που μου το εστειλες? στο yahoo?
χθες που το μετρησα ενω ζαλιζομουν, ειχα 77.
αλλα δεν ξερω ποιο ειναι το φυσιολογικο..
Printable View
που μου το εστειλες? στο yahoo?
χθες που το μετρησα ενω ζαλιζομουν, ειχα 77.
αλλα δεν ξερω ποιο ειναι το φυσιολογικο..
Oxi bre...sto in---> [email protected]
Apoluta fusiologiko! eipame apo 65 mia xara einai
Angelina το πήρες τελικά το μετρητή ζαχάρου ε?Με πέρασες,εγώ έχω μείνει ακόμα στο πιεσόμετρο :)
Εχεις συνδέσει το φαγητό με την ζαλάδα γι\'αυτό κάθε φορά που πεινάς ζαλίζεσαι.Δεν είναι από το ζάχαρο,αφού το βγάζεις φυσιολογικό.Μέσα στο μυαλό είναι όλα.
δυστηχως, δεν μπορεσα ή δεν προσπαθησα να πω οτι δεν πρεπει να συνεχιζω ετσι... και το αγορασα... και τωρα σκεφτομαι συνεχεια να βρω 2 λεπτα μονη μου να μετρησω ζαχαρο και πιεση.. καθε μερα παλι αυτο το μαρτυριο.. εχω φτασει στο σημειο να γραφτω και σε φορουμ διαβητικων και να ρωταω για συμπτωματα... εχω υποτροπη αυτο τον καιρο... νομιζω οτι εχω πανω μου ολες τις αρρωστιες που υπαρχουν... θελω να μπω σ ενα νοσοκομειο και να με ξετιναξουν στις εξετασεις... τι λεω ε??
εσυ, καλα εκανες και δεν το αγορασες! και ουτε να το κανεις! ας μην επηρεαζουμε ο ενας τον αλλον για κακο...
Αχ βρε Angelina μου,όσο περισσότερο τα ψάχνεις τόσο περισσότερο αγχώνεσαι και αυξάνονται τα συμπτώματα.Αν σταματήσεις να ψάχνεις και το πάρεις απόφαση ότι είναι μόνο ψυχολογικά και τίποτα άλλο μόνο τότε θα ηρεμίσεις και θα φύγουν σιγά σιγά.Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο γιατί αν σου μπει η ιδέα ότι εχεις κάτι δεν σου βγαίνει με τίποτα.Κι εγώ προσπαθώ πάρα πολύ να το συνειδητοποιήσω ότι δεν έχω τίποτα παθολογικό και ότι είναι όλα ψυχολογικά.Αλλες φορές το καταφέρνω άλλες φορές αρχίζω πάλι να σκέφτομαι μήπως έχω κάτι άλλο.
Γιατί ψάχνεις τα συμπτώματα των διαβητικών αφού το μετράς και το βγάζεις φυσιολογικό?Δεν σε καθησυχάζει το ότι το μετράς το ζάχαρο και το βγάζεις καλό?
πως δε με καθυσηχαζει! αν εβγαινε κανενα τρελο αποτελεσμα ή πολυ ψηλο ή πολυ χαμηλο θα ειχα τρελλαθει!
σημερα το βραδυ παλι ξυπνησα με ζαλαδα και πεινα κατα τις 4 αλλα προσπαθησα πολυ και δεν σηκωθηκα να φαω. ηθελα να μετρησω μια φορα το ζαχαρο μου το πρωι νηστικη, μετα την καθημερινη πλεον βραδυνη ζαλη να δω αν οπως πιστευω εγω, μου πεφτει κατα τη διαρκεια του υπνου.
λοιπον ειχα 84. που ειναι φυσιολογικο (το βιβλιαρακι που εχει μεσα το μηχανημα μετρησης λεει 80-110), οποτε το εκρυψα και δεν το ξαναμετραω
και επανερχομαστε στα ιδια... οι βραδυνες ζαλαδες και η ατελειωτη πεινα ειναι νευρικα...
εδω και 2 μερες εχω και ενα αλλο συμπτωμα.. αισθανομαι σφιξιμο στο στηθος και σαν να μην μπορω να αναπνευσω καλα. αφου δεν πολυμιλαω γιατι κουραζομαι, νιωθω οτι δεν παιρνω αρκετο οξυγονο.. εχει κανεις αλλος προβλημα δυσπνοιας να μου πει γιατι μου συμβαινει αυτο??
αρκετα με τα δικα μου...
dalia, εσυ πως πας? φανταζομαι και ελπιζω πολυ πολυ καλα!!
σ ευχαριστω για τα μηνυματα σου , με βοηθουν πολυ αληθεια
Χαίρομαι που λες ότι το έκρυψες και δεν θα το ξαναμετρήσεις.
Εγώ τις τελευταίες μέρες είμαι κάπως καλύτερα.Προσπαθώ όσο γίνεται να μην δίνω πολύ σημασία στα συμπτώματα μου.Βέβαια δεν το καταφέρνω συνέχεια αλλά το παλεύω.
Πώς περνάς γενικά τη μέρα σου?Δουλεύεις?
Αυτή τη δύσπνοια και το σφίξιμο τα έχω νιώσει πολλές φορές,ακριβώς όπως τα περιγράφεις.Και αυτο ψυχολογικό είναι.Παλιότερα το ένιωθα πολύ συχνά και στην αρχή με τρόμαζε αλλά σιγά σιγά σταμάτησα να το φοβάμαι και έφυγε.Τώρα και να μου έρθει καμια φορά,σπάνια,δεν το φοβάμαι και φεύγει γρήγορα.
εγω τη φοβαμαι πολυ και τη δυσπνοια (ολα τα συμπτωματα τα φοβαμαι).φοβαμαι ακομα και να περπατησω για να κανω οικονομια αερα.τωρα παλι μπηκα σ ενα site για να διαβασω σχετικα και ελεγε κατι για καρδιακα νοσηματα, πνευμονικη εμβολη κα και εχω τρομοκρατηθει. παλι αρχιζω και σκεφτομαι μηπως να κανω κανενα triplex καρδιας να δω τι γινεται... παλι τα ιδια και τα ιδια... γυριζουν στο κεφαλι μου αρρωστιες, νοσοκομεια, γιατροι... συνεχεια.
κατα τα αλλα, ναι δουλευω σε ναυτιλιακη εταιρεια.
ειμαι πολυ ευχαριστημενη απο τη δουλεια μου.
αλλα κι εδω με πιανουν κρισεις φοβου μην νομιζεις.. και τοτε κλεινομαι στο μπανιο με το πιεσομετρο, ή τηλεφωνω στην ψυχολογο μου. καθομαι κανενα τεταρτακι μεχρι να ηρεμησω... τι να κανω? το καλοκαιρι που δεν δουλευα για λιγο καιρο, χειροτερεψα. τουλαχιστον αναγκαζομαι να βγαινω λιγο απ το σπιτι...
εσυ τι κανεις?
Είναι πολύ σημαντικό το ότι δουλεύεις.Εγώ είμαι φοιτήτρια αλλά έχω μείνει πίσω γιατί με όλα αυτά τα ψυχολογικά δεν είχα κουράγιο ούτε να πάω στη σχολή ούτε να διαβάσω.Δυστυχώς τον περισσότερο καιρό κλείνομαι στο σπίτι και αυτό είναι ότι χειρότερο.Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να βγαίνω όσο μπορώ,έστω και με το ζόρι.Και σίγουρα το \"έξω\" βοηθάει αρκετά.
Κι εγώ μόλις βρω τα σκούρα παίρνω τηλέφωνο τον ψυχολόγο μου να με ηρεμίσει.
Νομίζεις ότι δεν παίρνεις οξυγόνο.Ομως παίρνεις μια χαρά,δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα για να πάρεις αέρα.Ισως αν δοκιμάσεις εκείνη την ώρα να ασχοληθείς με κάτι άλλο για να ξεχαστείς?
Πρέπει να σταματήσεις να ψάχνεις στο ιντερνετ για αρρώστιες.Μην ψάχνεις να βρεις κι άλλες αρρώστιες για να αγχωθείς.Υπάρχουν τόσες πολλές,αν καθίσουμε να αγχωθούμε για όλες καήκαμε!
πρεπει να δεις κι εσυ τη σχολη σου σαν δουλεια στην οποια πρεπει να πας. αλλιως δεν θα πηγαινεις ποτε. εγω αν δεν ερθω στην δουλεια 1-2-3, θα με διωξουν κι ετσι ερχομαι αναγκαστικα. αυτο ομως μαλλον καλο μου κανει γιατι στο σπιτι, παρολο που νιωθω ασφαλεια, σκεφτομαι συνεχως τα συμπτωματα και μονιμως κατι εχω...
οσο για το διαδυκτιο, το ξερω οτι δεν πρεπει αλλα μπαινω στον πειρασμο... και τι δεν εχω διαβασει.. τρελα σου ρχεται... ενα εκατομυριο αρρωστιες με τα ιδια συμπτωματα με τα δικα μου...
τα τελευταια 10 χρονια πρεπει να εχω δωσει σε γιατρους, εξετασεις και νοσοκομεια μια μικρη περιουσια.
και να φανταστεις οτι εχω και ασφαλεια αλλα δεν με καλυπτει για ο,τι μου κατεβει εμενα στο κεφαλι να κανω!!
θα ηταν ωραιο μια μερα να βρισκομασταν ολοι μαζι! θα μπορουσαμε ισως να το κανονιζαμε...τουλαχιστον οσοι μενουμε Αθηνα
να σε ρωτησω.. στον ψυχολογο στο ντιβανι εισαι?
γεια σας παιδια, ελπιζω να σας βρισκω καλυτερα..
θα θελα να θιξω ξανα ενα προβλημα που εμενα δε λεει να μου περασει και εχει να κανει με το βουητο στα αυτια εδω και 3 μηνες τωρα! μια εξεταση απλη εκανα στον ωρυλλα και βλεποντας τα αυτια μου με εκεινο το \"χωνι\" μου ειπα οτι ειναι πεντακαθαρα.. γενικα ομως, δεν το εψαξε, να κανει ελεγχο ακοης κ.λ.π.. πιθανον επειδη την εκανα στα εξωτερικα ιατρεια του νοσοκομειου και δεν πληρωσα..
παντως θα με βοηθουσε αν καποιος αλλος αντιμετωπιζει παρομοιο προβλημα με βουητο στα αυτια, αρκετα εντονο, συνεχομενο και για μεγαλο διαστημα και αν αποδεδειγμενα οφειλεται τελικα στο αγχος και θα περασει σταδιακα.... να στε ολοι καλα
τα παρακατω τα βρηκα στο site www.medlook.net
να εστιασεις σ αυτα που λεει για το στρες (και οχι στις υπολοιπες πιθανες αιτιες!!!)
Βουητό στα αυτιά: Αυτά που πρέπει να ξέρετε
22-09-2004
Το βουητό στα αυτιά (εμβοές) είναι ένα πολύ κοινό πρόβλημα. Υπολογίζεται ότι 10% έως 20% των ενηλίκων παρουσιάζουν την ενόχληση αυτή. Οι περισσότεροι υποφέρουν σε ήπιο βαθμό αλλά ένα μικρό ποσοστό έχει το πρόβλημα σε σοβαρό βαθμό.
Το βουητό στα αυτιά είναι ένα σύμπτωμα. Ο ασθενής, ενώ δεν υπάρχουν εξωτερικοί ήχοι, ακούει συνεχώς ένα βουητό που μπορεί να περιλαμβάνει κουδουνίσματα ή σφυρίγματα ή άλλους θορύβους.
Οι εμβοές έχουν αρνητικές επιδράσεις στους ανθρώπους. Οι επιπτώσεις στον ψυχολογικό τους κόσμο και στη ζωή τους γενικότερα, μπορούν να είναι ήπιες ή πολύ σοβαρές. Το στρες και η κούραση επιδεινώνουν το βουητό στα αυτιά.
Τα άτομα με βουητό στα αυτιά μπορούν λόγω του συμπτώματος αυτού, να υποφέρουν από στεναχώρια, απογοήτευση, κατάθλιψη, άγχος, συχνές αλλαγές της διάθεσης τους, ένταση, ευερεθιστικότητα, δυσκολίες στη συγκέντρωση, αϋπνία. Μερικοί ασθενείς στα πρώτα στάδια της ασθένειας τους, μπορούν να έχουν σκέψεις αυτοκτονίας.
Το συνεχές βουητό στα αυτιά οφείλεται σε βλάβες των ακουστικών κυττάρων του εσωτερικού αυτιού. Οι μικροσκοπικές τριχοειδείς προεκτάσεις των κυττάρων αυτών που βρίσκονται την επιφάνειά τους, δεν κινούνται πλέον φυσιολογικά λόγω της πίεσης που τους εξασκούν τα ηχητικά κύματα.
Οι βλάβες δημιουργούν μια συνεχή τυχαία κίνηση των τριχοειδών προεκτάσεων των ακουστικών κυττάρων, σε μια κατάσταση διαρκούς ερεθισμού. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα ακουστικά κύτταρα στέλλουν συνεχώς τυχαία ηλεκτρικά σήματα που δεν οφείλονται σε εξωτερικά ηχητικά κύματα και ο εγκέφαλος τα αντιλαμβάνεται σαν ένα θόρυβο, ένα συνεχές βουητό.
Οι συχνότερες αιτίες του βουητού στα αυτιά είναι:
Η έκθεση σε δυνατούς ήχους
Απώλεια ακοής λόγω ηλικίας
Τραυματισμοί του αυτιού
Εκφυλισμός λόγω φθοράς των μικρών οστών του μέσου αυτιού
Ωτοσκλήρυνση
Ασθένεια Meniere\'s
Ψηλή πίεση
Αθηροσκλήρυνση
Φάρμακα
Όγκοι της κεφαλής και του λαιμού
Ανωμαλίες των αιμοφόρων αγγείων
Το υπερβολικό στρες
Πρέπει να τονίσουμε ότι ο βλάβες στο αυτί που προκαλούνται από την έκθεση σε δυνατούς ήχους, είναι δυνατόν να προληφθούν. Δυστυχώς στη ζωή μας σήμερα, οι πηγές δυνατού ήχου βρίσκονται παντού στο σπίτι, στην εργασία η στους χώρους ψυχαγωγίας μας.
Κάθε φορά που υπάρχει ένας τέτοιος κίνδυνος, είναι αναγκαίο να λαμβάνονται μέτρα προστασίας της ακοής μας. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την απομάκρυνση από τις πηγές δυνατού ήχου που μπορεί να τραυματίσει τα αυτιά μας και τη χρήση ωτοασπίδων. Στους ασθενείς με εμβοές, ο δυνατός ήχος επιδεινώνει το πρόβλημα.
Τα άτομα που αντιλαμβάνονται για πρώτη φορά ότι έχουν συνεχές βουητό στα αυτιά τους, πρέπει να συμβουλεύονται τον ειδικό γιατρό. Αυτό επιβάλλεται άμεσα εάν ο ασθενής παρουσιάζει ταυτόχρονα απώλεια ακοής ή και ίλιγγο.
Ο γιατρός αφού πάρει το ιστορικό μπορεί να εξετάσει τον ασθενή για να βρει εάν υπάρχει μια υποβόσκουσα παθολογική κατάσταση που προκαλεί το βουητό.
Δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να εξαλείψει πλήρως τις εμβοές. Δεν υπάρχουν φάρμακα ειδικά εναντίον του βουητού. Στα αρχικά στάδια ή εάν συνυπάρχουν και άλλες διαταραχές, ορισμένα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν.
Όμως υπάρχουν τεχνικές που επιτρέπουν στον ασθενή να χειρίζεται αποτελεσματικά το ενοχλητικό σύμπτωμα με τρόπο τέτοιο που να μπορεί να ζει μια φυσιολογική και παραγωγική ζωή.
Η μείωση του στρες, η αποφυγή της έκθεσης σε δυνατούς ήχους, το καθάρισμα των αυτιών από το κερί, μπορούν να βοηθήσουν. Τα βοηθήματα για τη βελτίωση της ακοής όταν υπάρχει πρόβλημα βαρηκοΐας βοηθούν στη μείωση της αντίληψης από τον ασθενή των εμβοών.
Οι τεχνικές χαλάρωσης, η ύπνωση, η υπνοθεραπεία, η ψυχολογική υποστήριξη, βοηθούν διότι επιτρέπουν στον ασθενή να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βιώνει, αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει το βουητό που αισθάνεται. Με τις τεχνικές αυτές μαθαίνει να επικεντρώνει αλλού την προσοχή του και κατορθώνει να συνηθίζει να μη δίνει σημασία στο ενοχλητικό αυτό σύμπτωμα.
Επίσης το αλκοόλ, το κάπνισμα, ο καφές πρέπει να αποφεύγονται από τους ασθενείς με βουητό διότι το επιδεινώνουν.
Συνοπτικά θα τονίσουμε ότι το βουητό στα αυτιά είναι ένα συχνό πρόβλημα. Επιβάλλεται διερεύνηση από το γιατρό που πρέπει να γίνεται άμεσα εάν συνυπάρχουν ίλιγγος και πτώση της ακοής. Υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης που μειώνουν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και βοηθούν τον ασθενή να έχει μια φυσιολογική και παραγωγική ζωή
Εχεις δίκιο Angelina,μέσα στο σπίτι συνέχεια με τα συμπτώματα ασχολούμαστε.
Εγώ αποφεύγω να ψάχνω στο ιντερνετ για αρρώστιες γιατι ξέρω ότι θα επηρεαστώ και μετά άντε να ησυχάσω αν μου μπουν ιδέες.
Οχι δεν είμαι στο ντιβάνι στον ψυχολόγο.Σε καρέκλα κάθομαι.Εσύ στο ντιβάνι είσαι?
ευχαριστω angelina για το αμεση ανταποκριση.. κανω και εγω το λαθος και το ψαχνω βαθυτερα στο ιντερνετ με αποτελεσμα να μαθαινω για καινουργιες παθησεις και συμπτωματα και να κανω και εγω λαθος σκεψεις.. παντως θα θελα και την αποψη αλλων που λογω αγχωδους διαταραχης τους παρουσιαστηκε προβλημα βουητων στα αυτια, το εψαξαν και τελικα ολα οφειλονταν εκει.. γιατι αν για καθε συμπτωμα την ψαχνουμε διπλα λογω γιατρων, χαθηκαμε:)
Χαθηκαμε δεν λες τιποτα lupus30
Εγω το βουητο στα αυτια το εχω εδω και 4 μηνες.Βουητο,σφυριγματα,πο� �ακια,ενταση,βουλωματα και ολα τα συναφη.Πηγα σε Ωρυλα δις(σε δυο διαφορετικους) μου κανανε ολες τις εξετασεις,ολα ηταν τελεια! Απο τοτε το αποδεχτηκα ως προβλημα του αγχους και δεν το λογαριαζω πολυ πια.
Δεν μπορω παντως ευκολα να ξεφυγω απο ολα αυτα,ειναι στιγμες που δεν με χωραει η γη,με πιανει μεγαλη απελπισια...
Η Σχολη και πολλες απο τις ενασχολησεις μου φευγουν σιγα σιγα μακρυα....
Αυτό τον καιρό έχω δύσπνοια με πίεση στο στήθος. Νιώθω ότι δεν μου φτάνει ο αέρας, ότι δεν μπορώ να αναπνέυσω (δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά από το ένα ρουθούνι λόγω διαφράγματος).
Το θέμα είναι πότε όλα αυτά εμφανίζονται;
Παλιότερα, όταν αγχωνόμουν ή θύμωνα (κυρίως όταν θύμωνα) εμφανίζονταν αυτή η πίεση στο στήθος. Το καλό ήταν ότι τα συγκεκριμένα συμπτώματα εμφανίζονταν μία άντε δύο φορές το χρόνο. τα τελευταία δύο χρόνια και μετά από απανωτά γεγονότα τα οποία μου δημιούργησαν έντονο στρες (διάβασμα για διαγωνισμό, γάμος, θάνατος) η δύσπνοια έχει επανάλεθει δριμύτερη (άρα και η διαταραχή πανικού). Θυμώνω πολύ πιο έυκολα (και αυτό είναι που με ανησυχεί) και δεν μπορώ εύκολα να \"πείσω\" τον εαυτό μου ότι όλα πάνε καλά ώστε να φύγει και το σύμπτωμα. Φυσικό μετά απ΄όλα αυτά ήταν να μου προκληθεί υπέρταση (14). Αύριο θα πάω να κάνω εξετάσεις να δω τι γίνεται από εδώ και πέρα. Περιμένω σχεδόν τα πάντα και ελπίζω να επικεντρωθώ στην μείωση του άγχους και του θυμού και όχι τόσο στα σωματικά συμπτώματα...
Κώστα καλησπέρα
Τι άσχημο συναίσθημα αυτή η δύσπνοια! Έτσι άρχισα να ψάχνω και να κάνω εξετάσεις για να δω τι έχω. Φοβόμου υπερβολικά ότι θα πεθάνω, αφού ο αέρας που εισέπνεα δεν ήταν αρκετός. Μια μέρα που μ\'επιασε στη δουλέιά κι ένας συνάδελφος με πήγε στο γιατρό να μου μετρήσει την πίεση, είχα φτάσει κι εγώ στο 14. Όπως μου είπε ο γιατρός όμως, αυτό δε θεωρείται υπέρταση, απλώς είσαι στο όριο. Ξέρεις, εμείς το προκαλούμε όλο αυτό με το μυαλό μας. Ευτυχώς τελευταία αισθάνομαι καλύτερα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δε με πιάνει καθόλου. Απλώς όταν συμβαίνει αυτό προσπαθώ να απασχοληθώ με κάτι άλλο για να το ξεχάσω και λέω στον εαυτό μου ότι δεν θα πάθω κάτι. Και η σύμπτωση: Δριμύτερα είχαν επανέλθει τα συμπτώματα μετά από το θάνατο του παππού μου και μετά από το γάμο μου! Πότε εντοπίζεις ότι σε πιάνει συνήθως; Όταν είσαι μόνος σου; Το βράδυ μήπως; Περιμένω απάντησή σου!!!
Νικολέτα
spiral_architect καλο κουραγιο με τα βουητα μας, αν ειναι απο το αγχος ας αρχισουμε να μην το πολυσκεφτομαστε πια και να δουμε αποτελεσμα.. ας το ξεκινησουμε μαζι απο σημερα και οποιος καλυτερεψει πρωτος, κερδιζει:) εισαι..?
κωστα και νικολετα η δυσπνοια ειναι γνωστο συμπτωμα αγχους, το εχω και εγω και το αντιμετωπιζω με χαλαρωση και βαθιες αναπνοες..το κλειδι ειναι οταν μας πιανουν αυτα να μην φοβομαστε πια, να κανουμε υπομονη και θετικες σκεψεις.. βοηθαει πολυ παιδια οταν σας πιανουν αυτα να κλεισετε τα ματια και να σκεφτειτε εναν ανθρωπο, μια κατασταση, μια εμπειρια ή αναμνηση που σας εκανε και σας κανει χαρουμενο και ευτυχισμενο, ειναι εκπληκτικο το αποτελεσμα, δοκιμαστε το! δυναμη σε ολους, θα αντεξουμε και μεσα απο αυτο θα μαθουμε πραγματικα να ζουμε και να εκτιμουμε....
lupus έχεις απόλυτο δίκιο. Βοηθάει πολύ η θετική σκέψη. Ευχαριστώ πολύ
Νικολέτα
Λοιπον lupus30 εγω εχω βαλει το χρονομετρο,εναν αγωνα δρομου να τα ξεπερασω και θελω να κανω και ρεκορ!
Δευτερα παω σε ψυχολογο να δουμε...
Να πω και ενα ασχετο,μιλησα επιτελους στον πατερα μου για αυτα και μου ειπε οτι τα ειχε περασει και αυτος σχεδον στην ηλικια μου,αγχωδεις καταστασεις,οχι βεβαια με την υγεια του απλα με αλλα πραγματα. Μηπως τελικα ειναι και γονιδιακα ολα αυτα? Προδιαθεσεις να τα παθουμε? Κατι σαν κληρονομικες ασθενειες?...Απλως αναρωτιεμαι...
ok spiral_architect, μακαρι να το κανεις το ρεκορ και εγω να ακολουθησω!
και ο ψυχολογος θα σε βοηθησει, θα το δεις, κανε μονο υπονομη γιατι εκει δουλευει πολυ το υποσυνειδητο και στην αρχη μπορει να αισθανεσαι οτι δεν κερδιζεις κατι, αλλα αυτο δεν ισχυει..
οσον αφορα το κληρονομικο, δεν νομιζω να εχει σχεση με αγχωδη διαταραχες αλλα με πιο σοβαρα, τυπου σχιζοφρενεια κ.λ.π ειναι θεμα καθαρα χαρακτηρα νομιζω, οσο πιο ευαισθητος (με την καλη εννοια ομως), τοσο πιο επηρρεπης.. καλο ειναι παντως και οι γονεις να ειναι συμμαχοι σε ολο αυτο.. βλεπεις, σταδιακα ολα μπαινουν σε μια σειρα, θα το ξεπερασεις και θα γινεις πιο δυνατος, αρκει να μην δωσεις σημασια μεγαλη σε πισωγυρισματα και να τα αντιμετωπισεις και αυτα με την ιδια δυναμη.. αντε να φαμε το κ....λοβουητα πια!!
spiral kai gw t idia zoria trabaw.ala oloi ston agwna axxx.................
kalispera paidia. kai go sto idio louki eimai. oli tin imera ponakia sto stithos , stin plati kai moydiasmata sto kefali. oi ponoi poy niotho stin plati me exoun anisixisei arketa . se esas pos einaii re paidia. ?? emena einai san tsibimata sinexeia. se sigrisi me alous filus poy exo diavasei i katastasi moy tha elega einai kaliteri alla kai pali para einai enoxlitiki. oloi aytoi oi ponoi me exoun koyrasei kai eimai mono ston deytero mina. ade na doume......... stis diskoles stigmes pairno kai ena xanax 0.25 kai iremo alla thelo na to kopso teleios .
adonistsav καλημερα.. εισαι στο δευτερο μηνα και να ξερεις οτι θελει το χρονο του ολη αυτη η ιστορια απο τη στιγμη που θα ξεσπασει.. οσο λιγοτερο το σκεφτεσαι και ανησυχεις, τοσο πιο γρηγορα θα φυγει.. θα εχει και πισωγυρισματα βεβαια, αλλα πλεον θα ξερεις τι ειναι και δεν θα σε ανησυχει..
ειναι δυσκολο στην αρχη, το καταλαβαινω απολυτα, εγω ειμαι 8 μηνες ετσι και ακομα δεν εχω παψει να ανησυχω τελειως.. παντως καλο ειναι το xanax να το κοψεις σιγα σιγα γιατι ειναι εθιστικο και στην ουσια κανει οτι μπορεις πραγματικα μονος σου να κανεις χρησιμοποιωντας απλα το μυαλο σου.. το καλυτερο θα ηταν μια ψυχοθεραπεια που θα σε βοηθουσε πιθανο να βρεις τα αιτια και γενικα μονο καλο κανει.. υπομονη και μην ανησυχεις, θα κανει τον κυκλο του και θα σε κανει παραλληλο πολυ πιο δυνατο..
Νικολέτα γειά σου. Τον τελευταίο καιρό είμαι αρκετά πιεσμένος. Δεν έχω διευκρινίσει τις ακριβώς \"φταίει\"...επιφανειακά... βέβαια το τι \"φταίει\" βαθύτερα το έχω σχεδόν εντοπίσει... :)
Με πιάνει το πρωί στη δουλειά (μιας και εκεί υπάρχει ένα σχετικό πρόβλημα) και στο σπίτι όταν και πάλι πρέπει να κάνω κάποια δουλειά (πνευματικής φύσης). Βασικά, νιώθω ότι είμαι \"μπουχτισμένος\" από κάποιες εργασίες που έκανα στο παρελθόν και πρέπει να τις συνεχίσω (αυτό το πρέπει είναι ένα άλλο πρόβλημα που πρέπει να τακτοποιήσω κάποια στιγμή :) ) Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι ο θυμός μου είναι τεράστιος με αποτέλεσμα να μου δημιουργεί ένα \"κάψιμο\" στο στήθος και μια νευρικότητα που δεν με αφήνει να ησυχάσω και να σκεφτώ καθαρά.
Οι εξετάσεις μου βέβαια κάτι έδειξαν, μιας και δεν γίνονταν διαφορετικά. Ο καρδιολόγος έπαθε πλάκα από την ταχυπαλμία μου. Η καρδιά μου όταν με εξέταζε πήγαινε να σπάσει. Άρχισε να μου λέει να ηρεμήσω αλλά δεν καταλάβαινε ότι σε έναν τύπο με το (ψυχολογικό) παρελθόν το δικό μου, τέτοιου είδους παραινέσεις δημιουργούν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Τελειώνοντας η εξέταση και αφού οι διαπιστώσεις του γιατρού σχετικά με το άγχος μου, με έιχαν κάνει ράκος, ήρθε και η διάγνωση. Μου είπε λοιπόν, ότι παρατήρησε ένα φύσημα καρδιάς το οποίο πιθανόν να δημιουργεί και την ταχυπαλμία. Μάλιστα.... αρχίζει νέος γύρος, σκέψεων, αναζητήσεων, συμπερασμάτων και ενδοσκοπήσεων σχετικά με το τι \"φταίει\", που πάμε και άλλα τέτοια ωράια :) .
LUPUS ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ. ΕΧΩ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ XANAX TO ΠΑΙΡΝΩ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΑ 4-5 ΗΜΕΡΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΧΑΜΗΛΗ Η ΔΟΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΘΙΖΕΣΕ. ΕΙΜΑΙ ΜΕΣ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΓΩΓΗ ΑΛΛΗ. ΕΠΙΣΗΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΚΑΙ ΓΙΟΓΚΑ. ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΧΑΛΑΡΩΣΗ. ΑΠΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙΣ ΛΙΓΟ ΟΣΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΝΟΙ. ΕΜΕΝΑ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΝΤΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ ΑΝΕΚΤΟΙ. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΕΛΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟΙ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΕΛΟΥΛΙΑΣΜΑΤΑ ΤΑ ΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΟΜΩΣ. ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
Κώστα καλημέρα,
Διαβάζω ένα βιβλίο για την κατάθλιψη και το πώς θα ήταν καλό να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα στη ζωή μας. Στο κεφάλαιο που βρίσκομαι λοιπόν αναλύεται ο θυμός που αισθανόμαστε και ποιός ευθύνεται γι\'αυτόν. Εξηγεί ότι κανένας άνθρωπος και καμία συμπεριφορά δεν έχει τη δύναμη να μας θυμώσει, να μας στενοχωρήσει, να μας μελαγχολήσει. Αυτή τη δύναμη την έχουμε μόνο εμείς μέσα από τις σκέψεις μας. Δεν φταίει δηλαδή το γεγονός που συμβαίνει αλλά το πώς εμείς το αντιλαμβανόμαστε. Άν το αναλύσεις λίγο θα καταλάβεις ότι έτσι είναι τα πράγματα (αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ). Πιστεύω ότι είμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας και γι\'αυτό όλα τα \"πρέπει\" μας αγχώνουν και μας φορτίζουν ακόμη περισσότερο. Να μειώσουμε τα \"πρέπει\" προτείνω!!!
Φύσημα στην καρδιά έχω κι εγώ, το οποίο ανακάλυψα μια δεκαετία περίπου πριν, όταν ξεκίνησαν οι ταχυκαρδίες. Μη σε ανησυχεί καθόλου. Όπως μου είχε πει ο καρδιολόγος, το 70% των ανθρώπων το έχει και δεν δημιουργεί κανένα, μα κανένα πρόβλημα, απλώς είναι λίγο ενοχλητική μερικές φορές αυτή η ταχυκαρδία. Μην της δίνεις και πολλή σημασία!! Μήπως να σταματήσουμε αυτές τις ενδοσκοπησεις και τους στοχασμούς μας και να χαλαρώσουμε λιγάκι; Λες να βοηθήσει αυτό; Περιμένω νέα σου
Νικολέτα
adonistsav καταλαβαινω απολυτα ποσο ενοχλητικοι ειναι αυτοι οι πονοι..
και εμενα λοιπον ξεκινησαν ως μυαλγιες, ιδιαιτερα στους ωμους και στα χερια, μια αισθηση σαν συνεχομενο πιασιμο ή ψυξη.. πονοι πολλοι και ξεκαρφωτοι υπηρχαν απο την αρχη και υπαρχουν ακομα, αλλες φορες ως ενα τσιμπημα και αλλες φορες κρατουν περισσοτερο.. εμενα παντως με χτυπανε σε ολα τα σημεια του σωματος με εμφαση στο στομαχι, νεφρα, πνευμονες, πλατη, στηθος και μεση..οσο αγχωνεσαι οταν σε πιανουν, τοσο περισσοτερο κρατανε γιαυτο και εγω εχω μαθει πλεον και τους αναγνωριζω και δεν δινω σημασια με αποτελεσμα να ξεχνιουνται ή να παραμενουν μεχρι να τους δωσω την απαραιτητη προσοχη:)
το εχω ξαναπει, αισθανομαι μερικες φορες σαν να υπαρχει ενας δευτερος εαυτος που βγαινει και ζηταει προσοχη με αυτο τον τροπο και αν δε του δωσεις, επιμενει και εξελισεται.. εγω λοιπον οταν ξεπερναω κατι και δεν αγχωνομαι πια, βγαινει κατι αλλο που ως καινουργιο συμπτωμα, φυσικο ειναι να με ανησυχησει και παει λεγοντας.. σιγουρα και αποδεδειγμενα ομως οσο λιγοτερο τους δινεις σημασια αυτα εξασθενουν και καποια στιγμη δεν θα υπαρχουν και αλλα συμπτωματα να βγαλει ο \"αλλος εαυτος\" και θα ησυχασει..
αυτα που με απασχολουν τωρα τελευταια και κρατανε εδω και καιρο και θα θελα και την δικη σας εμπειρια ειναι το βουητο στα αυτια, οι πονοι στους πνευμονες και ενα μικρο πρηξιμο αναμεσα απο τα νευρα των χεριων με αποτελεσμα καποιους πονους σε συγκεκριμενες κινησεις και γενικα στην κουραση των χεριων.. θα βοηθουσε αν και καποιος αλλος εχει τα συγκεκριμενα συμπτωματα και αποδειγμενα τελικα προερχονται απο αγχος... να μαστε ολοι καλα παιδες, θα αντεξουμε παντως!
φιλε μου εγω τα εχω ολα. τελικα ολα ειναι ενας φαυλος κυκλος μεσα στο μυαλο μας και αυτο πρεπει να σταματησουμε. κα μενα με χτυπανε παντου . αλλα η ταχυπαλμια που εκανα χτεσ δεν παιζοταν. περα σημερα ενα κουτακι τενορμιν και οποτε με βαραει ταχυπαλμια θα κοπαναω κανα χαπακι γιατι το μονο κακο της ολης υποθεσης ειναι η κουραση που προκαλει στην καρδια η ταχυπαλμια. αντε να δουμε τι θα γινει με αυτουσ τουσ πονους , φιλε μου σε εκανα add στο μσν αλλα θα ειμαι στην βασημου την τριτη.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΕΙΠΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ ΤΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ.
ΠΑΙΔΟΥΛΑ ΘΥΜΑΜΑΙ,ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟ ΕΔΩΣΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ,ΑΡΧΗΣΑ ΝΑ ΕΧΩ ΔΥΣΠΝΟΙΑ.ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΣΘΜΑ Η ΗΛΙΘΙΑ.
ΜΕΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣΑ ΣΤΑ 21 ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Κ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΙΑΣΜΑ.ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΘΟΜΟΥΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΙΩΜΟΥΝ ΑΒΕΡΤΑ ΠΑΓΚΑ.
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑ ΤΑ 27 ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΥΑ (ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΧΩΡΙΣΜΟ ΕΠΩΔΥΝΟ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΜΑΣΧΑΛΑ)ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟΝ ΘΩΡΑΚΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΠΕΙ ΑΕΡΑΣ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΔΟΞΑ Η ΚΑΗΜΕΝΗ.ΤΕΛΙΚΑ ΠΗΓΑ ΕΚΑΝΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ,ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΘΟΛΟΓΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΓΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΕΛΕΓΑ ΓΙΑΤΡΕ ΠΕΘΑΙΑΙΑΙΑΙΝΩ,ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΑΠΟ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΟΛΥ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΙΣΩΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.
ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΛΕΞΟΤΑΝΙΛΑΚΙΑ(ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΔΟΣΗ ΔΛΔ) ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΗΚΑ.ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟ ΜΟΥΛΙΚΟ ΤΑ ΦΤΑΙΕΙ ΟΛΑ.Κ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΗ.ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΕΡΟΞΥΓΟΝΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΛΟΓΩ ΑΓΧΟΥΣ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Ο ΡΥΘΜΟΣ ΕΙΣΠΝΟΩΝ.ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΦΑΝΤΑΡΟΠΟΥΛΟ,ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΙΣΠΝΕΩ ΣΕ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΑΚΟΥΛΑ.Ο ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΕ ΓΙΑΤΙ,ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΠΝΟΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΚΟΨΑ ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ.
ΕΠΙΣΗΣ,ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΠΝΟΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΥΡΑΝΝΑ Η ΤΣΟΥΛΑ ΧΡΟΝΙΑ 11 ΣΧΕΔΟΝ,ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΜΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΚΑΙ ΑΡΡΥΘΜΙΕΣ.ΣΑΝ ΝΑ ΧΑΝΩ ΧΤΥΠΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΩ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ Κ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ,ΤΟ ΠΙΟ ΣΠΑΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΑΠΟ ΑΝΑΣΑ,ΟΤΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΠΝΕΩ,Ο ΑΕΡΑΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ.
ΑΥΤΑ.ΤΣΑΟΥ ΙΟΥ!
Χμμμμ!!!Συμπτώματα άγχους είχα απ\'την μέρα που έκλεισα τα 5 μου.Μην πω και πιο μικρή.Το αποκαλούσα \"ανάσαμα\"Έκανα να ανασάνω αλλά γιοκ.Αισθανόμουν ότι η ανάσα πήγαινε μέχρι τη μέση.Μετά το έριξα στη σπαστική κωλίτιδα(κάπως έτσι γράφεται) και σήμερα στα 21 παρά είμαι αυτή που είμαι.Φαινόταν από μικρό,παιδί μου..Το έλεγαν τα άστρα!!!Από άγχος ξεκίνησα σε αγχώδη διαταραχή κατέληξα.Δεν άλλαξα η *******.Στις αρχές είχα και τους πανικούς μου,στα 17 μου και κάτι,τρίτη λυκείου,όπου βάρεσε κόκκινο το πιεσόμετρο(20 με 11) και η μάνα μου επειδή με έβλεπε χλωμή νόμιζε ότι είχα υπόταση και με ξάπλωνε και μου σήκωνε τα πόδια να συνέλθω.Πώς δεν έπαθες κανά εγκεφαλικό μου είπε;(Με την μαλακία της,εννοούσε)Εκείνη την μέρα είπα ότι \"Έχετε γεια βρισούλες...\"Φώναζα \"Μαμά δεν θέλω να πεθάνω\"!!!!!!Προσπάθησε να χαλαρώσεις μου έλεγε αλλά το μπορούσα;Ξέρω ότι η αδρεναλίνη κάνει τον κύκλο της και παίρνει κανά μισάωρο να επανέλθουν τα επίπεδα στο φυσιολογικό...Μετά και παρά τα φάρμακα με έπιαναν τέτοιες κρίσεις αλλά μπορεί να ήταν από την προσαρμογή μου σε αυτά.Να σηκώνομαι τώρα 7 που μου και να μην μπορώ καλά καλά να δω.Να πηγαίνω στο χωλ ,να πέφτω κάτω και να ουρλιάζω.Ο αδερφός μου,φτωχό παιδί,τα είχε δει όλα!!!!!!Τώρα πέρασαν όλα αυτά και όταν σπάνια έρχονται ξέρω να τα αντιμετωπίζω γνωρίζοντας πως μπόρα είναι θα περάσει.Αυτό που με καθησύχασε για την επόμενη φορά που έπαθα κρίση ήταν ο ψυχίατρος που μου έλεγε όταν του έλεγα(χαχα)....Κάσι:Μα οι παλμοί μου φτάνουν τους 100 και θα πεθάνω. Γιατρός:Και τους χίλιους να φτάσουν δεν θα πεθάνεις. Το σκεφτόμουν αυτό και μπορούσα να ηρεμώ τον εαυτό μου.
5 χρονών παιδάκι τι σε βασάνιζε βρε kassi μου και άρχισαν τα συμπτώματα άγχους?Εμένα μου άρχισαν λίγα χρόνια αργότερα,γύρω στα 12-13 λόγω του καταραμένου του σχολείου.Και ακόμα παιδεύομαι...
Δύσκολα τα πράγματα αν σε πιάνουν σε τόσο μικρή ηλικία.Νιώθεις ότι είσαι καταδικασμένη να τα έχεις για πάντα.
Ντάλια μου δεν λες τίποτα.Τι να σου πω;Ήμουν υπερευαίσθητη,μόνο έτσι το εξηγώ.Αλλιώς,να πω ότι ήμουν μία καταδικασμένη;Δεν ξέρω και δεν έχω ρωτήσει κάποιον ειδικό γιατί από μικρή ήμουν αυτή που ήμουν και ήμουν αγχώδης.Θυμάμαι πάντως ότι φοβόμουν πολύ το θάνατο.Με πήγαν να πάρω ένα βιβλίο και έλεγε \"Το αθάνατο \'21\" και επειδή είχε μέσα θάνατο το απέφευγα και με τρόμο.Δεν θέλω το Αθάνατο φώναζα στους γονείς μου.Και τα παιδιά φοβόμουν για κάποιο λόγο.Γενικά ήμουν χέσε μέσα!!!!Κοίτα,δεν είναι να γεννιέσαι με τόση ευαισθησία μερικές φορές.Ας έπαιρνε ο Θεός να έδινε σε 50 άλλους.Όλη σε εμένα;
Εμένα μου είχε πει παλιότερα κάποιος ψυχολόγος ότι επειδή η μητέρα μου είχε πολύ άγχος και φοβόταν για μένα από όταν ήμουν μωρό μην πάθω τίποτα,μου το μετέδωσε εκείνη αυτό το άγχος.Και οι καβγάδες στο σπίτι από τους γονείς,κι αυτοί επηρέασαν.Κι εγώ μικρή (πριν αρχίσουν οι πανικοί) φοβόμουν πολλά πράγματα,τον θάνατο,το σκοτάδι πάρα πολύ.Και στεναχωριόμουν κι όλας με το παραμικρό.Τα έπαιρνα όλα κατάκαρδα.Αστα...
Βλέπω τον μπαμπά μου,τα ξαδέρφια μου,τους θείους μου που έχουν μια αναισθησία γαϊδουρινή και λέω όλη την ευαισθησία που λείπει από το σόι μου την μάζεψα εγώ?
Ντάλια έτσι ακριβώς μα ακριβώς και εγώ!Αγχωτικότατη μαμά....Καβγάδες μπαμπά μαμά και άλλα που ακόμα δεν θέλω να τα βγάλω στην φόρα..Απλά ήμουν η πιο ευαίσθητη...και την πλήρωσα....Σκοτάδι;Δεν τολμούσα να κοιμηθώ χωρίς φως....
σας καταλαβαινω απολυτα παιδια.
και γω μεγαλωσα σε ενα αγχοτικο και καταθλιπτογενες περιβαλλον παρολο που εισεπραξα πολλη αγαπη.
γενικα η οικογενιακη ζωη παιζει τοοοσο μεγαλλο ρολο....στην ικανοτητα διαχειρισησ του αγχουσ μασ......
kassi εγώ ακόμα δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς ένα μικρό φως αναμένο.Με πιάνει πανικός στο σκοτάδι,νομίζω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω.
DALIA,ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΟΒΙΕΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ,ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ,ΥΨ ΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΦΟΒΙΑ,Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ SORC. ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΣΕΙΝΗΔΗΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΕΠΙΖΗΤΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ-ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΜΑΣ(ΓΑΜΩ;ΤΙ ΛΕΞΗ ΕΦΤΙΑΞΑ ΠΑΛΙ!).ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΠΧ ΤΟΝ ΠΟΝΟΔΟΝΤΟ. Η ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ Η ΜΑΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ.ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΤΕΡΓΚΡΑΟΥΝΤ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΡΕΛΟ ΦΤΥΑΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙΣ.ΑΜΑ ΤΑ ΒΡΕΙΣ ΟΜΩΣ....ΕΝΑ ΘΑ ΠΩ.ΜΠΑΙΝΩ ΣΕ ΑΣΑΝΣΕΡ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΙΝΑ ΑΠΟ ΙΔΡΩΤΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝΟΥΝ ΒΙΖΙΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΟΥ ΟΡΔΕΣ ΑΠΟ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ!
ΕΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙΣ,ΜΙΛΗΣΕ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ Ο ΦΟΒΟΣ ΘΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ,ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΔΛΔ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΩΤΟΣ.ΤΡΑΣΤ ΜΙ.
Πανεπιστημιοφοβία ε?Πολύ μου άρεσε η νέα φοβία που βρίκες.Ισως είναι και η μεγαλύτερη μου φοβία από όλες αυτή,γι\'αυτό πατάω σπάνια στη σχολή μου και όποτε είναι να πάω νιώθω σαν να με πηγαίνουν για εκτέλεση.
Σε ειδικό μιλάω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ψυχολόγους-ψυχιάτρους όλους του έχω γυρίσει.Αλλά με τόσα που έχω τι να μου πρωτολύσουν κι αυτοί?