εγω σημερα εχω την 2η μου συναντηση...δεν εχω αγχος που παω εκει:P...την ελπιδα μου εχω χσει τελευταια...για ενα πραγμα που ημουν περηφανη ειναι οτι παντα ελπιζα οτι αυτο θα αλλαξει...τςρα σκετη απογνωση...και καλοι φιλοι...σφηνακια ολων των ιδων:P
Printable View
εγω σημερα εχω την 2η μου συναντηση...δεν εχω αγχος που παω εκει:P...την ελπιδα μου εχω χσει τελευταια...για ενα πραγμα που ημουν περηφανη ειναι οτι παντα ελπιζα οτι αυτο θα αλλαξει...τςρα σκετη απογνωση...και καλοι φιλοι...σφηνακια ολων των ιδων:P
Όλα καλά θα πάνε θα το δεις, απλα χρειάζεται υπομονή και να μην απελπίζεσαι. Ξέρω ότι αυτό είναι πιο εύκολο να το λεει κανείς παρά να το κάνει, αλλα μια παρέα είμαστε εδώ και θα το παλέψουμε.
Σου έδωσε κάποια φαρμακευτική αγωγή ο ψυχίατρος?
οχι μου ειπε οτι δεν χρειαζεσε φαρμακα...σημερα που θα με γνωρισει ομως καλυτερα θα το δουμε κι αυτο:P:P
Γεια σας παιδια. Υπαρχει τελικα και καποιος που να ζει πολλα χρονια με το προβλημα της αγχωδους διαταραχης και των κρισεων πανικου η εχω τα πρωτεια;
Εγώ εγώ, άσχετα αν το κατάλαβα στα 32 μου, και φυσικά μόλις το κατάλαβα η ένταση του αγχους πολλαπλασιάστηκε :)
Γιατι σου πηρε καιρο να το καταλαβεις; Μηπως απλα δεν ηθελες να το παραδεχτεις;
Θα σε καληνυχτισω τωρα γιατι αρχισαν να κλεινουν τα ματακια μου. Θα χαρω να τα πουμε αυριο αν μπορεσεις. Να εχεις ενα ομορφο ξημερωμα.
Καλημέρα. :)
Είμουν από πάντα πολύ αγχώδεις που λες, αγχωνόμουν για κάτι αλλά μετα το ξεχναγα, δεν του έδινα σημασία, οπότε με άφηνε και αυτό, μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναγινόταν. Βέβαια οι αντοχές μου στις αγχώδεις καταστάσεις ήταν πολύ μειωμένες. Από την στιγμή όμως που πήρα χαμπάρι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και άρχισα να το καταλαβαίνω και να το σκέφτομαι συνέχεια, άρχισε η κάτω βόλτα. :)
Γεια σου σπιραλ...... Απο την στιγμη που το πηρες χαμπαρι πηγες σε γιατρο;
Geia, nai einai poli diskolo kai se katalaveno kai egw edw kai poli kairo niw8o auto to apaisio sinais8ima kai pernw kai farmaka. Vges ekso kai koitakse ton ourano kai 8a deis oti 8a niwseis kalitera :) kratisoy kai nikise tous fovous sou kai des mesa va8ia stin psixh sou kai 8a deis poso dinati eisai ola mporoume na ta kseperasoume me ipomoni kai dinami. Exw ma8ei edw kai toso kairo na to antimetopizw pleon san mia sinei8eia ,moy simvainei kai to agnow. Ola 8a panw kala exe pisth... ;)
Βασικά μου πήρε ένα χρόνο περίπου να το αποφασίσω και να πάω σε γιατρό. Όλο το ανέβαλα , και όλο έλεγα θα πάω.
Ε δεν άντεξα άλλο, πήγα και ελπίζω για το καλύτερο. :)
Στο ευχομαι ολοψυχα να ξεμπερδεψεις γρηγορα απο αυτο το βασσανο.
Ολγακι σ\'ευχαριστω για τα θετικα σου λογια. Το θεμα δεν ειναι οτι δε θελω αλλα δεν εχω αλλες αντοχες. Μ\'εχει καταβαλει ψυχικα και σωματικα αυτο το προβλημα. Αισθανομαι πανω απο 100 χρονων. Δεν ξερω τι με κραταει και συνεχιζω ακομα να ζω. Ισως βαθεια μεσα μου να υπαρχει μια σπιθα ελπιδας οτι ολο αυτο ειναι ενας εφιαλτης και ξαφνικα θα ξυπνησω και θα ειμαι παλι η κοπελα με το χαμογελο, την χαρα, την αισιοδοξια και αυτη που δεν καθοταν ουτε δεμενη μεσα στο σπιτι.
silveroula διαβασα σχεδον ολα σου τα μηνυματα και με αγγιξαν βαθυτατα.εγω βεβαια ειμαι αλλου παπα ευαγγελιο:P(διπολικη) και με απειρα οικογενειακα προβληματα,αλλα εχουμε αρκετα κοινα σημεια.Quote:
Originally posted by silveroula
Ολγακι σ\'ευχαριστω για τα θετικα σου λογια. Το θεμα δεν ειναι οτι δε θελω αλλα δεν εχω αλλες αντοχες. Μ\'εχει καταβαλει ψυχικα και σωματικα αυτο το προβλημα. Αισθανομαι πανω απο 100 χρονων. Δεν ξερω τι με κραταει και συνεχιζω ακομα να ζω. Ισως βαθεια μεσα μου να υπαρχει μια σπιθα ελπιδας οτι ολο αυτο ειναι ενας εφιαλτης και ξαφνικα θα ξυπνησω και θα ειμαι παλι η κοπελα με το χαμογελο, την χαρα, την αισιοδοξια και αυτη που δεν καθοταν ουτε δεμενη μεσα στο σπιτι.
1/ οτι το αγχος μου γ@μ@ει σχεδον καθημερινα τη ζωη μου
2/πασχω απο τα 21 μου και ειμαι 36 με μικρες περιοδους υφεσης του προβληματος μου
3/νιωθω και γω πολυυυυυ κουρασμενη,σαν 100 χρονων οπως λες και συ...
απο αυτα που γραφεις περα απο το οτι ταυτιστηκα μαζι σου ηθελα να σου πω οτι σε συμπαθησα γιατι φαινεσαι ευφυεστατη κοπελα με ανεπτυγμενη την αισθηση του χιουμορ.
κλεινοντας θα σου αφιερωσω ενα στιχακι του Σεφερη που εμενα με παρηγορει οταν το σκεφτομαι
ΚΡΑΤΑ ΤΗ ΣΠΙΘΑ ΟΠΩΣ ΟΠΩΣ ΘΑ ΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΨΕΙ Η ΦΛΟΓΑ.
ευχομαι να ερθει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτη η στιγμη σε μενα,σε σενα και σε ολους οσους υποφερουν χρονια....
κουραγιο καλη μου:)
Amelie καλησπερα. Λογο του οτι υπαρχει αυτο το προβλημα στην ζωη μου εχω διαβασει αρκετα βιβλια που εχουν σχεση με ψυχικες ασθενειες [ανετα μπορω να δωσω εξετασεις για ψυχιατρος χα χα χα] και ξερω τι ειναι η διπολικη διαταραχη. Καταλαβαινω ποσο δυσκολα περνας κι εσυ καλη μου. Μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω αλλα το ξερουμε και δυο πως αυτο δε γινεται. Κρατω τα λογια του Σεφερη και ευχομαι η φλογα να γινει πυρκαγια και να καψει οτι ασχημο μας βασανιζει τοσα χρονια.
αμην κοπελα μου!
αμην!!!
Ποσοι απο εσας νιωθετε μοναξια; Ποσους απο εσας σας εχουν παρατησει στην μοιρα σας εξαιτιας του προβληματος σας; Ειναι πραγματικα πολυ σκληρο, εκτος απο την ασθενεια να εχεις και αυτην την αντιμετωπιση απο φιλους γνωστους και συντροφους. Μακαρι να μην τους τυχει να το ζησουν αυτο το προβλημα ουτε για μια στιγμη και να μην νιωσουν ποτε αυτην την μοναξια. Κανεις ομως δεν ξερει το μελλον.
silveroula,νιωθω τεραστια μοναξια.
η \"καλυτερη\" μου φιλη μολις επιδεινωθηκε η κατασταση μου(πριν απο 3 χρονια περιπου) απομακρυνθηκε εντελως.
πληγωθηκα αφανταστα γιατι ηταν φιλια ετων.
στη συνεχεια λογω της καταστασης μου απομακρυνθηκα και γω απο καποιους αλλους φιλους.
ο μονος που μου σταθηκε σα ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ ηταν ενα παιδι που φευγει οριστικα για το εξωτερικο :(
να σε ρωτησω silveroula...με την οικογενεια σου πως τα πας?
το ρωταω γιατι σε πολλες περιπτωσεις οπως και στη δικη μου οι δικοι μας ανθρωποι τροφοδοτουν αθελα τους το προβλημα μας.
εγω ζω με μια αδερφη που πασχει απο ψυχωση και 8 στις 10 φορες που θα συζητησουμε θα μου πει για τα προβληματα της και μαλιστα με ενα υφος πολυ αγχωμενο που επιτεινει το αγχος μου,με μια μητερα που μου δεν με καταλαβαινει και με εναν πατερα που με εχει στηριξει αφανταστα στο παρελθον απλα λογω υγειας και ηλικιας πλεον δεν μπορει να κανει και πολλα.
Καλημερα. Με τους γονεις μου δεν εχω κανενα προβλημα καλη μου αλλα δεν μενω μαζι τους. Εχω δικη μου οικογενεια και μεσα σε αυτην την οικογενεια νιωθω πολυ μονη. Ειμαι το μαυρο προβατο.
Αυτην την στιγμη νιωθω απαισια και μ\'εχουν πιασει και τα κλαματα :( Πριν ενα εικοσαλεπτο μαζεψα ολο το κουραγιο μου και πηρα την αποφαση να παω σ\'ενα καταστημα κινητης τηλεφωνιας στην περιοχη μου να ενεργοποιησω εναν αριθμο που το σκεφτομαι ενα μηνα να το κανω αλλα ποτε δεν ενιωθα καλα για να παω. Πηρα λοιπον το μηχανακι μου και αρχισα να κατευθυνομαι προς το καταστημα. Φυσικα δεν ενιωθα καλα, ο φοβος ανεβαινε κλιμακα. Λιγα μετρα απο το σπιτι σκεφτηκα να γυρισω πισω. Δεν το εκανα και συνεχισα την διαδρομη και οσο απομακρυνομουν απο το σπιτι τοσο αυξανοταν τα συμπτωματα. Οταν εφτασα στο καταστημα σταματησα μπροστα αλλα ενιωθα να τρεμουν τα ποδια μου, μπηκα μεσα τους ειπα τι θελω και το πρωτο πραγμα που ρωτησα ειναι ποση ωρα θα κανει. Η υπαλληλος μου απαντησε 3 λεπτα. Εγω που ηδη ημουν χαλια, ταχυκαρδια ζαλαδα, ασταθεια κτλ, γυριζω και της λεω οτι βιαζομαι πολυ και αν ειναι να της αφησω αυτα που χρειαζετε να το κανει και θα περασω αργοτερα να τα παρω. Εντομεταξυ ειχε ξεκινησει την διαδικασια και μου λεει σχεδον τελειωσαμε, μια υπογραφη να βαλεις και ειναι ετοιμο. Πηρα τα πραγματα μου και εφυγα αλλα τωρα η αποσταση για την επιστροφη στο σπιτι φανταζε τεραστια. Δεν αργησε να ερθει και κριση πανικου και μαλιστα ενω ημουν πανω στο μηχανακι. Νομιζα δε θα μπορουσα να φτασω στο σπιτι, προσπαθουσα να σκεφτω κατι αλλο αλλα ματαια. Ηθελα να φωναξω ΒΟΗΘΕΙΑ. Οταν εφτασα στο σπιτι το μονο που ενιωθα ηταν απογοητευση.
Silveroula καλησπέρα, ολα αυτα μου ακούγονται σαν διαταραχή πανικού συνοδευόμενη από αγοραφοβία (το πρόβλημα που εχεις να απομακρυνθείς από την εστία σου).
Επειδή είπες σε ένα post σου αν ιδρώνει κανένας παρόλο που έχει δροσιά. Εγώ είμαι αυτός. Πάσχω από κοινωνική φοβία 10 χρόνια τώρα και ιδρώνω ακατάσχετα κάθε φορά που συναναστρέφομαι με ανθρώπους. Η ψυχίατρος μου μου το τονίζει ότι είναι συμπτωμα και όχι η αιτία, αλλα το υποσυνείδητό μου δεν εννοεί να τη δεχτεί αυτή τη λεπτομέρια. Μέχρι και σε δερματολόγο έφτασα να μου πει γιατι ιδρώνω και μου σύστησε να κάνω εξετάσεις θυροειδή (βγηκαν φυσιολογικές) και απλά να \"μην το σκέφτομαι\".
Το θέμα είναι ότι και οι δύο γιατροί έχουν δίκιο παρόλο που δεν το δέχεται το ξερό μου το κεφάλι. Τα συμπτώματα δεν είναι το πρόβλημα. Είναι απλά συμπτώματα. Οπότε και συ όπως και γω, δεν πρέπει να θεωρούμε τα συμπτώματα (κρίσεις πανικού στη δικιά σου περίπτωση) ως την αιτία του προβλήματος, αλλά να επικεντρωθούμε στο ΓΙΑΤΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΌΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΚΑΛΕΊ. Κι αυτό επιτυγχανεται μέσω ψυχοθεραπίας τυπου γνωσιακής κατά τη γνώμη μου.
Σε μένα υπήρξαν περίοδοι που τα συμπτώματα σταμάτησαν και μπορούσα να συναναστραφώ με κόσμο γιατί είχα στο μυαλό μου την πραγματική αιτία τους και την νικούσα.
Καλε μου φιλε εγω δεν χρειαζετε να βγω εξω για να με λουσει ιδρωτας, το παθαινω πολλες φορες την ημερα ενω ειμαι μεσα στο σπιτι. Κοινωνικη φοβια δε νομιζω να εχω αλλα αγοραφοβια εχω σιγουρα. Μακαρι ομως να μ\'επιαναν τα συμπτωματα μονο οταν ειμαι εξω, τοτε θα ειχα το κουραγιο να το πολεμησω. Εμενα ομως με πιανουν και μεσα στο σπιτι και μαλιστα καθε μερα. Ολη την ωρα κατι με ταλαιπωρει. Δεν μπορει κανενας που δεν το εχει νιωσει να καταλαβει το τεραστιο μεγεθος του προβληματος. Ειλικρινα ειμαι σε απογνωση :(
Καλημερα. Σημερα ξυπνησα νιωθωντας μια παραξενη αισθηση στην περιοχη αναμεσα στο στομαχι και στο στερνο. Κατι ασχημο σαν ληγομα σαν στεναχωρια σαν τοπικο φοβο, δεν ξερω πως να σας το περιγραψω αλλα ηταν ασχμη αισθηση. Εχει νιωσει καποιος αλλος κατι τετοιο; Και φυσικα αμεσως αρχισε να χτυπαει κοκκινο ο φοβος. Α ξεχασα να πω επισης οτι μου βγαινει και πολυ αναστεναγμος και σκεφτομαι οτι μπορει να εχει σχεση η ασχημη αισθηση που νιωθω με τον αναστεναγμο. Μηπως ειναι συμπτωμα καταθλιψης; Σας παρακαλω αν καποιος εχει καταλαβει τι λεω ασ μου απαντησει.
silveroula ναι το εχω νιωσει πολλες φορες.Ξερω δεν περιγραφετε ευκολα.
εγω το νιωθω οπως και εσυ σαν λιγομα αναμεσα στο στομαχι και στο στερνο,σαν μια βα8εια αγωνια και δεν ξερω αν ταιριαζει η περιγραφη ,σαν να κλαιει η ψυχη μου.
ο πλατονας ελεγε οτι καπου εκει ειναι η ψυχη αναμεσα στομαχι και στερνο.
κοιτα πρεπει να βρεις την σωση θεραπεια και δεν θα τα νιωθεις αυτα ολα ειναι απο το εντονο στρες.
εγω με τα σεροξατ ειμαι πολυ καλυτερα απο πρωτα π επερνα φαρμακα π δεν ηταν για μενα.
\'οχι οτι ειμ αι τελεια αλλα δεν υπαρχει συγκριση με τις αρχες.
Ολα αυτα τα χρονια auroula εχω παρει διαφορες φαρμακευτικες αγωγες. Καποιες περιοδους ειμαι ελαφρως καλυτερα και αλλες πεφτω πολυ, οπως τωρα. Το μυαλο μου ειναι συνεχως κολλημενο εκει. Οσο κι αν προσπαθω να σκεφτω κατι θετικο δεν βρισκω τιποτα. Ολην την ημερα ειμαι μεσα στο φοβο και στα συμπτωματα. Νιωθω στα γονατα μονιμα μια αδυναμια και σε συνδιασμο με τον αστματητο μετεωρισμο δεν μπορω να κανω, πολλες φορες, ουτε τα απαραιτητα. Νιωθω πολυ αχρηστη.
Δεν εισαι η μονη.Και εγω ακριβως τα ιδια νιωθω.
απλα οταν δεν ειμαι καλα προσπαθω να μην κανω πολα πραγματα αλλα οταν ειμαι καλα του δινου και καταλαβενει.παντως με τα σωστα φαρμακα ειμαι τις περισσοτερες μερες καλα σχετικα.
και εγω εψαξα πολυ να βρω τα φαρμακα που ειναι για μενα .
Εχεις κι εσυ διαταραχη αγχους, φοβιες και κρισεις πανικου;
Ναι εδω και 2 χρονια.Και τα ιδια συμτωματα ακριβως με σενα συν μουδιασματα στο σαγονι και στον σβερκο.
Ουφ ουφ ............. κανονικα τωρα θα επρεπε να κανω δουλειες στο σπιτι γιατι φωναζει οτι θελει καθαρισμα αλλα με τον μετεωρισμο που εχω και μονο απο τον εναν καναπε στον αλλον να παω με πιανει φοβος. Πως να σηκωθω να κανω καθαριοτητα; :( Το φτωχο μου μυαλουδακι δε θα καταννοεισει ποτε πως γινεται να περναω τοσο δυσκολα χωρις να ειμαι αρρωστη.
Καλησπερα. Ειναι κανεις εδω μεσα που να μην νιωθει ουτε μια μερα καλα; Εχω ξεχασει πως ειναι να νιωθω καλα. Δεν περναει ουτε μια μερα που να μην εχω συμπτωματα. Δεν ξερω τι να κανω :(
silveroula μου καλημερα!
διαβαζω οτι εδω και πολλα χρονια εισαι σχεδον καθημερινα σε αυτη την ασχημη κατασταση και αναρωτιεμαι μηπως δεν παιρνεις τα καταλληλα φαρμακα?
Καλημερα. Ισως να εχεις δικιο αλλα ισως και οχι. Δεν μπορω να καταλαβω που ειναι το λαθος, στην φαρμακευτικη αγωγη η σε μενα,
Καλησπερα.
καλησπερα σιλβερουλα μου και μην το βαζεις κατω.
και γω σημερα εχω τα χαλια μου.
να σκεφτεσαι οτι δεν εισαι η μονη μου υποφερεις καλη μου.
φιλια
silveroula ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eγω εχω σχεδον ολες τις ημερες συμπτωματα -μικρα ή μεγαλυτερα -μολις αγχωθω και αγχωνομαι με το παραμικρο χωρις ουσιαστικο λογο κ αιτια ..Συγκεκριμενα σημερα που εκανα κανα δυο συζητησεις το πρωι ειμαι τοσο χαλια (αυτο το ατιμο το \"πλακωμα\" στο στηθος και η ελαφρια ζαλαδα κ.λ.π ) που αναγκαστηκα και πηρα μισο Xanax .Quote:
Originally posted by silveroula
Καλησπερα. Ειναι κανεις εδω μεσα που να μην νιωθει ουτε μια μερα καλα; Εχω ξεχασει πως ειναι να νιωθω καλα. Δεν περναει ουτε μια μερα που να μην εχω συμπτωματα. Δεν ξερω τι να κανω :(
Ουτε κ εγω ξερω τι να κανω , προσπαθω να κανω υπομονη και να μην το σκεφτομαι ,οσο γινεται βεβαια και μεσα απο την αυτογνωσία να βγαλω καποιο αποτελεσμα .
Δυστυχως ομως ολη αυτη η κατασταση λειτουργει ως ενστικτο και δεν περναει μεσα απο την λογικη κ αυτο κανει την καταπολεμηση της ποιο δυσκολη.
Σιγουρα ομως δεν πρεπει να παραδωσουμε τα οπλα.
Γεια. Σου γράφω γιατί θεωρώ ότι έχει σημασία να μη νιωθεις ότι αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι που κλήρωσε μόνο σ\' εσένα, ότι δεν το έχει αντιμετωπίσει κανείς και άρα έχεις εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση χωρίς λύση.
Όπως έγράψα εδώ πέρσι, όταν μπήκα στο φόρουμ σε μια προσπάθεια να ανακουφιστώ, αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν έκανα ποτέ φαρμακευτική αγωγή γιατί η προκατάληψή μου για τα φάρμακα είναι τόσο ισχυρή, που και μόνο η ιδέα μου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο πανικό. Όπως ήταν φυσικό, χωρίς αγωγή και χωρίς ψυχοθεραπεία, όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο χειροτέρευε η κατάσταση. Οι κρίσεις έγιναν σχεδόν καθημερινές, ενώ πραγματικά θα κουράσω κι εμένα και όλους να κάτσω να απαριθμήσω τις φοβίες που κουβαλάω. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει η παραμικρή σωματική ενόχληση, ακόμα και το φτάρνισμα, να πυροδοτεί τον πανικό. Εγω έχω κι άλλα, που με παιδεύουν καθημερινά, αλλά δε θέλω να σου δώσω ιδέες. Ούτε λίγο ούτε πολύ, σμπαραλιάστηκα τα τελευταία 15 χρόνια. Και δεν απέφευγα και τις αγχογόνες καταστάσεις αν έπρεπε να τις αντιμετωπίσω στην καθημερινότητα. Φαντάσου, τώρα, έναν άνθρωπο σαν κι εμένα πώς ένιωθε και πώς νιώθει σε πορείες, π.χ. Μου έτυχαν και κάποιες στραβές, κάποια επεισόδια σοβαρής βίας, που έκαναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, αλλά εγώ προσποιούμουν ότι αντέχω. Έχω σε ένα βαθμό εντάξει τη φρίκη στη ζωή μου. Και τώρα παλεύω ακόμα να καταλάβω, πρώτον, πώς ξεκίνησαν και πώς τροφοδοτήθηκαν όλα αυτά και, δεύτερον, πώς θα απαλλαγώ από έναν τρόμο που έχει γίνει φύση μου.
Σ\' τα γράφω γιατί αφενός βλέπω ότι έχει ανάγκη να δεις ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα και αφετέρου για να σου πω με τον πιο έντονο τρόπο ότι αν θες να αρχίσεις να βγαίνεις από τη φρίκη πρέπει να ξεκινήσεις να κάνεις πιο ριζοσπαστικά πράγματα. Για μένα η ψυχοθεραπεία, η ψυχανάλυση συγκεκριμένα, είναι μονόδρομος για περιπτώσεις σαν τη δική σου και τη δική μου. Για τα φάρμακα δεν παίρνω θέση, ό,τι βοηθάει τον καθένα, αλλά αν δεν ξεκινήσεις θεραπεία δε βλέπω φως.
Ένα πράγμα που εφαρμόζω τελευταία και λειτούργησε είναι ότι πλέον ζητάω βοήθεια όταν χτυπάει το κακό. Για πρώτη φορά, και από αγνώστους. Και δεν έπαθα τίποτα, δεν καταστράφηκα από ντροπή όταν είπα σε έναν άγνωστο τι μου συμβαίνει πάνω σε μια τρομερή κρίση. Οπότε ίσως και το να βγεις στο δρόμο, με ασφάλεια, βέβαια, με δικούς σου ανθρώπους προετοιμασμένους στην αρχή, να σε βοηθήσει. Θα δεις ότι δε θα επέλθει καμιά καταστροφή. Πάρε ανάσα και ξεκίνα με πολλή υπομονή την ανασυγκρότηση. Καλή μας δύναμη.
[quote]Originally posted by silveroula
Γεια σας παιδια.Η δικια μου ιστορια φοβιων και κρισεων πανικου υπαρχει εδω και 13 χρονια. Δεν ξερω αν υπαρχουν κι αλλα ατομα εδω μεσα που να το ζουνε αυτο τοσα χρονια. Ειναι πολυ δυσκολη κατασταση. Οι φοβιες μου ειναι πολλες και στερουμαι τα παντα. Ολα αυτα τα χρονια ειμαι με φαρμακευτικη αγωγη αλλα ποτε δεν ελευθερωθηκα απο τα συμπτωματα. Δεν ξερω ποσο ακομα θα αντεχω να ζω ετσι. Εχω απελπιστει. :( [/quoteκαλημερα ..κι εγω μια απο τα ιδια...πολλα χρονια με τετοια συμπτωματα...μην απελπιζεσαι...]
καλημερα..τρομερα συμτωματα αγχους....πολλα φαρμακα...μικρη βελτιωση...τι να κανω ...