Quote:
Originally posted by giota73
Inter είμαι μαμά μιας κόρης 8 ετών και καταθλιπτική. Πέρασα πολύ δύσκολα τώρα είμαι καλύτερα. Η βάση στην σχέση μας με τα παιδιά μας είναι ότι κανείς δεν μπορεί να τα αγαπήσει περισσότερο από ότι εμείς οι μάνες τους. Πάψε να κατηγορείς τον εαυτό σου , δεν φταις για τίποτα και κάνεις ότι καλύτερο μπορείς. Η ζωή στα έφερε πολύ δύσκολα. Αυτό είναι μια σκληρή πραγματικότητα απλά δέξου το δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για το παρελθόν. Inter είσαι πολύ δυνατή ακόμη και αν έχεις στιγμές αδυναμίας και στιγμές που πιάνεις πάτο. Σκέψου την ημέρα που θα λες τώρα είμαστε καλά , βάλτη σαν στόχο αυτή τη μέρα. Και πάψε να ασχολήσε τόσο πολύ με τις αντιδράσεις του μικρού. Εσύ μάλλον πιστευεις ότι ο γιος σου σκέφτεται όπως εσυ. Ερμηνευεις τις αντιδράσεις του σύμφωνα με τον δικό σου τρόπο σκέψης. Ενα παιδάκι είναι. Μωρό είναι. ΔΕν βασανίζεται αυτό από τα δικά σου προβλήματα εσύ βασανίζεσαι. Καταλαβέτο αυτό. Τα παιδιά ακόμη και τις άσχημες στιγμές τς ξεχνούν αν πάνε μία βόλτα στο πάρκο. Δεν ξ\'ερω αν γίνομαι αντιληπτή. Το παιδί σου ζει στον δικό του κόμσο όχι σοτν δικό σου. Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι αισθάνεται την αγάπη σου, ότι σε εσένα στηρίζεται ανεξάρτητα από το αν θέλει να μέινει στη γιαγιά του. Μπορεί κάτινα στραβ\'ωσει με τη γιαγιά που ίσως δεν του κλανει ένα χατίρι και να πει θέλω να πάω στη μαμά μου.Ετσι είναι τα παιδιά. Σε παρακαλώ βγες από αυτή τη διαδικασία στην οποία έχεις υποβάλλει τον εαυτό σου δεν κάνει καλό σε κανένα σας. Κοίτα τον εαυτό σου πρώτα. Και τι σημαίνει αυτό σημαίνει τουλάχιστον για μένα φάρμακα, ψυχοθεραπεία αλλά και προσωπική προσπάθεια και καλύτερα όχι προσπάθεια απόφαση. Πάρτο απόφαση ότι θα γίνεις καλά, όλα τα άλλα θα έρθουν απόμόνα τους. Τα λέμε .
σε ευχαριστω!να σε ρωτησω κατι?