Printable View
Collateral, The Last Samurai αυτά μου έρχονται....
Τα Mission Imposible δεν μου άρεσαν ούτε εμένα....
Total Recall άλλο καλούδι...απο τα λίγα ποιοτικά του Schwarzeneger (ή όπως αλλιώς λέγεται ο Αυστριακός/ Τεξανός Δήμαρχος/ Πρων Μιστερ Κόσμος κ.ο.κ.)
Να υποθέσω πως έχεις δει το Dune (ή να έχεις διαβάσει το βιβλίο εφόσον σου αρέσει η επιστημονική φαντασία..)?
Quote:
Originally posted by vince
Collateral, The Last Samurai αυτά μου έρχονται....
Τα Mission Imposible δεν μου άρεσαν ούτε εμένα....
Total Recall άλλο καλούδι...απο τα λίγα ποιοτικά του Schwarzeneger (ή όπως αλλιώς λέγεται ο Αυστριακός/ Τεξανός Δήμαρχος/ Πρων Μιστερ Κόσμος κ.ο.κ.)
Να υποθέσω πως έχεις δει το Dune (ή να έχεις διαβάσει το βιβλίο εφόσον σου αρέσει η επιστημονική φαντασία..)?
Χαχα το Dune του Frank Herbert, εννοείται!! Έχω διαβάσει και το βιβλίο και έχω δει και την ταινία του Lynch...πωω την άλλη φορά πριν λίγες μέρες αυτό το βιβλίο συζητούσαμε με τον Keep! Είναι και αυτός fan της sci-fi, ρώτα τον (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) έχει διαβάσει πολλά...μου είχε θυμίσει και την ατάκα \"the spice must flow\", Paul Atrides, Arrakis και δεν συμμαζεύεται! Αριστούργημα...φοβερό βιβλίο.
Και ναι το \"Total Recall\" μαζί με τα \"Terminator\" ήταν ίσως τα (μόνα?) ποιοτικά του President Schwarz! Άντε και το \"Predator\" το 1 ίσως...:P:D
ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ
Τελευταία λοιπόν, περνάω μια πολύ δύσκολη φάση με την θεραπεύτριά μου. Κάθομαι και τις λέω, όλα όσα πιστεύω ότι με έχουν αδικήσει σε κάποιες συμπεριφορές της, και καλούμαι να το κάνω με έναν τρόπο ήρεμο, ώστε να διεκδικήσω το δίκαιο και την αλήθεια μου. Έχω ονομάσει αυτές τις συνεδρίες, συνεδρίες της ειλικρίνειας, και είναι πραγματικά, ότι πιο δύσκολο, έχω κάνει μέχρι τώρα. Ποτέ δεν ήμουν καλή στο να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Με έλουζε ο θυμός, σαν οξύθυμη που είμαι, θόλωνα, και δεν έβλεπα καθαρά τα πράγματα. Μέσα σε όλα αυτά τις περισσότερες φορές, ξεχνούσα το δίκιο μου και κατέληγα να ζητώ συγνώμη, γιατί «έφταιγα και εγώ».
Αποφάσισα λοιπόν, την στάση αυτή, το να διεκδικώ, πέρα από το άδικο και το δίκιο μου, θα την τηρήσω, με όλη τη δυσκολία που συνεπάγεται, σαν στάση ζωής.
Το ίδιο θέλω να κάνω και τώρα, γιατί πιστεύω ότι αδικήθηκα.
1)είναι πρωτόγνωρα αυτά τα πράγματα για μένα, ίσως όντως δεν θα έπρεπε να συμεπριφέρομαι εδώ μέσα έτσι, είναι εντέλώς λάθος το πλαίσιο για αστειάκια και πειράγματα. Τεσπα
Θεωρώ αυτές τις κουβέντες σου πολύ εύστοχες. Πραγματικά συχνά το χιούμορ σου ήταν άκαιρο ή άστοχο σε σχέση με το γενικότερο κλίμα μιας συζήτησης και προσωπικά για εμένα από κουραστικό έως ενοχλητικό.
Κι έτσι όπως είναι πρωτόγνωρα αυτά τα πράγματα για εσένα, έτσι είναι και για εμένα πρωτόγνωρες κάποιες δικιές σου συμπεριφορές όπως το να σατυρίζεις πράγματα που κάποιος λέει στα σοβαρά.
4)εγώ σιχάθηκα τον εαυτό μου που συζήτησα΄τόσο πολύ σε ένα φορου, πραγματικά σου μιλάω...
Σε μένα, λες να βγώ από τον εγωιστικό μου μικρόκοσμο αλλά εσύ εδώ φέρθηκες αρκετά εγωιστικά. Για να θυμηθούμε λίγο τι έγινε εκείνο το βράδυ που είχε και πανσέληνο.... πόσες φορές σου είπα? « Ας σταματήσουμε εδώ», «μιλάμε άλλες γλώσσες» « Ας πάμε για ύπνο! Επιτέλους» « Αυτή είναι μια αλήθεια, δεν μπορούν όλοι να τα βρουν μεταξύ τους, ας μην το κουράζουμε». Κι εσύ επέμενες, συνέχιζες με το να επιμένεις να σου πω τι με ενόχλησε, την ίδια ώρα που εγώ σου έλεγα, ας μην ασχοληθούμε άλλο, πάμε για ύπνο! Από σεβασμό όμως στον συνομιλητή μου, θεώρησα ότι δεν θα έπρεπε να φύγω στην μέση της συζήτησης, κι έτσι έκατσα μαζί σου ως το πρωί. Κι εσύ τι έκανες? Ξαφνικά πετάς την ατάκα για το κοφτερό αντικείμενο ( άλλη μια από τις κρυάδες σου, αρκετή για να με ανησυχήσει... γιατί λέω, που ξέρεις τι προβλήματα κουβαλά ο καθένας, αυτός μπορεί να έψαχνε αφορμή!) και φεύγεις, χωρίς να απαντάς στο προσωπικό μνμ που μόλις είχα στείλει! Όλο το βράδυ σου έλεγα να φύγουμε, και σε περίμενα και τελικά έφυγες, χωρίς να με λογαριάσεις. Αυτό δεν ήταν και πολύ έντιμο, όπως και άλλες συμπεριφορές σου. Τουλάχιστον, μην παραπονιέσαι σε μένα, λέγοντας « θα αυτοκτονήσω που μιλάω τόσες ώρες μαζί σου». Οκ? Επιλογή σου ήταν και το σεβάστηκα.
3)Γιατί εδώ δεν είναι μόνο ότι τα παίρνει βαριά, αλλά τα παίρνει βαριά και επιτίθεται βαριά κιόλας για κάτσε...
Αλήθεια, πότε έβγαλα το μαχαίρι μου? Το τι έχω ακούσει από εσένα, δεν λέγεται... Σε ρώτησα, «για ποιο λόγο καταβάλλεις τόση προσπάθεια?» «Τι προσπαθείς να αποδείξεις?» και η απάντησή σου, ήταν ότι «πραγματικά κι εγώ δεν ξέρω, είσαι μάλλον η αντιδραστική μου μούσα». Στα πλαίσια αυτής της αντιδραστικότητάς σου λοιπόν, με τα γνωστά σου πειράγματα, μου έχεις πει διάφορα, ασχολούμενος συνεχώς με το πρόσωπό μου. «emo, dark τυπάκι, ότι μάλλον πάσχω από κοινωνική φοβία, βάσει του τρόπου που αντιλαμβάνομαι τον χρόνο, ότι το ποίημά μου προκάλεσε 2,5% συγκίνηση, ότι είμαι fragile emotional κτλ.» Αυτά τα αθώα πειράγματά σου, από ένα σημείο και μετά μου έγιναν ιδιαίτερα κουραστικά. Γι αυτό και ήθελα να κλείσω όσο το συντομότερο μπορώ τον διάλογο μαζί σου... γιατί άρχισα να μην βρίσκω νόημα σε αυτό.
Συνεπώς, αυτά τα αθώα πειραγματάκια σου, τα θεώρησα πέρα από ενοχλητικά και ύπουλα, όταν μου ειπες « Πότε θα γράψεις ένα ποίημα για μένα, ξέρεις εσύ, από αυτά τα βαθιά αγαπησιάρικα μαζί». Με αυτόν τον εκχυδαϊσμό σε όλο του το μεγαλείο, ενοχλήθηκα βαθύτατα και αποφάσισα να σταματήσω την οποιαδήποτε ενασχόληση με σενα. Αυτόν το «αστειάκι» σου, εσύ το αποκάλεσες απλή κακιούλα, που δεν συγκρίνεται με αυτά που έχω κάνει εγώ.
Τι έχω κάνει λοιπόν? Ποιες μαχαιριές σου έχω ρίξει και βγήκες να διαλαλήσεις το πόσο υποκρίτρια είμαι, αγανακτισμένος???
Στέλνοντάς μου μάλιστα, ότι θα ήθελες να με γνωρίσεις κι από κοντά, όπως κάνεις με άλλα άτομα που μιλάς από το νετ, αλλά άλλαξες γνώμη. Πάνω σε αυτό, έχω να σου πω ότι δεν χρησιμοποιώ το φόρουμ έτσι, σαν ένα τρόπο κοινωνικών γνωριμιών, γιατί έχω καταθέσει πολλά εδώ μέσα και θα ήταν ανέφικτο.
Αυτό που έχω κάνει εγώ, η επίθεση για την οποία περίτρανα με κατηγορείς, είναι να σου πω, ότι ξέρεις Πάνο, μάλλον κατάφερες να διώξεις τους πανικούς, αλλά πιστεύω ότι η ψυχοθεραπεία, θα σε βοηθούσε να λύσεις σε βάθος το θέμα του άγχους σου. Αυτό ήταν μαχαίρωμα? Σου είπα ότι βλέπω πως εσύ είσαι πιο μονοδιάστατος ( και μάλιστα, μιλώντας τη δική σου γλώσσα, έκανα λόγο για νευρωνικές διασυνδέσεις) πράγμα στο οποίο συμφώνησες, σου είπα ότι το θεωρώ άστοχο να κρίνεις την ψυχανάλυση από τις 2 συνεδρίες που έκανες, σου είπα για τους γκουρού, ότι μάλλον κάπου έχεις μπερδέψει την φύση της θεραπείας στην οποία ετιάζω, με την όλη στάση ζωής και την φιλοσοφία, που έιναι κάτι διαφορετικό. Σου είπα ότι πιστεύω πως κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να τα δει αμερόληπτα, έτσι κι εσύ, τα βλέπεις μάλλον υπο το πρίσμα του υποκειμενισμού σου, αν λάβουμε υπόψη ότι έχεις μια προκατάληψη για τα πνευματικά άτομα....Σου έκανα έναν υπαινιγμό για το νικ σου, που έχει να κάνει με το Πήτερ Πάν, γιατί είχα δει που το συζητούσατε με την Ανώνυμη και πραγματικά ενθουσιάστηκα όταν ανακάλυψα τον συσχετισμό και ήθελα να στο ανακοινώσω! Πού είναι η επίθεσή μου? Πες μου, με ποιες λέξεις και με ποιες φράσεις, σου έδωσα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Τώρα αν εσυ, θεώρησες επιθέσεις αυτά που σου έλεγα, επειδή σου καθόταν δύσκολο το περιεχόμενό τους, επειδή δεν σου άρεζαν, αυτό είναι μάλλον δικό σου θέμα.
Οσο για το τελευταίο βράδυ του καβγά. Εκεί όντως ήμουν πιο απότομη με σένα, γιατί είχες πετάξει το χυδαίο αστειάκι σου πιο πριν, έχεις ταλέντο στο να διεγείρεις την οξυθυμία μου. Κι όμως, σου διευκρίνισα, πως παρά το ύφος μου, ότι σου λέω, το κάνω με καλή πρόθεση. Και τι σου είπα? Θεωρώ ότι τα κείμενά σου είναι χαοτικά και κάπου μέσα στην τόση ανάλυση χάνεται η επικοινωνία μας, γι αυτό έγινα κι εγώ πιο λακωνική. Αυτό. Το βλέπεις σαν επίθεση? Ε λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι από τη μια, είχα όντως τρομάξει με το πόσο αναλύεις το κάθετι που λέω και δεύτερον σκέφτηκα ( αυτός μου επεσήμανε ότι γράφω χαοτικά, αλλά τελικά ο ίδιος το κάνει! Καλό είναι να του το πω, να του δώσω να το καταλάβει.... για καλό θα ναι). ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ. Και αυτά είχα στο νου, όταν σου τόνισα, ότι οι προθέσεις μου, είναι καλές.... πού είδες εσύ το μαχαίρωμα??
Επανέφερα λες το θέμα της υπομανίας. Ας κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τι έγινε, γιατί η αλήθεια, είναι πιο λαμπερή από τη συσκότιση.
Όταν σου είπα Εχουμε αντίθετες ιδιοσυγκρασίες,
αλλά σαν κάτι φορές να μην το δέχεσαι.
Και τότε, περνάς σε ύπουλες άμυνες, ξέρεις εσύ.
( λέω ξέρεις εσύ, γιατί αναφέρομαι στο «βαθιά, μαζί κι αγαπησιάρικα, ξέρεις εσύ» που δεν μου άρεσε καθόλου.)
Μου λες Και όχι δεν καταλαβαίνω ποιες είναι οι \"ύπουλες άμυνες\" για πες μου εσύ
Και σου απαντω.
Ενα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που θεωρώ ως ύπουλες άμυνές σου, είναι το να πετάς τηλεδιαγνώσεις, όταν ζορίζεσαι, φυσικά όχι πάντα με άμεσο τρόπο.
Και αυτό υπάρχει διάχυτο στις αντιδράσεις σου, απο την αρχή της συνομιλίας .»
Ειπα απλά την αλήθεια, ίσως ο τρόπος μου, λόγω της όλης σύγχυσης να ήταν απότομος. Αλλά έτσι είναι. Φοβόμουν να σου πω κάτι που δεν θα σου άρεσε, μην τυχόν κι αρχίσεις να σχολιάζεις πάλι τα γραφόμενά μου, με έναν τρόπο που θα είχε μέσα του ψυχολογικές εκτιμήσεις, οι οποίες θα με αναστάτωναν.
«Από την αρχή της συνομιλίας» εννοώ, από τότε που πρωτοξεκινήσαμε να μιλάμε, είδα πως όταν παίρνεις κάτι ως επίθεση, αντεπιτίθεσαι κι εσύ με αυτόν τον τρόπο. Με ρωτάς λοιπόν,
Α μπα? Και ποια τηλεδιάγνωση έκανα σε σένα?
Και με κάθε ειλικρίνεια, σου απαντώ,
Για παράδειγμα τότε που μου είχες πει την περίφημη φράση με την υπομανία. Το ότι το άφησα στην άκρη, δεν σημαίνει ότι δεν το έχω στην άκρη του μυαλού μου, οτι δεν φοβάμαι μην ξαναγίνει ή οτι δεν το ανακαλώ όταν οι συνειρμοί (παρακάτω) μου το θυμίζουν.
Δηλ αυτό έκανα, σου είπα ειλικρινέστατα, τι φοβάμαι όταν μιλάω μαζί σου.. Δεν το έκανα για να σε μαχαιρώσω ή να σε στιγματίσω... είπα απλά... την αλήθεια μου. Έτσι το βλέπω εγώ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι κι έτσι.
Και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το ότι εσύ ο ίδιος μόλις πριν λίγο είχες αναφερθεί στις παρατηρήσεις σου και το πώς ενδέχεται να επέδρασαν αυτές πάνω στον τρόπο γραφής μου, κατά τα πρότυπα του πειράματος με τα ποντίκια, με τρόμαξε. Με πήγε πίσω σε όλο εκείνο το σκηνικό. Δηλ λέω, τι μου λέει τώρα? Ότι μου έστειλε δικτυακές αρνητικές και όχι θετικές ενισχύσεις, τότε που χαρακτήρισε τα λεγόμενά μου ως «κείμενο χαοτικό που είναι λες και το έχει γράψει κάποιος που βρίσκεται σε κρίση», οι οποίες μου φύτρωσαν μια σκέψη στο μυαλό που είναι πιθανόν να με επηρεάζει ?
Ειδικότερα, μου έγραψες.
Ναι, αλλά άλλαξες την γραφή σου και αν έβλεπες και μένα να γινόμουν ποιο λακωνικός και σε επευφημούσα (μπράβο Weird τέλεια γράφεις και τώρα σε ασπάζομαι απόλυτα!-\"θετική ενίσχυση\"-όπως τα ποντίκια του Skinner λολ!) τότε θα προσαρμοζόσουν όλο και περισσότερο, και αν και δεν το άλλαζες γενικά, ακόμα και σε άλλα κείμενα θα το σκεφτόσουν ποιο πολύ να γράψεις τεράστιο κείμενο, αφού έστω και λίγο (\'εστω ένα 10%) θα είχες αμφισβητήσει την στάση σου \"αν γράφω μεγάλα κείμενα και λέω πολλά ο άλλος καταλαβαίνει καλύτερα\" (μπορεί και όχο βέβαια αλλά θα αύξανε τις πιθανότητες ;))
Για την ακρίβεια αυτό το κείμενο με φρίκαρε.. «τότε θα προσαρμοζόσουν όλο και περισσότερο» στην σκέψη ότι « αν γράφω μεγάλα κείμενα ο άλλος δεν καταλαβαίνει καλά». Φυσικα ΣΥΝΕΙΡΜΙΚΑ όλο αυτό, μου έφερε στον νου, το ωραίο σου κείμενο όπου με χαρακτήριζες υπομανιακή, λέγοντάς μου επιτακτικά « Μην γράφεις τόσο μεγάλα κείμενα! Που είναι διάσπαρτες σκέψεις, επιχειρήματα και ιδέες μέσα, σαν ένας άσχημος όγκος που ο άλλος δεν καταλαβαίνει τι λές!».
Το παράδειγμα με τα ποντίκια, μου θύμισε εκείνα τα λόγια σου!! Ολες οι προθέσεις που μου αποδίδεις, ότι ήθελα να σε μαχαιρώσω και ότι είναι υποκρίτρια, δεν ισχύουν... απλά λειτούργησα συνειρμικά όπως περιγράφω και σου είπα όλο αυτό που πιστεύω για αλήθεια, χωρίς να φοβάμαι για το πώς θα το πάρεις, όπως συχνά κάνω με τους ανθρώπους.
Στο τέλος μου γράφεις 5) Βγες λίγο από το εγωκεντρικό σου μικρόκοσμο για μια στγμη! Ηταν παράδειγμα για την γνωστική θεραπεία, όπως έχω πει χιλιαδες φορές, την συζήτηση δεν την κανω για σενα η για μενα αλλα για την συζητηση δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό σε αυτό!
Μόνο που το παράδειγμα, το έκανες με αφορμή τα γραφόμενά μου, κι εξάλλου, όντας η αντιδραστική σου μούσα, συχνά το πηγαίναμε επί του προσωπικού οπότε θεωρώ φυσιολογικό, κάποια πράγματα να τα πάρω ότι με αφορούν, χωρίς αυτό να με κάνει εγωμανή, όπως το θέτεις.
ΤΕΛΟΣ.
Αυτά είχα να πω.
Πιστεύω ότι με αδίκησες.
Εγώ έμεινα όλο το βράδυ για να το κλείσουμε ομαλά, εσύ σηκώθηκες κι έφυγες, αφήνοντας το αστειάκι σου και παραπονέθηκες μετά, για το πόσο looser άισθάνθηκες που έκατσες όλο το βραδυ. Εγώ τι έπρεπε να πω????
Εκτός αυτού, με χαρακτήρισες υποκρίτρια και μου είπες ότι αηδίασες με μένα, πράγμα το οποίο βρίσκω άτοπο.
Είμαι και ήμουν, ειλικρινής.
Πάνο, πραγματικά, δεν μπορώ άλλο να ασχοληθώ με το θέμα... κι αυτό ήταν κι ένα από τα μνμ που ήθελα να σου περάσω, γινόμενη πιο λακωνική στις συζητήσεις μας... θέλω να το κόψουμε, γιατί με κουράζει. Στο είπα και καθαρά.
΅Είμαι αρκετά ευάλωτη λόγω του σταδίου της θεραπείας μου, πράγμα που επίσης σου είχα πει, και δεν αντέχω ούτε πειραγματάκια, ούτε άλλες διαμάχες.
Εύχομαι όλα να σου παν καλά με το στρατό.
Καλή συνέχεια.
weird μου,κάθε φορά που δυσκολεύει τόσο πολύ η θεραπεία είναι για να αντιμετωπιστεί κάτι από μέσα μας κ πάντα βγαίνει κάτι ιδιαίτερα καλό.Κουράγιο λοιπόν,ακόμα ένα σημαντικό βήμα για τον εαυτό σου....Quote:
Originally posted by weird
ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ
Τελευταία λοιπόν, περνάω μια πολύ δύσκολη φάση με την θεραπεύτριά μου. Κάθομαι και τις λέω, όλα όσα πιστεύω ότι με έχουν αδικήσει σε κάποιες συμπεριφορές της, και καλούμαι να το κάνω με έναν τρόπο ήρεμο, ώστε να διεκδικήσω το δίκαιο και την αλήθεια μου. Έχω ονομάσει αυτές τις συνεδρίες, συνεδρίες της ειλικρίνειας, και είναι πραγματικά, ότι πιο δύσκολο, έχω κάνει μέχρι τώρα. Ποτέ δεν ήμουν καλή στο να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Με έλουζε ο θυμός, σαν οξύθυμη που είμαι, θόλωνα, και δεν έβλεπα καθαρά τα πράγματα. Μέσα σε όλα αυτά τις περισσότερες φορές, ξεχνούσα το δίκιο μου και κατέληγα να ζητώ συγνώμη, γιατί «έφταιγα και εγώ».
Αποφάσισα λοιπόν, την στάση αυτή, το να διεκδικώ, πέρα από το άδικο και το δίκιο μου, θα την τηρήσω, με όλη τη δυσκολία που συνεπάγεται, σαν στάση ζωής.
Το ίδιο θέλω να κάνω και τώρα, γιατί πιστεύω ότι αδικήθηκα.
Αυτό που θά θελα να πω είναι πως μερικές φορές μπορεί να αναλωθούμε τόσο πολύ να βρούμε το δίκιο μας αλλά να μη γίνει ποτέ.Δεν εξαρτάται μόνο από μας αλλά κ απ\'το άτομο που θέλουμε να το διεκδικήσουμε.Π.χ. μπορεί το συγκεκριμένο άτομο(κ δε μιλάω για τον Πετράν,μιλάω γενικά)να μην είναι σε θέση να μας καταλάβει με τίποτα ή να δώσει το δίκιο μας.Τότε για προστασία του εαυτού μας ίσως είναι καλύτερα να αποχωρούμε ξέροντας όμως εμείς οι ίδιοι το δίκιο μας.Αν καταβάθος δεν το ξέρουμε τότε είναι που αγωνιούμε να μας το δηλώσει κ ο άλλος.
Επίσης πιστεύω πως υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας με όλους τους ανθρώπους αν ψάξουμε,αλλά δυστυχώς μερικές φορές αυτοί οι δίοδοι είναι τόσο στενοί που μας κάνουν να χαιρόμαστε για λίγο κ στη συνέχεια να πέφτουμε σε τοίχοι κ να αισθανόμαστε άσχημα.Εκεί πρέπει να επιλέξουμε με ποιον τελικά θα συναναστραφούμε ανάλογα με το ποσοστό επικοινωνίας που υπάρχει.Κ ανάλογα με το αν τελικά νιώθουμε περισσότερο καλά με έναν άνθρωπο ή κακά.
φιλιά:)κ καλή συνέχεια στον αγώνα σου κ το στάδιο που περνάς με τη θεραπεία σου.
Quote:
Originally posted by weird
Εύχομαι όλα να σου παν καλά με το στρατό.
Καλή συνέχεια.
Ευχαριστώ
Καλή συνέχεια και σε σένα
Quote:
Originally posted by Arsi
weird μου,κάθε φορά που δυσκολεύει τόσο πολύ η θεραπεία είναι για να αντιμετωπιστεί κάτι από μέσα μας κ πάντα βγαίνει κάτι ιδιαίτερα καλό.Κουράγιο λοιπόν,ακόμα ένα σημαντικό βήμα για τον εαυτό σου....
Αυτό που θά θελα να πω είναι πως μερικές φορές μπορεί να αναλωθούμε τόσο πολύ να βρούμε το δίκιο μας αλλά να μη γίνει ποτέ.Δεν εξαρτάται μόνο από μας αλλά κ απ\'το άτομο που θέλουμε να το διεκδικήσουμε.Π.χ. μπορεί το συγκεκριμένο άτομο(κ δε μιλάω για τον Πετράν,μιλάω γενικά)να μην είναι σε θέση να μας καταλάβει με τίποτα ή να δώσει το δίκιο μας.Τότε για προστασία του εαυτού μας ίσως είναι καλύτερα να αποχωρούμε ξέροντας όμως εμείς οι ίδιοι το δίκιο μας.Αν καταβάθος δεν το ξέρουμε τότε είναι που αγωνιούμε να μας το δηλώσει κ ο άλλος.
Επίσης πιστεύω πως υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας με όλους τους ανθρώπους αν ψάξουμε,αλλά δυστυχώς μερικές φορές αυτοί οι δίοδοι είναι τόσο στενοί που μας κάνουν να χαιρόμαστε για λίγο κ στη συνέχεια να πέφτουμε σε τοίχοι κ να αισθανόμαστε άσχημα.Εκεί πρέπει να επιλέξουμε με ποιον τελικά θα συναναστραφούμε ανάλογα με το ποσοστό επικοινωνίας που υπάρχει.Κ ανάλογα με το αν τελικά νιώθουμε περισσότερο καλά με έναν άνθρωπο ή κακά.
φιλιά:)κ καλή συνέχεια στον αγώνα σου κ το στάδιο που περνάς με τη θεραπεία σου.
Ενα ακόμη βήμα Αρσι μου... το πιό δύσκολο....
Και συνήθως, μέσα απο τη μεγάλη δυσκολία, βγαίνει στο τέλος, κάτι καλό.
Ξέρεις συμφνωνώ με αυτό που λες για το δίκιο.
Το δίκιο του, καλό είναι να το δίνει ο καθένας στον εαυτό του και αν μην το περιμένει έξωθεν...
Πάντα απορρούσα γιατί καμιά φορά αναλώνομαι ίσως περισσότερο απο όσο θα έπρεπε.
Και νομίζω, οτι έχω βρει την απάντηση.
\"πιστεύω πως υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας με όλους τους ανθρώπους αν ψάξουμε\" όπως λες κι εσύ.
Το πιο ωραίο είναι η εύρεση ισορροπίας ανάμεσα στην ανάγκη για επικοινωνία των διαφορετικών οπτικών και αντιλήψεων, με την ανάγκη για αυτοπροστασία και άρα, το κλείσιμο της επικοινωνίας.
Είναι ένα λεπτό σημείο αυτό.
Οσο για το γραπτό μου, όπως εξέθεσα τα σημεία που θεώρησα και είδα οτι έφαλα, θέλησα να κάνω το ίδιο με τα σημεία όπου θεώρησα οτι αδικήθηκα.
Αυτή την έννοια είχε το διεκδικώ κι όχι το να τραβήξω το σκηνί παραπάνω με εκατέρωθεν διεκδικήσεις, ώστε έβαλα την τελεία σε όλο αυτό.
Να πω και εγω κάτι τελευταίο.
Πάνο, δεν είδα πουθενά υποκρισία από μέρους της weird.
Κι εγώ πιστεύω ότι δεν ήμουν απέναντί σου. Θυμάμαι που σε αυτά τα u2u που ανταλλάξαμε συνειδητοποιούσαμε ότι όταν μιλάμε πιο χαλαρά (χωρίς το χαλαρά να σημαίνει πάντα επιφανειακά), μπορεί πάλι να μη συμφωνούσαμε αλλά υπήρχε επικοινωνία. Και συνειδητοποίησα ότι για να επικοινωνήσω μαζί σου πρέπει να προσαρμοστώ στο δικο σου στυλ. Όταν όμως η κουβέντα πήγαινε σε αυτά που μας ενόχλησαν (τον τρόπο που εκφράζεσαι για τις ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις με τις οποίες δε συμφωνείς, το καυστικό χιούμορ απέναντι στον άλλο) εκεί δεν υπήρχε σύγκλιση. Τέλοσπάντων, αυτό δεν μπορεί να λυθεί αλλά τι να κάνουμε, απλά δεν μπορεί. Γιατί δε σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Αργά το καταλάβαμε ότι δεν μπορεί να λυθεί αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ξέρεις, μπορεί μερικές φορές να εκλαμβάνουμε ως υποκρισία αν κάποιος είναι αληθινός όταν από τα θετικά συναισθήματα που μας εκφράζει ξαφνικά (έτσι το εκλαμβάνουμε εμείς για εκείνον δεν είναι ξαφνικά) να περάσει στο να μας δείξει άμεσα αρνητικά συναισθήματα. Υποκριτικό θα ήταν αν δε μας τα έδειχνε, αν μας το έπαιζε χαλαρός και τελείως τελείως πλάγια αν προσπαθούσε να μας μειώσει με κάποιο τρόπο. Η weird όμως θεωρώ Πάνο ήταν ειλικρινής μαζί σου και τη στιγμή που την πείραξε κάτι σου το εκδήλωσε.
Παρατηρώ (και στον εαυτό μου, έξω στη ζωή μου) ότι λίγο πολύ οι άνθρωποι εκτιμούν την ειλικρίνεια αλλά λίγοι μπορούν να την εφαρμόσουν. Είναι βέβαια πιο εύκολο να δεχτεί κανείς την ειλικρίνεια του άλλου όταν ο άλλος είναι ειλικρινης εκφράζοντας τα θετικά του συναισθήματα απέναντι στον άλλο και πιο δύσκολο όταν γίνεται αποδέκτης των αρνητικών συναισθημάτων του.
Από την άλλη δεν μπορώ να σε αδικήσω εντελώς γιατί εδώ ξαναλέω δεν μπορείς να καταλάβεις το ύφος του άλλου (όπως και εσύ έλεγες ότι δεν πιάσαμε κάποιες στιγμές το ύφος σου) και να το παρεξηγήσεις περισσότερο. Ούτε και γνωριζόμαστε προσωπικά για να γνωρίζεις αν ο άλλος έχει καλή πρόθεση απέναντί σου όταν συζητά ή διαφωνεί μαζί σου.
Να πω κι εγώ προσωπικά και ειλικρινά οτι Πάνο δεν είχα κακή πρόθεση σε οτιδήποτε και αν σου είπα, σε οτιδήποτε.
Απεναντίας είδα ότι επιλέγεις κάποια πράγματα να μη τα δεις πιο καθαρά (είτε σε σχέση με τον εαυτό σου είτε σε σχέση με τους άλλους) προσωπική μου βέβαια άποψη θα πεις και μπορεί να την αρνηθείς, ελεύθερα. Ωστόσο θα σου την πω.
Ξέρω πολύ καλά το θέμα άρνηση σαν αμυντικό μηχανισμό, το ζω. Και είναι χρήσιμος αυτός ο μηχανισμός για όσο τον χρειαζόμαστε, δεν γίνεται και δεν πρέπει να σπάει απότομα. Οπότε, από καλή διάθεση πάντα, σταματησα να είμαι τόσο πιεστική μαζί σου. Μέσω της πιο χαλαρής συζήτησης μπορεί να πάρει ο ένας από τον άλλο πράγματα.
Είναι επιλογή του καθενός του πως θα σκέφτεται τη δική του αλήθεια, εφόσον βέβαια δεν βλάπτει τον άλλο. Όμως όταν θεώρησα ότι κάτι με ενοχλούσε, είχε αντίκτυπο συγκεκριμένα σε μένα, σου το εξέφραζα. Όταν η ελευθερία του άλλου καταπατά τη δική σου έχεις δικάίωμα και υποχρέωση να αντιδράσεις.
Το αν ενεργούσαμε, κι εγώ και η weird από καλή πρόθεση, φάνηκε και στο τέλος. Από το πόσο ανησυχήσαμε με την τελευταία σου ατάκα περί κοφτερού αντικειμένου. Εγώ τουλάχιστον ανησύχησα πάρα πολύ και το ξέρω πως το ίδιο έκανε και η weird. Ακόμα και τηλέφωνα στο ίντερνετ άρχισα να ψάχνω, τόσο ανησύχησα.
Μετά παραδέχτηκες ότι ήταν απλά μπλακ χιούμορ. Δε θύμωσα, λέω τουλάχιστον είναι ΚΑΛΑ. Ελπίζω τουλάχιστον να μη το χρησιμοποίησες επίτηδες.
Αλλά είδες ένα ακόμη τρανταχτό παράδειγμα πως μπορεί να εκλάβει η πλειοψηφία το καυστικό χιούμορ ειδικά εδώ μέσα που ακούμε τα χίλια δυο για αυτοκτονικές τάσεις - άλλωστε τα έχουμε ζήσει και οι ίδιοι. Αλλά και για το λόγο ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το ύφος του άλλου.
Αυτά είχα να πω.
Κι εγώ σου εύχομαι καλός πολίτης! :)
Θα σου πω τι πιστεύω εγώ πάνω σε αυτό.Quote:
Originally posted by Helena
εγω αλλο σκεφτομαι και προβληματιζομαι πετραν.αν αντιδρουμε τοσο υπερ ευαισθητα εδω στον εξω κοσμο πως θα αντιμετωπιζουμε τα προβληματα μας τις συγκρουσεις μας? :(
Εδώ μέσα, η μόνη ένδειξη που έχουμε απο τον άλλο, είναι μερικά γράμματα που εμφανίζονται πάνω στην οθόνη μας και που ξέρουμε οτι εκείνος τα έγραψε.
Εκεί έξω, έχουμε μπροστά μας, την φωνή, το ύφος του, τις αισθήσεις μας, την αμεσότητα της επικοινωνίας.
Στην πρώτη περίπτωση, βλέπουμε κάτι ελάχιστο, και τα πιο πολλά τα φανταζόμαστε( πχ τις προθέσεις του άλλου). Το ενδεχόμενο να φανταστούμε αυτό ακριβώς που μας ερεθίζει για να παρεξηγηθούμε, είναι πολύ μεγαλύτερο εδώ μέσα.
Εκεί έξω, στην πραγματική ζωή, τα περιθώρια για παρανοήσεις, παρεξηγήσεις, στενεύουν.
Αυτό το κατάλαβα, κάνοντας τον απολογισμό μου αυτές τις μέρες, για το πώς είναι η δικτυακή και πως η ζωντανή ζωή μου.
Καμία σχέση η μία με την άλλη.
Και κοιτώντας βαθύτερα, είδα, οτι εδώ μέσα, το έδαφος είναι εύφορο για να γίνονται γιγάντιες προβολές.
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη λύση, πέρα απο το να μην μπλέκει κανείς σε αντιπαραθέσεις δια του διαδικτύου.
Ελενα, θα ήθελα να σου απαντήσω και σε αυτό σου το μήνυμα, διότι ομολογουμένως, τις προάλλες δεν είχα την ψυχραιμία να το κάνω.Quote:
Originally posted by Helena
σημερα τα ειδα τα μηνυματα σας γουιρντ και σημερα απαντησα..αν σας εβλεπα χτες το ιδιο θα ελεγα να εισαι σιγουρη
καθολου αρπαγμενη δεν ειμαι .ευτυχως νιωθω και ειμαι μια χαρα στην υγεια μου...απλα προσπαθω να σου φερθω με τον ιδιο τροπο που παρατηρω οτι φερεσαι τελευταια σε καποιους αλλους.. πως το λενε a taste of your own medicine :P ισως? καταλαβεις ποσο ασχημο φαινεται αυτο και να σου πω την αληθεια απο σενα ειδικα δεν περιμενα τετοιες αντιδρασεις..εισαι απο τα μελη που τα ειχα υψηλα στην εκτιμηση μου αν θες να ξερεις.. ενταξει καταλαβαινω ισως η περιοδοσ ειναι λιγο ζορικη για σενα..αλλα ...υπαρχει κι ενα αλλα :P
το οτι εκτος απο εμενα και αλλα δυο μελη υπονοησαν οτι ειστε λιγο υπερβολικες δεν θα επρεπε ενδεχομενως να προβληματισει και τις δυο σας ?λεω εγω τωρα..
μηπως απλα κανουμε καβγα για τον καυγα?:P:P
Αυτό πουλαμβάνω σαν αίσθηση απο εσένα, είναι οτι ενδεχομένως καμιά φορά, βγάζεις επιπόλαια ( επέτρεψέ μου τη λέξη) συμπεράσματα.
Αυτό επίσης που βλέπω απο εσένα, είναι μια Ελενα( κάποιες φορές απότομη και ειρωνική), που επίσης, δεν ταιριάζει στο προφίλ που έχω απο εσένα όλα αυτά τα χρόνια, πράγμα το οποίο με έκανε και μένα να απορρώ, για το πόσο διαφορετικά φέρεται ανα περιόδους ο ίδιος άνθρωπος.
Ωστόσο, δεν θα υιοθετήσω την ίδια στάση με εσένα.. δηλ. δεν επρόκειτο ποτέ να φερόμουν \"αποτομα\" σε ένα μέλος, για να του δείξω πως φέρεται εκείνο. Δεν ακολουθώ αυτή την οδό. Αλλά εντάξει, ο καθένας και οι μεθοδοι του.
Μπορεί για εσένα και για άλλα 100 μέλη, να είμαστε διαφορετικές.
Υπήρχαν απο την άλλη και άλλα 2-3 μέλη που συντάχθηκαν με την δική μας οπτική των πραγμάτων.
Δεν καταλάβαίνω, γιατί θα πρέπει να αλλάξω την οπτική μου, επειδή κάποιος ή κάποιοι την θεωρούν υπερβολική..
Οσο για την εκτίμησή σου,
πιστεύω οτι θα επιβιώσω και χωρίς αυτήν.... αυτή είναι μια καθόλα ειλικρινής απάντηση, άντε, με μια δόση καλοπροαίρετου χιούμορ ( κι όχι ειρωνίας) μέσα;)
υγ. Τέλος για το 2 εναντίον ενός, αν κοιτάξεις τα ποστ θα δεις οτι αν και η ανώνυμη κλήθηκε να εμπλακεί απο τον ίδιο τον Πάνο, της είπα να μείνει έξω απο αυτό.
\"Παρατηρώ (και στον εαυτό μου, έξω στη ζωή μου) ότι λίγο πολύ οι άνθρωποι εκτιμούν την ειλικρίνεια αλλά λίγοι μπορούν να την εφαρμόσουν. Είναι βέβαια πιο εύκολο να δεχτεί κανείς την ειλικρίνεια του άλλου όταν ο άλλος είναι ειλικρινης εκφράζοντας τα θετικά του συναισθήματα απέναντι στον άλλο και πιο δύσκολο όταν γίνεται αποδέκτης των αρνητικών συναισθημάτων του.\"
Συμφωνώ πολύ με αυτή τη φράση.
Αυτά που ο Πάνος εξέλαβε σαν επιθέσεις μου, ήταν ( πέρα απο το όποιο απότομο του τρόπου που οφειλόταν στην γενικότερη ένταση) ως επί το πλείστον αυτό που εγώ θεώρησα αλήθεια και του το είπα.( χωρίς να εξαιρώ και τις φορές που βρισκόμουν κι εγώ σε ακούσια και ενδεχόμενα ύπουλη άμυνα).
Οτι έχει ύπουλες άμυνες αφού ένιωσα οτι όταν του λέω κάτι που δεν του αρέσει, δεν θα μου εκφράσει άμεσα την ενόχλησή του αλλά ίσως να κάνει και χιούμορ, ωστόσο θα μου την δείξει έμμεσα, οτι χρειάζεται να δουλέψει βαθύτερα για το άγχος καθώς το οτι έφυγαν οι πανικοί, δεν σημαίνει οτι η δουλειά που θα μπορούσε να κάνει με τον εαυτό του, έχει ολοκληρωθεί, οτι δεν πιστεύω πως μπορεί να κρίνει την ψυχανάλυση χωρίς να έχει κάνει, οτι έχει έναν τρόπο σκέψης που εγώ κρίνω μονοδιάστατο, οτι το χιούμορ του είναι ανάκλαση, οτι το όνομα του θυμίζει τον Πήτερ Παν, οτι έχει προκαταλήψεις με τους πνευαμτικούς γκουρού, οτι τα κείμενά του είναι κάπως αναλυτικά, και δεν συνεννοούμαστε έυκολα ( χρησιμοποίησα και τον όρο χαοτικα, αφού τον έβρισκα ταιριαστό) κτλ.
Σίγουρα, ενδεχόμενα να του προκάλεσαν μεγάλη ένταση τα λεγόμενά μου. Εσφαλμένα είχα την αίσθηση, οτι δεν τον αγγίζουν όσο εμένα. Απο την άλλη, δεν ειπώθηκαν με σκοπό άλλο απο το να του δώσω πληροφορίες, που μπορεί να του φανούν χρήσιμες, με όλη την επιφύλαξη για την ορθότητά τους, αφού δεν είμαι κανένας ειδήμων....
Απο τη μεριά του, ειπώθηκαν διάφορα σχόλια για εμένα, όπως οτι ανήκω στην κατηγορία των naive επιστημόνων, οτι θα πρέπει να είμαι μίζερη στην έξω ζωή μου, οτι οι απόψεις που παραθέτω είναι χαζό new age κι οτι κι εγώ είμαι new age, emo, dark τυπάκι, οτι το τάδε ποίημά μου έιναι ή δεν είναι πετυχημένο, οτι θα ήθελε να του γράψω ένα απο εκείνα τα \"αγαπησιάρικα βαθιά μαζί, ξέρεις εσύ\", σχόλιο το οποίο με χάλασε τόσο πολύ την νύχτα που ξενυχτήσαμε, ώστε ήμουν πια αρκετά απότομη μαζί του.
Ολη αυτή η έντονη ταμπελοποίηση και τα πειράγματα, πραγματικά κάποιες φορές μου έσπαγαν τα νεύρα, διότι πολύ απλά, δεν έχω συνηθίσει έτσι....
όταν μάλιστα φτάσαμε στον γνωστό κόμπο του πώς επιδρά πάνω μου η όποια στάση του ( πείραμα με τα ποντίκια), εκεί, το ποτήρι ξεχείλησε για μένα.
Που καταλήγω....
οτι ούτε εκείνος, ούτε εγώ είχαμε κακή πρόθεση.
πραγματικά, το να ασχολείται μαζί μου,με τον τρόπο που ασχολήθηκε ο Πάνος μπορεί να το έκανε γιατί έβρισκε ενδιαφέρον σε αυτό. ( καλά οτι μπήκε κι ο δικός του εκνευρισμός, κάποιες φορές στη μέση, είναι λογικό, έιπαμε, αντίθετα στοιχεία είμαστε).
Απο την άλλη, το να του κάνω εγώ κάποιες παρατηρησεις για τον ευατό του, πήγαζε απο την βαθιά μου ανάγκη να τον βοηθήσω, και να του επισημάνω κάποια πράγματα.
Ασε δε που είχα την πεποίθηση, οτι σαν να περιμένει απο εμένα να του δείξω οτι αξίζει να κάνει μια διαφορετικου τύπου θεραπεία ( αυθαίρετη πεποίθηση).
Οντως, υπήρξα απότομη, μη συλλογιζόμενη το βάρος που θα έιχαν πάνω του, οι όποιες παρατηρήσεις μου.
Αλλά κι εκείνος, δεν μπορούσε να καταλάβει, το βάρος που είχε πάνω μου η \"υπομανία\" και ο συνεπαγόμενος φόβος μου μην μου πετάξει κανένα τέτοιο σχόλιο στο μέλλον, ή ο φόβος μου μα και η ενόχλησή μου να με παρατηρεί τόσο πολύ και να με βάζει σε ταμπελάκια για να με περιγράψει...
Τελικά ποιός είχε δίκιο και ποιός άδικο σε αυτήν την ιστορία?
Και οι δύο, ή .... κανένας.
Παρά την ψυχική κούραση, αυτή η αντιπαράθεση, με έναν άνθρωπο τόσο διαφορετικό, μου έδωσε πολλά.
Πάνο θα ήθελα να μας λες τα νέα σου απο το στρατό, μην χαθείς.
Αρκεί να μην μιλάμε πολύ μεταξύ μας ;))
Αστειεύομαι, θα τα πάμε μια χαρά νομίζω.
ωφου γκρινια....
τσομπ - τσομπ...
:cool:
ΩΩ!! Καλημέρα αγαπητό μου Κρινάκι.
Εύχομαι να είσαι καλά.
Εγώ δεν είμαι και θέλω να γρινιάξω δυνατά και να φωνάξω : ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
στην αρχη απορουσα γιατι τσακωνεστε....
δεν εβρισκα λογο και αιτια.
Τελος κατεληξα,
οτι οι εντονες αντιπαραθεσεις κρυβουν ενα καταπιεσμενο ερωτισμο που ολο θελει να πνιγει και ολο δεν μπορει.....
Αν εισασταν πιτσιρικια με κοντα παντελονακια και φουστιτσες,
θα τσακωνοσασταν για κανα κουβαδακι η κατι περιξ.
Περασαν τα χρονια, αλλα οι εντασεις (και οι λογοι επισης) παρεμειναν ιδιοι.....
Ειναι γεγονος οτι καποια πραγματα εχουν σταθερες αξιες, οσα χρονια και να περασουν....
Ολα καλα - ολα ανθηρα....
:cool:
Κρίνο μου....
τα λες πολύ όμορφα κι αν θέλεις να ξέρεις,
συμφνωνώ....
όχι οτι μου πέρασαν κουβαδάκια απο το μυαλό βέβαια :))
Να μοιραστώ κάτι μάζί σου???
Θέλω να ουρλιάξω, γιατί εχτές, καθόμουν 6 ώρες στον ήλιο, περιμένοντας τους Depeche Mode κ τελευταία στιγμη ανέβαλαν συναυλία όπου είμαστε 30.000 άτομα!!!!!!
Πόσο καιρό την περίμενα αυτή τη συναυλία, και τι δεν έκανα για να πάρω άδεια απο τη δουλεια.....
Και το χειρότερο, είναι οτι αν γίνει σημερα, θα δυσκολευτώ να πάρω τα λεφτά πίσω!
Quote:
Originally posted by weird
καθόμουν 6 ώρες στον ήλιο, περιμένοντας τους Depeche Mode κ τελευταία στιγμη ανέβαλαν συναυλία όπου είμαστε 30.000 άτομα!!!!!!
αααα ησουν και εσυ μεσα σε αυτους.....
περαστικα ε?