Printable View
Να μην φοβασαι...νομιζω μπηκαμε στο νοημα...οταν ηρεμησεις να σκεφτουμε καποια πραγματα.Αντιλαμβανομαι οτι μιλαμε για σοβαρη διαταραχη κι οτι πιθανως περασε κ η ιδια πολλα...θα ερθει στον κοσμο ομως κι ενα παιδι...ειναι σε θεση να το μεγαλωσει;;Προσπαθησε να ηρεμησεις οπως εσυ νομιζεις και να σκεφτουμε τι μπορει να γινει.Αναρωτιεμαι μηπως υπαρχει καποια δομη που θα μπορουσε να βοηθησει.Quote:
Originally Posted by blackbird
Ακριβώς. Φοβάμαι πως όταν γεννήσει είτε θα σκοτώσει την γιαγιά μου από τα νεύρα, είτε το ίδιο το μωρό, μαζί και εκείνη.Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Οι γονείς της δεν την στηρίζουν, άρα το μόνο που μένει είναι να της αγοράσουν οι παππούδες μου διαμέρισμα αλλά ό,τι λεφτά έχουν τα παίρνει η μάνα της. Σιχάθηκα αυτούς τους ανθρώπους και δεν ξέρω για ποιον πρέπει να κλάψω πια. Δεν ήθελα να ξανα ασχοληθώ μαζί της. Την θεωρώ χαμένη περίπτωση. Μου έκανε πολλά. Όμως τώρα κάνει και στην γιαγιά μου, και κουβαλάει και ένα παιδί μέσα της. Αυτό τι φταίει; Μα και η ίδια βασανίζεται. Ακόμη περιμένει τον μπαμπά της να την επισκεφτεί. Δεν ξέρει πως την έχει ξεγράψει τελείως. Και ελπίζει να της αγοράσουν διαμέρισμα...
Θα το σκεφτοσουν να κανεις καταγγελια;;;Αν φοβασαι ειναι ενταξει,ειναι λογικο κι ανθρωπινο.Για να μπει σε ψυχιατρικη κλινικη χρειαζεται παρεμβαση εισαγγελεα.Η γιαγια σου θα εκανε μια τετοια κινηση;;Μηπως καποια στιγμη που θα σαι ηρεμη να συζητησετε με την γιαγια σου ακομα κ για επωδυνες λυσεις;Ειναι θεμα σωματικης ακεραιοτητας.Quote:
Originally Posted by blackbird
Παντως μεταξυ μας θα επιανα τον πατερα κ θα του εριχνα ενα ξεχεσιμο που αφηνει ανθρωπο βιαιο με εναν ηλικιωμενο που ουτε να αμυνθει δεν μπορει.Φιλοτιμο μηδεν;;;
Να την πας σε ένα ψυχιατρείο να την δούνε μήπως την βοηθήσουν να ηρεμήσει και να μην είναι επιθετική με αγωγήQuote:
Originally Posted by blackbird
Με το ζορι δεν γινεται βρε mindcrime ειναι ενηλικη.Μονο εισαγγελεας μπορει να παρεμβει για εισαγωγη σε ψυχιατρικη κλινικη χωρις την θεληση της αλλα και για αυτο πρεπει να συμφωνησει η γιαγια η καποιος συγγενεις πρωτου βαθμου.Δεν ειναι τοσο απλη διαδικασια.Quote:
Originally Posted by mindcrime
Δεν μπορείς να πας εγγυο με εισαγγελική είναι σκέτος διασυρμός. Απλώς έλεγα μήπως μπορέσει και τη πείσει αν πάνε παρέα γιατί οκ είναι επιθετική και είναι επικίνδυνη.Quote:
Originally Posted by ΜικρηΟλλανδεζα
Την τελευταία φορά που μπήκαμε μαζί σε αυτοκίνητο μου άρπαξε το τιμόνι. Η τελευταία φορά που άρχιζα να τρέμω εξαιτίας άλλου ανθρώπου είναι πριν 3 χρόνια, εξαιτίας της. Ήθελα να προστατεύσω την υγεία μου και γι' αυτό δεν είχα πάει νωρίτερα να την δω. Πήγα, την είδα, την λυπήθηκα. Δεν ξέρει καν πως ο πατέρας της την απέρριψε εντελώς. Ελπίζει πως θα της ενοικιάσουν για να φύγει από εκεί. :( Φαντάζεσαι τι θα κάνει όταν το μάθει; Ή αν τολμήσω να της μιλήσω για ψυχιατρείο; Επίσης νομίζεις ότι θα διακινδυνεύσει να χάσει το παιδί της; Γιατί μια διαταραγμένη μάνα σίγουρα θα το χάσει. Επίσης δεν ξέρεις πως αν δεν συμφωνείς μαζί της σε όλα είναι ικανή να σου επιτεθεί.Quote:
Originally Posted by mindcrime
Γι' αυτό είπα πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Μικρή Ολλανδέζα μου, όχι... δεν θα έκανα ποτέ καταγγελία. Θα με έτρωγαν μια ζωή οι τύψεις ακόμα και αν ήταν για καλό. Δεν πηγαίνω καν στη γιαγιά μου (και λόγω κωρονοϊού και επειδή ήταν εκείνη εκεί, πήγα 2 φορές τώρα που τα είχαμε βρει) και γενικά φοβάται στο ίδιο της το σπίτι. Είναι απάνθρωπο να το τραβάει αυτό ένας ηλιωμένος άνθρωπος. Ειλικρινά οι γονείς της είναι απάνθρωποι. Για φτύσιμο. Ότι και να πεις δεν αλλάζει. Αν τους είχα μπροστά μου θα τους έφτυνα.
Εγώ πάντως θα της έκανα καταγγελία εφόσον είναι επικίνδυνη... Λες ότι θα χάσει το παιδί της, δεν σκέφτεσαι μήπως χάσεις εσύ τη γιαγιά σου εξαιτίας της;
Δεν μπορώ να αναλάβω τέτοια ευθύνη. Ακόμα τρέμω. Εσείς μπορείτε;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Εγώ όχι.
Θα το έκανα αν ήμουν στη θέση σου... Αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα...Quote:
Originally Posted by blackbird
Ας το κάνουν οι δικοί μου που είναι πιο δυνατοί από εμένα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Φοβαμαι μην κανει κακο στην γιαγια σου η στο παιδι.Ειναι δυσκολη η θεση σου αλλα δεν ξερω.Μπορει αν εκανε κατι χειροτερο και να το εκανα.Δεν ξερω...αν δεν μπω στα παπουτσια του αλλου για τιποτα δεν παιρνω ορκο.Μπορω ομως να σου πω κατι που θα εκανα σιγουρα.Θα συμβουλευομουν ειδικο για το θεμα καθως οι εκρηξεις της απο οτι καταλαβα μπορει να παρουν επικινδυνες διαστασεις.Αναφερομαι σε ψυχιατρο η κλινικη ψυχολογο και μονο.
Τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα θεωρω πως τα πραγματα ειναι πιο ζορικα τωρα λογο εγκυμοσυνης.Οταν με το καλο γενησει μπορεις να κανεις ανωνυμη καταγγελια στο χαμογελο του παιδιου.
Για το οτι θα της παρουν το παιδι δεν νομιζω να χα τυψεις.Θα ταν ζορικο θα θελα να μη χρειαστει ποτε να παρω τετοια αποφαση αλλα μονο στην σκεψη να χτυπησει το παιδι,στην ουσια ενα μωρο που ειναι ακομα πιο αβοηθητο κι απο εναν ηλικιωμενο αυτο θα το εκανα.Και το τονιζω οτι δεν ειπα οτι θα ταν ευκολο.Ειναι πολυ δυσκολο να καταγγειλεις εναν συωγενη απο εναν αγνωστο απλα στην σκεψη να χτυπαει ενα αβοηθητο μωρο ανατριχιαζω.Πιστευω οτι χρειαζεται να ηρεμησεις πρωτα και μετα θα τα σκεφτεις ολα καθαρα.
Ξερεις ποσες φορες ημουνα στα ορια να παρω το τηλεφωνο και να καταγγειλω τον αδερφο μου; Οι πορτες μας εχουν τεραστιες τρυπες απ' τα μαχαιρια και τις μπουνιες. Οι γονεις μου ετρωγαν ξυλο, εγω γλυτωνα στο παρα τσακ γιατι εμπαινε μπροστα ο μπαμπας μου, επεσα σε καταθλιψη ενα χρονο και εφυγα και απο το σπιτι. Μονο η σχολη με κραταει. Η σχολη που παρατησα λογω αυτης την καταστασης και ξεκινησα αλλη, για να βρω καποιο νοημα στη ζωη μου και να κρατηθω. Αυριο γραφω 2 τεστ και διαβασα με το ζορι 2 ωρες. Μπηκα στο μπανιο και συνεχιζα να κλαιω και να τρεμω. Καθε φορα που παω να κανω κατι στη ζωη μου και να με βοηθησω συμβαινουν τα παντα ολα και ειμαι στη μεση. Γιατι να υπαρχουν τετοιοι γονεις; Τα αδερφια της γιατι να ειναι τοσο αναισθητα; Οι δικοι μου γονεις γιατι δεν κανουν κατι; Εγω γιατι να ειμαι σε θεση να παρω τετοια αποφαση; Να καταστρεψω την ζωη της; Γιατι αυτο θα γινει. Οταν εκλεισαν τον ανηλικο αδερφο μου σε ψυχιατρικη κλινικη για 1 μηνα και τον ποτισαν με τοσα φαρμακα, οταν βγηκε ειχε γινει τερας. Ακουσα νοσηλευτες που δουλευουν σε ψυχιατρικες κλινικες τι κατασταση επικρατει και εφριξα. Οχι, δεν θα παρω εγω την αποφαση για κανεναν αλλο. Ας εξανλτηθουν πρωτα ολες οι αλλες λυσεις. Ελπιζω πως θα βρουν τα λεφτα οι παππουδες να της νοικιασουν και οτι θα ηρεμησει ακομα περισσοτερο με την γεννηση του μωρου της. Αν οχι, και εγω αλλα και οι γονεις μου φανταζομαι αν δουμε πως το μωρο κινδυνευει δεν θα κατσουμε με σταυρωμενα τα χερια. Προς το παρον εχω σιχαθει τα παντα ολα, μαζι και μενα, και δεν μπορω καν να λειτουργησω.