Quote:
Originally posted by weird
Ηθελα να συμπληρώσω κάποια πράγματα.
Δεν είμαι υπέρ της ακρότητας. Υπέρ του να λέει κανείς γενικά και απόλυτα οχι στα φάρμακα.
Πιστεύω οτι τα φάρμακα χρειάζονται, όταν ο άνθρωπος κινδυνεύει χωρίς αυτά, καθώς και σε σοβαρές περιπτώσεις όπως οι μανιοκαταθλιψεις και οι ψυχώσεις, όπου εκεί πλέον οι χημικές ισορροπίες διαδραματίζουν καίριο ρόλο.
Ωστόσο, με τους πανικούς, το θέμα δεν είναι πάντοτε να πάρει κανείς χάπια, αν αντέχει δηλ ( χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του - αυτοκτονικές σκέψεις) χωρίς αυτά, καλό είναι να το παλεύει.
Οταν μου είπες οτι ο ψυχαναλυτής έιναι γενικά κατά των χαπιών, μου φάνηκε ακραίο. Αν ωστόσο κρίνει οτι ειδικά για σένα δεν είναι απαραίτητα, μπορώ να το κατανοήσω.
Οσον αφορά το γενετικό υπόβαθρο του άγχους, που είχες θέσει και την άλλη φορά, για σκέψου, αν απλά ήσουν μαι σκάρτη γονιδιακή κατασκευή, θα είχες καταφέρει να περάσεις περιόδους που είσαι σε ισορροπία και τελείως καλά χωρίς φάρμακα? Δεν νομίζω.
Οπότε, πολλά πράγματα είναι στο χέρι μας σε σχέση με το άγχος.
Θα συμφωνήσω με αυτό που λέει η Σοφία, κοίτα όλη την διαδικασία, πώς ξεκινάει μέχρι να φτασουμε στην κρίση. Πάντα υπάρχουν ενδείξεις.
Αν και να σου πω την αλήθεια, αντάρα μου, η αίσθηση που έχω απο εσένα, είναι οτι βλέπεις πολύ καλά τί γίνεται. Εννοώ το βάζεις κάτω, το αποσυμβολίζεις, βρίσκεις την αρχή και το τέλος του. Μα το κάνεις συνήθως κατόπιν εορτής και μένεις εκεί. Στην ανάλυση. Σαν να αφήνεις κάτι στην άκρη απο κει κι έπειτα. Αυτή είναι η εκτίμησή μου, επισφαλέστατη, διόρθωσε με αν πρέπει.
Θα συμφωνήσω με την Ανώνυμη στο εξής.
Δεν έχουν σημασία τα χαρτιά, τα πτυχία και οι συστάσεις.
Κι εγώ είχα πάει σε έναν πολύ κορυφαίο, με τα συνέδριά του, με την νοσοκομειακή του εμπειρία, τους τίτλους, αλλά δεν μου έκανε το κλικ.
Δες, με όλο το χρόνο που χρειάζεται κάτι τέτοιο, αν αυτός ο άνθρωπος σε πιάνει.
Αφέσου να το νιώσεις, κι εμπιστεύσου αυτό που θα νιώσεις.
Οσον αφορά την λήψη φαρμάκων.
Είναι μια απόφαση καθαρά δική σου. Ισως ο οργανισμός σου να έχει πάθει και κάποια εξάρτηση και να είναι δύσκολα αν αποφασίσεις να τα διακόψεις.
Απο την άλλη, θα σου πω, τί με βοήθησε εμένα.
Ειχα βαφτίσει την φάση που βρισκόμουν \" έκτακτη κατάσταση γενικευμένου άγχους και κρίσεων- κατάσταση ανάγκης\" και η ιδιαίτερη φροντίδα μου περιελάμβανε έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής.
Γυμναζόμουν πολύ, γιατί ήξερα οτι ο οργανισμός μου παράγει σεροτονίνι μετά, ένιωθα ευεξία. Χτυπούσα 3ωρα στο γυμναστήριο, 3 με 4 φορές εβδομαδιαίως.
Τροφή. Βασικό και απαραίτητο.
ΠΛούσια διατροφή σε βιταμίνες του συμπλέγαμτος β ( φυτικές ίνες, φρουτα, λαχανικά) και ΜΑΓΝΗΣΙΟ ( ρυθμιστικό του άγχους ) ( ψάρια, δημητριακά κτλ). Πολύ νερό ( έχει μέσα μαγνήσιο). Βιταμίνες, αν είναι απαραίτητο. Γερό πρωινό.
Επινα χυμό καρότο, έτρωγα πάρα πολλά δημητριακά, είχα μειώσει το κάπνισμα.
Τέλος, ύπνος. Τουλάχιστον 7 ώρες.
Υπάρχουν βότανα με ηρεμιστικές και χαλαρωτικες ιδιότητες, όπως το τήλιο, το χαμόμηλο, η βαλεριάνα.
ΠΟλύ βοηθητικά.
Επίσης, θα σου πρότεινα, ασκήσεις αναπνοής.
Προσωπικά βοηθήθηκα πολύ απο προγράμματα όπως η γιόγκα, το πιλάτες. Τέλος, χάρισε στον εαυτό σου μυοχαλαρωτικό μασάζ απο επαγγελματία.
Θα νιώσεις πολύ καλύτερα!!!
Καλή συνέχεια σον αγώνα σου Αντάρα μου :))
Είμαστε δίπλα σου.
Περιττό να σας πω ότι κλαίω. από συγκίνηση. είμαστε ξένες στην ίδια πόλη, άλλες σε άλλα μερη της ελλάδας, επικοινωνούμε μέσα από αυτό το ψυχρό πράγμα του υπολογιστή και όμως νιώθω τα λόγια σας , της καθε μιας ξεχωριστά, τόσο πολύτιμα, τόσο βοηθιτικα΄αυτές τις δύσκολες μέρες που μου επιφύλαξα για την έναρξη του καλοκαιριού!