Quote:
Originally posted by BALANCE
Είχα καιρό να μπω στο φόρουμ και ξαφνικά σήμερα είδα το θέμα σου... 8 σελίδες...
Ηταν λίγο δύσκολο να τις διαβάσω όλες αλλά ένιωσα (για μία ακόμα φορά βεβαίως...) πως νιώθεις...
Καταρχάς να σου πω ότι η Φοίβη και η Στέλλα σου έθεσαν τις σωστές ερωτήσεις στις οποίες αν απαντήσεις θα βρεις και τις δικές σου απαντήσεις...
Θα είμαι λίγο συνοπτική γιατί είδα το θέμα τώρα αλλά ελπίζω να σε βοηθήσω κι εγώ λιγάκι όπως έχεις κάνει εσύ στο παρελθόν για μένα και το εκτιμώ αφάνταστα.
Εχω ζήσει παρόμοια κατάσταση πριν πάρα πολλά χρόνια. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μου έμπλεκα με τέτοιους άντρες και το σκηνικό το έχω ζήσει πολύ για να βγάλω κάποια συμπεράσματα που ίσως σε βοηθήσουν.
Διαπίστωσα λοιπόν ότι έμπλεκα με άντρες που δεν μπορούσα να ελέγξω. Αντρες που ήξερα ότι είχαν ημερομηνία λήξης αλλά με έλκυαν σαν το μυγάκι που το τραβάει το φως και ενώ ξέρει ότι θα καεί, κατευθύνεται προς τα κει χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Απ\' ότι καταλαβαίνεις, κάηκα πάρα πολλές φορές αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα από την άποψη ότι ανακάλυψα ποια είμαι και τι μου συμβαίνει.
Οπως κι εσύ υποθέτω, ήμουν μία κοπέλα από καλή οικογένεια, μορφωμένη, έξυπνη, κοινωνική, \"κελεπούρι\" ίδιο (θα έλεγαν κάποιοι αλλά εγώ δεν το έβλεπα ποτέ έτσι). Αυτοί οι άντρες ήταν το ακριβώς αντίθετο από μένα. Χαλασμένοι (όπως ανέφερες αν θυμάμαι καλά - 8 σελίδες ήταν αυτές...), μυστήριοι, και άντρες που είχαν ζήσει τα πάντα στη ζωή τους, γεμάτοι εμπειρίες. Ηταν το ακριβώς αντίθετο από μένα και αυτό ήταν που με τραβούσε σ\' αυτούς.
Σήμερα μπορώ να σου πω το εξής: Καταρχάς, ένιωθα τιμή που άντρας χωμένος στη νύχτα, που μπορούσε να έχει όποια θέλει, γοητευόταν από μένα. Αισθανόμουν απίστευτα τυχερή και γεμάτη αυτοπεποίθηση που τέτοιος άντρας έδειχνε καθαρά το ενδιαφέρον του και με διεκδικούσε. Ενιωθα πως είχα τον έλεγχο πάνω σε έναν άντρα ο οποίος είχε επιβιώσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες και τώρα θα ένιωθε πως βρήκε το λιμάνι του... Η φαντασιωση μου, τι να κάνω... Επίσης είχα το πάνω χέρι γιατί θεωρούσα ότι είμαι ανώτερη σε όλα τα επίπεδα (δυστυχώς το πίστευα) οπότε θα είναι όλος δικός μου και αφού με ερωτευόταν τρελά, θα έμενε για πάντα μαζί μου και θα περπατούσαμε πιασμένοι χέρι χέρι στο ηλιοβασίλεμα μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους... (το γνωστό παραμύθι...)
Το ξέρεις το γνωστό που λέμε εμείς οι γυναίκες (η αν δεν το λέμε, το ευχόμαστε); \"Εγώ θα τον αλλάξω!!!\" Ε, είναι μύθος! Αλλά το καταλαβαίνεις όταν πλέον είναι αργά... Αυτοί οι άντρες μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι αυτό που θα ζούσαμε ήταν για λίγο. Εγω δεν ήθελα να το δεχτώ γιατί δεν ταίριαζε με το παραμύθι μου...
Το αποτέλεσμα το φαντάζεσαι... Στην αρχή είχα την αμέριστη προσοχή τους και στην πορεία έχαναν το ενδιαφέρον τους, έπαιρναν αυτό που ήθελαν και προχωρούσαν παρακάτω ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ! Τότε εγώ έχανα πλέον τον έλεγχο, άρχιζε η αυτουποτίμηση μου, ο εγωισμός μου γινόταν κουρέλι και έτρεχα σαν το σκυλάκι για να μην χάσω τον Αντρα! Το παιχνίδι είχε λήξει κι εγώ δεν ήθελα να το δεχτώ...
Τα χρόνια πέρασαν, το μοτίβο όμως έμεινε κι απλά άλλαξε η φύση της δουλειάς τους αλλά παρέμεναν οι άντρες που κατά βάθος ήξερα ότι είχαν ημερομηνία λήξης αλλά δεν ήθελα να το δεχτώ. Και το αποτέλεσμα το ίδιο: Δίνω τα πάντα στην αρχή για να σε έχω κοντά μου, να νιώθεις ευγνωμοσύνη για να μην μου φύγεις, γιατί όσο περισσότερα δώσω τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να με αγαπήσεις και να μη με εγκαταλείψεις ποτέ... Φοβερό τρυπάκι, ε; Εγω που ήμουν; Δεν έχω ιδέα. Ακόμα ψάχνομαι...
Τέλος πάντων. Πάμε σε σένα. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ένα συνεχές \"εξουσιάζω, εξουσιάζομαι, έχω τον έλεγχο, χάνω τον έλεγχο\" που διαπίστωσα μέσα στο θέμα... Δέχομαι απόλυτα το ότι νιώθεις το απίστευτο πάθος γι\' αυτόν τον άντρα αν και ο ψυχοθεραπευτής μου λέει ότι \"όταν παθιάζεσαι, ερωτεύεσαι, η ψυχή σου τρίβει τα χέρια της γιατί θα ενεργοποιήσει πολλά κρυμμένα συναισθήματα\". Εγώ δεν θα σου πω τι θα κάνεις. Εσύ θα κάνεις αυτό που θέλεις. Απλά πριν κάνεις οτιδήποτε, ξεκίνα από το απλό ερώτημα: \"Τι θέλω από αυτόν τον άντρα;\" Θέλω σεξ; Θέλω να τον παντρευτώ; Θέλω να κάνω παιδιά μαζί του; Θέλω να ζήσω το πάθος και όσο κρατήσει; Να είσαι ειλικρινής έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μην σε πληγώσει γιατί εσύ θα ξέρεις τι θέλεις πάνω απ\' όλα απο αυτόν. Μην ξεκινάς από το τι θέλει αυτός. Βάλε τον εαυτό σου πιο πάνω και επέλεξε το τι θέλεις εσύ. Και διεκδίκησε το. Χωρίς καμία καθυστέρηση...
Η γνώμη μου λόγω της παρορμητικής φύσης μου είναι να ζω αυτό που θέλω χωρίς να με νοιάζει το τίμημα. Γι\' αυτό και δεν μετανιώνω. Τα παιχνίδια τα έπαιξα κι εγώ αλλά τελικά οι προβληματισμοί του στυλ \"πως να αντιδράσω; να τον πάρω τηλ. ή όχι; τι να του πω; πως να τον κανω να τρέξει από πίσω μου;\" περισσότερο με μπλόκαραν παρά με βοηθούσαν. Το πιο σημαντικό όμως είναι να παίρνω το μάθημα στο τέλος. Να καταλαβαίνω άλλη μία πτυχή του εαυτού μου που ήταν άγνωστη μέχρι εκείνη τη στιγμή για μένα. Γι\' αυτό και δεν μετανιώνω.
Εγώ θα σου προτείνω το εξής: Ζήσε. Μην προβληματίζεσαι. Ορμα μπροστά και άρπαξε τη ζωή. Και όπως κάτσει. Στο κάτω κάτω δοκίμασε κάτι διαφορετικό από σένα. Ξεπέρασε τα όρια σου γιατί εκεί που νομίζεις ότι σε ξέρεις πάντα ανακαλύπτεις κάτι ακόμα κι αυτό κάνει τη διαδρομή πιο ενδιαφέρουσα...
Δεν έχει σημασία το τέρμα αλλά η διαδρομή...
:)
Ετσι όπως τα λές είναι κοπέλα μου καλή.