Μήπως έχεις ΔΕΠΥ? Γιατί έγραψες ότι το έχεις από μικρούλαQuote:
σκέφτομαι(σήμερα το σκέφτηκα)ότι είμαι κοντόφθαλμη και κυριολεκτικά (γιατί φοράω γυαλιά) και μεταφορικά γιατί όταν διαβάζω κάτι ή όταν προσέχω κάποιον που μιλάει και λέει κάτι,επικεντρώνομαι στην κάθε πρόταση ξεχωριστά και δεν καταλαβαίνω όλο το νόημα..αυτό το είχα από μικρή,μου το'χε πει αυτό παλιά και μια καθηγήτρια αγγλικών (πολύ καλή)..το είχε καταλάβει από τα κείμενα που διαβάζαμε μες στην τάξη και που εγώ δεν καταλάβαινα τι έλεγαν τα κείμενα ενώ μπορεί να ήξερα τις λέξεις..
πώς θα το διορθώσω αυτό?
έχω μεγάλο πρόβλημα στην κατανόηση των όσων διαβάζω ή όσων ακούω..δεν ξέρω τι φταίει..αν φταίει το μυαλό μου,αν φταίνε τα ψυχολογικά που έχω περάσει,αν φταίει που για πολύ καιρό έχω μείνει άπραγη εκτός πραγματικότητας και εκτός του κλίματος του κόσμου..οπότε έχω ξεσυνηθίσει το πώς λειτουργεί ο κόσμος..
γιατί όταν μου μιλάνε τα αντανακλαστικά μου είναι πολύ αργά δλδ μου λένε κάτι κι έπειτα εγώ το επαναλαμβάνω από μέσα μου..ακόμα και το πιο απλό πράγμα να είναι εγώ κάνω προσπάθεια να το καταλάβω..κι έπειτα απαντάω μετά από ώρα όχι αμέσως..
και όχι μόνο αυτό αλλά και δεν θέλω να μιλάω..πάντα επιζητώ την ξεκούραση,τον ύπνο και την ησυχία μου..
δλδ οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας που αναγκάζομαι να μπω στη διαδικασία να καταλάβω τι μου λένε και να απαντήσω ή να πω από μόνη μου κάτι,δε μ'αρέσει και δνε αισθάνομαι άνετα..θέλω να τελειώνει όλο αυτό..
αισθάνομαι ακόμα και στη βόλτα ότι κάνω αγγαρεία..δλδ αυτό που θέλω είναι να κάθομαι είτε ήσυχη χωρίς να μιλάω είτε άμα είναι να μιλήσω τουλάχιστον να πω κάτι αστείο που θα με κάνει και εμένα και τους άλλους να γελάσουμε..και αυτό κάνω κιόλας..αυτός είναι ο τρόπος που εκφράζομαι στη ζωή μου όταν δεν είμαι ήσυχη..δλδ λέγοντας αστεία και γελώντας..δεν μπορώ να μιλήσω για πολλή ώρα για κάτι..
εγώ νομίζω ότι αυτό που φταίει είναι η μνήμη μου γιατί ακόμα κι αν έχω κάτι στο μυαλό μου και το έχω ζήσει πχ μια εμπειρία μου,δεν μπορώ να τη μεταδώσω στον άλλον να την καταλάβει..λογικά την έχω ξεχάσει,δεν είναι έντονη στο μυαλό μου γι'αυτό δεν μπορώ να την αφηγηθώ κιόλας..
αναγκάζομαι να κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διατυπώσω τις σκέψεις μου και τα λέω χύμα και ανακατεμένα και κομπλάρω και ακολουθεί νεκρική σιγή και παύση διαρκείας..κάτι που με κάνει να αισθάνομαι άβολα..το παθαίνω και με την ψυχοθεραπεία αυτό..δλδ ενώ πάω για να μιλήσω για μένα σταματάει το μυαλό μου συνέχεια..
θα ήθελα ο λόγος μου να είναι σταθερός και να ρέει αλλά μάλλον μιλάω ανάλογα και με τις σκέψεις που έχω..κι επειδή αυτές οι σκέψεις μου είναι συνήθως συγκεχυμένες,γι'αυτό τα λέω μπερδεμένα χωρίς συνοχή..