Printable View
χθες μιλούσα με εναν ιατρο ο οποιος με ψυχολόγησε αρκετα μπορω να πω και αυτο που μου ειπε ειναι πως όσο περισσοτερο απομακρος ειναι κανεις σε αυτή την εποχη τοσο το καλυτερο γιατι θα βρει την ψυχικη του γαλήνη και τον εαυτο΄του χωρείς να πρεπει να ειναι κατι αλλο για να ειναι αποδεκτό γιαυτό κ εγω προτιμώ μοναχική ζωη παρα άθλια !! να χαίρεσαι που διαφέρεις και εχεις τα δικα σου θελω και την δική σου ιδεολογική βάση !!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Καλώς ήρθες! :)Quote:
Originally Posted by πιανίστρια
Συμφωνώ μαζι σου ότι ο καθένας θα πρέπει να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με τους γονείς πολύ πριν τα 35, ακόμα και για θέμα απλά συγκατοίκησης. Κι οσο αργεί κανεις να το κανει τόσο πιο δύσκολο ειναι τελικα να το κάνει. Και εννοώ όχι μόνο χωρικά (στο ίδιο σπίτι) αλλά και ψυχικα (ητοι να εχω την αναγκη να τα μοιραζομαι μαζι τους).Quote:
Originally Posted by Diana1982
Υπάρχουν βεβαια και εξαιρέσεις, όπως στο προκείμενο. Δεν ξέρουμε τι πέρασε κάποιος στη ζωη του για να ειναι σ' αυτη την ασχημη ψυχολογία σήμερα. Η γνώμη μας θα πρέπει να υποβοηθητική στο πως διαμορφωνει κανείς τις καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις με τους γονείς προς όφελος και των δυο.
καλώς σας βρήκα !!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
οταν λες οτι σε ψυχολογισε αρκετα ενοεις οτι απλα σου ειπε αυτο που θες να ακουσεις μπορω να σου πω παραδειγμα πανω σε αυτο καποτε τον καιρο της κατοχης ειχα παει κ γω σε μια ψυχολογο ειμουν γυρω στα 17 κ παρατηρισα συνεχεια οτι εκανε οτι εκανα πχ θυμαμαι που πηγαινα με ενα μαλι ανακατο επιδη καθομουν στο παραθυρο του λεοφορειο κ μου φυσαγε ο αερας τα μαλια κ αυτη με εβλεπε ετσι κ μου λεγε συγνωμη λιγο κ πηγαινε στη τουαλετα ανακατευε τα μαλια της κ ερχοταν πισω με ενα μαλι να...Quote:
Originally Posted by πιανίστρια
θα μου πεις κ γιατι το κανει αυτο? για ενα πολυ απλο λογο για να σου παρουσιασει τον εαυτο σου κ ετσι να δεις καλυτερα εσενα σα να βλεπεις τον εαυτο σου μεσα απο μια αλλη οπτικη γωνια...
Τον καιρο της κατοχης?????????!!!!!!!!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
ε ναι πριν 14 χρονια πες... δε θυμαμαι κ πολυ καλα αλλα τοσο περιπου
Παντως περασαν 70 χρονια απο τον καιρο της κατοχης..
Iωάννη,βλέπω πολλούς ανθρώπους εδω μέσα και δεν υπονοώ τον "κύκνο" γενικά μιλάω,ότι δεν έχουν αποκοπεί από το γονεϊκό γίγνεσθαι...Quote:
Originally Posted by ioannis2
και έχω κουφαθεί-ακουσα άνθρωπο να μου λέει σε ηλικία 50 χρονών όταν κάτι του είπα να κάνει ότι δεν θα με αφήσει ο πατέρας μου....
Δηλαδή εγώ τι να πω γι αυτόν τον άνθρωπο....ή ότι είναι η προσωποποίηση της ανωριμότητας ή ότι η βλακεία "θερίζει"
Μετά τα 25 θα πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες του εαυτού μας με ότι αυτό συνεπάγεται....κάποιοι δεν είχαν καν την δυνατότητα και σε μικρότερη ηλικία να βοηθηθούν από κάποιον,όπως εγώ,αλλά μόλις λίγο ωρίμασα και έμαθα τον κόσμο τα πράγματα έγιναν καλύτερα!
Μεχρι τότε βέβαια υπέφερα γτ δεν ήξερα να κινούμαι μόνη μου και στο σπίτι ζούσα με μία άρρωστη αδερφή και μία ηλικιωμένη γυναίκα που δεν διαθέτει ούτε την ανάλογη καλλιεργεια ούτε τον ανάλογο χαρακτήρα για να με βοηθήσει.Αφού τραβηξα το μαρτυριο κάποτε στάθηκα στα πόδια μου!
Ακόμα και σήμερα στα 32 μου θέλει συνέχεια να κάνει κουμάντα,πρέπει να γίνεται καβγάς για να συνέρχεται κάπως.
Συμφωνώ οτι η κατάθλιψη σε συνθλίβει γιατί την πέρασα και εγώ,αλλά όπως και κάθε ασθένεια έχουμε το χρέος στον εαυτό μας κάπια στιγμή να συνερχόμαστε και να βοηθάμε τον εαυτό μας προς την κατέυθυνση της θεραπείας.....δεν γίνεται κάποιος να έχει την μισή ζωή του καταθλιψη--εκτός και αν είναι παθολογικής φύσεως!
Δεν το παίζω αρχηγός-προσπαθώ να βοηθήσω κάποια άτομα να συνειδητοποιήσουν και τον δικό τους ρόλο μέσα σε όλο αυτό.!
εγω στην ηλικια των 18 καπου εκει ειμουν οσο θυμαμαι συζητωντας με ενα ξαδερφο μου τον μανωλη του ειχα πει αυτη τη φραση.. οι ανθρωποι της τεχνης ειναι μοναχικοι...
κ αυτος μου απαντησε..
θυμησου καπιες φορες για να παρηγορηθεις οτι μετα τη καταιγιδα ερχετε η γαληνη κ ο ηλιος διαδεχετε τη συνεφια...
(ζητω ακροαση θεου κ αν με ακουσει σφυρα μου....) βασικα δε πρεπει να παραπονιεμαι ομως το ξερω οτι ο εγωισμος κ η αλαζονια πληρωνετε κ δυστιχως τη πληρωσα πολυ ακριβα... βασικα αυτο ειμαι εγω ομως εχω διχαστει σε δυο εαυτους ενα φοβερα φιλανθρωπο κ ενα φοβερα αλαζονα τελικα τα ακρα ειναι παρα πολυ κοντα κ εγω το πιστευω πολυ αυτο οτι το ασπρο προκαλει το μαυρο...
https://www.youtube.com/watch?v=yw9nq_Af9b4Quote:
Originally Posted by mnimonio
Όσον αφορά εμένα ίσως να μην έχω κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη μητέρα μου επειδή με μεγάλωσε υπερπροστατευμένη κι εγώ έτσι δεν έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου...επίσης είμαι πολύ ευαίσθητη και τέλος η κατάθλιψη με κάνει ακόμα περισσότερο ευαίσθητη κι ευάλωτη νομίζω...Quote:
Originally Posted by Diana1982
Και για να είμαι εντελώς εντός θέματος και σήμερα νιώθω μελαγχολική έως και δυστυχισμένη θα μπορούσα να πω χωρίς να έχει γίνει κάτι κακό...δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να μην νιώθω έτσι...κι είναι τόσο οδυνηρό...
καμια σχεση δεν ηταν καν ψυχολόγος αλλα ομοιοπαθητικός και αντίθετα με ξεμπερδεψε σε πολλα θεματα και μου έδωσε συμβουλές και είχε έρθει και σε αντιπαράθεση μαζι μου και με εκανε να μην αισθάνομαι ασχημα αλλα να ξανάσκευτώ καποια πραγματα είτε θετικα ειτε αρνητικάQuote:
Originally Posted by mnimonio
Για να αλλάξεις κάτι "κύκνε" πρέπει να το θέλεις αρχικά πολύ-να βρεις κίνητρα για να το κάνεις(γιατί μόνο η θέληση δεν αρκεί,αν και νομίζω όποιος θέλει κάτι πολύ βρίσκει και τις απαντήσεις)-και σιγά σιγά να αρχίσεις να στέκεσαι στα πόδια σου!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Εκτός και αν το πρόβλημά σου είναι ψυχιατρικό,οπότε δεν μπορώ πάνω σε αυτό να πω κάτι περισσότερο.!
Η αλήθεια είναι ότι εμένα με "σήκωσαν" κάποια αντικαταθλιπτικά που παίρνω-αν τα κόψω αυτή τη στιγμή θα επανέλθω στην προτυτερη κατάσταση
Παρ'όλα αυτά κάποια στιγμή θα βρω κάποιον τρόπο να τα κόψω γιατί η φύση μου δεν είναι καταθλιπτική και νομίζω δεν είναι κανενός.!
Εδω υπάρχουν γεγονότα στον κόσμο που ψυχασθενείς θεραπεύτηκαν από σχιζοφρένεια μόνο με ψυχοθεραπεία και μετά από χρόνια δεν έχουν κανένα πρόβλημα.
Με όλα αυτά θέλω να πω ότι αν δεν ψάχνουμε λύση στο πρόβλημά μας δεν πρόκειτα να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο.!
Εν κατακλείδει πρωταρχικό στοιχείο είναι να θέλουμε κάτι πολύ και αμέσως μετά να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το αλλάξουμε....
Αλήθεια κύκνε έχεις ποτέ σκεφτεί να γίνεις καλά και να επανέλθεις;;
Μα αυτό προσπαθώ να κάνω, να γίνω καλά...βλέπω και ψυχίατρο και ψυχολόγο κι εγώ επίσης παίρνω αντικαταθλιπτικά...αλλά είναι στιγμές που δεν νιώθω να με βοηθάνε όπως αυτές τις μέρες για παράδειγμα...και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω εκτός από το να τα παίρνω...εγώ δεν πιστεύω ότι θα μπορέσω να τα κόψω γιατί αν είμαι έτσι ενώ τα παίρνω φαντάσου πως θα είμαι αν τα σταματήσω...Quote:
Originally Posted by Diana1982