Quote:
Originally posted by anitak
και να σου πω και κατι αλλο που μου θυμιζει τον αντρα μου. Κι εκεινος εκανε θεορατη προσπαθεια, τάχα να αλλαξει τα κακως κειμενα και να ξαναφτιαξουμε τη σχεση μας. Με αντιμετωπιζε κι εκεινος λες κι εγω ειχα το προβλημα, πως ημουν καταθλιπτικη και λιγο ειχε να κανει με αυτον. Για μενα η επιμονη του αφου εκδηλωσα την επιθυμια μου να χωρισουμε δεν ηταν παρα μια απιστευτη αμυνα του εγωισμου του, αφου αδυνατουσε να παραδεχτει οτι τα ειχε σκατωσει τοσο πολυ [τα ιδια: αποξενωση, βολεμα, αδιαφορια] ώστε ουτε με σφαιρες δε γυριζα πισω.
------>>>>>Αλλά για σκέψου αν δεν ήταν όντως έτσι?
Και εγώ πάντως (και πρέπει ήδη να το έχεις καταλάβει) το έχω παραδεχτεί πόσο τα έχω σκατώσει ΚΑΙ ΕΓΩ και ΑΥΤΗ
Ξερεις πως θα αποδεικνυε οτι με αγαπα; θα μου λεγε: ο μαλακας, σε εχασα. σου αξιζει το καλυτερο, πηγαινε να το βρεις με την ευλογια μου και την υποστηριξη μου.
--->χμμ τώρα το λές αυτό. Τότε θα έλεγες βρε πόσο μ....ς είναι δες με διώχνει