pillow και αυτό θέμα εξάσκησης! Δεν εννοώ μόνο σε φόρουμ, αλλά και στη ζωή μας.Quote:
Originally Posted by pillow
Οι άνθρωποι που ενοχλούν, από κάποιο σημείο και μετά πρέπει να γίνονται αόρατοι. Αντε να το καταφέρεις όμως..
Printable View
pillow και αυτό θέμα εξάσκησης! Δεν εννοώ μόνο σε φόρουμ, αλλά και στη ζωή μας.Quote:
Originally Posted by pillow
Οι άνθρωποι που ενοχλούν, από κάποιο σημείο και μετά πρέπει να γίνονται αόρατοι. Αντε να το καταφέρεις όμως..
Καλησπέρα σε Macgyver, belteguese (αν και δεν σε ξέρω), Jackie και undetermined! Jackie τι σχέση έχουν οι άνθρωποι που ενοχλούν με τις κλίκες αφού είσαι κατά;
pillow καλησπέρα! Δεν έχουν σχέση, δεν το "είπα" καλά.
Εννοούσα πως για μένα, τα πάντα είναι θέμα εξάσκησης. Οπως εξασκούμαι στο να μη μένω σε αρνητικές σκέψεις (και το έχω ψιλοκαταφέρει), έτσι θέλω να τα καταφέρω ώστε και τους ανθρώπους που είναι κακοπροαίρετοι, αγενείς κλπ, να τους αγνοώ. Αλλά πραγματικά, όχι τύποις!
Οκ, Jackie, συμφωνούμε. :)
ΑΝ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ Σ' ΕΧΕΙ ΤΟΥ ΠΕΤΑΜΟΥ ΤΗΣ,
ΠΑΡΤΑ ΧΑΜΠΑΡΙΑ ΣΟΥ ΝΩΡΙΣ, ΑΠΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΒΟΥΡ.
ΚΙ ΑΝ Σ' ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΠΟΝΗΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΤΗΣ,
ΦΕΡΤΑ ΔΥΟ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ, ΚΑΙ ΝΑ 'ΣΑΙ ΑΛΕ-ΡΕΤΟΥΡ.
https://www.youtube.com/watch?v=TbXUr9EiB80
Οτιδήποτε ικανοποιεί την ψυχή είναι αλήθεια.
Walt
Whitman
ποιητής
αλεξανδρε γραφεισ δεν αντιγραφεισ
ραδιο καψουρα στα φμhttps://www.youtube.com/watch?v=cvufRTs4RB4
Συνεχίζω να αναλαμβάνω παράλληλες υποχρεώσεις δίνοντας καλή εντυπωση γι αυτες ότι θα τις φερω εις πέρας ενώ κατα βάθος έχω αμφιβολίες μέσα μου αν στο εξης εχω το κουραγιο για τετοια, κι αν συνεπώς κοροιδεύω πρώτα τον εαυτο μου και επειτα τους άλλους.
Τι να ναι άραγε? Αυτοεπιβεβαίωση μεσα απο την αποδοχή που μου δείχνουν οι αλλοι όταν με θεωρούν ικανό για τις υποχρεώσεις αυτές ή απωθημενο να κανω πράγματα που ειχα στερησει τον εαυτο μου χρόνια πριν?
Και πως επιλέγω το ένα αναμεσα στα πολλα και ποια τα κριτηρια?
Πρωτα πρεπει να μην μου αποστερει ο χρονος που θα διαθετω για αυτα από αλλες προτεραιότητες της ζωής.
Ειναι και θεμα ενθουσιασμου αλλα και θεμα καποιες ώρες ελευθερου χρονου να γεμίζουν.
Ζήτημα ειναι και το να εκτιθεσαι υποσχομενος για πραγματα που κατα βαθος δεν εισαι σίγουρος αν θα τα επιλέξεις τελικά.
Μπορει να ναι και λάθος χειρισμός. Ήτοι, πρωτα κατασταλάζεις και μετα κανεις πραγματα που συνιστουν υποσχέσεις. Κι οχι τελικα να μην ξερεις αν και τι θα επιλέξεις.
Το ζητημα ειναι πως κανω την επιλογη με βαση τα δεδομενα μου αυτα.
στο τελος τις καταφερνεις, ιωαννη, η εκτιθεσαι?
σκεφτομαι το ζευγος κωμικων μιουζικαλς, την φρεντ αστερω και τον τζιντζερ ροτζερς, σε νεο κωμικο ρολο. γελαμε στο σπιτι.. :)
Αμα τελικώς επιλέξω κάτι τα καταφέρνω, πάντα!Quote:
Originally Posted by Remedy
Το ζήτημα εδώ ειναι ότι φανηκα ήδη θετικος και θα πρεπει εκ των πραγματων να επιλέξω ένα. Άρα το ζητημα ειναι τα κριτηρια με τα οποια τελεσίδικα επιλέγω το ένα και το να εκτεθώ υπαναχωρώντας από τη θετική μου απάντηση στα υπόλοιπα.
και οχι μονο.Quote:
Originally Posted by ioannis2
το θεμα ειναι και το οτι αν τελικα τα επιλεξεις ολα, η οσα χωρουν στον χρονο σου, τελικα δεν θα εχεις καθολου ελευθερο χρονο.
νομιζω οτι ισχυουν ολα τα παραπανω που και μονος σου υποθετεις.
και χαιρεσαι που τα καταφερνεις σε αυτα τα πραγματα, και χαιρεσαι που εισαι χρησιμος και σε εκτιμουν γι αυτες τις ικανοτητες, πιθανα και να αισθανεσαι ασφαλης καταναλωνοντας ετσι τον ελευθερο χρονο σου, πραγμα που σε πιεζει απο δουλεια, αλλα σε ξαλαφρωνει απο το να ασχοληθεις με αλλα πραγματα προσωπικα που ισως σε ζοριζουν περισσοτερο ακομα κι απο τις υποχρεωσεις η την κουραση που προκυπτει απο αυτες.
Ένα μόνο! Το θέμα ειναι ποιο!
Βεβαια (από προηούμενα μου - άρα δεν διορθώθηκα) επιλέγω το πιο ασφαλές (από άποψη χρόνου, πίεσης και υποχρεώσεων). Και εδώ μου φαίνεται πως θα ισχύσει το ίδιο. Μόνο ου εδώ τίθεται και θέμα κόστους. Άρα κάποιο με λιγότερο κόστος σε σχέση με τα υπολοιπα που να καλύπτει όμως κι αυτη την ασφαλεια η οποια με τη σειρα της μου διασφαλίζει ελεύθερο χρονο για προσωπική ζωη. Ολα παίζουν...
εσυ ξερεις πως και τι επιλεγεις.Quote:
Originally Posted by ioannis2
εγω ειμαι μονιμα υπερ της αποψης οτι την προσωπικη ζωη δεν αξιζει να την κανουμε περα με τπτ και για καμια υποχρεωση γιατι ειναι αυτο που μενει μεσα μας και μας κανει ευτυχισμενους και θα ψηφιζα αυτο που σου αφηνει περιθωρια για προσωπικη ζωη.
σκέφτομαι(σήμερα το σκέφτηκα)ότι είμαι κοντόφθαλμη και κυριολεκτικά (γιατί φοράω γυαλιά) και μεταφορικά γιατί όταν διαβάζω κάτι ή όταν προσέχω κάποιον που μιλάει και λέει κάτι,επικεντρώνομαι στην κάθε πρόταση ξεχωριστά και δεν καταλαβαίνω όλο το νόημα..αυτό το είχα από μικρή,μου το'χε πει αυτό παλιά και μια καθηγήτρια αγγλικών (πολύ καλή)..το είχε καταλάβει από τα κείμενα που διαβάζαμε μες στην τάξη και που εγώ δεν καταλάβαινα τι έλεγαν τα κείμενα ενώ μπορεί να ήξερα τις λέξεις..
πώς θα το διορθώσω αυτό?
έχω μεγάλο πρόβλημα στην κατανόηση των όσων διαβάζω ή όσων ακούω..δεν ξέρω τι φταίει..αν φταίει το μυαλό μου,αν φταίνε τα ψυχολογικά που έχω περάσει,αν φταίει που για πολύ καιρό έχω μείνει άπραγη εκτός πραγματικότητας και εκτός του κλίματος του κόσμου..οπότε έχω ξεσυνηθίσει το πώς λειτουργεί ο κόσμος..
γιατί όταν μου μιλάνε τα αντανακλαστικά μου είναι πολύ αργά δλδ μου λένε κάτι κι έπειτα εγώ το επαναλαμβάνω από μέσα μου..ακόμα και το πιο απλό πράγμα να είναι εγώ κάνω προσπάθεια να το καταλάβω..κι έπειτα απαντάω μετά από ώρα όχι αμέσως..
και όχι μόνο αυτό αλλά και δεν θέλω να μιλάω..πάντα επιζητώ την ξεκούραση,τον ύπνο και την ησυχία μου..
δλδ οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας που αναγκάζομαι να μπω στη διαδικασία να καταλάβω τι μου λένε και να απαντήσω ή να πω από μόνη μου κάτι,δε μ'αρέσει και δνε αισθάνομαι άνετα..θέλω να τελειώνει όλο αυτό..
αισθάνομαι ακόμα και στη βόλτα ότι κάνω αγγαρεία..δλδ αυτό που θέλω είναι να κάθομαι είτε ήσυχη χωρίς να μιλάω είτε άμα είναι να μιλήσω τουλάχιστον να πω κάτι αστείο που θα με κάνει και εμένα και τους άλλους να γελάσουμε..και αυτό κάνω κιόλας..αυτός είναι ο τρόπος που εκφράζομαι στη ζωή μου όταν δεν είμαι ήσυχη..δλδ λέγοντας αστεία και γελώντας..δεν μπορώ να μιλήσω για πολλή ώρα για κάτι..
εγώ νομίζω ότι αυτό που φταίει είναι η μνήμη μου γιατί ακόμα κι αν έχω κάτι στο μυαλό μου και το έχω ζήσει πχ μια εμπειρία μου,δεν μπορώ να τη μεταδώσω στον άλλον να την καταλάβει..λογικά την έχω ξεχάσει,δεν είναι έντονη στο μυαλό μου γι'αυτό δεν μπορώ να την αφηγηθώ κιόλας..
αναγκάζομαι να κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διατυπώσω τις σκέψεις μου και τα λέω χύμα και ανακατεμένα και κομπλάρω και ακολουθεί νεκρική σιγή και παύση διαρκείας..κάτι που με κάνει να αισθάνομαι άβολα..το παθαίνω και με την ψυχοθεραπεία αυτό..δλδ ενώ πάω για να μιλήσω για μένα σταματάει το μυαλό μου συνέχεια..
θα ήθελα ο λόγος μου να είναι σταθερός και να ρέει αλλά μάλλον μιλάω ανάλογα και με τις σκέψεις που έχω..κι επειδή αυτές οι σκέψεις μου είναι συνήθως συγκεχυμένες,γι'αυτό τα λέω μπερδεμένα χωρίς συνοχή..
Όπα πολλά ανέφερες κ χάθηκα!Quote:
Originally Posted by favvel
Το ότι αποζητάς την ησυχία, τον ύπνο κ την ξεκούραση, η έλλειψη συγκέντρωσης, η εξασθένιση της μνήμης, το ότι δεν θες να μιλάς κ πολύ κλπ κλπ είναι κλασσικό σύμπτωμα κατάθλιψης.
Επίσης αν αποτραβηχτείς πολύ καιρό από τον κόσμο μετά μπορεί να νοιώθεις ξένη σαν τον επί 30 χρόνια φυλακισμένο, που πλέον απελευθερωμένος νοιώθει σαν ψάρι έξω από το νερό, γιατί 30 χρόνια η φυλακή ήταν το περιβάλλον του. Άρα τί πιο φυσιολογικό από το να δυσκολεύεσαι να προσαρμοστείς στο πώς λειτουργεί ο κόσμος κ να μπεις γρήγορα στο κλίμα των λεγόμενων κάποιου......?
Όσο για τα προβλήματα κατανόησης κ ύπαρξης συνοχής στις σκέψεις κ στο λόγο σου, έχεις δοκιμάσει ποτέ λογοθεραπεία.....? Τέτοια προβλήματα η λογοθεραπεία τα λύνει απ'όσο ξέρω. Απλά σου μεταβάλλει τον τρόπο αντίληψης των εισερχόμενων εξωτερικών ερεθισμάτων, πληροφοριών κλπ κλπ, ώστε να μπορείς να τα καταλάβεις κ να τα επεξεργαστείς καλύτερα νοητικά.
αα mariposa σ'ευχαριστώ!μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα αυτά που μου είπες..ειδικά αυτό με τη λογοθεραπεία..κάποια στιγμή επειδή βλέπω τον εαυτό μου πώς λειτουργεί,είχα σκεφτεί μήπως είμαι κι εγώ δυσλεκτική..βέβαια μια σκέψη είχα κάνει μόνο,στην οποία δεν έδωσα πολλή σημασία και την άφησα να περάσει και να ξεχαστεί..
γιατί δεν ήξερα αν είμαι δυσλεκτική μιας και ορθογραφία ξέρω πολύ καλή αλλά μάλλον έχω άλλα προβλήματα που άπτονται της λογοθεραπείας όπως αυτά που ανέφερες..πρόβλημα κατανοήσης και συνοχής στη σκέψεις και στο λόγο..
Επίσης αυτά τα δύο θέματα που ανέφερες πάνω σε αυτά που σου έγραψα,δλδ κατάθλιψη και λογοθεραπεία,σχετίζονται μεταξύ τους πιστεύω..το ένα είναι αιτία του άλλου..το ότι δεν μπορώ να σκεφτώ συγκροτημένα και να μιλήσω συγκροτημένα και ότι δεν καταλαβαίνω τι μου λένε προκαλεί κατάθλιψη και έλλειψη συγκέντρωσης..αφού άμα δεν μπορώ να είμαι αρκετά λειτουργική στο κομμάτι της επικοινωνίας,τότε είναι φυσικό να χάνω και το ενδιαφέρον μου να θέλω να επικοινωνήσω και να μην συγκεντρώνομαι και να θέλω να απομονωθώ στην ησυχία μου..
Σχετικά με την κατάθλιψη,την έχω περάσει δλδ πάλευα για μεγάλο χρονικό διάστημα να βγω από αυτήν και από την εξέλιξή της που ήταν χειρότερα ψυχικά προβλήματα..τελικά βγήκα από όλο αυτό το μαύρο σκηνικό πριν 3 χρόνια..3 χρόνια είναι αρκετά για να είμαι πια εξοικειωμένη με το περιβάλλον πιστεύω..
δλδ τώρα σκέφτομαι με βάση αυτά που μου είπε ότι είτε χρειάζομαι παραπάνω χρόνο για να μπω στο κλίμα που δε νομίζω ότι ισχύει..είτε ότι χρειάζομαι λογοθεραπεία..που μάλλον αυτό χρειάζομαι..
σ'ευχαριστώ πολύ για την ιδέα σου!!!θα το ψάξω και θα δω αν χρειάζομαι λογοθεραπεία!!! :)
Άντε βρε με το καλό! Λίγο επιμονή κ όλα διορθώνονται. Αφού μου λες πως η ιστορία τραβάει από τα παιδικά σου χρόνια, λογικό είναι αυτή η αδυναμία προσαρμογής να σου προκαλεί τάσεις απομόνωσης κ κατάθλιψη, η οποία με τη σειρά της επιβαρύνει κ το συμπεριφορικό κ συναισθηματικό κομμάτι κ πάει λέγοντας. Άσε ξέρω από φαύλους κύκλους. Εμένα μια οργανική ασθένεια που έχω (το παλεύω κ εγώ.....) πάααααααααααρα πολλά χρόνια (άλλο ότι δεν το ήξερα, δεν είχε γίνει ποτέ διάγνωση, παρόλα τα συμπτώματα....) με διέλυε κ ψυχολογικά (άμα ο οργανισμός νοσεί βαριά αισθάνεσαι κ κομμάτια) κ ιδίως τα τελευταία 2 χρόνια είμαι τόσο 1 με το πάτωμα που παλεύω να βγει η μέρα (στην κυριολεξία). Κ η χάλια ψυχολογία που τροφοδοτείται από το γεγονός ότι η ασθένεια με έχει ρίξει κάτω πλέον γιατί έχει προχωρήσει πολύ, εξασθενεί τον οργανισμό ακόμα περισσότερο. Το μόνο που έχω καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να φύγει κ η κατακράτηση, αλλά για τα υπόλοιπα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Εσύ το φαύλο κύκλο μπορείς να τον σπάσεις με λογοθεραπεία, θα σου αλλάξει τον τρόπο αντίληψης κ κατανόησης των πραγμάτων, κάτι σαν reset στον σκληρό. Εγώ ελπίζω να τον σπάσω με φάρμακα, νηστεία κ προσευχή να πετύχει η θεραπεία!
αχχ κι εγώ με φάρμακα ήρθα στα ίσια μου ψυχικά,τα οποία παίρνω ακόμα..γιατί και οι ψυχικές ασθένειες οργανικές είναι..
πάντως ψάξ'το άμα μπορεί να σε βοηθήσει και κάποια ειδική διατροφή..είπες για νηστεία και ήρθε στο μυαλό μου μια νέα τάση στη διατροφή,η ωμοφαγία..η οποία κατά τη γνώμη μου καλό είναι να ακολουθείται για μικρό χρονικό διάστημα και συγκεκριμένα για να θεραπεύσει κάποια δυσλειτουργία ή ασθένεια του οργανισμού..
Υπάρχει η θεωρία πως όλα τα προβλήματα και οι ασθένειες ξεκινούν από τη διατροφή μας..
Σύμφωνα με την ωμοφαγία πρέπει να τρώμε οτιδήποτε υπάρχει στη φύση ωμό ή μαγειρεμένο σε θερμοκρασία κάτω των 47 βαθμών Celsiou..
εννοείται δεν τρώμε κρέας και αυτοί που είναι ωμοφάγοι δεν τρώνε ούτε γαλακτοκομικά(τυρί,γιαούρτ ι,γάλα)ούτε αυγά ούτε ψάρια,κοτόπουλα..
Η λογική της ωμής τροφής είναι ότι με αυτόν τον τρόπο παίρνεις όλα τα θρεπτικά συστατικά από τις τροφές και ότι βάζεις ζωντανές τροφές μές στον οργανισμό σου και όχι πεθαμένες..κι έτσι ο οργανισμός σου διατηρείται κι αυτός ζωντανός και δεν πεθαίνει..κάτι τέτοιο έχω καταλάβει..
αυτά που τρώνε είναι ξηροί καρποί,φρούτα,λαχανικά,φύτ� �α από δημητριακά ή όσπρια και άλλα που δεν θυμάμαι..
Δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντίληψή σου αυτή η διατροφή..ίσως ο οργανισμός σου χρειάζεται μια αποτοξίνωση από τις ψόφιες τροφές και τις επεξεργασμένες..την οποία διατροφή μπορείς να κάνεις είτε με νηστεία,είτε με ωμοφαγία,είτε με φρουτοφαγία για λίγες μέρες..
Εγώ μια ιδέα είπα..Μπήκα κι εγώ κάποια στιγμή σε αυτό το τρυπάκι να αλλάξω τρόπο διατροφής βέβαια γρήγορα τον εγκατέλειψα γιατί προσωπικά μου είναι δύσκολο να το κάνω συνέχεια..Όμως αν θες για μικρό χρονικό διάστημα να ακολουθήσεις ένα πρόγραμμα διατροφής αποτοξινωτικό αυτό μπορεί αν σε βοηθήσει..
Την έχω ακούσει αυτήν την τάση, είναι στην ουσία η πλέον απόλυτη χορτοφαγική έκδοση........ Εγώ υποτίθεται ότι θα βοηθηθώ από τα φάρμακα, αλλά πολύ μακροπρόθεσμα, γιατί με έχουν υπολογίσει ότι το έχω τουλάχιστον από τα 12 (!) κ δεν το έχω πάρει χαμπάρι, δηλ. για τουλ. 20 χρόνια ζω με την ασθένεια! Άρα το πρόβλημα δεν θα λυθεί σε 1 ή σε 2 χρόνια, κ ζητούμενο είναι να αποφευχθούν τα χειρότερα, έστω κ στο παρά 1'. Διατροφή μου έχουν δώσει πάρα πολύ αυστηρή, 5 πράγματα επιτρέπονται όλα κ όλα κ αυτά μαγειρεμένα με ειδικό τρόπο. Μέχρι κ τα φρούτα μου απαγορεύουν, μέχρι κ το ξύδι στη σαλάτα! Η αλήθεια είναι πως είναι τόσο αυστηρή που αδυνατώ να την ακολουθήσω στο 100%, το χειρότερο είναι πως μου κόψανε τον καφέ (τους τελευταίους μήνες ζω με ντεκαφεϊνέ νεροζούμια) αλλά κ το αλκοόλ, πράγμα που όχι μόνο με περιορίζει αλλά μου κάνει κ τη ζωή δύσκολη όταν βγαίνουμε, στις 11 ή στις 2 το βράδυ τί θα παραγγείλω, ζεστό πράσινο τσάι.....? Κ ναι, ice tea, tonic, κλπ κλπ επίσης απαγορεύονται.Quote:
Originally Posted by favvel
Με τα φάρμακα δεν ξέρω αν θα ισιώσω, αλλά από φάρμακα ξέρω ότι την πάτησα πάντως! Με 2 λόγια άμα γιατρός σου κάνει μαλακία παίζει κ να την πληρώνεις κ 1 ζωή. Μου δίνανε αντιβιώσεις κ κορτιζόνες λες κ ήταν παιδικές γρανίτες..... Που κ γρανίτες να' τανε θέλει ρέγουλα το πράγμα, εμένα με είχανε μπουκώσει!
Eίμαι χορτοφάγος αρκετά χρόνια. Λέγοντας "χορτοφάγος" εννοώ πως δεν τρώω ζώα, ψάρια.
Αυγά και γαλακτομικά με μέτρο, ειδικά τα γαλακτοκομικά.
Εκτός των αυγών και της αγκινάρας τα υπόλοιπα είναι ωμά. Τα κολοκυθάκια πχ τα τρίβω στον τρίφτη μια χαρά.
Οι τελευταίες εξετάσεις μου βγήκαν πολύ καλές.
Ομως, στο θέμα του άγχους, η διατροφή δε νομίζω να με έχει βοηθήσει καθόλου! Εξακολουθώ να αγχώνομαι σε υπερβολικό βαθμό, να σφίγγω τόσο πολύ τα δόντια που να έχω "φάει" όλη την αδαμαντίνη, το άγχος να υποβόσκει ακόμα κι αν δε το παίρνω χαμπάρι..
Σωματικά ομως, είμαι εντάξει.
Quote:
Originally Posted by mariposa7
τραβάς κι εσύ το γολγοθά σου..ελπίζω να το ξεπεράσεις το πρόβλημά σου..τα πιο δύσκολα είναι τα χρόνια προβλήματα κι εσύ το άφησες να χρονίσει..μπορεί να ήταν μικρό στην αρχή και επειδή το άφησες κι επειδή σου δίναν πολλά και λάθος φάρμακα το πρόβλημα να έγινε μεγάλο..
οπότε αφού σου έχουν δώσει διατροφή δεν έχει νόημα να κάνεις ωμοφαγία..
καλό θα ήταν να είχαμε γνώσεις διατροφής και εναλλακτικών θεραπειών για να ξέραμε τι θα μας βοηθούσε..αλλά αυτήν την άγνοιά μας εκμεταλλεύονται οι γιατροί και μας δίνουν φάρμακα ακόμα κι αν δεν μας βοηθούν ή μας βοηθούν ελάχιστα ή μπορεί να μας κάνουν και κακό..
τι να πει κανείς..δεν είμαστε θεοί..περισσότερο με θύματα μοιάζουμε..και δεν βγάζω και νόημα από όλο αυτό το παιχνίδι ή φάρσα καλύτερα της ζωής..
Αστα να πανε.... Εγω αυτο το οποιο καταλαβα μεχρι στιγμης ειναι οτι προσεχουμε για να εχουμε. Προσεχουμε κ το γιατρο που παμε, γιατι οσο μπορει να σου σωσει τη ζωη ο σωστος, αλλο τοσο μπορει να σε θαψει κ ο λαθος. Αλλα προσεχουμε κ τον εαυτο μας γιατι εν μερει το live your life to the maximum as if there is no 2morrow στην πραξη μεχρι 1 σημειο λειτουργει, μετα το βρισκεις μπροστα σου, εχω κ εγω μεριδιο ευθυνης σε αυτο λογω του τροπου ζωης μου (ολα στο "πολυ", πολυς αθλητισμος, πολυς καφες, πολυ ξενυχτι, πολυ αγχος, πολυ σε ολα). Κ τελικα η ζωη μπορει να αποδεικτει πολυ μικρη.....Quote:
Originally Posted by favvel
Καλη δυναμη με τη λογοθεραπεια, ειμαι σιγουρη οτι θα λειτουργησει, γιατι χωρις να ειμαι ειδικος, δε μου μοιαζεις καθολου να εχεις προβλημα στο διανοητικο κομματι, το αντιθετο μαλιστα. Πιο πολυ μου δινεις την εντυπωση πως εχεις πολλες δυνατοτητες, αλλα ειναι σα να προσπαθεις να μπεις σε 1 σπιτι απο την καμιναδα αντι απο την πορτα. Αυτο εξυπηρετει η λογοθεραπεια, σου αλλαζει τον τροπο διαχειρισης των δεδομενων. Θα δεις που θα παει πολυ καλα!