απεξαρτηση απο αλκοολ

Quote:

---

πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!

---

Οργισμενο μηνυμα και καταλαβαινω την λογικη αλλα οχι δεν ειναι η ζωη ετσι και το ξερεις,δεν ειμαστε μονο μοναδες,ζωη σημαινει και \"μοιρασμα\" στη σωστη παντα \"δοσολογια\" και οχι ενα αγωνας επιβιωσης απλως.
Αλλωστε το αποδεικνυουμε και οι δυο ποσταροντας τις σκεψεις μας στο συγκεκριμενο φορουμ για να διαβαστουμε απο τους συνανθρωπους μας...για να μοιραστουμε σκεψεις και συναισθηματα στα οποια δεν εχει λογικη η \"μηχανικη\" επιβιωση.
Καλημερα και απο μενα:)

Quote:

---

Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!

---

συμφωνω με τον κιπ,βγαζεις πολλη οργη,συμφωνω και με το οτι η ζωη ειναι μοιρασμα συναισθηματων..
καθε μερα δινουμε στους αλλους και παιρνουμε απο αυτους
καποιες φορες ισως μονο δινουμε
αλλες ισως μονο παιρνουμε...
αυτη η αλληλοανταποδωση συναισθηματων και σκεψεων κανει τη ζωη ομορφη..

Αριστείδη,κανένας με τη στάση του δεν έχει τη δυνατότητα να σε \"ισοπεδώσει\" και η απειλή που νιώθουμε να εμπεριέχουν οι συμπεριφορές των άλλων έγκειται στο ότι μάθαμε να τη συνδέουμε στο μυαλό μας καταυτόν τον τρόπο.

Να κάνω μία υπόθεση.Σε ομάδες,αναδύονται τέτοιας υφής θέματα,διεκδίκησης των πρωτείων,υποτίμησης ή αυτοεπιβεβαίωσης και θα πρέπει να μάθεις να μην σε ακουμπά προσωπικά η κάθε στάση ενός μέλους,για να μη νιώθεις αυτό τον άγονο θυμό.Μπορεί να αισθάνεσαι πως είναι γόνιμος,και στοιχείο που σου προσθέτει κάτι στον αγώνα για επιβίωση,αλλά εάν το δεις διαφορετικά,θα κατανοήσεις πως προέρχεται από δικούς σου φόβους ο θυμός,όχι από τη στάση των άλλων.Αν αισθάνεσαι πως σε χειραγωγούν,ή πως σε υποτιμούν,πέστο,χωρίς υπεκφυγές και χωρίς θυμό.Αν λοιπόν το τηλέφωνο δε θες να το σηκώσεις,μην το σηκώνεις.Αν θες να το σηκώσεις,να το σηκώνεις.Αλλά να ξέρεις το γιατί και να το εκφράζεις,καθαρά,να μην το αφήνεις να σε θυμώνει ένα ντρινγκ του τηλεφώνου.Δε σε απειλεί,εσύ ορίζεις τι θες και τι δε θες στη ζωή σου.:)

ζούμε μαζί. επιδρούμε ο ένας στον άλλο και αντιδρούμε ο ένας στον άλλο. αγκαλιασμένοι μπαίνουμε στην αρένα. αλλά, ο καθένας σταυρώνεται μόνος του!
δεν είμαι θυμωμένος, λίγο πικραμένος ίσως, αλλά η αποδοχή που έχω κάνει για το σήμερα μου και τη ζωή, πήρε πολύ κόπο και πολύ χρόνο. χτίστηκε πέτρα πέτρα, γέλιο γέλιο, δάκρυ δάκρυ. η σημερινή μου ζωή και σκέψη είναι δημιούργημα όχι μόνο δικό μου, αλλά και των άλλων. όλων των άλλων. φυσικά και δεν θα πάψω να βλέπω ψηλά, να ανεβαίνω ψηλά σα τη φλόγα. (άνθρωπος= άνω+θρώσκω). αυτό δεν αλλάζει. τα μόνα που αλλάζουν για άλλη μια φορά, είναι οι συμπεριφορές και οι στόχοι.
ευχαριστώ όλους σας για τις απαντήσεις σας. είναι μυγδαλιά στο χειμώνα. θα τη κρατήσω ζεστή και ανθισμένη τούτη τη μυγδαλιά, σε πείσμα των καλλικάντζαρων που παραμονεύουν παντού! νάστε καλά!!

Quote:

---

Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!

---

\'... χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι...\'

Αρούκο καλημέρα. Αναφέρεσαι σαφώς στην αυτοαποκαλούμενη \'ομάδα\', που πολύ θα ήθελε να την κάνει έτσι ο Θεός - :) - αλλά απέχει έτη φωτός από την έννοια της ομάδας στην πράξη. Τα έχουμε πει πολλές φορές αυτά, σε σημείο που να μου είναι κουραστικό και μηδαμινής σημασίας το όλο θέμα, όταν μάλιστα είσαι σε θέση να βλέπεις ο ίδιος να σου αποδεικνύεται το αυταπόδεικτο. Προς τί η ανάγκη σου για αυτοεπιβεβαίωση λοιπόν μέσα από ανθρώπους που γνωρίζεις ότι δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με σένα; Σε έχω αφήσει να με γνωρίσεις αρκετά, οπότε δεν απορείς που στα λέω ευθέως και ως έχουν. Ο βασικότερος άλλωστε λόγος που δε με \'σήκωνε\' η παρέα των, που έχει παραλλάξει από συμπεριφορές μέχρι αξίες και αρχές κατά τον τρόπο που τους βολεύει και εξυπηρετεί μόνο. Πήγες λοιπόν να εισπράξεις τί; Μόνος σου έχεις παραδεχτεί μετά απ\' τις ατελείωτες συζητήσεις μας, ότι οι περισσότεροι εκεί το μόνο που έχουν κάνει στη ζωή τους είναι να πίνουν. Αγνοούν τις έννοιες της φιλίας, της επικοινωνίας, των ιδανικών και η λίστα είναι ατελείωτη. Και μη παραβλέπεις ότι οι περισσότεροι έμαθαν να πίνουν με τα λεφτά των άλλων και χωρίς ποτέ στην πραγματικότητα να έχουν ριψοκινδυνέψει δικά τους κεκτημένα. Τί παραπάνω να έπαιρνες από έναν άνθρωπο που μεταφράζει τη ζωή και τους ανθρώπους μόνο με το χρήμα; Που το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να κερνάει γκόμενες στα μπαράκια, και να μεταφράζει ο ίδιος την αξία του σε αριθμούς μπουκαλιών; Απ\' τη μια ισχυρίζεται ότι το \'πρόγραμμα\' δε του κάνει, αλλά απ\' την άλλη ψεύδεται με το να τους \'ευχαριστεί\', συντηρώντας και αυτός μια \'φούσκα\' αυτούπαρξης. Ξέρεις τί εννοώ Αριστείδη μου; Ότι πάνε εκεί για να ισχυριστούν ότι αυτό που κάνουν είναι \'απεξάρτηση\'. Μόνο εκεί \'υπάρχουν\' όμως. Η απεξάρτηση είναι έξω απ το \'δωμάτιο\' όμως αλλά έξω είναι τα δύσκολα... γιατί απαιτείς λοιπόν παραπάνω πράγματα από ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους και οι συμπεριφορές τους είναι ίδιες με αυτές που είχαν όσο έπιναν;... ποιά είναι η αλλαγή τους;... το μόνο που εισπράττεις είναι άρνηση, γιατί ζηλεύουν τη δική σου βελτίωση και γιατί οι ίδιοι αδυνατούν να καταλάβουν ο,τιδήποτε είναι κόντρα στη θεωρία τους... λογικό και επόμενο, όταν θεωρούν πως έχει \'καεί\' ο εγκέφαλός τους και είναι όλοι \'άρρωστοι\'... τεμπέληδες είναι που απλά σταμάτησαν να πίνουν... δε τα έχουμε πει τόσες φορές;...

\'... λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν;...\'

... γιατί ρίχνεις το μπαλάκι μιας ενδεχόμενης υποτροπής σου σε αυτούς;... είναι αποκλειστική ευθύνη σου, αν συμβεί κάτι τέτοιο, κανείς δε μας αναγκάζει να κάνουμε τίποτα... σε πληροφορώ ότι υπάρχουν πολύ πιο \'εξευτελιστικά\' πράγματα απ\' αυτό που περιγράφεις. Συγγνώμη που θα στο πω, αλλά δεν έχεις βρει και τον ουσιαστικότερο τρόπο για να δικαιολογείς όλο και λιγότερο τους άλλους. Αν τον είχες βρει, δε θα θύμωνες πρώτον, και δε θα ένιωθες την ανούσια - κατ\' εμέ και χωρίς παρεξήγηση - ανάγκη να σου \'αναγνωρίζουν\' οι άλλοι την οιαδήποτε προσφορά σου. Όταν δε μας αρέσει ο κόσμος Αριστείδη, η μόνη επιλογή δεν είναι να πάμε να φουντάρουμε. Αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να προσπαθούμε να τον αλλάξουμε ξεκινώντας από εμάς. Με συγχωρείς και πάλι, αλλά δε γίνεται \'καλύτερος\' κάποιος\' επειδή απλά σταμάτησε να πίνει. Εκεί μέσα, είδα ανθρώπους \'καθαρούς\' που είναι χειρότεροι χωρίς το πιώμα τους. Αν η ζωή είναι μόνο επιβίωση, γιατί σ\' ενδιαφέρει τόσο πολύ η αποδοχή σου απ\' τους άλλους; Κι αν τελικά αποφάσισες να κάνεις ό,τι και οι περισσότεροι, τότε ποιός ο λόγος να μη λειτουργείς όπως αυτοί;...

\'... στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!!...\'

... έχω την αίσθηση ότι \'πολύ κακό για το τίποτα\'... συναίσθημα και λογική είναι δυο διαφορετικά λειτουργικά που χρειάζεται να βρίσκονται σε ισορροπία... και για να βρίσκονται σε ισορροπία, χρειάζεται να είναι κανείς σε θέση τέτοια ώστε να επιτυγχάνεται η ισορροπία τους... Αριστείδη, η ζωή είναι προσωπικό ξόδεμα, κι όχι \'ταμπούρωμα\' πίσω από \'μη\'... αυτό κρύβει φόβο... νομίζω ότι χρειάζεσαι πολύ δουλειά ακόμη καθώς περιστρέφεσαι γύρω απ\' τον εαυτό σου σα να είσαι το κέντρο της γης... η ανάγκη σου να περιφρουρηθείς και να υψώσεις τείχη, δείχνει ότι φοβάσαι να αναλωθείς... επέτρεψέ μου να σου πω, ότι εφόσον η οικονομική σου κατάσταση στο επιτρέπει, είναι μάλλον καλύτερα να βρεις άλλα ενδιαφέροντα και ανθρώπους... ξοδέψου λίγο, κάνε εθελοντισμό. Προσωπικά γνωρίζεις ότι αν και εκπέμπω σε άλλες συχνότητες είμαι σε θέση να σε καταλάβω. Καιρός να αρχίσεις να νιώθεις την αληθινή ουσία της ύπαρξης, μέσα από πράξεις. Ένα χέρι σηκωμένο που \'μετράει\' μέρες \'καθαρότητας\' μέσα σε ένα χώρο υποκρισίας είναι πολύ εύκολο. Αλλά καθόλου αποδοτικό. Διαλέγεις και παίρνεις...

:)

καλημέρα. ευχαριστώ όλους σας για τις κουβέντες τούτες. ίσως κάποια μου λόγια δεν έγιναν και τόσο κατανοητά. να αλλάξω τον κόσμο....κάτι τέτοιο, για μένα, αγγίζει τα όρια της πολιτικής και δεν είναι θέμα του φόρουμ. εν ολίγοις...ο κόσμος δεν αλλάζει με το να έχει την ίδια βαρύτητα η ψήφος η δική μου με της θειάς Μαγδάλως που υπογράφει με σταυρό. κάποια σύνολα ανθρώπων χρειάζονται την αλλαγή να τους έρθει \"από τα πάνω\". αυτά, και δεν θα επανέλθω ξανά στα περί αλλαγής κόσμου. η αντίληψη που θεμελίωσα καλά μετά την υποτροπή μου είναι η εξής απλή: \"ζωή δεν είναι αυτό που θέλω, δεν θα είναι ίσως ποτέ αυτό που θέλω. ζωή είναι αυτό που έχω και καλά θα κάνω να το εκτιμήσω ή να το αφήσω.!\". επίσης πιστεύω ακράδαντα -κι αυτό οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν πολύ μου το έμαθαν- ότι σε αυτή τη πραγματικότητα, καλώς ή κακώς, για να κερδίσεις ένα πρέπει να δώσεις δέκα. αλλα επειδή πολύ συχνά λειτουργώ σα κακομαθημένο μικρό παιδί, έχω την τάση να το ξεχνάω. ένας από τους λόγους που έπινα ήταν και αυτός. γιατί δεν είχα αυτά που θέλω όταν τα ήθελα. τώρα ξέρω. όσο για αποδοχή από τους άλλους, ναι μπορεί και να τη θέλω ως ένα βαθμό. ειλικρινά τώρα, ποιός δε τη θέλει καθόλου; άλλωστε ο άνθρωπος για να ζήσει μόνος του πρέπει να είναι ή ζώο ή θεός. και ξέρετε κάτι: πιστεύω ότι η αλήθεια είναι εκεί έξω, στο δρόμο, στην αυτενέργεια, στη συνεχή πορεία. χθες κατάλαβα από κάποιο γεγονός πως βλέπω εγώ τα όρια μου και πως πρέπει αυτά να διαφυλάσσονται: κάποιος χθες ξερίζωσε κάποια φυτά από τη ζαρντινιέρα της οικοδομής. παραμόνεψα στο σκοτάδι μήπως έρθει και για τα υπόλοιπα. κρατούσα ένα μπουκάλι στο χέρι. θα του το πετούσα από ψηλά και από την ασφάλεια του σκοτεινού μου μπαλκονιού. πριν λίγο καιρό θα τον έπιανα και θα του μιλούσα για το καλό του πράσινου στη πόλη. χαμένος χρόνος. κάποιος ίσως κι εγώ- αφιέρωσε χρόνο, χρήμα, δουλεια για να φυτέψει κάτι, να δημιουργήσει κάτι. κι έρχεσαι εσύ και το ακυρώνεις με μια σου κίνηση; ποιός είσαι ρε φίλε; για αυτό λοιπόν, είναι απλό, θα φας ξύλο! τη δική μου ζαρντινιέρα δε θα τη ξαναγγίξεις. γιατί έμαθα να διαφυλάττω ότι αγαπώ. κι έμαθα ότι κάθε μέσο που χρησιμεύει σε αυτή τη διαφύλαξη είναι θεμιτό κι ευλογημένο. σε αυτή τη περίπτωση \"ο σκοπός είναι τα ίδια τα μέσα\". και για τη διαφύλαξη της ψυχής μου έκανα να ισχύσει η ρήση του Λένιν για τη διαφύλαξη της επανάστασης: \"τον εχθρό θα τον νικήσουμε με τα ίδια του τα όπλα. θα μπούμε \"μέσα\". θα μάθουμε τους κανόνες λειτουργίας του. θα μάθουμε να κατασκευάζουμε τα όπλα του και να τα χρησιμοποιούμε για μας. με λιγα λόγια, ο εχθρός θα μας δώσει το σκοινί για να τον κρεμάσουμε\". δεν είναι απλό μωρέ; φιλάκια σε όλους!

και κάτι που μόλις θυμήθηκα: \"ζούμε μαζί. επιδρούμε ο ένας στον άλλο κι αντιδρούμε ο ένας στον άλλο. αγκαλιασμένοι μπαίνουμε στην αρένα. αλλά σταυρώνεται ο καθένας μόνος του!\"

Quote:

---

Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
και κάτι που μόλις θυμήθηκα: \"ζούμε μαζί. επιδρούμε ο ένας στον άλλο κι αντιδρούμε ο ένας στον άλλο. αγκαλιασμένοι μπαίνουμε στην αρένα. αλλά σταυρώνεται ο καθένας μόνος του!\"

---

φτου, το είχα ξαναγράψει. καλώς το αλτσχάιμερ!!

Quote:

---

Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
........ χθες κατάλαβα από κάποιο γεγονός πως βλέπω εγώ τα όρια μου και πως πρέπει αυτά να διαφυλάσσονται: κάποιος χθες ξερίζωσε κάποια φυτά από τη ζαρντινιέρα της οικοδομής. παραμόνεψα στο σκοτάδι μήπως έρθει και για τα υπόλοιπα. κρατούσα ένα μπουκάλι στο χέρι. θα του το πετούσα από ψηλά και από την ασφάλεια του σκοτεινού μου μπαλκονιού. πριν λίγο καιρό θα τον έπιανα και θα του μιλούσα για το καλό του πράσινου στη πόλη. χαμένος χρόνος. κάποιος ίσως κι εγώ- αφιέρωσε χρόνο, χρήμα, δουλεια για να φυτέψει κάτι, να δημιουργήσει κάτι. κι έρχεσαι εσύ και το ακυρώνεις με μια σου κίνηση; ποιός είσαι ρε φίλε; για αυτό λοιπόν, είναι απλό, θα φας ξύλο! τη δική μου ζαρντινιέρα δε θα τη ξαναγγίξεις. γιατί έμαθα να διαφυλάττω ότι αγαπώ. κι έμαθα ότι κάθε μέσο που χρησιμεύει σε αυτή τη διαφύλαξη είναι θεμιτό κι ευλογημένο. σε αυτή τη περίπτωση \"ο σκοπός είναι τα ίδια τα μέσα\". και για τη διαφύλαξη της ψυχής μου έκανα να ισχύσει η ρήση του Λένιν για τη διαφύλαξη της επανάστασης: \"τον εχθρό θα τον νικήσουμε με τα ίδια του τα όπλα. θα μπούμε \"μέσα\". θα μάθουμε τους κανόνες λειτουργίας του. θα μάθουμε να κατασκευάζουμε τα όπλα του και να τα χρησιμοποιούμε για μας. με λιγα λόγια, ο εχθρός θα μας δώσει το σκοινί για να τον κρεμάσουμε\". δεν είναι απλό μωρέ; φιλάκια σε όλους!

---

για κατσε βρε Αριστειδη
επειδη δηλαδη ενας επιπολαιος η και βλακας η και κακοβουλος αποφασισε να αγνοησει την προσπαθεια σου να φυτεψεις την ζαρντινιερα, εσυ,ο οικολογος, ο ευαισθητος, ο δικαιος, αποφασιζεις οτι η ποινη ειναι ο τραυματισμος μεχρι θανατου? ποιος εισαι?ο βασιλιας της ζουγκλας? το ξερεις οτι ενα μπουκαλι απο ψηλα θα μπορουσε και να σκοτωσει εναν ανθρωπο και με ολη σου την συνεση αποφασιζεις ,οτι εφοσον ο χ αγνοησε την αγαπη σου για τα φυτα και την προθεση σου να φυτεψεις την ζαρντινιερα, αξιζει να παθει ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, χωρις ελεος?
πως μπορεις να ελεγξεις τι ζημια θα του προκαλεσει το μπουκαλι απο ψηλα? να σου πω εγω, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!
εκει εχεις καταληξει λοιπον αντιμετωπιζοντας την αναλγησια μερικων????(πολλων)
σορι αλλα η δικαιοσυνη σου με τρομαζει . μηπως να το ξανασκεφτοσουν?

εχω την αισθηση οτι εχεις κρατημενο θυμο μεσα σου ΠΟΛΥ, που δεν αναλογει σε οσους δεν σεβονται τα φυτα.....μηπως να εβρισκες την αιτια αυτου του θυμου και να την αντιμετωπιζες αντι να παραμονευεις σε σκοτεινα ,μπαλκονια για να απονειμεις την δικαιοσυνη που σκαρφιστηκες?

Αριστείδη,ποτέ οι αλλαγές που έρχονται από πάνω δεν είναι πραγματικά αλλαγές...Οι ουσιαστικές αλλαγές σε όλους μας,ατομικά αλλά και κοινωνικά,έρχονται πάντα από κάτω.
Είσαι αυστηρός και απαιτείς,ίσως γιατί όπως λες έτσι μεγάλωσες,σαν κακομαθημένο παιδί,αλλά θα σε βοηθούσε να σκεφτείς πως οι γύρω σου δε νιώθουν καμία υποχρέωση να σε σεβαστούν,όταν εσύ τον σεβασμό τον απαιτείς.Ο σεβασμός κερδίζεται Αριστείδη,δεν είναι κάτι που έρχεται επειδή χτυπάμε το πόδι κάτω και διατάζουμε\"ΔΩΣΤΟΝ ΜΟΥ ΡΕ\".Τον εμπνέουμε το σεβασμό,με τη στάση μας και το σύνολό μας.Αυτό που εισπράττουμε είναι που μας αξίζει σε κάθε στιγμή,να το θυμάσαι.

φοβάμαι ότι δεν έγινα και τόσο κατανοητός. δεν είναι κι εύκολο, όταν είσαι θυμωμένος να έχεις και καθαρό κεφάλι. το ξέρω! διαφωνώ ότι αυτό που εισπράτουμε είναι πάντα αυτό που μας αξίζει. κάποιες φορές, ναι, αλλά όχι πάντα. τίποτα δεν είναι απόλυτο, αυτό έχω συχνά τη τάση να το ξεχνώ, αλλά επανέρχομαι γρήγορα. δεν απαιτώ τίποτα πια. κι επιθυμώ όλο και λιγότερα. αλλά δεν μπορώ και να κάθομαι άπρακτος όταν κάποιος καταστρέφει κάτι που δεν μπορεί να φτιάξει. είναι άδικο. θα πρέπει ίσως να αδιαφορήσω και για αυτό; δε βαριέσαι μωρέ...τέλος πάντων. για την αρένα και τη σταύρωση δεν πήρα απάντηση. γιατί; σήμερα κάπνισα δύο τσιγάρα και λέω ότι το έχω κόψει. και με μένα θυμώνω. ίσως πιό πολύ από ότι με τους άλλους. τους άλλους δεν μπορώ να τους αλλάξω, κι ίσως και να μη χρειάζεται. δεν είμαι θεός αυτό είναι σίγουρο. αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορώ και δεν δικαιούμαι να βελτιώσω τη ζωή μου και πνευματικά και υλικά. οι θεωρίες και τα λόγια με κούρασαν. θεωρία που δεν τρέχει στο δρόμο είναι φάντασμα. και δεν πιστεύω σε φαντάσματα. προσπαθώ, να μη κρίνω όσο γίνεται το σκεπτικό των άλλων. αν είναι ευτυχισμένοι ή έστω ήσυχοι με αυτό μπράβο τους. αρκεί να μην ενοχλούν τους άλλους. τελειώνοντας. έπαψα εδώ και πολύ καιρό -Ιούνης του 2009- θα θεωρώ δεδομένο το οτιδήποτε. μήτε φίλοι, μήτε γνωστοί, μήτε θεωρίες αγάπες και λουλούδια, τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν μου οφείλεται από αυτά. κι ακριβώς αυτή η πίστη-ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο- με απελευθερώνει. και νιώθω πιό μόνος αλλά και πιό ασφαλής από ποτέ. η μοναξιά μπορεί να κρατήσει μπορεί και όχι. θα δείξει. μέχρις εκεί. αλλά σίγουρα δεν θα κρατήσει για πάντα. τίποτα δεν κρατάει για πάντα. στην ηλικία μου το ξέρω πια. δεν με φοβίζει το έργο που έχω ξαναδεί πολλές φορές. επανάληψη.όλα επανάληψη. τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. καλη νύχτα σε όλους μας με όνειρα γλυκά, πολύ γλυκά.

Καλή σου νύχτα.:)

επαναφερω αυτο το θεμα μετα απο καιρο γιατι τα νευρα πανε να σπασουν!
μεχρι και τον οκτωβρη δουλευα τα πρωινα στο γραφειο του πατερα μου που ναι πολιτικος μηχανικος και το χει με ενα συναδελφο του,ο πατερας μου βγηκε στη συνταξη ομως ,και εγω συνεχιζω να δουλευω στο γραφει με το συναδελφο του με καποια λιγοτερα χρηματα.ειναι 2 βδομαδες τωρα που βρηκα και μια απογευματινη δουλεια γιατι θελω να νοικιασω μονη,ολα καλα μεχρι εκει δουλευω ομως 8-2.30 και μετα 4-9 ετσι δεν μου μενει χρονος για τιποτα ουτε ενα καφε να πιω η να παω μια βολτα,αξιζει τον κοπο ρε γαμωτοοοοοο?

Αν σε βοηθάει να ξεχνιέσαι πιστεύω ναι.Αν νομίζεις ότι χάνεις πολλά απο την προσωπική σου ζωή, αν δεν έχεις απόλυτη ανάγκη τα επι πλέον χρήματα, αν νιώθεις ότι δεν θα σκεφτείς να καταφύγεις αλλού,και αν σε καταπονεί τόσο σωματικά και ψυχικά δεν αξίζει.Βασικά για μένα αξίζει μόνο για να μην εχεις το μυαλό σου στο θέμα που σε απασχολούσαι, απο εκεί και πέρα αν το διαχειρίζεσαι άνετα, η ζωή είναι μικρή για να μην χαιρόμαστε απλά πράγματα όπως μια βόλτα.

Σιγουρα με βοηθαει να ξεχνιεμαι γυρναω σπιτι κανω ενα μπανιο και πεφτω στο κρεβατι,δεν μου μενει και τοσο χρονος να σκεφτομαι
.
Τωρα οσον αφορα τα επιπλεον χρηματα που χρειαζομαι για να νοικιασω και γι αυτο βρηκα και τη 2 δουλεια ειναι ενα μπερδεμα. Ο πατερας μου ,μου χει πει πως εαν νιωθω οτι δεν μπορω να ανταπεξερθω στη 2 δουλεια να μου πληρωνει καποια εξοδα μηνιαιως ,αν θελω να μεινω μονη. Ο πατερας μου ομως , επισης δεν ξερει οτι το καμαρι του στα φοιτητικα του χρονια ειχε βγαλει πιστωτικες καρτουλες για να καλοπερναει τις οποιες ακομη πληρωνω και θα πληρωνω για πολυ ακομη.αυτο το εξοδο των πιστωτικων ειναι σχεδον το 1/3 του μισθου μου και ακομη πιο πολυ!οποτε ναι χρειαζομαι τα επιπλεον λεφτα αν θελω να φυγω απο το πατρικο μου.