Printable View
Σκέφτομαι το μωρό που θα είναι μια με τον έναν και μια με τον άλλον και δεν ξέρω ποσό καλό θα είναι αυτό.Μου λέει τώρα να ψάξω σπίτι μα φύγουμε αφού δεν θέλω να μείνουμε εκεί αλλά ότι θα μαλώσει σίγουρα με όλους και ότι θα ξεκάνω τον μπαμπά του κάτι το οποίο μου ακούγεται πολύ εκβιαστικόQuote:
Originally Posted by Marilou
Αστα για λιγη ωρα στην άκρη,σπιτι δουλειες ,μωρο τα παντα .Βρες ενα τροπο να πας καπου εστω μια ωριτσα με ηρεμια και να σκεφτεις ...Quote:
Originally Posted by Lina94
Τον αγαπας ?
Εισαι ευτυχισμενη μαζι του και το μωρο σας,οι τρεις σας ?
Πιστεύεις αν φύγετε απο εκει θα αλλάξει?Αποψεις ,συμπεριφορές ,νοοτροπία ?
Και μετα ελα να συζητήσουμε οτι θέλεις .Πεσμου εσυ ομως τι κουβαλας μεσα σου .
Τον αγαπάω είμαστε ευτυχισμένοι μόνο όταν απομακρυνόμαστε από το σπίτι πχ την 28η φύγαμε εκδρομή οι 3 μας και ήταν πολύ όμορφα.Όσο αφορά το σπίτι όμως μου είχε παρουσιάσει μια διαφορετική κατάσταση ότι δηλαδή οι γονείς του θα φύγουν από το σπίτι ενώ τελικά δεν έφυγαν.Τελικά από τους πολλούς τσακωμούς χθες μου είπε να ανακοινώσουμε στους γονείς του πως δεν θέλω να μείνω εκεί και να πάμε άλλου αλλά αφού φύγουμε ούτε αυτός θα είναι καλά δηλαδή οι ρολόι θα αντιστραφούν και ότι το κάνει γιατί δεν θέλει να χωρίσει και να βλέπει το μωρό τα Σαβ/κα.Quote:
Originally Posted by Marilou
Νομίζω ότι αντρας σου πρέπει να καταλάβει ότι η οικογένεια του είναι αυτή που έχει τώρα μαζί σου .Quote:
Originally Posted by Lina94
Τους δικούς του φυσικά και θα τους νοιάζεται και θα τους αγαπάει αλλά προτεραιότητα αυτή την στιγμή έχετε εσείς .
Το ότι θα φύγετε από εκεί δεν πάει να πει ότι δεν θα τους βλέπει ...απλά θα πρέπει να καταλάβει ότι επιβάλεται από την στιγμή που κάνεις οικογένεια και παιδί να κόβεις τον ομφάλιο λώρο με τους δικούς σου.
Υπάρχει αγάπη και το κυριότερο ένα παιδί που σας έχει ανάγκη και τους δύο .Θα κάνετε το καλύτερο και για εσάς και κατ επέκταση και για εκείνο!
Καλώς ή κακώς πρέπει να φυγετε από εκεί από την στιγμή που δεν υπάρχει μέτρο σεβασμού από τους δικούς του για το πώς θα είστε στο σπίτι σας.
Δειξτου με τον τρόπο σου ότι όλα θα είναι πολύ καλύτερα και φυσικά να είσαι δεκτική να πηγαίνει όποτε το έχει ανάγκη στους δικούς του είτε μόνος του είτε με το παιδί.
Μην προσπαθήσεις να τον αποκοψεις γιατί έχω ακούσει και πολλές τέτοιες περιπτώσεις.
Μόνο κακό κάνει κάτι τέτοιο......
Αν δει ότι πα ρόλο ότι έφυγε από κοντά τους αλλά έχει μια καλύτερη επικοινωνία να είσαι σίγουρη ότι κανένας ρόλος δεν θα αντιστραφεί .
Στην αρχή μπορεί να δυσκολευτεί αλλά μετά πρέπει να καταλάβει ότι προτεραιότητα του είστε εσείς .
Αφού τον αγαπάς και θέλετε να είστε μαζί με το παιδάκι σας προσπάθησε για το καλύτερο και ο χρόνος θα δείξει .Αρκεί να το παλέψετε όσο μπορείτε!
Λεφτα να φερνει στο σπιτι μεχρι να μεγαλωσει το παιδι μετα θα την κανει λουησ
Αν θυμάμαι καλά είχες αναφέρει πιο πάνω ότι σε έχει ξενερώσει πάρα πολύ η συμπεριφορά του, ότι σου έφυγε ο έρωτας κι ότι ακόμα κι αν μετακομίζατε αλλού δεν ξέρεις αν θα άλλαζαν πλέον τα συναισθήματά σου κι αν θα είχες τη δύναμη και τη θέληση να το πάρετε πάλι από την αρχή. Έλεγες ότι θες να χωρίσεις αλλά σκεφτόσουν πως θα ήταν τα πράγματα με το παιδί, μία στον ένα γονιό, μία στον άλλο.
Τώρα λες ότι τον αγαπάς, είστε ευτυχισμένοι μακριά από το σπίτι κι όλα αυτά. Μα το πόσο αγαπάς τον άλλον και πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είσαι μαζί του δεν φαίνεται σε τριήμερα μακριά από το σπίτι ούτε όταν είσαι ανέμελος και χαλαρός και δεν έχεις καν συγκατοικήσει κανονικά μαζί του, φαίνεται όταν έρχονται οι ευθύνες και τα προβλήματα. Εσύ φαίνεσαι να τον αγαπάς μόνο σε στάδιο χαλαρουίτα αλλά όταν έρχονται τα δύσκολα δεν ξέρεις τι θες να κάνεις. Λες συνεχώς για το σπίτι, αλλά πλέον σου έχει δώσει την ευκαιρία να φύγεις από το σπίτι. Αν έχεις ακόμα πίστη σε αυτόν τον άνθρωπο, γιατί δεν αρπάζεις αυτή την ευκαιρία λοιπόν όπως λέει και η Μαριλού; Εγώ νομίζω ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος που βασίζεται τόσο πολύ στο λόγο των δικών του, ακόμα και στη βοήθειά τους να μην είχε δείξει πράγματα από πριν. Έστω μέσα από απλές καθημερινές κινήσεις, πριν έρθουν τα σημαντικά. Αλλά κι έτσι να είναι, έστω και μέσω από τους εγωισμούς και τους χειρισμούς του, τύπου "μία σου και μία μου και δεν έχω τα κότσια να μιλήσω στους δικούς μου αλλά θα βγάλω εσένα φάουλ" , αν τον αγαπάς και πιστεύεις ότι θα είστε καλά οι τρεις σας, γιατί δεν φεύγετε λοιπόν και διστάζεις; Αν υπάρχει ακόμα αγάπη κι όλα αυτά που λες στο τελευταίο σου μήνυμα, γιατί δεν είσαι αισιόδοξη ότι τα πράγματα θα πάνε καλά μετά από μία περίοδο προσαρμογής;
Μένει σε εσένα να ξεκαθαρίσεις τις δυνάμεις σου και τα αισθήματά σου, διότι λες λίγο αντιφατικά πράγματα πάνω σε αυτό.
Το θέμα ξέρεις ποιο είναι κάνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα.Κάνει σαν να μην τρέχει τίποτα η μόνη που σκάει είμαι εγώ.Οι γονείς του έφυγαν και πήγαν στο άλλο σπίτι γιατί έχουν κορονοιο και λείπουν ένα μήνα.Παρόλο αυτά όντως το γυαλί έχει ραγίσει γιατί ακόμη και αυτόν τον μήνα που είμαστε μόνοι δεν τραβάει.Αυτός με πλησιάζει ερωτικά αλλά τον αποφεύγω.Έχω μπλέξει άσχημα είμαι σε μια κατάσταση που δεν μου αρέσει για χάρη του παιδιού προσποιούμαι ότι όλα καλά δεν του ξαναείπα τίποτα για να σταματήσουν οι καυγάδες και φυσικά του καλό άρεσε.Το μόνο ευχάριστο είναι οτι το μωρό μου το βλέπω καλύτερα τώρα που λείπουν οι φωνές.Τι να κάνω;Ξέρω και μου το έχει πει σχεδόν ευθέως πως αν δεν ήταν το μωρό και είχαμε τέτοια θέματα θα χωρίζαμε.Το θέμα είναι ότι λέει και ξαναλέει μονίμως ότι δεν έκανε παιδί για να το βλέπει τα Σαβ/κα όποτε για αυτό κάνει κιόλας πως δεν καταλαβαίνει!Δεν ξέρω τι να κάνω ειλικρινά η προηγούμενη κατάσταση ήταν χάλια γιατί μονίμως μαλώνανε και το μωρό μου ήταν κάπως,ενώ τώρα το παίζω ευτυχισμένη και από τη μια είμαι γιατί βλέπω συνέχεια το μωρό μου χαμογελαστό και από την άλλη απλά νιώθω περίεργα με όλο αυτό είμαι με έναν άνθρωπο που ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα μας βγουν τέτοια προβλήματα που να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε και να μην θέλω να έχω τίποτα ερωτικο μαζί του.Δεν θέλω να μιλήσω ούτε σε φίλη και φυσικά ούτε στους δικούς μου γιατί δεν νιώθω άνετα.Quote:
Originally Posted by Sonia
Το διάβασα και πριν το διορθώσεις που έγραφες στο τέλος "Τι να κάνω;" το διάβασα και τώρα που λες δεν μπορείς να μιλήσεις σε φίλους και συγγενείς γιατί δεν νοιώθεις άνετα. Μα να μιλήσεις να σου πούνε τι; Αυτοί θα σου πουν πως να νοιώσεις και πως να τα σταθμίσεις τα πράγματα;
Ποιος περιμένεις να πάρει τέτοιες αποφάσεις για εσένα; Εσύ πρέπει να αποφασίσεις τι να κάνεις!
Εννοώ δεν μπορώ να το μοιραστώ με κανέναν όλο αυτό και μου είναι ακόμη πιο δύσκολο γιατί νιώθω εντελώς μόνη.Χαίρομαι μόνο με το μωρό και δεν ξέρω ποσό θα μπορέσω ακόμη να το παίζω ευτυχισμένη σε όλους και μόνη μου να κλαίω;Υπάρχει περίπτωση να με πιάσει κατάθλιψη;Γιατί κάπως έτσι νιώθω..Quote:
Originally Posted by Sonia
Γιατί δεν πας σε κάποιον ειδικό να βοηθηθεί; το θέμα είναι σοβαρό, πλέον ότι αποφάσεις πάρεις θα επηρεάσουν κι ένα αθώο παιδί που δε φταίει σε τίποτα. Μη βιαστείς να πάρεις αποφάσεις αλλά συμβουλέψου κάποιον ειδικό ψυχολόγο σύμβουλο γάμου δεν ξέρω. Να ήσουν μόνη σου να έκανες ότι ήθελες αλλά τώρα πρέπει να φανείς ώριμη κ υπεύθυνη
Ναι αυτό σκέφτομαι να κάνω γιατί δεν νιώθω καλά.Quote:
Originally Posted by el.gre
Έχε υπόψιν σου ότι ακόμα ορμονικά δεν έχεις επανέλθει ..Η επιλοχεια μπορεί να έρθει ακόμα και μετά από έξι μήνες ...Quote:
Originally Posted by Lina94
Ο πρώτος χρόνος του μωρού ειναι πολύ δύσκολος ώστε να προσαρμοστει μια μητέρα .
Για να βρεις ισορροπίες ανάμεσα στο κομμάτι συζηγος και μητέρα δεν είναι τόσο εύκολο .
Ζητα βοήθεια όπου νομίζεις ότι θα σε συμβουλευσει σωστά .Καντω γρήγορα όμως θα σε ανακουφίσει μόνο που θα το συζητήσεις και μην διστάσεις να πας και σε ενα συμβούλο γάμου.
Οι βάσεις απ' ότι καταλαβαίνω υπάρχουν για μια οικογένεια τώρα κάποια προβλήματα που εμφανίζονται μέσα σε ένα γάμο μπορεί να μας φαίνονται βουνό αλλά όταν έχεις την κατάλληλη καθοδήγηση και το κυριότερο θέληση λύνονται πιστεύω .
Συμφωνώ για τον σύμβουλο γάμου και του το πρότεινα όμως το θεωρεί περιττό.Γενικά θεωρεί πως φταίω εγώ για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την εμμονή μου να φύγουμε από αυτό το σπίτι!Πριν λίγες ημέρες κάναμε άλλον ένα μεγάλο καυγά που ξεκίνησε από το γεγονός πως δεν μπορώ πλέον να πω την γνώμη μου για κάτι και μιλάει απότομα και καταλήξαμε να λύνουμε τα του σπιτιού και όλα μας τα προβλήματα ξανά μάνα από την αρχή.Αλλά και τις ημέρες που υποτίθεται πως είμαστε καλά επικρατεί ένα περίεργο κλίμα και πάλι!Απο την μεριά μου είχα καιρό να ανοίξω πάλι κάποια κουβέντα και επειδή βαρέθηκα τους καυγάδες ακόμη και αν κάτι δεν μου άρεσε δεν μιλούσα και ασχολιόμουν μόνο με το μωρό.Μέρα με την ημέρα συνειδητοποιώ πως μένω εδώ και κάνω και λίγο ότι δεν ακούω δεν βλέπω κλπ λόγω του μωρού για να μην είναι συνεχώς ανάμεσα σε εντάσεις.Δεν είμαι όμως ευτυχισμένη το μόνο που μου δίνει χαρά είναι το μωρό.Ο ίδιος άλλες φορές είναι σαν να μην υπάρχει και όταν θέλει να βρεθούμε ερωτικά μόνο τότε αλλάζει στάση.Που δεν βρισκόμαστε σχεδόν καθόλου πλέον.Έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πως και αυτός μένει πλέον σε αυτή την σχέση γιατί αν χωρίσουμε δεν θα βλέπει καθημερινά το παιδί αυτό είναι το μόνο του πρόβλημα.Θα βοηθούσε να μιλήσω μόνη μου με κάποιον ειδικό μήπως βρεθεί μια λύση;Ποσό καιρό θα μπορέσει να τραβήξει όλο αυτό;Quote:
Originally Posted by Marilou
Σαν να το έχω ξαναδεί το έργο. Θα σου πω τη γνώμη μου και αν θέλεις την κρατάς.Quote:
Originally Posted by Lina94
Όταν πας στον ειδικό μόνη σου, είτε σε ψυχολόγο είτε σε σύμβουλο γάμου, το πρώτο που θα σε ρωτήσει είναι "του έχεις μιλήσει? Ήρεμα και πολιτισμενα, οτι ξέρεις, αυτό κι αυτό με ενοχλεί"...
Και εσύ θα θυμηθείς όλες τις φορές που του μίλησες. Γιατί στην αρχή του μιλαγες, και επειδή δεν καταλαβαινε υψωσες φωνή μπας και ακουστεις. Και από αυτό άρχισαν οι καβγάδες. Μετά επειδή δεν αντεχες άλλους καβγάδες το βούλωσες και κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις.
Θα σκεφτείς να κάνεις άλλη μια προσπάθεια να του μιλήσεις και θα καταλήξετε πάλι στα ίδια, να φορτώνετε κατηγορίες ο ένας τον άλλον.
Τι θέλω να πω? Ότι ο σύμβουλος γάμου μπορεί και να βοηθήσει αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να πάτε και οι δύο και ειδικά θα πρέπει ΚΑΙ ΟΙ ΔΎΟ να θέλετε αυτό το γάμο. Και εσύ λες πως κανένας σας δεν θα το ήθελε αν δεν υπήρχε το παιδί.
Από την άλλη ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει εσένα. Αλλά και αυτό είναι δύσκολο γιατί αν είναι φεύγοντας από τον ψυχολόγο να πας πάλι και να παίξεις τον ίδιο ρόλο, τι να το κάνεις?
Έχω την εντύπωση ότι πλεον όσο και να φύγετε από αυτό το σπίτι, χωρίς ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΊΣ συζήτηση, δεν θα βγει καμία άκρη.
Συμφωνώ και δεν ξέρω αν πλέον το πρόβλημα είναι το σπίτι ή ο διχασμός και οι συμπεριφορές που προέκυψαν με αυτό το θέμα.Ο ίδιος γνωρίζει πως κάθομαι στο σπίτι του και δεν το συζητάω πλέον μόνο για να μην υπάρχουν καυγάδες για το παιδί του το είπα την ημέρα που μαλωσαμε.Παρόλο αυτά έδειξε να μην τον απασχολεί αφού το ξέρει και είναι όλα μια χαρά αφού το μωρό είναι στο σπίτι του.Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Προφανώς έχει βολευτεί με την όλη κατάσταση. Και εσύ πρέπει να κάνεις κάτι πριν φτάσετε σε σημείο να γίνει συνήθεια όλο αυτό. Θέλω να πω ότι θα φτάσετε σε σημείο που όταν αρχίζει ο καβγάς να λέει μέσα του "οκ υπομονή, θα φωνάζει 5 λεπτα και θα σταματήσει. Δεν είναι κάτι τραγικό".Quote:
Originally Posted by Lina94
Μα πόσο να αντέξεις να μιλάς μόνη σου ή αυτός μόνος του?
Από την άλλη, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι όντως δεν σε έχει καταλάβει. Είτε εσύ δεν του έδωσες να καταλάβει, είτε αυτός δεν έδωσε την σημασία που έπρεπε. Δεν θέλω να τον δικαιολογησω, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν έχει πάρει σοβαρά αυτή την κατάσταση. Τώρα αυτό γίνεται γιατί είναι ανωριμος? Γιατί σε έχει δεδομένη και δεν πιστεύει ότι θα τον χωρίσεις? Γιατί όντως δεν θέλει να χωρίσει?
Δεν ξέρω. Πάντως αν δεν θέλεις να χωρίσεις, κάπως πρέπει να τον κάνεις να "ξυπνήσει".
Εσύ θα αποφασίσεις τι πραγματικά θέλεις. Αν δεν θέλεις να είσαι μαζί του απλά φυγε.
Θέλω να φύγω γιατί δεν νιώθω καλά.Είμαστε όλη μέρα ο καθένας με το κινητό του μιλάμε για το μωρό όταν μιλάμε και είναι σαν να είμαι μόνη μου.Είναι πολύ καλός σαν μπαμπάς αλλά βλέπω πως σε ότι αφορά το μωρό υπάρχει ανταγωνισμός και προσπαθεί να είναι μαζί της συνέχεια!Πιστευω πως το κάνει για να εδραιώσει στην μικρή την παρουσία του γιατί βλέπει που πάει το πράγμα.Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Αφού θέλεις να χωρίσεις μίλησε του και πες του το. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει με το ζόρι. Και ούτε μπορεί να λειτουργήσει ένας γάμος μόνο για το παιδί. Το έχω προσπαθήσει εγώ πριν από σένα. Αν όντως μένεις έχοντας στο μυαλό σου μόνο το παιδί, δεν θα προχωρήσει.Quote:
Originally Posted by Lina94
Θα φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο, θα καταπιεζεις τον εαυτό σου και πάλι το αποτέλεσμα θα είναι ο χωρισμός. Οπότε γιατί να κάνεις τέτοια θυσία?
Σκέψου το. Καλά. Και αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να σε κρατάει μαζί του, χώρισε και φτιάξε ένα ήρεμο περιβάλλον για σένα και το παιδί σου.
Θέλεις να φύγεις από το γάμο σου γιατί ο πατέρας του παιδιού σου περνάει ώρες μαζί του ?Quote:
Originally Posted by Lina94
Νομίζεις ότι το κάνει για να εδραίωση την θέση του?
Ποια θέση του?
Αυτή που θα έχει είτε χωρίσετε είτε όχι?
Πατέρας του είναι ότι και να γίνει όπως και να είστε αυτός πάντα θα έχει τον πρωταρχικό ρόλο για οτιδήποτε μαζί με εσένα ,κανένας άλλος .
Σπίτια θα χωρίσετε και τίποτε άλλο...
Μήπως έχεις την εντύπωση ότι όταν χωρίσεις θα αγαπάει λιγότερο ο ένας τον άλλον?
Σε πληροφορώ ότι τα μωρά τα διαισθάνονται όλα .
Αν συνεχίσεις έτσι είναι σίγουρο ότι θα θέλει τον πατέρα της γιατί εκείνος θα είναι πιο ήρεμος και δεν βλέπει την μητέρα του παιδιού του ανταγωνιστικά..
Μην πέσεις στην παγίδα και αρχίσεις και κάνεις κινήσεις ώστε το μωρό να μην θέλει να είναι μαζί του ..
Μόνο κακό σε εκείνο θα κάνεις να το ξέρεις και το μόνο σίγουρο ότι τα παιδιά είναι πανέξυπνα και όσοι το προσπάθησαν αυτό τους γύρισε μπούμερανγκ.
Κάθε σου μήνυμα μου επιβεβαιώνει πραγματικά ότι έχεις μεγάλο θέμα εσύ και οφείλεται στην επιλοχεια θέση σου ....
Άρχισες και βλέπεις τον πατέρα του παιδιού σου ανταγωνιστικά ως προς το παιδί καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό?
Άνοιξε και διάβασε οποίο βιβλίο θες που μιλάει για επιλοχεια κατάσταση και θα δεις ότι είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό .
Το ξέρω,το πέρασα,και ευτυχώς ήμουν πολύ καλά διαβασμενη και ενημερωμένη ώστε προλάβαμε πολλές δυσάρεστες καταστάσεις ...
Αντί να χαίρεσαι που αυτή την στιγμή υπάρχει ένας πατέρας που ασχολείται με το μωρό σας εσύ το βλέπεις με αυτό τον τρόπο ...
Εφόσον περνάει καλά με την μικρή γιατί δεν πας και εσύ εκεί κοντά τους να γίνεται τρεις σε αυτό το όμορφο πράγμα που λέγεται οικογενειακή ζωή.
Έχετε ένα μωρό στο σπίτι και είναι ο καθένας με το κινητό του?
Ξέρεις τι μπορείτε να κάνετε μαζί ?οι τρεις σας ώστε όλο αυτό να αλλάξει?
Από αυτά θα αρχίσεις .Από τα μικρά καθημερινά σας ώστε να έρθετε και στα πιο σοβαρά .
Μην βιαστεί να πάρεις καμία απόφαση ακόμα .
Άσε τα πάντα στην άκρη και κάθησε και δες καθαρά τι είναι αυτό που σας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση ..
Μην πεις οι δικοί του γιατί είδες ότι έφυγαν και εσείς ακόμα έχετε θέματα .
Αναφέρεις το παιδί συνέχεια ότι κάθεσαι γι αυτο και θέλεις να είναι ευτυχισμένο .
Ωραία αφού λοιπόν το βάζεις πάνω απ' όλα θα σου πω αφήστε εγωισμους και οτιδήποτε άλλο καθηστε κάτω και βάλτε τα θέματα σας στο τραπέζι ..
Τι πάει να πει βαριεμαι να συζητήσω ?
Νομίζεις έτσι θα βρεθεί λύση?
Λες ότι ο άντρας σου σε θέλει ερωτικά αλλά εσύ όχι ...τι νομίζεις ότι τον τιμωρείς ?
Νομίζουμε ότι έτσι τους τιμωρουμε αλλά είναι λάθος ...
Φαντάζομαι με όλη αυτή την κατάσταση θα έχετε πολύ καιρό να βρεθειται σαν ζευγάρι και να περάσετε όμορφα ..
Αυτό νομίζεις δεν έχει συμβάλει στο να αισθάνεσαι έτσι?
Καθηστε και συζητήσετε χωρίς καυγάδες μέχρι να λύσετε τα θέματα σας.
Όσο δύσκολο και να είναι .Δώστε ευκαιρίες ο ένας στον άλλον χωρίς πείσματα και χωρίς αποθημενα από συμπεριφορές που θα σκάνε με την πρώτη ευκαιρία και θα ανακυκλώνονται άρρωστες καταστάσεις .
Βρείτε χρόνο να χαλαρώσετε ..Βάλτε το παιδί για ύπνο και καθηστε μαζί .Περάστε χρόνο σαν ζευγάρι ..
Είναι πράγματα που όταν γινόμαστε μανουλες τα ξεχνάμε .. η κούραση μας οι ορμόνες μας τα νεύρα μας ,μας κάνουν να ξεχνάμε όλα αυτά που ειμασταν πριν από το παιδί.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα προβλήματα δεν βρίσκουν λύσεις με τον ερχομό των παιδιών.
Δεν είναι ότι ξαφνικά ανακάλυψες ότι ο σύντροφός σου άλλαξε .
Οι συνθήκες άλλαξαν και προσπαθειται να προσαρμοστειται ,αλλά η όλη αυτή η αλλαγή ,η κούραση δεν σας αφήνει..
Δεν θα κουραστω ποτέ να το λέω ..όταν έχεις παιδιά οφειλης να δώσεις και την τελευταία ευκαιρία ώστε να σώσεις την αρμονική σχέση με τον πατέρα του παιδιού σου .
Εξαντλεις όλες τι πιθανές αιτίες ώστε να βρεις μια λύση κυρίως όταν τα θέματα αφορούν στην συμβίωση και στην συνενόηση.
Μάθετε επιτέλους να μιλάτε και να ζητάτε ο ένας από τον άλλον αυτό που θέλετε χωρίς να κρύβεστε πίσω από πεθερικά ,αδέλφια και γενικά από τρίτα άτομα που δεν έχουν άμεση σχέση με όλο αυτό .
Και το κυριότερο μην ξεχνάς ότι εκτός από μανούλα είσαι ακόμα γυναίκα και ο άντρας σου σε θέλει και το δείχνει .
Αντί να χαρείς ίσα ίσα το βλέπεις αλλιώς ...
Ναι συμφωνώ ότι θα μου πεις εδώ έχουμε άλλα θέματα το μυαλό μου εκεί θα είναι?
Και όμως πρέπει να είναι και εκεί ...Γιατί και από εκεί ξεκινάνε πολλά...
Προσπαθήστε να βρείτε τα πατήματα σας με τα καινούργια δεδομένα .Με συνενόηση και συζήτηση .
Τίποτα δεν υπάρχει να χωρίσετε αυτή την στιγμή πέραν από να συμβιμβαστειτε για λίγο καιρό στην καινούργια κατάσταση που λέγετε βρέφος .
Και αν πάλι μετά από όλα αυτά δείτε ότι δεν πάει τότε χωρίζεις ήρεμα και αρμονικά .
Είναι και θα είναι ο πατέρας του παιδιού σου ,μπορεί να μην ταιριαζεται ερωτικά αλλά όπως και να έχει από εδώ και πέρα η σχέση σας πρέπει να βασίζεται καθαρά στο σεβασμό γιατί μαζί θα μεγαλώσετε το μωράκι σας ,αυτό δεν θα αλλάξει είτε χωρίσεις είτε όχι ...
Είχατε τέτοιου είδους προβλήματα;Και μάλιστα από την αρχή του γάμου;Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Το θέμα είναι ουι εγώ έχω μπει σε ένα τριπάκι προσαρμογής εδώ και δεν μου αρέσει καθόλου δεν περνάω καλά δεν έχω όρεξη για τίποτα και όλο αυτό το βλέπει ότι ο άνθρωπος που ήταν κοντά του πριν δεν έχει καμία σχέση με το τώρα που δεν έχω καμία διάθεση για τίποτα και απλά αδιαφορεί.Quote:
Originally Posted by Marilou
Καλημερα!Quote:
Originally Posted by Lina94
Ειναι λογικο ολο αυτο που διαβάζω....Η μητερα ειναι αυτη που πρεπει να ισορροπήσει αναμεσα σε δυο πλέον ρολους .Αυτο της συζύγου και της μητερας .
Οποιος δεν το εχει περάσει δεν γνωριζει τι υπέρβαση πρεπει να κάνει μια γυναικα ωστε να βρει τις ισορροπίες της και να μην επηρεάσει τον γαμο της στην αρχή.
Εδω ζευγάρια που ειναι τρελα ερωτευμενα ,ζουν μαζι πολλα χρόνια πριν τον ερχομό του πρωτου τους παιδιού και φτανουν στα πρόθυρα διαζυγιου ...
Βλεπεις λοιπον οτι αναγνωριζεις οτι εχουν αλλαξει πολλα απο τα δικα σου θελω και σιγουρα ευθύνεται και το ορμονικο αλλα και τα δεδομένα .
Νομιζω το ξερεις και το καταλαβαινεις και εσυ πλεον σαν γυναικα και στο θεμα το ερωτικο εχεις αλλαγές ,δεν ειναι τοσο εντονο προς το παρον οπως ηταν πριν.Και αυτο τον χρονο του θέλει ,θα δεις οτι με τον καιρο θα επανελθει.
Προσεχε ο ανθρωπος σου δεν έχει αλλαξει ,εσυ τον βλεπεις ετσι γιατι αλλαξες εσυ συμπεριφορά και φυσικο επακόλουθο να αλλάξει και αυτος συμπεριφορα απεναντι σου δεδομενων των καινουργιων καταστασεων που ερχεται αντιμετωπος και αυτος .
Θελεις να συζητησεις τι ειναι αυτο που σε χαλάει τοσο πολυ?
Συγκεκριμενα ,με χαλαει αυτο ?Γραψτω σε ενα χαρτι να το εχεις σαν δεδομενο και σκεψου , γιατι δεν με χαλούσε πριν το παιδί?
Με χαλαει εμενα τωρα ,γιατι αλλαξα εγω,αρα εγω πρεπει να βρω τον τροπο να το λυσω ή γιατι οντως ειναι ενα θεμα που πρεπει να το συζητήσω για να βρούμε απο κοινου μια λύση?
Λες αδιαφορη.Πως το εννοεις ?
Τον εχεις πλησιασει ομορφα και ωραια να του πεις ,ξερεις αγαπη μου νοιωθω πιεσμένη ,νοιωθω οτι κατι εχει αλλαξει μεσα μου ή το οτιδηποτε ,γιατι να αισθανομαι έτσι,θελω να το συζητήσω μαζι σου ,να δω τι γίνεται ...
Εχει αλλαξει κατι μεσα σου ή απλα ο ερχομος του παιδιου μας σε εχει ταρακουνήσει λιγο και προσπαθεις και εσυ να προσαρμοστεις?
Και αν παλι ανηκεις και εσυ στην κατηγορια οπως μια φιλη που δεν θελει να ζηταει γιατι ετσι νομιζει οτι θα φαινεται λιγοτερο δυνατη θα σου πω ακριβως το ιδιο .
Εφόσον εσυ δεν ξερεις να ζητας πως θες ο ανθρωπος σου να δει οτι εχεις αναγκη απο πραγματα ?Συμφωνω οτι πρεπει καποια πραγματα να ειναι κατανοητα απο μονα τους και δεν χρειαζεται να γινομαστε ζητιανες ,αλλα και ο αλλος δεν ειναι ο μαντης Καλχας καθε φορα που σε βλεπει καπως να μαντευει τι ακριβως εχει για να σου το προσφερει.
Μην ξεχνας τα ζητας απο τον άντρα σου .Απο τον άνθρωπο που διαλεξε να είστε μαζι και να κανετε οικογενεια.Αυτος που στα δικα του ματια εισαι η μια και μπορει να δικαιολογισει οποιαδήποτε αδυναμια σου (αν το βλεπεις ετσι)
Ξερεις τι μου θυμιζει αυτο?
Το ζευγαρι που καθεται μαζι και ρωταει ο αντρας την γυναικα και ακολουθει ο εξης κωμικοτραγικος διάλογος ..
-Τι εχεις αγαπη μου?
-Τιποτα ......
-Μα κατι εχεις το βλεπω,θελεις να το συζητησου?
-Σου ειπα ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ....
-Ενταξει τοτε .(τι αλλο να κανει αφου δεν μιλαει, παραιτείτε ο άνθρωπος)
Και ερχεται η τραγελαφική απαντηση της γυναίκας
-Α ! Ενταξει ε? και εγω που κανω αυτο ,κανω εκεινο και εσυ δεν με νοιαζεσαι και μπλα μπλα ,ανοίγει ενας χειμαρος και βγαίνουν ολα εκεινα που έπρεπε να βγουν οταν στα ρωτουσε και υπηρχαν ολες οι απαραιτητες συνθηκες ώστε να γινει μια καλη κουβεντα και να βρεθουν οι λυσεις .
Και φυσικα που καταλαγει ολο αυτο ? σ ενα καυγα που μονο αισιο τελος δεν θα εχει να εισαι σιγουρη....
Θελεις λοιπον να ξενινησει απο ενα ενα θεμα την φορά ?
Θυμαμαι ειχες αναφρει πως ειχατε φυγει ενα τριημερο οι τρεις σας και περασατε πολυ ομορφα!
Θελω να καταλαβεις πως ανετα μπορεις να περασεις το ιδιο ομορφα και στο σπιτι σου ,κλεισε την πορτα του σπιτιου σου και αφησε εξω και τα προβληματα των δικων του και οτι αλλο προκαλείται απο τριτους .
Οταν ειμαστε σπιτι μας ειμαστε μονες μας με τον ανθρωπο μας ,εμεις καθοριζουμε αν θα κρατησουμε τις παρεμβολες απο τριτους ή θα τις αφεισουμε στην ακρη και θα προτιμησουμε να ασχοληθουμε με τα ουσιαστικα θεματα που αφορουν τους τρεις μας και κυριως το παιδι.
Θα στο ξαναπω ,μαθε να μιλας ,να συζητας ,να ζητας οτι σε προβληματιζει εκεινη την ωρα ...Μην τα αφεινεις να μαζευονται ,μετα κανουν το μπαμ και δεν ξερεις τι να πρωτομαζεψεις .
Οτι θες εδω ειμαστε ,βγαλτω εδω ή ακομα καλυτερα πηγαινε σε ενα ψυχολογο ,θα σε βοηθησει απιστευτα .
Στο λεω γιατι λογω δουλειας ειχα κοντα μου ψυχολογο που συνεργαζομασταν μαζι το διαστημα που ειχα γινει και εγω μανουλα(και τοτε δουλευα με παιδακια ) και πολλα απο αυτα που αντιμετωπιζεις τα εβλεπα και σε εμενα,με προβληματιζαν για καταλαβαινα οτι αλλαξα εγω οχι ο αντρας μου και τα συζητουσα μαζι της,φιλικα αλλα μου εκανα τοσο καλο οχι μονο στην σχεση μου μαζι του αλλα και στο παιδι μας !
Οταν σε ενημερωνει καποιος τριτος που εχει γνωσεις πανω σε αυτα τα θεματα σε βοηθαει καλυτερα να δεις ,αν οντως υπάρχει θεμα συνεννόησις ή ολο αυτο ειναι αποτελεσμα των ορμονικων ανακαταταξεων σου.
Και να ξερεις οτι ολο αυτο εμενα μου κρατησε περιπου 1.5 χρονο ,τοσο χρειαστηκα να βρω τα πατηματα μου αναμεσα στο ρολο της γυναικας ,μητερας και εργαζόμενης ...δουλευα κιολας ,εκει να δεις τι θεματα προκειπτουν οταν πρεπει να λειπεις και καποιες ωρες απο το σπιτι και να εχεις και ενα τριτο ατομο για το μωρο ...Ευτυχως εγω ειχα την μητερα μου και μπορούσα να την μιλησω και οπως ήθελα ...
Μπορω να σου γραφω μεχρι αύριο γιατι πραγματικα ειναι τοσα πολλα αυτα που δεν γνωριζουμε ,που αν το σκεφτεις μια γυναικα οσο χρονων και να είναι ,οσες εμπειριες και να εχει ,οταν γινεται μανα αλλαζει .
Στο χερι σου ειναι αυτη η μεταβαση να γινει ομαλα ή να γινει αιτια που μπορει να διαλυθουν τα παντα .
Και στα λεω αυτα μετα απο εικοσο χρονια γαμου και απο πολλα μα πολλα σκαμπανεβασματα .Να ξερεις αρμονικες οικογενειες που γευματιζουν ευτυχισμένες το πρωινο τους μόνο στις διαφημισεις υπαρχουν,πουθενα αλλου και μην συγκρινει ποτε οικογενεις που φαινομενικα ειναι ενταξει με την δικη σας και να λες γιατι ?τι παει λαθος σε εμας ?
Αυτο που λεω πλεον ειναι οτι!
Καλως ηρθατε στην πραγματικοτητα ,εδω καλείσαι να αποδειξεις αν μπορεις να κρατήσεις ,αν αξιζει να προσπαθήσεις να κρατηθει ενας γάμος .Οτι εχεις ζησει προ παιδιου εποχή ειναι ενα χαδι ....
Ποσό όμορφα τα λες ειλικρινά είναι σαν κάποιος να διαβάζει τις σκέψεις μου και να βλέπει τι με προβληματίζει.Δεν συγκρίνω σίγουρα οικογένειες της τηλεόρασης ή του περίγυρου με τη δίκη μου.Απλώς εντοπίζω στον άντρα μου πράγματα που νωρίτερα δεν υπήρχαν πχ ότι πριν επάνω μου του φαινόταν χαριτωμένο τώρα τον εκνευρίζει,επίσης πολλές φορές ενώ και εγώ βλέπω ουι κάποια πράγματα δεν τα κάνει σωστά δεν του λέω τίποτα γιατί δεν θέλω να του την λέω συνέχεια ενώ αυτός μονίμως μου κάνει παρατηρήσεις.Αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι από την αρχή με την εγκυμοσύνη ήξερε ότι δεν θέλω με τίποτα να μείνω εκεί και τώρα βλέπει ότι και δεν θέλω και είμαι χάλια αλλά παρόλο αυτά δεν κάνει κάτι ούτε καν να μου μιλήσει γιατί δεν θέλει απλά να το αναφέρει για να μην μαλώνουμε.Quote:
Originally Posted by Marilou
Οχι δεν είχαμε το πρόβλημα με συγγενείς κτλ, δηλαδή αυτά που έχετε εσείς. Το πρόβλημα ήταν δικό μας. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Από την συζήτηση στους καβγάδες και μετά αδιαφορία και ο καθένας στον κόσμο του. Και εγώ να είμαι κολλημένη στο ότι θα μείνω για τα παιδιά μου. Αλλά δεν μπορείς να αντέξεις αιώνια για τα παιδιά. Πρέπει να θέλεις να είσαι με αυτό τον άνθρωπο. Αν δεν θέλεις, ούτε 5 παιδιά μαζί δεν σε κρατάνε.Quote:
Originally Posted by Lina94
Αλλά αν θέλεις, πρέπει να κάνεις την προσπάθεια σου σωστά και μέχρι τέλους.
Κοίτα. Αν εσύ πριν κάτι χρόνια ήσουν πρωί πρωί μες στην καλή χαρά και με το χαμόγελο ως τα αυτιά και τώρα οι ορμόνες σου χτυπάνε κόκκινο και θέλεις να τον εξφενδονισεις στον απέναντι τοίχο, λογικό είναι ο άνθρωπος να τα έχει χαμένα. Και αν ανοίγει το στόμα του και εσύ πετάς βέλη, τι να σου πει? Σου είπα και χθες, δεν θέλω να τον δικαιολογησω, απλά εσενα εχω εδω, για σενα μιλαω. Συν οτι αυτά τα έχω κάνει εγώ και άλλες πολλές πιστεύω, μετά την γέννα. Και οι άντρες δεν έχουν και Νόμπελ στην ψυχολογία της γυναίκας, ειδικά μετά την γέννα δεν σε αναγνωριζεις ούτε εσύ. Αυτό που ήξερε ότι δεν θέλεις να μείνεις εκεί και πάλι το έκανε, είναι ένα θέμα. Αλλά πιστεύω λύνεται ΑΝ αυτό είναι το μόνο σου θέμα. Γιατί αν γενικά δεν τα πάτε καλά, και από κει να φύγετε πάλι τα ίδια θα γίνουν.Quote:
Originally Posted by Lina94
Γι αυτό σου είπα σκέψου το καλά. Δηλαδή προσπάθησες να τα συζητήσεις? Ή θα φύγεις και μετά θα σκέφτεσαι ότι δεν προσπάθησες αρκετά?
Γιατί ναι όλοι λέμε να προσπαθήσουμε για τα παιδιά, αλλά το να κάθεσαι εκεί και απλά να ανέχεσαι, δεν είναι καθόλου καλό για το παιδί. Τα παιδιά καταλαβαινουν πολύ παραπάνω από όσα νομίζεις. Και έχω χίλια παραδείγματα να σου πω εδώ αν θέλεις.
Οπότε η προσπάθεια πρέπει να γίνει για να είσαι εσύ καλά μαζί του, αλλιώς δεν έχει νόημα για το παιδί.
Είμαι στις σκέψεις σου γιατί είμαι γυναίκα ,είμαι μάνα και το κυριότερο έχω μπει στα παπούτσια σου .Quote:
Originally Posted by Lina94
Έχω φτάσει σε σημείο και εγώ για μια φάση που το δικό μου μυαλό ήταν κολλημένο να τα δώσω όλα μια και να τα κάνω με συγχωρείς πο*ανά...και με δύο παιδιά παρακαλώ όχι ένα ...
Και δεν είσαι η μόνη πίστεψέ με ,μια δυο φίλες να είχες που να έχετε γεννήσεη μαζί είμαι σίγουρη αυτή την στιγμή θα πινατε καφέ και η μια θα έλεγε στην άλλη ότι δεν την καταλαβαίνει ο άντρας της και δεν την νοιάζεται,ότι κουράζεται τώρα με το μωρό και εκείνος είναι στον κόσμο του και και και....
Σπάνια θα βρεις γυναίκα στη λοχεία που να τα έχει βρει άψογα με τον άντρας της
Εκτός και αν ο άντρας είναι ναυτικός ..
Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ ...
Άντρας που είναι μέσα στο σπίτι ,νοιάζεται πραγματικά για την ανατροφή του παιδιού του και θέλει να συμμετέχει σε όλο αυτό θα έρθει πολλές φορές σε σύγκρουση με την γυναίκα του ..
Όχι γιατί είστε δύο στρατόπεδα και έχετε πόλεμο ποιος θα κερδίσει το έπαθλο που είναι το μωρό ,αλλά γιατί και οι δύο θέλετε να είναι καλά πρώτα αυτό οπότε νομιζεται ότι ο καθένας από την μεριά του κάνει το σωστότερο.
Σκέψου λίγο πως μια γυναίκα πέραν από το μητρικό ένστικτο και τον κομμάτι του θηλασμού δεν έχει τίποτα περισσότερο όσο αφορά τον άντρα..
Σε όλο τα υπόλοιπα και αυτή μέσα από την πράξη τα μαθαίνει οπότε σίγουρα χρειάζεται και μια παρέμβαση από τον πατέρα που είναι ο μόνος που θα το πει για το καλό του παιδιού.
Τώρα αν εσύ νομίζεις ότι ο άντρας σου υστερεί σε όλο αυτό και ότι λέει ,το λέει λάθος και σενοχλει εδώ ποιος έχει θέμα ,ο άντρας σου ή εσύ ?
Πεσμου συγκεκριμένα να καταλάβω ενα παράδειγμα
Τι είναι αυτό που σου λέει και σε εκνευρίζει ...μην μου πεις και εσύ ότι κάνει κάνα αστείο ο άνθρωπος με θέμα το σώμα σου ή τα τυχόν κιλά που έχεις πάρει και εσύ λόγο της κατάστασης και εκνευρίζεσαι γιατί το έχω ακούσει και αυτό και έμεινα ...
Όπως επίσης τι είναι αυτό που εκνευρίζει εσένα επάνω του και δεν θες να του το πεις για να αποφύγεις τον καυγά ..
Μάλλον δεν ξέρεις τον τρόπο να του το πεις, γιατί κάλλιστα μπόρες να πεις κάτι που όντως σε ενοχλεί στον άντρα σου με όμορφο τρόπο και να το καταλάβει.Δεν νομίζω πια να φτάσατε σε τέτοιο σημείο που οι μόνες κουβέντες που αλλάζεται να είναι πυρά με απευθείας στόχο το δόξα πατρί?
Σε ένα γάμο έχω μάθει πλέον να μην παίρνω το μέρος κανενός και πότε να μην λέω σε κάποιον χώρισε ή μείνε ...
Ποτέ μα ποτέ δεν θα έχω τέτοιο βάρος στην συνειδηση μου γιατί όποιος δεν αναλογίζεται τι κακό κάνει στο να προτρέπει ένα ζευγάρι με παιδί να χωρίσει λυπάμαι αλλά δεν έχει συναίσθηση των πραγμάτων.
Και για αν μην παρεξηγηθεί δεν μιλάω για γάμους στους οποίους βιώνουμε ακραίες καταστάσεις .
Αλλά όταν βλέπω τώρα προβλήματα όπως το δικό σας που αφορούν κάποια κομμάτια στην επικοινωνία σας και το θέμα του σπιτιού νομίζω αν υπάρχει θεληση και το κυριότερο αγάπη και κατανόηση θα λυθούν .
Θα λυθούν κορίτσι μου και κάποια στιγμή μετά από πολλά πολλά χρόνια όταν το παιδί σου μεγαλώσει και αρχίζει και φεύγει από την αγκαλιά σου και ξαναρχίσεις να είστε τα δύο σας, τα συναισθήματα σας θα είναι τρεις φορές δυνατότερα από ότι σήμερα γιατί θα έχει συμβάλει όλο αυτό που περνάτε τώρα ...
Μου το έλεγαν και εμένα και δεν το πίστευα αν δεν το ζούσα.Το ζευγάρι μέσα από δυσκολίες ,αναποδιες ακόμα και έντονους τσακωμούς δυναμώνει πιο πολύ .
Να σου πω και το άλλο?
Γιατί πάντα μετά από ένα καυγά ,αφού τα βρείτε ακολουθεί πάντα μια περίοδος με πολύ έρωτα και αγάπη?
Για κάτσε λίγο και σκέψου...
Έρχεσαι σε σημείο που ο ένας αγαπάει και θαυμάζει περισσότερο από ποτέ τον άνθρωπο του γιατί καταφέρατε με υπομονή και επιμονή να βρίσκεται πρακτικές λύσεις που μπορεί καμιά φορά να μοιαζουν ακατορθωτες αλλά η επιμονή σας τις προσπερνάει.
Ξέρεις τι όμορφο πράγμα είναι να απολαμβάνεις καρπούς μαζί με τον άνθρωπο που διάλεξε να γίνεις εσύ η μάνα του παιδιού του.Κατι είδε σε εσένα παραπάνω από οποιαδήποτε άλλη ..πίστεψε ότι εσύ είσαι τόσο ικανή που μπορείς να ανταπεξέλθεις στα πάντα .
Ακόμα και όταν λυγίσεις θα πας και θα του το πεις δεν θα διστάσεις ..
Μην ξεχνάτε τι ήταν αυτό που είδε ο ένας στον άλλον όταν αποφασίσετε να φέρετε στον κόσμο ένα παιδί.
Δεν μπορεί να εξαφανιστικε όλο αυτό ..τι στο καλό τόσο επιφανειακό ήταν ?
Έχω μία πάρα πολύ διαφορετική άποψη για τα πράγματα, αλλά οκ...
Γιατί δεν την λες βρε συ Σόνια τι πάει να πει δηλαδή επειδή έχουμε κάποια κοινά η δική σου θα είναι λάθος ?Quote:
Originally Posted by Sonia
Συζήτηση κάνουμε που μπορεί να βοηθήσει και η δική σου άποψη .
Κοίτα να δεις, κάποτε είχε γράψει σε ένα θέμα κάποιος, νομίζω ο Ορέστης, ότι εδώ θα σου πούνε να χωρίσεις, είναι κάποιες που θέλουν να χωρίζουν τα ζευγάρια.
Εγώ δεν θέλω να χωρίζουν τα ζευγάρια, να μην κάνουν καν παιδιά αν δεν τα βρίσκουν και δεν υπάρχουν οι βάσεις θέλω. Αν βλέπω ότι κάτι, τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται εδώ είναι άλλα αντ' άλλα, δεν μπορώ να μην πω τι βλέπω.
Ειπώθηκε πιο πάνω ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν "για ένα σπίτι". Μα δεν είναι τυχαίο ότι αναφερόμαστε στο "σπίτι μου" σαν τον στενό πυρήνα της οικογένειάς μας, σαν ένα μέρος που αισθανόμαστε ασφάλεια και άνεση και κάτι δικό μας, ακόμα και συμβολικά να το δεις. Η θεματοθέτρια σε αυτό ή σε προηγούμενο θέμα, δεν θυμάμαι, έγραψε ότι έχουν σχέση πολλά χρόνια με τον άντρα της αλλά ότι ποτέ δεν συγκατοικήσαν, απλά έμενε εκεί κάποιες φορές τα βράδια γιατί δεν ένιωθε άνετα κι ότι από τότε δεν "συμπαθούσε" το όλο κλίμα. Λέει ότι σε κάποιο νεφελώδες μέλλον σκοπεύαν να το πάνε σοβαρά κι ότι της είχε πει ο άντρας της ότι θα μέναν κάπου αλλού.
Λέτε δεν την διάλεξε για γυναίκα του παιδιού του τυχαία κι αυτή αυτόν ενώ είπε ότι το παιδί ήταν "ατύχημα". Άρα δεν ήταν ακριβώς συνειδητή επιλογή, την ανάγκη φιλοτιμία κάνανε. Αν δεν υπήρχε το παιδί μπορεί να το συνεχίζανε σε μία πιο demi κατάσταση και μετά από χρόνια αν έμπαινε κάποια στιγμή το θέμα της συγκατοίκησης κι επισημοποίησης μπορεί πάλι να γίνονταν μπίλιες γιατί αυτός θα προσπαθούσε να την πείσει να μείνουν εκεί που μένουν τώρα και η Λίνα δεν θα ήθελε κι αυτός θα το έβλεπε πάλι αλλιώς. Τόσα χρόνια της έλεγε ψέματα αυτός συνειδητά γιατί ήθελε να περάσει το δικό του ή δεν είχε καταλάβει πόσο σημαντικό θέμα ήταν για την Λίνα; Κι αν την έβλεπε σαν γυναίκα της ζωής του, αν και πάλι έδινε προτεραιότητα σε αυτό που είχε στο κεφάλι του και στην πατρική του οικογένεια, που βλέπετε εσείς τις βάσεις και την συνεννόηση;
Το ότι μία εγκυμοσύνη και μία γέννα μπερδεύει τις ισορροπίες του ζευγαριού είναι γεγονός, αλλά ότι υπήρχε βασικό πρόβλημα συνεννόησης σε βασικά πράγματα και τα κρύβαν κάτω από το χαλί μέχρι που τα έφερε το παιδί στην επιφάνεια, δεν είναι θέμα ορμονών. Άλλο να μεγεθύνει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις κι αλλο να επηρεάζει ολόκληρη κοσμοθεωρία που είχες από πριν και να τα ρίχνουμε στις ορμόνες!
Λέει για παράδειγμα κάπου η Λίνα ότι ένα σαμπουάν του ζήτησε κι αυτός για να μη σκοτίζει το κεφαλάκι του και κάνει πάλι λάθος έστειλε την αδερφή του, την συνυφάδα του, δεν θυμάμαι, να το ψωνίσει. Λέει ότι υπάρχει εσωτερική πόρτα στο σπίτι που έχουν πρόσβαση τα πεθερικά κι αυτός απλά την κλείδωσε. Θα μου πείτε εσείς, Σόνια πιάνεσαι από το τίποτα, αυτά σιγά σιγά φιάχνονται. Κι εγώ λέω ότι αν ανακαλύπτεις ή μάλλον συνειδητοποιείς καλύτερα αυτά που δεν ήθελες να δεις ως τώρα, ότι αυτός ο άνθρωπος έχει νοοτροπίες που εσένα σου την σπάνε και στάση ζωής σε βασικά πράγματα διαφορετική από τη δική σου, είτε θα υποχωρήσεις και θα ψυχαναγκάζεσαι μια ζωή είτε θα πρέπει να ελπίζεις ότι θα αλλάξεις εντελώς τον άνθρωπο και να τον κάνεις κάποιον άλλο. Γίνεται; Και γιατί να το κάνεις; Άλλον πίστευες ή ήλπιζες ότι θα παντρευτείς κι άλλον παντρεύτηκες! Και περιμένεις να του αλλάξεις προσωπικότητα και σκεπτικό μπας και δουλέψει όλο αυτό; Τότε να παντρευόμαστε όποιον τύχει και να παλεύουμε να του κάνουμε ολική αλλαγή προσωπικότητας αν είναι! Λέτε κάπου ότι έχει μπερδευτεί κι αυτός και η Λίνα λόγο εγκυμοσύνης και να ξαναφουντώσουν τον έρωτά τους κτλ κτλ. Μα τι ενσυναίσθηση έχεις όταν η άλλη αισθητά έχει ξενερώσει, τσακώνεσαι όλη την ώρα κι εσύ χωρίς να πεις κουβέντα μαζί της την θυμάσαι για να πηδήξεις; Έστω κι αν το βλέπει η Λίνα λάθος και αυτός δεν την θυμάται για το σεξ αυτό καθεαυτό, έστω ότι εκείνος θεωρεί ότι με την ερωτική προσέγγιση κάπου θα τα ξαναβρούν, τι να ξαναβρουν; Όταν ο άλλος έχει ήδη δηλώσει ότι θα έπαιρναν διαζύγιο αλλά κάθεται για το παιδί κι αυτή το ίδιο, τι να παλέψει να φιάξει;
Ταυτόχρονα να πω και το τελευταίο, δεν είναι μόνο θέμα του αν θα τα βρει το ζευγάρι κι αν θα προσαρμοστεί εκεί. Είναι και θέμα αντιλήψεων σε τι περιβάλλον θέλει να μεγαλώσει το παιδί της η Λίνα. Πέρα από τις αγάπες και τα λουλούδια και το τι κάνει το ζευγάρι ή το ζευγάρι με το παιδί, υπάρχουν και οι αντικειμενικές συνιστώσες που δεν εξαρτιώνται από αυτούς ότι και να λέτε. Το να ακούει κάθε μέρα το πως μιλάνε κι αλληλοεπιδρούν τα ξαδέρφια του με τους γονείς τους, η εκ των πραγμάτων καθημερινή επαφή με παππούδες και γιαγιές κι ένα σωρό άλλα πράγματα, εκ των πραγμάτων δεν αποφεύγονται. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν χρειάζεται να είναι τα σόγια τέρατα για να μην θες να έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά σου.
Sonia πες πώς το βλέπεις εσύ. Και εγώ θέλω να δω την γνώμη σου. Συν ότι μπορεί να την βοηθήσεις.Quote:
Originally Posted by Sonia
Στείλαμε ταυτόχρονα Αλεξία. Μόλις έγραψα. Δεν ξέρω αν γίνομαι κακιά, αλλά έτσι το βλέπω.
Και εγώ γι αυτούς ακριβώς τους λόγους της είπα να το σκεφτεί καλά. Γιατί είπε ότι μένει για το παιδί. Ναι έπρεπε να σκεφτεί και η Λίνα και όλες μας πριν κάνουμε αυτά τα παιδιά. Αλλά τώρα τα κάναμε όμως. Και της μιλάμε για να δει τι θα κάνει από δω και πέρα. Και επειδή το παιδί ήδη υπάρχει, είναι λάθος να μένει μόνο γι αυτό. Ναι συμφωνώ να προσπαθήσεις να μείνεις για το παιδί. Αλλά να φτιάξεις την όλη κατάσταση, όχι απλά να ανέχεσαι.Quote:
Originally Posted by Sonia
Και η Λίνα λέει επίσης πως ότι άρεσε στον άντρα της τώρα το γύρισε στην παρατήρηση, και αυτό για να γίνει πάει να πει ότι και οι δύο έχουν αφήσει πράγματα στη μοίρα τους.
Τα πράγματα όμως, για να ξεφύγουν και να μη μπορούν να φτιάχνονται πρέπει πια να μη σε δένει τίποτα με αυτόν τον άνθρωπο. Στην περίπτωση όμως που υπάρχουν συναισθήματα κτλ εννοείτε ότι φτιάχνονται. Και επίσης κάπου είπε ότι όταν έφυγαν για ένα τριήμερο οι τρεις τους πέρασαν μια χαρά. Εκείνο το τριήμερο όμως δεν σκεφτόταν ότι έχει ξενερώσει και μένει απλά για το παιδί. Τουλάχιστον απ ότι είπε η ίδια.
Όσο για το περιβάλλον που ζουν της είπα από την αρχή ότι είναι μέγα λάθος. Και το πιο ερωτευμένο ζευγάρι στον πλανήτη να είσαι, όταν έχεις τους άλλους στην πόρτα σου κάθε τρεις και λίγο και δεν μπορεις ούτε να απαυτονεσαι (συγνώμη κιόλας) με την ησυχία σου και όποτε θέλεις, ε,τι να φτιάξεις, και πώς?
Από την άλλη, αν το θέμα του σπιτιού δεν είναι το μόνο που την έχει ψυχοπλακωσει τοτε όπου και να πάνε τα ίδια θα έχουν.
Η ένστασή μου είναι ότι το θέμα του σπιτιού κι όλος αυτός ο χαμός πάει πακέτο με τις αντιλήψεις αυτουνού για το μεγάλωμα της οικογένειας, τον ρόλο που θα έχει το σόι στην καθημερινότητά τους και το πόσο θα βασίζεται σε αυτούς ή θα παρεμβαίνουν στη ζωή τους γενικότερα. Αυτό ακόμα κι αν δεν έχεις σπαστεί, αν δεν έχει φύγει το συναίσθημα κι είσαι μέσα στα μέλια, μακροχρόνια θα έχει συνέπειες και δεν λύνεται έτσι απλά. Βασικά πιστεύω ότι δεν λύνεται καθόλου και πρέπει να αποφασίσεις αν θες να ζήσεις με αυτά τα δεδομένα σε όλη σου την ζωή κι αν το αξίζει όλο αυτό και το παιδί σου.
Διότι καλό είναι να λέμε ότι με αγάπη και συζήτηση λύνονται όλα, όμως όταν κάποιος σε πολύ βασικά πράγματα δείχνει την δύση κι ό άλλος την ανατολή, όσο καλή διάθεση κι αν υπάρχει, ε, δεν υπάρχει λύση κάπου στη μέση.
Σόνια καλησπέρα!Εννοειται πως δεν θέλω να μου χαϊδέψουν τα αυτιά δυστυχώς για το μωρό έχει δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση στην οποία φυσικά δεν κατηγορώ μόνο τον άντρα μου αλλά κυρίως εμένα γιατί σίγουρα ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας.Είναι μπέρδεμα η κατάσταση και κυρίως είναι μπέρδεμα γιατί ο ίδιος δεν παραδέχεται πράγματα ή κάνει πως δεν συμβαίνουν και έτσι ποτέ δεν βγαίνει άκρη.Quote:
Originally Posted by Sonia
Σόνια πραγματικά σε όλα αυτά που γράφεις σου δίνω το ελαφρυντικό ότι δεν έχεις παιδί...Quote:
Originally Posted by Sonia
Δεν ξέρω αν είναι επιλογή σου ή υπάρχει άλλο θέμα και αγγίζω ευαίσθητα δεδομένα για αυτό θα σου πω μόνο αυτό από σεβασμό και μόνο στην αιτία που δεν έχεις γίνει ακόμα μανούλα.
Δεν θα σου κάνω καμιά θεωρία για το τι γίνεται με τις ορμόνες μια γυναίκας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας ..Δεν μπορείς να το φανταστείς γιατί πραγματικά αν δεν το ζήσεις δεν μπορεί κανένας να σου εξηγήσει τι πάλη γίνεται στο σώμα μια γυναίκας .
Σκέψου μόνο ότι υπάρχουν αυτοκτονίες από ψυχικά υγιεστατες γυναίκες και η αιτία είναι επιλοχεια κατάθλιψη.
Αυτό και μόνο αντιπροσωπεύει το τι αναμπουμπουλα να στο πω απλά συμβαίνει στο σώμα και κυρίως στο μυαλό μιας γυναίκας ....
Ξέρεις πολύ καλά ότι μια μόνο ορμόνη μπορεί όχι μόνο να σε αλλάξει σαν άνθρωπο μπορεί να σε κάνει επιθετικό ,αδιάφορο και γενικά να σε αλλάξει σαν άνθρωπο....
Τώρα ναι εγώ το είπα για το θέμα του σπιτιού και είναι πραγματικά ένα θέμα που λύνεται αν υπάρχει θέληση.Συμφωνω σε αυτά που λες αλλά δεν είναι αιτία χωρισμού γιατί πολύ απλά εν καιρό μπορεί να αλλάξουν ....τώρα μην ξεχνάς βρίσκονται σε μια εμπόλεμη στην κυριολεξία κατάσταση με του κόσμου τα θέματα να σκάνε το ένα μετα το άλλο.
Για αυτό είπα πρέπει να τα βάλουν κάτω και με τα σημερινά δεδομένα να δουν τι μπορούν να κάνουν ..
Πάντως λύνεται και είναι πραγματικά αστείο να χωρισει κάποιος για αυτό τον λόγο .
Στο κάτω κάτω εγώ αν ήθελα να είμαι με τον άντρα μου τόσο πολύ και έβλεπα το παιδί μου χαρούμενο με τον πατέρα της θα πατούσα πόδι σε πεθερές κουνιαδες και εγώ δεν ξέρω ποιον ,ότι ακούστε να σας πω, εδώ είναι το σπίτι μου πλέον και εγώ κάνω κουμάντο .και τέλος .
Τώρα όσο αφορά για το ατύχημα πραγματικά με εξοργίζει και μόνο η λέξη ..μπορεί ένα παιδί να προκύψει από αυτό αλλά γνωρίζεις πολύ καλά ότι η απόφαση να γεννηθεί δεν το κατατάσσει σε αυτό.
Ατύχημα έγινε αλλά η απόφαση να το κρατήσεις και να προσπαθήσεις είναι συνειδητή και βάση αυτής της συνειδητής απόφασης ,δηλαδή ότι αυτή η γυναίκα είναι άξια να γίνει μάνα του παιδιού μου , συνεχίζεις και προσπαθείς για το καλύτερο.
Και να σου πω και το άλλο ακόμα και εγώ που παντρεύτηκα και ήρθε το παιδί απολύτως συνειδητά ,αυτό δεν με έσωσε από το γεγονός να περάσω κάποιες δύσκολες καταστάσεις μέχρι να βρούμε τα πατήματα μας σαν ζευγάρι .
Δεν έχει να κάνει αυτό που λες αν ένα παιδιά είναι ατύχημα ή συνειδητή επιλογή ..
Άλλωστε το είπα κιόλας αλλά μάλλον δεν το διάβασες ..
Εδώ υπάρχουν ζευγάρια που χρόνια ζούνε μαζί και όταν αποκτούν ένα παιδί ξαφνικά νομίζουν ότι τόσα χρόνια ζούσαν με άλλον άνθρωπο και συχνά βρίσκονται στα πρόθυρα διαζυγίου...
Όσο για το θέμα του έρωτα αυτά που λες έρχονται και επιβεβαιώνουν αυτό που σου λέω για το σοκ που περνάει το γυναικείο σώμα μετά την εγκυμοσύνη.
Δείξε μου μια γυναίκα που μετά την γέννα έχει τρελλη διάθεση για έρωτες και λουλούδια..
Εκτός από το ορμονικό παιζουν ρόλο και πολλά άλλα ..
Για αυτό με το πέρας τουλάχιστον του πρώτου τριμήνου που δίνει και ο γιατρός το οκ πρέπει σιγά σιγά όσο μπορεί να βλέπει και αυτό το κομμάτι.
Δεν μπορεί η Λίνα στο τριήμερο που έφυγαν και ήταν χαλαρή να ήταν μέλι γάλα και ξαφνικά όταν είναι στο σπίτι να της έχει φύγει όλο αυτό ..
Τι είναι ο έρωτας ,περάστε ψεκάσετε σκουπίστε τελειώσατε ?
Αν δεν της βγαίνει στο σπίτι και τις βγαίνει αλλού πάει να πει ότι το θέμα είναι καθαρά δικό της ..Ο άντρας της δεν βλέπω να την απορρίπτει ,ίσα ίσα ....
Και εδώ που τα λέμε πως να λειτουργήσει βρε καλό μου ξέροντας ότι γύρω γύρω είναι όλο το σόι ...μην γελιομαστε σε αυτό το κομμάτι πρέπει να είσαι χαλάρως και να μην καταπιέζεται ..αλλιώς άστο να πάει στο καλό ....
Αυτό δεν λύνεται ?
Εγώ νομίζω λύνεται ....
Και τέλος επειδή κατά καιρούς βλέπω υπέρ αναλύσεις για το τι χρειάζεται για να μεγαλώσει ένα παιδί.
Ένα παιδί για να μεγαλώσει χρειάζεται κατά κύριο λόγο μια μητέρα και ένα πατέρα που να το αγαπάει και να εχει μοναδικό στόχο το καλό του .
Να υπάρχει μια ήρεμη ήσυχη ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι και τίποτα άλλο παράλογο ...
Και σε αυτό που είπα είναι αυτό που ισχύει ..
Όταν ένα ζευγάρι που έχει παιδιά ,διαζυγιο μόνο στο θέμα του σπιτιού περνει...τίποτε άλλο ...μια ζωή θα πρέπει να έχεις πολύ αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους γιατί μια ζωή από κοινού θα αποφασίζεται για το μέλλον του παιδιού σας .
Και ναι Σόνια και εγώ συμφωνώ εν μέρη σε αυτό που είχε πει ο Ορέστης ...δυστηχως σε πολλά θέματα βλέπω με πολύ ευκολία να λέγεται να χωρίζουν ζευγάρια με παιδιά ...
Έχω δει γραμμένες ιστορίες καθαρά εγωιστικές ...επειδή δεν πέρασαν αυτοί καλά παιδικά χρόνια και κακομεταχειριστηκαν από τους δικούς τους να μην διστάζουν να συγκρίνουν την δική τους ιστορία με αυτές εδώ μέσα και να επιμένουν στο θέμα του χωρισμού ..
Εγώ το ξαναλέω όσο είμαι εδώ και περνάει από το χέρι μου αυτό θα προσπαθώ να κάνω .Να βλέπουν είτε είναι άντρες είτε είναι γυναίκες τι πιθανότητες έχουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν να λυθούν και να είναι πάλι μια όμορφη οικογένεια .
Ποτέ μα ποτέ δεν θα πω κάποιον να χωρίσεις
Ήμουν σίγουρη ότι θα χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι δεν έχω παιδία... Δεν θέλω να κάνω, για αυτό και δεν έχω.
Έχω πάρα πολύ κοντινά που παραδείγματα που ξεκινήσαν με πολύ αγνά συναισθήματα και στην πορεία βρήκαν ότι σε πάρα πολλά πράγματα διαφωνούσαν, αλλά ότι το συναίσθημα πάνω από όλα κτλ κτλ. Όμως στην διάρκεια του γάμου τους διαπραγματευόντουσαν συνεχώς την καθημερινότητά τους για να την κάνουν να δουλέψει, συνεχώς υπήρχαν τσακωμοί και διαφωνίες και συνεχώς τα παιδιά λαμβάναν αντικρουόμενα σήματα με αποτέλεσμα να έχουν βγει ανισόρροπα και δεν μιλάω μόνο για άτομα στην ηλικία μου που είναι γονείς, αλλά και για παιδία που είναι στην ηλικία μου και στα 40 τους ακόμα έχουν τέτοια τραύματα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Οι δε γονείς στα γεράματα έχουν σε γενικές γραμμές την έξωθεν καλή μαρτυρία, νοιάζονται ο ένας τον άλλον, αλλά οι διαφωνίες τόσα χρόνια αφήναν συνεχώς τραύματα αφού όταν ο ένας έλεγε άσπρο ο άλλος έλεγε μαύρο κι ο ένας "υποχωρούσε" και σαν ζευγάρια κάθε λίγο και λιγάκι σφάζονται πλέον και γκρινιολογάνε. Δεν το λες ούτε ποιοτική σχέση ούτε ποιοτική ζωή. Χωρισμός δεν πρέπει να έρχεται μόνο όταν μέσα στο σπίτι σφάζεσαι ή γίνεται κάτι εντελώς τραγικό.
Επίσης έχω φίλες που μετά τις γέννες είχαν το αντίθετο πρόβλημα, αυτές θέλαν τον άντρα τους κι αυτός τις απεφευγε γιατί είχε κολλήσει με το παιδί και μάλλον ξέχναγε ότι εκτός από μάνα είναι και γυναίκα του. Και σε πολλές περιπτώσεις σε ότι δεν συμφωνούσαν το ρίχναν στις ορμόνες λες κι είναι κανόνας ότι άμα η γυναίκα γεννάει χάνει τα λογικά της. Δεν είναι πάντα έτσι όπως τα λέτε, συγγνώμη αν στο χαλάω. Το να μην έχεις ζήσει ο ίδιος μία κατάσταση δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου ή ότι δεν μπορείς να καταλάβεις!
Στο θέμα του σογιού και του σκεπτικού ως προς αυτό, ο άντρας της θα το κουβαλάει όπου και να πάνε και θα αλλάξει πάρα πολύ δύσκολα. Το είχα ρωτήσει και στην Λίνα αν πίστευε ότι θα αλλάζαν τα πράγματα αν μετακομίζανε, αν έχει και η ίδια δυνάμεις να δοκιμάσει και μου είχε απαντήσει χλωμό. Σε αυτό το θέμα, του διαφορετικού σκεπτικού και των ορίων με την πατρική οικογένειά του κάθε μέλους του ζευγαριού επέτρεψέ μου να έχω άποψη και μάλιστα μεγάλη. Όχι μόνο από ένα σωρό κοντινά μου παραδείγματα, αλλά και από εμένα σαν παιδί τέτοιου ζευγαριού, που στα περισσότερα πράγματα πάντα συμφωνούσαν, είχαν την ίδια λογική, ήταν και είναι πολύ αγαπημένοι αλλά εκεί υπήρχε θέμα και με τα χρόνια αυτό το θέμα πήρε τρελές προεκτάσεις άμεσες και έμμεσες. Δεν θα το αναλύσω εδώ γιατί θα βγούμε εκτός θέματος...
Λίνα, αν θέλεις πες μας και γενικά πώς είναι ο άντρας σου σε σχέση με το σόι και εσένα. Δηλαδή είναι ο τύπος που θα τους ακούσει και θα κάνει ότι λένε ή είναι αυτός που θα τους βάζει στη θέση τους?
Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αν αυτός είναι το σκυλάκι τους, και στην Αμερική να μετακομίσεις μαζί του πάλι δεν θα βρεις λύση.
Sonia ναι το έχω ακούσει και εγώ αυτό που λες, ότι μετά είναι ο άντρας που απομακρύνεται. Αλλά σε γενικές γραμμές οι γυναίκες μετά την γέννα παθαίνουν ένα "μπλακάουτ". Άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο. Εξαρτάται από την δύναμη τους και κυρίως από την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι τους.Quote:
Originally Posted by Sonia
Το έχω περάσει και εγώ. Και στις δύο περιπτώσεις είχα από πριν κατάθλιψη (πάντα είχα). Αλλά μετά την πρώτη γέννα έγινα εντελώς σκατα. Μετά την δεύτερη δεν άλλαξε τίποτα. Σαν να μη γέννησα.
Θέλω να πω απλά ότι υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις.
Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Απλά λέω ότι η ιδέα να μείνουν σε εκείνο το σπίτι ήταν εντελώς δυσβάσταχτη για τη Λίνα εδώ και χρόνια. Το να γίνει ξαφνικά ΟΚ και να το δει αλλιώς μόλις στρώσουν οι ορμόνες το βλέπω απίθανό. Άρα αυτός δεν αλλάζει, αυτή δεν αλλάζει, ε, τότε τι;
Σόνια δεν μου το χαλάς καθόλου σε πληροφορώ .Quote:
Originally Posted by Sonia
Ότι εσύ έχεις περιπτώσεις που φίλες σου κυνηγούσαν τους άντρες τους και έλεγαν όχι πραγματικά το ακούω πολύ σπάνια ..
Αλήθεια οι φίλες σου είχαν τόσο όρεξη μετά από τις ατέλειωτες ώρες θηλασμού και αϋπνίας ειδικά το πρώτο τρίμηνο ,μετά από όλο αυτό τον πόνο και τα ράμματα που χρειάζονται πάλι αρκετό καιρό να επανέλθει το σώμα ειδικά αν είναι και με καισαρική να έχουν τόσο ερωτική επιθυμία που να κυνηγούν τους άντρες τους? μπράβο τους βρε .
Εδώ μόνο το στήθος σου από τον θηλασμό σε παιθενει στο πόνο ..Άσε δεν λέω και πόσα άλλα για ευνόητους λόγους ...
Ειλικρινά θα ήθελα εγώ προσωπικά να τις γνωρίσω γιατί εγώ ειδικά στην δεύτερη γεννα όχι όρεξη για έρωτες δεν είχα με ένα νήπιο μέσα στο σπίτι και ένα βρέφος αλλά ούτε ένα μπάνιο σαν άνθρωπος δεν προλάβαινα να κάνω..
Εγώ θα στο χαλάσω Σόνια γιατί μου θυμίζουν αυτό που είπα και πιο πάνω ..αρμονικές οικογένειες μόνο στις διαφημίσεις θα συναντήσεις...
Ποιος σου είπε ότι ο γάμος είναι εύκολη υπόθεση και δεν χρειάζεται να γίνονται συμβιμβασμοι?
Το θέμα είναι εσύ τι άνθρωπος είσαι και τι θέλεις στην ζωή σου ..
Αν εσύ είσαι άτομο που δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου και δεν δέχεσαι να κάνεις κανένα συμβιμβασμο φυσικά και δεν θα κάνεις ένα τέτοιο βήμα ..
Τι αξία έχει όμως ένας συμβιμβασμος μπροστά στην ευτυχία που σου δίνουν τα παιδιά ?
Έχεις ένα άνθρωπο που θα ξέρεις ότι είναι εκεί και σε αγαπάει και σε εκτιμάει.
Έχεται κοινούς στόχους ,περνάτε καλά μαζί και το κυριότερο αγαπάει ο ένας τον άλλον.
Μάλλον το γεγονός ότι στο περιβάλλον σου είχες αυτές τις εμπειρίες από σχέσεις σε κάνει να πιστεύεις όλα αυτά ..
Το ίδιο ισχύει και για εμένα πλέον ...Στο περιβάλλον μου δεν έχω τέτοια ζευγάρια ..Άλλωστε και τα ζευγάρια οι φίλοι μας είναι ακριβώς το ίδιο ..ίδιες ανησυχίες προβληματισμοί ,αγωνίες για τα παιδιά αλλά πάντα λύνονταν με συζητήσεις και ήρεμες καταστάσεις ..
Κανένας μα κανένας του δεν χώρισε και ειδικά πλέον τώρα απολαμβάνουμε το ίδιο τους καρπούς μας ..
Γιατί είναι αυτό που λέω ..μετα από τόσα χρόνια που πλέον έχεις μάθει τα πάντα με τον άνθρωπο σου ,όπου δεν χρειάζονται πλέον πολλά λόγια παρά μόνο ένα βλέμμα ή μια κουβέντα απλή για αν καταλάβει τι έχει ανάγκη ,που αν υπάρχει κάποιος υποτιθέμενος καυγάς λίγη στο επόμενο μισάωρο γιατί πλέον τόσο κρατάνε και κυρίως πολλές φορές καταλήγουν και σε γέλια...
Ακόμα και στο θέμα του έρωτα που το έχουμε θηξει τίποτα πλέον δεν είναι το ίδιο που ήταν τότε ..
Δεν υπάρχουν ούτε ταμπού ούτε ντροπες ουτε τίποτα που να σε εμποδίζει να το απολαμβάνεις στο έπακρο...
Όλα είναι θέμα εμπειριων και βιωμάτων.Αν ένας άνθρωπος περιτριγυρίζεται από οικογένειες καταπιεσμένες που κρατήθηκαν με το ζόρι με ατέλειωτους καυγάδες και με ένα αποτέλεσμα που είναι εμφανές στα παιδιά τους είναι φυσικό να μην θέλει τίποτα από όλα αυτά .....
Δεν είναι όμως όλα έτσι ...Στο χέρι σου είναι να δημιουργήσεις την δική σου οικογένεια ,τα δικά σου παιδιά σύμφωνα με τα θέλω σου.
Αν θεωρείς ότι δεν αξίζει όλο αυτό ή ότι δεν μπορείς χίλιες φορές να είσαι μόνος σου .
Αν όμως έχεις βρει τον κατάλληλο άνθρωπο που σε εμπνέει να βαλεις όλο σου το είναι για να είστε μαζί και να κάνετε παιδιά τότε δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα στον κόσμο .