Καλα είμαι, ενταξει την παλευω :)Quote:
Originally Posted by Kavkaz12
έχουν αρχίσει και μπαίνουν ορισμένα πράγματα στην σειρά οπότε μπορώ να χαλαρώσω λίγο
Printable View
Καλα είμαι, ενταξει την παλευω :)Quote:
Originally Posted by Kavkaz12
έχουν αρχίσει και μπαίνουν ορισμένα πράγματα στην σειρά οπότε μπορώ να χαλαρώσω λίγο
Όλοι λίγο πολλοι έχουμε έρθει στη θέση αυτή και εχουμε κάνει κάποιες υποχωρήσεις. Απλα να κάνεις υποχωρήσει ως εκει που μπορείς και να μη πιεζεσαιQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Ρε παιδιά, εγώ σκέφτομαι να είχα λέει λιγότερα προβλήματα, περισσότερα λεφτά και ένα σπορ διθέσιο Ferrari να τρέχω στην παραλιακή... αλλά που τέτοια τύχη? Φαντασίωσεις....
Σ' ευχαριστώ για την απάντηση, με κάνει να νιώθω καλύτερα... :)Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Χαιρομαι κυκνακι μου πραγματικα!!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
νομιζω πως μερικα θεματα εδω μεσα εχουν ξεφυγει εξευτελιστικα. εχουνε μπερδεψει την ψυχολογια με καθετι.
Νομιζω οτι λεξεις κλειδια εχουν γινει το #στυση, #ψαχνω να μαμησω #ποσο συχνα το κανετε και με ποιες στασεις. Να φωναξουμε μια ειδικη σεξολογο να παρει θεση. Ποιος ειναι απο εμας εδω ειδικος να μιλησει για παρεκλισεις ; Βρισκω λογικα τα νηματα περι σεξουαλικοτητας οταν βολευει καποιους να ειμαστε μονο straight. Οχι δεν ειναι ολοι straight. Τωρα τα ξεκαρφωτα ερωτηματα που ουδεις μπορει να λυσει ή επαναλαμβανονται ξανα και ξανα εχουν γινει γραφικα.Quote:
Originally Posted by thlimenamatia
Που ειστε ρε παιδια; εχουμε χαθεί τελείως
Τρεχουμε girlQuote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Μωρε και εγώ γι αυτό δε μπαίνωQuote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Οι υπολοιποι; που ειναι;
Μωρέ να χαίρεστε αν τα μόνα θέματα και προβλήματα είναι σεξ και γκομενικα και γενικά πιο ακίνδυνα, καλό είναι αυτό. Ίσως το καλοκαιράκι έκανε την ψυχολογία καλύτερη :)
Τώρα που θα μπει χειμώνας μας βλέπω όλους με τα μούτρα κάτω [emoji14]
Ετοιμαστείτε, βάλτε φούμο και αλεξίσφαιρα για τις μάχες :) (με την καλή έννοια)
Γιατί καλε; εμενα ο χειμώνας ειναι το καλύτερο μου... Με το που σπαει η ζέστη ξεκινάω να ξεπορτιζωQuote:
Originally Posted by Georgewww
Κι εμένα μου αρέσει. Και τα ρούχα που φοράμε ( άντρες γυναίκες) μου αρέσουν πιο πολύ, αλλά οι πιο πολλοί/πολλές θέλουν καλοκαίρι. Πάντα μου την έσπαγε, χαχα ρούχα, ζέστη ιδρώτας βρωμιά κόσμος κτλQuote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Βέβαια περιμένεις κατά Οκτώβριο να κάνει λίγο κρύο, Ελλάδα είμαστε.
Ναι και εγώ κάπως έτσι είναι.εντάξει ας μην έχει κρύο να μην έχει τόσο ήλιο και ζέστη. Να μπορώ να κυκλοφορησω σαν άνθρωπος. Με εβγαλε με το ζορι ο κολλητός να πάμε σε ενα πανηγύρι και μιλαμε δεν αντεχα απο την μποχα των ανθρώπων. Δυστυχώς εχω πολυ δυνατή όσφρησηQuote:
Originally Posted by Georgewww
Δηλαδή μη κλάσει κανένας δίπλα σου, είσαι και νευρική τσαμπουκαλου, την έκατσε. ΧαχαQuote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Μη τα ξαναλέω , επαρχία και μάλιστα βόρεια, δροσιά με λίγους ανθρώπους, παράδεισος [emoji14]
Έλα πες την αλήθεια, δε σου τη σπάνε κι εσένα κάποιοι που μοιάζουν (ή προσποιούνται) κάπως άνετοι, σε ακουμπάνε χωρίς λόγο σχεδόν τρίβονται σα να μη το καταλαβαίνουν (όντως νομίζω δε το καταλαβαίνουν) σε λερώνουν ή σε πατάνε χαχα περνάνε και καλά (λογικό αφού αυτός είναι που ενοχλεί και δε τον ενοχλεί κανείς )
Σκέφτομαι να τυλιχτω με ηλεκτροφόρο σύρμα για να μη πλησιάζει κανείς χαχα
Αυτο το παθαινω μόνο στα μεσα μεταφοράς αλλα δε με ενοχλεί εκτός αν ειναι κανας βρωμιλος. [emoji23]Quote:
Originally Posted by Georgewww
Σκέψεις με βασανίζουν, καιρό είχε να μου κάνει επίσκεψη και η αϋπνία, σε λίγο θα έρθουν και οι τύψεις μέσα στο παιχνίδι.....
Σκέφτομαι πως άφησα να με πάρει από κάτω και δεν το είδα να έρχεται, πως για μια ακόμα φορά επαναπαύτηκα ενώ θα έπρεπε να ήμουν σε εγρήγορση.....
Σκόρπιες σκέψεις από έναν άυπνο το πρωί με συντροφιά έναν καφέ.....
Καλή σας μέρα .
Σκέφτομαι ότι ήρθε μια πολύ καλή εξέλιξη για τα επαγγελματικά μου που περίμενα χρόνια και ενώ χαίρομαι, η χαρά μου μένει μισή
Γιατί μένει μισή ενώ την περιμενες χρόνια;Quote:
Originally Posted by elisabet
γιατι δεν μπορει να την μοιραστει με τον πατερα τηςQuote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Έχεις δίκιο. Τελικά όσα φοβόμουν αντιμετωπίζονται. Οι διακοπές μου ήταν ταλαιπωρία κούραση και απογοήτευση. Ίσως στην ηλικία μου είναι αργά για να ζήσω αυτα που θέλω. Τώρα αυτά που μου έλεγαν οι γονεις μου περί κινδύνων για να μου απαγορευσουν να πάω στο χωριό μου για διακοπές ήταν φυσικά μπαρουφες. Απλά ο πατέρας μου σκεφτόταν αυτά που κάνουν οι νέοι στο νησί, που διασκεδάζουν, που ερωτεύονται, που γελάνε και ένιωθε μεγάλο φθόνο στη σκέψη να τα κάνω εγώ. Εμένα έπρεπε να με έχει σπίτι για να με εξευτελίζει και να με κάνει να αισθάνομαι δυστυχισμένος γιατί αυτό μου "αρμοζε".Quote:
Originally Posted by elisabet
Πολυ λυπηρό να χάνεις γονεις.. Αλλα ο χρόνος ειναι ο καλύτερος γιατρός..Quote:
Originally Posted by Remedy
σιγουρα...Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Μπα...τελικά αυτό με τον χρόνο κι ότι είναι γιατρός είναι μεγάλη μαλακία.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Τίποτα δεν γιατρεύει ο χρόνος, ίσα ίσα όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο σου λείπει ο άλλος.
Απλά συνηθίζεις να ζεις με τον πόνο νομίζω. Γίνεσαι πιο ανθεκτικός στον πόνο κάπως
ο χρονος ειναι βλακεια. δε γιατρευει. σταματαει εκει που ησουν ευτυχισμενος με ατομα δικα σου. μετα απλα περναει κυλαει. ωρες μερες μηνες χρονια. και εσυ θα νιωθεις τα ιδια εκτος απο καποιους που εχουν δυνατοτητα να ξεπερασουν καταστασεις. και μεγαλο μπραβο τους. ολοι μεσα μας ειμαστε ξεχωριστοι. ισως να εχουμε κοινα σημεια αλλα καπου θα διαφερουμε.
Όλοι μπορούμε να ξεπερνάμε, δεν είναι ικανότητα κάποιων μόνο.Quote:
Originally Posted by thlimenamatia
Μαθαίνουμε να ζούμε και με τις απώλειες και με όλα.
..........................................
υπαρχει λογος δημοσια να αναφερουμε ποτε αυνανιζομαστε τον τροπο το ποτε κανουμε σεξ τον τροπο παλι; λιγο εμετικο. ευτυχως υπαρχει και εδω το μπλοκ. αλλα υποτιθεται εδω μεσα αναφερομαστε συζηταμε για το καθετι που επηρεαζει την ψυχολογια μας νομιζω. δεν ξερω ισως ειμαι λαθος.
Σημασια εχει οτι μπορουμε να εκφρασουμε οτι δεν μας αρεσει. Απο την αλλη πλευρα θα ακουστει το " μη με διαβαζεις " και παει λεγοντας. Κατανοω οτι οι ανδρες οι πιο εσωστρεφεις δεν τα συζητουν με κανεναν λογω ντροπης συνηθως και ισως για αυτο εδω γινεται κουβεντα. Το οτι ξεχυλωνει ομως απο ενα σημειο και μετα ειναι "καπως". Τεσπα.Quote:
Originally Posted by thlimenamatia
Μήπως αναφέρεσαι στο θέμα του Πάνου στην ενότητα της σεξουαλικότητας; Θα ξέρεις λοιπόν ότι οι άντρες δεν μπορούν να αυνανιστούν χωρίς στύση. Και η στυτική δυσλειτουργία είναι σε ποσοστό 100% ολέθρια για την αντρική ψυχολογία. Όλα αυτά είναι αλληλένδετα.Quote:
Originally Posted by thlimenamatia
Vox Συγνωμη που παιρνω τον λογο αντι για την κοπελα που ρωτας αλλά εδω και καιρο μπαινει πχ ενα μελος. Γραφει βλεπω porn δε μου σηκωνεται τερμα αλλά κανω με τη δικη μου κοπελα κανονικα. Σημερα δοκιμασα για 5η πχ φορα κ δεν ηταν 100% στυση. ( κοινη λογικη ποσες φορες να τεντωθει ;;; ) μπαινει αλλο μελος κοριτσακι εφηβεια ρωταει αν θα πειραξει αν θα κανει διεισδυση μονη της. Ξανα μπαινει με 2ο προφιλ ρωταει τα ιδια. Ξανα αρχιζει αλλο μελος περι οργανου_πεους. Υπαρχουν τοσες πληροφοριες πληροφοριες για τη λειτουργια του ανδρικου μοριου στο νετ. Οποτε δεν κολλαει το ποσους ποντους θα φτασει στον καθεναν. Τα παλικαρια που λογω αγωγης ουτε καν εχουν στυση εχουν χιλλια δικια κατ εμε να μπουν να μιλησουν κ αν δεν θελουν δημοσια με πμ να ρωτησουν αν καποιοι αλλοι σε συνεργασια με ψυχιατρο βρηκαν λυση. Αλλα φτανει. Εμενα προσωπικα μου φαινεται περιεργο. Πες με συντηρητικη.
ναι αυτα ολα ηθελα να πω. και ναι αν υπαρχει πια τοσο πολυ σοβαρο προβλημα μπορει να αναφερθει με πιο κομψο τροπο η εστω να στειλουν πμ σε μελη με ιδια θεματα. δεν ειναι αναγκη να ξεφτελιζουμε τοσο ωραιες εννοιες με χυδαιοτητες. αυτο θελω να πω.
εγω εβλεπα μια σχεδον καθημερηνα που ηξερα οτι ηταν ιδια με αυτη που εγραφε και αφου ειχα μαθει και το ονομα της απ το φβ αυτο μου αρκει για να μαντεψω τα παντα απλα οι ανθρωποι σε αυτο το πλανητη εχουν μαθει οτι η αληθεια δε λεγετε ποτε ετσι και εγω παριστανω οτι παω με τα νερα τους.
αν τυχαινει να διαβαζεις και εσυ το φορουμ ξερεις φυσικα τι μας χειροκροτει :) σε αποτρελανα καθε φορα που περναγα απο κει αλλα τι να κανουμε ειμαι σε αποστολη
Αυτο ήθελα να σου γράψω ότι με τον χρόνο αποδέχεσαι. Εχασα πριν 7 χρονια τον έρωτα της ζωής μου. Μπορεί να μην ήταν συγγενής αλλα ηταν πολυ σημαντικός για μενα..Πλέον μη μπορώντας να κάνω κάτι αλλο εχω αποδεχτεί ότι απλά δεν υπάρχει. Μη πιστεύοντας σε θρησκείες παρακαλάω να υπάρχει κάποια συνέχεια μετα τον θάνατο και κάποια στιγμή να τον ξαναδώ. Ειναι το μονο που μου δίνει παρηγοριά γιατί ακομα και 7 χρόνια μετά, ακομα πονάει οτι έφυγε. Ίσως ποτε ο χρόνος να μη σε γιατρέψει, κάποια στιγμή όμως, απλα θα το αποδεχτείς και απλα θα μάθεις να ζεις με αυτό αλλα η αλήθεια ειναι οτι παντα θα σου λείπει και θα τον σκέφτεσαι και θα πονας, και ειναι και το φυσιολογικό οταν χάνεις ενα ατομο που αγαπας. Κουράγιο.. Και σε σένα και σε όποιον εχει ζήσει κάποια απώλεια.Quote:
Originally Posted by elisabet
Δύσκολο να χάνεις έρωτα, καμιά σημασία δεν έχει που δεν ήταν συγγενής.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Έχουν υπάρξει κι άλλες απώλειες στην ζωή μου. Στα 13 μου χάσαμε στην οικογένεια ένα άτομο από τροχαίο. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ. Παρόλο που τότε δεν είχα ακριβώς συναίσθηση του θανάτου και τι σημαίνει, έκανα χρόνια να το ξεπεράσω. Κόλλησα στην φάση της άρνησης για πολύ καιρό. 'Εκανα πολλά χρόνια να ξανανέβω σε μηχανή. Στα 19 μου ήρθε η επόμενη απώλεια, πάλι τροχαίο, πάλι πολύ αγαπημένο πρόσωπο και κοντινό. Ίδιο μοτίβο, άρνηση και φουλ θυμός. Τα έβαλα με Θεούς και δαίμονες, δεν ήθελα να ακούω κανέναν.
Τώρα νομίζω είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω θάνατο πιο "φυσιολογικά", πενθώντας. Βοήθησε το ότι δεν ήταν τόσο ξαφνικός κι από το πουθενά όσο οι προηγούμενοι. Μάλλον ο πατέρας μου, μου έκανε κι αυτό το "δώρο" φεύγοντας, μου άφησε λίγο χρόνο για να το δεχτώ πιο εύκολα. Με άφησε να πάρω μια ιδέα από την συνέχεια που θα ερχόταν αναπόφευκτα αν δεν έφευγε εγκαίρως και έφτασα να παραδεχτώ πως είναι καλύτερα που έφυγε όπως έφυγε όσο κι αν εγωιστικά θα τον ήθελα κι άλλο.
Στο συγκεκριμένο θεμα σε νιώθω απολυτα. Ήμουν σε άρνηση παρα πολλα χρονια. Ειχα την τύχη και την ατυχία να δουλεύει στο στενό μου και περνουσα ακομα καθε μερα απο το μαγαζί με την ελπίδα οτι θα τον δω.. Μου πηρε παρα πολυ καιρο να συνειδητοποίησω ότι δε θα τον δω ξανά. Δεν ειχα βίωση ξανα απώλεια, εκτός απο τους παππούδες μου αλλα ηταν μεγάλη άνθρωποι οποτε και το πηρα φυσιολογικα. Ο γιαννης όμως ηταν 35.και έφυγε τελείως ξαφνικά ενα βράδυ στον ύπνο του.. Σοκ.. Μονο σοκ νιώθω ακομα. Για τις μηχανες πάντως το βρίσκω λογικό να φοβάσαι. Εγω δεν εχω χασει καποιον σε τροχαιο αλλα παλι φοβάμαι να ανεβαίνω γιατί ξέρω καλα οτι δεν φτάνει να προσέχει ο οδηγός. Συνήθως οι αλλοι κάνουν την γκάφα και δεν υπολογίζουν καθόλου τις μηχανες. Να προσέχεις λοιπόν και πάντα με κρανος ακομα και σε κοντινές αποστασεις.Quote:
Originally Posted by elisabet
Αυτό που περιγράφεις είναι φυσιολογικό, έχει να κάνει και με την συνήθεια. Είναι λογικό όταν είχες συνηθίσει να τον βλέπεις σε ένα συγκεκριμένο μέρος, να νομίζεις πως θα τον δεις ξανά. Το ζω και τώρα με τον πατέρα μου αυτό. Ακούω ήχο μηχανής αυτοκινήτου και νομίζω πως είναι αυτός. Ή ξεχνιέμαι στα ψώνια, πάω στα μαγαζιά και κοντεύω να του ψωνίσω αυτά που ξέρω πως του άρεσαν.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Τότε δεν ήμουν έτσι, ήμουν σε πλήρη άρνηση όχι μόνο του γεγονότος αλλά και της ύπαρξης αυτών των ατόμων στην ζωή μου. Ήταν λες και είχα βάλει ένα χ. Δεν ήθελα να μιλώ για αυτούς, δεν αναφερόμουν ποτέ σε περιστατικά που είχαν γίνει και ήταν παρόντες... γενικά παρίστανα πως δεν τους ήξερα και δεν πονάω. Αυτό νομίζω δεν ήταν φυσιολογικό. Σε νορμάλ συνθήκες μάλλον θα χρειαζόμουν ψυχοθεραπεία τότε για να μπορέσω να το διαχειριστώ σωστά. Το αποτέλεσμα ήταν να μην ξανανέβω σε μηχανή από την πρώτη περίπτωση και να κονομήσω ένα ψυχοσωματικό πρόβλημα από την δεύτερη.
Τώρα δεν τις φοβάμαι πια τις μηχανές. Προσέχω βέβαια, αλλά δεν τις φοβάμαι. Και το ψυχοσωματικό με ξέχασε.
Μιας και μιλάτε για απώλειες ας πω κι εγώ κάτι που με ταλαιπωρεί... Το είχα γράψει τότε που συνέβη αλλά δεν το έχω ξεχάσει... Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος που ένας συμμαθητής και γείτονας μου αυτοκτόνησε... Συγκλονίστηκα, ήταν τραγικό, ήταν ακόμα νέο παιδί, στην ηλικία μου... Ακόμα δεν το έχω χωνέψει και μερικές φορές νομίζω ότι θα τον δω ή όποτε μου βγαίνει το όνομα του στο facebook (επειδή γράφω τα πρώτα γράμματα του ονόματος του ψάχνοντας κάτι τυχαία, δεν μπαίνω στο προφίλ του σκόπιμα) δεν το χωράει το μυαλό μου ότι έφυγε έτσι...
Επίσης ένας λόγος πέρα από το ότι γνωριζόμασταν που με συγκλόνισε είναι κι οι δικές μου απόπειρες στο παρελθόν... Με έχει φοβίσει ότι ίσως να ξαναέρθει και για μένα κάποια στιγμή που δεν θ' αντέξω άλλο και θα το ξαναπροσπαθήσω... Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ αλλά δεν είμαι κι αυτή η αμφιβολία με ταλαιπωρεί...