, ο Maxime Patel είναι ένας από αυτούς. Τα ερμηνεύει με απίστευτη ρευστότητα, κάνοντας τα να φαίνονται τετριμμένα. Είναι όμως από τα δυσκολότερα που υπάρχουν σ' αυτή την κατηγορία.
Εδώ είναι λοιπόν:
Accords alternés
Octaves
Pointes alternées
Ας ακούσουμε τώρα ένα από τα πιο παθιασμένα τραγούδια που υπάρχουν. Όχι με ρομαντισμούς και τα συναφή αλλά γύρω από μια πραγματικότητα, αυτή του λιμανιού του Άμστερνταμ. «Amsterdam» λοιπόν, με τον J. Brel.
Η ερμηνεία του είναι κάτι το μοναδικό. Ο άνθρωπος καταθέτει ένα μέρος του εαυτού για να τραγουδήσει μ' αυτό τον τρόπο. Το τραγούδι διαθέτει χαρακτηριστική μελωδία και αρμονία που δηλώνεται με σιγουριά από την αρχή ακόμα χρησιμοποιώντας νότες της τονικής.
Οι στίχοι, η μουσική και η ερμηνεία είναι του J. Brel. Είναι φανερό ότι διαθέτει κλασικό υπόβαθρο, όπως είδαμε άλλωστε στο «La chanson des vieux amants».
Ένα από τα πιο πρωτότυπα και βαθύτερα, όσον αφορά τα συναισθήματα που φέρει, κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής που υπάρχουν είναι το Ethnicolor. Διαθέτει κλασικά αρμονικά μοτίβα μεγάλης έντασης, π.χ. IV --> IV δίεση --> V --> I, η οποία ενισχύεται περαιτέρω από τους αλλόκοτους ήχους που ακούγονται (σαν φωνές ανθρώπων ή ζώων). Η μελωδία που καθοδηγεί την αρμονία στο πρώτο μέρος τραγουδιέται, θα έλεγε κανείς, από μια (ηλεκτρονική) γυναικεία φωνή. Είναι πολύ χαρακτηριστική, αξέχαστη θα έλεγα.
Το ύφος του είναι χαρακτηριστικά πένθιμο με τις καμπάνες που καταρρέουν από τα πρίμα στα μπάσα, όπως και με την αρμονική ένταση που αναπτύσσει, πολύ μουντό με τον απαλό αλλά αγέλαστο, σοβαρό και γκρίζο ήχο των ηλεκτρονικών εγχόρδων. Κάπου στο μέσο, μετά το σάλπισμα της Tuba Mirabilis, που με τον ευρύτατο ήχο της απογειώνεται για τους ουρανούς αλλά κλείνει τα φτερά της στα χθόνια μπάσα, το πένθος κορυφώνεται με τεταμένα διαστήματα εν μέσω απαλών εγχόρδων και μυστηριακών φωνών, για να δώσει τη θέση του σε μια πιο ζωηρή τελική ενότητα που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, παρά τον ελάσσονα τρόπο.
Ένα αυθεντικά διαχρονικό κομμάτι, πλούσιο σε μουσικές ιδέες.
«Πάμε γι' άλλες πολιτείες». Ένα κλασικά αρμονικό τραγούδι που έχει σχεδόν ξεχαστεί αλλά είχε προκαλέσει αίσθηση στην εποχή του με την νεωτεριστική αισθητική του. Εμφανίζονται αρμονικές υστερήσεις και η ναπολιτάνικη έκτη, με ενδιάμεσους μελωδικούς κυματισμούς πριν πάρουν τον πρώτο λόγο τα (ηλεκτρονικά) πνευστά, στοιχεία τουλάχιστον εκπληκτικά για ελληνικό τραγούδι.
Έξτρα βίντεο για όσους δεν γνώρισαν εκείνη την εποχή. Αν είχε περισσότερο χορό και ακροβατικά δρόμου, θα ήταν τέλειο. Α, και ήχο καλύτερης ποιότητας.