Printable View
https://barikat.gr/content/agapimeno-moy-hip-hop
Γιατί πρέπει να λέμε την αλήθεια, πως τίποτε δεν είναι γυμνό από σεξισμό, ούτε σε αρκετές από τις γυναίκες, έχουμε πολλές φορές φορέσει άλλων ενδύματα, είμαστε μέσα στο δηλητήριο της κοινωνίας, το πίνουμε καθημερινά. Ποτιζόμαστε από αυτό, νοτίζεται το μέσα μας, η ματιά μας, το κουβαλάμε. Κάποτε πρέπει στην ίδια την πληγή να μπήγουμε τα δόντια μας στο δικό μας σώμα, να ρουφάμε και να φτύνουμε αυτό το δηλητήριο.
Θέλω να είμαι το κέντρο του κόσμου σου, δε θέλω να είμαι ο κόσμος σου.
Θέλω να είμαι η επιθυμία σου, όχι η ανάγκη σου.
Θέλω να είμαι η επιλογή σου, όχι η μόνη σου επιλογή.
Θέλω να μη θέλεις να ζήσεις χωρίς εμένα, όχι να μη μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα.
Δε θέλω να απαιτείς, θέλω να διεκδικείς.
Μη διεκδικείς την αγάπη μου. Να διεκδικείς την προσοχή μου.
Να θεωρείς δεδομένο οτι υπάρχω, όχι οτι υπάρχω για σένα.
Μη με ρωτάς αν σε ποθώ, κάνε με να σε ποθώ.
Θέλω να θέτεις όρια, δε θέλω να θέτεις όρους.
Θέλω να με αποδέχεσαι, όχι να συμφωνείς μαζί μου.
Δε θέλω να βλέπεις τον κόσμο σου μέσα από τα μάτια μου,
θέλω να βλέπεις τον κόσμο μου μέσα από τα μάτια σου.
Θέλω να μου λες αυτό που σε ενοχλεί, τη στιγμή που σε ενοχλεί.
Θέλω να μου λες τι σου αρέσει, τη στιγμή που σου αρέσει.
Δε θέλω την αλήθεια. Θέλω την αλήθεια σου.
Δε θέλω να μπορείς. Θέλω να θέλεις...
Πολύ ωραίο κείμενο!Quote:
Originally Posted by proteus
Να 'ταν τ' ανέλπιστο φιλί
που με κερνάς απόψε
να ρίζωνε και ν' άνθιζε
βαθιά μες την καρδιά μου...
Παιχνίδι κάθε σου κορφή
θα φάνταζε μπροστά μου
κι εσύ δε θα ΄σουν μια φωτιά
που καίει τα σωθικά μου...
https://www.youtube.com/watch?v=8j27qMew7vM
https://www.youtube.com/watch?v=rjRDx5A6Qmk
Στη λεωφόρο σε ζητώ
και στη Βικτώρια
κι από το στέκι μας περνάω το παλιό...
Ξέρεις καλά πως πια δεν έχω περιθώρια,
ξέρω καλά πως θα σαλτάρω αν δεν σε βρω...
H σχέση είναι σαν τραπεζικός λογαριασμός.
1) Δε μπορείς να κάνεις ανάληψη, αν δεν καταθέσεις πρώτα
2) Ότι καταθέτουν οι εμπλεκόμενοι, αυτό θα εισπράξουν. Καταθέτουν αγάπη, εισπράττουν αγάπη. Καταθέτουν εξάρτηση, εισπράττουν εξάρτηση
3) Ο λογαριασμός χρειάζεται συνεχή τροφοδότηση, παρακολούθηση και ενημέρωση, γιατί οι χακεράδες καραδοκούν.
4) Ο λογαριασμός είναι το μέσο, όχι αυτοσκοπός. Η σχέση δεν οδηγεί στην ευτυχία, ούτε την υποκαθιστά. Είπαμε: Για να κάνεις ανάληψη ευτυχίας, πρέπει να έχεις καταθέσει ευτυχία. Άρα, για να είναι η σχέση ευτυχισμένη, πρέπει οι σχετιζόμενοι να φροντίζουν να είναι από μόνοι τους ευτυχισμένοι.
5) Ποιος ο λόγος να εμπλακούμε σε μια σχέση αν είμαστε ήδη ευτυχισμένοι? Μα, είναι απλό: οι τόκοι...
«ἔστι γὰρ τοῦτο (Ερως) τόκος ἐν καλῷ καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχήν.»
Διοτίμα (από το Συμπόσιο του Πλάτωνα)
Proteus, πρώτο που καταθέτουν ειναι χαρακτήρες!
Αν δεν ταιριάξουν σ αυτο τα υπόλοιπα δεν ακολουθούν ή ειναι μάταια.
Η πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κι είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμμένη.
5
Ο νους μου ώς πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά βρεις άλλες θάλασσες.
10
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις —
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
15
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κόχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Κωνσταντίνος Καβάφης!
Πόσο διαχρονικά επίκαιρο.
Μήπως ομως εμμονικά μου έρχεται στο νου ή απλα μου υπενθυμίζει την πραγματικότητα μου?
Καπως αντιφατικα ολα αυτα ,αλλα τοσο σωστα αν καταλαβεις τελικα τι ειναι αυτα που αναζητας !Quote:
Originally Posted by proteus
Αν άλλαζα κάτι, θα έβαζα ένα όριο στην ψυχή μου.
Αλκυόνη Παπαδάκη
Μην φύγεις ..,..μείνε λίγο ακόμη να σου πω πόσο σε αγάπησα .Δεν το τόλμησα ποτέ μου.Ο αντρικος μου εγωισμός έπνιξε τους χτύπους της καρδιάς μου και έπαψα να ζω.Μην φύγεις γιατί σαν μου χαμογελάς ο ουρανός μου ανοίγει και τα λόγια σου γίνονται πουλιά ταξιδιαρικα που με παίρνουν μακρυά στη χώρα την δική σου ,στην χώρα του Απόλυτου Έρωτα.......
Μείνε λίγο ακόμα κοντά μου,άσε με να σ αγκαλιάσω .Να δεις πόσο μπορώ να σε προσέχω και να σε φροντίζω ......να βγουν από μέσα μου τα χάδια που σου στέρησα ,όλα τα αγγίγματα που δειλιασα να σου προσφέρω ο χαζός.
Με κρατούσε αυτό που μου έμαθαν "Οι άντρες είναι σκληροι" δεν λυγίζουν ,δεν λένε σάγαπω ,δεν κλαίνε και δεν παρακαλάνε.....
Να αφεινα τον ευατο μου ελεύθερο κάθε φορά που ήθελα τα χείλη σου να γευομουν ,κάθε φορά που ήθελα φως να το ζητούσα στα καταπράσινα σου μάτια .Άσε με να σου δείξω ποιος είμαι στ 'αληθεια......
Μια γουλιά κόκκινο κρασί από το ποτήρι μου ....να σε μεθύσι να μείνεις για πάντα μαζί μου.
Δεν ήσουν μόνη σου σ αυτό το ταξίδι ,ήμουν πάντα δίπλα σου.....
Δεν το ένοιωθες?Κι αν ακόμα σε κούρασα άντεξε λίγο ακόμη .Θα γίνω αυτό που θες,ο αέρας στην ανάσα σου ,το λιμάνι στις φουρτούνες σου ,η παρηγοριά στα δάκρυα σου ,η άκρη στο χαμόγελο σου....
Μείνε λίγο ακόμη να δεις πως χάνομαι στη σκέψη σου,πώς θα κάνω τις νύχτες σου ατελειωτες φωτεινές μέρες.Μονάχα μην μου πεις αντίο.....
Πλησιασες τη πόρτα ,δεν γύρισες να με κοιτάξεις και εγώ έμεινα κολλημένος και ανήμπορος να πω μια κουβέντα..Η ανάσα μου κομμένη,τα μάτια μου βουρκωμένα ,η φωνή μου χαμένη .....Δεν μπορούσα να αρθωσω λέξη.....είχα αρχίσει να βουλιαζω στη μοναξια μου και στη λήθη...
Γύρνα μια στιγμή να με δεις με το κόκκινο της καρδιάς στα χείλη μου.
"Φεύγω είναι καλύτερα και για τους δυο μας"
"Αντιο"
Και ήταν αυτή η αρχή μιας ζωής που δεν θέλω να ζήσω......Χωρίς εσένα .....
Θ.Γιαννόπουλος
ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Σήμανεν η ώρα
Για μια γεύση από τα πρωινά σου χείλη
Τη μυρωδιά αχνιστού ψωμιού
Στο αγουροξυπνητό σου δέρμα
Άνοιξε τα μάτια
Της μέρας μου υπόσχεση
Άνοιξε τα μάτια να καθρεφτιστώ
Ότι υπάρχω επειδή υπάρχεις
Ανάσανέ με καθώς νωχελικά
Τεντώνεις το κορμί σου
Στάξε το μύρο της ζωής
Στα μέλη μου τα μουδιασμένα
Σήμανεν η ώρα του αποχωρισμού
Μά όσες κι αν κλείσω πόρτες
Το επόμενο δωμάτιο
Θα κατοικείται από σένα…
«Όταν κατανικήσεις τη δειλία της παραδοχής, θα λες τα πράγματα με τ' όνομά τους.»
Κλείτος Κύρου
-Εντάξει μην κλαις.Ο λύκος δεν ήταν κακός και δεν έφαγε την γιαγιά. Την πήρε αγκαζέ ,πήγαν περίπατο στο πάρκο ,κι ύστερα
αυτοί έζησαν καλά .
-Κι εμείς?
-Εμείς μια ζωή αγάπη μου θα προσπαθούμε να φέρνουμε στα μέτρα μας τα παραμύθια...
Γιατί πολύ απλά ζωή χωρίς ¨παραμύθι¨τι νόημα έχει?