Οριακή μου αγάπη Vol. 2

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

A! Καλα!...ούτε καρφίτσα έπεφτε κάτω. Και μιλάμε για διαχρονικότητα... Αναφερόταν συχνά σε κάτι που είχα πει πριν 3 χρόνια!

Λοιπόν να αναφέρω κάποια πράγματα που έζησα και αφορούν το επικοινωνιακό κομμάτι.

Το πρώτο που το βίωσα πολύ ήταν μία παραποίηση των λεγομένων μου δλδ: Υποστήριζε ότι είπα πράγματα (Λέξεις ή φράσεις) που ήμουν σίγουρος ότι δεν είπα, και τροποποιούσε το νόημα των λεγομένων μου. Αυτό με θύμωνε πολύ γιατί όταν αναφερόταν σε συζητήσεις πρόσφατες θυμόμουν ακριβώς τι είχα πει και την διόρθωνα.

Το δεύτερο αφορά μία τάση να μπερδεύονται τα ζητήματα για τα οποία μιλάμε. Δλδ ξεκινούσε η γκρίνια για ένα ζήτημα και στην πορεία φτάναμε μα μιλάμε ταυτόχρονα για ακόμα 5 τα οποία έφερνε αυτή στην συζήτηση. Η δυνατότητα να εστιάσουμε σε 1 θέμα ήταν αδύνατη και πολλές φορές προσπάθησα γι' αυτό, να επαναφέρω την κουβέντα. Μιλάμε για μπάχαλο! Επίσης αυτό με θύμωνε πάρα πολύ, ένοιωθα τον εγκέφαλό μου έτοιμο να εκραγεί.

Αυτό που θα ήθελα να ξέρω είναι το κατά πόσο οι παραπάνω συμπεριφορές ήταν ασυναίσθητες ή αποτελούσαν συνειδητές τεχνικές αποπροσανατολισμού και χειρισμού.

---

Ακριβώς τα ίδια. Σκέψου εγώ τι πάθαινα με αυτό που δεν φημίζομαι και για την μνήμη μου. Δεν μπορούσα σχεδόν ποτέ να θυμηθώ ακριβώς τον διάλογο στον οποίο αναφερόταν και είχε γίνει καιρό πριν οπότε δεν μπορούσα με τίποτα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Κάποια στιγμή υποστήριξε για ένα θέμα που συζητούσαμε ότι είχα πει κάτι συγκεκριμένο σε παρελθόντα χρόνο. Φυσικά δεν θυμόμουν τον διάλογο αλλά ήξερα πως αποκλείεται να είχα πει αυτό που μου καταλόγιζε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα ότι κάτι συμβαίνει γιατί ψάχνοντας τα παλιά μνμ βρήκα όντως τον εν λόγω διάλογο και ανακάλυψα πως όχι απλά είχε παραποιήσει αυτά που έλεγα αλλά αυτά που μου καταλόγιζε ήταν δικά του λόγια κι όχι δικά μου. Προσπαθώντας να καταλάβω αυτό που λες, αν το κάνει εσκεμμένα και συνειδητά για να με παγιδεύσει ή αν όντως τα έχει συγκεχυμένα στο κεφάλι του, την επόμενη χωρίς να του πω ότι βρήκα τον γραπτό διάλογο τον ρώτησα πάλι για το θέμα και για το αν τον βρήκε ή αν απλά έτσι τα θυμόταν. Μου είπε πως δεν είχε λόγο να ψάξει γιατί ήταν σίγουρος πως θυμόταν σωστά, και με παρακίνησε να ψάξω εγώ. Του είπα πως τα έχω βρει ήδη και του τα έδειξα και φάνηκε ότι ξαφνιάστηκε πολύ. Αυτή ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που μου μίλησε για την προβολή και παραδέχτηκε πως είχε κάνει προβολή σε μένα τις δικές του σκέψεις.

Αυτό ήταν και το μοναδικό στο οποίο ήμουν τυχερή γιατί υπήρχε γραπτώς και μπορούσε να διαπιστωθεί ποιος είπε τι. Στα υπόλοιπα το απόλυτο χάος...

Προσωπικά θεωρώ πως η παραποίηση δεν γινόταν εσκεμμένα, γινόταν είτε λόγω προβολής όπως στο παράδειγμα που σου είπα, είτε λόγω τρομερής αίσθησης απειλής που είχε.
Το να μπλέκει το ένα θέμα με το άλλο και να γίνονται όλα κουβάρι νομίζω οτι από ένα σημείο και μετά γινόταν και συνειδητά με σκοπό να μπερδεύεται η συζήτηση και να μην βγαίνει άκρη.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ακριβώς τα ίδια. Σκέψου εγώ τι πάθαινα με αυτό που δεν φημίζομαι και για την μνήμη μου. Δεν μπορούσα σχεδόν ποτέ να θυμηθώ ακριβώς τον διάλογο στον οποίο αναφερόταν και είχε γίνει καιρό πριν οπότε δεν μπορούσα με τίποτα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

Κάποια στιγμή υποστήριξε για ένα θέμα που συζητούσαμε ότι είχα πει κάτι συγκεκριμένο σε παρελθόντα χρόνο. Φυσικά δεν θυμόμουν τον διάλογο αλλά ήξερα πως αποκλείεται να είχα πει αυτό που μου καταλόγιζε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα ότι κάτι συμβαίνει γιατί ψάχνοντας τα παλιά μνμ βρήκα όντως τον εν λόγω διάλογο και ανακάλυψα πως όχι απλά είχε παραποιήσει αυτά που έλεγα αλλά αυτά που μου καταλόγιζε ήταν δικά του λόγια κι όχι δικά μου. Προσπαθώντας να καταλάβω αυτό που λες, αν το κάνει εσκεμμένα και συνειδητά για να με παγιδεύσει ή αν όντως τα έχει συγκεχυμένα στο κεφάλι του, την επόμενη χωρίς να του πω ότι βρήκα τον γραπτό διάλογο τον ρώτησα πάλι για το θέμα και για το αν τον βρήκε ή αν απλά έτσι τα θυμόταν. Μου είπε πως δεν είχε λόγο να ψάξει γιατί ήταν σίγουρος πως θυμόταν σωστά, και με παρακίνησε να ψάξω εγώ. Του είπα πως τα έχω βρει ήδη και του τα έδειξα και φάνηκε ότι ξαφνιάστηκε πολύ. Αυτή ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που μου μίλησε για την προβολή και παραδέχτηκε πως είχε κάνει προβολή σε μένα τις δικές του σκέψεις.

Αυτό ήταν και το μοναδικό στο οποίο ήμουν τυχερή γιατί υπήρχε γραπτώς και μπορούσε να διαπιστωθεί ποιος είπε τι. Στα υπόλοιπα το απόλυτο χάος...

Προσωπικά θεωρώ πως η παραποίηση δεν γινόταν εσκεμμένα, γινόταν είτε λόγω προβολής όπως στο παράδειγμα που σου είπα, είτε λόγω τρομερής αίσθησης απειλής που είχε.
Το να μπλέκει το ένα θέμα με το άλλο και να γίνονται όλα κουβάρι νομίζω οτι από ένα σημείο και μετά γινόταν και συνειδητά με σκοπό να μπερδεύεται η συζήτηση και να μην βγαίνει άκρη.

---

κάπου εδώ κολλάει ότι απέφευγε να επικοινωνεί με μυνήματα. Αυτά δεν μπορείς να τα διαψεύσεις.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

κάπου εδώ κολλάει ότι απέφευγε να επικοινωνεί με μυνήματα. Αυτά δεν μπορείς να τα διαψεύσεις.

---

Ναι, βέβαια εγώ προς το τέλος θα προτιμούσα να καταγράφονται τα πάντα γιατί είχα σιχαθεί τις συνεχείς παρεξηγήσεις όχι δεν είπα αυτό , είπα το άλλο, όχι δεν το εννοούσα έτσι κτλ κτλ Είναι τρομερά κουραστικό πράγμα αυτό να νιώθεις συνεχώς ότι κάθε κουβέντα σου περνάει από έλεγχο και θα παραποιηθεί. Είχα φτάσει να φοβάμαι να μιλήσω πια ή να κάνω πλάκα.

Πάντως τώρα που έχει περάσει καιρός μου φαίνονται άστειοι κάποιοι καβγάδες. Μπορούσε να ξεκινήσει παρεξήγηση από πραγματικά οτιδήποτε. Μια φορά θυμάμαι είχε κάνει ολόκληρο θέμα το αν είχα ισιώσει τα μαλλιά μου ή όχι. Του φάνηκε ότι τα είχα ισιώσει, εγώ δεν τα είχα ισιώσει απλά είχαν γίνει μόνα τους κάπως γιατί φορούσα για πολλές ώρες έναν σκούφο και αυτός επέμενε ότι τα ίσιωσα και για κάποιον ανεξήγητο λόγο που μόνο αυτός ήξερε, αρνιόμουν να το παραδεχτώ. Κι ενώ καταλάβαινα πόσο γελοίο είναι το θέμα και γελούσα καθώς τον έβλεπα να επιμένει, ήταν τέτοια η επιμονή του που σταμάτησα μια τυχαία κοπέλα στον δρόμο και της είπα "με συγχωρείς, έχουμε μια διαφωνία, σου μοιάζουν ισιωμένα τα μαλλιά μου; έτσι ισιώνουμε οι γυναίκες το μαλλί μας;". Η κοπέλα μου απάντησε έκπληκτη προφανώς πως όχι δεν της φαίνονται ισιωμένα και έτσι ο άλλος ηρέμησε.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ναι, βέβαια εγώ προς το τέλος θα προτιμούσα να καταγράφονται τα πάντα γιατί είχα σιχαθεί τις συνεχείς παρεξηγήσεις όχι δεν είπα αυτό , είπα το άλλο, όχι δεν το εννοούσα έτσι κτλ κτλ Είναι τρομερά κουραστικό πράγμα αυτό να νιώθεις συνεχώς ότι κάθε κουβέντα σου περνάει από έλεγχο και θα παραποιηθεί. Είχα φτάσει να φοβάμαι να μιλήσω πια ή να κάνω πλάκα.

Πάντως τώρα που έχει περάσει καιρός μου φαίνονται άστειοι κάποιοι καβγάδες. Μπορούσε να ξεκινήσει παρεξήγηση από πραγματικά οτιδήποτε. Μια φορά θυμάμαι είχε κάνει ολόκληρο θέμα το αν είχα ισιώσει τα μαλλιά μου ή όχι. Του φάνηκε ότι τα είχα ισιώσει, εγώ δεν τα είχα ισιώσει απλά είχαν γίνει μόνα τους κάπως γιατί φορούσα για πολλές ώρες έναν σκούφο και αυτός επέμενε ότι τα ίσιωσα και για κάποιον ανεξήγητο λόγο που μόνο αυτός ήξερε, αρνιόμουν να το παραδεχτώ. Κι ενώ καταλάβαινα πόσο γελοίο είναι το θέμα και γελούσα καθώς τον έβλεπα να επιμένει, ήταν τέτοια η επιμονή του που σταμάτησα μια τυχαία κοπέλα στον δρόμο και της είπα "με συγχωρείς, έχουμε μια διαφωνία, σου μοιάζουν ισιωμένα τα μαλλιά μου; έτσι ισιώνουμε οι γυναίκες το μαλλί μας;". Η κοπέλα μου απάντησε έκπληκτη προφανώς πως όχι δεν της φαίνονται ισιωμένα και έτσι ο άλλος ηρέμησε.

---

Και κάπως μπαίνεις στο τρυπακι και αρχίζεις να λες μικροψεμματακια για να αποφευχθούν τσακωμοί.
Πήγα για καφέ με φίλο ας πούμε και δεν είπα τίποτα. Αν το έλεγα πριν πάω θα της δημιουργούσα άγχος και υποψίες. Αν το έλεγα μετα, ο φίλος θα μεταμορφώνοταν σε γκόμενά.
Μετά το έκοψα κι αυτό γιατί ένοιωθα σαν μαλακας, αλήθεια και ότι γίνει.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Και κάπως μπαίνεις στο τρυπακι και αρχίζεις να λες μικροψεμματακια για να αποφευχθούν τσακωμοί.
Πήγα για καφέ με φίλο ας πούμε και δεν είπα τίποτα. Αν το έλεγα πριν πάω θα της δημιουργούσα άγχος και υποψίες. Αν το έλεγα μετα, ο φίλος θα μεταμορφώνοταν σε γκόμενά.
Μετά το έκοψα κι αυτό γιατί ένοιωθα σαν μαλακας, αλήθεια και ότι γίνει.

---

Μου θυμίζεις πράγματα που είχα ξεχάσει

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Και κάπως μπαίνεις στο τρυπακι και αρχίζεις να λες μικροψεμματακια για να αποφευχθούν τσακωμοί.
Πήγα για καφέ με φίλο ας πούμε και δεν είπα τίποτα. Αν το έλεγα πριν πάω θα της δημιουργούσα άγχος και υποψίες. Αν το έλεγα μετα, ο φίλος θα μεταμορφώνοταν σε γκόμενά.
Μετά το έκοψα κι αυτό γιατί ένοιωθα σαν μαλακας, αλήθεια και ότι γίνει.

---

Εγώ κάπως έτσι κατέληξα να κάνω μαλακία και να χρεωθώ τελικά τα πάντα. Στην αρχή της γνωριμίας είχα πει ένα ηλίθιο ψέμα από αυτές τις βλακείες που λέμε επειδή μπορεί να μην θέλουμε να αποκαλύψουμε όλο τον εαυτό μας σε έναν άγνωστο με την μία πχ. Μιλάμε για εντελώς ηλίθιο χωρίς καμιά ουσία που σε κανονικές συνθήκες όταν προχωρούσε η γνωριμία σε σχέση θα ήταν πολύ εύκολο να το πάρεις πίσω και να πεις δεν στο είπα από την αρχή γιατί δεν σε ήξερα, στο λέω τώρα και θα έληγε εκεί το θέμα. Έλα όμως που η συμπεριφορά του ήδη με είχε κάνει να φοβάμαι να το πω γιατί ήξερα πως θα γινόταν μέγα θέμα, θα έβγαζε τρελά συμπεράσματα κτλ κτλ. Κι έτσι το τρέναρα πολύ. Ώσπου δεν μπορούσα άλλο να το κρατήσω γιατί είχα αρχίσει και ένιωθα άσχημα κι όταν το είπα τελικά, έγινε όλο αυτό που φοβόμουν. Του χα δώσει το τέλειο άλλοθι να μου χρεώσει τα πάντα. Και εγώ είχα γεμίσει ενοχές.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Του χα δώσει το τέλειο άλλοθι να μου χρεώσει τα πάντα. Και εγώ είχα γεμίσει ενοχές.

---

σιγά μην το άφηνε να πάει χαμένο

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Το είδες άλλωστε από την οριακή που δεν αναλάμβανε ευθύνη και δεν παραδεχόταν λάθος ούτε για γελοία και ασήμαντα πράγματα και δεν συγχωρούσε τίποτα. Τραγελαφικες καταστασεις.

---

Το είδα και πραγματικά αυτό μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Στα 4 χρόνια μόνο μία φορά ζήτησε συγνώμη όταν την έδιωξα επειδή σήκωσε χέρι πάνω μου. Αργότερα προσπάθησε να δικαιολογήσει ακόμα και αυτό, ότι είχε δλδ ερέθισμα για να το κάνει. Ήταν πολύ δύσκολο να κάνω την παραμικρή παρατήρηση για την συμπεριφορά της, τρελαινόταν, και χωρίς να είμαι προσβλητικός ή επιθετικός. Στις περιπτώσεις αυτές θεωρούσε ότι η συμπεριφορά της είναι πάντα δικαιολογημένη...και μιλάμε για κωλοσυμπεριφορά όχι αστεία που δεν δικαιολογείται με τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ναι, βέβαια εγώ προς το τέλος θα προτιμούσα να καταγράφονται τα πάντα γιατί είχα σιχαθεί τις συνεχείς παρεξηγήσεις όχι δεν είπα αυτό , είπα το άλλο, όχι δεν το εννοούσα έτσι κτλ κτλ Είναι τρομερά κουραστικό πράγμα αυτό να νιώθεις συνεχώς ότι κάθε κουβέντα σου περνάει από έλεγχο και θα παραποιηθεί. Είχα φτάσει να φοβάμαι να μιλήσω πια ή να κάνω πλάκα.

Πάντως τώρα που έχει περάσει καιρός μου φαίνονται άστειοι κάποιοι καβγάδες. Μπορούσε να ξεκινήσει παρεξήγηση από πραγματικά οτιδήποτε. Μια φορά θυμάμαι είχε κάνει ολόκληρο θέμα το αν είχα ισιώσει τα μαλλιά μου ή όχι. Του φάνηκε ότι τα είχα ισιώσει, εγώ δεν τα είχα ισιώσει απλά είχαν γίνει μόνα τους κάπως γιατί φορούσα για πολλές ώρες έναν σκούφο και αυτός επέμενε ότι τα ίσιωσα και για κάποιον ανεξήγητο λόγο που μόνο αυτός ήξερε, αρνιόμουν να το παραδεχτώ. Κι ενώ καταλάβαινα πόσο γελοίο είναι το θέμα και γελούσα καθώς τον έβλεπα να επιμένει, ήταν τέτοια η επιμονή του που σταμάτησα μια τυχαία κοπέλα στον δρόμο και της είπα "με συγχωρείς, έχουμε μια διαφωνία, σου μοιάζουν ισιωμένα τα μαλλιά μου; έτσι ισιώνουμε οι γυναίκες το μαλλί μας;". Η κοπέλα μου απάντησε έκπληκτη προφανώς πως όχι δεν της φαίνονται ισιωμένα και έτσι ο άλλος ηρέμησε.

---

παντως, οι περιγραφες απο την εμπειρια με τον δικο σου, εμενα πιο πολυ με εκδηλωση ψυχωσικου επεισοδιου μου μοιαζει, παρα με διαταραχη προσωπικοτητας και ειδικα το οτι εκδηλωθηκε αποτομα και καταιγιστικα ενω για μεγαλο διαστημα ηταν ολα μελι- γαλα..

και κάτι που ξέχασα όσον αφορά γιατί επέμεινα και έκατσα κάποιο εύλογο διάστημα σε σχέση. Ήταν πλέον σε περίοδο αυτογνωσίας, ήξερε τι ήταν, δεν ήθελε εσκεμμένα να φτάσει σε σημείο να μου κάνει κακο διότι με προειδοποιούσε εξ αρχης, έμμεσα μεν αλλά με προειδοποιούσε και τέλος έδινε μάχη να βελτιωθεί και αυτό το διέκρινα αρκετές φορές παρ όλο που αρχικά το παρεξηγουσα. Κατάλαβα ότι με ήθελε αρκετά γιατί έκανε καποιες υπεράνθρωπες προσπάθειες σε σχεση με την κατάσταση της ωστε να μην το διαλυσουμε, αυτο το καταλαβα λιγο πιο αργα και όσο το έβλεπα σε συνδοιασμο με το ότι δεν βλέπω φως για κάτι πιο ουσιώδες, ένοιωθα ότι της κάνω κακο, ένοιωθα χάλια και πήρα την απόφαση να χωρίσω.
Την ίδια μέρα ένοιωσα ανακούφιση η αλήθεια είναι, αλλά μετά από 3-4 μερες ξεκίνησε το πρωτόγνωρο σε τέτοιο βαθμό πάρτυ των τυψεων, όχι ότι την έχασα, καμία σχέση, μιλάμε για λύπη, στεναχώρια, απορίες, τι ήταν αλήθεια τι ψέμα, τύψεις, ενοχές, όλα στα ύψη. Ένοιωθα ότι ήμουν κακός.

Παιδιά, εσείς έχετε κάνα θέματακι η είστε τίποτα φυσιολογικοί;

Quote:

---

Originally Posted by vickympou

Παιδιά, εσείς έχετε κάνα θέματακι η είστε τίποτα φυσιολογικοί;

---

οριακή? το ίδιο στυλ μου θυμιζεις

Bρε παιδιά, δεν νομίζω να καταδικαζατε έναν άνθρωπο που έχει κατάθλιψη η ψύχωση η απλά ένα κοινωνικό άγχος. Αν έχετε διαβάσει λίγο για την οριακη-μεταιχμιακη διαταραχή προσωπικότητας θα καταλάβετε ότι όλα ξεκινούν από την βρεφική ηλικία όπου το εγώ του τότε παιδιού δεν μπόρεσε να ισχυροποιηθει η να αναπτυχθεί. Ο διαρκης φόβος εγκατάλειψης έχει να κάνει με την εγκατάλειψη που βίωσε ο ασθενής από την μάνα και αυτό πλέον έχει χαραχτει στο ανυπαρκτο εγώ του. Επίσης έχει να κάνει με σεξουαλικα τραύματα, κακοποίησεις, αλκοολικούς γονεις και εγκατάλειψη η μη επαρκής σχέση με τον πατέρα. Είναι εύκολο για σένα για μένα να κατηγορούμε κάποιον και να βάζουμε ταμπέλες και να λέμε α! Αυτός είναι ψυχωσικος! Α! Αυτός έχει ναρκισσιστικη προσωπικότητα. Όλοι έχουμε κάτι ή θα εμφανίσουν στην μετέπειτα ζωή τους. Το θέμα είναι να το αναγνωρίσουμε, να βρούμε που οφείλεται και να το λύσουμε.
Μάθετε να βλέπετε πίσω από προφανή. Και κατανοείστε τι τραύματα έχει ο καθένας που εμφανίζει μια διαταραχή.
Όσο γι αυτό George, δεν ξέρω αν είμαι οριακή, διπολική, κυκλοθυμικη, ή απλά ένας άνθρωπος με βαριά ψυχικά τραύματα που εσύ δεν πρόκειται να γνωρίσεις ποτέ σου, οπότε μια ταμπέλα που μου κολλάς, δεν με ενοχλεί.

Όχι Βίκυ το ύφος σου ήταν ειρωνικό και εισέπραξε το ίδιο. Εδώ σου λέμε πως βιώσαμε μια σχέση με μια οριακή, δεν είναι κακό να το διαβάσει και κάποιος με οριακή, να κατανοήσει ίσως κάποια πράγματα. Γράφουμε ότι για να μείναμε κάπως παραπάνω, είδαμε και πίσω από τα προφανή, είδαμε το πληγωμένο παιδί που αναφέρεις και αυτό αναπόφευκτα μας έβγαλε συμπόνοια, λύπη και μια διάθεση να την βοηθήσουμε στα πλαίσια της σχέσης.
Αυτό η οριακή δείχνει να μην το εκτιμάει η να μην το θέλει και επιτίθεται, δεν θέλει να δείχνει ευάλωτη, η γυναίκα αντράκι που λέμε.
Ίδια με την επίθεση που έκανες κι εσύ εδώ ενώ θα μπορούσες κάλλιστα να γράψεις απ ευθείας τα παραπάνω όμορφα κι ωραία.
Εννοείται γούστο του και καπέλο του όποιος δεν γουστάρει να τον λυπηθούν κτλ, αλλά εάν δεν το γουστάρει προέχει να μην κλαίγεται και να μην υιοθετεί δραματικό και θλιπτικο ύφος όταν γνωρίζει κάποιον.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

παντως, οι περιγραφες απο την εμπειρια με τον δικο σου, εμενα πιο πολυ με εκδηλωση ψυχωσικου επεισοδιου μου μοιαζει, παρα με διαταραχη προσωπικοτητας και ειδικα το οτι εκδηλωθηκε αποτομα και καταιγιστικα ενω για μεγαλο διαστημα ηταν ολα μελι- γαλα..

---

Κοίτα ότι πέρασε κάποιο ψυχωσικό, αυτό το αναγνώρισα μέχρι και εγώ που ήμουν άσχετη. Σε τι οφείλονταν αυτό ( υπάρξη διαταραχής ή άλλων ψυχ. θεμάτων) δεν γνωρίζω. Απλά αναγνωρίζω πολλά σημάδια που κολλάνε με την οριακή ή την ναρκισσιστική διαταραχή χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει και κάτι, δεν μπορώ να του κάνω διάγνωση.

Πάντως το ότι εκδηλώθηκε απότομα και καταιγιστικά ναι ισχύει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν προυπήρχε και απλά το έκρυβε από μένα. Σε μένα τα αποκάλυψε όλα αυτά απότομα και μαζεμένα. Απ ότι φάνηκε ο ίδιος τα δούλευε καιρό στο κεφάλι του κι απλά εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι γιατί δεν πήγαινε το μυαλό μου με τίποτα. Όταν μου τα είπε πχ, μου αποκάλυψε πως με παρακολουθούσε με διάφορους τρόπους πράγμα το οποίο εγώ δεν είχα αντιληφθεί γιατί εμένα τότε μια χαρά μου το παιζε άνετος και καθόλου ζηλιάρης. Ή ας πούμε πολλές απο τις κατηγορίες που μου απέδιδε, τις βάσιζε σε γεγονότα που είχαν γίνει πολύ νωρίτερα , όταν ήμασταν μέλι γάλα όπως λες, άρα από τότε του μπαίνανε ιδέες κι απλά δεν το έδειχνε. Όταν του ζήτησα τον λόγο γιατί φυσικά ένιωσα προδομένη να μαθαίνω ξαφνικά ότι καιρό πριν σκεφτόταν όλα αυτά για μένα αλλά υποκρινόταν τον ερωτευμένο και χαρούμενο, μου είπε ότι δεν τα είπε πρωτον γιατί κρατούσε επιφυλάξεις μήπως έκανε λάθος , δεύτερον γιατί στην περίπτωση που δεν έκανε λάθος ήθελε να με παγιδεύσει για να με τσακώσει στα πράσα και καλά και τρίτον γιατί είχε αποφασίσει λέει πως ακόμα και σωστός να ήταν θα με συγχωρούσε και θα συνέχιζε μαζί μου οπότε δεν ήθελε να μου τα πει γιατί θα τον χώριζα εγώ. ¨Οταν μου τα αποκάλυψε όλα, τότε εγώ το ζώον μπόρεσα και συνδύασα λόγια του, υπονοούμενα και διάφορα και κατάλαβα γιατί τα έλεγε και γιατί φερόταν όπως φερόταν.

Πιστεύω πως αν εξαιρέσω ένα μικρό διάστημα στην αρχή της σχέσης που δεν είχαμε δεθεί ακόμα, όλο το υπόλοιπο διάστημα είχε αυτές τις σκέψεις και απλά υποκρινόταν είτε γιατί τις πάλευε μέσα του , είτε δεν ξέρω γιατί άλλο. Επίσης κρίνοντας από όσα μου είχε πει και για άλλες σχέσεις στην ζωή του στενές, θεωρώ ότι κι εκεί έκανε τα ίδια. Στις πιο μακρινές/τυπικές σχέσεις μπορούσε να λειτουργεί μια χαρά και κανείς δεν έπαιρνε χαμπάρι τίποτα. Όταν δενόταν με κάποιον εκεί φρίκαρε και του έβγαιναν όλα αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Όχι Βίκυ το ύφος σου ήταν ειρωνικό και εισέπραξε το ίδιο. Εδώ σου λέμε πως βιώσαμε μια σχέση με μια οριακή, δεν είναι κακό να το διαβάσει και κάποιος με οριακή, να κατανοήσει ίσως κάποια πράγματα. Γράφουμε ότι για να μείναμε κάπως παραπάνω, είδαμε και πίσω από τα προφανή, είδαμε το πληγωμένο παιδί που αναφέρεις και αυτό αναπόφευκτα μας έβγαλε συμπόνοια, λύπη και μια διάθεση να την βοηθήσουμε στα πλαίσια της σχέσης.
Αυτό η οριακή δείχνει να μην το εκτιμάει η να μην το θέλει και επιτίθεται, δεν θέλει να δείχνει ευάλωτη, η γυναίκα αντράκι που λέμε.
Ίδια με την επίθεση που έκανες κι εσύ εδώ ενώ θα μπορούσες κάλλιστα να γράψεις απ ευθείας τα παραπάνω όμορφα κι ωραία.
Εννοείται γούστο του και καπέλο του όποιος δεν γουστάρει να τον λυπηθούν κτλ, αλλά εάν δεν το γουστάρει προέχει να μην κλαίγεται και να μην υιοθετεί δραματικό και θλιπτικο ύφος όταν γνωρίζει κάποιον.

---

goes both ways, george gr1....
εαν θεωρει καποιος τον εαυτο του τον "υγιη" της υποθεσης, ενω εχει κατσει και παρακατσει σε μια τοσο προβληματικη σχεση, δεν χρειαζεται να επιτιθεται και να χαρακτηριζει τον "ασθενη", μπορει να ζητησει τον λογο απο τον εαυτο του που καθοταν...
αυτο δεν παει σε ολους, γιατι ειδα πολλλους που ειπαν οτι μολις ειδαν απαραδεκτες συμπεριφορες, εφυγαν..
παει σε αυτους που μενουν απο "μεγαλοψυχια" και "σθενος" , ενω κατα την ταπεινη μου αποψη , κατι δικο τους καλυπτουν, ειτε αυτο ειναι το συνδρομο του σωτηρα, ειτε η διαθεση τους για σεξ, ειτε δεν ξερω κι εγω τι αλλο μπορει να ειναι αυτο το "κατι"...

υ.γ. fun fact: αυτο το "η οριακη" που λες συνεχεια σαν να ειναι ονομα ή χαρακτηρισμος και οχι παθηση, με κανει καθε φορα που το βλεπω να γελαω :) οπως λεμε "η βασικια", εμεις τα μοντελα :):):)

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

...όλο το υπόλοιπο διάστημα είχε αυτές τις σκέψεις και απλά υποκρινόταν είτε γιατί τις πάλευε μέσα του , είτε δεν ξέρω γιατί άλλο.

---

Πολλές φορές η δικιά μου είχε παραπονεθεί για σκέψεις που έκανε και την ταλαιπωρούσαν (δεν μπορούσε να κοιμηθεί, της προκαλούσαν ταχυκαρδίες κλτ), αλλά δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Όταν την ρωτούσα δεν μου έλεγε ακριβώς τι σκεφτόταν (ίσως ένοιωθε ότι θα εκτεθεί αν το κάνει) και περιοριζόταν στο να τις χαρακτηρίσει αγχωτικές σκέψεις ή απειλητικές. Αφουγκραζόμουν ότι αναγνώριζε έμμεσα ότι οι σκέψεις αυτές ήταν ξεκάρφωτες, ότι δλδ δεν στηριζόντουσαν σε δεδομένα και φαινόταν ότι καταβάλλει προσπάθεια για να μην τις κάνει. Σκέφτομαι ότι αφού οι σκέψεις αυτές υπήρχαν και την ταλαιπωρούσαν στις ήρεμες φάσεις, τι θα γινόταν μέσα στο κεφάλι της στις στιγμές έντασης?

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

goes both ways, george gr1....
εαν θεωρει καποιος τον εαυτο του τον "υγιη" της υποθεσης, ενω εχει κατσει και παρακατσει σε μια τοσο προβληματικη σχεση, δεν χρειαζεται να επιτιθεται και να χαρακτηριζει τον "ασθενη", μπορει να ζητησει τον λογο απο τον εαυτο του που καθοταν...
αυτο δεν παει σε ολους, γιατι ειδα πολλλους που ειπαν οτι μολις ειδαν απαραδεκτες συμπεριφορες, εφυγαν..
παει σε αυτους που μενουν απο "μεγαλοψυχια" και "σθενος" , ενω κατα την ταπεινη μου αποψη , κατι δικο τους καλυπτουν, ειτε αυτο ειναι το συνδρομο του σωτηρα, ειτε η διαθεση τους για σεξ, ειτε δεν ξερω κι εγω τι αλλο μπορει να ειναι αυτο το "κατι"...

υ.γ. fun fact: αυτο το "η οριακη" που λες συνεχεια σαν να ειναι ονομα ή χαρακτηρισμος και οχι παθηση, με κανει καθε φορα που το βλεπω να γελαω :) οπως λεμε "η βασικια", εμεις τα μοντελα :):):)

---

Καλά όταν.λεω πολύ εννοώ 5-6 μήνες και αυτούς με το ζόρι. Ύστερα κάποιες επαφές που και που μέχρι που τελείωσε οριστικά. Το οριακή πραγματικά βαριέμαι να το γράψω πιο κομψά, του στυλ η γυναίκα που υποφέρει από οριακή διαταραχή κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Πολλές φορές η δικιά μου είχε παραπονεθεί για σκέψεις που έκανε και την ταλαιπωρούσαν (δεν μπορούσε να κοιμηθεί, της προκαλούσαν ταχυκαρδίες κλτ), αλλά δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Όταν την ρωτούσα δεν μου έλεγε ακριβώς τι σκεφτόταν (ίσως ένοιωθε ότι θα εκτεθεί αν το κάνει) και περιοριζόταν στο να τις χαρακτηρίσει αγχωτικές σκέψεις ή απειλητικές. Αφουγκραζόμουν ότι αναγνώριζε έμμεσα ότι οι σκέψεις αυτές ήταν ξεκάρφωτες, ότι δλδ δεν στηριζόντουσαν σε δεδομένα και φαινόταν ότι καταβάλλει προσπάθεια για να μην τις κάνει. Σκέφτομαι ότι αφού οι σκέψεις αυτές υπήρχαν και την ταλαιπωρούσαν στις ήρεμες φάσεις, τι θα γινόταν μέσα στο κεφάλι της στις στιγμές έντασης?

---

Ίσως αυτή είναι η απάντηση που ψάχνεις και στο γιατί ανακάτευε θέματα μεταξύ τους, πήγαινε από το ένα στο άλλο και γενικά γινόταν οι συζητήσεις μπάχαλο. Όταν έχεις ένα εκατομμύριο σκέψεις να σε κατακλύζουν δεν είναι λογικό να βγαίνει και στον λόγο σου αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Καλά όταν.λεω πολύ εννοώ 5-6 μήνες και αυτούς με το ζόρι. Ύστερα κάποιες επαφές που και που μέχρι που τελείωσε οριστικά. Το οριακή πραγματικά βαριέμαι να το γράψω πιο κομψά, του στυλ η γυναίκα που υποφέρει από οριακή διαταραχή κτλ.

---

Η αλήθεια είναι πως ακούγεται άσχημο αυτό το "η οριακή" πάντως βρε Γιώργο.

Εσύ δεν αναρωτήθηκες για τον εαυτό σου μετά από αυτή την ιστορία; Αν είχες και εσύ κάποια διαταραχή ή κάτι που έπρεπε να λυθεί τελοσπάντων και μπλέχτηκες σε αυτή τη σχέση;

Γιατί βρίσκω το ερώτημα της Ρεμ σημαντικό, εμένα τουλάχιστον με απασχόλησε πολύ αυτό το θέμα μόλις κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι για να τον ερωτευτώ τόσο, για να δεθώ τόσο μαζί του και για να νιώσω ότι ένιωσα... άρα και με μένα κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται ψάξιμο.

με τον ιδιο τροπο που πηγαινει καπιος σε ενα ψυχολογο επειδη τον βολευει οτι ειναι ενας αγνωστος και μπορει ευκολα να του μηλισει οπως μιλα σε ενα τσατ και λεει οτι θελει με τον ιδιο τροπο ερωτευεται ενα κενο επειδη αυτο τον βολευει να κανει τα παντα μ αυτο χωρις πρακτικα να τον αγγιζει καν οτι βλεπει καπιος φιλοσοφος το ειπε αυτο δοσε σε καπιον μια μασκα και θα σου πει ολη την αληθεια

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Η αλήθεια είναι πως ακούγεται άσχημο αυτό το "η οριακή" πάντως βρε Γιώργο.

Εσύ δεν αναρωτήθηκες για τον εαυτό σου μετά από αυτή την ιστορία; Αν είχες και εσύ κάποια διαταραχή ή κάτι που έπρεπε να λυθεί τελοσπάντων και μπλέχτηκες σε αυτή τη σχέση;

Γιατί βρίσκω το ερώτημα της Ρεμ σημαντικό, εμένα τουλάχιστον με απασχόλησε πολύ αυτό το θέμα μόλις κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι για να τον ερωτευτώ τόσο, για να δεθώ τόσο μαζί του και για να νιώσω ότι ένιωσα... άρα και με μένα κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται ψάξιμο.

---

Μα έγραψα πιο πριν ότι για ποτέ άρχισα να ασχολούμαι με εμένα και όχι με την κοπέλα, ούτε που το κατάλαβα. Τι λες να σημαίνει αυτό? Διαταραχή με την καμία, δεν γίνεται να έχεις διαταραχή και να μην έχεις ψιλιαστεί κάτι μέχρι τα 40 χρόνια σου εφόσον η κοινωνική ζωή σου κυλάει αρκετά καλά και δεν ξαναντιμετωπισες χάος σε ερωτικές σχέσεις. Να πω κάποια κενά η ανασφάλειες η δε ξέρω τι μου έβγαλε, οκ.
Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα όπως το φαντάζεσαι, στον μήνα πάνω που ήταν ο καλύτερος ας πούμε, θα μπορούσα να φύγω με μεγάλη άνεση η αν ήθελε να χωρίσουμε θα το δεχόμουν σχετικά εύκολα. Αλλά πράγματα μου έβγαλε που έχουν να κάνουν καθαρά με συναισθήματα λύπης, συμπόνοιας, τύψεων που έχουν να κάνουν με το αίσθημα της απόρριψης, αλλά εκ μέρους μου. Αν με απέρριπτε η κοπέλα δεν θα είχα θέμα. Δε το λέω να το παίξω κάποιος, σου λέω καθαρά τι ένοιωθα.
Εντάξει το οριακή θα το κόψω, ήταν καθαρα από βαρεμάρα, όντως δεν δειχνει ωραιο

Αυτό που δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι για ποιο λόγο μου θύμιζε εμένα, ενώ η συμπεριφορά και η νοοτροπία της ήταν τελείως διαφορετική.
Κααααπου πήγε κάποια στιγμή το μυαλό μου βέβαια, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν θέλω να το ψάξω περεταίρω

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Μα έγραψα πιο πριν ότι για ποτέ άρχισα να ασχολούμαι με εμένα και όχι με την κοπέλα, ούτε που το κατάλαβα. Τι λες να σημαίνει αυτό? Διαταραχή με την καμία, δεν γίνεται να έχεις διαταραχή και να μην έχεις ψιλιαστεί κάτι μέχρι τα 40 χρόνια σου εφόσον η κοινωνική ζωή σου κυλάει αρκετά καλά και δεν ξαναντιμετωπισες χάος σε ερωτικές σχέσεις. Να πω κάποια κενά η ανασφάλειες η δε ξέρω τι μου έβγαλε, οκ.
Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα όπως το φαντάζεσαι, στον μήνα πάνω που ήταν ο καλύτερος ας πούμε, θα μπορούσα να φύγω με μεγάλη άνεση η αν ήθελε να χωρίσουμε θα το δεχόμουν σχετικά εύκολα. Αλλά πράγματα μου έβγαλε που έχουν να κάνουν καθαρά με συναισθήματα λύπης, συμπόνοιας, τύψεων που έχουν να κάνουν με το αίσθημα της απόρριψης, αλλά εκ μέρους μου. Αν με απέρριπτε η κοπέλα δεν θα είχα θέμα. Δε το λέω να το παίξω κάποιος, σου λέω καθαρά τι ένοιωθα.
Εντάξει το οριακή θα το κόψω, ήταν καθαρα από βαρεμάρα, όντως δεν δειχνει ωραιο

---

Εννοούσα αν χρειάστηκε να κάνεις ψυχοθεραπεία για να ψαχτείς. Εγώ αυτή την ανάγκη την είχα νιώσει πολύ έντονα και δεν με θεωρώ γενικά αδύναμο άνθρωπο ή άνθρωπο που δεν αντέχω, αντέχω γενικώς, αλλά σε εκείνη την φάση είχα χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην κρίση μου, ήθελα κάποιον να μου τα βάλει σε σειρά και έναν "αντικειμενικό" κριτή να μου πει τι συνέβαινε. Ναι το γενικότερο πλαίσιο της ζωής μου, το ότι είχα έναν σταθερό κοινωνικό κύκλο, κάποιους φίλους, δεν είχα παρελθόν με ανάλογες εμπειρίες στα ερωτικά μου κτλ, ήταν παρήγορο αλλά και πάλι δεν ξέρω αν όλες οι διαταραχές ή γενικά τα ψυχολογικά θέματα είναι τόσο εμφανή πάντα.

Εγώ πάντως παραδέχομαι πως τον ερωτεύτηκα πολύ. Ήταν ο, τι καλύτερο κι ο, τι χειρότερο έχω ζήσει στα ερωτικά μου σε συσκευασία του ενός.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Εννοούσα αν χρειάστηκε να κάνεις ψυχοθεραπεία για να ψαχτείς. Εγώ αυτή την ανάγκη την είχα νιώσει πολύ έντονα και δεν με θεωρώ γενικά αδύναμο άνθρωπο ή άνθρωπο που δεν αντέχω, αντέχω γενικώς, αλλά σε εκείνη την φάση είχα χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην κρίση μου, ήθελα κάποιον να μου τα βάλει σε σειρά και έναν "αντικειμενικό" κριτή να μου πει τι συνέβαινε. Ναι το γενικότερο πλαίσιο της ζωής μου, το ότι είχα έναν σταθερό κοινωνικό κύκλο, κάποιους φίλους, δεν είχα παρελθόν με ανάλογες εμπειρίες στα ερωτικά μου κτλ, ήταν παρήγορο αλλά και πάλι δεν ξέρω αν όλες οι διαταραχές ή γενικά τα ψυχολογικά θέματα είναι τόσο εμφανή πάντα.

Εγώ πάντως παραδέχομαι πως τον ερωτεύτηκα πολύ. Ήταν ο, τι καλύτερο κι ο, τι χειρότερο έχω ζήσει στα ερωτικά μου σε συσκευασία του ενός.

---

Το ότι ένοιωθες έτσι μετά από μία τέτοια σχέση αποτελεί ένδειξη υγιούς στάσης. Να γίνω πιο σαφής... ο οριακός ή νάρκισσος δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τπτ, Ο νάρκισσος προβάλει και κατηγορεί τον άλλον για διάφορα. Ο οριακός κατηγορεί επίσης αλλά επιπρόσθετα χαρακτηρίζει του άλλους επιτίθεται και τιμωρεί π.χ. "δεν είσαι αυτό που υποσχέθηκες, είσαι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό". Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια ποδοπάτησης των προσωπικών σου ορίων. Εσύ απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά αντιμετωπίζεις αυτές τις επιθέσεις με έναν πιο υγιή τρόπο δλδ αφήνεις και κάποιο πιθανότητα να έκανες κάτι λάθος, κάτι που δεν ισχύει για την άλλη πλευρά. Το παιχνίδι λοιπόν είναι άνισο αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι πρόκειται για παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης θα σκεφτεί στο παραπάνω παράδειγμα: "υποσχέθηκα ότι θα είμαι κάπως?", "Είμαι πράγματι κάτι λιγότερο των προσδοκιών?". Αντιμετωπίζεις τις κατηγορίες με υγιή κριτικό τρόπο, και μπαίνεις στην διαδικασία να προβληματιστείς για το αν τελικά ισχύουν όλα αυτά και σε τι βαθμό, κάτι που δεν θα το κάνει η άλλη πλευρά και το κάνεις με πρόθεση ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα, να βρεθεί μία μέση λύση. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου με την αναζήτηση λύσης. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανάγκη της άλλη πλευράς να έχει την ισχύ και τον έλεγχο απέναντί σου, οπότε η κάθε προσπάθειά σου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μέσα από αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς σταδιακά θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, και κατ' επέκταση την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, την ικανότητα κρίσης, την ίδια την πραγματικότητα, και θα χάσεις τα όριά σου, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Έχεις αποδιοργανωθεί και ο άλλος σαφώς κερδίζει μέσα από αυτό, και είναι λογικό αυτό γιατί εσύ είσαι ο στόχος και συνήθως ένας στόχος δεν κερδίζει. Αλλά ούτε κι αυτό το γνώριζες, ότι ήσουν ένας στόχος.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Μα έγραψα πιο πριν ότι για ποτέ άρχισα να ασχολούμαι με εμένα και όχι με την κοπέλα, ούτε που το κατάλαβα. Τι λες να σημαίνει αυτό? Διαταραχή με την καμία, δεν γίνεται να έχεις διαταραχή και να μην έχεις ψιλιαστεί κάτι μέχρι τα 40 χρόνια σου εφόσον η κοινωνική ζωή σου κυλάει αρκετά καλά και δεν ξαναντιμετωπισες χάος σε ερωτικές σχέσεις. Να πω κάποια κενά η ανασφάλειες η δε ξέρω τι μου έβγαλε, οκ.
Δε μπορώ να πω ότι ερωτεύτηκα όπως το φαντάζεσαι, στον μήνα πάνω που ήταν ο καλύτερος ας πούμε, θα μπορούσα να φύγω με μεγάλη άνεση η αν ήθελε να χωρίσουμε θα το δεχόμουν σχετικά εύκολα. Αλλά πράγματα μου έβγαλε που έχουν να κάνουν καθαρά με συναισθήματα λύπης, συμπόνοιας, τύψεων που έχουν να κάνουν με το αίσθημα της απόρριψης, αλλά εκ μέρους μου. Αν με απέρριπτε η κοπέλα δεν θα είχα θέμα. Δε το λέω να το παίξω κάποιος, σου λέω καθαρά τι ένοιωθα.
Εντάξει το οριακή θα το κόψω, ήταν καθαρα από βαρεμάρα, όντως δεν δειχνει ωραιο

---

Πολλοί ειδικοί που ασχολούνται με survivors έχουν πει ότι όταν απευθύνονται σε αυτούς έχοντας εκτεθεί σε ναρκισσιστικά πρότυπα συμπεριφοράς σε μία σχέση, οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι νάρκισσοι. Τυχαίο?

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ίσως αυτή είναι η απάντηση που ψάχνεις και στο γιατί ανακάτευε θέματα μεταξύ τους, πήγαινε από το ένα στο άλλο και γενικά γινόταν οι συζητήσεις μπάχαλο. Όταν έχεις ένα εκατομμύριο σκέψεις να σε κατακλύζουν δεν είναι λογικό να βγαίνει και στον λόγο σου αυτό;

---

Είναι λογικό να βγαίνει στον λόγο και στην συμπεριφορά. Οι σκέψεις αυτές δεν είναι και τόσο ξεκάρφωτες. Σύμφωνα με την γνωστική θεωρία, οι σκέψεις αυτές προκύπτουν από τα γνωστικά σχήματα, την οργανωμένη δομή της γνώσης, συμπεριφοράς και δράσεων του ατόμου. Τα γνωστικά σχήματα που είναι άκαμπτα και χρειάζεται πολύ δουλειά για να τροποποιηθούν εμπεριέχουν και τις βαθύτερες πεποιθήσεις του ατόμου για τον εαυτό και τον κόσμο. Αν για παράδειγμα μία βαθύτερη πεποίθηση για τον εαυτό είναι: "δεν αξίζω να αγαπηθώ" τότε και οι σκέψεις που θα ταλαιπωρούν το άτομο θα σχετίζονται με αυτή την πεποίθηση. Οι σκέψεις αυτές εκφράζονται είτε ως "αυτόματες σκέψεις" (σύντομες σκέψεις που ξεπετάγονται όταν υπάρχουν κάποια ερεθίσματα π.χ "θα με παρατήσει") τις οποίες συνήθως τα άτομα δεν αντιλαμβάνονται, αλλά αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα που αυτές οι σκέψεις προκαλούν π.χ. φόβος θυμός, και ως ενδιάμεσες πεποιθήσεις με την μορφή παραδοχών δλδ "αν αφεθώ συναισθηματικά τότε θα πληγωθώ" ή "αφού είπε ότι είναι κουρασμένος για να βρεθούμε σμρ τότε αυτό σημαίνει ότι θέλει να με παρατήσει". Εγώ αντιλαμβάνομαι αυτή την εμμονή στις σκέψεις, σαν μία κατάσταση υπερ-συγκέντρωσης σε αυτό που θεωρείται απειλητικό. Όπως ένας που υποφέρει από κρίσεις πανικού υπερ-συγκεντώνεται στα σωματικά του συμπτώματα και με τον τρόπο αυτό τα μεγεθύνει και ουσιαστικά προκαλεί ο ίδιος την επόμενη κρίση, έτσι και στις διαταραχές προσωπικότητας υπερ-συγκεντρώνονται στο απειλητικό περιβάλλον σκανάροντας το κάθε τι, και με τον τρόπο αυτόν γίνονται υπερευαίσθητοι σε ερεθίσματα που κάποιος άλλος δεν θα τα έβλεπε καν.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Το ότι ένοιωθες έτσι μετά από μία τέτοια σχέση αποτελεί ένδειξη υγιούς στάσης. Να γίνω πιο σαφής... ο οριακός ή νάρκισσος δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τπτ, Ο νάρκισσος προβάλει και κατηγορεί τον άλλον για διάφορα. Ο οριακός κατηγορεί επίσης αλλά επιπρόσθετα χαρακτηρίζει του άλλους επιτίθεται και τιμωρεί π.χ. "δεν είσαι αυτό που υποσχέθηκες, είσαι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό". Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια ποδοπάτησης των προσωπικών σου ορίων. Εσύ απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά αντιμετωπίζεις αυτές τις επιθέσεις με έναν πιο υγιή τρόπο δλδ αφήνεις και κάποιο πιθανότητα να έκανες κάτι λάθος, κάτι που δεν ισχύει για την άλλη πλευρά. Το παιχνίδι λοιπόν είναι άνισο αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι πρόκειται για παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης θα σκεφτεί στο παραπάνω παράδειγμα: "υποσχέθηκα ότι θα είμαι κάπως?", "Είμαι πράγματι κάτι λιγότερο των προσδοκιών?". Αντιμετωπίζεις τις κατηγορίες με υγιή κριτικό τρόπο, και μπαίνεις στην διαδικασία να προβληματιστείς για το αν τελικά ισχύουν όλα αυτά και σε τι βαθμό, κάτι που δεν θα το κάνει η άλλη πλευρά και το κάνεις με πρόθεση ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα, να βρεθεί μία μέση λύση. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου με την αναζήτηση λύσης. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανάγκη της άλλη πλευράς να έχει την ισχύ και τον έλεγχο απέναντί σου, οπότε η κάθε προσπάθειά σου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μέσα από αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς σταδιακά θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, και κατ' επέκταση την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, την ικανότητα κρίσης, την ίδια την πραγματικότητα, και θα χάσεις τα όριά σου, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Έχεις αποδιοργανωθεί και ο άλλος σαφώς κερδίζει μέσα από αυτό, και είναι λογικό αυτό γιατί εσύ είσαι ο στόχος και συνήθως ένας στόχος δεν κερδίζει. Αλλά ούτε κι αυτό το γνώριζες, ότι ήσουν ένας στόχος.

---

Μπράβο Αίολε! Ακριβώς έτσι! Το στοίχημα μετά είναι να ξαναβρείς την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, και κυρίως να πειστείς ότι αντέδρασες σ'αυτή τη "σχέση" φυσιολογικά και ανθρώπινα! Με τα όποια λάθη γίνονται εκατέρωθεν σε μια ανθρώπινη σχέση. Να αποτινάξεις τις ενοχές που σου έχει φορτώσει η άλλη πλευρά. Και εμπιστοσύνη ξανά στη κρίση σου για όλα! Μετά από τόση πλύση εγκεφάλου....

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Το ότι ένοιωθες έτσι μετά από μία τέτοια σχέση αποτελεί ένδειξη υγιούς στάσης. Να γίνω πιο σαφής... ο οριακός ή νάρκισσος δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τπτ, Ο νάρκισσος προβάλει και κατηγορεί τον άλλον για διάφορα. Ο οριακός κατηγορεί επίσης αλλά επιπρόσθετα χαρακτηρίζει του άλλους επιτίθεται και τιμωρεί π.χ. "δεν είσαι αυτό που υποσχέθηκες, είσαι κάτι πολύ λιγότερο από αυτό". Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι η προσπάθεια ποδοπάτησης των προσωπικών σου ορίων. Εσύ απέναντι σε αυτή την συμπεριφορά αντιμετωπίζεις αυτές τις επιθέσεις με έναν πιο υγιή τρόπο δλδ αφήνεις και κάποιο πιθανότητα να έκανες κάτι λάθος, κάτι που δεν ισχύει για την άλλη πλευρά. Το παιχνίδι λοιπόν είναι άνισο αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι πρόκειται για παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ένα άτομο με έναν πιο υγιή τρόπο σκέψης θα σκεφτεί στο παραπάνω παράδειγμα: "υποσχέθηκα ότι θα είμαι κάπως?", "Είμαι πράγματι κάτι λιγότερο των προσδοκιών?". Αντιμετωπίζεις τις κατηγορίες με υγιή κριτικό τρόπο, και μπαίνεις στην διαδικασία να προβληματιστείς για το αν τελικά ισχύουν όλα αυτά και σε τι βαθμό, κάτι που δεν θα το κάνει η άλλη πλευρά και το κάνεις με πρόθεση ώστε να επιλυθούν τα προβλήματα, να βρεθεί μία μέση λύση. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν έχει να κάνει καθόλου με την αναζήτηση λύσης. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανάγκη της άλλη πλευράς να έχει την ισχύ και τον έλεγχο απέναντί σου, οπότε η κάθε προσπάθειά σου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μέσα από αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς σταδιακά θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, και κατ' επέκταση την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, την ικανότητα κρίσης, την ίδια την πραγματικότητα, και θα χάσεις τα όριά σου, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Έχεις αποδιοργανωθεί και ο άλλος σαφώς κερδίζει μέσα από αυτό, και είναι λογικό αυτό γιατί εσύ είσαι ο στόχος και συνήθως ένας στόχος δεν κερδίζει. Αλλά ούτε κι αυτό το γνώριζες, ότι ήσουν ένας στόχος.

---

Ακριβώς όπως τα λες.
Γιαυτό και πιστεύω πως δεν ήθελε να πάμε μαζί σε ψυχολόγο ή γενικώς δεν ήθελε να μάθει άλλος τα ακριβή γεγονότα και τις κατηγορίες που μου απέδιδε. Ήθελε να το "λύσουμε" δυο μας και μόνο. Ήξερε πως είχα αποδιοργανωθεί εντελώς οπότε δεν ήθελε να μπλεχτεί κανείς "τρίτος" στην μέση ως φωνή λογικής. Γιαυτό το θεώρησε μέγιστη προδοσία όταν εγώ πήγα τελικά σε ψυχολόγο. Βέβαια μετά προσπάθησε να τον ακυρώσει κι αυτόν. Οτι δεν είχε σημασία τι θα πει ο ψυχολόγος γιατί θα άκουγε μονο την δική μου πλευρά κι έτσι θα ήταν εύκολο να τον βγάλουμε τρελό και μένα "υγιή". Το μόνο που ήθελε ήταν να παραδεχτώ όλα αυτά που δεν είχα κάνει, να με συγχωρέσει και καλά και να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν ώστε να έχει το πάνω χέρι στο εξής στην σχέση ως ο μεγαλόψυχος που συγχώρεσε τα αίσχη που του είχα κάνει. Και όλο αυτό το προσπαθούσε με τρομερές εναλλαγές. Την μια στιγμή με έπαιρνε και έκλαιγε και παρακαλούσε γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα και να το αφήσουμε όλο πίσω μας κτλ κτλ και την άλλη μπορεί να έπαιρνε και να ήθελε να με στήσει στον τοίχο με φωνές και απειλές.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Είναι λογικό να βγαίνει στον λόγο και στην συμπεριφορά. Οι σκέψεις αυτές δεν είναι και τόσο ξεκάρφωτες. Σύμφωνα με την γνωστική θεωρία, οι σκέψεις αυτές προκύπτουν από τα γνωστικά σχήματα, την οργανωμένη δομή της γνώσης, συμπεριφοράς και δράσεων του ατόμου. Τα γνωστικά σχήματα που είναι άκαμπτα και χρειάζεται πολύ δουλειά για να τροποποιηθούν εμπεριέχουν και τις βαθύτερες πεποιθήσεις του ατόμου για τον εαυτό και τον κόσμο. Αν για παράδειγμα μία βαθύτερη πεποίθηση για τον εαυτό είναι: "δεν αξίζω να αγαπηθώ" τότε και οι σκέψεις που θα ταλαιπωρούν το άτομο θα σχετίζονται με αυτή την πεποίθηση. Οι σκέψεις αυτές εκφράζονται είτε ως "αυτόματες σκέψεις" (σύντομες σκέψεις που ξεπετάγονται όταν υπάρχουν κάποια ερεθίσματα π.χ "θα με παρατήσει") τις οποίες συνήθως τα άτομα δεν αντιλαμβάνονται, αλλά αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα που αυτές οι σκέψεις προκαλούν π.χ. φόβος θυμός, και ως ενδιάμεσες πεποιθήσεις με την μορφή παραδοχών δλδ "αν αφεθώ συναισθηματικά τότε θα πληγωθώ" ή "αφού είπε ότι είναι κουρασμένος για να βρεθούμε σμρ τότε αυτό σημαίνει ότι θέλει να με παρατήσει". Εγώ αντιλαμβάνομαι αυτή την εμμονή στις σκέψεις, σαν μία κατάσταση υπερ-συγκέντρωσης σε αυτό που θεωρείται απειλητικό. Όπως ένας που υποφέρει από κρίσεις πανικού υπερ-συγκεντώνεται στα σωματικά του συμπτώματα και με τον τρόπο αυτό τα μεγεθύνει και ουσιαστικά προκαλεί ο ίδιος την επόμενη κρίση, έτσι και στις διαταραχές προσωπικότητας υπερ-συγκεντρώνονται στο απειλητικό περιβάλλον σκανάροντας το κάθε τι, και με τον τρόπο αυτόν γίνονται υπερευαίσθητοι σε ερεθίσματα που κάποιος άλλος δεν θα τα έβλεπε καν.

---

Ναι αλλά είναι σαν όλα να είναι απειλητικά για κάποιους ανθρώπους.

Θυμάμαι μια φορά ήμασταν μαζί και μου ρθε μνμ από ένα πολύ κοντινό συγγενικό πρόσωπο. Το μνμ ήταν μόνο μια φωτογραφία του μεταπτυχιακού που μόλις είχε τελειώσει. Οπότε επειδή είδα ξαφνικά μια φωτογραφία που στην αρχή δεν κατάλαβα τι είναι, αντέδρασα κάπως με έκπληξη και μόλις μεγάλωσα την φώτο και είδα τι ήταν, μετά κατάλαβα. Φυσικά το πρόσωπο που μου την έστειλε ήθελε απλά να μοιραστεί την χαρά του μαζί μου γιατί είχε κουραστεί πολύ για να τελειώσει το μεταπτυχιακό. Αυτό κατάλαβα εγώ.

Εκείνος επειδή ήταν ακριβώς δίπλα μου και είδε όλες τις αντιδράσεις, αφού πήρα και τηλέφωνο για τα συγχαρητήρια κτλ κ έκλεισα άρχισε να με ρωτά γιατί το συγκεκριμένο πρόσωπο το έκανε αυτό ξαφνικά. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως δεν ήταν τόσο ξαφνικά, ήξερα πόσο πολύ το ήθελε αυτό το μεταπτυχιακό, πόσες θυσίες είχε κάνει, το είχαμε κουβεντιάσει πολλές φορές, ήξερα πως ανυπομονούσε κι απλά προφανώς τώρα ήταν πολύ χαρούμενο και ήθελε να μου το πει και δεν έβρισκα τίποτα παράξενο σε αυτό. Εκείνος ξέρεις πως το ερμήνευσε αυτό; Ως ανταγωνισμό. Οτι το άτομο αυτό με βλέπει ανταγωνιστικά και είναι σα να μου στέλνει αυτή την φώτο για να μου πει "κοίτα τι έχω εγώ που δεν έχεις εσύ". Εννοείται πως έμεινα έκπληκτη.

Θέλω να πω ότι ακόμα και μια απλή κίνηση από τον άλλον, για τον ίδιο ερμηνευόταν αρνητικά. Οτι ο άλλος πάντα θέλει να με βλάψει, να με μειώσει, να μου την πει, να μου κάνει κακό.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ακριβώς όπως τα λες.
Γιαυτό και πιστεύω πως δεν ήθελε να πάμε μαζί σε ψυχολόγο ή γενικώς δεν ήθελε να μάθει άλλος τα ακριβή γεγονότα και τις κατηγορίες που μου απέδιδε. Ήθελε να το "λύσουμε" δυο μας και μόνο.

---

Κανείς νάρκισσος δεν θέλει να γνωρίζεις τι πραγματικά σκέφτεται, γιατί αν γνώριζες θα την είχες κάνει με ελαφρά

Quote:

---

Ήξερε πως είχα αποδιοργανωθεί εντελώς οπότε δεν ήθελε να μπλεχτεί κανείς "τρίτος" στην μέση ως φωνή λογικής.

---

Βούτυρο στο ψωμί του. Όπως είπε ο George πατάνε πάνω στις ενοχές, κι εσύ ήσουν πλέον επιρρεπής στο να τις δεχτείς.

Quote:

---

Γιαυτό το θεώρησε μέγιστη προδοσία όταν εγώ πήγα τελικά σε ψυχολόγο.

---

Το παραπάνω αποτελεί σαφή επιθετική καταπάτηση ορίων! Αυτός θα σου πει αν θα πας ή όχι σε ψυχολόγο, κι αν δεν κάνεις αυτό που θέλει θα εισπράξεις κι άλλες ενοχές ως προδότρια!

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Μπράβο Αίολε! Ακριβώς έτσι! Το στοίχημα μετά είναι να ξαναβρείς την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, και κυρίως να πειστείς ότι αντέδρασες σ'αυτή τη "σχέση" φυσιολογικά και ανθρώπινα! Με τα όποια λάθη γίνονται εκατέρωθεν σε μια ανθρώπινη σχέση. Να αποτινάξεις τις ενοχές που σου έχει φορτώσει η άλλη πλευρά. Και εμπιστοσύνη ξανά στη κρίση σου για όλα! Μετά από τόση πλύση εγκεφάλου....

---

Έτσι ακριβώς! θέλει χρόνο και δουλειά βέβαια. Η γνώση του τι πραγματικά έγινε, στα πλαίσια της σχέσης, τα δυναμικά και οι αλληλεπιρδάσεις βοηθά πολύ. Επίσης κατά την άποψή μου βοηθά πολύ το να δούμε το άτομο αυτό με ρεαλιστικότητα, όπως πραγματικά είναι, χωρίς ακυρώσεις και εξιδανικεύσεις...

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Μπράβο Αίολε! Ακριβώς έτσι! Το στοίχημα μετά είναι να ξαναβρείς την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, και κυρίως να πειστείς ότι αντέδρασες σ'αυτή τη "σχέση" φυσιολογικά και ανθρώπινα! Με τα όποια λάθη γίνονται εκατέρωθεν σε μια ανθρώπινη σχέση. Να αποτινάξεις τις ενοχές που σου έχει φορτώσει η άλλη πλευρά. Και εμπιστοσύνη ξανά στη κρίση σου για όλα! Μετά από τόση πλύση εγκεφάλου....

---

"Πλύση εγκεφάλου"! Πραγματικά όμως!

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Κανείς νάρκισσος δεν θέλει να γνωρίζεις τι πραγματικά σκέφτεται, γιατί αν γνώριζες θα την είχες κάνει με ελαφρά



Βούτυρο στο ψωμί του. Όπως είπε ο George πατάνε πάνω στις ενοχές, κι εσύ ήσουν πλέον επιρρεπής στο να τις δεχτείς.




Το παραπάνω αποτελεί σαφή επιθετική καταπάτηση ορίων! Αυτός θα σου πει αν θα πας ή όχι σε ψυχολόγο, κι αν δεν κάνεις αυτό που θέλει θα εισπράξεις κι άλλες ενοχές ως προδότρια!

---

Εγώ όταν άρχισε κάτι χοντρές κατηγορίες για ψυχολογικά, επί τόπου και ήρεμα της έκανα μια πρόταση (ενώ έκανε μπαμ ότι κάτι τρέχει με την κοπέλα, πάντα απέφευγα να την κρίνω η να την κατηγορώ για ψυχολογικα). Της είπα ότι επειδή δεν είσαι γιατρός αλλά ένας υπάλληλος (εκεί αν είχε όπλο μπορεί να μην έγραφα τωρα, αλλά δεν αντεξα) και επειδή δεν γνωρίζω ούτε εγώ από τέτοια, αναλαμβάνω όλα τα έξοδα και πάμε μαζί σε ψυχολόγο για κάποιες συνεδρίες αλλά τα αποτελέσματα θα τα πει και στους δύο μας να γνωρίζουμε ποιος έχει να κάνει με ποιον. Σηκώθηκε κι έφυγε εξοργισμένη. Υπ όψη ότι σοβαρολογουσα

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Κανείς νάρκισσος δεν θέλει να γνωρίζεις τι πραγματικά σκέφτεται, γιατί αν γνώριζες θα την είχες κάνει με ελαφρά



Βούτυρο στο ψωμί του. Όπως είπε ο George πατάνε πάνω στις ενοχές, κι εσύ ήσουν πλέον επιρρεπής στο να τις δεχτείς.




Το παραπάνω αποτελεί σαφή επιθετική καταπάτηση ορίων! Αυτός θα σου πει αν θα πας ή όχι σε ψυχολόγο, κι αν δεν κάνεις αυτό που θέλει θα εισπράξεις κι άλλες ενοχές ως προδότρια!

---

δεν ειναι γι αυτο.
ειναι γιατι δεν ανεχεται καμια αμφισβητηση και δεν θελει να σου δωσει οπλα να τον αμφισβητησεις...
μπορεις να φυγεις αμα θελεις.
αν μεινεις ομως, θα ειναι ΜΟΝΟ με τους δικους του ορους.
ο ναρκισος δεν εχει φοβο αποχωρισμου. εχει απαιτηση κυριαρχιας.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Το παραπάνω αποτελεί σαφή επιθετική καταπάτηση ορίων! Αυτός θα σου πει αν θα πας ή όχι σε ψυχολόγο, κι αν δεν κάνεις αυτό που θέλει θα εισπράξεις κι άλλες ενοχές ως προδότρια!

---

Φυσικά και είναι.
Ως καταπάτηση ορίων ένιωθα και τα προηγούμενα, πριν φτάσουμε στον ψυχολόγο, το ένιωθα σαν εισβολή δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Είναι σα να έχεις επιτρέψει σε έναν άνθρωπο να μπει στο σπίτι σου, να του ανοίγεις την πόρτα να τον καλοδεχτείς κι εκείνος να μπαίνει με τα βρώμικα παπούτσια του και να ανεβαίνει στο κρεβάτι σου και να βρωμίζει τον χώρο σου χωρίς να σέβεται τίποτα. Κάπως έτσι το ένιωθα. Ε δεν έχεις άλλο δρόμο απ΄το να τον βγάλεις έξω το συντομότερο δυνατόν όσο κι αν ξέρεις πως οι προθέσεις του δεν είναι κακές.

Ακόμα και μετά τον χωρισμό συνέχιζε να προσπαθεί να με ελέγξει και μάλιστα εκεί πιο λυσσασμένα επειδή έβλεπε πως χάνει την απόλυτη επιρροή. Απλά εκεί, μάλλον επειδή είχε χάσει και την ψυχραιμία του, ήταν πιο εύκολο να το εντοπίσεις και τα μέσα που χρησιμοποιούσε έμοιαζαν σχεδόν "παιδικά" κάποια. Τη μια πόνταρε στο συναίσθημα, να τον λυπηθείς, να νιώσεις τύψεις, την αμέσως επόμενη στον φόβο, να σε τρομοκρατήσει και φτου κι απτην αρχή.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν ειναι γι αυτο.
ειναι γιατι δεν ανεχεται καμια αμφισβητηση και δεν θελει να σου δωσει οπλα να τον αμφισβητησεις...
μπορεις να φυγεις αμα θελεις.
αν μεινεις ομως, θα ειναι ΜΟΝΟ με τους δικους του ορους.
ο ναρκισος δεν εχει φοβο αποχωρισμου. εχει απαιτηση κυριαρχιας.

---

Και να τον αμφισβητήσεις μπορείς άμα θέλεις

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ο ναρκισος δεν εχει φοβο αποχωρισμου. εχει απαιτηση κυριαρχιας.

---

Αυτό ισχύει αλλά όχι για όλους τους τύπους ναρκισιστικής διαταραχής. Η παθολογική ναρκισσιστικη διαταραχή έχει 4 τύπους αλλά ο κύριος διαχωρισμός αφορά δύο τύπους, τον πομπώδη (grandiose) και τον ευάλωτο νάρκισσο (vulnerable). Ο ευάλωτος νάρκισσος αναφέρεται και ως κρυφός (Cover) γιατί δεν εντοπίζεται εύκολα. Αυτό λοιπόν που λες ισχύει για τον τύπο του πομπώδη νάρκισσου, ο οποίος αντανακλά την εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι για το τι είναι ένας νάρκισσος, και αφορά κατά την άποψή μου αυτό που ανέφερε ο George σε ένα προηγούμενο σχόλιο που παραθέτω:

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Εγώ έχω καταλήξει ότι κάποιος που πάσχει μόνο από ναρκισσιστικη διαταραχή (Όχι οριακος) είναι ότι χειρότερο μπορείς να νταραβεριστεις. Τον έχει αποδεχτεί τον εαυτό του, τον αγαπαει και γουστάρει κιόλας, είναι η προσωποποίηση του κακού και έχει τακτική να πετύχει στεγνά αυτό που θέλει ισως και χωρίς να υποψιαστεις κατι για καιρο.

---

Ο ευάλωτος ή cover νάρκισσος είναι πολύ ευάλωτος στην απόρριψη και είναι αυτός ο τύπος που συνδέεται πάρα πολύ με την οριακή διαταραχή. Υπάρχουν κάποιοι ειδικοί που αντιμετωπίζουν την οριακή ως μία προέκταση αυτού του τύπου ναρκισσιστικής διαταραχής επειδή μοιράζονται πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά

Μία από τις κύριες διαφορές των δύο τύπων είναι ότι ο ευάλωτος νάρκισσος έχει συνειδητή επίγνωση ότι η εικόνα που προβάλλει προς τα έξω είναι ψεύτικη και αυτό τον κάνει να νοιώθει ντροπή, σε αντίθεση με τον πομπώδη που έχει αφοσιωθεί πλήρως στην εικόνα του, και έχει αυτο-απορροφήσει πλήρως την πλύση εγκεφάλου που έκανε ο ίδιος στον εαυτό του. Γι αυτό και ο ευάλωτος νάρκισσος (που σχετίζεται πολύ με τον οριακό) προσπαθεί να τον αποβάλλει (όπως πολύ σωστά επισήμανε και πάλι ο George προηγουμένως). Δεν τον θέλει, αλλά δεν μπορεί και να απαλλαχτεί. Μέσα του υπάρχει ένας διχασμός, από την μία νοιώθει μοναδικός και από την άλλη ότι δεν αξίζει. Ο πομπώδης δεν προβληματίζεται και τόσο με τέτοια.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Μία από τις κύριες διαφορές των δύο τύπων είναι ότι ο ευάλωτος νάρκισσος έχει συνειδητή επίγνωση ότι η εικόνα που προβάλλει προς τα έξω είναι ψεύτικη και αυτό τον κάνει να νοιώθει ντροπή, σε αντίθεση με τον πομπώδη που έχει αφοσιωθεί πλήρως στην εικόνα του, και έχει αυτο-απορροφήσει πλήρως την πλύση εγκεφάλου που έκανε ο ίδιος στον εαυτό του. Γι αυτό και ο ευάλωτος νάρκισσος (που σχετίζεται πολύ με τον οριακό) προσπαθεί να τον αποβάλλει (όπως πολύ σωστά επισήμανε και πάλι ο George προηγουμένως). Δεν τον θέλει, αλλά δεν μπορεί και να απαλλαχτεί. Μέσα του υπάρχει ένας διχασμός, από την μία νοιώθει μοναδικός και από την άλλη ότι δεν αξίζει. Ο πομπώδης δεν προβληματίζεται και τόσο με τέτοια.

---

α, ολα κι ολα. εμεις ειχαμε το full version. μισες δουλειες, δεν κανουμε. τι να μας πουν τα γατακια οι ευαλωτοι..

https://www.youtube.com/watch?v=jfMODO233B4