Σημερα +200 γρ.
67.4 kg
Printable View
Σημερα +200 γρ.
67.4 kg
1,66 ροζούλα μου. Εχω δηλαδή περιθώριο και για παραπάνω απλά προφανώς και η γυναίκα δεν ήθελε να με ρίξει στα σκληρά με την πρώτη γιατί της είχα πει από την αρχή ότι δεν είμαι διατεθειμένη να δω 60αρι τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή
Mαρακιιιιι ο λαος σου σε ζηταει!!!
καλη επιτυχια μαρακι!
εισαι σε φανταστικο δρομο.
βασικα, εχω την εντυπωση οτι εισαι απο τις εξαιρετικα σπανιες περιπτωσεις που μετα απο τετοια ασθενεια τα πανε τοσο καλα.
τα σεβη μου!:bigsmile:
Κορίτσια Καλησπέρα!
εχω μια απορία αν μπορεί καποιος να μου τη λύσει.
Εδώ και 1 βδομάδα(σχεδόν) δε τρώω πάνω απο 1200(που ούτε αυτές τις έφτανα, περίπου 1100 να'ταν, τεσπα..) αλλά δε γυμναζόμουν.
και ανεβαίνω στη ζυγαριά και με δείχνει στα ίδια. δλδ 63,2!!
δε μπορώ να καταλάβω γιατί.
δεν έτρωγα ούτε βλακείες.. όλα καλά. απλά δεν έκανα γυμναστική (είχα εξεταστική)
και δε περιμένω τωρα να αδιαθετήσω..
να είναι απλώς μια απλή κατακράτηση? δε το΄χω ξαναπαθει (δλδ να προσπαθώ και να μη χανω)
απλά λέω μηπως είναι στο μυαλό μου και να περιμένω λιγο ακόμη..
Αυτό μου το είπε και η διαιτολόγος. Δυστυχώς τον φόβο της ζυγαριάς και άλλα κολλήματα τα έχω ακόμα και νομίζω ότι κάποιες ασθένειες κυρίως του μυαλού μάλλον θα τις κουβαλάω εσαεί αλλά σίγουρα η μετάβαση μου ήταν σχετικά ομαλή. Εδω και 7 μήνες δεν πισωγύρισα ούτε μια φορά ως προς το θέμα φαγητό. Δεν έχω ξαναμείνει από τότε νηστική και ούτε καν σκέφτομαι να το κάνω και αν δεν είχα ακόμα τα κολλήματα που αναφέρω ίσως και να χα ήδη πάρει τα κιλά που έπρεπε απλά πολλές φορές ακόμα ασυναίσθητα κρατιεμαι. Πολλές φορές θα φάω τη σάχλα και θα σκεφτώ ωχ καλά τώρα ο Θεός ξέρει πόσο να πάχυνα ή θα τσαντιστώ με σχόλια τρίτων για το πόσο αδύνατη είμαι αλλά εντάξει μικρά βηματάκια κάθε φορά.Quote:
βασικα, εχω την εντυπωση οτι εισαι απο τις εξαιρετικα σπανιες περιπτωσεις που μετα απο τετοια ασθενεια τα πανε τοσο καλα.
Υγιή σχέση με το φαγητό δεν είμαι σίγουρη ότι θα αποκτήσω ποτέ . Δυστυχώς μετά απο τόσα χρόνια πρώτα διαιτας και μετα ανορεξίας μου χουν βγει στην επιφάνεια όλες οι στερήσεις, είναι ώρες που πραγματικά αισθάνομαι ράκος ψυχολογικά στην προσπάθεια να αποβάλλω κυρίως τις ανασφάλειες μοθ αλλά τουλάχιστον συνειδητοποίησα έστω και αργά το κακό που μου έκανα. Είναι μια καθημερινή παλη νικήτρια δε βγήκα ακόμα αλλά σίγουρα το προσπαθώ και ειλικρινά νιώθω ευτυχισμένη που έχω εσάς ως συμμαχους σε αυτή μου την προσπάθεια.
Παντως για να το διακωμωδήσω λίγο απορώ πως κάποτε υπήρξα 100 κιλά. Αν κρίνω τους πειρασμούς που υπάρχουν σήμερα εγώ η καημένη δεν έτρωγα ούτε το 1/1000. Ούτε γλυκά ούε τυροκούλουρα ούτε τίποτα. Τα μισα φαγητά μου βρωμούσαν και τώρα και μπρόκολο να μου δώσεις θα το φάω.
Εσύ κλικάκι τι σχέση έχεις με τη ζυγαριά? Καλά εσύ και αν είσαι απίστευτη περίπτωση. Σε θαυμάζω ειλικρινά. Τώρα που όσο πάει και αδυνατίζεις τι σκέψεις κάνεις? Σε αγχώνει το να διατηρηθείς? Έχεις μεγαλύτερο άγχος για την εμφάνιση σου από πριν? Προσθεού έτσι μην παρεξηγηθώ δεν υπονοώ ότι μερικά κιλά πάνω ή κάτω προσδιορίζουν μια προσωπικότητα από καθαρή περιέργεια ρωτάω και για να παίρρνω και εγώ μαθήματα για το πως η ρημάδα η ζυγαριά και το συνεχές ανεβοκατέβασμα δε θα ειναι ικανό να επηρεάζει τη μέρα μου.
καλά θυμόμουν οτι έχουμε το ίδιο υψος ....Λοιπόν 2 σενάρια παίζουν!Ή είμαι 1,50 κ δεν το ξέρω ή είμαι πάνω απο 55 κιλά κ η ζυγαριά μου χάνει..Δεν μπορώ να καταλάβω πραγματικά..1.66 με 45,47, άντε 48 κιλά να μη έχεις περίοδο το καταλαβαίνω , αλλά στα 52 κιλά είναι παράλογο...Εμένα τώρα με δείχνει 54 κιλά κ εμφανισιακά είμαι υπερκανονική , καμία σχέση με πολύ αδύνατη..Τα 58 κιλά δεν τα έχω φτάσει ποτέ κ τα θεωρω υπερβολή..Ρε Μαράκι εσύ τωρα στα 52 πώς το βλέπεις το σώμα σου?Κανονικό, αδύνατο, πολύ αδύνατο?Μήπως έχεις παραπάνω ύψος κ δεν το ξέρεις?!Quote:
Originally posted by mariafc
1,66 ροζούλα μου. Εχω δηλαδή περιθώριο και για παραπάνω απλά προφανώς και η γυναίκα δεν ήθελε να με ρίξει στα σκληρά με την πρώτη γιατί της είχα πει από την αρχή ότι δεν είμαι διατεθειμένη να δω 60αρι τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή
Κορίτσια Καλησπέρα!
εχω μια απορία αν μπορεί καποιος να μου τη λύσει.
Δεν ξέρω αν θα σου λύσω την απορία απλά δυστυχώς θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τέτοια κολλήματα της ζυγαριάς. Καταλαβαίνω την απογοήτευση γιατί στερείσαι τόσα πράγματα και φυσικά περιμένεις να δεις και αποτέλεσμα αλλά έλα που ώρες ώρες δεν ανταποκρίνεται ο ρημαδιασμένος ο οργανισμός. Ενδεχομένως να είναι κάποια κατακράτηση και να δεις αποτέλεσμα μαζεμένα τις επομενες ημέρες. Να σε ρωτήσω κάτι αλλο επειδή δεν ξέρω το ιστορικό σου. Είσαι καιρό σε δίαιτα. Τηρείς μήνες αυτό το διαιτολόγιο των 1200 θερμίδων? Σε ρωτώ γιατί αν ήδη έχεις χάσει αρκετά κιλά τότε είναι λογικό ο ρυθμός απώλειας να είναι μικρότερος ή και μηδενικός για κάποιο διάστημα. ʼσε που πλέον εγώ έχω διαπιστώσει ότι όσο στερούμε από τον οργανισμό μας πράγματα τόσο εκείνος αντιδρά. Ενδεχομένως να χρειάζεται ένα διάλειμμα. Εννοείται δε σου λέω να πας να πλακωθείς στα γλυκά απλά δώσε μια μεγαλύτερη ποικιλία στη διατροφή. Ισως να χρειάζεται αυτό ο οργανισμός σου για να ενεργοποιηθεί ξανά.
Στο λέει μια καμμένη. Χρόνιες δίαιτες, χίλιες δύο στερήσεις. Στρατιωτική πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση. Για τρία χρόνια δεν έβαζα στο στόμα μου ούτε πίτσες ούτε σουβλάκια ούτε καν καραμέλα. Αποτελεσμα. Ενας ταλαιπωρημένος και διαλυμένος μεταβολισμός με αποτέλεσμα όταν ήθελα μετα απλά να συντηρούμαι να μην μπορώ να το κάνω γιατί ο οργανισμός μου δε δεχόταν ούτε μισό βραστό κολοκύθι. Δε συγκρίνω βέβαια τις περιπτώσεις μας έτσι απλά αν κάτι έχω διαπιστώσει τους τελευταίους μήνες είναι ότι ο οργανισμός μας έχει αναγκη απο τα πάντα. Δεν υπάρχει καμία απαγορευμένη τροφή μα καμία. Το θέμα είναι να διατηρούμε το μέτρο. Αυτό είναι το δύσκολο του πράγματος.
Επίσης ένα άλλο πράγμα που έχω συνειδητοποιήσει είναι οτι τελικά οι διαιτολόγοι και τα διατροφολόγια σε γενικές γραμμές είναι μούφες γιατί ουσιαστικά τι κάνουν οι περισσότεροι σου δίνουν δίαιτες που στερουνται βασικών τροφών για να βλέπεις εσύ αποτέλεσμα και να ενθουσιάζεσαι και μετά ξανά πάλι στον αγώνα.
Γι αυτό είπα και πιο πάνω στην κλικ ότι τη θαυμάζω. Οτι κατάφερε το κανε μόνη της και της βγάζω το καπελο σε αυτό. Αμα έχει κανείς πείσμα και θέληση όλα γίνονται
Το χω αναρωτηθεί και εγώ. Γι αυτό τελευταία έχω αρχίσει να δυσανασχετώ και να κουράζομαι. Δεν ξέρω βέβαια ακριβώς πόσα κιλά είμαι γιατί και η ίδια δε μου λεει αλλά και 50-51 να μαι και παλι δε δικαιολογείται το θέμα της περιόδου. Αλλα μωρέ τι να πεις? Εγώ την έχασα στα 58. Το λίπος μου μάλλον φταίει είναι κάτω απο τα όρια ακόμα. Πάντω΄ς όπως έγραωα και σε άλλο τόπικ θα θελα κάποιος να μου εξηγήσει πως στο διαολο μπορείς να χεις περίοδο στα 51 πχ και να μην έχεις στα 50. Τι σκατά μπορεί να μεσολαβήσει? Εντάξει να μην έχεις στα 45 που και πάλι πχ αν κάνεις καλή διατροφή γιατί οχι αλλα τι σκατά θέλει πια αυτός ο οργανισμός? Καμιά φορά απελπίζομαι και καμια ώρα θα ανοίξω το ρημάδι το ψυγείο και θα τρώω μέχρι να ξαναγίνω 100 κιλά να ησυχάσω.Quote:
καλά θυμόμουν οτι έχουμε το ίδιο υψος ....Λοιπόν 2 σενάρια παίζουν!Ή είμαι 1,50 κ δεν το ξέρω ή είμαι πάνω απο 55 κιλά κ η ζυγαριά μου χάνει..Δεν μπορώ να καταλάβω πραγματικά..1.66 με 45,47, άντε 48 κιλά να μη έχεις περίοδο το καταλαβαίνω , αλλά στα 52 κιλά είναι παράλογο...Εμένα τώρα με δείχνει 54 κιλά κ εμφανισιακά είμαι υπερκανονική , καμία σχέση με πολύ αδύνατη..Τα 58 κιλά δεν τα έχω φτάσει ποτέ κ τα θεωρω υπερβολή..Ρε Μαράκι εσύ τωρα στα 52 πώς το βλέπεις το σώμα σου?Κανονικό, αδύνατο, πολύ αδύνατο?Μήπως έχεις παραπάνω ύψος κ δεν το ξέρεις?!
Σχετικα με αυτό που με ρωτάς δε μου αρέσω ακόμα. Χοντρή δε με βλέπω ποτε δε με είδα εγώ τα κιλά δεν τα χανα γιατί με έβλεπα χοντρή. Από τη μέση και κάτω είμαι καλύτερα από τη μέση και πάνω δε μου αρέσω. Πετάει το κόκκαλο ακόμα και στήθος μηδέν. Με ρούχα δηλαδή δεν είμαι κακή αν και φαίνεται ότι θέλω ακόμα αλλά χωρίς είμαι ψιλοδράμα ακόμα. Από παλιά το χα αυτό. Σε ορισμένα σημεία κανονική σε άλλα χοντρή. Καθόλου σωστή κατανομή.
Εσύ ροζούλα μου πως αισθάνεσαι σε αυτά τα κιλά. Επίσης εσύ σε πόσο διάστημα έβαλες και πόσα κιλά αν επιτρέεπται? Α και κάτι ακόμα και συγχώρα την αδιακρισία μου με τα υπερφαγικά που έχεις κατά διαστήματα πως κινείται η ζυγαριά έχεις παρατηρήσει? Θέλω να πω έχεις παρατηρήσει να ξεφουσκώνεις, να έχει μπει ο μεταβολισμός σου σε μια σειρά?
Λοιπόν, αυτό που ρωτάς για τα κιλά ισχύει.Δεν ξέρω πώς κ γιατί, αλλά όπως έχω ξαναπει, μου είχε σταματήσει η περίοδος για έναν μηνα (προ ανορεξίας) κ με το που πήρα 1-1,5 κιλο (το πολύ) αδιαθέτησα(ήταν κ η τελευτ.φορα..)Τρέχα γυρευε...το μονο που μπορώ να σου πω, είναι πως αυτά τα κιλά, δεν τα πήρα με τονους κ κοτόπουλα αλλά με απανωτά υπερφαγικά φουλ στο λιπος.Οπότε ισως η πολύ άλιπη διατροφή να επηρεάζει, γιατί μπορώ να θυμηθω πριν 2 καλοκαίρια που είχα αδυνατήσει παρα πολύ(έρωτας) αλλα ενω έτρωγα λιγο ή ξεχνούσα να φάω, το λιγο που έτρωγα ήταν τροφές με λιπαρά πχ σπανακόπιτες, κλαμπ, πίτες..και είχα περίοδο κανονικότατη παρότι ήμουν πιο αδύνατη απότι τώρα.Εγώ απο Οκτώβρη ουσιαστικά άχρισα να παχαίνω.Πιστεύω ότι πολλές φορές απο τότε είχα σκαμπανευάσματα τύπου έπαιρνα 2 κιλά, με έπιανε πανικός, έχανα 1, ξαναέπαιρνα 2 κοκ. γιατί όπως κ να το κάνεις είναι πολύ ψυχοφθόρο.Τώρα δεν ζυγίζομαι συχνά, ούτε πολύκοιτάζομαι στον καθρέφτη, αισθάνομαι κανονική συνήθως, βλέπω οτι το προσωπό μου έχει γεμίσει και οτι απο την μεση κ πάνω δεν φαινονται κοκαλα πια , αλλά απο την μεση κ κάτω αισθάνομαι βοδι, ίσως επειδή έχω σταματήσει κάθε είδους άσκηση..Με τα υπερφαγικά παθαίνω μεγάλη ζημιά.Παλιά ξεφούσκωνα κατευθείαν σε μια μερα, τώρα κάνω τρομερές κατακρατήσεις κ έχω αίσθημα βάρους για 4-5 μερες μετά, καμία σχέση με το παρελθον.Τουλάχιστον δεν πονάνε τα νεφρά μου πια, γιατί οταν ήμουν πολύ λιγα κιλά και έτρωγα παρα πολύ(χωρίς εμετο) την επόμενη τα νεφρά μου με πέθαιναν..Γενικά κ στο φούσκωμα πιστευω συντελλεί το άγχος.Εγω μπορεί να μην κάνω εμετούς τώρα οταν κάνω υπερφαγικα, αλλά με τρελλαίνουν οι τύψεις τις περισσότερες..σπάνε τα νεύρα μου, είμαι συνέχεια στρεσσαρισμένη κ ανήσυχη, οπότε πώς να ηρεμήσει ο οργανισμος και να ξεπριστεί?
ναι ρε συ και εγώ τα ίδια παθαίνω. Υπερφαγικά δεν κάνω απλά πολλές φορές τρώω παραπάνω σε νορμάλ πλαίσια, εμετούς δεν είχα ποτέ αλλά είναι αυτές οι κωλοτύψεις που λές. Με το που θα φάω παραπάνω με πιάνει πανικός. (Τώρα ετοιμάζομαι για ψωμί μόνο αυτό σου λέω) και ασυναίσθητα μετά την επόμενη μέρα θα προσπαθήσω να αποφύγω να φάω πάλι ασυναίσθητα. Δεν μπορώ να ξεπεράσω τον φόβο μου με τίποτα. ακόμα με βασανίζει αυτό το πράγμα και είναι κάτι που φοβάμαι ότι δε θα το ξεπεράσω ποτέ. Εν μέρει μπορεί να μην είναι κακή αυτή η αυτοσυγκράτηση αλλά από την άλλη είναι πολύ ψυχοφθόρα και με διαλύει.
Θέμα κατακρατήσεων δυστυχώς έχω και εγώ και μεγάλο μάλιστα. Ρε συ εγώ φουσκώνω με δύο ποτηρια νερό τι λέμε τώρα και αν προσθέσω και το αθεράπευτο άγχος μου καταλαβαίνεις. ¨ωρες ώρες νομίζω ότι παχαίνω μόνο με τη σκέψη.
Καλά τα λες πως να συτνονιστεί έτσι ο οργανισμός όταν΄είμαι σε μόνιμο πανικό για τα πάντα.
Και δε μου λες τώρα που δεν έχεις εμετούς πως αντιμετωπίζεις τα υπερφαγικά? Την επόμενη μέρα πχ τρως συντηρητικά? Και επίσης πως κατάφερες να απαγκριστρωθείς από τη ζυγαριά?
Α και σχετικά με τις λιπαρές τροφές ειλικρινά εχω σκιστεί στα λιπίδια. Κρεας με πέτσα και λίπος, λιπαρά τυριά ρέουν τα λίπη αλλά αυξάνεται με ρυθμούς χελώνας και τώρα μου πε να μειώσω την γυμναστική μήπως επηρεάζει και αυτό.
Ηρεμία χρειαζεται βασικά, αυτό πιστεύω..Και το σωματικό να φτιάξουμε, το ψυχολογικο θέλει πολύ δουλειά.Ενα θα σου πω.Αυτές τις μέρες , παρότι έφαγα και ήπια υπερβολικά..τουαλέτα δεν έχω δει ουτε με το κυάλι..και είναι στανταρ θεμα άγχους γιατι ειδικα το αλκοόλ είναι γνωστό για τα αποτελεσματά του !Αν φάω πολύ μια μέρα, είμαι κουλ, μου απαγορεύω να το σκέφτομαι κ συνήθως τα καταφέρνω.Αν συνεχίσει το φαγοπότι 2-3-4 μερες..υποφέρω.Είμαι συνέχεια σε μια υπερένταση, έχω αυπνίες, εχω κατάθλιψη, νεύρα..δεν θέλω να βγάλω τη φόρμα κ να βγω απτο σπίτι, τα αφήνω όλα στη μοίρα τους..Μετα το ξαναστρωνω, αλλά ποτε δεν με αφήνω σε πολύ χαμηλές θερμίδες γιατί τρέμω μηπως απο τη στέρηση μπω σε φαύλο κύκλο, ενω παλιότερα άντεχα και με 600 θερμίδες τη μερα!Με τη ζυγαριά δεν αγκιστρωθηκα ποτε ευτυχως, αλλά δεν έχω και ηλεκτρονική να μου δείχνει και το παραμικρό γραμμάριο , γιατί τότε στανταρ θα μου είχε στριψει.Εγω ως ζυγαριά, είχα τα παντελόνια.Δοκίμαζα πάνω απο 20 φορές τη μερα όλα τα παντελονια, ήμουν τελιώς ψυχωτική, και αν τυχόν κάποιο ένιωθα να με σφιγγει λιγο, πάθαινα ...φαντάζεσαι τι πάθαινα.Τωρα πέταξα ΟΛΑ τα περσινα extra small παντελονια και ντυνομαι συνήθως με πιο φαρδιά ρούχα για να μη σπάνε τα νεύρα μου διαρκώς με τα φουσκώματα τις κατακρατήσεις και όλα αυτά τα ωραία..Καλά για στενό τζιν ούτε λόγος πλεον και γενικά δεν νιωθω καλά να επιδεικνυω το σωμα μου πια.Ούτε ντεκολτε, ούτε φούστες ούτε τίποτα.Εσυ πώς λειτουργεις σε αυτό το κομμάτι?
Όταν λες πως λειτουργείς εννοείς στο ενδυματολογικό κομμάτι? Προσπαθώ να αποφεύγω τ πολύ στενά και προτιμώ κυρίως φορέματα πιο πολύ γιατί αμα εμφανιστώ με στενα όλο και καποιος βρίσκεται να σχολιάσει πόσο αδύνατη είμαι και να σου μετά και η μάνα μου να με διαολίζει. Οπότε για να αποφεύγω έξτρα σύγχιση προσπαθώ να φοράω ρούχα που δεν είναι πως να το "προκλητικά" για το βάρος μου. Τα παντελόνια τα αποφεύγω. Αυτά και αν με κάνουν αδύνατη. Καλά για ντεκολτέ ούτε λόγος. Που να το βρω άλλωστε το ντεκολτέ με στήθος πλάκα? Δεν ξέρω είμαι με τις ώρες μου είναι ρούχα που πραγματικά μου πάνε με βλέπω και αισθάνομαι θεά και άλλα που δε μου αρέσουν πάνω μου αλλά δεν έχω και την τρελή γκαρνταρόμπα για να μπορώ να τα αποκλείσω και τελείως
Τις προαλλες πάντως μυ μπήκε ενα παντελόνι που χα χρόνια να το βάλω και το νιωσα το τσιμπηματάκι στο στήθος. Εκεί εγώ θέλω δουλειά. Ενώ βλέπω ότι οι σωματικές αλλαγές πάνω μου είναι ευεργετικές και αποκτώ θηλυκότητα εμενα το μυαλό μου πάει κατευθείαν στη ζυγαριά. Πως έβλεπε ρε συ ο Σκρουτζ τα δολλάρια ε εγώ βλέπω το νο 60 και με πιάνει η κρίση, η κατάθλιψη και ολα τα συναφή.
Κυρίως αγχωνομαι γιατί πλέον το στομάχι μου έχει ανοίξει. Δεν χορταίνω όπως χόρταινα παλιά που έκανα διαιτα και επίσης πεινάω χειρότερα και από όταν δεν έτρωγα. Ώρες ώρες θα το κοντρολάρω αλλά από την άλλη δε θέλω να σκέφτομαι ότι θα περάσω όλη μου τη ζωή έτσι. Όλη την ώρα μιλάω για ισορροπία και ισορροπία και έρχεται η στιγμή που κυριευομαι από άγχος και πάνε όλα περιπατο και δεν υπάρχει κανείς να βοηθήσει. Δε μπορεί δηλαδή κανείς. Είναι προσωπική μάχη που πρέπει να κερδιθεί
όχι μαρια δε κανω καιρό διατροφήQuote:
Originally posted by mariafc
Δεν ξέρω αν θα σου λύσω την απορία απλά δυστυχώς θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τέτοια κολλήματα της ζυγαριάς. Καταλαβαίνω την απογοήτευση γιατί στερείσαι τόσα πράγματα και φυσικά περιμένεις να δεις και αποτέλεσμα αλλά έλα που ώρες ώρες δεν ανταποκρίνεται ο ρημαδιασμένος ο οργανισμός. Ενδεχομένως να είναι κάποια κατακράτηση και να δεις αποτέλεσμα μαζεμένα τις επομενες ημέρες. Να σε ρωτήσω κάτι αλλο επειδή δεν ξέρω το ιστορικό σου. Είσαι καιρό σε δίαιτα. Τηρείς μήνες αυτό το διαιτολόγιο των 1200 θερμίδων? Σε ρωτώ γιατί αν ήδη έχεις χάσει αρκετά κιλά τότε είναι λογικό ο ρυθμός απώλειας να είναι μικρότερος ή και μηδενικός για κάποιο διάστημα. ʼσε που πλέον εγώ έχω διαπιστώσει ότι όσο στερούμε από τον οργανισμό μας πράγματα τόσο εκείνος αντιδρά. Ενδεχομένως να χρειάζεται ένα διάλειμμα. Εννοείται δε σου λέω να πας να πλακωθείς στα γλυκά απλά δώσε μια μεγαλύτερη ποικιλία στη διατροφή. Ισως να χρειάζεται αυτό ο οργανισμός σου για να ενεργοποιηθεί ξανά.
Στο λέει μια καμμένη. Χρόνιες δίαιτες, χίλιες δύο στερήσεις. Στρατιωτική πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση. Για τρία χρόνια δεν έβαζα στο στόμα μου ούτε πίτσες ούτε σουβλάκια ούτε καν καραμέλα. Αποτελεσμα. Ενας ταλαιπωρημένος και διαλυμένος μεταβολισμός με αποτέλεσμα όταν ήθελα μετα απλά να συντηρούμαι να μην μπορώ να το κάνω γιατί ο οργανισμός μου δε δεχόταν ούτε μισό βραστό κολοκύθι. Δε συγκρίνω βέβαια τις περιπτώσεις μας έτσι απλά αν κάτι έχω διαπιστώσει τους τελευταίους μήνες είναι ότι ο οργανισμός μας έχει αναγκη απο τα πάντα. Δεν υπάρχει καμία απαγορευμένη τροφή μα καμία. Το θέμα είναι να διατηρούμε το μέτρο. Αυτό είναι το δύσκολο του πράγματος.
Επίσης ένα άλλο πράγμα που έχω συνειδητοποιήσει είναι οτι τελικά οι διαιτολόγοι και τα διατροφολόγια σε γενικές γραμμές είναι μούφες γιατί ουσιαστικά τι κάνουν οι περισσότεροι σου δίνουν δίαιτες που στερουνται βασικών τροφών για να βλέπεις εσύ αποτέλεσμα και να ενθουσιάζεσαι και μετά ξανά πάλι στον αγώνα.
Γι αυτό είπα και πιο πάνω στην κλικ ότι τη θαυμάζω. Οτι κατάφερε το κανε μόνη της και της βγάζω το καπελο σε αυτό. Αμα έχει κανείς πείσμα και θέληση όλα γίνονται
απλά επειδή κ άλλες φορές οταν τρώω 1200 σε 1 βδομάδα(τη 1η βδομάδα εχω πέσει σίγουρα 1 κιλό και παραπάνω γι'αυτό το λέω)
δε μπορώ να κάνω διατροφή βασικά καιρό, όλο πέφτω σε υπερφαγικά 1 φορά τη βδομάδα συνήθως, όπως σήμερα, τις 2000 τις έφαγα! (πιο πολύ απ'τα νεύρα μου που τσαντίστικα που ενω έτρωγα σωστά πήρα κιολας 200 γρ.)
τεσπα.. κατακράτηση θα ήταν. ok thanks για την απάντηση.
-200 και σημερα
04/2/11 = 74
05/2/11 = 73,8