Όλοι θέλουμε να ζήσουμε τον απόλυτο έρωτα. Ιδίως οι άνθρωποι του πάθους που απ' ότι φαίνεται είσαι και συ ένας απ' αυτούς. Εγώ σε χαίρομαι πάντως! Άλλες στα 40 έχουν παραδώσει τα όπλα.. χεχε!
Printable View
Όλοι θέλουμε να ζήσουμε τον απόλυτο έρωτα. Ιδίως οι άνθρωποι του πάθους που απ' ότι φαίνεται είσαι και συ ένας απ' αυτούς. Εγώ σε χαίρομαι πάντως! Άλλες στα 40 έχουν παραδώσει τα όπλα.. χεχε!
Πολλές φορές νιώθω οτι το μόνο καλο πραγμα στη ζωή μου είναι τα παιδιά μου. Εκεί βλέπω ευτυχία. Στα προσωπικά μου όμως, μεγάλη αποτυχία. Ποτέ δεν ήξερα πώς να αποκτήσω αυτό που θέλω και τις περισσότερες φορές δεν ήξερα και τί ήθελα..
Για να δούμε Cello μου, θα τον ζήσω?
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ Μ' ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙΣ...:mad: :)
Και το θέμα είναι αυτοί που θέλουν να ζήσουν τον μεγάλο έρωτα μαζί μου, δεν τους θέλω εγώ. Είσαι αισιόδοξη για μένα πάντως. Ίσως επειδή είσαι νέα και ρομαντική.
Τα παιδιά είναι μεγάλη ευτυχία όντως!Quote:
Originally Posted by julias
Ρε συ, μόλις βγήκα από ένα πολύ επώδυνο καταθλιπτικό επεισόδιο. Πήγα στην κόλαση και γύρισα. Ήμουν πάντα άνθρωπος που σκεφτόταν θετικά αλλά κάποτε οι δυνάμεις μου μ' εγκατέλειψαν. Τώρα θα προσπαθήσω ν' ανανεωθώ. Όταν διαχειριζόμαστε την ζωή μας με αισιοδοξία τότε και αυτή μας χαμογελά :)Quote:
Originally Posted by julias
Χαίρομαι που είσαι καλά! Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου, κυριολεκτικά...
julias, από όσα έγραψες αυτή τη στιγμή, παρά την ηλικιακή διαφορά, φαίνεται να είστε σε παρόμοια φάση ζωής με τον κώστα... επιφανειακά βέβαια πάντοτε. Γιατί όπως σωστά αναφέρθηκε και σε προηγούμενα μηνύματα, πλέον μετά από 20 χρόνια, ουσιαστικά δεν γνωρίζεις καθόλου ποιος είναι ο άνθρωπος 'κώστας', πίσω από την 'ανάμνηση' και το 'απωθημένο'.
Να πω την αλήθεια, η όλη στάση του δεν μου φαίνεται και πολύ ενθαρρυντική και κυρίως, δεν μοιάζει διευκολυντική, ούτε δείχνει έναν άνθρωπο ικανοποιημένο με τη ζωή του και τον εαυτό του. Για να προχωρήσουμε μπροστά, χρειάζεται να έχουμε ξεπεράσει το βάρος των 'λάθος' επιλογών της ζωής μας, τις ανασφάλειες, τις κακιούλες και τους δισταγμούς. Φαντάζομαι πως αν μιλήσετε θα έχεις μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για εκείνον, για το πώς είναι και τι θέλει στο εδώ και τώρα.
Όσο για εσένα... χμ... δεν μου φαίνεται και τόσο σαν 'απελευθέρωση' όλο αυτό. Φυσικά αυτό είναι η δική μου ματιά, εσύ μπορεί να το βιώνεις ακριβώς έτσι. Αλλά εγώ βλέπω μια επιστροφή στο οικείο και σε ανεκπλήρωτες ανάγκες. Καθώς βέβαια και μια τωρινή ανάγκη να κάνεις επιτέλους τις αποκλειστικά δικές σου επιλογές... είναι όμως βασισμένες στο παρόν και είναι όντως 'δικές σου'? Όπως και να έχει, ακόμα κι αν είναι μια αντίδραση σε παρελθοντικές πιέσεις ή οτιδήποτε άλλο, για κάποιο λόγο σου συμβαίνει... :)
Α, και για τον νεαρό των 4 μηνών, δεν ξέρω αν η επιμονή του είναι πράγματι μια 'ακομπλεξάριστη' στάση... δείχνει σίγουρα ένα ξεκάθαρο ΄θέλω', αλλά όχι πού βασίζεται αυτό το 'θέλω'. Καλές σκέψεις και... καλή επιτυχία και στον καφέ με τον διεκδικητή και στις συζητήσεις με τον κώστα (ουπς... ξεχάσαμε τον σύζυγο... ή όχι?) :)))
marina38 ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου. Η ωριμότητα κάποιων μελών είναι εκπληκτική. Η δική μου ωριμότητα εξαντλείται στα παιδιά μου. Ξέρω οτι όλη η στάση του κώστα δεν είναι ενθαρρυντική και δείχνει κόμπλεξ και ανασφάλειες, αλλά μην ξεχνάς οτι και αυτός είναι ένας άντρας που στο προσωπικό κομμάτι είναι "πίσω". Όσο για τις δικές μου ανάγκες, αν θες ανάλυσε μου λίγο περισσότερο τί εννοείς. Για τον Κώστα δεν έχω αποφασίσει ακόμα, ο άντρας μου είναι "μακριά"...Και εγω έχω ξεκινήσει να σκέφτομαι αν αυτά που ερωτευτηκα στον κώστα τότε, υπάρχουν και σήμερα. Σίγουρα πριν 20 χρόνια είχα εντυπωσιαστει από την δυναμική του και την επαγγελματική του επιτυχία, το ένιωθα σαν προστασία, τον κοιτούσα με δέος. Τώρα δεν νιώθω έτσι. Αν και είναι πολύ πετυχημένος και "επώνυμος", αυτό δεν μου λέει πια κάτι. Ίσως επειδή εχω συνειδητοποιήσει πια τις προσωπικές του ανασφάλειες. Όμως νιώθω έλξη γι αυτόν , και σεξουαλική, αν και αντικειμενικά δεν είναι ωραίος άντρας, καθόλου, ούτε ήταν, και μου το έλεγε κι'όλας, αλλά ήταν τρυφερός και έδειχνε οτι μαζί μου, ήταν πραγματικά ευτυχισμένος
Παιδιά, συναισθηματικά είμαι ενα κουβάρι. Χτες το βράδυ βγηκα για καφέ με τον άντρα που έιχα σχέση για 4 μήνες, και χωρίσαμε πριν από 2 μήνες γιατί του είπα οτι θέλω να ξεκαθαρίσω μέσα μου, πρώτα, τις ανάγκες και τα συναισθήματα μου, χωρίς να μου είναι παντελώς αδιάφορος. Ο άντρας αυτός είχε έρθει εκτάκτως στη Θεσσαλονίκη και ήθελε πολυ να βρεθούμε για ένα καφέ στην Χαλκιδική, που παραθερίζω. Πήγαμε για ένα καφέ σένα υπέροχο μέρος, ήμουν πολύ συναισθηματικά φορτωμένη, ο καφές έγινε έρωτας με πολύ συναίσθημα και πάθος, ιδιαίτερα από την πλευρά του. Ξύπνησα με σφίξιμο στην καρδιά. Τα έχω μπλέξει όλα..Τουλάχιστον εδώ, πρέπει να λέμε την αλήθεια....
Μια γυναίκα δυο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες...Αλλά εσύ έχεις 3! Ε τι να πω τώρα; Προσπάθησε να μειώσεις τον αριθμό!
Στην ουσία δεν έχω κανένα. Απλά σκέφτομαι τρεις..Με τον άντρα μου δεν έχουμε σχέσεις, ούτε με τον Κώστα..ακόμα
Πόσο σοφό αυτό που είπε η Θεοφανία σε άλλο ποστ. Αν με τον νέο σύντροφο σκέφτεσαι ακόμα τον παλιό, κάπου μπάζει. Και εγώ όταν παντρευτηκα τον άντρα μου, σκεφτόμουν τον Κώστα. Και να η κατάληξη.. Πολλές αλήθειες θα βγουν εδώ.....
με το έναν είχες κάνει κάτι, έτσι δεν είναι; πόσο χρονών είναι αυτός;Quote:
Originally Posted by julias
48 χρονών και είμασταν μαζί για 4 μήνες
Για τις δικές σου ανάγκες, εννοώ να προσπαθήσεις να διακρίνεις τι πραγματικά χρειάζεσαι σε αυτή τη φάση της ζωής σου και γιατί, καθώς και τι χρειάζεσαι γενικά σαν άνθρωπος. Φυσικά αυτό προϋποθέτει και μια εσωτερική αναζήτηση, μαζί με μια συνειδητοποίηση του τι είναι εφικτό σε αυτή τη ζωή :) Χρειάζεσαι λοιπόν πράγματι τον Κώστα, ή κάποια χαρακτηριστικά του (όπως τα υποθέτεις, τα θυμάσαι ή τα ελπίζεις) που απλώς δεν έχει τύχει να τα βρεις ως σήμερα σε άλλον άνθρωπο? Ο Κώστας, ο 48χρονος και ο (πρώην?) σύζυγος είναι οι μοναδικοί άντρες στον κόσμο κι αν όχι, τι σε εμποδίζει να αναζητήσεις κάτι άλλο? Ποια είναι η μορφή σχέσης που σου ταιριάζει και θα ήθελες γενικά στη ζωή σου? Τι απ' όσα θέλεις είναι αντίδραση ή απωθημένο ή έλλειψη και τι πραγματικά επιλογή? (εδώ εννοείται πως ακόμα κι αν κάτι είναι αντίδραση κλπ έχουμε κάθε δικαίωμα να το ζήσουμε, καλό είναι βέβαια χωρίς αυταπάτες... και βέβαια εννοείται ότι και η απλή σεξουαλική έλξη είναι επαρκής λόγος να θέλουμε κάτι)Quote:
Originally Posted by julias
Πάντως καλώς ή κακώς πιστεύω ότι ένας άνθρωπος είναι πολύ δύσκολο να καλύψει όολα όσα φανταζόμαστε για τον έρωτα, τις σχέσεις, την επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων και μάλιστα διαχρονικά. Όπως επίσης και καμία σχέση δεν μένει σταθερή με την πάροδο του χρόνου. Από την άλλη, ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους, δεν υπάρχει λόγος να συμβιβαζόμαστε με κάτι που καλύπτει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος όσων ζητάμε - εφόσον είναι ρεαλιστικά, ή έστω τόσο σημαντικά που δεν μπορούμε χωρίς αυτά.
Προσωπικά βρίσκομαι κατά καιρούς σε τέτοιου τύπου διλήμματα και μην νομίζεις... δεν είναι εύκολο να τα ξεμπλέκει κανείς :) Ούτε όμως κι απαραίτητο θα έλεγα... :) εκτός αν υποφέρεις περισσότερο απ' όσο απολαμβάνεις.
ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου. Είναι κάτι που μου προτείνεις κατα τη γνώμη σου?
Χμ, θα έλεγα να μην βιάζεσαι να αποφασίσεις γενικά... αλλά να μη διστάζεις να υλοποιείς αυτά που ως τώρα σου είναι ξεκάθαρα. Και ένα βήμα τη φορά... το μόνο ξεκάθαρο είναι πως αν δεν μιλήσεις με τον Κώστα, άκρη δεν πρόκειται να βγει! Αφού για κάθε σχέση takes two, κι εδώ δεν έχουμε ιδέα τι μπορεί να σκέφτεται ή πώς τελικά λειτουργεί ο κώστας. Σημαντικό, αφού η ενασχόληση μαζί του, μπλοκάρει την έκβαση των υπόλοιπων σχέσεων της ζωής σου.
Good luck και μακάρι ν' ακούσουμε ότι δεν ταλαιπωρείσαι αλλά είσαι σε κάτι αμοιβαίο, ξεκάθαρο, βιώσιμο, επιθυμητό, έστω κι αν είναι με κάποιον... 4ο! :D
Όμως Μαρίνα μου, από αυτά που λέω, δεν νομίζεις οτι τελικά το μόνο ενδιαφέρον που έχει δείξει ο Κώστας τώρα όλα αυτά τα χρόνια είναι οι κακίες του, κάποια γλυκόλογα κάποιες φορές και οι ματιές του που πολλες φορές, δεν ξέρω αν δείχνουν πάθος ή μίσος. Επειδή τα σκέφτομαι μου έρχονται στο νου. Πριν δύο χρόνια, π.χ., είχαμε συναντηθεί σε μία εκδήλωση, είχαμε να τα πούμε πάρα πολύ καιρό, ήμουν πολύ όμορφη και με πολλή αυτοπεποίθηση και το πρώτο πράγμα που μου είπε, αφού χαιρετηθήκαμε, ήταν " Σου έχει φύγει ένας πόντος στο καλτσόν, να ξέρεις..". Λέω, μήπως να μην κάνω καν τον κόπο να του μιλήσω...
ρε συ, μήπως έχει ιδιάζον χιούμορ ο άνθρωπος; εσύ τον ξέρεις καλύτερα, τι να πω.
Έχει πολύ χιούμορ Cello μου, αλλά όταν έχεις να δεις κάποιον καιρό και ξέρεις οτι μπορεί να καίγεται ακόμα για σένα, λες άλλα πράγματα. Πάντως εκείνη τη στιγμή δεν ήταν χιούμορ. Άλλες φορές κάνει πολύ χιούμορ, σε μένα τουλάχιστον..
ναι αλλά το ήξερε ότι καιγόσουν γι' αυτόν; συγγνώμη αν δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά διαβάζω πολλά ποστ.
όχι cello μου, δεν το ήξερε. Άλλά ξέρει οτι έιχα κολλήσει για πολύ καιρό μαζί του και όσες φορές συναντηθήκαμε τυχαία σε συναντήσεις, δεν ήταν τυχαίο. Το ήξερα οτι θα είναι. Αυτός όχι. Δηλαδή αν κάποιες φορές δεν προσπαθούσα να τον δω, για ένα γειά, μπορεί όλα υτά τα χρόνια να έιχαμε συναντηθεί 2 φορές. Μόνο μία φορά που είχε να με δει πάρα πολύ καιρό, ήταν όλο γλυκόλογα, ίσως επειδή φοβήθηκε οτι θα εξαφανιστώ τελείως...
Έχω αρχίσει και μπερδεύομαι. Εν τέλει, τι είναι αυτό που σε προβληματίζει ακόμα και δεν κάνεις το βήμα; Δεν είναι πλέον καιρός για ξεκάθαρες συζητήσεις; γιατί σε ταλαιπωρεί πολύ καιρό αυτό το θέμα.
Έχεις πολύ δίκιο, με ταλαιπωρεί πολύ καιρό, απλά τώρα που το σκέφτομαι και είμαι στο τσακ για να του μιλήσω, σκέφτομαι ποιό ήταν το ενδιαφέρον του όλα αυτά τα χρόνια, το πραγματικό όμως. Και αν υπάρχει ενδιαφέρον (που νομίζω υπάρχει) δεν θα έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια, πέρα από κόμπλεξ και ανασφάλειες, να έχει δείξει κάτι? Κάτι φοβάμαι, είναι η αλήθεια, (και όχι μήπως φάω πόρτα) και δεν ξέρω τί. Το ψάχνω. Ίσως και γιατί ακόμα και οι δυο δεν είμαστε εντελώς ελευθεροι..
Λοίπον, τέλος! Αύριο να τον πάρεις τηλέφωνο! μου θυμίζεις εμένα σε μικρότερη ηλικία! :mad:
Εσύ τότε στην μικρότερη ηλικία, είχες πάρει τηλέφωνο?
Mμμμ κάποιες φορές που πλησίασα αγόρια το έκανα μέσω φιλενάδων μου νιάου! ειμαι ντροπαλούλα!
Και εγώ, ακόμα..
είσαι και μεγάλη κοπέλα, δεν ντρέπεσαι! :)
Και όμως ντρέπομαι ακόμα. Δεν κάνω εύκολα το πρώτο βήμα, έως καθόλου. Όποιος με θέλει, καλώς να έρθει..
Γεια σου julia! Πριν σου πω κι εγω την αποψη μου,θα ηθελα σε παρακαλω να μου πεις αν ο Κωστας ηταν η πρωτη σου "ολοκληρωμενη" ερωτικη σχεση!
Ναι. Alia ηταν η πρωτη ολοκληρωμενη σχεση
Νομιζω οτι αισθανεσαι πως η αρχη της σεξουαλικης σου ζωης εμεινε σε μετεωρη κατασταση καθως η πρωτη σου ερωτικη σχεση δεν ειχε "αρχη-μεση-τελος". Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να εχεις την αναγκη να τελειωσεις κατι που πιστευεις οτι αφησες σε ημιτελη κατασταση. Τα πραγματα,ομως,εχουν αλλαξει απο τοτε. Μην περιμενεις πως ολα ως δια μαγειας θα επανελθουν εκει οπου τ'αφησες διοτι η απογοητευση σου θα ειναι αισθητη. Γνωμη μου ειναι να συνεχισεις τη ζωη σου και ν'απαγκιστρωθεις απ'το παρελθον!
Ίσως είναι η πρώτη απάντηση που εκφράζει ακριβώς αυτο που νιώθω. Σιγουρα η σχεση με τον Κώστα δεν τελειωσε ποτέ. Οπότε λες να μην του τηλεφωνήσω. Και αν όμως κι αυτος αισθάνεται το ίδιο?
Κοιτα...νομιζω οτι ουσιαστικα αυτη η σχεση εχει τελειωσει,απλως για το λογο που σου ειπα εσυ την αισθανεσαι ημιτελη. Ας πουμε,ομως,οτι του τηλεφωνεις κι εκεινος σου λεει οτι σ'αγαπαει ακομα. Εσυ εισαι σιγουρη πως τον αγαπας ακομα και οτι ολο αυτο δεν ειναι μια ψευδαισθηση στην προσπαθεια σου να ολοκληρωσεις κατι που στην ψυχη σου φανταζει ανολοκληρωτο? Ας το προχωρησουμε πιο περα...αν τελικα κατασταλαξεις πως κι εσυ τον αγαπας ακομα, πιστευεις πως τα πραγματα θα ειναι οπως πρωτα ή οτι θα βουλιαξεις σε μια απογοητευτικη παροντικη κατασταση εχοντας ως βαση ιχνη νοσταλγιας του παρελθοντος?
Έχεισ δίκιο. Απλά πως μπορώ να το ξέρω αυτό αν δεν το δοκιμάσω? Μπορεί και αυτός να πνίγεται στα λάθη του, μπορεί και να μου πει οτι δεν γουστάρει και οτι όλα έχουν τελιώσει. Αυτό το "ξερω, δεν ξέρω" είναι που με βασανίζει όλα αυτά τα χρόνια
Τοτε νομιζω οτι εχεις ηδη παρει την αποφαση μεσα σου! Μιλα του ΞΕΚΑΘΑΡΑ και "ψαρεψε" αντιδρασεις! Τοτε θα καταλαβεις πολλα και θα παρεις τις αναλογες αποφασεις για την ΖΩΗ ΣΟΥ! Σου ευχομαι να βρεις το μονοπατι που θα σε οδηγησει στην ΕΥΤΥΧΙΑ! Καλη τυχη και αναμενουμε εξελιξεις!
Θέλω να του μιλησω ναι, ειναι σίγουρο. Την σκέψη του να φάω πόρτα, που με βασανίζει και αυτή, πως την βλεπεις?