Originally Posted by
sheldon
Αναρωτιέμαι αν όλα τα βάσανα, οι κακουχίες και τα δεινά που περνάμε στη ζωή μας μας εξελίσσουν όντως ψυχικά, προς επιβεβαίωση της γνωστής ρήσης του Νίτσε πως "ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό" ή τελικά μας καταβαραθρώνουν, μας ρίχνουν πιο κάτω και μας φθείρουν. Θα ήθελα να μου ικανοποιηθεί τούτη η απορία, για να ξέρω τουλάχιστον αν όλα όσα τραβάω γίνονται για κάποιο σκοπό που στο τέλος θα με δικαιώσει. Αν απ' όλες αυτές τις ανείπωτες, ατέρμονες δοκιμασίες πρόκειται να εξέλθω ποτέ ισχυρότερος, πιο ολοκληρωμένος και στιβαρότερος. Διότι αυτό που νιώθω εγώ είναι να κατρακυλάω ακόμα πιο χαμηλά κάθε φορά, παλινδρομώντας γύρω από πιο εύθραστες ψυχολογίκες ισορροπίες και εν πάση περιπτώσει η διάθεσή μου να βαίνει μειούμενη. Να πέφτω έτι περαιτέρω, να βουλιάζω, να αισθάνομαι ακόμα πιο αδύναμος να αλλάξω το ο,τιδήποτε και να έχω να αντιμετωπίσω μια ολοένα δυσκολότερη πραγματικότητα γύρω μου.