Printable View
Θυμάμαι τη συζήτηση με τις δερματίτιδες αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι έχεις τόσα προβλήματα. Και η ισορροπία με τους γονείς φαντάζει ιδιαίτερα λεπτή.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Η κατάθλιψη όμως και το άγχος πώς προέκυψαν; Υπήρξαν κάποια γεγονότα με τα οποία μπορείς να τα συνδέσεις ή ήρθαν, τρόπο τινά, μόνα τους;
Κι εγώ μαγειρεύω αλλά προτιμώ τις συζητήσεις για τον καιρό και τη φύση. Σήμερα λοιπόν ήταν μια πανέμορφη μέρα, με δροσερό αεράκι και λίγη συννεφιά που όταν έκρυβε τον ήλιο έδινε στο τοπίο το φως ενός πίνακα ζωγραφικής. Επιστρέφοντας στο σπίτι, χάζευα στο δρομάκι που είχα πάρει τα σχεδόν ξερά αλλά πράσινα ακόμα βρύα πάνω στους κορμούς των φλαμουριών και θυμήθηκα τι ευωδιά ήταν εκείνη που άφηναν πριν ένα-ενάμιση μήνα όταν ήταν ανθισμένες. Πολύ όμορφη εικόνα και αίσθηση για την όσφρηση.Quote:
Originally Posted by thlimenamatia
Αλλά αν θέλεις, λέμε και για φαγητό. :D
Ελα τωρα... Εσυ θα επαιρνες το μερος του παιδιου ή του γονιου; Καλουσαν τους συγγενεις σπιτι - αφου με ειχαν προειδοποιησει οτι το απογευμα θα κανουν συμβουλιο για εμενα,. Εκεγαν τα δικα τους. Μετα με φωναζε ο πατερας μου με αυστηρο υφος. Εγω πηγαινα στο τραπεζι με τα ματια χαμηλωμενα και σαν το αρνι που παει για σφαγη. Εκει ο θειος μου με επεπληττε για τα εγκληματα που εκανα που κανουν μονο οι ψυχοπαθεις και εγω υποσχομουν οτι απο εδω κι εμπρος θα ειμαι καλο παιδι.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Δυστυχως δεν υπηρχε τιποτα που να ικανοποιουσαι τον πατερα μου, που να ειναι αρκετο για να εξιλεωθω στα ματια του, γιατι ο θυμος του δεν πηγαζε απο τις πραξεις μου, αλλα απο τις υποτιθεμενες αδικιες που ειχε υποστει (δεν εγινε... κοσμοκρατορας) και τον θυμο του εκτονωνε πανω μου. Ηταν οπως υποψιαζεσαι ναρκισσιστης με βαθια αναγκη να ταπεινωνει τους αλλους, πραγμα που τον οδηγησε στην απομονωση απο τους συναδελφους του.
Δεν λαμβανω αγωγη ουτε πηγαινω σε ψυχολογους. Οταν μια ζωη σε απειλουν οτι θα σε κλεισουν στο ασυλο δεν βλεπεις τους ψυχοτετοιους με εμπιστοσυνη. Στην Ελλαδα δεν υπηρξε και δεν θα υπαρξει ποτε προνοια που θα προστατευει τα παιδια απο κακοποιητικους γονεις. Υπηρχε μονο το Νταου Πεντελης, οπου οποιος γουσταρε εγκατελειπε το οροβληματικο παιδι του. Αυτοι ειναι οι Ελληνες.
Ορέστη δεν ξέρω πόσο ετών είσαι. Εγώ επειδή υπήρξα παιδί γονέων με λατρεία στις κακοποιητικες ταμπέλες πάντα προσέχω τα παιδιά. Τα παιδιά και να μην μιλήσουν μιλάει το σώμα τους η στάση τους ακόμα και το τρέμουλο στη φωνή τους. Σήμερα ίσως να υπάρχουν περισσότερα τηλεφωνήματα ανώνυμα για ενδεχόμενη κακοποίηση παιδιών από ότι παλαιότερα. Έχεις επίγνωση του ότι σου έκαναν κακό αλλά σε ρώτησα εαν πρακτικά μπορείς να αλλάξεις την ζωή σου. Να φύγεις από κοντά τους. Τι αταξίες έκανες δηλαδή που σε κατηγορουσε τόσο βαριά;Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Αυπνη, και με τα χαπια που έχω στις 4 θα γίνω τελείως ερείπιο και θέλω να βγαλω τη μερα χωρίς να κοιμηθώ
ποσους καφεδες ειπες μια ντουζινα
Και τι δεν κανει; Βαραει τη μανα του! Βριζει τον πατερα του!Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ότι χτυπούσες τη μαμά σου;;; είχε σημάδια ( μήπως τη χτυπούσε ο πατέρας σου ) ;; συμφωνούσε εκείνη ;; Δεν έχω λόγια. Δεν ξέρω γιατί έκαναν τέτοια πράγματα. Δεν μπορείς να φύγεις μακριά τους;;;;
Χτες εψαχνα δυο ωρες το αριστερο παπουτσι για να βγω εξω. Το ειχε παρει γιατι ηταν λεει πεταμενο στο πατωμα και το εβαλε πανω σε ενα ντουλαπι στη βεραντα. Τα γνωστα κολπα που κανει απο οταν ημουν 13 ετων για να μη βγαινω εξω. Προχτες ετριβε την κοιλια της σα να ποναει και μου ελεγε παραλιγο να τρεχουμε στο 166 τον αδερφο σου, δεν ειναι καλα, προσεχε τον, ευτυχως που εισαι εδω, ειδα το κακο το ονειρο (σαραντα χρονια καλο ονειρο δεν εχει δει)..Καθε μερα τωρα θα εχουμε τα ιδια, επειδη τις προαλλες γυρισα αργα σπιτι. Κλασσικα εικονογραφημενα. Οσο τους παω κοντρα, τοσο θα με δηλητηριαζουν. Νιωθω το στομαχι μου να στριβει κομπος καθε φορα, και την καρδια μου να ποναει. Καλυτερα καθε πρωι να με δαγκωναν φιδια παρα αυτο. Το 12 που τους πηγαινα κοντρα και εβγαινα με εστειλαν στο νοσοκομειο με ταχυκαρδια.
Ορέστη διαβάζω ότι έχεις έναν αδερφό. Υπάρχουν άλλα αδέρφια; Πώς τα πας μαζί τους; Σου παίρνει κάποιος το μέρος να σε βοηθήσει να φύγεις;Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Σκέφτομαι πόσο αντιπαθής μπορεί να είναι ο νάρκισσος και μεγαλομανής άνθρωπος.
σκεψου τωρα οτι δε τον νιαζει
Ενας ειναι και παντα τσιγγλαγε τους γονεις μας εναντιον μου. Μια μερα θυμαμαι ηρθε και μου ανακοινωσε με μεγαλο χαμογελο οτι ο πατερας μου ειπε στο θειο μου να με βαλουν στο νταου Πεντελης και ο θειος μου του ειπε οχι γιατι εκει θα με γαμησουν απ την πρωτη νυχτα. Ηδονιζοταν με αυτα ο αδελφος μου που ηταν ενηλικας τοτε γιατι με περναει πολλα χρονια.Quote:
Originally Posted by elisabet
Το 12 μου ελεγε η μανα μου εσυ φταις που δεν παντρευεται ο αδερφος σου γιατι η νυφη δεν θελει τον τρελο αδελφο και τωρα που παντρευεται ο αδελφος σου θυμηθηκες γερο οτι θες γυναικα, τοσα χρονια δεν το θυμοσουνα, σαν τη θεια σου τη γεροντοκορη που παντρευτηκε στα γεραματα. Εγω βεβαια δεν ειχα κανει καποια νυξη για γυναικα, ουτε ειχα φιλιες και τηλεφωνα με αλλους ανθρωπους, απλα μετα απι μια μακρα περιοδο καταθλιψης ειχα παρει τα πανω μου και μου αρεσε να βγαινω τα βραδια, πραγμα που στενοχωρησε σφοδρα τη μανα και τον αδελφο μου. Δεν ξερω τι φανταζοταν η κακομοιρα, οτι βγαινω εξω και πεφτουν οι γυναικες στα ποδια μου και μου κανουν προτασεις γαμου. ;)
Της εβαζε λογια αυτος, γκρινιαζε οτι του τρωω τα λεφτα του, οτι θα πεθανει κλπ. Μου εχει και η χειριστικη γκομενα του μια αντιπαθεια, αλλα προφανως δεν εχω καμια σχεση εγω με την επιλογη τους να μην κανουν οικογενεια. Ειναι σχεδον 50 χρονων ο αδελφος μου σημερα.
Τα πραγματα ησυχασαν αρκετα οταν διευθετησαμε τα περιουσιακα και τους εγγυηθηκα οτι δεν εχω καμια απαιτηση στην οικογενειακη περιουσια που ηταν ετσι κι αλλιως υπο το ονομα και την διαχειριση του αδερφου μου. Το κακο μου το ειχαν κανει βεβαια και δυσκολευομουν ακομα και το σκυλο να βγαλω βολτα λογω δυσπνοιας και ταχυκαρδιας.
Ο αδερφος μου βεβαια δεν φταιει για το χαρακτηρα του. Μεγαλωσε σαν μοναχοπαιδι κακομαθημενο που του εκαναν ολα τα χατιρια. Οι γονεις μου, που χρησιμοποιουσαν την εκτρωση ως μεθοδο αντισυλληψης, με αφησαν να γεννηθω οταν ο αδελφος μου επαθε σοβαρα εγκαυματα παιζοντας με τα σπιρτα. Φοβηθηκαν την πιθανοτητα να μεινουν ατεκνοι. Μετα βεβαια μετανιωσαν την επιλογη τους και ελεγαν γιατι δεν το ριχναμε κι αυτο οπως τα αλλα.
Οταν γεννηθηκα ο αδελφος μου ζηλευε πολυ και πεταγε παντοφλες απ οτι μου εχουν πει στη θεια μου για να της πεσω κατω. Αυτο ειναι συνηθισμενο προβλημα σε μικρα παιδια και οι γονεις τα βοηθανε να τα ξεπερασουν. Ο πατερας μου ομως ως πασχων απι ναρκισσιστικη διαταραχη της προσωπικοτητας, ενω κακομαθαινε ως πρωτοτοκο τον αδερφο μου, δεν παρελειπε να τον ταπεινωνει συχνα, και να υποδαυλιζει τη ζηλια του για να τον χειραγωγει. Τσακωνονταν και μετα ο πατερας μου που παντα μου φεροταν με σκληροτητα επαιρνε τρυφερο υφος και φωναζε ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ Ορεστη ελα κοντα μου. Για να τον ακουσει ο αδελφος μου αυτο, καταλαβαινετε. Εγω φυσικα δεν τσιμπαγα, αλλα το μισος στην καρδια του αδερφου μου φουντωνε. Θεωρουσε με εναν σχεδον μεταφυσικο τροπο, εμενα υπευθυνο για καθε κακο που του συνεβαινε, για καθε ματαιωση και ανεκπληρωτη φιλοδοξια. Ολα αυτα νομιζω ειναι μετουσιωσεις του υποσυνειδητου "φταιει ο αδελφος μου που οι γονεις μου δεν με αγαπανε".
Ετσι κυλησε μια ζωη που ο αδελφος μου ηταν ευτυχισμενος να βοηθαει τους γονεις μου να μου καταστρεφουν τη ζωη, και ο πατερας μου ηταν ευτυχισμενος να τον εχει συνεργατη.
Για παραδειγμα: Οταν ημουν 13 ο πατερας μας απαγορευσε στην οικογενεια τις διακοπες. Ουτε η κακομοιρα η μανα μου που δουλευε διπλοβαρδιες ειχε την αδεια να παει εστω για μια ημερα.
Οταν ημουν 16 πεθανε ο παππους μου οριζοντας κληρονομους της περιουσιας στο χωριο εμενα και τον αφελφο μου. Αμεσως ο πατερας μου που χρονια επιθυμουσε να τα πουλησει ολα και να τα φαει στο τζογο και αλλες διασκεδασεις, γνωριζοντας οτι δεν θα πηγαινα με τα νερα του, επιασε τον αδελφο μου και εκαναν συμφωνια. Απο φετος αυτος, και οχι εγω, θα μπορουσε να πηγαινει διακοπες. Σε ανταλλαγμα για αυτο το προνομιο θα μου εκρυβαν την αληθεια για τη διαθηκη, και την περιουσια θα διαχειριζοταν ο πατερας μου οπως ηθελε. Ετσι κι εγινε. Ο μεγαλος πηγε το ιδιο καλοκαιρι καμπινγκ στην Ιο και συντομα αρχισαν οι πουλησιες. Καταλαβαινετε οτι αν ο πατερας μου επετρεπε και σε εμενα καποια στιγμη να παω καπου, θα εχανε τη λαβη που ειχε στον αδελφο μου.
Μετα απο λιγα χρονια οι τραπεζες αρχισαν να δινουν στεγαστικα και αλλα δανεια μεχρι και σε ανθρωπους σαν τον πατερα μου. Ο αδερφος μου ηταν εκει να του κανει πλατες με ανταλλαγμα καποια προνομια ελευθεριας και φυσικα αυτο που υποσυνειδητα ερμηνευε ως αγαπη.
Κατι επιανε το αυτι μου, τι συμβαινει χ τον ρωταγα. Χαμογελαγε ο χ. Παρεπιπτοντως οτι ημουν συγκληρονομος του παππου μου το εμαθα σε ηλικια 32 ετων απο εναν μπαρμπα που εσπασε τη σιωπη (για τους δικους του συμφεροντολογικους λογους). Ο πατερας μου ειχε πεθανει εδω και μερικα χρονια και ακομα μου το κρατουσαν κρυφο.
Απο τα 13 μου μεχρι και σημερα, οσες φορες και αν το ονειρευτηκα, κυριολεκτικα και μεταφορικα, δεν καταφερα ακομα να παω διακοπες ουτε μια μερα.
Ορέστη όλα αυτά που περιγράφεις είναι φρικτά!Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Είσαι αρνητικός στο να λάβεις βοήθεια; διάβασα κάπου που έλεγες οτι δεν παίρνεις φαρμακευτική αγωγή κι ότι είσαι αρνητικός με τους ψυχολόγους/ψυχιατρους γιατί φοβάσαι πως θα σε κλείσουν κάπου. Αντιλαμβάνεσαι όμως πως μην έχοντας άλλους συμμάχους είναι η μόνη ελπίδα για βοήθεια που σου μένει;
Αποκλείεις το σενάριο να μπορέσεις μέσα από την ψυχοθεραπευτική ή φαρμακευτική θεραπεία να δυναμώσεις ψυχικά αρκετά ώστε να μπορέσεις να απομακρυνθείς από αυτό το περιβάλλον; Γιατί τώρα νιώθεις πως δεν μπορείς να το κάνεις προφανώς. Αλλά αφού είναι τόσο χάλια εκει που είσαι, τι θα χάσεις να δοκιμάσεις κάτι άλλο;
Γιατι πρεπει να παρω εγω φαρμακα οταν οι αλλοι ειναι ψυχασθενεις;
Με το που ξυπνησα αρχισε η μανα μου, Αχ Παναγια μου! Τι ηταν αυτο σημερα;
Ποιος απο τους δυο μας χρειαζεται αγωγη;
Δε θελει να εχω φιλους ή ακομα και να πηγαινω σε μερη που συχναζουν αλλοι ανθρωποι. Γουρλωνει τα ματια σαν να κανω κατι πολυ ενοχο, σαν να προκειται να με αποπλανησουν. Ρε μανα της λεω, δεν ειμαι 10 χρονων. Οι ενηλικες που βλεπω εξω θα μπορουσαν να ειναι και παιδια μου. Γιατι θες να τους φοβαμαι και να ντρεπομαι;
Επιμενει οτι δεν ειναι για μενα ο κοσμος των ενηλικων. Ποιος πρεπει να παρει το φσρμακο; Υπαρχει φαρμακο που θα με κανει να πηγαινω να παιζω με παιδακια 10 χρονων; Νομιζω θα με συλλαβουνε.
Ορεστη αλλάζεις θέμα κάθε φορά που λέμε τι μπορείς να κάνεις.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Εσύ έχεις πει νομίζω ότι δεν μπορείς πια να απεγκλωβιστείς από αυτή τη σχέση με τους γονείς σου και να ζήσεις ανεξάρτητος. Αν κάνω λάθος διόρθωσε με.
Εφόσον δεν μπορείς σημαίνει πως χρειάζεται βοήθεια για να μπορέσεις. Δεν είπα απαραίτητα φάρμακα, αλλά μπορεί να χρειάζονται κι αυτά, πού είναι το κακό αν είναι να σε ελευθερώσουν;
Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή μπορείς να το κάνεις οπότε...απλά κάντο ή δεν μπορείς οπότε χρειάζεται να λάβεις βοήθεια για να μπορέσεις. Θες να φύγεις απο κει; Θες να δουλέψεις πχ να ζήσεις ανεξάρτητος;
τους τελευταιους 2.5 μηνες μια μερα ειχα φωνες καπου στα μεσα αυτου του διαστηματος.
σημερα ειχα παρακολουθηση ενω ημουν εξω.
δε ξερω αν ειναι αξιο λογου για εσας ή καποιου ειδικου.
αλλα ομολογω τρομαξα πολυ
φαγωθηκες με τη παρακολουθηση μαλον επειδη δε σ αρεσει το να ασχολουνται ολοι μαζι σου εγω το εχω συνηθισει αν δεν ειναι ενοχητικοι δε με πειραζει
Αναρωτιέμαι αν πράγματι θα γυρίσει ο εξουθενωμενος με νέο ψευδώνυμο αλλά θα πει ότι είναι ο ίδιος.
Φτάνει να μη σου γίνει εμμονή να βγαζεις φωτογραφιες με το κινητό... αλλιως, πραγματικά αλλαζεις παραστάσεις και απολαμβάνεις παραστάσεις. Λάθος μας αυτη η υπερβολή με το κινητό.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Φτάνει να σαι ευχαριστημένος - ευτυχισμένος μ αυτο που εισαι. Τοτε οτι και να δοκιμάσουν πραγματικα δε θα πιάνει.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Βέβαια, αμα κάποιος μας αντιπαθεί ή μας πολεμά σημαίνει οτι μας αναγνώρισε αξία την οποία ζηλεύει.
Μπουχτισα να μου παρουσιάζουν ως πολύ ωραία αυτά που οι ίδιοι δεν θα θέλαν να κάνουν.
δεν ειναι ο σκοπος αυτης της ζωης η ευτυχια ο σκοπος αυτης της ζωης ειναι η δυστυχια αφου οι τελευταιοι θα βγουν πρωτοι το να μην αρεσεις σε αυτη τη ζωη ειναι ο σωστος δρομος
αντε ευτυχως μερα ηταν και χτες και περασε.σημερα δεν ενοιωσα κατι τετοιο!
για το μονο πραγμα που ειμαι σιγουρος πλεον ειναι οτι βαδιζουμε ολοταχως προς μια εποχη που οποιος φοβαται δε θα εχει απολυτως κανενα δικαιομα αφου τοσο καιρο αφου απετυχαν πληρως στο να με κανουν αλτσχαιμερ οπως ονειρευοντουσαν εγω απλως περιμενα να περασει ο καιρος για να τους πω οτι δεν αλαξα ουτε στο ελαχιστο και ολα αυτα τα τεχνασματα που εβλεπα τα πηρα βερεσε και αν αυτοι προσπαθουν με καθε τροπο να καταχραστουν οτι δυνατοτητα τους δινει η σημερινη τεχνολογια εχοντας κανει τα παντα διατρητα για να ειναι οσο δυνατον περισσοτερο σε μεγαλυτερο ελεγχο τα παντα εγω θα τους δειξω τον ιδια ακριβως σεβασμο που μου διχνουν τοσο καιρο
Δεν ξερω αν θα με βοηθησουν να γινω ανεξαρτητος ή αν θα μου κανουν κακο.Quote:
Originally Posted by elisabet
εξακολουθουν να κανουν αλεπαληλες προσπαθειες να με τρομοκρατησουν γιατι ακομα δε το εχουν παρει χαμπαρι οτι δε χαζεψα αλλα στο παρελθον εκαναν τοσα πολα λαθη και ξεπεσαν τοσο στα ματια μου που ειναι πολυ αργα και αυτοι που αναφερομαι καταλαβαινουν τι λεω
και αφου εχουν συνηθισει να εξουσιαζουν ατομα κακιστης νοημοσυνης και εχουν μαθει να τους χειριζονται οπως ακριβως ενα κοπαδι οσο με προκαλουν τοσο περισσοτερα θα λεω και αυτοι εξακολουθουν να το παιζουν μαγκες και νομιζουν οτι θα μου πουν τι θα κανω να απευθυνθουν σε οσους εχουν συνηθισει και τους πιστευουν
Μετά από τόσα χρόνια λεκτικής κακοποίησης και ταμπέλας ως ψυχικά διαταραγμενου οφείλεις νομίζω στον εαυτο σου μια επίσκεψη σε ειδικό έστω για το Γαμωτο!!! Εκείνος τι θα πει; Έχεις να χάσεις κάτι αν τα πεις σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας;; μπορεί να έχεις μια αναμενομενη κατάθλιψη λογω της συμπεριφοράς τους απέναντι σου. Δεν μπορεί να κάνει την άρρωστη για να μην βγαίνεις να μην έχεις προσωπική ζωή και να είσαι ουσιαστικά εγκλωβισμένος λόγω δικών τους ανασφαλειων. Από όσα έχεις γράψει ξέρεις τι σου γίνεται.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Μια επίσκεψη σε ειδικό, εννοώ σε ψυχολόγο, θα σου κάνει καλό, απλά για να πάρεις τα μεθοδολογικά εργαλεία χειρισμού της σκέψης τα οποία χρησιμοποιοντας τα σε βαθμό πεισματικό θα σε βγάλουν από τα αδιέξοδα. Αλλά κάντο νωρίς διότι όσο τα χρόνια περνάνε οι δυνατότητες να επιτύχουμε αλλαγές στη ζωή μας λιγοστεύουν! Η κατάθλιψη έρχεται όταν οι δυνατότητες αυτές εκ των πραγμάτων λιγοστέψουν!Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ο ένας δεν με πήρε καν τηλέφωνο. Ο άλλος μου παρουσίαζε ως τις καλύτερες επιλογές αυτά που ο ίδιος δεν διανοήθηκε να κάνει. Ο τρίτος θα με παιρνε τηλέφωνο κι ακόμα θα πάρει. Με τον άλλο μιλάμε μόνο όταν εγώ τον πάρω τηλέφωνο, σχεδόν ξεκόψαμε. Όλοι αυτοί δεν είναι οι περιπτωσάρες από τους οποίους ξέκοψα. Μετάνιωσα που διέγραψα κάποια άτομα από το τηλέφωνο μου με τα οποία παρότι απλά ήταν περασμένα στις επαφές και επικοινωνία μηδέν εντούτοις είναι πραγματικά καλοί χαρακτήρες. Απλά η μοναξιά συνεχίζει, μόνο που σήμερα με ενοχλεί λιγότερο εν σχέσει με το παρελθόν.
Στο μεταξύ βλεπω άτομα με πολύ λιγότερο κόπο από μένα να έχουν προχωρήσει αρκετά στη ζωή τους, κι αυτό με πονεί όχι σαν ζήλια αλλά σαν πόνο για μένα που δεν πέτυχα σχεδόν τίποτα.
Ένας που βασανίζεται στα 8 του, θα βασανίζεται και στα 18 και στα 68 του.
Ψυχαναγκασμοί είναι τα αρνητικά βιώματα στη ζωή μας που έρχονται στη μνήμη μας είτε όπως ακριβώς συνέβησαν είτε παραφουσκωμένα με αρνητική φαντασία και τη μολύνουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανταποκριθούμε ικανοποιητικά στη δουλειά μας, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και σε ευθύνες που μας ανατίθενται, αφου μολυσμένη σκέψη σημαίνει σκέψη που δεν αξιοποιεί το άπαν των δυνατοτήτων της, στα δε μάτια του τρίτου δίνεται η εντύπωση πως υστερείς σε γνώσεις, είσαι ασυνάρτητος στα λόγια και στις σκέψεις και δεν είσαι εύστροφος. Έτσι έχασες την εμπιστοσύνη του. Στις δε διαπροσωπικές σχέσεις δεν δείχνεις καθόλου αυθόρμητος, αλλά αφαιρείσαι, δείχνεις συγκρατημένος και το ύφος δείχνει άγχος ή μελαγχολία όπως κι η φωνή σου. Κι αυτούς δλδ τους έχασες.
Εχει πολλα προβληματα υγειας η μητερα μου, αλλα χρησιμοποιει τις ενοχες για να περναει το δικο της.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Πρεπει να με πείραξε στο στομάχι ο καφες που ηπια!
Κι εμένα κάτι πρέπει να με πείραξε γιατί πονάει η κοιλιά μου...
Παίζει να ηταν αχτυπητος κιόλας ο καφες μου,οπότε καταλαβαινειςQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Καταλαβαίνω... Μπόμπα! Περαστικά!Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
η μεγαλυτερη πραξη αυτοθυσιας που θα μπορουσε να κανει ο χριστος προς τους ανθρωπους ειναι να δεχτει να μπουν ατομα στο παραδεισο λογο χαρης οπως οταν εκανε με τη ληστη διπλα του στο σταυρο γιατι αυτο θα οδηγησει σε νεους εκπτωτους αγγελους και νεα βασανα για τον ιδιο οταν θα πρεπει να παει παλι να τους σωσει στην επομενη γη θυσιαζοντας και παλι τον εαυτο του.γι αυτο το λογο και του απεδωσαν και αυτο το ονομα.
Και εμένα είναι ναρκισσοι και οι δυο με έλλειψη κατανόησης και ενσυναίσθησης. Τους αγαπάω μεν αλλά πήγα σε ψυχιατρο. Κατάλαβα πως δεν είμαι καλά. Το να βοηθήσεις τον εαυτό σου δε σημαίνει πως τους εκδικείσαι. Οκ σίγουρα δεν θα αρέσει σε κανέναν αν αρχίσεις να είσαι πιο επίμονος στα δικά σου θέλω. Αλλά δε γίνεται. Σε έφεραν στη ζωή σου αξίζει να ζήσεις στιγμές όμορφες. Όσες και εαν είναι. Εγώ το παλεύω ακόμα με τα όρια. Δεν έχω θεραπευτεί πλήρως αλλά δεν είμαι και όπως πριν. Μου φαινόταν αδιανόητο να αρχίσω να χαλάω χατηρια τους. Όταν ομως άρχισα λυτρωθηκα σιγά σιγά.Quote:
Originally Posted by Ορέστης