Είναι πεσμένα τα κοριτσάκια μου;
Πρέπει να παίζει μια πανσέληνος στα κοντά...
Πάντα βολεύει να τα ρίχνουμε στα άστρα!
Η αλήθεια είναι πως έχουμε τρομοκρατηθεί τελευταία
κι εκεί που είχαμε να παλέψουμε με την προσωπική μας ανασφάλεια
προστέθηκε και η εθνική οικονομική,στην οποία νιώθουμε τελείως ανίσχυροι.
Περιμένουμε να δούμε τι θα μας ξημερώσει,νιώθουμε πως χάσαμε τον έλεγχο,
πως τιμωρούμαστε για αλλότρια σφάλματα,πως πρέπει να κόψουμε οποιαδήποτε πολυτέλεια...
Οκ,υπάρχει αυτή η οπτική,που μας αποδυναμώνει,λες και μόνο από το χρήμα αντλούμε δύναμη.
Δεν υποτιμώ τον βασικό του ρόλο στην ποιότητα της ζωής μας,ωστόσο κάπου είχαμε χάσει τη μπάλα
με την υπερκατανάλωση κι όσα κενά απέτυχε να μας καλύψει.Σαφώς μπορούμε να ζήσουμε με λιγότερα
κι αν γίνει αφορμή να επαναπροσδιοριστούμε,μπορ� �ύμε να ζήσουμε και καλύτερα!Να εκτιμήσουμε ό,τι υποτιμήσαμε,
ό,τι προσπεράσαμε χωρίς να επιτρέψουμε τη λάμψη του να μας αγγίξει,ν' αφουγκραστούμε τις αληθινές μας ανάγκες,
να εστιάσουμε στην πηγή του προβλήματος κι όχι στον φανταχτερό αποπροσανατολισμό.
Ο πλούτος στον καθένα μέσα μας δεν είναι στη σφαίρα επιρροής κανενός,πέρα από τη δική μας!
Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να ενισχυθεί ο ρόλος του.Να πάρει επιτέλους το χώρο του να λάμψει!
Νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή να χρησιμοποιήσουμε λίγη από τη μαγική χρυσόσκονη του ο καθένας!