Κρίση!!!

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Ναι φάρμακα υπάρχουν που σε βοηθάνε εκείνη την στιγμή, όμως δε θα σου πω εγώ ποια είναι τα σωστά για την περιπτωσή σου!Παρότι μετά από τόσα χρόνια έχω κάνει διατριβή πάνω στο θέμα, δε μπορώ εγώ να σου πω τι και πως.Αυτό θα σου το πει ο κατάλληλος γιατρός.


Αν μπορούσε ο καθένας εδώ μέσα να δίνει συνταγές και συμβουλές για φάρμακα να είσαι σίγουρη ότι θα είχε ξεκληριστεί όλο το forum!!

---

Όχι προς Θεού, ήθελα να δω πως το αντιμετωπίζεις, όχι να μου πεις τι παίρνεις, για να πάρω και εγώ. Μήπως το διατύπωσα λάθος? Ειδάλλως δεν νομίζω να φτάνω σε
σημείο κρίσεων..

Καλύτερα να αφήσεις τις δικαιολογίες και να κάτσεις να μιλήσεις με τον άντρα σου,γιατί αυτός μπορεί να βάζει χίλια δυο πράγματα στο μυαλό του που δε θέλεις να βγεις και στο κάτω κάτω έχει κι αυτός την ανάγκη να βγέι με την γυναίκα του μία βόλτα.Βρείτε έναν καλό γιατρό Chrissy και αν ο άντρας σου θέλει να βγάζει την γυναίκα του βόλτα και να καμαρώνει γι αυτήν θα σε στηρίξει.Άντε μην κάθεσαι εδώ, μίλα στον άνθρωπό σου.Κι αν σου πει ότι όλα είναι στο μυαλό σου,απλά απάντησε του πως πρέπει να σε βοηθήσει για να τα βγάλεις απ το μυαλό σου στηρίζωντάς σε.Στο κάτω κάτω αν δε σε βοηθήσει αυτός , ποιος θα σε βοηθήσει!

Και αυτό που έχεις είναι σίγουρα Αγχώδης Διαταραχή.Αλλά καλύτερα να το επιβεβαιώσει και ο κατάλληλος γιατρός.


Ας φάω λίγο σοκολάτα τώρα.... :Ρ

Αχ, ρε παιδιά, νοιώθω τόση ανάγκη να τα μοιραστώ όλα αυτά και ταυτόχρονα νοιώθω κάτι σαν τους X-Men! Μεταλλαγμένος, σχεδόν ζηλευώ όσους δεν τα έχουν περάσει ποτέ τους και αισθάνονται τόσο \"φυσιολογικοί\". Αναρωτιέμαι και γω, θα περάσουν ποτέ για πάντα ή θα τα κουβαλάω μια ζωή...και απο την άλλη λέω \"έλα μωρέ, μην λάνεις τόσο αγχωτικές σκέψεις\". Τι να πω, είναι λες και χωρίζει το άτιμο το μυαλό σου στην μέση κάποιες φορές, τόσος πόνος και μετά φόβος....και απομάκρυνση! Μετά απο κάθε κρίση θέλω να κρυφτώ κάτω απο τις κουβέρτες μου όπως έκανα παιδάκι και να περιμένω εκεί μέχρι να ξανανοιώσω ασφαλής...αλλά μάλλον τώρα μαθαίνω να μάχομαι!
Ειλικρινά και μέσα απο την καρδιά μου...εύχομαι κουράγιο σε όλους, θα το κάνουμε να περάσει γιατί μπορούμε, θα σπαταλήσουμε όλη την ενέργεια μας για να συγκεντρωθούμε δυνατά και να το αποτρέψουμε όταν πάει να έρθει και θα τα καταφέρουμε...είμαι σίγουρος! Ο καθένας μας έχει να θυμάται επιτυχίες, έτσι?
Και πάλι μέσα απο την καρδιά μου, κουράγιο και ψηλά το κεφάλι!!!

Καπατος!Έτσι!Δυνατά!3 χρόνια ήμουν όπως αυτούς που περιέγραψες, τους \"φυσιολογικούς\".Ε αφού το ξεπέρασα μία φορά θα το ξεπεράσω όσες φορές χρειαστεί!

Ας φάω ακόμη μια σοκολάτα...

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Και αυτό που έχεις είναι σίγουρα Αγχώδης Διαταραχή.Αλλά καλύτερα να το επιβεβαιώσει και ο κατάλληλος γιατρός.


Ας φάω λίγο σοκολάτα τώρα.... :Ρ

---

Χίλια συγνώμη αν τάραχτηκες εξ αιτίας μου. Μου φάνηκες
λίγο τσατισμένος. Απλά όσες φορές του μίλησα για αυτό
το αποφεύγει και λέει ότι είναι ιδέα μου.
Τέλος πάντων θα το δοκιμάσω ξανά.
Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Καληνύχτα

Καληνύχτα Chrissy!!!Προς θεού καλέ,δεν ταράχτηκα καθόλου , ούτε τσατίστηκα!!!Ήμαρτον κύριε!!!Όση καλοσύνη έχω μέσα μου προτιμώ να την δίνω σε ανθρώπους που την χρειάζονται και περνάνε τις ίδιες δύσκολες στιγμές που περνώ κι εγώ.

Μόνο με τον εαυτό μου τσατίζομαι με κανέναν άλλο!

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Καληνύχτα Chrissy!!!Προς θεού καλέ,δεν ταράχτηκα καθόλου , ούτε τσατίστηκα!!!Ήμαρτον κύριε!!!

---

Νόμιζα ότι τσατίστηκες, αλλά γέλασα κιόλας όταν τα διάβαζα, με τι σοκολάτα, μην φας πολύ χαχα

Bye

Ο Πρίγκιπας των ζωντανών νεκρών (το καινούριο μου παρατσούκλι) ξύπνησε.Φόρεσα τα παπούτσια και την φόρμα της κρίσης πανικού και ξεκινώ ακόμη μία δύσκολη μέρα....

Την Κυριακή παίρνουμε ρεπό ακόμη κι από τις κρίσεις;

Δημήτρη κουράγιο
Ήδη αποφάσισες να παλέψεις για σένα και να δεις τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους.

Τις προάλλες που συνομιλούσαμε δεν απάντησα στην ερώτησή σου γιατί πέρασαν αρκετά λεπτά και νόμισα ότι είχες βγει.

Με ρωτούσες πως τα πάω εγώ. Λοιπόν όπως το είπες, με αργα και σταθερά βήματα:)

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Την Κυριακή παίρνουμε ρεπό ακόμη κι από τις κρίσεις;

---

Από ότι φαίνεται εκεί (στις κρίσεις) δεν υπάρχουν ρεπό.
Σήμερα δεν είχα ρεπό και δεν είχα καμία διάθεση στη δουλειά,
πολύ χάλια, μου ερχόταν σχεδόν να βάλω τα κλάμματα χωρίς λόγο και αύριο θα είμαι όλη μέρα, πως θα αντέξω?

Τουλάχιστον την τρίτη θα δεις τον γιατρό σου, όλα καλά
θα πάνε. Να μας πεις πως πήγε η επίσκεψή σου..

ας φαω 3 φετες μερεντα lol

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Την Κυριακή παίρνουμε ρεπό ακόμη κι από τις κρίσεις;

---

8α ηταν απειρα γαματο!

Χρυσή οχι δεν έχω δει δυστυχώς βελτίωση στο άγχος την κ κοινωνική φοβία. μου είπε ο γιατρός μου ότι αυτά θα φύγουν τελευταία:(
Μην καταφεύγεις στο αλκοόλ μόνο κακό θα σου κάνει γιατί σιγά σιγά θα πρέπει να πίνεις όλο κ πιο πολύ..
εγώ οταν είμαι σε κόσμο προσπαθώ να επικεντρωθώ σε κάτι
(στο ρολόι του λεωφορείου ασ πούμε ή στις πινακίδες αυτοκινήτων για να αποσπώ την προσοχή μου.δεν πιάνει πάντα αλλά η ψυχολόγος μου είπε ότι είναι καλό για αρχή...βέβαια πόσο καιρο θα κρατήσει η αρχή δε μου είπε..

Ωχ δύσκολα τα πράγματα. Το παράξενο είναι ότι μου εμφανίστηκε έτσι. Πάντα ντρεπόμουν σε κόσμο, τώρα όμως?
Αυτό που λες ότι επικεντρώνεσαι κάπου αλλού γα να αποσπάσεις την προσοχή φαντάζομαι ότι όντως δεν μπορεί να
πετύχει πάντα. Αυτό που είναι πολύ εκνευριστικό σε εμένα, είναι όταν στη δουλειά πρέπει να κόψω μια απόδειξη σε
κάποιον πελάτη. Αρχίζω να γράφω και τρέμει το χέρι μου ακόμα και το κεφάλι μου, το αισθάνομαι πολύ έντονα. Νιώθω
ότι παρακολουθεί το χέρι μου ο πελάτης και τρελένομαι. Όταν την κόβω να του την δώσει τρέμει πάλι το χέρι.. Έλεος
είναι πολύ άσχημο. να ένιωθα μόνο την αμυχανία θα ήταν ο.κ, αλλά αυτό το τρέμουλο να έφευγε, νιώθω ότι ρεζηλεύομαι.
Οπότε δυστυχώς θα είναι όπως το φαντάστηκα, θα πρέπει εμείς να αλλάξουμε τις σκέψεις μας, να επικεντρωθούμε
κάπου αλλού. Πως θα γίνει αυτό? Το έχω δοκιμάσει με τον τρόπο μου, όταν ξέρω πως θα αρχίσω να τρέμω, προσπαθώ
να σκέφτομαι π.χ τι θα κάνω στο ρεπό μου, πως πέρασα στην τελευταία βόλτα, αλλά το μυαλό μου δεν με αφήνει, αισθάνομαι ότι με βλέπουν και τρέμω..
Γιατί να συμβαίνει αυτό? Δεν φτάνει το άγχος και οι στεναχώριες πρέπει να υπάρχει και αυτή η κοιν. φοβία?
Πιστεύω ότι αυτή με ενοχλεί περισσότερο από όλα..

Ήθελα να αναφέρω ακόμα ένα παράδειγμα που μου έτυχε, επειδή εσεις το καταλαβαίνετε, ενώ άλλοι που δεν έχουν
τέτοιες φοβίες δεν ξέρουν τι τους λέμε.
Πήγα με τον άντρα μου να φάμε σε φαστ φουτ γνωστό. Η παραγγελία δεν ήταν έτοιμη, μου είπε ο άντρας μου,
θα κάτσει να πιασει θέση και εγώ να πληρώσω και να πάρω τους δίσκους. Εκεί με πιάνει απότομα. Σκέφτομαι πως θα
πάρω τους δίσκους, άρχισα να τρέμω, κάπως μου φάνηκε ότι με κοιτούσε ο ταμίας. Λέω ωχ αυτός με κοιτάει. κοιτάω
γύρω μου και πίστευα ότι με κοιτούσαν και άλλοι. Άρχισε να τρέμει και το κεφάλι μου, κάτι σαν τικ, και τα χέρια βέβαια,
περιμένοντας τους δίσκους, και ταχυπαλμίες..
Πηγαίνω λοιπόν στα τραπέζι που κάθεται ο άντρας μου και τον παρακαλάω να κάτσω και να πάρει αυτός τους δισκους
με τα φαγητά. Μου λέει όχι. Τον παρακαλάω, εξηγώντας του τι μου συμβαίνει. δεν το καταλάβαινε φυσικά, του φαινόταν
πολύ παράξενο, αδιανόητο. Με το ζόρι τον έπεισα, του έλεγα, δεν μπορώ τρέμω θα μου πέσουν οι δίσκοι, θα γίνω
ρεζήλη. Πήγε, και μετά από αυτό έκανα μισή ώρα τουλάχιστον να φάω γιατί έτρεμαν τα χέρια μου και ο άντρας μου
κλασσικά να μου λέει, άντε τελείωνε, πόση ώρα θα καθόμαστε ακόμα κτλ.
Κάτι τέτοια τραβάω.. Πολύ ωραία, έτσι? Δεν ξέρω πόσο μπορώ να το αντέξω ακόμα αυτό..

Συγνώμη αν γίνομαι κουραστική, νιώθω κάπως καλύτερα αν τα μοιράζομαι με άλλους..

Chrissy,
καταρχήν, αν μου επιτρέπεις να εκφράσω τα συναισθήματά μου, εγώ θύμωσα με τη στάση του άντρα σου!

Θεωρώ πιο υποστηρικτικό να σου πει Chrissy μου, μην υποκύπτεις στο φόβο σου, συγκεντρώσου και πάνε, ή πάμε μαζί για να δεις ότι του δίνεις περισσότερη σημασία από όσο πρέπει παρά να σε βλέπει να υποφέρεις και να σου λέει άντε τελείωνε...


Την επόμενη φορά, ίσως ο άντρας σου να μην ξέρει για ατομα που περνούν αυτό το γολγοθά ποια θα είναι η καταλληλότερη στάση, ζήτα του πως θα ήθελες να σου φερθεί. Μην επιτρέπεις να σου προσθέτουν και οι άλλοι έξτρα προβλήματα καλή μου...
Chrissy,
παρόμοια πέρασα κι εγώ κάποτε. Πως το αντιμετωπίζεις; Κάνεις κάτι γι\' αυτό;

συμφωνώ με την ανώνυμη.πρεπει να του εξηγήσεις τι σου συμβαίνει κ αν θέλει ας διαβάσει απο ίντερνετ για την κατάσταση να καταλάβει.δείξε του πως πρέπει να σου φέρεται σε τέτοιες περιπτώσεις.μην τα κρατάς μέσα σου δε σου κάνει καλό!

έχετε δίκιο, έτσι είναι η κατάσταση. και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις του έχω πει δεν μπορώ, δεν αισθάνομαι
άνετα με κάτι, και μου λέει να ξεκολήσω το μυαλό μου, κτλ. Του έχω πει ότι δεν χρειάζομαι να με επικρίνει, δεν επέλεξα
να αισθάνομαι έτσι, θέλω να μου δώσει λίγο θάρρος. Εκεί μου λέει ότι δεν μπορεί να καταλάβει, από το μυαλό μου τα
βγάζω όλα, μια χαρά είμαι, να μην νιώθω μειωνεκτικά, αλλά δεν μου δίνει θάρρος γιατί μου μιλάει επιβλητικά, αυστηρά.

Δυστυχώς δεν το αντιμετωπίζω ακόμα, χειροτερεύει η κατάσταση. Μάλιστα όπως έχω αναφέρει και πιο πριν για να
αισθανθώ πιο άνετα σε κάποια κατάσταση που θα με φέρει σε αμυχανία, π.χ επισκέψεις σπίτι, έξοδος για φαγητό, πίνω
αλκοόλ, για να έχω μια άνεση. Το ξέρω δεν είναι λύση, συχαίνομαι τον εαυτό μου πλέον όταν σκέφτομαι τι κάνω, διότι
αυτό το κάνω πολύ συχνά.
Φοβάμαι πολύ ότι σύντομα θα αρρωστήσω και οργανικά..
Εσύ ανώνυμη πέρασες είπες τα ίδια, πώς είσαι τώρα, καλύτερα? Αν ναι τί έκανες για να το ξεπεράσεις?

chrissy μην καταφεύγεις στο ποτό είναι μεγάλη η εξάρτηση που θα πάθεις.Πήγαινε σε έναν ειδικό πανικό παθαίνεις.Και εγώ τώρα που θα έλθει ο ανδρας μου θα πάμε στον γιατρό να του μιλήσει και θα τον βάλω να διαβάσει τι προκαλεί την κατάθλιψη πως φέρονται σε μια λεχώνα και πως αισθάνεται μια γυναίκα στην κλιμακτήριο.

Χρυση μου ειναι καπως επομενο να μην μπορει να σε καταλαβει ο αντρας σου 100%.Αν δεν ζησεις μια κατασταση οσο και αν προσπαθεις δεν μπορεις να την νιωσεις.Το θεμα ειναι αν κανει προσπαθεια ο αντρας σου να σε νιωσει και να σε βοηθησει.Εξηγησε του οτι με το να ειναι αυστυρως μαζι σου δεν σε βοηθαει καθολου.Αυτο που χρειαζεσαι ειναι αγαπη και να νιωθεις οτι δεν εισαι μονη σε αυτο που περνας,οτι ανα πασα στιγμη θα ναι εκει ο αντρασ σου να σου κραταει το χερι και να ξεπερνας οτι κριση και αν ερχεται.Ζητα του να ερθετε πιο κοντα σαν ζευγαρι και οτι τωρα τον χρειζεσαι πιο πολυ απο ποτε.Εσυ ομως το θελεις αυτο?Τον εχεις αναγκη τον αντρα σου?

Ναι βέβαια το θέλω, αισθάνομαι πολύ μοναξιά σε αυτό που περνάω. Θέλω να με ενθαρρύνει, να με στηρίξει. Του το έχω
αναφέρει, σωστή κουβέντα δεν έχουμε κάνει σε αυτό το θέμα γιατί μου έλεγε να μην του ξαναπώ για αυτό γιατί τον ενοχλεί να λέω πράγματα που δεν στέκουν, είναι όλα μια ιδέα και να τα βγάλω από το μυαλό μου.

Δεν κάνω πλέον την προσπάθεια τώρα τελευταία να του μιλήσω για αυτό γιατί δεν το παίρνει στα σοβαρά. Εννοείται
ότι κάποιος που δεν περνάει κάτι δεν το καταλαβαίνει, αλλά δεν μπορεί να μου λέει ότι είναι απλά μια ιδέα και είναι στο μυαλό μου.

Αν περίμενα και εγώ απο τον άνδρα μου να με στηρίξει τώρα δεν θα υπήρχα.Πήγαινε μόνη σου σε εναν ειδικό.Επειδή κάποιο διάστημα είχαμε οικονομικά προβλήματα πήγα σε κέντρο ψυχικής υγείας που ήταν δωρεάν.Και μένα μου λέει τι σου λείπει;Η ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη και η αναγνώριση από τους άλλους. Να μας λένε και κάτι θετικό και ας μην το πιστεύουμε.
δεν φτάνει που η αυτοπεποίθησή μου έχει πιάσει πάτο αμά σε επικρίνουν κιόλας γίνονται όλα χειρότερα.
Δυστυχώς μεγάλωσα έτσι, ο πατέρας μου πολύ αυστηρός κτλ. δεν μου είπε ποτέ μα ποτέ κάτι θετικό, ένα μπράβο, όταν
π.χ πέρασα στα παιδαγωγικά τα οποία αυτός μου είπε να επιλέξω. Μόνο άκουγα πολύ άσχημα λόγια, είμαι άχρηστη,
δεν θα πετύχω ποτέ τιποτα και έτσι άρχισα να το πιστεύω. Πολύ άσχημο..
Έτσι όπως λες αν δεν σε στηρίζουν και οι δικοί σου, δυσκολεύει η κατάσταση..

chrissy,

δεν ειμαι της αποψης πώς οποιος περασε καποια ψυχικη νοσο, μπορει να καταλαβει καποιον που υποφερει ευκολοτερα. Ειναι μια παραμετρος που μπορει να βοηθησει, μπορει ομως κ οχι. Σε καθε περιπτωση μετράει η διαθεση που εχει ο αλλος να ακουσει, να αισθανθει, να προσπαθήσει έστω. Μπορει ο αντρας σου να νιωθει αβολα, αμηχανα κ ασχημα που βλεπει να αισθανεσαι ετσι. Μπορει να μη θελει να καταλαβει. Πολλες φορες οι ανθρωποι κλεινουν τα ματια κ τα αυτια σε τετοιες καταστασεις.

Σημασια ομως εχει να δεις απο που μπορεις να παρεις υποστήριξη. Αν ο αντρας σου δεν μπορει, δεν σημαινει πώς κανεις δεν μπορει να σου την προσφέρει.

Σε καθε περίπτωση, καταλαβαινω την απογοητευση σου, απο μια τετοια συμπεριφορα, ειδικα οταν προέρχεται απο εναν ανθρωπο που θεωρεις πώς ειναι διπλα σου....

Καταρχάς υποβάλλω τα σέβη μου και τις καλησπέρες μου σε όλους και όλες.Σήμερα ήταν η ημέρα που θα πήγαινα επιτέλους στον γιατρό.Πήγα λοιπόν!Πλήρωσα 80 ευρώ για να μου πεί όλα αυτά που συζητάμε τόσες μέρες εδώ μέσα,εν ολίγοις δεν ενθουσιάστηκα.Όμως ήταν η πρώτη φορά που με γνώρισε και μέσα σε μία ώρα που διαρκεί μία συνεδρία πως να προλάβεις να συμπτήξεις 10 χρόνια ζωής.Τέλος πάντων, το θέμα το είδαμε πολύ επιφανειακά και μείναμε μόνο στα συμπτώματα που μου δημιούργησε το άγχος αυτές τις μέρες.Σκοπεύω να κάνω ακόμη 2 συνεδρίες για να καταλάβω αν ο άνθρωπος εξετάζει την περίπτωσή μου μόνο κλινικά ή αν θα κάνει κάποια προσπάθεια να εμβαθύνει στα όλο θέμα.Αν προσπαθεί να λύσει το θέμα στηριζόμενος αποκλειστικά και μόνο στην φαρμακευτική αγωγή τότε σημαι΄νει ότι δεν κάνει για μένα.

Και τώρα οι ερωτήσεις προς εσάς.Μου άλλαξε την αγωγή,έπαιρνα Seropram μου σύστησε να πάρω Ζολόφτ.Το έχετε δοκιμάσει το Ζολόφτ;Εγώ δεν έχω ξαναπάρει ποτέ.Σας έχει βοηθήσει;

Επίσης έχω τεράστιο πρόβλημα με τον ύπνο τις τελευταίες μέρες,έβγαλα το τελευταιο 48ωρο με μόνο 6-7 ώρες ύπνο.Αποτέλεσμα όπως θα φαντάζεστε είναι να μοιάζω με ζωντανό-νεκρό και πολύ πιθανόν να συμπεριφέρομαι και σαν έναν.Τέτοιες στιγμές θυμάμαι τα Remeron που πολύ παλιότερα τα έπαιρνα και κοιμόμουν σαν πουλάκι. Παρολα αυτα ο γιατρός δεν ήθελε να μου γράψει κάτι για να με βοηθήσει με τον ύπνο.Όπως είπα και πριν είμαι με πάρα πολύ λίγο ύπνο και αντί να νυστάζω αυτή τη στιγμη το μάτι μου είναι γαρίδα όμως είμαι πάρα πολύ εξαντλημένος και το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθω!!!Καποιος να με ριξει αναίσθητο παρακαλώ!!!Δεκτές μπουνιές,κουτουλιές,τηγανι ές κτλ...

Μηπως θες ενα μασαζ να χαλαρωσεις?δεν ξερω για αυτα τα φαρμακα δυστιχος.Δημητρη καλυτερα χωρις υπνοτηκα.και γω τα σκευτικα αλλα δεν θελω να περνω κ αλλα φαρμακα.φτανει το ενα πρωινο π περνω.

Sofia αυτά που έγραψες για την chrissy ισχύουν για τον άνδρα μου.Δεν θέλει να παραδεχτεί κάποια πράγματα εθελοτυφλεί και δεν είναι σε θάση να βοηθήσει δεν μπορεί.Αυτό ακριβώς κλείνει τα μάτια και φεύγει δεν μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις και ο οικείος χώρος του έχει γίνει το καράβι.Είναι καπετάνιος έχει ευθύνες κάνει μια δύσκολη δουλειά αλλά στο σπίτι τα κάνει θάλασσα.Ισως είναι λάθος να περιμένουμε βοήθεια απο ανθρώπους που δεν μπορούν.

Καλύτερα να κάνω καινούριο post για το θέμα του γιατρού.

Δημήτρη πόσο σε καταλαβαίνω Και εγώ μίλησα πριν λίγο με τον γιατρό μου του είπα πως παρ\'όλο που παίρνω τραξεν δυσκολεύομαι να κοιμηθώ ή θα κοιμηθώ δύο ώρες και είμαι χάλια όλη μέρα.Μου είπε να συνεχίσω με την ιδια θεραπεία και μετά τις γιορτές θα τα πούμε.Πιστεύει ότι σιγά σιγά θα διορθωθεί ο ύπνος μου.Θα δούμε πάντως είναι εξουθενωτικό να μην κοιμάσαι εγώ έχω 10 χρόνια που υποφέρω με τις αϋπνίες.

Quote:

---

Originally posted by giota
Sofia αυτά που έγραψες για την chrissy ισχύουν για τον άνδρα μου.Δεν θέλει να παραδεχτεί κάποια πράγματα εθελοτυφλεί και δεν είναι σε θάση να βοηθήσει δεν μπορεί.Αυτό ακριβώς κλείνει τα μάτια και φεύγει δεν μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις και ο οικείος χώρος του έχει γίνει το καράβι.Είναι καπετάνιος έχει ευθύνες κάνει μια δύσκολη δουλειά αλλά στο σπίτι τα κάνει θάλασσα.Ισως είναι λάθος να περιμένουμε βοήθεια απο ανθρώπους που δεν μπορούν.

---

giota μου δεν ειναι ειδικος ο αντρας σου και οσο κιαν σαγαπαει πως ν σε βοηθησει οταν δεν γνωριζει απο τετια θεματα?

Quote:

---

Originally posted by giota
Sofia αυτά που έγραψες για την chrissy ισχύουν για τον άνδρα μου.Δεν θέλει να παραδεχτεί κάποια πράγματα εθελοτυφλεί και δεν είναι σε θάση να βοηθήσει δεν μπορεί.Αυτό ακριβώς κλείνει τα μάτια και φεύγει δεν μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις και ο οικείος χώρος του έχει γίνει το καράβι.Είναι καπετάνιος έχει ευθύνες κάνει μια δύσκολη δουλειά αλλά στο σπίτι τα κάνει θάλασσα.Ισως είναι λάθος να περιμένουμε βοήθεια απο ανθρώπους που δεν μπορούν.

---

Γιωτα ήταν δυσκολο κ για μενα το να μην καταλαβαινουν ανθρωποι στους οποιους βασιζομαστε, αλλα συμβαινει! Κ ειναι κ μεσα στο παιχνιδι. Αν ομως στρεψεις το βλεμμα σου, περα απο τον αντρα σου υπάρχει καποιος άλλος? Μια φιλη? Καποιος συγγενης?

Ευτυχως έχω μια αδελφική φίλη και πάντα στις δύσκολες στιγμές βοηθάει η μια την άλλη.Εχει αφήσει πολλές φορές την δουλειά της για να μου συμπαρασταθεί σε χειρουργεία κ.λ.π Φαντάσου είμαστε και οι δύο μοναχοπαίδια και φίλες κολλητές περίπου 40 χρόνια.Και αυτή όταν έχει πρόβλημα θα μου τηλεφωνήσει να το μοιραστεί μαζί μου.Οταν με συστήνει σε γιορτές στο σπίτι της λέει απο εδώ η καλύτερη φίλη μου η αδελφή μου.Με αγκάλιασε σε δύσκολη στιγμή και έκλαιγα στην αγκαλιά της.Την ευχαριστώ για την συμπαρτάστασή της πρόκειται για πολύ αξιόλογο άτομο.

Καλό αυτό να έχεις κάποιον να σου συμπαραστέκετε σε δύσκολες ψυχολογικές στιγμές. Σήμερα που θα σχολάσει ο
άντρας μου θα κάνω άλλη μια προσπάθεια να του μιλήσω σοβαρά για αυτά που αισθάνομαι, να δούμε.
Αν και έχω κάποιες μία δύο φίλες και ξέρουν περίπου πως είμαι με το άγχος και αυτά δεν γνωρίζουν την βαθύτητα του προβλήματος, δεν τους έχω μιλήσει κιόλας, δεν θέλω. Θέλω να μιλήσω στον άντρα μου ξανά τον αισθάνομαι
το πιο οικείο άτομο αυτή τη στιγμή..

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας..

Chrissy, ευχομαι καλη δυναμη στην αποψινη προσπάθεια:)

Quote:

---

Originally posted by giota
Ευτυχως έχω μια αδελφική φίλη και πάντα στις δύσκολες στιγμές βοηθάει η μια την άλλη.Εχει αφήσει πολλές φορές την δουλειά της για να μου συμπαρασταθεί σε χειρουργεία κ.λ.π Φαντάσου είμαστε και οι δύο μοναχοπαίδια και φίλες κολλητές περίπου 40 χρόνια.Και αυτή όταν έχει πρόβλημα θα μου τηλεφωνήσει να το μοιραστεί μαζί μου.Οταν με συστήνει σε γιορτές στο σπίτι της λέει απο εδώ η καλύτερη φίλη μου η αδελφή μου.Με αγκάλιασε σε δύσκολη στιγμή και έκλαιγα στην αγκαλιά της.Την ευχαριστώ για την συμπαρτάστασή της πρόκειται για πολύ αξιόλογο άτομο.

---

Ειναι πολυ ευχαριστο αυτο. Κ πολυ σημαντικο....Μια σχεση που μετρά χρονια, και που μεσα σ αυτην αισθανεσαι ανετα οπως εισαι, γνωριζοντας οτι εισαι αποδεκτη οπως εισαι, ειναι απο τα πιο ομορφα πραγματα που μπορουν να μας συμβουν. Και απο τα πιο σημαντικα στηριγματα, σε τετοιες κρισιμες φασεις.

Τετοιες δυσκολες στιγμες, μπορουμε να δουμε καποιες φορες κ πιο καθαρα πραγματα που οταν ειμασταν καλα αγνοουσαμε.

Quote:

---

Originally posted by chrissy
έχετε δίκιο, έτσι είναι η κατάσταση. και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις του έχω πει δεν μπορώ, δεν αισθάνομαι
άνετα με κάτι, και μου λέει να ξεκολήσω το μυαλό μου, κτλ. Του έχω πει ότι δεν χρειάζομαι να με επικρίνει, δεν επέλεξα
να αισθάνομαι έτσι, θέλω να μου δώσει λίγο θάρρος. Εκεί μου λέει ότι δεν μπορεί να καταλάβει, από το μυαλό μου τα
βγάζω όλα, μια χαρά είμαι, να μην νιώθω μειωνεκτικά, αλλά δεν μου δίνει θάρρος γιατί μου μιλάει επιβλητικά, αυστηρά.

Δυστυχώς δεν το αντιμετωπίζω ακόμα, χειροτερεύει η κατάσταση. Μάλιστα όπως έχω αναφέρει και πιο πριν για να
αισθανθώ πιο άνετα σε κάποια κατάσταση που θα με φέρει σε αμυχανία, π.χ επισκέψεις σπίτι, έξοδος για φαγητό, πίνω
αλκοόλ, για να έχω μια άνεση. Το ξέρω δεν είναι λύση, συχαίνομαι τον εαυτό μου πλέον όταν σκέφτομαι τι κάνω, διότι
αυτό το κάνω πολύ συχνά.
Φοβάμαι πολύ ότι σύντομα θα αρρωστήσω και οργανικά..
Εσύ ανώνυμη πέρασες είπες τα ίδια, πώς είσαι τώρα, καλύτερα? Αν ναι τί έκανες για να το ξεπεράσεις?

---

Εϊμαι καλύτερα Χρυσή, σ\'ευχαριστώ που με ρωτάς. Όχι ακόμα βέβαια όπως ονειρευόμουν, αλλά το παλεύω.
Συμφωνώ με τα παιδιά που σου λένε ότι θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να στηριχθείς, αφού ο άντρας όπως δείχνει τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν είναι τόσο διατεθειμένος για αυτό... Κι αν κανείς δε σου δίνει αυτό που ζητάς, η ψυχοθεραπεία μπορεί να γίνει το στήριγμά σου μέσα από το οποίο θα γίνεις όπως ονειρεύεσαι...Πάλεψέ το!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και πάλι για τις συμβουλές σας. Χτες βράδυ μίλησα με τον άντρα μου, του ανέφαρα αυτό
τότε που είχαμε φάει έξω και πόσο άσχημα είχα αισθανθεί τότε και ότι κάτι τέτοιο παθαίνω πολύ συχνά και ότι δεν έχω
καθόλου αυτοπεποίθηση, όχι ότι είχα ποτέ, αλλά τώρα είμαι πραγματικά στον πάτο. και ούτε όρεξη για τπτ.
Δεν του άρεσε πάλι η κουβέντα και μου είπε ότι προτιμάει να μην κουβεντιάζουμε αυτό το θέμα. Του είπα λοιπόν να
προσποιούμαι ότι είναι όλα μια χαρά, ενώ δεν είναι? Μου λέει τότε, \"τι να σου κάνω, τι ζητάς ακριβώς?\" Του λέω να με
βοηθήσει με κάποιον τρόπο, να με στηρίξει. Και μου είπε \"δεν μπορώ να σε βοηθήσω\" Αυτό που λέγατε, ότι δεν μπορεί
ο καθένας να προσφέρει κάποια βοήθεια. Αλλά η φράση μου κακοφάνηκε. Έτσι του είπα, ότι δεν μπορεί να με στηρίξει,
και εγώ δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι. Οπότε συμφώνησε να πάω σε κάποιον ειδικό, ενώ πριν όπως σας έλεγα, συνέχεια
έλεγα εκεί πάνε οι άρρωστοι, οι τρελλοί κτλ.
Σήμερα έκλεισα επιτέλους ραντεβού, αλλά είναι για τον άλλο μήνα. Επειδή είναι με την ασφάλεια, λογικά θα πρέπει
να πάω κάποιες φορές και δεν μπορω να πληρώσω ένα σωρό επισκέψεις. Τουλάχιστον επιτέλους έκανα αυτό το βήμα
και έκλεισα το ραντεβού που τόσο καιρό το σκεφτόμουν. Εσείς με παροτρύνατε..

Χίλια ευχαριστώ για την στίριξή σας..

Μπράβο αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα και νομίζω ότι όλοι σου το αναγνωρίζουμε!Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός σου εύχομαι λοιπόν καλή δύναμη και συνέχεια!

χθες στης 3 εκει π κοιμομουνα με ξυπνισαν κατι τσιμπιες στη αριστερη μερια πισω της πλατης.και επιτοπου αρχισα να εχω ταχυπαλμιες κλπ.το παλεψα ομως καιδ εν χραιστικε να παρω ζαναξ.