Αλλαζω?

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

το περιβαλλον ομως δεν το φτιαχνεις μονη σου, ουτε εισαι υπευθυνη ολοκληρωτικα εσυ. αν για κατι εισαι υπευθυνη ειναι μονο για σενα.κι αν αυτα που θες να αλλαξεις εσυ, για τους αλλους ειναι απαραιτητα?τί να παλεψεις τοτε?

αληθεια....εχεις φυγει κυριολεκτικα απο την πρωτη οικογενεια σου κ εισαι στην δικη σου ή ειναι μια μεσα σου?

---

Αυτο που σκεφτομαι ειναι η συμβολη μου..
και το τι σταση θελω να εχω εγω ανεξαρτητα απο το τι θελουν οι αλλοι απο εμενα..
γιατι ετσι αντιλαμβανομαι τον αυτοσεβασμο..
Θελω να μην μου φορτωνουν τα προβληματα τους και να περιμενουν απο μενα να τους βρω εναλλακτικες..ειναι ασηκωτο το βαρος!!
Αληθεια δεν ειναι οξυμωρο αυτο?Απο τη μια δεν αξιζεις ιδιαιτερα και απο την αλλη πλιζ χελπ..
Το ελεγα σε μια φιλη αυτο...πως ισως αυτο ειναι μια εξηγηση..το οτι τα μηνυματα που επαιρνα ηταν παντα ασυνδετα,δηλ τωρα αει χασου και σε δυο λεπτα συχαρητηρια γιου αρ δε μπεστ..
Αν με ρωτουσες πριν απο κανα χρονο θα σου ελεγα "οχι δεν φυγει απο αυτη την οικογενεια,την κουβαλαω μεσα μου",και αυτη ειναι ισως η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΛΛΑΓΗ μου ,οτι αποδεσμευομαι σιγα σιγα..
Την φοβομουν τοσοοο πολυ αυτη την αποδεσμευση ,νομιζα οτι θα διαλυθω,νομιζα χωρις αυτους δεν υπαρχω..κι ομως ηταν το καλυτερο πραγμα που εχω κανει για μενα!

ετσι πιστευω κι εγω. πως η ενηλικιωση μας κ η διαφοροποιηση μας ειναι τα καλυτερα δωρα που μπορουμε να μας κανουμε Φωτεινη:)

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Αυτο με τις επισκεψεις..αμα σας πω οτι δεν εχω παει ΚΑΘΟΛΟΥ?αμα σας πω οτι δεν μπορω να παω και τις προαλλες εστειλα τον αντρα μου με τα παιδια και εγω ΔΕΝ πηγα?Εκνευριστηκαν βεβαια,αλλα δεν ειχα κεφι και αυτο τους ειπα,οχι καποια δικαιολογια..

---

Καλά έκανες και δεν πήγες Φωτεινή μου αφού δεν ήθελες. Πήγαινε όποτε και αν σου έρθει.

Πάντως ωραία σε βλέπω cool
χαίρομαι που σε διαβάζω :)
με την αλλαγή σου που διακρίνω μέσα από κάθε μνμ σου σχεδόν :)

Σημερα μιλησα με τον φιλο μου τον ψυχολογο..
εχει αρχισει να με γιατρευει αυτη η σχεση,ομολογω!
Δεν υπαρχει αυτο που λετε για τυπικη σχεση θεραπευτη θεραπευομενου..καμια σχεση!παω και τα λεω οπως ναναι και δεχομαι αυτα που μου λεει οπως και οσο μας τα λεει ενα καλο φιλαρακι του οποιου εμπιστευομαστε τη γνωμη..αλλα ως εκει!

αυτος μου ειπε,να δεχτω τις αναποδιες μου και να σκεφτω το ενδεχομενο καποιες χειριστικες συμπεριφορες απο μερους των γονιων μου ,να μην ειναι και τοσο συνειδητοποιημενες.
Παιζει να εχεις μαθει να συμπεριφερεσαι καπως και να μην κατανοεις οτι κανεις κακο στον αλλο!!

Παλι με βοηθησε παιδια,γιατι αυτο προεκυψε απο την αναγκη μου να μην ψαχνω ΚΑΘΕ μα ΚΑΘΕ συμπεριφορα γιατι ειναι εκει..

Αρσουλα,εχω και εγω αναγκες και ας μη τις θεωρουν οι αλλοι σημαντικες..μου αρκει που τις ικανοποιω μονη μου!!!ΧεΧε νιωθω σαν να ανεβηκα ενα βουνο και καμαρωνω :)
Σοφακι,δεν φοβαμαι πια την διαφοροποιηση,την απολαμβανω :)

η παρορμητικοτητα,στιγμες αδυναμιας και φοβοι που πηγαζουν απο ανασφαλειες...
Ποσα λαθη εχω κανει εξαιτιας τους..
ποσο φοβομουν να το παραδεχτω!σιγα!λες και σκοτωσα ανθρωπο..
ποσο λυτρωτικο να ζεις συμφιλιωμενος με τα λαθη σου τελικα...κι ας αφηνουν πονο και πικρα στο στομα..

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

η παρορμητικοτητα,στιγμες αδυναμιας και φοβοι που πηγαζουν απο ανασφαλειες...
Ποσα λαθη εχω κανει εξαιτιας τους..
ποσο φοβομουν να το παραδεχτω!σιγα!λες και σκοτωσα ανθρωπο..
ποσο λυτρωτικο να ζεις συμφιλιωμενος με τα λαθη σου τελικα...κι ας αφηνουν πονο και πικρα στο στομα..

---

σε καταλαβαινω φωτ.. μακαρι να φυγει και η πικρα στο στομα..

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

ποσο λυτρωτικο να ζεις συμφιλιωμενος με τα λαθη σου τελικα...κι ας αφηνουν πονο και πικρα στο στομα..

---

μεγαλη υποθεση....!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by carrie

σε καταλαβαινω φωτ.. μακαρι να φυγει και η πικρα στο στομα..

---

αντε να δουμε ποτε θα περασει κι αυτη η φαση καρι μου...γιατι τωρα ειμαι στη φαση που δεν υποφερω εξαιτιας των λαθων μου,αλλα εχω δρομο μπροστα...
Σοφακι σκεφτομαι μηπως κυνηγω το ανεφικτο..μηπως φτιαχνω παλι εναν στοχο..και εχω κατι σκεψεις του τυπου "χαλοουυυυυ δεν υπαρχει το σουπερ ισορροπημενο ατομο,γιατι να γινεις εσυ?",το δουλευω να μου γινει συνηθεια η αμφισβητιση των βασανιστικων σκεψεων!

αλλαγες προς την ψυχ.μου ηρεμια..
Επιμονη των αλλων να ειναι στη ζωη μου.."βρε?δεν σε θελουν στο χωριο!!οχι εγω ψαχνω το σπιτι του φουρναρη!"
τι να πω..μονο οτι μια πετυχημενη συνταγη δεν την αλλαζω με τιποτα!!!

Θα περασω τις γιορτες με συγγενης που μου ειναι αδιαφοροι αλλα ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ(!!!!!) να μην με νοιαζουν αυτοι αλλα το οφελος..τα παιδακια μου θα παιζουν στον ηλιο κοντα στη θαλασσα,εγω δεν θα εχω μαγειρεματα...
Ειναι αυτο που προσπαθω να πω..ειμαι ΕΓΩ χωρις να θελω την εγκριση κανενος,χωρις να γκρεμιζεται ο κοσμος μου απο μια κακεντρεχη συμπεριφορα ή απλως αλλιωτικη συμπεριφορα που δεν μου κανει..

κλασσικα εχω "aha momments" :D

Αντε φωτεινη , καλη αλλαγη και να ερθει αυτο που επιθυμεις.:)
Ο ανθρωπος αλλαζει , δεν μενει στασιμος αυτο να ξερεις.

σε ευχαριστω κηπακο :)
γραφω αυτα που μου συμβαινουν για να πω πως καποιος σαν εμενα που καταπιεζοταν τοσο πολυ,ΜΠΟΡΕΙ τελικα να νιωσει λιγο καλυτερα..αν δεις σου το εγραψα και στο θεμα σου..ξερω βεβαια πως καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος,αλλα πιστευω οτι αξιζει να το προσπαθησουμε!

Εχουμε διαφορετικο στοιβο μαχης. Εσυ εχεις τα παιδια σου , οικογενεια , τοσα να σκεφτεις. Εγω βολοδερνω σαν την αδικη καταρα σε ενα νεκρικο τοπιο προσπαθωντας απεγνωσμενα να ανταλλαξω πεντε λεξεις. Σε μια πολη που με απομονωσε και απομονωθηκα τοσο ωστε να φτασω εδω που ειμαι σημερα.

Δεν εχω τιποτα να χασω , απλουστατα , τι αλλο θελω για να προχωρησω?

αρκει να μη σε νοιαζει πια..
αυτο νομιζω ειναι και το θεμα μας..
Ο,τι κανεις καντο για να νιωσεις ΕΣΥ καλα,χωρις να περιμενεις τιποτα απο αυτους που σε αμφισβητουν.
ξερω τι λες..αλλα μια μαχη ειναι μαχη οσο κι αν το μπακραουντ ειναι διαφορετικο..

καλησπερα σας παλιοι και νεοι :)

Πολυυυυ αλλαξα!
φανταστικο ημερολογιο αυτο το θεμα,ανυπομονω να το διαβασω και να το ενημερωσω φυσικα!!!!

Εχει περασει πολυς καιρος και μου λειψατε..
Εδω μεσα βρηκα ζεστους ανθρωπους που παρα τα προβληματα τους ηταν προθυμοι να με βοηθησουν!
Σας ευχαριστω πολυ!
Αυτο που μπηκε στο πετσι μου κυριολεκτικα ομως,ειναι οτι ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να αλλαζουμε συμπεριφορες,ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ελπιζουμε σε βελτιωση.
Εγω εχω αλλαξει πολυ,παρα πολυ!
Σε οτι αφορα στην οικογενεια...Εκοψα καθε αρρωστο παρακλαδι,με επιμονη και σταθεροτητα.Σταματησα να με αμφισβητω συνεχεια και εδειξα σοβαροτητα και εμπιστοσυνη σε εμενα..ξεκινησα μη πιστευοντας οτι ειμαι δυνατη αλλα επειδη ηξερα οτι καπου μεσα μ το εχω,περιμενα να το κατακτησω!και νομιζω πως κατα ενα μερος η τακτικη απεδωσε.Εκ του αποτελεσματος ,νιωθω απενεχοποιημενη και ΕΝΗΛΙΚΗ.Δεν εβαλα ξανα τον εαυτο μου στο ρολο του μικρου παιδιου που τ κουνανε το δαχτυλο και εκεινο διαλυεται!

Σε οτι αφορα στα προσωπικα μου...Ειμαι πολυ πισω ακομα,τελευταια μονο αρχισα να εφαρμοζω καποια απλα πραγματα του τυπου "δεν ειναι τραγικο να χαλανε οι σχεσεις",επισης παλευω το θεματακι με τις προσδοκιες που εχω απο τους αλλους.Δεν θελω να κολλαω σε σχεσεις αδιεξοδες αλλα βλεπω πως δεν εχω βρει ακομα τον τροπο να ειμαι αυτοφωτη οσο θα ηθελα τουλαχιστον..με την εμπιστοσυνη στον εαυτο μας και με δυο φιλους δυνατους γινονται ΘΑΥΜΑΤΑ,αυτο πιστευω.
Επανερχομαι..

Αφού στο λέγαμε ότι είσαι Φωτεινή και αυτοφωτεινή μάλιστα!
Γεια σου κοριτσάκι. Χαίρομαι πάρα πολύ για τα άψογα νέα σου!
Σοφά όσα μας έγραψες, θενκς.:)

Βροχούλα (με φόρα σου κανω επίθεση αγκαλίτσα) σ χρωστάω πολλά..διάβαζα το θεμα και έβλεπα πόσο δίκιο είχες,ποια σενάριά μας ειχαν βάση και ποια οχι..

Πες μας Φωτεινή το δικό σου τρόπο, γιατί εμείς ακόμα το παλεύουμε, δεν έχουμε δει μεγάλες αλλαγές και αυτό φαίνεται από τη στασιμότητα, απλά για καποια βελτίωση μιλάμε. Σε σημείο που να νομίζουμε πως το κουμπί της αλλαγής είναι κάτι το μαγικό. Πες μας πως και μάλιστα πώς τόσο σύντομα, άλλοι το παλεύουν χρόνια.

:) γεια σου Γιαννη
Χρονια το παλευα κι εγω!δεν εγινε καθολου συντομα..
Αντιλαμβανεσαι κι εσυ ποτε πρωτοενιωσες αβολα με αυτα που ζεις?αν πρεπει να θυμηθω τα δικα μ,παω πολυ πισω,μη σ πω πως παντα ετσι ενιωθα!
Ο τροπος μου ειναι να με βαζω σαν βασικο παιχτη στο γηπεδο!να μην κανω την κουφη σε αυτα που θελω και μενω πιστη σε εμενα..τα αποτελεσματα δεν δειχνουν αμεσως,δες το σαν τη διαιτα ενα πραγμα..

..φωτεινουλα χαίρομαι που έχεις καλά νέα και προχωρά η δουλειά που κάνεις με τονε αυτό σου...:)

πι ες: μην εξαφανιστείς πάλια για κανένα χρόνο...:Ρ

Πονανε το ιδιο οι αποφασεις?Ειτε ειναι αναγκαιες λυσεις ειτε συμβιβασμοι....
Εγω παντως υποφερω....
Δεν εχει σημασια αν δεν μπορω να κανω αλλιως!Σημασια εχει πως κανω κατι που δεν θελω..
Επισης μου κανει θετικη εντυπωση το οτι στις αποφασεις μου δεν με επηρεαζουν αλλοι...ισως ωριμασα,ισως εμαθα να μην εξαρτωμαι συναισθηματικα..δεν ξερω ακριβως.

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Με βλεπω να αλλαζω..!!
Παντοτε πιστευα οτι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν.Οτι προσαρμοζουν συμπεριφορες,αναθεωρουν,αλ λα στον πυρηνα τους μενουν οι ιδιοι..
Κι ομως οταν βλεπω να αλλαζουν θεμελιωδη μου κομματια,νιωθω οτι δεν ειναι ετσι ακριβως οπως πιστευα!!


υ.γ
Εν μεσω καταιγιδας ειπα να πω κι εγω τα δικα μου :D

---

Με έχει προβληματίσει ο τίτλος στο θέμα σου πολύ για να μην πω πάρα πολύ

Θέλω να πιστεύω πως δεν πρόκειται να σε επηρεάσει η δική μου κατάσταση και αυτή έχει να κάνει με το ότι πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αλλά προσαρμόζονται, δεν είμαι καλός την έκφραση και προκαταβολικά ζητώ την κατανόησή σου σε αυτήν μου την αδυναμία, αλλά ποια εννοείς θεμελιώδη κομμάτια ? κολόνες όπως εγώ τις αποκαλώ ? πάνω σε τι έδαφος ? βάση που μπορεί να σηκώσει τους φ,χ,ψ ορόφους ? και στο που θέλει ο καθένας μας να φτάσει ?

Προσωπικά πιστεύω πως όσοι πιστεύουν πως η ζωή είναι πολυσύνθετη η απάντηση είναι πως όσο και αν νομίζουν πως η ζωή είναι πολυσύνθετη τόσο απλή στην τελική είναι, και όταν κοντεύουν προς το τέλος θα πουν πως τα λίγα και απλά έχουν αξία

Προσωπική 'άποψη πάντα εκφράζω, τις κορυφές που κατακτάς ( με μεγάλο κόπο ) σου δίνουν την δύναμη να συνεχίσεις να κατακτήσεις .......

την επόμενη

είναι στην φύση μας

Απλά συνέχισε ...... μας εμπνέεις

και ομως Φευγατε οι ανθρωποι αλλαζουν.ετσι πιστευα κι εγω.προσαρμοζομαι σε καταστασεις σημαινει οτι καταφερνω να συνεχισω να ζω με το να παψω να θελω να αλλαξω αυτο που δεν μου αρεσει,αρα συμβιβαζομαι.αλλα για ποσο μπορει να γινει αυτο;οσο περισσοτερο κρατησει αυτος ο συμβιβασμος τοσο το χειροτερο.καποτε ερχεται η εκρηξη και δεν αντεχεις αλλο.ενας τροπος που τελευταια ανακαλυψα απο ατομα που ξερω οτι ειναι ιδιαιτερα ευαισθητα, ειναι να γινουν σκληρα απεναντι στους αλλους.πως μπορει να συνυπαρχει η ευαισθησια με την σκληροτητα;
αλλαζουν οι ανθρωποι οπως κι εγω εχω αλλαξει ως ενα βαθμο.το θεμα ειναι να μην χασουμε την ανθρωπια μας και περασουμε στην απεναντι οχθη και κανουμε τους αλλους να υποφερουν.προσαρμογη διχως συμβιβασμος υπαρχει;και φυσικα ολοι το κανουμε αυτο αλλα σε θεματα ζωτικης σημασιας,οταν προσαρμοζεσαι σε καταστασεις που νοιωθεις οτι σε υποτιμουν και σε ευνουχιζουν σαν ανθρωπο,οτι σε μειωνει η συμπεριφορα αλλων δεν μπορεις να προσαρμοστεις.αν το κανεις συμβιβαζεσαι,νοιωθεις παντα θα νοιωθεις ελλειπης.και η καταθλιψη καπου εκει ειναι και σε περιμενει.

Quote:

---

Originally Posted by γιώτα2

και ομως Φευγατε οι ανθρωποι αλλαζουν.ετσι πιστευα κι εγω.προσαρμοζομαι σε καταστασεις σημαινει οτι καταφερνω να συνεχισω να ζω με το να παψω να θελω να αλλαξω αυτο που δεν μου αρεσει,αρα συμβιβαζομαι.αλλα για ποσο μπορει να γινει αυτο;οσο περισσοτερο κρατησει αυτος ο συμβιβασμος τοσο το χειροτερο.καποτε ερχεται η εκρηξη και δεν αντεχεις αλλο.ενας τροπος που τελευταια ανακαλυψα απο ατομα που ξερω οτι ειναι ιδιαιτερα ευαισθητα, ειναι να γινουν σκληρα απεναντι στους αλλους.πως μπορει να συνυπαρχει η ευαισθησια με την σκληροτητα;
αλλαζουν οι ανθρωποι οπως κι εγω εχω αλλαξει ως ενα βαθμο.το θεμα ειναι να μην χασουμε την ανθρωπια μας και περασουμε στην απεναντι οχθη και κανουμε τους αλλους να υποφερουν.προσαρμογη διχως συμβιβασμος υπαρχει;και φυσικα ολοι το κανουμε αυτο αλλα σε θεματα ζωτικης σημασιας,οταν προσαρμοζεσαι σε καταστασεις που νοιωθεις οτι σε υποτιμουν και σε ευνουχιζουν σαν ανθρωπο,οτι σε μειωνει η συμπεριφορα αλλων δεν μπορεις να προσαρμοστεις.αν το κανεις συμβιβαζεσαι,νοιωθεις παντα θα νοιωθεις ελλειπης.και η καταθλιψη καπου εκει ειναι και σε περιμενει.

---

Συχνά τα όρια μεταξύ προσαρμογής και συμβιβασμού, δεν είναι τόσο καθαρά και ευδιάκριτα. Η προσαρμογή για μένα, έχει μέσα την έννοια της επιλογής σε μεγάλο βαθμό, όπως και της εξέλιξης. Ο συμβιβασμός όχι.
Με αυτήν την έννοια, το να μπορείς να προσαρμόζεσαι σε νέες καταστάσεις και δεδομένα, να είσαι ευέλικτος δηλαδή, δεν είναι κακό. Συχνά όμως, βαφτίζει κάποιος τον εαυτό του ευπροσάρμοστο ή ανεκτικό, ενώ στην ουσία έχει συμβιβαστεί με κάτι. Όταν ο συμβιβασμός είναι μεγάλος ή οι συμβιβασμοί που κάνει κάποιος είναι πολλοί, σίγουρα δεν θα νιώθει καλά. Και κάποια στιγμή θα επαναστατήσει συνειδητά ή ασυνείδητα.
Όσο για το αν μπορεί να συνυπάρχει η ευαισθησία με την σκληρότητα, μια χαρά μπορεί να συνυπάρχουν. Και για μένα, καλό είναι να συμβαίνει αυτό. Σε κάποιες περιστάσεις είναι αναγκαίο να φερθούμε με σκληρότητα και σε κάποιες να δείξουμε ευαισθησία.
Αλλιώς, δύσκολα επιβιώνει κανείς. Το πρόβλημα είναι όταν φερόμαστε σκληρά εκεί που θα δεν θα έπρεπε και το αντίθετο.
Έτσι κι αλλιώς, όλα υπάρχουν μέσα μας, παρόλο που συχνά έχουμε καταπιέσει κάποια συναισθήματα ή συμπεριφορές για διάφορους λόγους.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Συχνά τα όρια μεταξύ προσαρμογής και συμβιβασμού, δεν είναι τόσο καθαρά και ευδιάκριτα. Η προσαρμογή για μένα, έχει μέσα την έννοια της επιλογής σε μεγάλο βαθμό, όπως και της εξέλιξης. Ο συμβιβασμός όχι.
Με αυτήν την έννοια, το να μπορείς να προσαρμόζεσαι σε νέες καταστάσεις και δεδομένα, να είσαι ευέλικτος δηλαδή, δεν είναι κακό. Συχνά όμως, βαφτίζει κάποιος τον εαυτό του ευπροσάρμοστο ή ανεκτικό, ενώ στην ουσία έχει συμβιβαστεί με κάτι. Όταν ο συμβιβασμός είναι μεγάλος ή οι συμβιβασμοί που κάνει κάποιος είναι πολλοί, σίγουρα δεν θα νιώθει καλά. Και κάποια στιγμή θα επαναστατήσει συνειδητά ή ασυνείδητα.
Όσο για το αν μπορεί να συνυπάρχει η ευαισθησία με την σκληρότητα, μια χαρά μπορεί να συνυπάρχουν. Και για μένα, καλό είναι να συμβαίνει αυτό. Σε κάποιες περιστάσεις είναι αναγκαίο να φερθούμε με σκληρότητα και σε κάποιες να δείξουμε ευαισθησία.
Αλλιώς, δύσκολα επιβιώνει κανείς. Το πρόβλημα είναι όταν φερόμαστε σκληρά εκεί που θα δεν θα έπρεπε και το αντίθετο.
Έτσι κι αλλιώς, όλα υπάρχουν μέσα μας, παρόλο που συχνά έχουμε καταπιέσει κάποια συναισθήματα ή συμπεριφορές για διάφορους λόγους.

---

Δλδ συμβιβάζομαι στην εργασία μου (η στις ανάγκες τις επιβίωσης αν δεν εργάζομαι) σε πολλά που δεν νοιώθω καλά και το ονομάζω η βαπτίζω ---επιβιώνει εκείνος που προσαρμόζεται ποιο γρήγορα --- και παλεύω να κρατήσω ισορροπίες ανάμεσα στην ευαισθησία και την σκληρότητα (και χαριτολογώντας με αποκαλώ ανισόρροπο, γιατί σαν βάρκα πάω, πότε απο την μια πότε απο την άλλη) και αντιλαμβανόμενος τα λάθει μου λόγο τον καταπιεσμένων συναισθημάτων η συμπεριφορών έχω οδηγηθεί εδώ που είμαι

Και το ζητούμενο τις αλλαγής θα έρθει όχι μέσο του συμβιβασμού αλλά προσαρμογή μέσω τον προσωπικών μου επιλογών ( όπως αρχικά αναφέρεις προσαρμογή - εξέλιξη )

Ισως σου φανεί παιχνίδι με τις λέξεις αλλά οι λέξεις για εμένα είναι κάτι σαν τα κλειδιά, ανοίγουν πόρτες στα αδιέξοδά μου ( που να τρέχω πίσω πάλι χαχα )

μα καλα..εγω δεν πηρα χαμπαρι οτι υπηρχε αυτη η συζητηση περι προσαρμογης /συμβιβασμου..
Γαμωτο αν χασω λιγες μερες, το θεμα περναει στην επομενη σελιδα και δεν υπαρχει καποια τυπου ειδοποιηση οτι υπηρξαν μηνυματα/απαντησεις ..
ζητω συγνωμη λοιπον..

πως εισαι Φωτεινη;

γιωτουλα ειμαι ηρεμη...αυτο ειναι καλο :)

χαιρομαι.να σου πανε ολα οπως εσυ επιθυμεις.

Quote:

---

Originally Posted by fevgatos67

Με έχει προβληματίσει ο τίτλος στο θέμα σου πολύ για να μην πω πάρα πολύ

Θέλω να πιστεύω πως δεν πρόκειται να σε επηρεάσει η δική μου κατάσταση και αυτή έχει να κάνει με το ότι πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αλλά προσαρμόζονται, δεν είμαι καλός την έκφραση και προκαταβολικά ζητώ την κατανόησή σου σε αυτήν μου την αδυναμία, αλλά ποια εννοείς θεμελιώδη κομμάτια ? κολόνες όπως εγώ τις αποκαλώ ? πάνω σε τι έδαφος ? βάση που μπορεί να σηκώσει τους φ,χ,ψ ορόφους ? και στο που θέλει ο καθένας μας να φτάσει ?

Προσωπικά πιστεύω πως όσοι πιστεύουν πως η ζωή είναι πολυσύνθετη η απάντηση είναι πως όσο και αν νομίζουν πως η ζωή είναι πολυσύνθετη τόσο απλή στην τελική είναι, και όταν κοντεύουν προς το τέλος θα πουν πως τα λίγα και απλά έχουν αξία

Προσωπική 'άποψη πάντα εκφράζω, τις κορυφές που κατακτάς ( με μεγάλο κόπο ) σου δίνουν την δύναμη να συνεχίσεις να κατακτήσεις .......

την επόμενη

είναι στην φύση μας

Απλά συνέχισε ...... μας εμπνέεις

---

ζητω συγνωμη για την καθυστερημενη απαντηση,οπως ειπα και παραπανω δεν πηρα ειδηση την κουβεντουλα σας :)

Φευγατε μου,
για μενα η προσαρμογη ερχεται οταν κατασταλαζω.
Οταν δηλαδη εχω τακτοποιησει μεσα μου καποια πραγματα και πρεπει να αντιμετωπισω αλλες συνθηκες,συνθηκες που εγω δεν ελεγχω.
Αυτο που λεει η γιωτα ειναι πολυ σοφο κατα την γνωμη μου..η προσαρμογη ειναι μια αναγκαστικη στροφη.

θα σου δωσω ενα παραδειγμα για το πως λειτουργει σε εμενα και πως το χειριζομαι..
Ειμαι της ευθυτητας και της κατα μετωπο αντιδρασης,βαριεμαι τα μισολογα και απεχθανομαι το κουτσομπολιο και τις κακοπροαιρετες κριτικες.οκ?
Στην παρεα μου μπαινουν ατομα που πρεπει να ανεχτω ,γτ εχουν αμεση σχεση με τα παιδια μου ή με την δουλεια μου και δεν μπορω να τα αποφυγω.Βρισκομαι λοιπον σε διλλημα,κι αρχιζω να κανω μανουβρες..
οι μανουβρες ομως εμενα μου τη δινουν,θελω να πω αει σιχτιρ!μανουβρα για μενα ειναι η προσαρμογη..

Ο συμβιβασμος ειναι το αποτελεσμα της προσαρμογης..προσαρμοστηκα ,μπηκα στη διαδικασια να αλλαξω καποιο κομματι μου και ετσι νιωθω συμβιβασμενη..χανω κατι σημαντικο για να κερδισω κατι αλλο εξισου σημαντικο...αλλα τελικα σημασια εχει να μη χρειαζεται να κανω τετοιες ανταλλαγες!

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Συχνά τα όρια μεταξύ προσαρμογής και συμβιβασμού, δεν είναι τόσο καθαρά και ευδιάκριτα. Η προσαρμογή για μένα, έχει μέσα την έννοια της επιλογής σε μεγάλο βαθμό, όπως και της εξέλιξης. Ο συμβιβασμός όχι.
Με αυτήν την έννοια, το να μπορείς να προσαρμόζεσαι σε νέες καταστάσεις και δεδομένα, να είσαι ευέλικτος δηλαδή, δεν είναι κακό. Συχνά όμως, βαφτίζει κάποιος τον εαυτό του ευπροσάρμοστο ή ανεκτικό, ενώ στην ουσία έχει συμβιβαστεί με κάτι. Όταν ο συμβιβασμός είναι μεγάλος ή οι συμβιβασμοί που κάνει κάποιος είναι πολλοί, σίγουρα δεν θα νιώθει καλά. Και κάποια στιγμή θα επαναστατήσει συνειδητά ή ασυνείδητα.

---

προσαρμογη μαρακι θεωρουσα οτι σημαινει "φερνω στα μετρα μου τις καταστασεις".
Δυστυχως ομως ,δεν ειμαι θεος και δεν οριζω τις αντιδρασεις των αλλων..αν αλλαξω την σταση μου δεν μενω πιστη στις αρχες μου κι αυτο με ενοχλει.
γι αυτο και πιστευω οτι για να μιλησουμε για προσαρμογη πρεπει να εχουμε κατακτησει πρωτα ενα μεγαλο κομματι αυτογνωσιας.

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

ζητω συγνωμη για την καθυστερημενη απαντηση,οπως ειπα και παραπανω δεν πηρα ειδηση την κουβεντουλα σας :)

Φευγατε μου,
για μενα η προσαρμογη ερχεται οταν κατασταλαζω.
Οταν δηλαδη εχω τακτοποιησει μεσα μου καποια πραγματα και πρεπει να αντιμετωπισω αλλες συνθηκες,συνθηκες που εγω δεν ελεγχω.
Αυτο που λεει η γιωτα ειναι πολυ σοφο κατα την γνωμη μου..η προσαρμογη ειναι μια αναγκαστικη στροφη.

θα σου δωσω ενα παραδειγμα για το πως λειτουργει σε εμενα και πως το χειριζομαι..
Ειμαι της ευθυτητας και της κατα μετωπο αντιδρασης,βαριεμαι τα μισολογα και απεχθανομαι το κουτσομπολιο και τις κακοπροαιρετες κριτικες.οκ?
Στην παρεα μου μπαινουν ατομα που πρεπει να ανεχτω ,γτ εχουν αμεση σχεση με τα παιδια μου ή με την δουλεια μου και δεν μπορω να τα αποφυγω.Βρισκομαι λοιπον σε διλλημα,κι αρχιζω να κανω μανουβρες..
οι μανουβρες ομως εμενα μου τη δινουν,θελω να πω αει σιχτιρ!μανουβρα για μενα ειναι η προσαρμογη..

Ο συμβιβασμος ειναι το αποτελεσμα της προσαρμογης..προσαρμοστηκα ,μπηκα στη διαδικασια να αλλαξω καποιο κομματι μου και ετσι νιωθω συμβιβασμενη..χανω κατι σημαντικο για να κερδισω κατι αλλο εξισου σημαντικο...αλλα τελικα σημασια εχει να μη χρειαζεται να κανω τετοιες ανταλλαγες!

---

Εμ έλα ντε που η δύναμη τις συνήθειας δεν με αφήνει ?
Αν κάνω λάθος διόρθωσε με
Πιστεύω πως ολοι μας ανάλλαγα την η τις εμπειρίες μας η και την ηλικία μας έχουμε κατασταλάξει κάπου, στο περιβάλλον που μεγάλωσα δεν υπήρχε μέρα που να μην υπήρχε τσακωμός φωνές και όλα τα εκκλησιαστικά απο το ένα άκρο έως το άλλο ( τον cris σου απο την μια, κύριε ελέησον απο την άλλη ) και με εμένα ανάμεσα να προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να είμαι αυτό που θέλω να είμαι, με λίγα λόγια θέλω την γαλήνη , με το να καταπίνω η να ανέχομαι καταστάσεις για να έχω την πολυπόθητη γαλήνη ( είναι πολύ περισσότερα αλλά αυτη η λέξη μου έρχεται στο μυαλό μου αυτην την στιγμή ) προσαρμοζόμουν σε καταστάσεις που όσο είχα αντοχές και δυνάμεις δεν είχα πρόβλημα ( έτσι πίστευα τότε πως δεν είχα δλδ ) μέχρι που ,,,, έπεισα πάτο που λέμε, και μετά απο πολλά πολλά χρόνια απο τότε βρέθηκα εδώ στο φόρουμ

Προσπαθώ να αλλάξω συμπεριφορά και η συνήθεια δεν με αφήνει και συνήθεια εννοώ τον τρόπο που σκέφτομαι κάτι σαν τις δικιές σου μανούβρες ( στην γλώσσα μου είναι τα πρέπει ) να γίνω

της ευθύτητας και της κατα μετωπο αντιδρασης,βαριεμαι τα μισολογα και απεχθανομαι το κουτσομπολιο και τις κακοπροαιρετες κριτικες.

όπως προ είπες αλλά χωρίς να μετανιώνω η να πονάω για το αν θα προκαλέσω με τον τρόπο μου η την συμπεριφορά μου
και στο τέλος λές

χανω κατι σημαντικο για να κερδισω κατι αλλο εξισου σημαντικο...αλλα τελικα σημασια εχει να μη χρειαζεται να κανω τετοιες ανταλλαγες!

Εδω κολλάω ( οχι μόνο εδώ κολλάω αλλά λεμε τώρα ) στο να μην χρειάζονται οι ανταλλαγές αρα το τότε καταστάλαγμα με το σήμερα καταστάλαγμα ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους

Να ξερες πόσα θέλω να σιχτιρίσω ( γμ τα τούρκικά μου μέσα )
Δεν ξέρω αν και τι κατάλαβες απο αυτά που είπα τουλάχιστον το θέμα σου μου δίνει ιδέες να συνεχίζω ΄να βρίσκω και άλλους τρόπους και δεν είμαι ο μόνος εδω που το πιστεύει αυτό καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνεις

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

προσαρμογη μαρακι θεωρουσα οτι σημαινει "φερνω στα μετρα μου τις καταστασεις".
Δυστυχως ομως ,δεν ειμαι θεος και δεν οριζω τις αντιδρασεις των αλλων..αν αλλαξω την σταση μου δεν μενω πιστη στις αρχες μου κι αυτο με ενοχλει.
γι αυτο και πιστευω οτι για να μιλησουμε για προσαρμογη πρεπει να εχουμε κατακτησει πρωτα ενα μεγαλο κομματι αυτογνωσιας.

---

Ίσως έχω στο μυαλό μου κάτι άλλο όταν μιλάω για προσαρμογή.
Για παράδειγμα, κάποια στιγμή στη δουλειά μου έπρεπε να προσαρμοστώ στο να δουλεύω με ηλεκτρονική υπολογιστή. Φυσικά, ήταν μια αλλαγή προς το καλύτερο, μιας και οι δυνατότητες πλέον είναι άπειρες και όλα γίνονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε σχέση με πριν.
Παρόλ' αυτά, κάποιοι λίγοι, δεν προσαρμόστηκαν σ' αυτό, βρίσκοντας αρχικά χίλιες δυο δικαιολογίες, με αποτέλεσμα να μείνουν πολύ πίσω.
Αυτοί συμβιβάστηκαν σε αυτά που ήδη γνώριζαν γιατί δεν τόλμησαν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα.
Αυτό εννοώ όταν μιλάω για προσαρμογή σε νέα δεδομένα και καταστάσεις.
Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ να κάνουμε πέρα τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες για να "προσαρμοστούμε" στα θέλω των άλλων ή στα "πρέπει" της κοινωνίας.
Και πιστεύω ότι, κάποιος που ξέρει τι πραγματικά θέλει κι επιθυμεί και ζει σύμφωνα μ' αυτό, καμιά καταπίεση δε νιώθει ούτε από την κοινωνία, ούτε από κανέναν άλλο. Εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε τα δεσμά μας (με κάποια βοήθεια από τους γύρω μας πάντα) και στο χέρι μας και μόνο είναι να απαλλαγούμε από αυτά. Φτάνει να το θέλουμε.

Quote:

---

Originally Posted by fevgatos67

χανω κατι σημαντικο για να κερδισω κατι αλλο εξισου σημαντικο...αλλα τελικα σημασια εχει να μη χρειαζεται να κανω τετοιες ανταλλαγες!

καλημέρα :-)
Ωραία συζήτηση έχετε ανοίξει.
προσωπικά έχω αποδεχθεί - συμβιβαστεί - προσαρμοστεί με την ιδέα της "ανταλλαγής". Δε νομίζω ότι θα υπάρξει ποτέ κάποια στιγμή, έστω και μικρή χρονικά, που δε χρειάζεται να κάνω μια ανταλλαγή.
Το συναίσθημα της ματαιότητας που δημιουργείται όταν διαπιστώνεις κάτι τέτοιο, υπεραπλουστευμένα μιλώντας, όταν δηλαδή διαπιστώνεις ότι σε όλη σου τη ζωή και τις εκφάνσεις της πρέπει να συμβιβαστείς, μετριάζεται από τη στιγμή που θα καταφέρεις να διαχωρίζεις την αξία που έχει για σένα ο κάθε συμβιβασμός - ανταλλαγή, τη σπουδαιότητά του για τη ζωή σου αλλά και γι'αυτούς που αγαπάς.
Προσωπικά, απεχθάνομαι το συμβιβασμό που αναγκάζομαι να κάνω στο θέμα της εργασίας...
Παρολαυτά, σκέφτομαι π.χ. για κάποιον/κάτι που αγαπώ ότι θα μπορούσε μια "ανταλλαγή" να περιλαμβάνει και την ίδια μου τη ψυχή, αλλά θα ήταν μια συνειδητή επιλογή, επομένως δε θα λειτουργούσε μέσα μου εντέλει ως συμβιβασμός ή προσαρμογή, αλλά ως προσωπική ανάγκη.


Εδω κολλάω ( οχι μόνο εδώ κολλάω αλλά λεμε τώρα ) στο να μην χρειάζονται οι ανταλλαγές αρα το τότε καταστάλαγμα με το σήμερα ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους.

---

Δεν ξέρω...νομίζω ότι μόνο για όσους δεν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και τους ανθρώπους, δεν χρειάζονται οι ανταλλαγές

Quote:

---

Originally Posted by void

Δεν ξέρω...νομίζω ότι μόνο για όσους δεν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και τους ανθρώπους, δεν χρειάζονται οι ανταλλαγές

---

Οι μεγαλύτερες αλλαγές συμβαίνουν μέσα από την μοναξιά.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ίσως έχω στο μυαλό μου κάτι άλλο όταν μιλάω για προσαρμογή.
Για παράδειγμα, κάποια στιγμή στη δουλειά μου έπρεπε να προσαρμοστώ στο να δουλεύω με ηλεκτρονική υπολογιστή. Φυσικά, ήταν μια αλλαγή προς το καλύτερο, μιας και οι δυνατότητες πλέον είναι άπειρες και όλα γίνονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε σχέση με πριν.
Παρόλ' αυτά, κάποιοι λίγοι, δεν προσαρμόστηκαν σ' αυτό, βρίσκοντας αρχικά χίλιες δυο δικαιολογίες, με αποτέλεσμα να μείνουν πολύ πίσω.
Αυτοί συμβιβάστηκαν σε αυτά που ήδη γνώριζαν γιατί δεν τόλμησαν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα.
Αυτό εννοώ όταν μιλάω για προσαρμογή σε νέα δεδομένα και καταστάσεις.
Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ να κάνουμε πέρα τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες για να "προσαρμοστούμε" στα θέλω των άλλων ή στα "πρέπει" της κοινωνίας.
Και πιστεύω ότι, κάποιος που ξέρει τι πραγματικά θέλει κι επιθυμεί και ζει σύμφωνα μ' αυτό, καμιά καταπίεση δε νιώθει ούτε από την κοινωνία, ούτε από κανέναν άλλο. Εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε τα δεσμά μας (με κάποια βοήθεια από τους γύρω μας πάντα) και στο χέρι μας και μόνο είναι να απαλλαγούμε από αυτά. Φτάνει να το θέλουμε.

---

ξερεις τι μου μενει απο αυτο που διαβασα?Παρολο που το βλεπω αλλιως,διαπιστωνω οτι συναισθημα ειναι ο τροπος που ερμηνευουμε...
και το δικο σου ειναι θετικο μεσα σου..χαιρομαι πολυ :)

Quote:

---

Originally Posted by void

Δεν ξέρω...νομίζω ότι μόνο για όσους δεν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και τους ανθρώπους, δεν χρειάζονται οι ανταλλαγές

---

αλλο ενα γκριζο κομματι ...το "ανταλλαζω"...

Δεν ειναι σιγουρα το θεμα να εξηγησουμε ετυμολογικα τις λεξεις,αλλα το χρωμα που εχουν για μας...τουλαχιστον ετσι ειναι για μενα.
Μου αρεσε πολλυ αυτη η προσεγγιση,μου ταιριαζει δηλαδη..
Οταν κανω κατι συνειδητα ,ακομα και συμβιβασμο,κι αυτο εχει αξια για μενα και γι αυτους που αγαπω,γτ να το νιωθω σαν συμβιβασμο?

[QUOTE=Εμμανουέλα1;393502]Οι μεγαλύτερες αλλαγές συμβαίνουν μέσα από την μοναξιά.[/QUOTE

εξαιρετικο σχολιο...
η αρχη ειναι το εγω με εμενα πρωτα,κι υστερα γτ οχι,παω και παραπερα :)

Quote:

---

Originally Posted by fevgatos67

Εμ έλα ντε που η δύναμη τις συνήθειας δεν με αφήνει ?
Αν κάνω λάθος διόρθωσε με
Πιστεύω πως ολοι μας ανάλλαγα την η τις εμπειρίες μας η και την ηλικία μας έχουμε κατασταλάξει κάπου, στο περιβάλλον που μεγάλωσα δεν υπήρχε μέρα που να μην υπήρχε τσακωμός φωνές και όλα τα εκκλησιαστικά απο το ένα άκρο έως το άλλο ( τον cris σου απο την μια, κύριε ελέησον απο την άλλη ) και με εμένα ανάμεσα να προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να είμαι αυτό που θέλω να είμαι, με λίγα λόγια θέλω την γαλήνη , με το να καταπίνω η να ανέχομαι καταστάσεις για να έχω την πολυπόθητη γαλήνη ( είναι πολύ περισσότερα αλλά αυτη η λέξη μου έρχεται στο μυαλό μου αυτην την στιγμή ) προσαρμοζόμουν σε καταστάσεις που όσο είχα αντοχές και δυνάμεις δεν είχα πρόβλημα ( έτσι πίστευα τότε πως δεν είχα δλδ ) μέχρι που ,,,, έπεισα πάτο που λέμε, και μετά απο πολλά πολλά χρόνια απο τότε βρέθηκα εδώ στο φόρουμ

Προσπαθώ να αλλάξω συμπεριφορά και η συνήθεια δεν με αφήνει και συνήθεια εννοώ τον τρόπο που σκέφτομαι κάτι σαν τις δικιές σου μανούβρες ( στην γλώσσα μου είναι τα πρέπει ) να γίνω

της ευθύτητας και της κατα μετωπο αντιδρασης,βαριεμαι τα μισολογα και απεχθανομαι το κουτσομπολιο και τις κακοπροαιρετες κριτικες.

όπως προ είπες αλλά χωρίς να μετανιώνω η να πονάω για το αν θα προκαλέσω με τον τρόπο μου η την συμπεριφορά μου
και στο τέλος λές

χανω κατι σημαντικο για να κερδισω κατι αλλο εξισου σημαντικο...αλλα τελικα σημασια εχει να μη χρειαζεται να κανω τετοιες ανταλλαγες!

Εδω κολλάω ( οχι μόνο εδώ κολλάω αλλά λεμε τώρα ) στο να μην χρειάζονται οι ανταλλαγές αρα το τότε καταστάλαγμα με το σήμερα καταστάλαγμα ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους

Να ξερες πόσα θέλω να σιχτιρίσω ( γμ τα τούρκικά μου μέσα )
Δεν ξέρω αν και τι κατάλαβες απο αυτά που είπα τουλάχιστον το θέμα σου μου δίνει ιδέες να συνεχίζω ΄να βρίσκω και άλλους τρόπους και δεν είμαι ο μόνος εδω που το πιστεύει αυτό καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνεις

---

καταρχην να σου πω οτι η ευγενεια σου φαινεται στα γραπτα σου...
κι οτι κι η δικη σου συμμετοχη (οπως και των αλλων) δινει σε εμενα τροφη για σκεψη.

Ελπιζω μονο να καταλαβα τι λες!
Αν εχω μαθει να ειμαι καπως(πληγωμενη,φορτωμενη ασχημα παιδικα χρονια,φοβισμενη),πως να κατασταλαξω σε κατι αλλο?αυτο λες?βοηθα με λιγο...

Ότι δεν αλλάζει, χορταριάζει.
Η αλλαγή είναι ο τρόπος της Φύσης.
Προσωπικά, αντί του όρου «αλλαγή» θα προτιμούσα τον όρο «εξέλιξη».

Εξελίσσομαι = Αλλάζω προς κάποιον στόχο/σκοπό που έχω ορίσει ως προορισμό. Ο προορισμός του καθενός εξαρτάται από το νόημα που έχει δώσει στη ζωή. Κάποιος θα μπορούσε για παράδειγμα να βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει καλύτερος άνθρωπος, ή να γνωρίσει τον εαυτό του και τις δυνατότητές του, ή να ενωθεί με τη συμπαντική ψυχή (δύσκολο, εκτός αν είσαι ο Βούδας), ή να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Ο σκοπός καθορίζει την πορεία της εξέλιξης. Βέβαια, μπορεί κάποιοι να βάλουν για σκοπό της ζωής απλά να περνάνε καλά. Αυτοί μάλλον δεν θα πάνε μακριά…

Ο προορισμός δεν είναι το μόνο που έχει αξία. Ο Οδυσσέας είχε συνεχώς στο μυαλό και στην καρδιά του την Ιθάκη, αλλά μάζεψε εμπειρίες στην πορεία. Το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό με τον προορισμό (ο οποίος μπορεί και να αλλάξει ακόμα στην πορεία).

Όπως πολύ σωστά παρατήρησαν κάποιοι εδώ, η μεγαλύτερη δυσκολία του ταξιδιού είναι ο αποχωρισμός των άχρηστων για μας αποσκευών. Είναι ανθρώπινο να δυσκολευόμαστε όταν πρέπει να αφήσουμε πίσω ένα κομμάτι της ζωής μας. Αν όμως δεν το κάνουμε, το κομμάτι αυτό θα γίνει σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι μας και δε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Στην ουσία, η αξία του ταξιδιού μετριέται από αυτά που αφήνουμε πίσω μας και όχι τόσο από αυτά που κατακτάμε…

Με ποια ταχύτητα εξελισσόμαστε? Υπάρχει ο δρόμος της χελώνας, σταδιακά και βήμα βήμα. Υπάρχει και ο δρόμος του Φοίνικα (του μυθικού πουλιού που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του), δηλαδή οι ξαφνικές ανατροπές. Συνήθως επιλέγουμε τον πρώτο δρόμο, αν και πολλοί έχουν κάνει σε μερικές περιπτώσεις ριζικές μεταβολές στη ζωή τους, π.χ. μια αλλαγή καριέρας ή έναν χωρισμό.

Με αφορμή τον προβληματισμό που έβαλε η Φωτεινή και οι φίλοι που συμμετείχαν στο θέμα της: Δεν είναι κακό να προσαρμοζόμαστε, ακόμα και να συμβιβαζόμαστε με κάποιες καταστάσεις για ένα διάστημα, αρκεί να το βλέπουμε σαν τακτικό ελιγμό και να μην αλλοιώνεται η προσωπικότητά μας. Αλλάζουμε εφ’ όσον και όποτε εμείς το αποφασίζουμε, όχι επειδή μας το επιβάλλουν άλλοι. Όταν είμαστε αληθινοί («ο εαυτός μας», όπως λέμε), όταν δε χρειάζεται να φορέσουμε διαφορετική «μάσκα» ανάλογα αν απευθυνόμαστε στο φίλο μας, στον εργοδότη μας, στη μητέρα μας, όταν η αλήθεια μας είναι «παντός καιρού», τότε είμαστε σε καλό δρόμο…

Ζητώ συγνώμη για την έκταση που έχει το σχόλιό μου. Μου βγήκε κάτι σε πραγματεία...:)