Χα χα, εντάξει! :)
Πάντως σοβαρά τώρα μακάρι να μπορέσω να πω μια μέρα "να πάνε να μαμηθούν όλα"...αυτό θα άλλαζε πολλά και θα μου έκανε πολύ καλό...
Εσύ τα καταφέρνεις; Κι αν ναι, πώς;
Printable View
χαχαχαχαχαχα..................μου αρέσει που ροζίζει και την γραμματοσειρά της......
ΑΝΤΕ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ
http://kmas01.pblogs.gr/files/f/4959...%A5%C3%B21.jpg
Κοίτα, σίγουρα είναι ένα ζήτημα κι η οικογένεια μου γιατί υπήρχαν αρκετές άσχημες στιγμές που με πλήγωσαν (δεν μιλάω για μικροπράγματα)...όσον αφορά το πως μεγάλωσα, μεγάλωσα υπερπροστατευμένη κι αυτός είναι ένας λόγος που δεν έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου...
Όμως η δυστυχία μου νιώθω να πηγάζει από μέσα μου, συγκεκριμένα η μελαγχολία λογικά γι' αυτό φταίει η κατάθλιψη...Δεν είναι μόνο αυτό όμως, σίγουρα μετράνε κι άλλα πράγματα όπως για παράδειγμα ότι δεν μιλάω πια με τον πρώην μου...ναι, ξέρω ότι έχω κολλήσει αλλά λογικό εν μέρει μιας κι είμαι και ψυχαναγκαστική...
Τώρα για τη σωματική υγεία έχουν υπάρξει φορές που έχω ευχηθεί να αρρωστήσω και να πεθάνω...αντ' αυτού "φεύγουν" αγαπημένα μου πρόσωπα που είχαν όρεξη για ζωή...όπως ο θείος μου...
Σόρρυ που τα λέω όλα μαζεμένα, αλλά μεθαύριο είναι η εκταφή της γιαγιάς μου και με πειράζει που δεν θα υπάρχει πια τάφος για να πηγαίνω...πήγα πριν λίγες μέρες για τελευταία φορά...στην εκταφή δεν θα πάω, θα είναι πάρα πολύ για να το αντέξω...
Ελπίζω να μην τα είπα μπερδεμένα, είμαι συναισθηματικά φορτισμένη αυτή τη στιγμή κι αποσυντονίζομαι...
Α, επίσης νιώθω ότι δεν παίρνω αρκετή βοήθεια...είχα ραντεβού με την ψυχολόγο μου σήμερα κι ενώ άλλες φορές φεύγω πιο ήρεμη, σήμερα δεν ωφελήθηκα και νιώθω ότι θέλω να κλάψω...
Κύκνε αλήθεια μένεις σε χωριό πόλη ή μεγάλη πόλη;
Κυκνε , κ εγω μεγαλωσα υπερπροστατευμενος , αλλα με σκληρυναν οι δυσκολιες που αντιμετωπισα . Εχω υιοθετησει μια σταση , πανω απο ολους ο εαυτος μου , τηρουμενων των αναλογιων , αλλα πχ δεν θελω να παω στη ταδε κηδεια , ε , δεν παω , κ ας πουνε οτι θελουν , δλδ γενικως δεν μενδιαφερει η γνωμη των αλλων , παλι τηρουμενων των αναλογιων . Δεν πιστευω στους ψυχολογους , τους απορριπτω ( αποψη μου ) , αλλα πιστευω μονο στον εαυτο μου . Η γνωμη μου , αν μπορω να την πω , ( σουχω απευθυνθει πολλες φορες ) ειναι οτι πρεπει να βρεθει ( η να βρεις ) εναν καταλυτη , που θα σε κινητοποιησει να βγεις απο το αδιεξοδο , που το καταλαβαινω . Ο δικος μου καταλυτης για να παρω μπρος , ηταν η ηλικια μου , δλδ σκεφτηκα , Αγγελε κοντευεις 53 , κοφτησαχλαμαρες , γιατι θα ξυπνησεις μια μερα , κ θασαι 60 , κ θα λες , που πηγε η ζωη μου .
Φιλικα .
Κοίτα, δούλευα για πολλά χρόνια μέχρι που έπαθα κοκομπλόκο από την πίεση, πήρα άδεια άνευ αποδοχών και μετά ήμουν κι εγώ μέσα στους άτυχους που απολύθηκαν...τώρα περιμένω να γίνει κάτι από Σεπτέμβρη γιατί για καλοκαίρι από την ενημέρωση που έχω δεν το βλέπω...αυτό θα είναι ξανά ένα πρώτο βήμα για την αυτονομία μου...
Συναισθηματικά/ψυχικά τώρα η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω να έχω το κουράγιο να παλέψω, νιώθω να μην έχω άλλη δύναμη, να έχω παραιτηθεί...και δεν ξέρω από που να βρω δύναμη...
ανουσιοτητας συνεχεια. τα βρισκω ολα αδιαφορα. δε μπορω να νιωσω καλα σε τουτη τη χωρα, μου βγαζει μια αηδια, μια σιχαμαρα, για οτιδηποτε γυρω μου, που δε ξεπερνιεται. δε ξερω πως λεγεται αυτου του ειδους η αρρωστια, ελλεηνιτιδα ισως ? προς αποφυγη των παντων, να μη θες να συνεργαστεις και να ανηκεις πουθενα εδω. οχι οτι ανηκεις, λεμε τωρα.
ετοιμος να με παρει ο υπνος