Αφηνιασμένη!
Αφού καλά πας τώρα, θα γυρνάς να κοιτάς τα κύμματα που έχεις αφήσει πίσω σου? Πάει χαθήκανε αυτά, δεν υπάρχουν :)
Αφηνιασμένη!
Αφού καλά πας τώρα, θα γυρνάς να κοιτάς τα κύμματα που έχεις αφήσει πίσω σου? Πάει χαθήκανε αυτά, δεν υπάρχουν :)
Θα στο πω αλλιως...αν ειχα ξυπνησει στα 20 θα χα μια δεκαετια μπροστα μου να παιξω να πειραματιστω να δοκιμασω ολα τα φρουτα...τωρα που μεχρι τα 30 μου με χωριζουν 3 και κατι χρονια μου φαινεται οτι πρεπει ολον αυτον το πειραματισμο να τον χωρεσω σε ενα χρονικο διαστημα που μου φαινεται μια σταγονα...και ειναι βαρυ το ψυχολογικο φορτιο αυτο δε νομιζεις?
Σπουδαζα στην αθηνα ρε μαν...ειχα ολον το κοσμο στα ποδια μου....αλλα δεν ημουν ετοιμος να τον εκμεταλλευτω...οταν μετακομισα πισω με βαρεσε απιστευτη καταθλιψη και θλιψη...συνειδητοποιησα ποσα εχασα...
Όχι. Δεν νομίζω ότι ευτυχία, ή αυτό που ψάχνουμε όλοι εξαρτάται από το πότε κάναμε σεξ πρώτη φορά :)
δυο και κατι...
σορυ συνεχιστε ;) :)
αν η γιαγια μου ειχε καρουλια θα ηταν τρολει
ασε μας ρε φιλε
με αυτη τη λογικη οσοι κανανε σεξ στα δεκατεσσερα θα ηταν επιτυχημενοι
βλεπεις εσυ τοση ευτυχια να κυκλοφορει? δεν νομιζω?
αντε ρε μπουλη που εισαι κλεισμενος στο κουκλοσπιτο σου και πλαθεις ιστοριες
το μπουλη το σβηνω
γιατι και εγω μια μπουλα ειμαι
χεχεχε! με το συμπαθιο
Μην κολλας με το σεξ ρε φιλε...ειναι ολο το πακετο...οι σχεσεις, τα καρδιοχτυπια...συν ολο αυτο το κομπλεξ που κουβαλαω ολα αυτα τα χρονια που αισθανομαι μισος σε σχεση με τους αλλους...τα κυματα λοιπον μπορει να μην υπαρχουν αλλα ο αντικτυπος τους ακομα φαινεται...
το αφηνω?
ειμαι κακια?
οχι ε?
Δεν είναι λοιπόν το τι έγινε αλλά πως το σκέφτεσαι.
Γιατί να αισθάνεσαι μίσος σε σχέση με τους άλλους;
Δεν ξέρεις τι κουβαλάει ο καθένας. Εσύ αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, τι σε νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι;
Η κλάψα είναι αντιαφροδισιακή!
Το καταλαβαίνω ότι το κάνεις για να αισθανθείς και λίγο παρείτσα αλλά λες συνέχεια τα ίδια!
Εντάξει, ελπίζω σε λίγο να έχεις νέα να πεις :)
Δεν εννουσα μίσος αλλα μισός...δλδ ανεπαρκης...
Μίσος δεν ενιωσα...φθονο ομως ναι...πολλες φορες...
Δεν ζηταω παρεα ρε μαν...απλα δεν μπορω να το ξεπερασω...και οταν γινει οτι ειναι να γινει, η πληγη δεν νομιζω να κλεισει...οταν θα κανω ταμειο θα φανει το ελλειμμα...και θα ναι ΜΕΓΑΛΟΟΟΟ
για να ειναι ετοιμος να ζησει
για να ζει καθε μερα
για να συναλλασεται με τους ανθρωπους
για να συνεισφερει
να αγαπα και να αγαπιεται
ΚΑΘΕ ανθρωπος καλειται
να οριμασει
να βγει απο το καβουκι του
να βγει απο τον μικροκοσμο του
να αντιμετωπισει την καθε ημερα
τον εαυτο του τους αλλους
να συμβιωσει να παθει και να μαθει
δεν νομιζω να ειναι κανενος προνομιο
και δε θα το ελεγαα φυσικα προνομιο
το να περιμενει παθητικα κανεις ωστε να ΠΑΘΕΙ τη ζωη η να του ρθει η ζωη στα χερια
εξ ου και τοσες μαχες τοσα βιβλια τοση φιλοσσοφια τοση δουλεια τοσος ερωτας τοσος πολιτισμος εν τελει
εκτος και αν γνωρισες εσυ πολλες γυναικες που απλα περιμενουν και εικοσι χρονια το ιδιο φορεμα υφαινουν
σαν την Πηνελοπη ενα πραγμα
Κι αυτα τα χω σκεφτει....ολα λιθαρακια που χτιζουν το οικοδομημα του ποσο πισω εχω μεινει και ποσο μαλακας και αποτυχημενος αισθανομαι...τα ξερω dont worry....ειμαι μαχητης αλλα πολλες φορες φοβαμαι πως τον εχασα τον πολεμο
Το χειροτερο με μενα που μπορεις να κανεις ομως ειναι να τα λες με αυτον τον τροπο...γιατι πολυ απλα παλευω με τον εαυτο μου για να τα πετυχω...δεν το διαλεξα να ειμαι ετσι...την ντροπαλοτητα μου και την επιρεπεια στα ψυχολογικα προβληματα και το αγχος δεν τα επελεξα...αυτη ειναι η αδικια οταν καποιος με κρινει...δεν ξερει ποσο σοβαρο αντιπαλο εχω τον εαυτο μου τον ιδιο