Κασσυ μου μου εισαι καλα? φιλια!!
Printable View
Κασσυ μου μου εισαι καλα? φιλια!!
ΝΑΙ κασσι μου γλυκιά.Quote:
Originally posted by Kassi
Πώς γίνεται όταν πονάς να διαχειρίζεσαι τον πόνο χωρίς φάρμακα,χωρίς να το ρίχνεις στη βουλιμία ή στο ποτό;Μπορεί μια οριακή προσωπικότητα να αλλάξει;Μπορεί να παραμείνει χωρίς φαρμακοθεραπεία;Θα σταματήσει ποτέ ο οριακός να αισθάνεται κενό;Θεωρώ αναποτελεσματικές τις συμπεριφορικές προσεγγίσεις που σε θέλουν την ώρα της βουλιμίας να έχεις τον έλεγχο και να κάνεις κάτι άλλο ώστε να αποφύγεις την βουλιμική κρίση.(Και πες ότι την αποφεύγεις μια μέρα..Την επόμενη θα σου ξαναχτυπήσει την πόρτα και πόσα κουράγια θα έχεις να την αντιμετωπίσεις;)Άλλωστε στη βουλιμία υπάρχει απουσία μερική ή παντελή ελέγχου...Είναι μια ακόμα παρόρμηση που ζητάει ικανοποίηση.Πώς να την αντιμετωπίσεις;
Ενας άνθρωπος με στοιχεία οριακής προσωπικότητας, μπορεί να αλλάξει, αν το θελήσει πραγματικά.
Πως γίνεται όταν πονάς, να διαχειρίζεσαι τον πόνο;
ΔΥΣΚΟΛΑ, αλλα γίνεται... και κάποια στιγμή, θα φτάσεις στις παρυφές του πόνου... εκεί που θα τον έχεις ξεράσει ολόκληρο, θα τον αποβάλλεις.
Δεν θα πάψεις ποτέ να αισθάνεσαι εντονα, το βάρος της ευαισθησίας και του συναισθήματος θα σε δυσκολεύουν... μα θα μάθεις να το διαχειρίζεσαι... καποια μέρα και χωρίς χάπια..
τα χάπια, θάβουν, μηδενίζουν, αδρανοποιούν,σε βυθίζουν σε ψευτικη ηρεμία...
Ενω εσύ μπορεί να θέλεις να βγάλεις προς τα έξω, όχι να θάψεις, να εκφράσεις, να νιώσεις, μέχρις εσχάτων...
Την παρόρμηση, μπορείς να την ελέγξεις, γιατί είσαι πιο δυνατή επο εκείνη.. θα βρεις τρόπους, να την κοντρολάρεις... να δεις πότε εμφανίζεται, ποια συναισθήματα την συγκροτουν, ποιες αναγκες ικανοποιεί, και θα βρεις νέους τρόπους, πιο λειτουργικούς να εκδηλώνεσαι...
Μιλάς για το κενό...
κοπέλα μου καλή, μην τα βλέπεις ΟΛΑ κάτω αποτο πρίσμα της ταμπέλας του οριακού..
Το αίσθημα κενού, είναι κατι που νιώθει καθε ανθρώπινο πλάσμα στο βάθος του... κατι που κρύβουμε εντεχνα απο τον εαυτό μας.
Ολοι φοβομαστε να σκύψουμε στο βάθος μας και να δούμε τούτο το κενό, να παλέψουμε μαζί του,
να νοηματοδοτήσουμε ουσιαστικά την ύπαρξή μας, κατευνάζοντάς το...
Ολα σου τα στοιχεια,που σε απαρτίζουν, δεν είναι μεταιχμιακά...
Ειναι λογικό να τα ερμηνευεις βεβαια ετσι ( ολα - οριακα vs όλα υγιή) λόγω της απολυτότητας του τρόπου σκέψης σου.
Αυτή η απολυτότητα μπορεί να αμβλυνθεί ..
Πιστευω καλό είναι να αρχίσει να αμβλύνεται απο το συναίσθημα...
Να σου μάθει κάποιος καλός θεραπευτής, να δεις ο γκρι... να νιώσεις το γκρι..
Αρκεί μια φορά κοπέλα μου
Και μετά θα γεμίσεις με νέα όραση.. θα αρχίσεις να βλέπεις,να νιώθεις, να αισθάνεσαι τις μεσαιες περιοχές...
Και μια μέρα κοπέλαμου,
θα είσαι αρκετά δυνατή
για να ανοίξεις εκεινη την μικρή πορτούλα της ψυχής σου, πουοδηγεί σε ενα μεγάλο ΧΑΟΣ..
και άφοβα, και χωρίς χάπια, αν θελεις, θα μπεις μεσα του να το περπατήσεις..
Και κατα την πορεία της διαδρομής,
μετά απο πολλή οδυνη κι αγωνία κι απελπισία καιθλίψη και πόνο
θα βρεις...
ενα
ΤΕΛΟΣ!!!!
ΘΑ εχεις μπορεσει να βρεις μια τελεια - στοπ.
Ενα όριο.
Και όλα, θα μπουν σε μία νέα τάξη...
Στο ευχομαι, ολόψυχα.
Το παρακάτω, το έβαλα στους στίχους, αλλά θελω να το αναρτήσω και εδώ Κάσσι.. μιλά για κάτι πολύ δικό μου,έτσι όπως το νιώθω εγώ.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Πέφτω μέσα σου
Βαθια
όλο και πιο πολύ
σ\' έναν λυγμό χωρίς αρχή
και τέλος
μια λαχτάρα
ξένη
για το εύστροφο μυαλό
είσαι σκοτεινό
και άγνωστο
με ορμή χίλιων ανέμων με στροβιλίζεις
σαν ένα φυλλαράκι
μικρό να είμαι
χαμένο σ\' ένα απέραντό δάσος
κίτρινο φθινοπωρινό
μπερδεμένο ολότελα
απο τις αιχμηρές κινήσεις μου
και τις στροφές
που σταματημό δεν έχουν
μέσα στης βροχής τον άγριο χορό
που μ εχεις παρασύρει.
Ήλιε λυπήσου με
θα σε περιμένω
πίσω απο τις πυκνές
λωρίδες της ομίχλης και τις
σκούρες φυλωσσιές!
Δεν σε φοβάμαι
κι ας με ρουφάς στο άγνωστο
από όλα τα σημεία μου
στο πιο εύθραυστο
εκείνο
το πιο παιδικό
το πιο αθώο
το πιο αγνό
το πιο σκληρό
το πιο επιτακτικά
διαψασμένο
για λύτρωση.
Κι αν κάποτε
σε έσπασαν στα δύο
εσύ θα βρεις τον τρόπο
να ενώσεις τα κομμάτια.
Και όταν το ράγισμα
αναρρώσει
και δέσει η κόλλα
χίλια μικρά θαύματα θα γεμίσουν την αυλή σου...
Και το μέσα σου, γλυκό, τρυφερό, παιδικό,
εύθραυστο θα έχει τραφεί
για να βγαίνει προς τα έξω το ίδιο αυτό..
κι όχι η αντεστραμμένη εικόνα του,
της ψεύτικης σκληράδας,
της άμυνάς σου...
ΕΛΕΥΘΕΡΟ προς τα έξω,
το μέσα σου θα ρέει
χωρίς μάσκες και λόγια ψεύτικα
και τεχνάσματα
αλλα με άφοβη και περισση
ΑΛΗΘΕΙΑ.
οχι δεν ειμαι σε φαρμακευτικη αγωγη.
αν και μου το εχουν προτεινει κατα την διαρκεια των ψυχοθεραπειων δεν θελω να παρω φαρμακα.φοβαμαι.
πιστευω οτι ειναι κατι που ξεκινας και δεν εχει επιστροφη.
οπως κι εσυ αλλοστε το περιγραφεις.αν κοψεις τα φαρμακα
πεφτεις.
και εφω προσπαθω να θυμαμαι το παρελθον.
καθε χθες και καλυτερα.
αυτες τις μερες τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα απο τη τελευταια φορα που σας εγραψα.
τα πραγματα στην δουλεια ειναι χειροτερα.
νιωθω κυνηγημενος.
το καθε λαθος πληρωνεται ακριβα.
και να μην κανεις λαθος κατι σου βρισκουν.
παραλληλα η γυναικα μου ξεκινησε μια επιχειρηση με δικα της φυτικα αρωματα η οποια παει καλα και μου φερεται απαισια
γιατι βγαζει παραπανω λεφτα απο μενα και μου τονιζει με την
οποια ευκαιρια της δοθει.
Μου ζηταει ακομα και να χωρισουμε.Ξεχναει οτι την επιχειρηση αυτη την εφτιαξε με την βοηθεια μου και συνεχιζει να με χρειαζεται.
ολα αυτα με εχουν φτασει σε ενα σημειο μεγαλης στενοχωριας και καταθλιψης.ειμαι σε απογνωση.
Δεν μπορω να ειμαι αλλο κυνηγημενος για να εξυπηρετουν καποιοι τα συμφεροντα και το εγω τους.
Νιωθω πως πρεπει να μαζεψω δυναμεις και να περασω στην αντεπιθεση.αλλα μοιαζει τοσο δυσκολο να το κανω αυτο τουτη την εποχη..δεν ξερω τι να κανω...
Quote:
Originally posted by Kassi
Είμαι σε απόγνωση γιατί εδώ και καιρό ανακάλυψα πως αυτή η γαμωδιαταραχή είναι ανίατη ένα πράγμα...Χωρίς τα χάπια μου δεν λειτουργώ...και αυτό πονάει..Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια τις ευχάριστες στιγμές πόσο πιο φυσιολογικά ήταν όλα..Τώρα νιώθω ένα κενό και προσπαθώ να το διαχειριστώ χωρίς ακραίες πράξεις αλλά δεν παλεύεται...Νιώθω πως ποτέ δεν θα αλλάξω σε κάτι φυσιολογικό...Κόβω τα χάπια..Έρχεται η κατάθλιψη...Είδα ότι ακόμα και αν υπάρχει υποστήριξη από το περιβάλλον δεν βοηθιέμαι πάντα....Χωρίς χάπια θα πέφτω...Toosensible είσαι σε φαρακευτική αγωγή;
toosensible είσαι σίγουρος οτι έχεις οριακή διαταραχή προσωπικότητας?Στο λέω αυτό γιατί δε μου δείχνεις μια ασταθεια συναισθηματικη και συμπεριφορική.Έχεις οικογένεια σταθερο δεσμό και σταθερή δουλειά εδώ και χρόνια.Η οριακή διαταραχή συνδέεται με αστάθεια και έλλειψη στόχων και εικόνας εαυτού.Ποιος σου έκανε αυτή τη διάγνωση?
tin diagnosi tin ekane to kentro psixikis ygeias peristerioy.thn eixe kanei peripou sta 23 moy kai tin epibebeose sta 33 mou peripoy.
sta 23 den eixa statheri douleia me tin enoia oti koitaga na kano kati san eleytheros epaggelmatias . opote den eixa kati stathero.genika eimai synaisthimatika astatheis tha elega.apo tin mia stimi stin alli mporei na eimai kala kai tin alli stigmi pali xalia.exei bebaia na kanei me tin psychologiki bia poy exo gyro moy ana pasa stigmi.den ksero an exo magniti gia auto i apla me briskoun boliko kai to kanoun.
teleytaia prospatho bima bima na diorthoso ta pragmata.
sto kommati tis douleias kati kataferno.ekei imoun panta pio dynatos.ston synaisthimatiko tomea dyskola ta pragmata.
mou ferontai san skoupidi den me ypologizoyn kai poly.
an tairiazoyn oi apopseis mas exei kalos...
allios briskoyn ton tropo na me anagasoun na kano to diko toys....
Καλημέρα! Γράψε στα ελληνικά καλύτερα.Quote:
Originally posted by toosensible
tin diagnosi tin ekane to kentro psixikis ygeias peristerioy.thn eixe kanei peripou sta 23 moy kai tin epibebeose sta 33 mou peripoy.
sta 23 den eixa statheri douleia me tin enoia oti koitaga na kano kati san eleytheros epaggelmatias . opote den eixa kati stathero.genika eimai synaisthimatika astatheis tha elega.apo tin mia stimi stin alli mporei na eimai kala kai tin alli stigmi pali xalia.exei bebaia na kanei me tin psychologiki bia poy exo gyro moy ana pasa stigmi.den ksero an exo magniti gia auto i apla me briskoun boliko kai to kanoun.
teleytaia prospatho bima bima na diorthoso ta pragmata.
sto kommati tis douleias kati kataferno.ekei imoun panta pio dynatos.ston synaisthimatiko tomea dyskola ta pragmata.
mou ferontai san skoupidi den me ypologizoyn kai poly.
an tairiazoyn oi apopseis mas exei kalos...
allios briskoyn ton tropo na me anagasoun na kano to diko toys....
Να σε αναγκάσουν, σαν δηλαδή να είσαι αρκετά υποχωρητικός?
Σαν να μην ξέρεις ναυπερασπιστείς καλά τα θέλω, τον εαυτό σου?
Απο ότι κατάλαβα, αυτό είναι το κυριότερο που σε απασχολεί.
Απο την άλλη, το συναισθηματικό σκαμπανέβασμα, όταν έχεις δεχτεί κάποιο πλήγμα απο το περιβάλλον σου, δεν είναι λογικό να συμβαίνει?
ναι κάπως ετσι όπως τα λες .
χωρις να είναι τα μόνα που με απασχολούν.
οταν δεχτείς ενα πληγμα γιατι απλα συνεβη λογω συμπτωσης στενοχωριέσαι και λες εντάξει θα περάσει έτυχε.
οταν ομως τυχαίνει 2-3 φορες την εβδομαδα τι κάνεις;
σχολάς απο την δουλεία σου και πας σπιτι.
δεν εχεις κανει τιποτα κακό απλως εχεις κανει την βαρδια σου.
και πας σπιτι και αντιμετωπίζεις μουτρα το λιγοτερο και επιθεση γιατι εχεις λυμμενο το κορδονι του παπουτσιου παραδειγμα.
οταν αυτα τα αντιμετωπιζεις για χρόνια μπαίνεις σπιτι με ενα φοβο.λες θα είναι ολα καλα η παλι θα την πληρωσω για κατι που δεν αξιζει;
γενικώς τα θέλω των άλλων ειναι πιο σημαντικα απο τα θελω τα δικα μου.
τα δικα μου γινονται μονο εκ παραδρομής.
δεν μπορει να φταίνε οι αλλοι μονο .αυτοι βρισκουν και τα κανουν.
εγω ως ποτε θα είμα ετσι να με κανουν οτι θέλουν ...;
Εχεις βρει, γαιτί βαζεις τις επιθυμίες των άλλων, πάνω απο τις δικές σου?Quote:
Originally posted by toosensible
ναι κάπως ετσι όπως τα λες .
χωρις να είναι τα μόνα που με απασχολούν.
οταν δεχτείς ενα πληγμα γιατι απλα συνεβη λογω συμπτωσης στενοχωριέσαι και λες εντάξει θα περάσει έτυχε.
οταν ομως τυχαίνει 2-3 φορες την εβδομαδα τι κάνεις;
σχολάς απο την δουλεία σου και πας σπιτι.
δεν εχεις κανει τιποτα κακό απλως εχεις κανει την βαρδια σου.
και πας σπιτι και αντιμετωπίζεις μουτρα το λιγοτερο και επιθεση γιατι εχεις λυμμενο το κορδονι του παπουτσιου παραδειγμα.
οταν αυτα τα αντιμετωπιζεις για χρόνια μπαίνεις σπιτι με ενα φοβο.λες θα είναι ολα καλα η παλι θα την πληρωσω για κατι που δεν αξιζει;
γενικώς τα θέλω των άλλων ειναι πιο σημαντικα απο τα θελω τα δικα μου.
τα δικα μου γινονται μονο εκ παραδρομής.
δεν μπορει να φταίνε οι αλλοι μονο .αυτοι βρισκουν και τα κανουν.
εγω ως ποτε θα είμα ετσι να με κανουν οτι θέλουν ...;
Ανέχεσαι εδώ και χρόνια μια κατάσταση.
Δεν είναι καιρός να δράσεις, αντί να υφίστασαι?
σορρυ για την απουσία μου.
στις 22/4/2009 ήμουν ταξίδι απο αυτά που δεν θέλω να κάνω για δουλειά.Είχα ζητήσει άδεια αλλα δεν μου την έδωσαν.και έτσι δεν μπόρεσα να ξεφύγω στην μοίρα μου.
Το βράδυ τελιώνοντας την εκτος έδρας δουλειά μου και επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο είχα ενα άσχημο τροχαίο.
τράκαρα μετοπικά με ενα άλλο ΙΧ και τα αυτοκίνητα έγιναν θρυψαλα.εγω γλιτωσα απο θαυμα.όμως κάποια μικρά προβληματα υγείας και οικονομικά που απορεαν απο αυτό το ατύχημα (παρότι έφταιγε ο άλλος) με ανάγκασαν να μείνω μακριά σας. τα υγείας και οικονομικά προβληματα φέραν τα ψυχολογικά στην επιφάνεια...και βέβαια κάποιοι επιτιδιοι απο κυρίως απο το εργασιακό περιβάλλον προσπάθησαν να κάνουν το δικό τους βλέποντας την αδυναμία μου.
Είμαι σε μια απο τις χειρότερες φάσεις της ζωης μου ψυχολογικά.Πονάει το σώμα (ακόμα) και η ψυχη.
Ενώ ήταν εργατικό έγιναν κατι μπερδέματα οικονομικά και πάνω στην φάση που χρειαζόμουν τα χρήματα περισσοτερο απο ποτέ μου έκοψαν κάπου 300 ευρω.Τα οποία με πολύ γκρίνια τα πήρα εν μέρει μετα απο 1 μήνα και τα υπόλοιπα θα τα πάρω μετα απο 1-2 βδομάδες απο σήμερα,
Μέσα σε όλο αυτό το τρέξιμο ένιωθα και νίωθω να πνίγομαι χρόνικα....να μην έχω ούτε 5 λεπτά για μένα να σκεφτώ τι μου συμβαίνει και να το αντιμετοπισω.
το κακό είναι ότι βάζω τα κλάματα ακόμα πιο εύκολα απο πριν..
τσακόνομαι με την γυναίκα μου γιατι δεν αντέχω άλλο να καταπατάει την προσωπικότητα μου.
Έχω εξαντλήσει την υπομονή των πάντων με το προβλημα μου γιατι πονάω ακόμα δεν μπορώ να σηκώνω βάρη ...δεν έχω όρεξη για πολλά . θέλω να κάθομαι σπίτι να ξεκουραστώ...
Συν τις άλλις...με κάλεσαν απο την δουλειά για κουβέντα και μου είπαν να \"βελτιωθω\" αλλιώς κινδυνεύω με απόλυση...
κοινως όλα ενα μαυρο χάλι...
προσπαθώ να κοιτάξω την υγεία μου άλλα μου είναι δύσκολο απο την πίεση της δουλειάς...
τώρα έχω πάρει άδεια αλλά δεν ξέρω δεν μπορώ να ηρεμήσω.
είμαι σπίτι και όλο κάτι έχω να κάνω..
είμαι οριακός η τελικά τρελαμένος τελίως...;
\'Eχω 2 διαγνώσεις από αυτό. 2 διαγνώσεις από 2 διαφορετικούς γιατρούς σε απόσταση 10 ετών. Η ευχή που κάνω από την ώρα που βγήκα από το νοσοκομείο είναι να τελειώνω στον ύπνο μου φυσικά γιατί δεν έχω τη δύναμη να αυτοκτονήσω κι έχω πίσω μου έναν δυο ανθρώπους που με αγαπάνε. Η τελευταία διάγνωση στο νοσοκομείο με εξέπληξε γιατί δεν είμαι τόσο άγριος και ορμητικός όσο οι οριακοί, είμαι πολύ ευγενής και χαμηλών τόνων άνθρωπος, ντροπαλός, αλλά με άγρια ξεσπάσματα όμως σε άτομα μόνο που τα γνωρίζω πάρα πολύ καλά, κυρίως σε 1 άτομο μόνο (στο αίμα μου). Πάει η ζωή μου, πάει, πήγε στράφη μια ζωή. Πληρώνω τα αμέτρητα λάθη μου που οφείλονται σε παρορμητισμό και σε φόβο. Απέραντη μοναξιά, από σήμερα νοιώθω ότι με φοβούνται οι δικοί μου. Δεν θέλω να με φοβούνται,θέλω να με αγκαλιάζουν και να τους αγκαλιάζω. Τα έκανα σαλάτα σε αυτή τη ζωή. Τόσο συναισθηματικός και να μην μπορώ να έχω κανέναν δίπλα μου, τόσο ευαίσθητος ευάλωτος, νοιώθω ότι έσπασα πια. Θα ήθελα να ήμουν 80 χρονών να ήταν το τέλος πολύ κοντά, είναι πάρα πολλά τα χρόνια που απομένουν για ένα φυσικό θάνατο. Κουράστηκα.
Mπήκα για να μην αυτοκτονήσω ή μάλλον επειδή έφτασα σε τέτοιο σημείο που ήθελα απεγνωσμένα να αυτοκτονήσω αλλά δεν μπορούσα και κόντευα να τρελλαθώ. Ναι, παίρνω φάρμακα, το Seroquel και το Minitran 3 φορές τη μέρα. Στο νοσοκομείο ένοιωθα καλύτερα απ\'ότι εδώ σήμερα που είναι 2η μέρα. \'Ολα έχουν αιτία μια αισθηματική απογοήτευση. Σκέφτομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ πως θα την κάνω να γυρίσει κοντά μου γιατί χωρίς εκείνη νοιώθω μηδενικό και την αγαπάω πάρα πολύ.Quote:
Originally posted by Kassi
Καλησπέρα Velvetunderground.Νομίζω το έχουν οι οριακοί να είναι συναισθηματικοί αλλά και να αισθάνονται σε απόγνωση και να έχουν συχνές αυτοκτονικές σκέψεις.Κάτι σε δώσε μου ένα λόγο για να ζω ή σκότωσέ με γιατί δεν έχω τα κουράγια να αυτοκτονήσω.Είναι δράμα.Σε καταλαβαίνω.Βρίσκεσαι σε φαρμακοθεραπεία;Στο νοσοκομείο μπήκες λόγω απόπειρας;
Ακόμα έχω σκέψεις αυτοκτονίας και κλαίω ασταμάτητα στο σπίτι. Στο νοσοκομείο δεν έκλαιγα γιατί προσπαθούσα να δείχνω καλά από την 2η μέρα για να με βγάλουν από κει μέσα που δεν ένοιωθα επίσης καλά. Εκεί ένοιωθα σαν φυλακή, στο νοσοκομείο.