Το ξέρω ΡΑΝΗ, έτσι είναι όπως τα λες. Εμένα ένας από τους φόβους μου είναι μην με πιάσουν οι αρρυθμίες και πάθω κάτι και είμαι μόνη μου μαζί με τα παιδιά μου και τι θα γίνει, γιατί εμένα είναι και πολύ μικρά. Σκέφτομαι ότι θα τρομάξουν. Μπορεί να σκέφτομαι βλακείες άλλα τι να κάνω; Δεν το θέλω. Άσε που τις τελευταίες μέρες, οι καταραμένες με έχουν τσακίσει. Πολλές φορές, χωρίς να το θέλω, πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύω τους άλλους ανθρώπους, που δεν έχουν αυτό το πρόβλημα και είναι ξένοιαστοι και ζουν την ζωή τους χωρίς φόβους, πάνε παντού χωρίς να σκέφτονται τίποτα. Σκέφτομαι πως και εγώ έτσι ήμουν και τώρα όλα έχουν αλλάξει.