Originally Posted by
kokoa
Καλημερα!
Φιλε insect σ ευχαριστω για την απαντηση.Θα σου προτεινα την τυπωσεις ή να την βαλεις screensaver στην οθονη του υπολογιστη σου,ετσι ωστε να σου υπενθυμιζει ποσο ομορφα ΜΠΟΡΕΙΣ να δεις τον κοσμο.Κ δεν ειναι καποιος αλλος που το κανει να συμβει,εισαι ΕΣΥ.
Αν παρατηρησεις τα μισα απ οσα ειπες δεν ειναι απλα ψυχαγωγια ή διασκεδαση,ειναι δημιουργικα.Κι αυτο,προσωπικα,το βρισκω θαυμασιο.Βεβαια ο μισθος που αναφερεις, ειναι καλος και πιθανα εφικτος σαν στοχος (εσυ ξερεις καλυτερα),αλλα θα πρεπει να σκεφτεις οτι χιλιαδες ανθρωποι που ειναι των 500+ € γεμιζουν τα βουνα,τις παραλιες,σουλατσαρουν σε πολεις διαφορες κλπ.Γιατι οχι λοιπον και συ και γω κι οποισδηποτε το θελει.Αλλαζει η κλιμακα σαφως, οσον αφορα στην ποσοτητα των επιλογων.Η ποιοτητα που μας ενδιαφερει ομως, ειναι αλλο πραγμα.Σκεψου οτι αλλιως απολαμβανει ενα ποτηρι νερο καποιος που εχει μεγαλωσει στην ερημο κι αλλιως καποιος που μεγαλωσε διπλα σε πισινα.
Ωραια ολ αυτα, θα μου πεις, αλλα πως να ξεκινησω κ πως να κρατηθω σ αυτον δρομο?
Θυμαμαι οταν ημουν πιτσιρικας οτι η μεγαλυτερη και πιο δυσκολη αποσταση που ενιωθα οτι επρεπε να διανυσω, ηταν αυτη των 5 εκατοστων απ τα χειλη καποιας γυναικας.Μεγαλο θεμα σου λεω...Εβλεπα εναν φιλο να το εχει το θεμα "γυναικα",να τις τραβαει σαν μαγνητης ο ατιμος, και να εχει εναν αερα αλλο πραγμα!Ενω εγω απο την αλλη το παλευα αλλα δεν μου καθοταν τιποτα:) Και οταν τελικα καθοταν εγω την αντιμετωπιζα λες και ηταν η μια κ η μοναδικη κ καθομουν και στενοχωριομουν οταν μοιραια εφευγε(σημ.παντα αυτη εφευγε,εγω να κουνηθω ουτε που να το διαννοηθω) )Απο εμφανιση ημουν συμπαθητικος αλλα δεν ηταν και το κυριο οπλο μου.Το μυαλο ηταν, αλλα το ρημαδι δεν φαινεται εκει που ειναι!
Περασαν τα χρονια,που λες φιλε insect, και καποια στιγμη στα 24 περιπου συνειδητοποιησα πως ολο μου το ειναι και ολη μου η δραστηριοτητα, φυσικη και πνευματικη, στην τελικη αφορουσε τις γυναικες.Οποια σκεψη κι αν εξεταζα σε βαθος, παντα αποκαλυπτοταν η γυναικα.Ενα τεραστιο φρενο στην ιδια μου την ζωη δλδ.Αποφασισα λοιπον να τελειωνω με δαυτο μια και καλη, και να απεμπλακω ωστε να ζησω στο επακρο των δυνατοτητων που ειχα ως ανθρωπος,ν ανακαλυψω το πραγματικο νοημα της ζωης.
Πως στο καλο να το τελειωσω ομως?Απο τοτε, με τον φιλο που σου προανεφερα,ειχα διαχωρισει στο μυαλο μου τους αντρες σε 2 κατηγοριες: σ αυτους που το χουν και σ αυτους που δεν το χουν.Ωραια λοιπον ειπα, εγω θα το αποκτησω!Θα μαθω να καταλαβαινω τις γυναικες.Κι αφιερωσα 2 συναπτα ετη της ζωης μου σ αυτον τον σκοπο.Διαβασα κ εψαξα αρκετα.Στην πορεια -ευτυχως στην αρχη της-ανακαλυψα οτι δεν ημουν ο μονος.Χιλιαδες αντρες ανα τον κοσμο (καθε ηλικιας) αντιμετωπιζαν το ιδιο προβλημα και ειχαν συστησει ολοκληρες κοινοτητες,ανταλλασοντας αποψεις και προτεινοντας λυσεις.Για να μην τα πολυλογω ηρθα αντιμετωπος με μια φοβερη αποκαλυψη: ο τροπος λειτουργιας των γυναικων κ η "αποπλανηση" τους μπορουσε να διδαχθει,ηταν τεχνη!
Ετσι λοιπον ακολουθησα το μονοπατι που ηταν μπρος μου να δω τι γινεται.Το θεμα που μας αφορα ομως,ειναι οτι η εκμαθηση ηταν προσωπικη δλδ δεν μπορουσε να το κανει κανεις αλλος για μενα.Οποτε αρχισα να βγαινω στο δρομο και να μιλαω στην οποιαδηποτε μου αρεσε.Για ενα μηνα ελεγα απλα καλημερα ή καποια ασχετη ερωτηση τυπου "τι ωρα ειναι?" σε οποια μου αρεσε, κατι που ηταν βασανιστικο στις πρωτες πρωτες μερες.
Τουλαχιστον 4 φορες την εβδομαδα το εκανα για μιση ωρα.Μετα αρχισαν διαφορα αλλα.Γεγονος ειναι οτι μετα απο 4 μηνες ημουν αλλος ανθρωπος.Μπορουσα να πλησιασω την οποιαδηποτε μου κεντριζε την περιεργεια, να ασχοληθω πραγματικα μαζι της και στις περισσοτερες των περιπτωσεων να την γοητευσω.
Σου γραψα ολο αυτο το κατεβατο για να σου δωσω να καταλαβεις οτι ολα μα ολα γινονται, αρκει να το παλεψεις μεθοδικα και επικεντρωμενα.Δυναμη αντλεις οταν χρειαζεται απο τον σκοπο σου,απ τον στοχο σου.Γι αυτο και να βαζεις ενδιαμεσα σημεια που να ειναι ολοκαθαρα σε σενα.
Οταν κανεις κατι, να ξερεις οτι, θα βρεθουν πολλοι να σε ακολουθησουν κι αλλοι τοσοι που θα σε κατακρινουν.Αν δεν κανεις τιποτε δεν θα υπαρξει κανεις ουτε σαν συνοδοιπορος ουτε σαν επικριτης.Αν πας μπροστα απ την Σοφοκλεους και αρχιζεις και κοιτας επιμονα ψηλα σε καποιο κτιριο, σε λιγο θα δεις να μαζευονται διπλα σου κι αλλοι που θα κοιτανε.Αν τους ρωτησει καποιος τι συμβαινει, θα απαντησουν οτι "δεν ξερω.κατι γινεται εκει πανω".
Κανε λοιπον καποια δραστηρτιοτητα που σ ευχαριστει και ειναι πιο βατη για σενα.Καντο τακτικα.Ετσι αφενος θα συνδεθεις μαζι της κ αφετερου η αυτοπεποιθηση σου θα ανεβει.Επισης θα ελξεις ανθρωπους γυρω σου που ειτε θα εχουν το ιδιο ενδιαφερον ή απλα θα ενδιαφερθουν μεσα απο σενα.Χρειαζεται χρονος και τακτικοτητα, αλλα πετυχαινει.Παρε την σκηνη σου και πανε 15μερες μεσα σ ενα δασος διπλα σε μια λιμνουλα:)Κοιτα να το ευχαριστηθεις:κανε τις βουτιες σου,κανε τα ξυλογλυπτα σου απο κανα κουτσουρο που θα βρεις εκει γυρω,κανε την πεζοπορια που σου αρεσει,μαζεψε βοτανια για την μαγειρικη σου οταν θα γυρισεις,βγαλε φωτογραφιες και γυρνα ξανα.
Οταν καποιος σε ρωτησει και τα διηγηθεις θα κρεμεται πιθανα απ τα χειλη σου,ιδιως αν το χεις ευχαριστηθει κ το ζεις, καθως του μιλας.Θα σε κοιταξει με αλλο ματι.Θα το πει σε φιλους του αν το φερει η κουβεντα.Ισως σου πει να ερθει μαζι την επομενη φορα.Και σιγα σιγα κατι γινεται...Ομως για να εχει επιιτυχια θα πρεπει να το κανεις για σενα πρωτα απο ολα και να το ευχαριστιεσαι.Τα υπολοιπα ειναι απλα συνεπειες:.