Τι σκέφτεστε;

Quote:

---

Originally Posted by sheldon

Με αυτή τη διαπίστωση τείνω τελικά να συμφωνήσω και εγώ. Όλα είναι θέμα πρωτεϊνών και γονιδίων, των οποίων η έκφραση δεν επηρεάζεται ό,τι ανατροφή και να λάβεις. Στο dna μας είναι κωδικοποιημένα εν είδει ψηφιακής πληροφορίας τα πάντα. Γι' αυτό συμβαίνει να εκδηλώνουμε συμπεριφορές που δε μας μεταδόθηκαν από κανένα από τα πρόσωπα που μας μεγάλωσαν. Ή να παρουσιάζουμε τάση προς ένα μοτίβο συμπεριφοράς από μικροί το οποίο αναπόδραστα δεν μπορούμε να αποφύγουμε όσο και να το πολεμήσουμε. Στο ερώτημα λοιπόν nature vs nurture ψηφίζω δαγκωτό τη φύση.

---

αρα για να πετυχουμε το οσο-δυνατον-τελειο θα πρεπει να πειραξουμε το DNA. εγω παντως που το ξανασκεφτηκα βρισκω πως δεν εχουμε επιλογη ουτε σ'αυτο που εγραψα περι αναπαραγωγης, γιατι ακομα και η επιλογη του ανθρωπου που θα ταιριαξουμε δεν φαινεται να ειναι τυχαια. ειναι λες και παιζουμε μια παρτιδα σκακι στο κοσμο αυτο, εχουμε καποιο ρολο, και συμφωνα με αυτον ειναι ολα οσα κανουμε προδιαγεγραμμενα και προβλεψιμα. ουσιαστικα απλα εχουμε τη ψευδαισθηση ελευθεριας, οσο πιο γρηγορα ομως καταλαβουμε κι αποδεχτουμε τον ρολο μας, τοσο λιγοτερο θα υποφερουμε. οσο μοιρολατρικο κι αν ακουγεται αυτο, οταν το περιβαλλον δε προσφερει περισσοτερες επιλογες και γεννιεσαι με κατι, τοτε δυστυχως οσο κι αν προσπαθεις να το διορθωσεις δε μπορεις. ορισμενων ανθρωπων ειναι η μοιρα τους μαλλον να υποφερουν. αλλα ακομα κι αν ειναι ολα ελεγχομενα, keep it human, να ειμαστε οσο πιο ανθρωπινοι μπορουμε, δε γιναμε ρομποτακια ακομα.

σκέφτομαι πόσο άσχημο είναι που χαίρονται με το κακό μου...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αρα για να πετυχουμε το οσο-δυνατον-τελειο θα πρεπει να πειραξουμε το DNA. εγω παντως που το ξανασκεφτηκα βρισκω πως δεν εχουμε επιλογη ουτε σ'αυτο που εγραψα περι αναπαραγωγης, γιατι ακομα και η επιλογη του ανθρωπου που θα ταιριαξουμε δεν φαινεται να ειναι τυχαια. ειναι λες και παιζουμε μια παρτιδα σκακι στο κοσμο αυτο, εχουμε καποιο ρολο, και συμφωνα με αυτον ειναι ολα οσα κανουμε προδιαγεγραμμενα και προβλεψιμα. ουσιαστικα απλα εχουμε τη ψευδαισθηση ελευθεριας, οσο πιο γρηγορα ομως καταλαβουμε κι αποδεχτουμε τον ρολο μας, τοσο λιγοτερο θα υποφερουμε. οσο μοιρολατρικο κι αν ακουγεται αυτο, οταν το περιβαλλον δε προσφερει περισσοτερες επιλογες και γεννιεσαι με κατι, τοτε δυστυχως οσο κι αν προσπαθεις να το διορθωσεις δε μπορεις. ορισμενων ανθρωπων ειναι η μοιρα τους μαλλον να υποφερουν. αλλα ακομα κι αν ειναι ολα ελεγχομενα, keep it human, να ειμαστε οσο πιο ανθρωπινοι μπορουμε, δε γιναμε ρομποτακια ακομα.

---

Έτσι είναι, αποτελούμε στην ουσία χημικές μαριονέτες, μόνο που δεν ισχύει η αναλογία με την παρτίδα σκάκι, γιατί εκεί η έκβαση δεν είναι προκαθορισμένη, ενώ διαθέτεις μεγαλύτερο εύρος επιλογών.

ΟΙ ανθρωποι ειναι βρυολακες και θελουν να πινουν συναισθηματα μονο .... ηθελες εργο να παιχτει ?? καποτε μου ειπες οτι δεν μπορω να σταθω , σε ενα πμ . δεν απαντησα τοτε . απαντω τωρα .. ναι δεν μπορεις. και δεν το εχεις οταν βαζεις τον αλλον σε τετοια θεση !! Δεν σεβαστηκες τιποτα ,και δεν σεβεσαι τιποτα .. και κανενας στη τελικη ,και γιατι αλλωστε..

Το χειρότερο πράγμα που έχω κάνει το έκανα πριν λίγες μέρες. Δάγκωσα άνθρωπο και της άφησα μελανιά. Την μεγάλη μου μητέρα. Τώρα ζαλίζομαι κανονικά θα ήμουν νεκρός τώρα εδώ και μέρες μετά από δυο απόπειρες.

Παίρνω παυσίπονο για να είμαι καλά. Παρασεταμόλη. Με βοηθάει.

να πεφτε ενα αστερακι να κανα μια ευχη! αρκει να κοιταω εκεινη την ωρα τον ουρανο!!! (και να μην πεσει πανω μου)

πως ισως το πιο σκληρο πραγμα στη ζωη ειναι να αποχαιρετας ανθρωπους...

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

πως ισως το πιο σκληρο πραγμα στη ζωη ειναι να αποχαιρετας ανθρωπους...

---

...αναλόγως κοπελιά....:)

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

πως ισως το πιο σκληρο πραγμα στη ζωη ειναι να αποχαιρετας ανθρωπους...

---

ζωντες η τεθνεωτες?

Ξύπνησα με φοβερή ένταση σήμερα. Ένας εκνευρισμός μέσα μου που φτάνει τα όρια του πανικού, σα να θολώνει κάποιες στιγμές ο νους μου. Δεν ανέχομαι το παραμικρό από κανένα και η κατάσταση που νοιώθω οφείλεται στο οτι δεν αντέδρασα όπως θα πρεπε, να βαλω κάποιους στη θέση τους κιας εκτεθω κιας ψυχραθω μαζί τους. Τουλάχιστον θα νοιωθα καλύτερα. Όλοι αυτοί μου σπάνε το ηθικό, κι άλλες φορες στο παρελθόν κάποιοι κατόρθωσαν να μου σπασουν το ηθικό και έπαθα αρκετη ζημιά. Νομίζω πως περιμένω κάποιον σήμερα να μου πει το παραμικρό για να ξεσπάσω.

Ότι κοντεύω να πάθω δηλητηρίαση από υπερβολική δόση γραψαρχιδίνης.

Quote:

---

Originally Posted by sheldon

Ότι κοντεύω να πάθω δηλητηρίαση από υπερβολική δόση γραψαρχιδίνης.

---

και γω φίλε έτσι νιώθω πολλές φορές το μυστικό είναι να κάνεις και να λες αυτό που θέλεις και να μην σκέφτεσαι αν θα πέσει γράψιμο με τα λάθη μαθαίνουμε και το χειρότερο για αρκετούς από εμάς είναι όλες είναι πιασμένες λογκοδοσμένες από μικρές έτσι είναι εδώ στην Ελλάδα και όχι μόνο τι να κάνουμε λίγη αγάπη θα περισσέψει και για εμάς τους άμοιρους. κουλ!

Οτι ανετα σπαω τον τοιχο με το κεφαλι μου.......το κεφαλι μου ποτε θα το σπασω...?

Quote:

---

Originally Posted by flu

και γω φίλε έτσι νιώθω πολλές φορές το μυστικό είναι να κάνεις και να λες αυτό που θέλεις και να μην σκέφτεσαι αν θα πέσει γράψιμο με τα λάθη μαθαίνουμε και το χειρότερο για αρκετούς από εμάς είναι όλες είναι πιασμένες λογκοδοσμένες από μικρές έτσι είναι εδώ στην Ελλάδα και όχι μόνο τι να κάνουμε λίγη αγάπη θα περισσέψει και για εμάς τους άμοιρους. κουλ!

---

Άσε, προσπαθώ τον τελευταίο καιρό να το παίζω αδιάφορος και βλάκας για την κοροϊδία που τρώω μες στη μούρη μου από γνωστούς (έτσι τους αποκαλώ, γιατί φίλοι δεν είναι σε κανένα σύμπαν) που ανησυχώ ότι θα σταματήσω να νιώθω πια. Ποτέ άλλοτε δεν έχω υπάρξει τόσο αναίσθητος στη ζωή μου. Νομίζω όμως πως είναι προτιμότερο απ' το να αρπάζεσαι διαρκώς μαζί τους για τα κακώς κείμενα, δείχνοντας αξιολύπητος και απελπισμένος και να μειώνεσαι στα μάτια τους.
Πόθεν πώς είναι λογοδοσμένες; Εγώ ξέρω ότι οι σχέσεις τους είναι επιπόλαιες κι εφήμερες