ακριβώς και εδώ είναι που ξεκινάνε τα δύσκολα.
γιατί όπως έγραφα και πιο πάνω οι Κυριακές μου ήταν πάντα αφιερωμένες στο να βρω με καθαρό μυαλό τον τρόπο και το μέσο, αλλά πάντα στην πράξη αποτύγχανα.
Printable View
ακριβώς και εδώ είναι που ξεκινάνε τα δύσκολα.
γιατί όπως έγραφα και πιο πάνω οι Κυριακές μου ήταν πάντα αφιερωμένες στο να βρω με καθαρό μυαλό τον τρόπο και το μέσο, αλλά πάντα στην πράξη αποτύγχανα.
Κι ίσως χρειαστεί να πειραματιστείς με πολλούς τρόπους και πολλά μέσα πρίν βρεις αυτά που τελικά θα σε βοηθήσουν να χαράξεις την πορεία σου.
Κι ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή άλλο ένα μυαλό να βοηθήσει, μιας που δυο μυαλά είναι καλύτερα απο ένα, όπως λένε.
Κι ίσως σου πάρει χρόνο μέχρι να βρεις την άκρη σου ή ίσως και όχι.
\'Ολα αυτά εσύ θα τα δεις και εσύ θα τα κρίνεις και εσύ θα τα κινητοποιήσεις. Άλλωστε εσύ κινητοποιείς όλη αυτή τη διαδικασία.
Αρκεί να το θέλεις. Αρκεί να θέλεις να διανύσεις αυτή την πορεία.
Το θέλεις, Χριστίνα μου?
το θέλω, εξάλλου έχω αρχίσει να αισθάνομαι και άσχημα με όλη αυτή την αναβλητικότητα.
γιατί κάθε φορά που δεσμεύομαι για αλλαγή και απεγκλωβισμό, το κάνω γνωστό και στον άντρα μου, ο οποίος μεταξύ σοβαρού και αστείου με πειράζει λέγοντας ότι έχω γίνει επικίνδυνα αναξιόπιστη.
Οκ τότε. Αφού το θέλεις θα το κάνεις. Δεν έχω καμία αμφιβολία.
Και θα τη βγεις και στον άντρα σου! ;)
Χριστίνα μου σε αφήνω για τώρα.
Σου εύχομαι ένα καλό απόγευμα!
σπουδασε κατι παλι τοτε..!!!Quote:
Originally posted by xristinio
αυτό είμαι εγώ τελικά, αν δεν αισθάνομαι δημιουργική μάλλον τίποτα δεν έχει γύρω μου ενδιαφέρον και ψιλοκαταρρέω.
και δυστυχώς έχω μάθει να είμαι δημιουργική μέσα από τη δουλειά ή τις σπουδές μου και όχι μέσα από κάποιο χόμπι.
αφού λοιπόν η πραγματικότητα είναι φιλική προς τη δημιουργικότητά μου, αυτή γιατί με έχει εγκαταλείψει?
μα ήδη σπουδάζω παράλληλα με τη δουλειά. προσπαθώ να τελειώσω ένα διδακτορικό. αλλά το πρόβλημά μου είναι πως δεν έχω όρεξη πια να διαβάσω, όπως και να κάνω οτιδήποτε.
κανε διακοπεσ...:):):):):) και μετα ξανααρχησε τα ολα...
χριστινα, δεν διαβασα ολα τα ποστς, αλλα, 2 γρηγορες ερωτησεις.
ποσο τελειομανης θα ελεγες οτι εισαι σα χαρακτηρας?
ποσο μπορεις να βλεπεις ενδιαμεσες, μετριες λυσεις για τα προβληματα σου εκτος απο το τιποτα κ το ολα?
- δεν θα με χαρακτήριζα τελειομανή, αλλά αρκετά ανασφαλή
- γενικά δυσκολεύομαι στις μέσες λύσεις, σκέφτομαι περισσότερο με όρους άσπρο - μαύρο.
Χμμ... :) ... θα ήθελα αρχικά να σχολιάσω αυτό που είπες. Έτσι, για να δεις ενδεχομένως τον παραλληλισμό με την κατάσταση που περιγράφεις.
\'... α χαλαρώσω και να το απολαύσω δηλαδή? είναι σαν να με προστατεύει από κάτι άλλο που τώρα δεν αντιλαμβάνομαι? λειτουργεί όπως ο ύπνος στην κατάθλιψη?...\'
Είναι πολύ σωστό αυτό που λες για τον ύπνο και την κατάθλιψη. Προστασία, καταφύγιο ίσως. Με μια μικρή διευκρίνηση. Δε συμβαίνει μόνο για όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι που δεν αντιλαμβανόμαστε την περίοδο εκείνη. Συμβαίνει και για όταν είναι σχεδόν βέβαιο ότι δε θα μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε απέναντι σε κάποια πράματα που ξέρουμε ότι χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε. Είναι απ\' τους βασικότερους λόγους για τον οποίο το σώμα/οργανισμός, αποσύρεται για όσο κρατήσει αυτή η φάση.
Κάπου σου λέει η Φοίβη για την ευκολία που υπάρχει στη ζωή σου, σαν ένα είδος \'ανασταλτικού παράγοντα\' τελικά για τη δημιουργικότητά σου. Το ίδιο σου έγραψα χτες νομίζω. Αλλά και πάλι, το βρίσκω αφορμή σε αυτό που σου συμβαίνει και όχι αίτιο.
Κάπου λες ότι το κέντρο των προβλημάτων σου είναι αυτός ο εθισμός. Θα διαφωνήσω εδώ, κι αν τελικά είναι έτσι όπως υποθέτω, αυτό είναι που σε αποπροσανατολίζει. Ο εθισμός σου είναι το μέσο έκφρασης μιας κατάστασης. Είναι το \'καταφύγιο\' όπως είπα και πριν για τον ύπνο. Σαν άλλοθι στην αναβλητικότητά σου. Εσύ θέλεις να το ονοματίζεις ας πούμε \'ενδιαφέρον\' μιας και μέσα από αυτό οργανώνεις/ψάχνεις διάφορα πράγματα. Ναι αλλά μένεις στη θεωρία και έχεις \'κάτσει\' πάνω σε αυτό. Κι όταν θυμώνεις, είναι γιατί αντιλαμβάνεσαι τη \'λάθος\' χρήση που κάνεις, και αποφασίζεις να την κάνεις σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά όχι διαφορετικά.
Χριστινιώ, έτσι που σε διαβάζω, κι εγώ αντιλαμβάνομαι πως κάλλιστα θα μπορούσες να ελέγχεις το μυαλό σου. Μόνο που νομίζω ότι το θέμα σου είναι καθαρά συναισθηματικό και τζάμπα θυμώνεις με σένα και σε μαλώνεις. Πέφτεις πιο πολύ στον εθισμό σου.
Αν δε ξεμπερδέψεις το συναισθηματικό κομμάτι απ\' το εγκεφαλικό, θα μπερδεύεσαι και θα θυμώνεις περισσότερο. Κι έτσι θα αναβάλλεις ακόμη περισσότερο.
Εύχομαι να καταφέρεις να διαχωρίσεις τα κομμάτια σου. Γενικά εκεί νομίζω πως κάνεις το λάθος. Κι όταν κάθε σκέψη προκαταβάλλεται από ένα συναίσθημα, είναι δύσκολο να γίνεται πάντα αντιληπτό αν δεν υπάρχει καλή διαχείριση. Αυτά από μένα!
:)
YellowlemonTree ευχαριστώ για την απάντηση προσπαθώ να κατανοήσω κάθε λέξη που μού έχεις γράψει.
αν κατάλαβα καλά, ίσως τελικά δεν με \"χρησιμοποιεί\" ο εθισμός αλλά τον χρησιμοποιώ εγώ για να προσεγγίσω έστω και λανθασμένα μέσα από τα αρνητικά αισθήματα που μου γεννάει, τα συναισθηματικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζω και που δεν θέλω να παραδεχτώ?
Ακριβώς αυτό. Και δεν είναι πάντα θέμα του να μη θέλεις να παραδεχτείς τα συναισθηματικά αδιέξοδα όπως τα λες. Μα μπορεί να μη τα γνωρίζεις καν, το σκέφτηκες αυτό; Δε νιώθεις κάποιες στιγμές να πλησιάζεις στην \'απάντηση\' του γιατί το κάνεις όλο αυτό, και κει ακριβώς να δυσανασχετείς και να παραιτείσαι; Ναι αλλά παραιτείσαι συνεχίζοντας να κάνεις \'υποθετικά\' πράγματα με όλη σου αυτή την ενασχόληση. Εν ολίγοις αντιστέκεσαι στην αδυναμία του να βρεις τη λύση, με μεγαλύτερη χρήση και ξεχνιέσαι. Γίνεται συνήθεια και βόλεμα. Είναι οι άλλες εκδοχές του εθισμού. Αυτό φέρνει κούραση Χριστινιώ. Και μη ξεχνάς ότι η κούραση θα γίνει και διανοητική κάποια στιγμή, εκ των πραγμάτων. Και μετά θα αρχίσει να κουράζεται και το σώμα φυσικά.
Κάποτε χρησιμοποιούσα το αλκοόλ. Ήταν το καταφύγιο. Ήμουν τυχερή γιατί μάλλον έχω δυνατή διανοητική λειτουργία και δεν επηρεάστηκε. Θα μπορούσα να έχω άλλα προβλήματα απ\' την κατάχρηση της ουσίας.
Το πρόβλημα ήταν όλο συναισθηματικό. Κι όταν σταμάτησα να το κουκουλώνω με το μέσο, αποφάσισα να αντιμετωπίσω το δύσκολο κομμάτι. Εγώ πήγα πολύ βαθιά γιατί είμαι και του βάθους... ;) ... αλλά μη κατηγορείς τον εαυτό σου. Μάλλον όπως σου είπα και πριν, δε σου συμβαίνουν μόνο αυτά που ξέρεις ότι νιώθεις. Πιθανότατα να μάθεις πολλά και για όσα νιώθεις αλλά δε μπορείς να \'δεις\' τώρα. Καληνύχτα για την ώρα!
:)
xristinio καλησπερα
διαβαζω εδω και καποια ωρα το θεμα σου και κανω διαφορες σκεψεις.
ηθελα να σε ρωτησω πως ειναι η σχεση σου με τον αντρα σου, ψυχικα και ερωτικα.
προχωρησες σε αυτον τον γαμο σε τι φαση της σχεσης σας και με τι σκεψεις?
εχετε συζητησει το θεμα της αποκτησης παιδιων και τι σκεφτεστε γι αυτο?
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί πολλά χρονιά, ουσιαστικά ζούσαμε σαν παντρεμένοι αρκετό καιρό πριν το γάμο. οπότε ο γάμος σε πρακτικό επιπεδο καθημερινότητας δεν έφερε καμιά σημαντική αλλαγή.
είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ μας και στο παρελθόν είχαμε αρκετές συγκρούσεις. Εγώ είμαι άνθρωπος που με σχετική ευκολία μπορώ να εμπλακώ σε καυγά να φωνάξω, να πω αυτά που θέλω και σε 5 λεπτά να ηρεμήσω και να είμαι καλά και με καλή διάθεση απέναντι στον άλλο. Ο άντρας μου αντίθετα συγκρατείται όσο μπορεί αλλά αν εμπλακεί σε καυγά γίνεται ιδιαίτερα εκρηκτικός και σίγουρα θέλει μέρες να \"συνέλθει\".
τον τελευταίο καιρό, όσο και να αισθάνομαι την ανάγκη να ξεσπάω μέσα από ένα καυγά, επειδή έβλεπα ότι οι διαφορετικές μας \"οπτικές\" πάνω στο θέμα καυγάς μας έφθειραν, αποφεύγω να ξεκινήσω ένα καυγά/ξέσπασμα. είτε το κρατάω μέσα μου και απομονώνομαι για κάποια ώρα ,είτε προσπαθω πάρα πολύ να το συζητήσω λογικά.
Γενικά σαν γυναίκα είμαι πολύ ανασφαλής, και εκτός από 1-2 σύντομες σχέσεις, ο άντρας μου είναι η μοναδική μακροχρόνια σχέση στη ζωή μου. Σε σχέση με το θέμα απόκτησης παιδιού, ο άντρας μου είναι πολύ θετικός, αν και εγώ δεν αισθάνομαι απόλυτα έτοιμη. είναι ένα θέμα όμως που το συζητάμε ανοιχτά μεταξύ μας.
βλεπω οτι τα 4/5 της απαντησης σου επικεντρωνονται στην διαχειριση της διαφωνιας η και του θυμου απο τον καθεναν σας.Quote:
Originally posted by xristinio
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί πολλά χρονιά, ουσιαστικά ζούσαμε σαν παντρεμένοι αρκετό καιρό πριν το γάμο. οπότε ο γάμος σε πρακτικό επιπεδο καθημερινότητας δεν έφερε καμιά σημαντική αλλαγή.
είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ μας και στο παρελθόν είχαμε αρκετές συγκρούσεις. Εγώ είμαι άνθρωπος που με σχετική ευκολία μπορώ να εμπλακώ σε καυγά να φωνάξω, να πω αυτά που θέλω και σε 5 λεπτά να ηρεμήσω και να είμαι καλά και με καλή διάθεση απέναντι στον άλλο. Ο άντρας μου αντίθετα συγκρατείται όσο μπορεί αλλά αν εμπλακεί σε καυγά γίνεται ιδιαίτερα εκρηκτικός και σίγουρα θέλει μέρες να \"συνέλθει\".
τον τελευταίο καιρό, όσο και να αισθάνομαι την ανάγκη να ξεσπάω μέσα από ένα καυγά, επειδή έβλεπα ότι οι διαφορετικές μας \"οπτικές\" πάνω στο θέμα καυγάς μας έφθειραν, αποφεύγω να ξεκινήσω ένα καυγά/ξέσπασμα. είτε το κρατάω μέσα μου και απομονώνομαι για κάποια ώρα ,είτε προσπαθω πάρα πολύ να το συζητήσω λογικά.
Γενικά σαν γυναίκα είμαι πολύ ανασφαλής, και εκτός από 1-2 σύντομες σχέσεις, ο άντρας μου είναι η μοναδική μακροχρόνια σχέση στη ζωή μου. Σε σχέση με το θέμα απόκτησης παιδιού, ο άντρας μου είναι πολύ θετικός, αν και εγώ δεν αισθάνομαι απόλυτα έτοιμη. είναι ένα θέμα όμως που το συζητάμε ανοιχτά μεταξύ μας.
πως αυτο? εχετε σοβαρα θεματα διαφωνιας μεταξυ σας? ειναι κατι καθημερινο? νοιωθεις να εχεις θεματα μαζι του που δεν λυνεις λογω της πραοτητας του , ενω εσυ ταλαιπωρεισαι?
ωστοσο η ερωτηση μου αφορουσε και κατα πολυ το ερωτικο μερος της σχχεσης σας, για το οποιο δεν μου απαντας...
νοιωθεις ερωτευμενη μαζι του? κι αν οχι ερωτευμενη, υπαρχει ακομα παθος μεταξυ σας? πως ειναι το σεξουαλικο κομματι?
ο λογος που ακομα διαφωνεις για το θεμα του παιδιου, ειναι και μια γενικοτερη σταση σου για την αποκτηση παιδιων, η τα θελεις, απλα δεν ξερεις αν ειναι τωρα η καταλληλη ωρα?
Επικεντρώθηκα στα θέματα διαφωνίας, γιατί τελευταία έχει προκύψει και το εξής. Αδυνατώ να πάρω πρωτοβουλίες, ζητάω τη γνώμη του, φυσικά είναι διαφορετική από τη δική μου, και πρέπει να διαχειριστώ την ένταση που μου δημιουργεί η επιμονή του στη γνώμη του.
π.χ έχουμε αποφασίσει ότι χρειαζόμαστε καινούργιο ψυγείο, δεν μπορώ να πάρω πρωτοβουλία να αποφασίσω ποιο χρειάζομαστε και να πάω να το αγοράσω. Θα ρωτήσω τη γνώμη του, θα επιμείνει σε ένα μοντέλο που δεν το εγκρίνω (συνήθως θα επιλέξει το πιο φτηνό), θα προσπαθησω να τον πείσω, θα κουραστώ και δεν θα αγοράσουμε ψυγείο. Μια βασική διαφορά με τον άντρα μου είναι ότι θεωρώ, πως είναι άνθρωπος της ευκολίας. Δεν θα ζορίσει τον εαυτό του σε τίποτα, θα επιλέξει την πιο ανώδυνη λύση για αυτόν. π.χ θα επιλέξει ένα φτηνό ψυγείο κακής ποιότητας για να μην χρειαστεί να κάνει π.χ μια μικρή οικονομία.
Υπάρχει πάθος στη σχέση, ίσως από την πλευρά μου μεγαλύτερη εξάρτηση δεδομένης και της ανασφάλειας μου. Η ερωτική επιθυμία δεν είναι γραμμική, υπάρχουν περίοδοι καλής επικοινωνίας και άλλες απομάκρυνσης. Βασικά στο θέμα του παιδιού δεν διαφωνούμε, είναι από τα λίγα ζητήματα που ο καθένας δείχνει κατανόηση στη θέση του αλλου.
λοιπον αγαπητη χριστινιω.Quote:
Originally posted by xristinio
Επικεντρώθηκα στα θέματα διαφωνίας, γιατί τελευταία έχει προκύψει και το εξής. Αδυνατώ να πάρω πρωτοβουλίες, ζητάω τη γνώμη του, φυσικά είναι διαφορετική από τη δική μου, και πρέπει να διαχειριστώ την ένταση που μου δημιουργεί η επιμονή του στη γνώμη του.
π.χ έχουμε αποφασίσει ότι χρειαζόμαστε καινούργιο ψυγείο, δεν μπορώ να πάρω πρωτοβουλία να αποφασίσω ποιο χρειάζομαστε και να πάω να το αγοράσω. Θα ρωτήσω τη γνώμη του, θα επιμείνει σε ένα μοντέλο που δεν το εγκρίνω (συνήθως θα επιλέξει το πιο φτηνό), θα προσπαθησω να τον πείσω, θα κουραστώ και δεν θα αγοράσουμε ψυγείο. Μια βασική διαφορά με τον άντρα μου είναι ότι θεωρώ, πως είναι άνθρωπος της ευκολίας. Δεν θα ζορίσει τον εαυτό του σε τίποτα, θα επιλέξει την πιο ανώδυνη λύση για αυτόν. π.χ θα επιλέξει ένα φτηνό ψυγείο κακής ποιότητας για να μην χρειαστεί να κάνει π.χ μια μικρή οικονομία.
Υπάρχει πάθος στη σχέση, ίσως από την πλευρά μου μεγαλύτερη εξάρτηση δεδομένης και της ανασφάλειας μου. Η ερωτική επιθυμία δεν είναι γραμμική, υπάρχουν περίοδοι καλής επικοινωνίας και άλλες απομάκρυνσης. Βασικά στο θέμα του παιδιού δεν διαφωνούμε, είναι από τα λίγα ζητήματα που ο καθένας δείχνει κατανόηση στη θέση του αλλου.
δεν εχω βγαλει ενα πληρες συμπερασμα, γι αυτο θα σου τα πω οπως τα σκεφτηκα κι αν σου χρησιμεψουν σε κατι, κρατησε τα...
το θεμα καταθλιψης δεν θα το σχολιασω, δεν ειμαι γιατρος, κι εκτος αυτου, η καταθλιψη ειναι μια παρενεργεια, δεν ειναι ενα πρωταρχικο προβλημα..
μου μοιαζεις αποπροσανατολισμενη...
ο λογος που επεμεινα τοσο στην σχεση με τον αντρα σου ηταν το γεγονος οτι τα προβληματα σου αρχισαν μετα τον γαμο σας, κι αυτο με κανει να πιστευω οτι εχει να κανει με την σχεση σας.
μου μιλας για μια μακροχρονια σχεση, που προφανως κατεληξε σε γαμο για κοινωνικους(?) λογους, η γιατι ηταν ηδη ενας γαμος. στο θεμα του παιδιου δεν εχετε καταληξει ακομα , οποτε δεν ηταν η αποκτηση παιδιου ο λογος για τον γαμο σας...οποτε ηταν........εσυ ξερεις τι...
σχολιασες επισης δυο φορες την δικη σου ανασφαλεια.
ενδεχεται η ανασφαλεια αυτη να σε εκανε να προχωρησεις σε εναν γαμο , χωρις να εισαι σιγουρη οτι αυτο θελεις, μονο για να μην χασεις την ευκαιρια να εισαι με τον συγκεκριμενο ανθρωπο \"για παντα\"?
υπαρχει μηπως περιπτωση να μην εισαι τοσο σιγουρη για την επιλογη σου, αλλα να μενεις σε αυτην λογω της ανασφαλειας που λεγαμε?
η πορεια των σπουδων σου, δειχνει ενα ατομο που βαζει στοχους και δουλευει σκληρα...
εκανες σοβαρες σπουδες σε καποιο αντιοκειμενο, με μεταπτυχιακα και διδακτορικα και στην συνεχεια αλλαξες αντικειμενο και συνεχισες.
ξαφνικα και ενω ακομα σπουδαζεις, εχασες το αρχικο σου ενδιαφερον, παρολο που δεν εχεις ακομα ολοκληρωσει.
κατι σε απογοητευσε.
τι ηταν αυτο?
νομιζω οτι ειναι καποιο υπαρξιακο σου θεμα που σου εχει χαρισει μια αισθηση ματαιοτητας για τα πραγματα...
ηταν αραγε η αξιοζηλευτη δουλεια που τελικα βουλιαζει στην απραξια? ειναι το αδιεξοδο μιας σχεσης που την κρατησες απο ανασφαλεια περισσοτερο, παρα απο το \"μοιραιο\" ταιριασμα?
ειναι το οτι πρεπει να παρεις οριστικες αποφασεις που θα καθορισουν την ζωη σου απο δω και περα(αποκτηση παιδιου π.χ.) και η δυσκολια σου να τις παρεις σε σπρωχνει στην απραξια ?
κατι απο ολα αυτα, η ολα αυτα εχω την αισθηση πως ειναι....
νομιζω βρισκεσαι σε μια καμπη της ζωης σου που πολυ κυνηγησες, παιδευτηκες για να φτασεις, αλλα τωρα αναρωτιεσαι αν ειναι οντως η ζωη που θελεις να ζησεις , η η ζωη μιας αλλης...
αυτο νομιζω
Ο μόνος τόμέας στη ζωή μου στον οποίο παρέμενα δραστήρια ήταν ο επαγγελματικός/επιστημονικός. Ένιωθα ζωντανή, δεν είχα ανασφάλεια, έπαιρνα ρίσκα, δούλευα, άλλαζα, ανέπνεα.
Στην προσωπική μου ζωή, η αλήθεια είναι πως δεν ψάχνω και πολύ τα πράγματα. η ανασφάλειά μου είναι τόσο ισχυρή που ξέρω΄οτι δεν μου έχει αφήσει περιθώρια επιλογών. δεν σκέφτομαι πως θα ήταν αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Παρέμεινα σταθερή και έχω συνηθίσει σε αυτό. Εξάλλου δεν εχω μέτρο σύγκρισης για να αξιολογήσω απόλυτα τη σχέση
οποτε τώρα που χάνω και το πιο ζωντανό πράγμα στην προσωπικότητα μου και στη ζωή μου (επαγγελματική απραξία, έλλειψη ενδιαφέροντος), νιώθω χαμένη, αισθάνομαι να πνίγομαι και σίγουρα φοβισμένη για την ανυπαρξία που πλησιάζει.
Θεωρώ ότι δεν πρόκειται για απλή περίπτωση βαρεμάρας. Χωρίς να είμαι ειδικός, απλά λέω τη γνώμη μου από προσωπική εμπειρία, διακρίνω μια δυσλειτουργία συναισθηματική, ένα μπλέξιμο που ίσως χρειάζεται προσοχή και κάποια συντονισμένη βοήθεια από κάποιον ειδικό. Η συνεχής κόπωση και η αναβλητικότητα, είναι σημάδι κάποιας μορφής κατάθλιψης θεωρώ.
Καλή δύναμη, εύχομαι τα καλύτερα.
που πιστευεις οτι οφειλεται αυτη η τοσο μεγαλη σου ανασφαλεια που σε ωθει στο να μη \"τα ψαχνεις και πολυ\" τα της προσωπικης σου ζωης ΚΑΝ?Quote:
Originally posted by xristinio
Ο μόνος τόμέας στη ζωή μου στον οποίο παρέμενα δραστήρια ήταν ο επαγγελματικός/επιστημονικός. Ένιωθα ζωντανή, δεν είχα ανασφάλεια, έπαιρνα ρίσκα, δούλευα, άλλαζα, ανέπνεα.
Στην προσωπική μου ζωή, η αλήθεια είναι πως δεν ψάχνω και πολύ τα πράγματα. η ανασφάλειά μου είναι τόσο ισχυρή που ξέρω΄οτι δεν μου έχει αφήσει περιθώρια επιλογών. δεν σκέφτομαι πως θα ήταν αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Παρέμεινα σταθερή και έχω συνηθίσει σε αυτό. Εξάλλου δεν εχω μέτρο σύγκρισης για να αξιολογήσω απόλυτα τη σχέση
οποτε τώρα που χάνω και το πιο ζωντανό πράγμα στην προσωπικότητα μου και στη ζωή μου (επαγγελματική απραξία, έλλειψη ενδιαφέροντος), νιώθω χαμένη, αισθάνομαι να πνίγομαι και σίγουρα φοβισμένη για την ανυπαρξία που πλησιάζει.
μπορεις να προσδιορισεις καποιες αιτιες?
δεν σε προβληματιζει αυτο?
θεωρεις οτι μπορεις να εχεις ισορροπιες στην ζωη σου, βγαζοντας απεξω τα της προσωπικης ζωης, η εστω κανοντας ασφαλεις αλλα ισως μη επιθυμητες, επιλογες?
Θα ήμουν άδικη με την προσωπική μου ζωή, αν την παρουσίαζα σαν μια ζωή απόλυτου συμβιβασμού. Νιώθω επιθυμία και αγάπη για τον άντρα μου, απλώς ο συνδυασμός της δικής μου ανασφάλειας και της δικής του ιδιοσυγκρασίας ενίοτε με ταλαιπωρεί. Τι θέλω να πω, είναι στιγμές που αισθάνομαι την ανάγκη να μείνω λίγο μόνη. Θα μπορούσα να σηκωθώ και να πάω κάπου για 3 μέρες. Δεν το κάνω, με το φόβο ότι αν εισάγω νέα ήθη στη σχέση μας, την επόμενη φορά ο ίδιος θα ζητήσει να πάει ένα Σ/Κ μόνος και εγώ ξέρω πως λόγω ανασφάλειας δεν θα μπορουσα να το διαχειριστώ.
Η πηγή της δικής μου ανασφάλειας θεωρώ σε μεγάλο βαθμό πως είναι η έλλειψη εμπειριών, καθώς και ο υπερβολικός συναισθηματισμός/ευαισθησία.
Συμφωνώ απολύτως xristinio. Το σύμπτωμα είναι η κατάθλιψη, η αιτία πρέπει να βρεθεί και να ξερριζωθεί.....Συμφωνώ απολύτως. Στην ίδια κατάσταση είμαι κι εγώ ακριβώς.Quote:
Originally posted by xristinio
....πρέπει να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. απλώς για να έχουν διάρκεια τα πράγματα πρέπει να βρω την πηγή του κακού που προκαλεί αυτή την παράιτηση.
Δεν είναι αλήθεια αυτό χριστίνα μου, εγώ έδωσα πανελλαδικές στα 38 μου μαζί με την κόρη μου, πήρα το πτυχίο μου, ενώ είχα και τρια μικρά παιδιά να μεγαλώσω μόνη μου και με πάρα πολλές δυσκολίες, έκανα μεταπτυχιακό, τώρα κάνω δεύτερο πτυχίο και πρώτα ο θεός πάω για διδακτορικό μέσα στο 2011. Η ιστορία σου ακριβώς ίδια με την δική μου είναι τόσο παράξενο αυτό...Quote:
Originally posted by xristinio
ε...όχι και ακριβώς φυσιολογικό. αν και από την άλλη το διάβασμα απαιτεί αυτοπειθαρχία, κόπο, δεν είναι ευχάριστη διαδικασία, οπότε μήπως απλώς είμαι μεγάλη (35 ετών) για να έχω αντοχές για διάβασμα (άργησα να κάνω την επιστημονικη στροφή, την έκανα στα 29, όταν άλλοι ξεμπερδεύουν με όλα αυτά) και αυτό το βαφτίζω κατάθλιψη, αυθυποβάλλομαι, οπότε και για αυτό δεν έχω όρεξη μετά για τιποτα?
Μπράβο βρε Μαργαρίτα, διάβαζα το ποστ σου και χάρηκα. μάλλον εσύ είσαι στην κατηγορία των super γυναικών που ανέφερα και πιο πάνω και στην οποία εγώ δυστυχώς δεν ανήκω.
Μπα...τα ίδια περνάω κι εγώ με σένα.Quote:
Originally posted by xristinio
Μπράβο βρε Μαργαρίτα, διάβαζα το ποστ σου και χάρηκα. μάλλον εσύ είσαι στην κατηγορία των super γυναικών που ανέφερα και πιο πάνω και στην οποία εγώ δυστυχώς δεν ανήκω.
και πως το παλεύεις εσύ? έχεις βρει κάτι?
Όχι ακόμα Χριστίνα μου, ξέρω όμως ότι είμαι ένα βήμα πριν να προσπαθήσω να αλλάξω ολόκληρη τη ζωή μου. Τέρμα το βόλεμα. Ξέρω καλά ότι όσο κι αν είναι δύσκολο πρέπει να σηκωθούμε και να παλέψουμε. Ελπίζω πάντα και ξέρω ότι μπορώ να πέσω δέκα φορές αρκεί να σηκωθώ έντεκα. Σε φιλώ.
Σου εύχομαι καλή δύναμη, φαίνεται πως για σένα είναι απολύτως ξεκάθαρο το τι πρέπει να αλλάξεις.
Εγώ πάλι έχω αρχίσει με πολύ μικρά βήματα να προσπαθώ. σήμερα τουλάχιστον με κάποια προσπάθεια ο εθισμός μου ήταν λίγο πιο περιορισμένος σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες. Βασικά καθόμουν και σκεφτόμουνα ότι μου έχετε γραψει εδώ μέσα.
Με βοηθάνε πολυ οι απαντήσεις σας δεδομένου, ότι με βάζουν να σκέφτομαι πράγματα που δεν έχω ξανασκεφτεί και ακόμη και αν με οδηγούν συχνά σε άσχημες σκέψεις η αίσθηση ότι πρόκειται για μια καινούργια σκεψη λειτουργεί διεγερτικά.
Quote:
Originally posted by xristinio
Σου εύχομαι καλή δύναμη, φαίνεται πως για σένα είναι απολύτως ξεκάθαρο το τι πρέπει να αλλάξεις.
Εγώ πάλι έχω αρχίσει με πολύ μικρά βήματα να προσπαθώ. σήμερα τουλάχιστον με κάποια προσπάθεια ο εθισμός μου ήταν λίγο πιο περιορισμένος σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες. Βασικά καθόμουν και σκεφτόμουνα ότι μου έχετε γραψει εδώ μέσα.
Με βοηθάνε πολυ οι απαντήσεις σας δεδομένου, ότι με βάζουν να σκέφτομαι πράγματα που δεν έχω ξανασκεφτεί και ακόμη και αν με οδηγούν συχνά σε άσχημες σκέψεις η αίσθηση ότι πρόκειται για μια καινούργια σκεψη λειτουργεί διεγερτικά.
Χριστίνα μου καθόλου ξεκάθαρο δεν μου είναι τι πρέπει να αλλάξω, απλώς ξέρω ότι έχασα πολύ χρόνο τεμπελιάζοντας, επειδή φοβάμαι ή δεν έχω την δύναμη να προσπαθήσω. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να αλλάξω την ζωή μου, δεν θέλω να συνεχίσω έτσι. Αυτό.
Όσο για το πρώτο βήμα που λες, μην ξεχνάς ότι και το πιο μεγάλο ταξίδι ξεκινά με ένα πρώτο μικρό βήμα.
Καλησπέρα! Εσύ πολύ μ\' αρέσεις... ;) ... κι εγώ σκέφτομαι του χρόνου να ξαναδώσω πανελλαδικές - αν και τώρα είμαι στη διευθέτηση μιας πολύ δύσκολης και σημαντικής για τη μετέπειτα πορεία μου κατάστασης... αν όλα πάνε καλά, λέω για του χρόνου. Να συνεχίσω μια ρημαδοκατάσταση που είχα παρατήσει εκεί χάμω, λολ!... και να ξαναγίνω 18 αμά λάχει και να κάτσω με τα πιτσιρίκια στα έδρανα... :P ...Quote:
Originally posted by Margaritta
Όχι ακόμα Χριστίνα μου, ξέρω όμως ότι είμαι ένα βήμα πριν να προσπαθήσω να αλλάξω ολόκληρη τη ζωή μου. Τέρμα το βόλεμα. Ξέρω καλά ότι όσο κι αν είναι δύσκολο πρέπει να σηκωθούμε και να παλέψουμε. Ελπίζω πάντα και ξέρω ότι μπορώ να πέσω δέκα φορές αρκεί να σηκωθώ έντεκα. Σε φιλώ.
Χριστινιώ, νομίζω ότι εντόπισες τελικά την εστία της κατάστασης. Εύχομαι αν ζητήσεις βοήθεια, να πέσεις σε ικανό και κατάλληλο άτομο. Βγήκα πρόσφατα από κατάθλιψη γερή και σου εύχομαι να προσπεράσεις και να μην ανταμωθείτε... γερά. Θεού θέλοντος και... εμού μη επιτρέποντος - ξανά - μάλλον έίναι και το τελευταίο μου επεισόδιο. Εγώ ήρθα σε μετωπική σύγκρουση με το συναίσθημα. Και σήμερα χαίρομαι απίστευτα για αυτό... ;) ...
Μαργαρίτα τα σέβη μου και εις ανώτερα!
:)
για ποια \"ανυπαρξια που πλησιαζει\" μιλας?Quote:
Originally posted by xristinio
Ο μόνος τόμέας στη ζωή μου στον οποίο παρέμενα δραστήρια ήταν ο επαγγελματικός/επιστημονικός. Ένιωθα ζωντανή, δεν είχα ανασφάλεια, έπαιρνα ρίσκα, δούλευα, άλλαζα, ανέπνεα.
Στην προσωπική μου ζωή, η αλήθεια είναι πως δεν ψάχνω και πολύ τα πράγματα. η ανασφάλειά μου είναι τόσο ισχυρή που ξέρω΄οτι δεν μου έχει αφήσει περιθώρια επιλογών. δεν σκέφτομαι πως θα ήταν αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Παρέμεινα σταθερή και έχω συνηθίσει σε αυτό. Εξάλλου δεν εχω μέτρο σύγκρισης για να αξιολογήσω απόλυτα τη σχέση
οποτε τώρα που χάνω και το πιο ζωντανό πράγμα στην προσωπικότητα μου και στη ζωή μου (επαγγελματική απραξία, έλλειψη ενδιαφέροντος), νιώθω χαμένη, αισθάνομαι να πνίγομαι και σίγουρα φοβισμένη για την ανυπαρξία που πλησιάζει.
για την ...αιωνια, η για καποια επαγγελματικη απραξια οπως αυτη που αντιμετωπιζεις τωρα στην δουλεια σου?
επαναλαμβανεις συνεχως το θεμα της ανασφαλειας, που σε καθοριζει απ οτι καταλαβαινω...
πες μου, ποια ειναι η αποψη για την εμφανιση σου?
θα χαρακτηριζες την σχεση σου με το φαγητο υγιη και τα κιλα σου φυσιολογικα?
TheYellowLemonTree, έχω βιώσει στη ζωή μου, πως μπροστά στη θέληση, Θεού θέλοντος, δεν υπάρχουν εμπόδια. Όταν έχεις μέσα σου μια φωτιά να σε καίει, μη φοβάσαι ούτε αέρηδες ούτε τίποτα. Εύχομαι καλή επιτυχία στις Πανελλαδικές. Εγώ κάθησα στο ίδιο θρανίο μαζί με την κόρη μου, κι εσύ λες με τα πιτσιρίκια; Αγάντα.Quote:
Originally posted by TheYellowLemonTree
Καλησπέρα! Εσύ πολύ μ\' αρέσεις... ;) ... κι εγώ σκέφτομαι του χρόνου να ξαναδώσω πανελλαδικές - αν και τώρα είμαι στη διευθέτηση μιας πολύ δύσκολης και σημαντικής για τη μετέπειτα πορεία μου κατάστασης... αν όλα πάνε καλά, λέω για του χρόνου. Να συνεχίσω μια ρημαδοκατάσταση που είχα παρατήσει εκεί χάμω, λολ!... και να ξαναγίνω 18 αμά λάχει και να κάτσω με τα πιτσιρίκια στα έδρανα... :P ...
Χριστινιώ, νομίζω ότι εντόπισες τελικά την εστία της κατάστασης. Εύχομαι αν ζητήσεις βοήθεια, να πέσεις σε ικανό και κατάλληλο άτομο. Βγήκα πρόσφατα από κατάθλιψη γερή και σου εύχομαι να προσπεράσεις και να μην ανταμωθείτε... γερά. Θεού θέλοντος και... εμού μη επιτρέποντος - ξανά - μάλλον έίναι και το τελευταίο μου επεισόδιο. Εγώ ήρθα σε μετωπική σύγκρουση με το συναίσθημα. Και σήμερα χαίρομαι απίστευτα για αυτό... ;) ...
Μαργαρίτα τα σέβη μου και εις ανώτερα!
:)
Η αλήθεια είναι, πως δεν έχω πρόβλημα κιλών ή κάτι προβληματικά άσχημα πάνω μου. Είναι όμως ένα χαρακτηριστικό μου η ανασφάλεια, που μπορεί να μην την εκπέμπω, αλλά οι άνθρωποι που με γνωρίζουν καλύτερα την αναγνωρίζουν.
όταν μιλώ για ανυπαρξία αναφέρομαι στην επαγγελματική ανυπαρξία.
α, μαλιστα!Quote:
Originally posted by xristinio
Η αλήθεια είναι, πως δεν έχω πρόβλημα κιλών ή κάτι προβληματικά άσχημα πάνω μου. Είναι όμως ένα χαρακτηριστικό μου η ανασφάλεια, που μπορεί να μην την εκπέμπω, αλλά οι άνθρωποι που με γνωρίζουν καλύτερα την αναγνωρίζουν.
όταν μιλώ για ανυπαρξία αναφέρομαι στην επαγγελματική ανυπαρξία.
υπαρχει περιπτωση, η απραξια να ειναι τελικα......ανυπομονισια?
περασαν ΠΟΛΛΑ χρονια της ζωης σου σε σοβαρες σπουδες και μαλιστα πολλα απο αυτα σε σπουδες που δεν θα χρησιμοποιησεις καν....
συνεχιζεις τωρα τις σπουδες που σε ενδιαφερουν αλλα νοιωθεις οτι τα χρονια περνανε κι οτι εισαι ηδη σε ηλικια για να δημιουργεις και οχι για να σπουδαζεις ακομα...
το ειπες και μονη σου, οτι διαλεξες την συγκεκριμενη θεση (οπου τα ξυνετε) για να εχεις χρονο για τις σπουδες σου.
αν ομως εχασες την υπομονη σου για σπουδες και κοντρα σπουδες και νοιωθεις να βαλτωνεις στο καθισιο, αλλαξε το.
επεδιωξε να πας σε μαχιμη θεση , να νοιωσεις δημιουργικη και παλι και πιστευω οπως και παλιοτερα με τις τοσες σπουδες, θα καταφερεις καλυτερα να συνδυασεις τις σπουδες με την δουλεια, ακομα κι αν κουραστεις περισσοτερο,η αν αργησεις και λιγο, παρα τις σπουδες με το καθισιο, με την προοπτικη περισσοτερου καθισιου...
πως θα σου φαινοταν αυτο?
{{{{.....αλλά επειδή έχω ανάγκη ενός άμεσου ξεμπλοκαρίσματος -αν αυτό είναι εφικτό- το ψάχνω μόνη και τώρα με σας.}}}_______________________δυστυχως δεν νομιζω οτι αυτο ειναι εφικτο,,(ανεξαρτητα αν θα το κανεις μονη , με μας , η με αλλη βοηθεια),,,,,, αυτο που τωρα βιωνεις ειναι κατι που εχει δρομολογηθει απο το απωτερο παρελθον σου, ειναι συμφητο με σενα και τις επιλογες σου ,,,,και εκτος του οτι θα χρειαστει να παρεις αποφασεις και να επαναξιολογισεις τις επιλογες σου , ΠΑΝΩ απο ολα χρειαζεται ΧΡΟΝΟς για να συμβουν-κανεις ολα αυτα . Καταρχην λοιπον παρε μια ανασα, προσπαθησε να δεις ποιο μεσομακροπροθεσμα τη εκβαση του ζητηματος ,,,,και μην αγωνιας και πνιγεσαι για να το λυσεις σε μερικες ωρες -μερες και μετα να συνεχισεις οπως πριν λες και δεν συνεβει τιποτα ........
...εγώ επειδή δεν μπορώ να βρω εξήγηση, απλώς μένω στη διαπίστωση ότι πρόκειται για συμπεριφορά αυτο-υπονόμευσης, αυτοσαμποταρίσματος, μια μαζοχιστική συμπεριφορά .}}}}}}}}}}}}}}}}}} μαζοχισμος η μια νεα ΠΡΟΚΛΗΣΗ που σου σερβιρει ο εαυτουλης σου ?? μην ξεχνας οτι και στο παρελθον στο εκανε αυτο !! Δεν μηδενιζει οποιοσδηποτε σπουδες και μεταπτυχιακα ε;
να αναφέρω και το εξής: πριν πέντε μήνες έκανα μια παρουσίαση στο διδακτορικό η οποία πήγε πολυ καλά, πήρα θετικά σχόλια. και αντί να πάρω δύναμη και να συνεχίσω με πείσμα εγώ πάλι έπεσα.
εν τωμεταξύ, ο επιβλέπων καθηγητής μου είναι πολυ απαιτητικός και ενδεχομένως αυτή την εξαφάνιση μου 5 μήνες τώρα να την πληρωσω ακριβά (υπάρχει το ρίσκο να αρνηθεί να συνεχίσει να συνεργάζεται μαζί μου ένεκα ασυνέπειας) και παρόλο που το γνωρίζω και αγχώνομαι και πολλά βράδια δεν κοιμάμαι από το άγχος, δεν μπορώ να ξεμπλοκάρω, ή μάλλον μπλοκάρω χειρότερα.
Κάποιος θα απορήσει γιατί τόση εμμονή με αυτό το διδακτορικό? μάλλον γιατί για μενα συμβολίζει την εξέλιξή μου σε πολλά επίπεδα, και επειδή θα το θεωρήσω προσωπική επιτυχία το γεγονός ότι ξεκίνησα από το μείον (ένααντικείμενο που δεν είχα σπουδάσει) και τα καταφερα. για αυτό μένω λίγο στη αυτο σαμποταρίσματος. Γιατί σημαίνει για μένα πολλά (το ξέρω το έχω ψάξει, σχεδόν είμαι σίγουρη)
...έχω πεισμώσει τόσο και θέλω να το παλέψω μόνη μου. δεν ξέρω μπορεί να ακούγεται αδιέξοδο, αλλά πραγματικά θεωρώ πως σε ένα βαθμό είναι state of mind και δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν μπορώ να ελέγξω το μυαλό μου.}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}________ειναι μια κοινη ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ σχεδον αυτο το αισθημα οποιων εχουν βρεθει στη ιδια θεση : \'\'δεν μπορω να δεχτω οτι δεν μπορω να ελεγξω το μυαλο μου \'\' !!!!!!!!!!! ,,, ΕΙΔΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥς, οπως και εσυ . Εχεις την αισθηση της προδοσιας ,,,, (πχ,στον αθλητισμο το λενε : με προδωσαν οι δυναμεις μου ) ,,,, Βεβαια ποσο δικιο εχεις .....αλλα και ποσο αδικο μαζι .,,, αλλα ισως να βρισκεσαι καπου στο τελος ενος κυκλου , και στην αρχη ενος αλλου ,σε σχεση με το μυαλο σου , και με οτι συνεπαγεται αυτο ....
σαμποταζζζζζζζζζζζζζζζζζζ ζζζζ ?????????? οκ. σου κανεις σαμποταζ .,,, θες να αντρεψεις μια κατασταση ; θες να την εκτρεψεις ; ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,παντως οπως και η ρεμεντυ παραπανω δεν το πολυκαταλαβαινω το θεματακι σου , απλα σκεψεις κανω ,,,,,,,,,,,,,,,,,παντως εχεις θεματακι ε ; και μαλιστα θαλεγα α κ ρ α ι ο καπως ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,παιζει τιποτα ακραιο στη ζωη σου ?
path με τρομάζεις με τον όρο ακραίο. τόσο σοβαρα λοιπόν?