Πείτε τις φοβίες σας!!

Quote:

---

Originally posted by gramle
Εγω φοβαμαι να μην παθω καρκινο απο το καπνισμα γιατι καπνιζω αρκετα. Πανω απο πακετο και οταν βγω εξω βραδυ καπνιζω το ενα μετα το αλλο που σημαινει χαλαρα αλλο ενα πακετο...... Γιατι εν γνωση μου καπνιζω σαν φουγαρο ενω ξερω οτι μπορει να σημβει αυτο που φοβαμαι. Φοβαμαι οτι ειμαι ανικανη να το σταματησω και μισω τον εαυτο μου για αυτη μου την αδυναμια. Φοβαμαι πως αν το κοψω θα παχυνω, θα ειμαι αμηχανη σε πολλες καταστασεις που με φοβιζουν... ενας φαυλος κυκλος δηλαδη!

---

ομοίως +10 000 000... :(

Αυτό που όταν έλεγα ότι φοβάμαι τον εαυτό μου είναι ότι φοβάμαι τα παιχνίδια του μυαλού μου......
Ως γνήσια ιδεοψυχαναγκαστική λοιπόν φοβάμαι πως μια μέρα θα τρελαθώ ή ότι το έχω ήδη κάνει.Αυτό φοβάμαι.....και ότι θα με πουν τρελή για τις ιδέες μου....

το να λες τι φοβασαι αν το σκεφτεις ειναι πολυ πιο σημαντικο και θαρραλεο απο οποιονδηποτε αλλο φοβο....

κασσι οπως εισαι και σε οποιον αρεσεις και εσυ και οι ιδεες σου..............;););)

Φοβάμαι να μιλήσω μπροστά σε κοινό... σε κοινό από 5-6 άτομα και πάνω, μην φανταστείτε κανά γεμάτο αμφιθέατρο :) ... έχω κοινωνική φοβία...

Φοβάμαι και αγχώνομαι όταν πρέπει να γνωρίσω μια νέα κατάσταση. Όταν πρέπει να γνωρίσω έναν νέο άτομο, όταν πρέπει να επισκεφτώ ένα νέο μέρος...

Φοβάμαι ότι το άγχος μου, κάποια στιγμή θα μου δημιουργήσει σοβαρά παθολογικά προβλήματα τα οποία θα είναι μη αναστρέψιμα...


Φοβόμουν ότι θα τρελαθώ, ότι θα φτάσω στην ψύχωση και στη σχιζοφρένεια... τα ξεπέρασα με τη γνώση, την οποία απέκτησα μετά από επίσκεψη σε ειδικό και γενικά μετά από εκμυστηρεύσεις σχετικά με το συγκεκριμένο φόβο.

s

Quote:

---

Originally posted by gus1973
Φοβάμαι να μιλήσω μπροστά σε κοινό... σε κοινό από 5-6 άτομα και πάνω, μην φανταστείτε κανά γεμάτο αμφιθέατρο :) ... έχω κοινωνική φοβία...

Είδα μόνο το αμφιθέατρο και ήθελα να σου πω πως αν έτσι είναι η κοινωνική φοβία τότε όλοι πάσχουμε από αυτή....Το να φοβάσαι γενικά να ανοιχτείς και να γνωρίσεις νέα άτομα είναι φοβία παθολογική;Γιατί εγώ την θεωρώ φυσιολογική.Δεν έχουν όλη τη χάρη να ανοίγονται στο τσάκ μπαμ.Πολλά άτομα είναι πιο ντροπαλά και εσωστρεφή και θέλουν το χρόνο τους.

Φοβάμαι και αγχώνομαι όταν πρέπει να γνωρίσω μια νέα κατάσταση. Όταν πρέπει να γνωρίσω έναν νέο άτομο, όταν πρέπει να επισκεφτώ ένα νέο μέρος...

Φοβάμαι ότι το άγχος μου, κάποια στιγμή θα μου δημιουργήσει σοβαρά παθολογικά προβλήματα τα οποία θα είναι μη αναστρέψιμα...


Φοβόμουν ότι θα τρελαθώ, ότι θα φτάσω στην ψύχωση και στη σχιζοφρένεια... τα ξεπέρασα με τη γνώση, την οποία απέκτησα μετά από επίσκεψη σε ειδικό και γενικά μετά από εκμυστηρεύσεις σχετικά με το συγκεκριμένο φόβο.

---

Θελω να ανφερω και εγω αυτο που περναω και οποιος μπορει και ξερει ας μου απαντησει τι σκατα εχω. Λοιπον απο τα 19 μου, τωρα ειμαι 35, λιποθυμαω. Αυτο μου συμβαινει 2 με 3 φορες το χρονο. Εχω κανει αρκετες εξετασεις αξονική, μαγνητική αιματος κλπ και δεν μου βρηκαν τιποτα. Το παραξενο ειναι οτι το παθαινω αρκετα σπανια και χωρις να εχει προηγηθει κατι δηλ. να στεναχωρηθω ή κατι αλλο. Να επισημανω οτι τρωω καλα δηλ. δεν ειναι οτι δεν εφαγα γι αυτο λιποθυμισα. Πιστευετε οτι ειναι ψυχολογικο ή κατι μπορει να εχω που δεν μου το εχουν βρει ακομα? Α, παντα το παθαινω βραδυ οταν ειμαι εξω σε καποιο μπαρ. Νιωθω μια ζεστη να αρχιζει απο τα ποδια μου και σε δευτερολεπτα ανεβαινει προς τα πανω και οταν φτασει στο κεφαλι πεφτω κατω. Πολλες φορες συνοδευεται και με διαροια! δηλ. τα κανω πανω μου! καταλαβαινεται ποσο πολυ με κανει να ντρεπομαι αυτο και οταν το νιωσω πανικοβαλομαι οτι θα γινω ρεζιλι. Ειναι ο μονικος φοβος μου οταν βγω εξω....

Αυτη την φοβια μου την εχω αναφερει και σε αλλο θεμα αλλα το ξανααναφερω μηπως και δεν διαβαστει εκει

φοβάμαι μήπως σταματήσω να διεκδικώ αυτό που ψάχνω: την ηρεμία μου και την ασφάλεια....

φοβάμαι πως άρχισε -μόλις-να βρέχει..ωραίο σ/κ θα περάσουμε....:mad:

Quote:

---

Originally posted by psychology
καλησπερα παιδια με φωναζουνε στηβεν και ειμαι21 εχω καποια προβληματα.οταν ειμαι μονος μου νομιζω οτι καποιος ειναι διπλα μου.το εχω πολυ καιρο αυτο.πριν απο βδομαδες ημουν μονος μου στο δρομο οπως αρκετες φορες και ενω περπατουσα εντελως ηρεμος με πιανει μια κριση ενα σφιξιμο λαιμο και απο το σαγονη μεχρι το λαιμο εσφιγκε και να τσιτονε το δερμα ηταν μετα τις 12 το βραδυ και φοβομουνα μην με δει κανεις ετσι.τονιζω οτι ημουν ηρεμος και δεν μπορουσα να το ελενξω.στη συναιχεια της διαδρομης πρως το σπιτι μου αυτο δυναμονε οποτε αντισεκομουν και απο το πολυ σφυξιμο στο λαιμο νομιζα οτι γυνομουνα ενα ταιρας γιατι φαινοντουσαν πολυ τα δοντια μου.ειχα τρελαθει.εφτασα σπιτι και ολα ενταξει.πρωτη φορα εγινε τοτε και δεν ξαναγηνε.εχω αλλο ενα προβλημα οταν ειμαι μονος μου πανικοβαλομαι γαιτι καποιος ειναι εκει.δεν ξερω πως να το πω.θελω να ανοιξω δικο μου σπιτι και να μεινω μονος μου αλλα θα παιθανω μονο απο την ιδεα οτι θα εχω αυτο τον φοβο.σκεφτικα μια ιδεα αυτος που νομιζω οτι με παρακολουθει οταν ειμαι μονος να περιμενω να δω τι θελει και να μην το βαζω στα ποδια οταν βρισκομαι μονος.αλλα απεριψα την ιδεα γιατι αυτος που με παρακολουθει δεν ειναι ανθρωπος ειναι κατι που δεν φαινεται αλλα τον νοιωθω και αυτο που δεν βλεπουμε ειναι αυτο που δεν μπορουμε να αντιμετοπισουμε.πειτε μου παρακαλω τι να κανω.παντως οχι ψιχολογο για προσωπικους λογους.ευχαριστω.ζησε τη στιγμη

---

Psychology ποιός είναι αυτός ο προσωπικός λόγος που δε σε αφήνει να δεις ψυχολόγο;;;Μήπως αυτός που σε παρακολουθεί δεν θέλει να πας σε ψυχολόγο ή απλά δεν θες γιατί αισθάνεσαι άβολα να πας σε ψυχολόγο;Αυτόν που σε παρακολουθεί τον βλέπεις;Σου μιλάει;Είναι ένας;Είναι πολλοί;Από πότε άρχισες να αισθάνεσαι ότι κάποιος σε παρακολουθεί;Τι θέλει πιστεύεις από εσένα;Φυσικά ,περιττό να σου πω πως δεν είσαι τέρας.Περιμένω νέα σου...

Quote:

---

Originally posted by psychology
καλησπερα παιδια με φωναζουνε στηβεν και ειμαι21 εχω καποια προβληματα.οταν ειμαι μονος μου νομιζω οτι καποιος ειναι διπλα μου.το εχω πολυ καιρο αυτο.πριν απο βδομαδες ημουν μονος μου στο δρομο οπως αρκετες φορες και ενω περπατουσα εντελως ηρεμος με πιανει μια κριση ενα σφιξιμο λαιμο και απο το σαγονη μεχρι το λαιμο εσφιγκε και να τσιτονε το δερμα ηταν μετα τις 12 το βραδυ και φοβομουνα μην με δει κανεις ετσι.τονιζω οτι ημουν ηρεμος και δεν μπορουσα να το ελενξω.στη συναιχεια της διαδρομης πρως το σπιτι μου αυτο δυναμονε οποτε αντισεκομουν ...πρωτη φορα εγινε τοτε και δεν ξαναγηνε.εχω αλλο ενα προβλημα οταν ειμαι μονος μου πανικοβαλομαι γαιτι καποιος ειναι εκει.δεν ξερω πως να το πω.θελω να ανοιξω δικο μου σπιτι και να μεινω μονος μου αλλα θα παιθανω μονο απο την ιδεα οτι θα εχω αυτο τον φοβο.σκεφτικα μια ιδεα αυτος που νομιζω οτι με παρακολουθει οταν ειμαι μονος να περιμενω να δω τι θελει και να μην το βαζω στα ποδια οταν βρισκομαι μονος.αλλα απεριψα την ιδεα γιατι αυτος που με παρακολουθει δεν ειναι ανθρωπος ειναι κατι που δεν φαινεται αλλα τον νοιωθω και αυτο που δεν βλεπουμε ειναι αυτο που δεν μπορουμε να αντιμετοπισουμε.πειτε μου παρακαλω τι να κανω.παντως οχι ψιχολογο για προσωπικους λογους.ευχαριστω.

---

οι φοβιες που εχεις μοιαζουν με το \"φοβο του μπαμπουλα\"
http://www.answers.com/topic/bogyphobia

και την \"ηρεμοφοβια\"
http://www.answers.com/topic/eremophobia

χωρις να ειμαι ειδικος, θα σου προτεινα να επισκεφθεις γιατρο. οσο το αφηνεις, φοβαμαι πως τοσο θα θεριευει.

Έλα ρε.Βρήκες άκρη;έψαχνα στο μανία καταδίωξης αλλά δεν βρήκα στοιχεία.......Πάω να τσεκάρω τα λινκ να δω τι λένε.....Στήβεν με λίγη ψυχοθεραπεία όλα θα περάσουν.Φαντάζομαι νιώθεις κάπως ασφυκτικά στην ζωή σου αυτό τον καιρό.

Quote:

---

Originally posted by kanenas

...και την \"ηρεμοφοβια\"
http://www.answers.com/topic/eremophobia

---

ΔΙΟΡΘΩΣΗ (γαμο τι δισλεξια μου):

και την \"ερημοφοβια\"

αν μπορουσες με κατι να εκπρωσοπησης το φοβο σου αυτο με τη θα ητανε..........

Steven φαντάζομαι εννοείς να αντιμετωπίσεις το φόβο σου.Με ψυχραιμία για αρχή,με ψυχοθεραπεία μελλοντικά.Νομίζω ότι οι φόβοι μας είναι καταπιεσμένα αρνητικά συναισθήματα.Νομίζω.....Τώρα αυτό που περιέγραψες ότι είδες τα μάτια του θα πρέπει να ήταν τρομακτικό για εσένα.Κι εγώ την μοναξιά δεν την φοβάμαι απλά αλλά την ξορκίζω όπως ο διάολος το λιβάνι.Τις περισσότερες κρίσεις πανικού τις πάθαινα όταν ήμουν μόνη.Να κοιτάξεις να αντιμετωπίσεις όπως σου είπαμε τους φόβους σου και μετά να πας να μείνεις μόνος σου.Απ\'τα όποια λεφτά βγάζεις κράτα μερικά για μια ψυχοθεραπεία.Εγώ μη ξέροντας μπορώ να κάνω αρκετές υποθέσεις οι οποίες μπορεί και να είναι λάθος.......

κασσυ συμφονω.και οι συμβουλες που μου εχεις δωσει πιστεψε με θα με βοηθησουν πολυ.θα σου πω και της εξελιξεις στο μελλον.οσο για το φοβο που σου ειπα να επρωσοπησεις.ειναι για παραδηγμα.το ανχος μου θα το εκπροσωπουσα με με ενα μερος που θα ειχαι πολυ κινηση πολλα κορναριζματα πολυ κοσμο οπως της συναβλιες και να φοναζαναι ολοι θα εχανες την μπαλα.εσυ

Αχά.Οκ.Στήβεν.Σε βλέπω έξυπνο άτομο...Οκ θα το εκπροσωπούσα λοιπόν έτσι.....Είμαι μόνη στο σπίτι κοιτάζομαι στον καθρέφτη και αισθάνομαι ότι είμαι άλλη από αυτό που βλέπω.Μετά με πιάνει η κρίση.Όλα έρχονται να με πλακώσουν.Δεν υπάρχει αέρας,ούτε χρόνος.Είμαι σε υπερδιέγερση.Θα πεθάνω.Είναι μια ωραία κρίση πανικού.Αυτά συνέβαιναν παλιά.Τώρα σπάνια χτυπούν ξανά.Θα έλεγα ότι είμαι κλειστοφοβική.Όμως ακόμα κι αν ήμουν στο σπίτι μου όπου από παντού μπορούσα να διαφύγω με χτύπησε ο πανικός.Δεν μπορούσα να ξεφύγω από εμένα φαίνεται.Χαχα.....Ο φόβος που θα με εκπροσωπούσε είναι ένα απομονωμένο μέρος.Βράδυ, αραχνιασμένο σπίτι...Οτιδήποτε λοιπόν το μοναχικό.Δεν αντέχω τη μοναξιά, μάλλον όπως εσύ.

Λολ.Πάντως με έκανες και γέλασα Στηβ.Το γυρίσαμε σε ονλάιν ψυχοθεραπεία.Έλεγες ότι ήθελες να γίνεις ψυχολόγος.Έχεις διαβάσει βιβλία αντίστοιχα;Τι σε εμπόδισε από το να γίνεις;;;

καλα πρεπει να εισαι αφασια!!!!!.σε συμπαθεισα!!!!!!!!!.οι καταστασεις στο σπιτι μου και με τους γονεις μου δεν με αφησανε να κανω πολλα πρματα.....σε λιγο καιρο θα φυγω απο το σπιτι μου θα ζησω επιτελους ....θα μαζεψω λεφτα και θα παω σε ιδιοτικη σχολη.σε ευχαριστω που ρωτησες.
Μου ειπες πριν οτι κοιτας τον εαυτο σου στον καθρευτη και βλεπεις εναν ανθρωπο αλλον απο αυτο που περιμενεις.ποιον ανθρωπο!!!!

Καλημέρα σας. Πρώτη φορά γράφω εδώ έχω πολλά να σας πω αλλά ας αρχίσω από τις φοβίες . Δεν ξέρω αν είναι φοβία θα σας το περιγράψω για να το περιγράψω και σε εμένα γιατί αποφεύγω και στον εαυτό μου να το αναλύσω. Λοιπόν οδηγώ περίπου 10 χρόνια. Ημουν άνετη με την οδήγηση, όχι ότι έκανα και μεγάλες διαδρομές αλλά τουλάχιστον στις γειτονικές πόλεις πήγαινα και μάλιστα έτρεχα μ 200 . Εδώ και κάποια χρόνια οδηγώ μέσα στην πόλη μόνο και αυτό με δυσκολία . Ευκολα κάνω τις συνηθισμένες διαδρομές αλλά αν είναι να κάνω κάποια όχι και τόσο συνιθισμένη φοβάμαι. Εκτός πόλης δε με πιάνει τρέμουλο. Εχω την αίσθηση ότι ζαλίζομαι, αν και δεν είναι ακριβώς αυτό. Με αποσυντονίζει η ταχύτητα, ακόμη και αν οδηγεί άλλος. Η εικόνα του δρόμου μπροστά μου με τρομάζει , θαρρείς και χάνω τον εστιασμό μου, αυτό είναι, η εικόνα του δρόμου χωρίς κάποιο άλλο σημείο μπροστά μου, ή δίπλα μου με κάνει να χάνω τον εστιασμό μου, φοβάμαι ότι θα φύγωαπό το δρόμο, θα πε΄σω πάνω σε κανένα. Ωστόσο μέσα στην πόλη που οδηγώ αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω χάσει τις ικανότητές μουστηνοδήγηση, αντιδρώεκεί που χρειάζεται ,θαέλεγα ότι οδηγώ καλά. Αισθάνομαι λοιπόν ότι είναιφόβος αυτόπου με κηριεύει εκτός πολης αλλά δεν ξέρω πως να το αντιμετώπισω. Εχω δοκιμάσει να οδηγήδσω εκτός πολης αλλά δεν είναι δύσκολο, λέω πότε θα τελείωσει και αυτό όχι μόνη μου με συνοδηγό τον άντρα μου. Δεν ξέρω ανα καταλάβατε τίποτα, τουλάχιστον εγώ τόσα μπορώ να καταλάβω δεν μπορώ νατο εξηγήσω περισσότερο. Και δεν έχει συμβεί κάτι κάποιο ατύτχημα για να δικαιολογήσει τους φόβους μου.΄Αυτό πουέχει συμβεί είναι παρατεταμένες ζαλάδες με διάφορα αίτια , κυρίως αυχενικό, δεν ε΄νιωθαικανλη ούτε να περπατήσω όχι να οδηγήσω. Από τότε λοιιπόν ακόμηκαι χωρίς να έχω ζαλάδες φοβάμαι.

Quote:

---

Originally posted by psychology
καλα πρεπει να εισαι αφασια!!!!!.σε συμπαθεισα!!!!!!!!!.οι καταστασεις στο σπιτι μου και με τους γονεις μου δεν με αφησανε να κανω πολλα πρματα.....σε λιγο καιρο θα φυγω απο το σπιτι μου θα ζησω επιτελους ....θα μαζεψω λεφτα και θα παω σε ιδιοτικη σχολη.σε ευχαριστω που ρωτησες.
Μου ειπες πριν οτι κοιτας τον εαυτο σου στον καθρευτη και βλεπεις εναν ανθρωπο αλλον απο αυτο που περιμενεις.ποιον ανθρωπο!!!!

---

Ναι βρε Στηβ κι εγώ σε έχω συμπαθήσει.....Αχ,πότε να φύγω κι εγώ να λες.Δεν βλέπω άλλον άνθρωπο απλά η αίσθηση του γνώριμου εαυτού χάνεται.Πρέπει να είναι το Απροσωποποίηση.Παίζει....Εί� �αι μια κατάσταση στην οποία αισθάνεσαι άυλη.Δυστυχώς δεν με βλέπω Πάμελα Άντερσον .Με βλέπω αυτή που είμαι αλλά πώς να το εξηγήσω το συναίσθημα;Αισθάνομαι σα να έχω εγκαταλείψει κατάτι το σώμα.....Αυτό με τον καθρέφτη έχω καιρό να το πάθω και δεν μπορώ να σου δώσω ακριβή περιγραφή του πως αισθανόμουν τότε......Αυτό με το άυλη το έχω όμως ακόμα και το παθαίνω κατά καιρούς.....Αισθάνεσαι ότι ακόμα κι αν είσαι κάπου δεν είσαι αρκετά δυνατή,αρκετά εμφανής.....Ας πούνε κι άλλοι αν το έχουν πάθει.Με ενδιαφέρει.Δεν το είχα προσέξει ιδιαίτερα το συναίσθημα αυτό.Νόμιζα ότι υπήρχε έτσι απλά.Είναι αυτή η Απροσωποποίηση;Αν όχι, τι είναι η Απροσωποποίηση;

Quote:

---

Originally posted by giota73
Καλημέρα σας. Πρώτη φορά γράφω εδώ έχω πολλά να σας πω αλλά ας αρχίσω από τις φοβίες . Δεν ξέρω αν είναι φοβία θα σας το περιγράψω για να το περιγράψω και σε εμένα γιατί αποφεύγω και στον εαυτό μου να το αναλύσω. Λοιπόν οδηγώ περίπου 10 χρόνια. Ημουν άνετη με την οδήγηση, όχι ότι έκανα και μεγάλες διαδρομές αλλά τουλάχιστον στις γειτονικές πόλεις πήγαινα και μάλιστα έτρεχα μ 200 . Εδώ και κάποια χρόνια οδηγώ μέσα στην πόλη μόνο και αυτό με δυσκολία . Ευκολα κάνω τις συνηθισμένες διαδρομές αλλά αν είναι να κάνω κάποια όχι και τόσο συνιθισμένη φοβάμαι. Εκτός πόλης δε με πιάνει τρέμουλο. Εχω την αίσθηση ότι ζαλίζομαι, αν και δεν είναι ακριβώς αυτό. Με αποσυντονίζει η ταχύτητα, ακόμη και αν οδηγεί άλλος. Η εικόνα του δρόμου μπροστά μου με τρομάζει , θαρρείς και χάνω τον εστιασμό μου, αυτό είναι, η εικόνα του δρόμου χωρίς κάποιο άλλο σημείο μπροστά μου, ή δίπλα μου με κάνει να χάνω τον εστιασμό μου, φοβάμαι ότι θα φύγωαπό το δρόμο, θα πε΄σω πάνω σε κανένα. Ωστόσο μέσα στην πόλη που οδηγώ αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω χάσει τις ικανότητές μουστηνοδήγηση, αντιδρώεκεί που χρειάζεται ,θαέλεγα ότι οδηγώ καλά. Αισθάνομαι λοιπόν ότι είναιφόβος αυτόπου με κηριεύει εκτός πολης αλλά δεν ξέρω πως να το αντιμετώπισω. Εχω δοκιμάσει να οδηγήδσω εκτός πολης αλλά δεν είναι δύσκολο, λέω πότε θα τελείωσει και αυτό όχι μόνη μου με συνοδηγό τον άντρα μου. Δεν ξέρω ανα καταλάβατε τίποτα, τουλάχιστον εγώ τόσα μπορώ να καταλάβω δεν μπορώ νατο εξηγήσω περισσότερο. Και δεν έχει συμβεί κάτι κάποιο ατύτχημα για να δικαιολογήσει τους φόβους μου.΄Αυτό πουέχει συμβεί είναι παρατεταμένες ζαλάδες με διάφορα αίτια , κυρίως αυχενικό, δεν ε΄νιωθαικανλη ούτε να περπατήσω όχι να οδηγήσω. Από τότε λοιιπόν ακόμηκαι χωρίς να έχω ζαλάδες φοβάμαι.

---

Ε,χμμμ..Μόλις διάβαζα την αρχή ήθελα να σε ρωτήσω αν είχε συμβεί ατύχημα.Γιατί εγώ όσες φορές περευρέθηκα σε ατύχημα δεν αντέδρασα άσχημα την παρούσα στιγμή αλλά μου βγήκε μετά σα φοβία και όταν έμπαινα σε αυτοκίνητο για 2 περίπου χρόνια μετά το ατύχημα δεν μπορούσα να μείνω ήρεμη.Πίστευα ότι θα τρακάρουμε,τα αυτοκίνητα γύρω με ζάλιζαν και ότι ήταν πολύ κοντά μας.Το ξεπέρασα δύσκολα αυτό το συναίσθημα.Τις ζαλάδες τις έχεις ελέγξει;Τι είναι αυτό που σε κάνει να συσχετίζεις το άγχος του δρόμου-αυτοκινήτου με τις ζαλάδες που έχουν άλλη αιτία και όχι ψυχολογική όπως μας λες;;;

Giota εγω οδηγω απ\' το 95 και ακομη δεν εχω κανει ταξιδι ποτε γιατι φοβαμαι αρκετα και πιο πολυ τις προσπερασεις. Νομιζω οτι θα τρακαρω με τοπικη γι αυτο δεν το εχω κανει και ουτε νομιζω να το κανω ποτε. Μεσα στην πολη ομως ειμαι τζιμανι.

Καλησπέρα

Γιώτα έτσι που το περιγράφεις δείχνει ότι είναι καθαρά ψυχολογικό το πρόβλημά σου.
Μήπως να το συζητούσες με κάποιο ειδικό ?

Εύχομαι όλα να πάνε καλά.

για σου κασσυ και στα υπολυπα παιδια.απρωσοποιηση......χμ... ...λοιπον ξερεις τι λεω οτι εχεις λιγο κατωτεροτιτα πανω στον ιδιο σου στον εαυτο....το ειχα και εγω αυτο.κανε κατι για τον εαυτο σου και οταν κοιτας στον καθρευτη να σου ερχονται τα λογια μου στο μυαλο σου.θα σου πω μια ευκολη διαδηκασια να κανεις ,και οταν την κανεις θελω να μου πεις,ειναι κατι ευκολο αλλα θελει λιγο πρασπαθεια .προσπαθεισε να θημημηθεις κατι ομορφο στο προσωπο σου η στο σωμα σου που σου εχουν πει..με ακους ε; και οταν κοιτας στον καθρευτη θυμησου τα λογια του ανθρωπου που σου εχει κανει το κομπιλιμεντο ,και θα εστανθεις υπεροχα.ετσι σιγα σιγα θα αντιλησης δηναμη και μετα μπορεις να το χρεισημοποιησης πανω σους ανθρωπους και οχι μονο στον καθρευτη.

υ.π. περιμενω νεα σου.....

για σου γεωργια τι κανεις;να σε ρωτησω οι ζαλαδες σε ποιανουν και οταν εισαι μεσα στο αυτοκινητο ανθρωπο που αγαπας;

Steve τα κοπλιμέντα είναι καλά αλλά το αν τα πιστεύεις είναι το θέμα και στις περιπτώσεις άγχους δεν είναι νομίζω η κατωτερότητα το κύριο συναίσθημα αλλά τα καταπιεσμένα αρνητικά συναισθήματα.Λόγω ονόματός σου ρωτάω ξανά.Θα μας καταλάβαινες καλύτερα αν σου μιλούσαμε στα αγγλικά για παράδειγμα;Επειδή γράφω κάπως έτσι πιο περίπλοκα μερικές φορές θέλω να πιστεύω ότι γίνομαι κατανοητή....Αν όχι πες μου να γίνω πιο απλή στον λόγο μου...

Ναι και εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα μου με την οδήγηση είναι ψυχολογικό και δεν είναι το μόνο. Από την άλλη έχοντας τόσα χρόνια να οδηγήσω εκτός πόλης είναι και πραγματικό. Το αφήνω στην άκρη προς το πα΄ρον και δεν πιέζομαι για να κάνω κάτι και γι αυτό.

καλη μου κασσυ τι εννοεις αρνητηκα συνεσθηματα;;;

γιωτα μην το αφηνης.μιλησε μου..βγαλτο απο μεσα σου....ανοιξου μου

Αρνητικά συναισθήματα Στηβ είναι αυτά που σου προκαλούν δυσφορία δηλ.στενοχώρια....
Αρνητικά συναισθήματα δεν είναι η χαρά,η ευεξία,η αγάπη...αλλά τα αντίθετά τους...

φοβαμαι γιατι ο,τι φοβαμαι το βρησκω μπροστα μου..με κυνηγαει..ο γιατρος λεει οτι το κυνηγαω εγω..δεν ξερω ποιος εχει δικιο αλλα αυτο βρισκεται παντα μπροστα μου!

για σου κασσυ.να σου αυτα τα αρνητηκα συναισθηματα μπορεις να τα ελενξεις;

ιντεραππτεντ πως παει.μην ανυσηχεις ολα θα παν καλα.ηρθες εδω να μιλησεις εδω γι αυτο που σε απασχολη και να ηρεμισεις.το θεμα ειναι τη φοβασαι και το βρησκεις μπροστα σου;

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΟΒΙΑ( ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΩ ΠΟΛΛΕΣ) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, (ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΟΣΜΟ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ, ) ΕΙΝΑΙ Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ , ΚΑΠΟΙΟΣ Η \'\'ΚΑΤΙ\'\' ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ. ΜΟΥΣΚΕΥΩ ΣΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΩ. ΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ. ΑΝ ΟΧΙ, ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ...:(

η μεγαλητερη φοβια μου..μετα..η περα απο την μοναξια μου..ειναι το να χασω τα λογικα μου....το να ειμαι σε διαρκεισ συγχυση......

Τελικά ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας είναι το καντο και ας φοβάσαι. Είναι και ο τίτλος ενός βιβλίου που διάβασα τελευταία. Και πραγματικά σε σχέη με το φόβο μου με την οδηγηση εκτός πολης για τον οποίο σας έχω μιλήσει είχε αποτελέσματα.

Φοβιες πολλες............................

Τα υψη, τα αεροπλανα, τις αρρωστιες, να μην πνιγω καθως τρωω, τον πολυ κοσμο, το
σκοταδι, να μην παθει κατι η κορη μου.
Αλλα η πιο επωδυνη απο ολες ειναι η μοναξια μου............................................ ................

Εγω παιδιά φοβάμαι πολύ τα φίδια...όποτε είμαι μόνη μου φοβάμαι ότι τώρα θα έρθουν να με δαγκώσουν....μόνο καλοκαίρι το νιώθω

αλλα φοβάμαι και το μέλλον...ότι αυτά που μου συμβαίνουν δεν θα διορθωθούν (χαρακτήρα)